บทที่ 1200

“ด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่ง เมื่อถึงวันนั้น ผมจะชวนคุณไปร่วมงานอย่างแน่นอน! ขอบคุณนะครับ!” เจอรัลด์ตอบ พร้อมกับหันหลังเดินจากไปทันที

คุนดรี้สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เธอรู้สึกอ้างว้างอย่างบอกไม่ถูก เมื่อเห็นเจอรัลด์เดินจากไป

หลังจากที่เจอรัลด์จากไปแล้ว ไรเลย์และแม่ของเธอก็เข้ามาหาคุนดรี้ทันที

“เป็นอย่างไรบ้างคะพี่?”

“นั่นน่ะสิ ทำไมคุณคลอฟอร์ดถึงกลับไปเฉย ๆ แบบนั้นล่ะจ๊ะ…? มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ ที่ลูกกับเขาจะมีโอกาสได้มาพบกันแบบนี้ ลูกรู้ใช่ไหม? ลูกกับเขาไม่ได้มีความรู้สึกอะไรต่อกันเลยเหรอ?” แม่ของคุนดรี้ถามด้วยความห่วงใย

“...ถึงแม้ว่าเราสองคนจะมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน แต่เราก็ไม่มีวันอยู่ด้วยกันได้หรอกค่ะแม่ ท้ายที่สุดแล้ว หนูรู้ดีอยู่แก่ใจว่า เขารักแฟนของเขามาก…มันเป็นรักที่มั่นคงมาก…”

ในขณะที่เจอรัลด์ได้ถูกเนื้อต้องตัวเธอในวันนั้น คุนดรี้ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า เธอมีความรู้สึกที่ดีต่อความอ่อนโยนที่เขามีให้กับเธอ แต่ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็ต้องยอมรับว่า เธอคงไม่สามารถสู้มิล่า หญิงเดียวในใจของเขาได้

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เธอก็ทำได้แค่เพียงอวยพรให้เขาทั้งสองคนมีความสุข…

เจอรัลด์ แซค และคนอื่