MasukShare
**ชี้แจงก่อนอ่าน**
Terakhir Diperbarui:
2024-10-30 18:00:381. นิยายเรื่องนี้อิงประวัติศาสตร์ในช่วงเวลาปีพ.ศ.2485 ทุกตัวละคร และ'บาง'สถานการณ์ที่เอ่ยถึงกล่าวถึงเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งแต่เพียงเท่านั้น ซึ่งไม่มีเจตนาดูหมิ่นไม่ว่าจะในเชิงส่วนบุคคลหรือสถาบันเลยแม้แต่น้อย ผู้เขียนหาข้อมูล และเกลาเนื้อหาขึ้นด้วยความเคารพในประวัติศาสตร์อย่างแท้จริง
2. บางส่วนของนิยายอาจมีเนื้อหาเกินความเป็นจริงเพื่ออรรถรสในการอ่าน โปรดใช้วิจารณญาณในการแยกแยะข้อเท็จจริง ข้อคิดเห็น หรือเรื่องราวซึ่งเป็นเพียงจินตนาการ 3. นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับนักอ่านที่ชื่นชอบ/สนใจคู่ที่มีอายุ (วัยทำงาน) 4. บางส่วนในนิยายมีการกล่าวถึง สิ่งเสพติด/อบายมุข, การพนัน, ความรุนแรง, การข่มขู่, คำหยาบคาย, นายเอกมีความสัมพันธ์กับตัวละครอื่นนอกเหนือไปจากพระเอก, ฉากล่อแหลมทางเพศ และฉากโจ่งแจ้งทางเพศ (Anal sex, Bare breaking, Blowjob, Clothed sex, Cum drinking, Hand job, Semi-Outdoor, Vanilla)โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
จำนวนตอนหลัก 56+2 ตอน
จำนวนตอนพิเศษ 11+2+3 ตอน รวมทั้งหมด 74 ตอน ***พิสูจน์อักษร 2 ครั้ง*** อัปเดตครั้งล่าสุด 25/08/2024 #มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
พูดคุยกับนักเขียน:
พระเอกเรื่องนี้สีเขียวนีออน ดังนั้นใครที่กังวลได้โปรดวางใจค่ะ การเดินเรื่องจะขยับไปแบบเรื่อย ๆ บรรยากาศไหล ๆ ฝัน ๆ หน่อยค่ะ เพราะพ่อพระเอกนางช่างเพ้อ ฮาาา
สำหรับคุณนักอ่านที่เห็นปกแล้วคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องราวฮีลใจ น่ารักน่าหยิก ซึ่งก็ถูกต้องส่วนหนึ่งค่ะ แต่นักเขียนแนะนำให้อ่านคำชี้แจงให้ถี่ถ่วนอีกครั้ง เพราะนั่นคือส่วนประกอบที่จะถูกใช้ในพาร์ทสำคัญของเรื่องค่ะ
เรื่องนี้เหมาะสำหรับคนที่ชื่นชอบ/สนใจ และยอมรับในประเด็นที่ชี้แจงไปข้างต้นทั้งหมดได้ หากนักอ่านไม่ได้ชื่นชอบหรือสนใจสามารถเลื่อนไปเรื่องอื่น ๆ ได้เลยค่ะ ไรท์หวังว่าเราจะได้เจอกันในเรื่องถัด ๆ ไปนะคะ ♡
ขอบคุณทุกท่านที่สนใจและแวะเข้ามาหานะคะ หวังว่าเราและคุณนักอ่านจะสนิทกันมากขึ้นนะคะ
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
© สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ ฉบับเพิ่มเติม พ.ศ.2558
หากมีนักอ่านท่านใดรีวิวนิยายเรื่องนี้ไม่ว่าจะแพลตฟอร์มไหน นักเขียนจะดีใจมาก ๆ และมีกำลังใจในการหาข้อมูลและพัฒนาการเขียนนิยายต่อไปค่ะ ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ช่องทางการติดต่อ
F******k: นักเขียนเจ้าตอง Twitter(X): @NakKian_JaoTong E-Mail: veejaotong@g***l.comBab terkait
