“ที่ที่นายเคยอยู่มันคือที่ไหนกันแน่ลีโอ? ดูเหมือนว่านายจะมาจากที่เดียวกันกับเทพเจ้าและผู้หญิงชุดขาว นายน่าจะเป็นหนึ่งในคนที่ซัน ลีก จับตัวไปจากโลก!” เจอรัลด์กล่าวหลังจากที่ได้แลกเปลี่ยนข้อมูลกัน คำอธิบายทั้งหมดของลีโอก็ดูเหมือนจะสอดคล้องกับเบาะแสมากมายที่เจอรัลด์ได้รับมาจากภาพจิตรกรรมฝาผนัง พร้อมกับหลักฐานที่เขาได้รวบรวมมาจากราชาแห่งพระราชวังมหาสมุทร และพระราชวังใต้ดินในทะเลทรายเจอรัลด์เกือบจะมั่นใจแล้วว่าซัน ลีกได้จับตัวผู้คนมากมายจากโลกนี้ และลีโอเองก็เป็นเพียงหนึ่งในนั้นยิ่งไปกว่านั้น ซัน ลีก ต้องมีความเกี่ยวข้องกับผู้หญิงในชุดขาว และเทพเจ้าอย่างแน่นอนด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงมั่นใจว่าเขามาถูกทางแล้ว ควีนน่าเองก็น่าจะมาจากที่เดียวกัน แล้วถ้าเธอสามารถมีชีวิตอยู่รอดในร่างวิญญาณได้ มันก็ไม่สมเหตุสมผลเลยที่ผู้หญิงในชุดขาวจะทำแบบเดียวกับเธอไม่ได้ประสบการณ์ชีวิตในวัยเด็กของเชสเตอร์เป็นเครื่องพิสูจน์ว่า ผู้หญิงในชุดขาวนั้นเคยมีความเคลื่อนไหวมาก่อนในขณะเดียวกัน ลีโอก็พูดว่า “สถานที่แห่งนั้นมีชื่อว่าจาเอลตรา มันแตกต่างจากที่นี่เป็นอย่างมาก แต่ก็มีความคล้ายคลึงกันประมาณเจ็ดสิบถึงแปด
“เรื่องคงจะเป็นอย่างนั้นสินะ! ในตอนแรกที่เขายังอยู่ที่พระราชวังใต้ดินในทะเลทราย บุคคลลึกลับได้บอกให้เขามองหาโลงศพของผู้หญิงในชุดขาว เพื่อที่จะได้ฝังพวกเขาไปพร้อม ๆ กัน ปรากฏว่าพวกเขาไม่ได้ทำการเคลื่อนย้ายศพของเธอ แต่กับเคลื่อนย้ายสติและจิตวิญญาณของเธอเท่านั้น!” ลีโอกล่าวในที่สุดเจอรัลด์ก็เข้าใจทุกอย่าง“ลีโอ นายรู้วิธีที่จะหาร่างที่เหมาะสมกับเธอได้หรือไม่? นายรู้วิธีดึงวิญญาณของเธอออกมาไหม?” เจอรัลด์ถามอย่างเร่งรีบ“ตำนานกล่าวว่า เธอก็เหมือนกับเทพ เธอผ่านการฝึกฝนทักษะวิชาท้องฟ้าพิโรธมาแล้ว ดังนั้นร่างกายของเธอจึงมีพลังลมปราณที่แข็งแกร่งดั่งฟ้าร้อง และวิญญาณของเธอก็เปลี่ยนไปตามพละกำลังของเธอเช่นกัน ดังนั้น คุณจะต้องตามหาคนที่มีความเชี่ยวชาญในการใช้วิชาท้องฟ้าพิโรธ เพื่อที่จะใช้ดวงตาเทพแห่งสายฟ้า เพื่อมองหาร่างที่เหมาะสมสำหรับเธอ หลังจากพบร่างที่ปรับให้เหมาะสมกับเธอได้แล้ว บุคคลนั้นควรปล่อยพลังลมปราณที่แข็งแกร่งออกมา และเมื่อเธอสัมผัสได้ถึงพลังนั้น เธอก็จะออกมาทันที!”“อย่างไรก็ตาม คุณคลอฟอร์ด มีไม่กี่คนที่สามารถใช้หรือฝึกฝนวิชาท้องฟ้าพิโรธได้ และผมเองก็ไม่รู้วิธีที่จะใช้มันเหมือนกั
