หลังจากนั้น เจอรัลด์ก็คุยกับชายคนนั้นต่อจนดึก อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะกลับมาที่ห้องของเขาแล้ว แต่เจอรัลด์ก็เลือกที่จะไม่นอน หลังจากที่เขาได้คุยกับชายคนนั้นแล้ว เจอรัลด์จึงตระหนักได้ว่า การฝึกตัวเองอย่างสม่ำเสมอนั้นสำคัญเพียงใด เพราะแม้ว่าวันนี้เฟลตันจะหวาดกลัวจนหนีกลับไป แต่เจอรัลด์ก็รู้ดีว่า ในที่สุดเขาจะกลับมาในรูปแบบที่แข็งแกร่งกว่าเดิม ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงนั่งขัดสมาธิในห้องของเขา ขณะที่เขาพยายามรำลึกถึงความทรงจำมากมายเกี่ยวกับเทพเจ้าที่ฝังอยู่ในหัวของเขา เขาได้รับความทรงจำเหล่านี้มาจากสุสานโบราณ ภายในพระราชวังที่ตั้งอยู่กลางทะเลทราย ในที่สุด เขาก็พบความทรงจำเกี่ยวกับเทคนิคการหายใจที่เก่าแก่มาก เจอรัลด์นึกถึงช่วงเวลาที่เขาพยายามฝึกฝนเทคนิคเหล่านั้น แม้ว่ามันจะไม่ประสบผลสำเร็จก็ตาม เขาจำได้ว่า ไม่ว่าเขาจะฝึกฝนอย่างหนักแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถทำให้มันถูกต้องได้เลย ตอนนั้นเขาทำได้เพียงฝึกฝนเทคนิคที่ชั่วร้าย วิชากลืนกินดวงวิญญาณจนสำเร็จ ชายผู้นี้เคยบอกกับเขาว่า หลังจากที่เขาได้รับศีลจุ่มจากสวรรค์แล้ว ก็ถือว่าเขาประสบความสำเร็จในการเข้าสู่อากรณาจักรแห่งโลกวิญญาณ หรือพูดอีกนัยหนึ่
แม้ว่าเธอจะประหลาดใจกับเรื่องนั้น แต่เธอก็ตกใจยิ่งกว่า เมื่อเห็นสภาพของเจอรัลด์ โมนิก้ายกมือขึ้นมาปิดปากราวกับว่าเธอกำลังมองสัตว์ประหลาด จากนั้นเธอก็พูดว่า “คุณ… เจอรัลด์ คุณฟื้นพลังแล้วเหรอ…?” "ใช่! พูดตามตรงนะ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเทคนิคการหายใจเหล่านั้นจะมีประโยชน์มากถึงขนาดนี้! พวกมันเป็นสมบัติที่ล้ำค่าอย่างแท้จริง!” เจอรัลด์พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ในขณะที่เขาจ้องมองไปที่มือทั้งสองข้างของตัวเอง “ค… คุณช่วยสอนเทคนิคแบบนั้นให้ฉันด้วยได้ไหม?” โมนิก้าถาม ในขณะที่ดวงตาของเธอเป็นประกาย เห็นได้ชัดว่าเธอสนใจที่จะเรียนรู้เทคนิคการหายใจ ที่ทั้งเจอรัลด์และชายวัยกลางคนสามารถทำได้ "ได้สิ! ถ้ามีโอกาสในอนาคต ฉันจะเลือกสอนเทคนิคที่เหมาะสมให้เธอสักอย่างสองอย่างแน่นอน!” เจอรัลด์ตอบด้วยรอยยิ้ม เมื่อมาถึงจุดนี้ เจอรัลด์ปฏิบัติต่อเธอในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงไม่ปฏิเสธที่จะสอนเทคนิคง่าย ๆ บางอย่างแก่เธอ เขาได้ระบุคำว่า 'เทคนิคที่เหมาะสมสำหรับเธอ' เนื่องจากการเรียนรู้บางอย่าง เช่น วิชาท้องฟ้าพิโรธนั้นค่อนข้างจะเป็นไปได้ยากสำหรับโมนิก้า ด้วยสภาพร่างกาย และทักษะปัจจุบันของเธอ ยิ่งไปกว่านั้น วิช