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทที่ ๒ แผนเพิ่มพูนความรัก
เขาเป็นเด็กที่เกิดมาท่ามกลางสภาวะสงคราม แม้ผ่านมาเพียงสองปีมันจะจบลงทว่ามันไม่แปลว่าเศรษฐกิจจะฟื้นฟูขึ้นมาในชั่วพริบตา เพราะมันเป็นช่วงเวลาอันไกลพ้นและสั้นกุด เขาจึงไม่สามารถจำหน้าพ่อแม่แท้ ๆ ของตัวเองได้ ญาติหลายต่อหลายคนที่มาร่วมงานศพขนาดย่อมในวัดเล็ก ๆ กลางพระนครต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าพ่อแม่ซึ่งป่วยออด ๆ แอด ๆ ของเขาตั้งใจเลี้ยงดูลูกชายเพียงคนเดียวมากแค่ไหน สิ่งที่พวกท่านหลงเหลืออยู่คงจะเป็นเลือดที่ไหลเวียนอยู่และชื่อสกุลพูนไม่อาจจำได้ว่าตัวเองเมื่อครั้งอายุสิบขวบรู้สึกเศร้าโศกขนาดไหน บางทีอาจจะไม่สมควรเป็นวัยที่รู้จักความเศร้าจากความสูญเสียด้วยซ้ำไป งานวันนั้นเขาถูกจับแต่งตัวจากคุณย่าที่ยังไม่คุ้นหน้า และถูกจูงมางานเมื่อถึงเวลา ร่วมงานสีดำตั้งแต่ต้นจนจบโดยที่ในหัวมันรู้สึกว่างเปล่าพิกล รู้สึกเหมือนไม่ใช่ตัวเองเลย‘น่าสงสาร เด็กตัวแค่นี้เอง’‘แล้วใครจะรับไปเลี้ยงต่อล่ะ’‘วัยกำลังโตเสียด้วย’พูนในวัยเด็กพร้อมชุดเสื้อสีดำนั่งแกว่งขามองพื้นศาลาขณะรอกลับในช่วงค่ำหลังจากร้องไห้จนไม่มีน้ำตาหลงเหลืออยู่ เขาเองก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่าต
Terakhir Diperbarui : 2024-10-30มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทที่ ๓ กับดัก
“พ่อ ฉันวางจานเอาไว้ตรงนี้นะจ๊ะ”พูนในวัยสิบห้าย่างสิบหกหยิบยกตะแกรงซึ่งเต็มไปด้วยจานที่ล้างเสร็จหมาด ๆ มาวางไว้บนโต๊ะหินหน้าบ้าน จนถึงตอนนี้ผ่านมาหลักปีเขาก็ยังนึกถึงน้องชายคนนั้นอยู่ตลอด ด้วยว่ายกให้เป็นเพื่อนสนิทคนแรกหลังต้องย้ายมาจากพระนครเด็กหนุ่มยืนจัดเรียงจานให้เข้าที่ แม้เป็นเวลาเพียงสามปีส่วนสูงกลับเพิ่มขึ้นจนจะเท่าคนเป็นพ่ออยู่แล้วเชียว กิจการช่วงนี้ดำเนินไปอย่างเรียบง่ายเช่นเคย รวมไปถึงเหตุการณ์ที่เขาต้องคอยปรามพ่อไม่ให้เอาเขียงทุบหัวลูกค้า“เฮ้อ...”พูนถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย หากน้องเจ้ายังอยู่ละก็เขาคงมีที่ระบายเพิ่มขึ้น เพราะตั้งแต่วางแผนว่าจะสอบเข้าโรงเรียนตำรวจ ชีวิตเขาก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปเพราะเมืองพิษณุโลกไม่มีโรงเรียนตำรวจ มีเพียงสถานีไม้เล็ก ๆ ให้ชาวบ้านไปไกล่เกลี่ยกับตำรวจไม่กี่นาย หากจะเรียนก็ต้องเตรียมตัวสอบข้อเขียนประกอบกับวัดสมรรถภาพร่างกาย ซึ่งไม่รู้ว่ามันจะหนักแค่ไหน หรือเขาต้องรู้อะไรก่อนไปสอบบ้าง“ป๊าจ๊ะ ฉันออกไปวิ่งก่อนนะจ๊ะ”“ช่วงนี้มืดเร็ว กลับมาก่อนค่ำนะจ๊ะ”“จ้า”
Terakhir Diperbarui : 2024-10-30มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทที่ ๔ ไม่เมาเหล้า แต่เรายังเมารัก