เจอรัลด์ไม่คาดคิดว่าลีโอจะโกรธและโมโหเพราะต้องการล้างแค้นให้เขาถึงขนาดนี้เจอรัลด์รู้สึกซาบชึ้งใจเล็กน้อย“ก่อนอื่น ฉันจะต้องใช้สมุนไพรที่ได้มานี้ไปช่วยชีวิตใครบางคน! งั้นเรากลับกันก่อนดีกว่า!” เจอรัลด์พูดพร้อมกับยิ้มไปด้วย“ได้ครับ คุณคลอฟอร์ด!” ลีโอพูดพร้อมกับเกาหัวหลังจากที่พวกเขาออกจากถ้ำแล้ว ทั้งคู่ก็มุ่งตรงไปยังชุมชนแออัดทันทีปัญหาเรื่องแขนของเซียร่าไม่อาจจะนิ่งดูดายได้อีกต่อไปแล้ว ไม่เช่นนั้น ทุกอย่างอาจจะสายเกินแก้ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากนี้ต่อไป เจอรัลด์จะต้องให้ความสำคัญกับเรื่องการค้นหาร่างที่เหมาะสมกับผู้หญิงในชุดขาว แต่ในโลกใบนี้มีผู้คนอีกมากมาย แล้วเจอรัลด์จะหาร่างกายที่เหมาะสมและสมบูรณ์สำหรับผู้หญิงในชุดขาวได้ที่ไหนกัน?!เจอรัลด์ไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญหรือไม่ แต่ขณะที่ทั้งคู่กำลังเดินทางออกจากภูเขา จู่ ๆ เจอรัลด์ก็รู้สึกว่าจิตวิญญาณของเขาเริ่มพลุ่งพล่าน“หืม?”เจอรัลด์รู้ว่าเมื่อใดก็ตามที่เขารู้สึกแบบนี้ ก็หมายความว่ามีใครบางคนที่มีรัศมีพลังแบบเดียวกับเขาปรากฏตัวอยู่ไม่ไกลจากเขามากนักอย่างไรก็ตาม สิ่งที่น่าแปลกจริง ๆ ก็คือ ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับเขาจะท
"นั่นใครกัน?!"ชายอีกสี่คนก็มีปฏิกิริยาตอบสนองเช่นเดียวกันนั่นก็เป็นเพราะว่าคน ๆ นี้พุ่งเข้ามาหาพวกเขาด้วยความรวดเร็ว จนคนกลุ่มนี้แทบจะมองไม่เห็นด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นดังนั้นพวกเขาจึงรีบหยิบมีดสั้นออกมาทีละเล่ม"คุณคลอฟอร์ดบอกว่าพวกแกสมควรตาย!”ถูกตัองแล้ว คนคนนี้จะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากลีโอเจอรัลด์และลีโอไล่ตามรัศมีพลังนั้น และพวกเขาติดตามมันมาตลอดทางจนถึงที่นี่ จากนั้นพวกเขาก็ได้มาเห็นฉากที่ปรากฏต่อหน้าพวกเขาในขณะนี้ลีโอจึงรีบตัดสินใจที่จะทำอะไรบางอย่าง“คุณคลอฟอร์ดมันเป็นใครกัน?! พวกเรามาจากตระกูลไซมม์! พวกแกเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้วหรือไง?! รีบปล่อยเขาเดี๋ยวนี้จะดีกว่า!” ชายสองสามคนพูดพร้อมกัน"คุณคลอฟอร์ดบอกว่าคนในตระกูลไซมม์สมควรตายมากกว่านี้!”หลังจากที่เขาพูดจบ ลีโอก็ออกแรงเล็กน้อย จนชายคนที่อยู่ในอุ้งมือของเขาถูกโยนขึ้นไปบนท้องฟ้าสูงประมาณยี่สิบเมตรมันดูเหมือนกับว่าลีโอกำลังปาไก่ขึ้นไปบนฟ้าหลังจากที่ร่างของเขาร่วงลงสู่พื้น เขาก็พยายามดิ้นไปมาอยู่สองสามครั้ง จากนั้นก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ จากเขาอีกเลย"อะไรกันน่ะ?!"เมื่อชายฉกรรจ์เหล่านั้นเห็นเหตุการณ์ที่เก
