บทที่ 122

สาวสวยผมยาวตะโกนด้วยความตกใจ

ทันทีที่เธออารมณ์ที่รุนแรงของเธอพุ่งขึ้น เธอยกมือของเธอขึ้น ต้องการจะทุบตีเขา

บี๊บ! บี๊บ!

ทันทีทันใดนั้น ไฟรถทั้งสี่มุมของรถแลมบอร์กินี ซึ่งสงบนึ่งมานานกว่าหนึ่งเดือน สว่างวาบขึ้น

จากนั้น เกือบจะในทันที เครื่องยนต์ก็มีติดขึ้นด้วยเสียงก้องต่ำ

ประตูปลดล็อกและถูกเปิดขึ้น

รถดูเหมือนจะเปล่งประกายเจิดจ้าสุด ๆ ตัวของรถเปล่งประกายเงางามภายใต้แสงแดดจ้า

ดูราวกับว่ามันได้รอเจ้าของของมันให้กลับมามาเป็นเวลานานแล้ว

เจอรัลด์วางกุญแจในมือลง

หลังจากนั้น เขาค่อย ๆ เดินไปที่รถและตรงไปยังที่นั่งของคนขับ

มันเงียบสนิทแม้ว่าตอนนี้จะมีผู้หญิงมากมายมากกว่าสิบคนกำลังยืนอยู่ใกล้ ๆ ในเวลานี้

ความเงียบอย่างกระทันหันให้ความรู้สึกราวกับว่าโลกได้ได้วางแผนไว้แล้วล่วงหน้า พื้นที่ทั้งหมดกลายเป็นเงียบสนิทอย่างสิ้นเชิง

สายตาของทุกคนเบิกกว้างเมื่อพวกเขาได้เห็นฉากนั้น

ปากและสายตาของจอร์แดนอ้าออกกว้างเท่าที่จะสามารถทำได้

นี่...เจอรัลด์กลายมาเป็นเจ้าของของรถแลมบอร์กินีคันนี้งั้นเหรอ?

“อ่าา!”

เสียงกรีดร้องที่ดังและรุนแรงได้ทำลายความเงียบลง

“เป็นเขา! เจ้าของรถกลายว่าเป็นเขานั่นเอง!