“ก็บอกว่าผมไม่ใช่คนที่คุณพูดถึงไงครับ”“ไม่ใช่ก็ไม่เป็นไรหรอก~” ท่ามกลางแสงรำไรจากโคมไฟสีนวลเหนือโต๊ะสูงมีลูกค้าท่านหนึ่งซึ่งเหมือนจะพึ่งเข้ามาร้านนี้เป็นครั้งแรกกำลังนั่งเมามายไม่ได้สติ เอาหน้าไถไปกับโต๊ะไม้คล้ายจะหลอมรวมเป็นเครื่องเรือนชิ้นเดียวกันผู้จัดการร้านควบตำแหน่งมือชงซึ่งเช็ดแก้วอยู่ฝั่งตรงข้ามมองพ่อหนุ่มเสียงเหน่ออย่างละเหี่ยใจ ก่อนจะเหลือบสายตาขึ้นไปมองเจ้าแผนซึ่งกำลังวกกลับมาเติมเครื่องดื่มให้ลูกค้า“อย่าลามปามครับ กินของคุณไปเลย”“พูดอย่างนี้พี่น้อยใจนะ~”พูนซึ่งขอสถานที่ดื่มมาจากพ่อเทียบว่าจะมาเดินเล่นเอาสนุกจนมาลงเอยที่ร้านนี้ ไม่น่าเชื่อว่าดื่มไปแค่ไม่กี่แก้วมันจะทำให้เขาที่มั่นใจในลำคอตัวเองเมามายได้ถึงขนาดนี้ภาพตรงหน้าคล้ายจะพร่ามัว ถึงไม่อาจมองอะไรชัดเจนแต่ทุกอย่างเหมือนจะสวยขึ้นผิดหูผิดตา กลิ่นหอมฟุ้งกำจายมากยิ่งกว่าเก่า พอมีเสียงเพลงเอื่อย ๆ จากแผ่นเสียงเข้ามาประกอบยิ่งชวนให้เขาเคลิบเคลิ้มไปกับรสสุรานายตำรวจในชุดไปรเวทเหมือนเมื่อเช้
Terakhir Diperbarui : 2024-10-31มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทที่ ๕ แรงจูงใจ
“ฮะ! ฉันเหรอ!?”พูนซึ่งนั่งฟังวาระการประชุมแผนจับโจรอยู่ถึงกับลั่นขึ้นมาด้วยสำเนียงเสียงเหน่อ พร้อมกวาดสายตามองไปยังเหล่าเพื่อนร่วมงานชาวพระนครที่ต่างเห็นพ้องต้องกันให้เขาที่เป็นน้องใหม่เป็นคนแฝงตัวเข้าไปหนึ่งในชุมโจรเจ้าของคดีที่สน.เขาได้รับมาทำต่อย้อนกลับไปอีกสักนิดก่อนจะเกิดมตินี้ขึ้น สน.พระนครแห่งนี้ขึ้นชื่อว่ารวมตัวคนมีฝีมือโดยเฉพาะท่านผู้กำกับการ พันตำรวจเอกไกรวิชญ์ ก้องภัชรกุลซึ่งตอนนี้ถือเป็นเพื่อนซี้หนึ่งเดียวของไอ้พูน ที่ทำคุณูปการเอาไว้มากมายเกินกว่าตำรวจบ้านนอกอย่างเขาจะทราบได้ทั้งหมด จึงไม่แปลกเลยที่สน.นี้จะได้แต่งานยาก ๆ มาทำรวมถึงงานนี้ที่ต้องจับสามโจรพันธุ์เสือที่ล่อจะขโมยของชาวบ้านลูกเดียว!ซึ่งวิธีที่ได้ผลดีที่สุดคือการส่งคนแฝงตัวเข้าไปในกองโจรสักกลุ่มเพื่อไล่ตามเบาะแสความเชื่อมโยงกันกับกลุ่มที่เหลือจะได้รวบรัดจับกุมในทีเดียว แต่ด้วยความที่ทุกคนในสน.ต่างถูกเห็นหน้ากันมาหมดแล้ว ส่วนไอ้ไกรนี่ไม่ต้องพูดถึง ก็จะมีแต่ตำรวจบ้านนอกคอกนาอย่างเขาที่เหมาะสม‘ไกร...ฉันไม่ทำได้ไหม’พูนกระเถิบเข้าไปกระซิบกระซาบข้างหูหัว
Terakhir Diperbarui : 2024-11-01มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทที่ ๖ ไม่เนียน
