บทที่ 100

“โอ้โห เธอต้องเป็นแฟนสาวของเคนเนธ ไอรีน! รถของฉันอยู่ตรงนั้น ฮ่าฮ่า! ดูที่พวกเธอต้องการสิ มันไม่ใช่อะไรที่พิเศษ เงินครึ่งล้าน แทบไม่มีค่าใด ๆเลย! หลังจากที่พวกเธอได้ตรวจดูมันเสร็จ พวกเราไปหาอะไรกินกัน!” เมื่อพูดเช่นนั้น ฌอนก็นำพวกเขาไปอย่างร่าเริง

“เฮ้ เฮ้! มีล่า เธอไม่อยากจะเห็นมันด้วยเหมือนกันเหรอ? โอ้ ใช่สิ...คงจะไม่ใช่เรื่องที่ดีที่สุด บางที ถึงแม้ว่าเธอจะเห็นมัน ก็ไม่ใช่ว่าแฟนของเธอจะสามารถซื้อมันสักคันให้ตัวเองได้ ไม่เหมือนกับเคนเนธ ที่มีรถเฟอร์รารี่ อีกอย่าง มีล่า...เธอต้องการใช้เงินบ้างไหม? ฉันหวังว่าเธอจะเข้าใจ ถ้าไม่ใช่ว่าฌอนเสนอที่จะเลี้ยงอาหารพวกเรา ฉันจะขอให้เคนเนธไปส่งพวกเธอ อย่างไรก็ตาม ในเมื่อพวกเราจะจากไปกับฌอนเร็ว ๆ นี้ ถ้าเธอต้องการเงินสดสำหรับค่าแท็กซี่ ที่เธอต้องทำก็แค่ขอพวกเรา!” ไอรีน กอดตัวเองและหัวเราะคิกคัก

เธอต้องใช้ประโยชน์จากทุกข้อได้เปรียบอย่างแน่นอน

มีล่าคงจะไม่มีปัญหา ถ้าคำพูดนี้มาจากใครอื่นก็ตาม แต่หญิงสาวคนนี้ คนที่เธอมักจะเอาชนะในทุกสิ่งตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ ในที่สุดก็ได้สั่งเธอเช่นนี้...มันทำให้เธอเจ็บแสบไปถึงกระดูกของเธอ

“ใครจะสนกัน! ไม่มีใครอยา