ในเวลานี้ เจอรัลด์และลีโอได้เดินทางกลับไปถึงบ้านของลุงของเจอรัลด์ในชุมชนแออัดแล้ว“เจอรัลด์ ทำไมคุณเพิ่งกลับมาเอาป่านนี้? คุณเจอปัญหาอะไรระหว่างทางหรือเปล่า?” โมนิก้าถาม ขณะที่เธอรีบออกมาต้อนรับเมื่อได้ยินเสียงของเจอรัลด์“โชคดีที่มันเป็นแค่อุปสรรคเล็กน้อยน่ะ!” เจอรัลด์พูดในขณะที่เขาพยักหน้า“เจอรัลด์ แล้วเขาเป็นใครกัน?” โมนิก้าอดสงสัยไม่ได้ เมื่อเธอหันไปเห็นลีโอซึ่งกำลังสวมชุดที่ดูเหมือนผ้าขี้ริ้วอยู่"เขาเป็นเพื่อนของฉันเอง โมนิก้า ช่วยทำความสะอาดห้องพักให้เขาหน่อยนะ ฉันจะคุยกับลุง เพื่อขอให้ลีโออยู่ที่นี่ชั่วคราว! ว่าแต่ว่า ตอนนี้ลุงอยู่ที่ไหนเหรอโมนิก้า?” เจอรัลด์ถาม ขณะมองเข้าไปในบ้าน“ลุงออกไปทำธุระข้างนอกน่ะ!” โมนิก้าตอบ“ฉันได้สมุนไพรที่ต้องการมาแล้ว ฉันจะไปช่วยเซียร่าเปลี่ยนผ้าพันแผลก่อน หลังจากนั้นฉันจะพาลีโอไปซื้อเสื้อผ้า! เรายังมีเรื่องอื่นที่จะต้องทำในวันพรุ่งนี้อีก!” เจอรัลด์กล่าว“ห๊ะ?! ทำไมคุณดูยุ่งจัง ฉันต้องการให้คุณสอนทักษะบางอย่างให้ฉันสักหน่อย!”โมนิก้ามองเจอรัลด์ด้วยสีหน้าที่บึ้งตึง อย่างไรก็ตาม เธอก็ยอมรับฟังคำขอของเจอรัลด์ และไปทำความสะอาดห้องพักให้ลีโอ
เขาบอกว่าเขาสามารถได้ยินจสกระยะไกล และสัมผัสได้ถึงอันตราย และเขาสามารถหลบหนีจากอันตรายทุกรูปแบบได้ทัน เมื่อเขารับรู้ว่าพวกมันกำลังเข้ามาใกล้ตัวมากขึ้นนั่นคือเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่กลัวสัตว์ป่า หรือสัตว์ร้ายบนภูเขาเลย“เธอได้ยินมันได้ยังไง?” เจอรัลด์ถามหากทุกอย่างที่เขาพูดเป็นเรื่องจริง ก็แสดงว่าเด็กหนุ่มคนนี้ค่อนข้างจะพิเศษกว่าคนอื่นอยู่สักหน่อย เจอรัลด์ไม่สามารถสัมผัสถึงใครหรือสิ่งใดได้เลยตลอดทางที่เขากลับไปยังชุมชนแออัดซึ่งอยู่ไกลออกไป แต่เด็กหนุ่มคนนี้กลับสัมผัสได้ล่วงหน้าว่าเขากำลังจะมาที่นี่ มันค่อนข้างจะลึกลับเลยทีเดียว!"ฮิฮิ! พี่สาวของผมบอกว่ามันเป็นความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของผม! อย่างไรก็ตาม ผมอยากรู้ว่าคุณลุงและพี่ชายมาตามหาพี่สาวของผมทำไมครับ?” เด็กหนุ่มถาม“ทำไมเธอไม่พาเราไปหาพี่สาวของเธอก่อนล่ะ? ฉันขอบอกตามตรงเลยว่า ฉันมีบางอย่างอยากให้พี่สาวเธอช่วย!” เจอรัลด์พูดอย่างตรงไปตรงมา"ได้สิครับ!"หลังจากนั้น เซธก็พาชายทั้งสองคนไปที่บ้านของเขา“พี่เจอรัลด์ คุณลุง คุณทั้งคู่ช่วยสอนกระบวนท่าการต่อสู้ให้ผมหน่อยได้ไหมครับ? ผมอยากจะแข็งแกร่งและทรงพลังเหมือนคุณทั้งสองคน จะได้ไ
