แชร์

บทที่ 1315

“น้องหก และน้องเจ็ด! นายทั้งคู่พาตัวเขาเข้าไป และล่อคนป่าเถื่อนออกมา!” อาจารย์ผู้อาวุโสที่สุดในกลุ่มออกคำสั่ง

“ได้ครับ!” อาจารย์ทั้งสองรับคำสั่ง ขณะที่พวกเขาคว้าแขนเจอรัลด์ทันที และเริ่มเดินไปที่ทางเข้าของห้องมืด

เจอรัลด์เองก็แอบใช้กำลังภายในของเขาอย่างลับ ๆ เพื่อที่ว่าหากเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้น อย่างน้อยเขาก็จะมีโอกาสที่จะหนีได้ทัน

จากสิ่งที่เจอรัลด์สัมผัสได้ ทักษะวิชาของอาจารย์ทั้งเจ็ดอยู่ในระดับแรกของอาณาจักรแห่งโลกวิญญาณ กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ พวกเขาอยู่ในระดับเดียวกันกับคนที่เขาตัดศีรษะที่คฤหาสน์กันเทอร์ แม้ว่าเขาจะมั่นใจว่า เขาสามารถเอาชนะอาจารย์เหล่านี้ได้ หากเขาจำเป็นต้องทำ แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าความแข็งแกร่งของคนป่าเถื่อนนั้นอยู่ในระดับไหนกันแน่

เมื่อทั้งสามก้าวเข้าสู่ความมืด เสียงคำรามก็ดังขึ้นกว่าเดิม เสียงคำรามเพียงอย่างเดียวเทียบได้กับเสียงฟ้าร้องที่ดังกึกก้องอย่างต่อเนื่อง อาจารย์สองคนถึงกับอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจเล็กน้อย

“…พี่หก ผมต้องยอมรับว่าตอนนี้หัวใจผมเต้นแรงเพราะวิตกกังวล และดูเหมือนมันจะไม่ดีขึ้นเลย… ผมไม่คิดว่าหมอนี่จะเป็นคนป่าเถื่อนธรรมดา… ผมไม่คิดว่าเราควรจะเดินห
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status