ผู้นำแห่งคิงวัลเลย์มีชื่อว่า รูเพิร์ท เยทแมนแม้ว่าชื่อนั้นจะฟังดูไม่โดดเด่นในหมู่คนทั่วไป แต่ก็เป็นที่รู้จักกันดีในแวดวงของผู้ที่มีอิทธิพลระดับโลก ซึ่งเห็นได้ชัดตั้งแต่ตอนที่เจอรัลด์เดินทางมาถึงที่นี่ ในขณะที่เขากำลังเดินตามไมลส์ไป เขาสังเกตเห็นป้ายต่าง ๆ มากมายติดแสดงไว้รอบ ๆ หุบเขา และป้ายเหล่านั้นก็คือภาพคนดังจากทั่วทุกมุมโลกนั่นเองเจอรัลด์พอจะเดาได้ว่า บุคคลที่อยู่ในภาพเหล่านั้นน่าจะเป็นคนที่เคยมาที่นี่เพื่อขอยาในขณะที่พวกเขาเดินต่อไป ไมลส์ยังอธิบายเพิ่มเติมอีกว่า ชายคนนั้นได้มารู้จักกับผู้นำของหุบเขาแห่งนี้ได้อย่างไร อย่างที่ไมลส์ได้กล่าวไว้แล้วก่อนหน้านี้ ครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นคนขับรถส่วนตัวของผู้นำของหุบเขาแห่งนี้ และในตอนนั้น ทั้งคู่ก็มักจะออกเดินทางด้วยกันอยู่บ่อยครั้งอย่างไรก็ตาม วันหนึ่งทั้งคู่เจอศัตรูที่ตั้งใจจะฆ่าพวกเขาให้ได้! สิ่งต่าง ๆ เลวร้ายจนไมลส์ถึงกับต้องแบกเจ้านายของตัวเองไว้บนหลัง ขณะที่พวกเขาหนีเอาชีวิตรอด!โชคยังดีที่ในที่สุดพวกเขาก็ได้พบกับชายคนนั้น ในขณะที่พวกเขายังคงพยายามจะหนีให้พ้นจากผู้ที่กำลังไล่ล่า ชายคนนั้นกำลังเดินทางกลับบ้าน และเห็นว่าพวกเขากำล
สำหรับกระบวนการสกัดและการผ่านความร้อนนั้น เจอรัลด์มีความทรงจำเกี่ยวกับทักษะที่เรียกว่าการควบคุมไฟ ซึ่งแม้มันจะลึกซึ้งกว่าวิธีการที่สลักไว้บนหน้าผา แต่มันก็สามารถปฏิบัติตามได้ง่ายกว่ามากอย่างไรก็ตาม เนื่องจากเจอรัลด์ไม่เคยฝึกฝนศิลปะการปรุงยามาก่อน มันจึงยากสำหรับเขาที่จะระบุข้อแตกต่างที่ละเอียดยิบย่อยกว่านั้นได้ในขณะที่เจอรัลด์กำลังจะกลับไปที่ห้องพัก หลังจากที่เขาดูวิธีปรุงยาที่สลักไว้บนผาหินเสร็จแล้ว เขาก็ได้ยินเสียงหวาน ดังมาจากข้างหลังว่า “สวัสดี สุดหล่อ! คุณช่วยฉันหน่อยได้ไหม? พอดีว่าว่าวของฉันมันติดอยู่บนต้นไม้ และฉันจะดีใจมากถ้าคุณช่วยเอามันลงมาให้ฉันหน่อย!”เจอรัลด์หันกลับไปเพื่อดูว่าใครคือเจ้าของเสียงนั้น และเขาก็ได้สบตากับหญิงสาวที่สวยและสดใสเป็นอย่างยิ่ง เธอกำลังสวมชุดกีฬาสีขาว และมัดผมหางม้า เธอกำลังจ้องมองเขาจากใต้ร่มไม้ของต้นไม้ต้นนั้น และสีหน้าของเธอก็ดูค่อนข้างเป็นกังวลเมื่อได้เห็นสีหน้าของเธอที่ดูเป็นทุกข์ เจอรัลด์ก็ไม่อยากที่จะปฏิเสธคำขอของเธอ ดังนั้นเขาจึงเดินตรงเข้าไปหาเธอจริงตามที่เธอบอก ว่าวนั้นลอยไปติดอยู่บนยอดไม้ และแม้ว่าเจอรัลด์จะสามารถนำมันลงมาให้เธอได