“เพียง ไปอ่านที่สถานีพี่ก็ได้ พี่ด้วงเขาอยู่วันนี้”“นั่นมันที่ทำงานพี่นี่จ๊ะ แล้วสถานีมันไม่ได้เงียบอยู่ตลอดด้วย”เด็กสาวกล่าวเสียงเนิบ นอกจากที่สถานีรถไฟจะมีผู้คนพลุกพล่านแล้ว จะให้ไปรบกวนพื้นที่ห้องประชาสัมพันธ์ที่มีอยู่ไม่กี่ตารางเมตรแล้วเธอขอไปนั่งอ่านตรงลานกว้างดีกว่า ถึงจะมีกลิ่นไม่พึงประสงค์ หรือได้ยินเสียงคนทะเลาะ เสียงเด็กวิ่งพล่านมาบ้างแต่ก็ถือว่าดีกว่าอยู่ในบ้านที่ไม่รู้ว่าบิดาจะตื่นมาอาละวาดเมื่อไหร่“แล้วเราไม่ร้อนเหรอ?”“ช่วงนี้หน้าฝนนี่จ๊ะ ฉันไม่เป็นไรหรอก”“พี่ว่าจะเก็บเงินเช่าห้องให้เราไปอยู่”“มันแพงนะจ๊ะ แล้วครั้งนี้ก็ไม่รู้ว่าจะสอบติดรึเปล่าอีก”แผนได้ฟังสิ่งที่น้องสาวพูดก็ปวดใจ เพียงเรียนจนจบม.๖ ไม่คิดจะต่อม.๗ เพราะเห็นว่าอายุถึงเกณฑ์การรับสมัครสอบพยาบาล ทว่าการสอบครั้งแรกที่ผ่านมาของน้องสาวนั้นไม่ประสบผลสำเร็จแม้จะตั้งใจอ่านหนังสือจนกระดาษเปื่อยยุ่ยก็ตามที“ถ้าอย่างนั้นพี่จะพยายามหาครูมาสอนตัวต่อตัว”“นั่นแพงกว่าอีกนะจ๊ะ”“มันคุ้มค่าหรอก”วันนี้เป็นเช้าวันพุธซึ่งเขามีนัด
Terakhir Diperbarui : 2024-11-02มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทที่ ๗ สิบแผ่นกระเบื้อง
‘ถ้าเฮียไว้หนวด เฮียกลัวว่าจะไม่หล่อในสายตาเราน่ะสิ’แผนหน้าขึ้นสี ไม่รู้มาจากความขวยเขินหรือความกริ้วโกรธที่พี่ตำรวจแกใช้เวลาคิดเป็นนาทีเพื่อให้ได้ประโยคหยอกเย้ามาประโยคเดียว!ลืมไปแล้วหรือไรว่าพวกเรามาที่นี่ก็เพื่อนำเสื้อพวกนี้ไปเป็นส่วนหนึ่งในภารกิจของตัวเฮียเอง แต่ดูจากหน้าระรื่นนั่นแล้วงานคงจะไม่อยู่ในหัวเลยสินะ!นายสถานีเห็นพี่ตำรวจไม่พูดอะไรต่อเสียทีก็นึกสงสัยจึงถอยมาสบตา คล้ายว่าอีกฝ่ายอยากให้เขาพูดอะไรต่อ แล้วอย่างเฮียพูนมันจะเป็นอะไรไปได้นอกจากคำชมล่ะ“เฮ้อ...เอาเถอะ เฮียจะแต่งตัวแบบไหนมันก็-อึก!”จู่ ๆ หน้าแก้มบริเวณที่ช้ำก็ปวดขึ้นมาอย่างกะทันหันส่งให้เนื้อเสียงขาดห้วง แผนยกมือขึ้นกุมแผลอย่างเป็นไปเองโดยลืมไปว่าคนตรงหน้ากำลังจ้องอยู่“เฮีย...ลองใส่เสื้อเก่า ๆ น่าจะดูเหมือนมากขึ้นนะ ลองเลือกจากที่ผมยื่นให้ก็แล้วกัน”“เฮียเอาตัวนี้แหละครับ ถ้าเรามีตัวไหนอยากได้หรือเอาไปให้น้องสาวก็เลือกได้เลยนะ”“อือ...”เพราะไม่รู้จะหนีออกไปจากสถานการณ์อันกระอักกระอ่วนนี้อย่างไรเขาจึงเลือกผละออกมาดูในส่วนเสื้อผ้าผ
Terakhir Diperbarui : 2024-11-03มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทที่ ๘ ซื้อขาย
นายตำรวจพูนจำต้องจากลาน้องนายสถานีมาเพื่อทำภารกิจปลอมตัว ช่วงเวลาที่ผ่านมาด้วยว่าต้องตระเตรียมแผนการการแสดงให้พร้อมสำหรับลงมือปฏิบัติจริงเขาจึงไม่มีโอกาสแวะมาหาน้องแผนในตอนเช้า (ถึงจะมีแวะมาอ้อล้อตอนพักบ้างก็ตามที) ยิ่งเป็นวันลงมืออย่างวันนี้เขาจึงไม่มีโอกาสพายเรือไปส่งน้องแผนเลยนอกจากพูนจะไม่ได้กลับบ้านกลับช่องไปนอนแล้ว ในขั้นตอนการเดินทางไปบ้านเศรษฐีเป้าหมายถัดไปของพวกโจรร้ายยังต้องมานั่งเมามายกับยานยนต์สี่ล้อ หนุ่มบ้านนอกที่คุ้นชินกับการขี่ม้าขึ้นลงภูเขาได้แต่มองเจ้าไกรเพื่อนซี้มันนั่งกอดอกหน้านิ่งมองท้องฟ้าบรรยากาศยามราตรี คุณพี่ก็เท่เกิ๊น! ในขณะที่เขานั้นเมามายตาลายกับกลิ่นหนัง กลิ่นน้ำมันและแรงเหวี่ยงของรถจนอยากจะเอนตัวนอนไหลไปกับเบาะยิ่งช่วงนี้ไอ้ไกรมันชอบนั่งเหม่อไม่รู้คิดอะไรของมัน จากที่สงบคำพูดอยู่แล้วก็แทบจะกลายเป็นใบ้ไปเลยเมื่อนั่งโต๊ะทำงาน“เอ็งเป็นอะไร เห็นนั่งท่าแปลก ๆ มาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว?”“เมารถ”“หือ?”ไม่ต้องมาหงมาหือเลยไอ้หนุ่มพระนคร! ฉันสิแปลกใจมากกว่าที่เอ็งทนกลิ่นเหม็นพวกนี้ได้ โอย...พอถึงหน้างานเขาจ
Terakhir Diperbarui : 2024-11-04มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทที่ ๙ เรื่องราวเดิม ๆ
ผ่านมาจวนจะครบสี่สัปดาห์ซึ่งเข้าใกล้กำหนดการที่เขาต้องส่งเรื่องลงไปให้สน. พูนซึ่งทีแรกไม่คิดจะไว้หนวดแต่พอขี้เกียจเข้าหน่อยก็ปล่อยหน้าปล่อยตา ไหนเขาจะลืมซื้อมีดโกนติดมือมาด้วยอีกพ่อโจรกำมะลอนั่งแกว่งขาบนแคร่ไผ่ใต้หลังคามุงจาก มองฟ้าฝนที่คล้ายจะตกถี่ขึ้นทุกวี่ทุกวัน ไม่รู้ป่านนี้ใจกลางพระนครน้ำจะลดแล้วหรือยัง ที่เขาไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเองมันก็เพราะฝนตกหนักจนลุงขามแกลงไปปล้นไม่สะดวก จากแผนปล้นกลายเป็นการนัดรวมตัวหารือในหมู่เสือด้วยกันเอง ซึ่งเข้าทางเขาเห็น ๆ แค่นี้ก็จะได้กลับไปนอนบ้านเร็วขึ้นแล้วอยู่มาหลายสัปดาห์ในหมู่บ้านนี้ไม่ได้ข้อมูลสิแปลก ที่เห็นว่าตั้งแง่กับเด็กใหม่นั่นมันเป็นเพียงแค่เปลือกนอกเท่านั้น ทำตัวเป็นเด็กดีเชื่อฟังผู้หลักผู้ใหญ่หน่อยคนที่นี่ก็คล้อยตามใจเหลวใจอ่อนเล่าเรื่องราวความเป็นมาให้เขาฟังหมดเปลือกแล้ว ไอ้ไกรมันคงวางแผนไว้ว่าภารกิจนี้ง่ายพอจะส่งตำรวจแฝงตัวมาคนเดียว แต่ถ้าไม่เป็นเขาจะดีกว่านี้ ฮือ...“พี่พูนจ๊ะ ฝรั่งจ้ะ ฉันฝานมาให้”เจ้าของชื่อหลุดออกจากภวังค์เมื่อเสียงหวานใสเอ่ยเรียกชื่อ หญิงสาวในเสื้อแขนกุดนุ่งผ้าถ
Terakhir Diperbarui : 2024-11-05
Bab terbaru
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๗ น้องแผนชอบหก
“อะ...อื้อ!!!!”หลังจากที่กิจกรรมอันเร่าร้อนดำเนินมาจนถึงจุดสิ้นสุด ร่างบอบบางที่ควบเอวอยู่บนตักพี่ตำรวจก็เหนื่อยหอบโน้มตัวลงมาขอจูบผ่อนคลายจากคนรักอย่างออดอ้อน พลางไล่จับสัมผัสตามสัดส่วนกำยำที่เป็นของตนแต่เพียงผู้เดียวพูนซึ่งไม่ได้มีปัญหาอันใดหากน้องแผนจะมือซน กระนั้นเขาก็จับสังเกตพฤติกรรมได้ว่านอกจากตามรอยสักยันต์บนอกแล้วสิ่งที่ปลายนิ้วนุ่มนิ่มเหล่านั้นมักจะไปอยู่คือบริเวณกล้ามเนื้อหน้าท้องทั้งหกจุดไม่ว่าจะเป็นตอนร่วมรักหรือว่าในยามนอนปกติหากสบโอกาสน้องแผนก็มักจะส่งมือมาลูบ ๆ คลำ ๆ ก่อนจะผล็อยหลับไปคล้ายกับตัวเขาในตอนนี้เป็นตุ๊กตาเดินได้อย่างไรอย่างนั้น หรืออีกสถานการณ์หนึ่งที่พบเห็นได้บ่อยคือการที่จู่ ๆ เขาก็โดนจกพุงโดยไม่ทันได้ตั้งตัว แม้จะมีสะดุ้งบ้างแต่มันก็เป็นการกระทำที่น่ารักน่าชังในสายตาเขานักของมันแน่นอนว่าความชอบแบบนี้นั้น น้องแผนไม่มีทางบอกคำว่า ‘ชอบ’ ออกมาตรง ๆ หรอกดังนั้นจึงเป็นหน้าที่ของเขาหลังทราบเรื่องที่ต้องดูแลตัวเองขึ้นมาอีกระดับเพื่อความสุขของน้องแผน พี่พูนทำให้ได้อยู่แล้วครับณ วันหยุดในฤดูหนาว ตัวเขาที่ทานมื
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๖ โมโหแล้วนะ (NC)
เนื่องจากร้านลุงเริงกำลังอยู่ในช่วงขยายร้านและปรับปรุงพัฒนา น้องแผนจึงต้องทำงานหนักเป็นพิเศษเพื่อให้กระบวนการทุกอย่างผ่านได้อย่างราบรื่นจนบางครั้งกว่าจะหยุดจับปากกาดินสอได้ก็ปาไปตีหนึ่งตีสองถึงจะได้เอนตัวนอน พูนในฐานะคนรักคนหล่อย่อมเชื่อว่าคนขยันอย่างน้องแผนย่อมทำมันออกมาได้เป็นอย่างไร้ที่ติแน่นอนแต่นั่นเองคือปัญหา เพราะเวลาขยายสาขามันกินเวลาหลายเดือนซึ่งความอดทนในการเห็นน้องแผนนอนดึกตื่นเช้ามันใกล้จะหมดลงแล้ว“แผนครับ มานอนเร็ว ดึกมากแล้วนะ”เสียงทุ้มของนายตำรวจสะลึมสะลือขึ้นมากลางดึกราวเที่ยงคืนก็ยังเห็นน้องแผนนั่งเขียนอะไรขยุกขยิกอยู่ที่โต๊ะทำงานโดยพึ่งแสงจากตะเกียงที่เจ้าน้องเปิดมาตั้งแต่หนึ่งทุ่มจนแสงมันหรี่ลงอย่างเห็นได้ชัด แบบนี้สงสัยไม่วันมะรืนนี้ก็พรุ่งนี้คงจะได้เติมน้ำมันเป็นแน่“เดี๋ยวนอน”แผนครับ ก่อนพี่จะนอนเราบอกกับพี่แบบนี้มา ๕ รอบติดแล้วนะครับ บอกตั้งแต่สามทุ่มจนเที่ยงคืนตีหนึ่งก็ยังบอกเดี๋ยวนอนอยู่เลยและด้วยความเป็นห่วงกลางดึกคืนไหนที่เขาเห็นน้องแผนนอนน้อยเย็นวันนั้นเขาจะรีบมารับตัวน้องนายสถานีด้วยความเป็นห่ว
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๕ เจ้าสำราญ
“ฮู้ว...”ผู้จัดการร้านกินดื่มคนเก่งหลังจากอาบน้ำอาบท่าแต่งตัวเสร็จก็พรูลมหายใจด้วยความโล่ง ในตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มตรงซึ่งพี่ตำรวจควรจะกลับมาบ้าน หากแต่นั้นเป็นในยามปกติทว่าวันนี้พี่พูนเดินมาบอกถึงสถานีในตอนเย็นว่าจะกลับดึกราวห้าทุ่มเที่ยงคืนเพราะมีประชุมซึ่งจะมีคนใหญ่คนโตมาร่วมงาน อาจจะต้องใช้เวลาไปกับพิธีรีตองสักนิด ซึ่งเขาก็เข้าใจดีเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาต้องนอนคนเดียวแผนคิดพลางจัดคอปกเสื้อนอนก่อนจะเดินมาหย่อนกายนั่งระหว่างนั้นพลอยคิดไปถึงเรื่องการรับเด็กสักคนเข้ามาอยู่ในการดูแลจากสถานเด็กกำพร้าที่เคยไปดูด้วยกันมา ซึ่งดูจากสถานการณ์คาดว่าคงจะเป็นภายในไม่เกินปีนี้เสียแล้วไอ้เขาก็คิดอยู่นานตั้งแต่รับเจ้าเงินกับเจ้าสำลีมาเลี้ยง ด้วยทุนทรัพย์และพื้นที่บ้านทำให้พวกมันสามารถไปหาสัตวแพทย์หรือมีสนามหญ้าสนามดินหลังบ้านให้วิ่งเล่นโดยที่ยังมีเงินเหลือเกินพอ ไหนพี่พูนที่อดีตเป็นคนชอบเที่ยวร้านสังสรรค์กับเพื่อนกับฝูงก็เริ่มค่อย ๆ ปรับนิสัยให้ตรงกลับบ้านมากขึ้นคงเพราะเขาบอกพี่พูนไปว่าเด็ก ๆ ต้องการเวลาจากผู้ปกครองมากกว่าที่คิด เด็ก ๆ จะเหงาไหมห