“ถ้ำงูนั้นอยู่ที่ไหนเหรอ?” เจอรัลด์ถาม ขณะที่จ้องไปที่เซธโลกนี้ช่างน่าอัศจรรย์จริง ๆ ในเมื่อเซธได้พบกับความโชคดี และได้รับพรเรื่องการได้ยินจากที่นั้น มันจะต้องมีความลับอื่น ๆ ที่ซ่อนอยู่ในถ้ำงูนั้นอย่างแน่นอนหากเป็นเช่นนั้นจริง เจอรัลด์คิดว่าเขาจะต้องไปสำรวจที่ถ้ำงูแห่งนั้นให้จงได้“มันอยู่บนภูเขาครับ ผมจำตำแหน่งที่ตั้งของถ้ำงูได้อย่างแม่นยำ พี่เจอรัลด์ ผมจะพาพี่ไปที่นั่นในภายหลัง ถ้าพี่ต้องการ!” เซธกล่าว"ตกลง! ฉันจะต้องรบกวนเธอแล้วล่ะ!” เจอรัลด์พูดในขณะที่เขาพยักหน้าชื่อจริงของเซธคือ เซธ เลร์ด และพี่สาวของเขามีชื่อว่า ซูริ เลร์ดพ่อแม่ของพวกเขามักจะไม่อยู่บ้านตลอดทั้งปี และพวกเขาทั้งสองคนก็อาศัยอยู่กับปู่ของพวกเขาอย่างไรก็ตาม ปู่ของเซธนั้นค่อนข้างจะอ่อนแอ และมีสุขภาพที่ไม่ค่อยแข็งแรง และเขาจำเป็นจะต้องใช้ยาสมุนไพรเพื่อช่วยรักษาชีวิตของเขาเอาไว้เซธยังพูดถึงพี่สาวอีกคนที่มีชื่อว่า โรซี่ สโลว์ เขาเล่าว่าซูริเป็นเลขาส่วนตัวของโรซี่ และโรซี่ก็เป็นคนที่มอบเงินให้พวกเขาเพื่อนำไปใช้ในการรักษาอาการป่วยของคุณปู่ดังนั้นเซธจึงถือว่าโรซี่เป็นผู้ที่ช่วยชีวิตคุณปู่ของเขาเอาไว้ และเป็
เจอรัลด์ค่อนข้างรู้สึกวิตกกังวลทันทีที่เห็นข้อความเกิดอะไรขึ้นในชุมชนแออัด?ดูเหมือนว่าลุงจะยังไม่กลับมาไม่ เขาต้องรีบกลับไปดูเดี๋ยวนี้ในขณะเดียวกัน เจอรัลด์ก็เงยหน้าขึ้นไปมองเซธ“เซธ เธอช่วยฉันฟังว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นที่ชุมชนแออัดหน่อยได้ไหม?” เจอรัลด์ถามเซธรีบตอบตกลงจากนั้นเขาก็คุกเข่าลงบนพื้น ขณะที่ใช้หูทิพย์เพื่อตั้งใจฟัง"ใช่ครับ ดูเหมือนว่าจะมีคนหลายคนปรากฏตัวขึ้นที่นั่น พวกเขามารวมตัวกันอยู่ที่นั่นในขณะนี้ อย่างไรก็ตาม ผมไม่รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นกันแน่!” เซธกล่าวเจอรัลด์ขมวดคิ้ว ขณะที่เขาคิดถึงสถานการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้นที่นั่นแย่แล้ว!มันต้องเป็นคนจากตระกูลกันเทอร์แน่!เฟลตันเป็นคนที่ทำให้เซียร่าได้รับบาดเจ็บ และลุงของเขาก็เป็นคนที่เข้าไปช่วยและขับไล่พวกเขาออกไปดังนั้นพวกตระกูลกันเทอร์จะต้องไม่ปล่อยทุกคนไปง่าย ๆ ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาจะต้องรู้ที่อยู่ของเจอรัลด์และคนอื่น ๆ แล้วอย่างแน่นอนในเวลานี้ ความโกรธฉายแววออกมาจากดวงตาของเจอรัลด์“ลีโอ รีบกลับกันเถอะ!”ณ ชุมชนแออัดการได้ยินของเซธแม่นยำอย่างเหลือเชื่อในขณะนี้ ผู้คนทั้งชุมชนได้มารวมตัวกันที่ถนนสายหล
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