“ช่วยบอกฉันทีได้ไหมว่าพวกเธอจะพาฉันไปที่ไหน?” เจอรัลด์ถาม"ฮึ! หุบปากของนายจะดีกว่า ถ้ารู้ว่าอะไรดีสำหรับตัวเอง ไอ้คนเลว! หากทุกอย่างราบรื่น และนายปฏิบัติตามคำสั่งของพี่เฟลอร์ทั้งหมด เรารับประกันว่านายจะไม่เป็นอะไร! แต่ถ้ามีบางอย่างผิดพลาดแล้วล่ะก็ นายอาจจะต้องตายก็ได้นะ!” เยนนี่เย้ยหยันทันทีที่เธอพูดจบ บอดี้การ์ดสองคน ซึ่งเป็นคนของเยนนี่ ก็รีบเข้ามาจับตัวเจอรัลด์ทันทีที่ตาข่ายลดระดับลงมาจากต้นไม้ หลังจากมัดข้อมือและขาของเจอรัลด์อย่างแน่นหนาด้วยโซ่เหล็กแล้ว พวกเขาก็ผลักเขาเข้าไปในรถ'เด็กพวกนี้เป็นบ้าอะไรกัน? ถ้าไม่ใช่เพราะฉันต้องมาขอยาแล้วล่ะก็ ฉันคงจะทุบพวกมันจนเละไปแล้ว โทษฐานที่พวกมันหลอกฉันก่อนหน้านี้!' เจอรัลด์คิดกับตัวเองแม้จะไม่พอใจ แต่เขาก็สงบสติอารมณ์ได้อย่างรวดเร็วและทำตามสิ่งที่พวกเขากำลังทำอยู่ จากนั้นเจอรัลด์ก็เฝ้าสังเกตุการณ์ขณะที่ขบวนรถแล่นออกจากหุบเขาไป...ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงอาคารขนาดใหญ่ที่มีลักษณะเหมือนสนามกีฬา ที่ทางเข้าอาคาร จะเห็นรถหรูหลายคันรวมตัวกันอยู่ที่นั่น ชายและหญิงที่แต่งตัวดูดีมีชาติตระกูลจำนวนหนึ่งกำลังเดินเข้าออกอาคารนั้นเช่นกันเมื่อมองไปที่บ
"โอ้? อย่างนั้นหรอกเหรอ! ฮ่า ๆ! ฉันก็คิดว่าเธอคงจะไม่กล้ามา เพราะกลัวว่าจะต้องพ่ายแพ้ซะอีก!” ชายผมขาวตอบ"พี่สาวของฉันน่ะเหรอ? กลัวนาย? เซมัส แฟร์ลีห์ ฉันหวังว่านายจะรู้ตัวว่านายไม่ได้กลายเป็นคนอยู่ยงคงกระพัน เพียงเพราะสามารถจับตัวคนป่าเถื่อนที่น่าเกลียดได้หรอกนะ! วันนี้เราจะแสดงพลังอันยิ่งใหญ่ของคิงวัลเลย์ให้นายได้เห็นกับตาอย่างแน่นอน! ไปลงนรกพร้อมกับเจ้าแห่งสงคราม ผู้ไร้เทียมทานของนายเถอะ!” เยนนี่คำรามโดยไม่ยับยั้งคำพูดของเธอเลยแม้แต่น้อย“เอาล่ะ เอาล่ะ ใจเย็น ๆ กันก่อน… ไว้รอดูกันดีกว่าว่าจะเกิดอะไรขึ้นในท้ายที่สุด พอพูดถึงเรื่องนี้แล้ว ฉันหวังว่าเธอจะไม่เสียใจในสิ่งที่เธอให้คำสัญญาไว้กับฉันหรอกนะ เฟลอร์!” เซมัสตอบด้วยรอยยิ้มที่มีเลศนัย“โอ้ นายต่างหากที่จะเป็นคนเสียใจ เตรียมเรียกฉันว่า ‘พี่สาว’ ได้เลย!” เฟลอร์พูดโดยไม่แม้แต่จะมองหน้าเขา ขณะที่เธอพากลุ่มของเธอไปยังพื้นที่วีไอพี แน่นอนว่าเจอรัลด์ก็ถูกลากไปด้วยเมื่อมองไปรอบ ๆ สถานที่นี้เกือบจะเหมือนโคลอสเซียมโบราณของจริงอย่างสมบูรณ์แบบ ซึ่งประกอบไปด้วยพื้นที่ตรงกลาง และพื้นที่โดยรวมทั้งหมดที่มีขนาดใหญ่มหึมา เจอรัลด์สังเกตเห็นพื้น