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๔ สองมือกราบลงที่ตรงขาอ่อน (NC)
พูนจับสังเกตตัวเองมานานสักพักถึงรสนิยมความชอบที่ตัวเองมีต่อน้องแผน หรือหากระบุเจาะจงลงไปกว่านั้นคือเขาชอบสัดส่วนไหนของน้องแผนมากที่สุดในตอนนี้เป็นเวลาเลิกงานของพวกเขาทั้งคู่ซึ่งถูกปรับเลื่อนลดเวลาทำงานลงมาใกล้เคียงกันมากขึ้นแล้วคือหนึ่งทุ่มตรง คงต้องขอบคุณความพยายามในการต่อรองกับน้องแผนที่มีต่อความงอแงเป็นเด็กของเขาที่พร่ำบ่นว่า เป็นห่วง ๆ จะไปส่ง ๆ อยู่ทุกวี่ทุกวันพูนในขณะที่กำลังเก็บจานข้าวมื้อเย็นก็เหลือบตามองน้องนายสถานีที่เดินลงมาจากชั้นสองเพราะเขาบอกให้ไปอาบน้ำก่อนได้เลย น้องนายสถานีเดินลงมาในชุดเสื้อกางเกงขาสั้นพลางถามไถ่เรื่องจาน เรื่องอาหารมื้อถัด ๆ ไปรวมไปถึงเรื่องคุณพ่อและเรื่องอื่น ๆ“แล้วก็ผลไม้ขึ้นหิ้งพระพรุ่งนี้เดี๋ยวผมซื้อเองนะ”“ครับ”“ชาในตู้จะหมดแล้ว แถวสน.พี่มีร้านหรือเปล่า?”“ครับ...”“พี่? เหม่ออะไรเนี่ย”พูนในตอนนี้เอาแต่ให้ความสนใจไปกับสิ่งอื่นจึงได้แต่ตอบอย่างผิวเผินและพยักหงึก ๆ เนื่องจากมันเริ่มจะมีความคิดพิสดารโผล่ขึ้นมาแล้วหากมันไม่เหลือบ่ากว่าแรงน้องแผนคงจะยอมทำให้เ
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๓ ก๋วยเตี๋ยวไก่ทอด
“แผนครับ พี่ฝากหยิบกุญแจบ้านทีสิ”เจ้าของชื่อพยักหน้าก่อนจะก้มลงค้นหาลูกกุญแจในกระเป๋า ทว่ามันหาใช่ลูกกุญแจของบ้านในพระนครไม่ ทว่ากลับเป็นบ้านเก่าที่พิษณุโลกร่มคันใหญ่ที่เคยตั้งเรียงรายกันแดดกันฝนตามโต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน ผ่านมาหลายปีนับตั้งแต่พี่พูนย้ายที่อยู่ พวกมันก็ถูกพับเก็บอยู่ยังมุมหนึ่งของหน้าบ้าน บรรยากาศที่ร่มรื่นมากกว่าแต่ก่อนเนื่องจากต้นไม้ต้นใหญ่ไม่ได้ถูกตัดแต่งกิ่งเมื่อหลายฤดูเปลี่ยนผ่านใบไม้ที่หมดอายุขัยจึงร่วงลงมากองเต็มพื้น ในสมัยเด็กเขาเคยมองว่าที่นี่ใหญ่มาก ทว่าการที่ตัวสูงขึ้นไม่ได้ทำให้เขาเปลี่ยนความคิดนั้นได้เลยพี่พูนบอกว่าจะขึ้นไปจัดเก็บกระเป๋าที่ชั้นสองให้และจะพาเขาไปเที่ยวชนบทเพื่อเปิดหูเปิดตา เขาจึงได้เวลาพักหลังจากเดินทางข้ามจังหวัดมาเหนื่อย ๆ ว่าแล้วก็สอดส่องสายตามองไปรอบตัวบ้านด้วยความสนอกสนใจเรือนไม้ไทยประยุกต์หลังนี้เป็นบ้านไม้หลังใหญ่ สร้างจากไม้เนื้อดีอย่างไม้สักที่มีความคงทนมันจึงยังดูสวยแม้ผ่านเวลามานานหลายสิบปีแล้วก็ตาม หลังคาบ้านมุงกระเบื้องลอนสีหม่นป้องกันแดดฝน หน้าต่างเป็นบานเกล็ดไม้ผสมกับลูกกรงโลหะลายด