“น้องหก และน้องเจ็ด! นายทั้งคู่พาตัวเขาเข้าไป และล่อคนป่าเถื่อนออกมา!” อาจารย์ผู้อาวุโสที่สุดในกลุ่มออกคำสั่ง“ได้ครับ!” อาจารย์ทั้งสองรับคำสั่ง ขณะที่พวกเขาคว้าแขนเจอรัลด์ทันที และเริ่มเดินไปที่ทางเข้าของห้องมืดเจอรัลด์เองก็แอบใช้กำลังภายในของเขาอย่างลับ ๆ เพื่อที่ว่าหากเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้น อย่างน้อยเขาก็จะมีโอกาสที่จะหนีได้ทันจากสิ่งที่เจอรัลด์สัมผัสได้ ทักษะวิชาของอาจารย์ทั้งเจ็ดอยู่ในระดับแรกของอาณาจักรแห่งโลกวิญญาณ กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ พวกเขาอยู่ในระดับเดียวกันกับคนที่เขาตัดศีรษะที่คฤหาสน์กันเทอร์ แม้ว่าเขาจะมั่นใจว่า เขาสามารถเอาชนะอาจารย์เหล่านี้ได้ หากเขาจำเป็นต้องทำ แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าความแข็งแกร่งของคนป่าเถื่อนนั้นอยู่ในระดับไหนกันแน่เมื่อทั้งสามก้าวเข้าสู่ความมืด เสียงคำรามก็ดังขึ้นกว่าเดิม เสียงคำรามเพียงอย่างเดียวเทียบได้กับเสียงฟ้าร้องที่ดังกึกก้องอย่างต่อเนื่อง อาจารย์สองคนถึงกับอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจเล็กน้อย“…พี่หก ผมต้องยอมรับว่าตอนนี้หัวใจผมเต้นแรงเพราะวิตกกังวล และดูเหมือนมันจะไม่ดีขึ้นเลย… ผมไม่คิดว่าหมอนี่จะเป็นคนป่าเถื่อนธรรมดา… ผมไม่คิดว่าเราควรจะเดินห
เมื่อถึงจุดนั้น ขนของเจอรัลด์ก็ลุกตั้งชันทั้งตัว และเขารู้ดีว่าเขาไม่อาจจะหลบหลีกการโจมตีครั้งนี้ได้ ด้วยเหตุนี้ เขาจึงรวบรวมพละกำลังที่มีอยู่เพื่อเตรียมรับแรงกระแทก!เสี้ยววินาทีต่อมา มือขนาดมหึมาก็กระแทกร่างของเจอรัลด์อย่างเต็มแรง ทำให้เกิดการระเบิดของพลังงานและควันสีขาวที่ก่อตัวขึ้น จนส่งผลให้ร่างของเจอรัลด์กระเด็นถอยหลังไปในทันที! แรงกระแทกเพียงอย่างเดียว ทำให้เสื้อผ้าของเจอรัลด์ขาดเป็นชิ้น ๆ โดยเฉพาะส่วนด้านหลัง และในไม่ช้า หลังของเขาก็ชนเข้ากับกำแพงหินในบริเวณนั้น!เจอรัลด์กระอักเลือดออกมาทันที คงไม่ต้องสงสัยอีกต่อไปแล้วว่าคนป่าเถื่อนฆ่าอาจารย์ที่บรรลุอาณาจักรโลกแห่งวิญญาณและคนอื่น ๆ ได้อย่างไร จากสิ่งที่เห็นตอนนี้ เจอรัลด์สามารถบอกได้ว่า การฆ่าพวกเขาคงจะง่ายพอ ๆ กับทุบกระเทียมด้วยพละกำลังอันมหาศาลของคนป่าเถื่อน! เขาแข็งแกร่งกว่าโฮแกนมาก!หากไม่ใช่เพราะก่อนหน้านี้ เจอรัลด์เพิ่งเพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเองอย่างรวดเร็ว โดยการเรียนรู้และใช้ทักษะวิชาท้องฟ้าพิโรธแล้วล่ะก็ เขาก็มีโอกาสที่จะตายได้จากการโจมตีในครั้งนี้แต่ตอนนี้คงไม่ใช่เวลาที่เขามาจะคิดถึงเรื่องเหล่านี้ เจอรัลด์ใช้พล