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๒ เหนือพื้นกระดาน (NC)
พูนรู้ว่าน้องแผนชอบให้อุ้มเดินไปไหนมาไหน คล้ายว่าจะชอบมองนู่นมองนี่ผ่านมุมสูง หรือไม่ก็แค่ไม่อยากเดินด้วยตัวเองเพราะความเหนื่อยหรืออะไรก็ตามเพราะเขาไม่สนใจมันหรอก ไม่ว่าน้องแผนจะชอบมันด้วยเหตุผลใดเขาก็ชอบอยู่ดีที่ได้อุ้มคนรักเดินไปทั่วบ้าน ทว่าเขาจะทำมันในทุกครั้งไม่ได้ ต้องรอโอกาสเหมาะ ๆ หรือในขณะที่เจ้าน้องกำลังเอาสมาธิไปอยู่กับสิ่งอื่น ซึ่งแน่นอนว่าคนปากแข็งอย่างน้องแผนไม่มีทางเอ่ยขอหรอก“พี่ วันอาทิตย์นี้เราไปซื้อปลอกคอมาให้สองตัวดีไหม?”นายสถานีควบตำแหน่งผู้จัดการร้านกินดื่มกล่าวขึ้นหลังกลับมาจากการตรวจตราสินค้าในคลัง ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินไปอุ้มเจ้าแมวสำลีมาอยู่ในอ้อมแขนเนื่องจากเห็นมันกำลังก้าวขาขึ้นบันไดชั้นสอง“ก็ดีนะครับ ถ้ามีพวกชามน้ำชามข้าวก็ซื้อมาด้วยเลย”เป็นจังหวะเหมาะให้พูนเดินเข้าไปช้อนร่างเล็กมาไว้ในครอบครอง โดยที่น้องแผนก็ยังไม่โวยวายทั้งยังต่อบทสนทนาเจื้อยแจ้วในขณะที่เขาพาเจ้าตัวมานั่งยังเก้าอี้บุนวมอย่างเป็นธรรมชาติ การได้มองน้องน้อยในอ้อมกอดพร้อมสัตว์ขนฟูนี่มันช่างชวนให้รู้สึกกระชุ่มกระชวยหัวใจเสียจริงไม่ว่าจะเป็น
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๑ บ้านนอกเข้ากรุง
ย้อนกลับไปเมื่อสมัยที่ตัวของพันเอกผดุงกิตติ์ ชยธาดาเข้ามายังพระนครใหม่ ๆ หากไม่นับเรื่องเมารถไฟ ความรู้สึกล้วนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและงุนงง ทันทีที่ก้าวเข้าสู่เมืองหลวง ความแตกต่างจากบ้านเกิดก็ปรากฏชัด ทั้งเสียงจอแจของผู้คน การสัญจรที่คึกคัก และอาคารบ้านเรือนที่สูงใหญ่และทันสมัยกว่าที่เคยเห็น แต่ในขณะเดียวกัน ความมุ่งมั่นในการได้รับโอกาสมารับใช้ชาติในสถานที่สำคัญเช่นนี้ นับเป็นแรงผลักดันให้ตำรวจอย่างเขาเดินหน้าต่อไปด้วยหัวใจที่แข็งแกร่งและพร้อมเผชิญกับทุกสิ่งที่พระนครจะมอบให้ รวมไปถึงเผชิญหน้ากับความน่ารักของนายสถานีตัวเล็กที่เขาตกกับดักรักตั้งแต่แรกพบมันแน่นอนว่าเขาต้องบุกเข้าไปหยอดไปพะเน้าพะนอและใครหนอจะไม่ชอบของกินแสนอร่อยล่ะ ดังนั้นเขาจึงวางแผนว่าจะตามหาร้านขนมนมเนยในพระนครหลังจากไม่ได้กลับมาในรอบเกือบสามสิบปี และนั่นคือปัญหา ว่าทำไมถนนหนทางของพระนครมันถึงได้ชวนงงแบบนี้ล่ะเนี่ย!หากเป็นบ้านนอกนะ เดินตรงไปแล้วเลี้ยวขวาเรื่อย ๆ ก็กลับมาเจอบ้านแล้ว หรือต่อให้พยายามจะหลงทว่าแต่ละหมู่บ้านมีป้ายตัวเบ้อเร่อแขวนอยู่ บ้านในชุมชนมีอยู่ไม่กี่หลังเดินไม่เกินค่อ
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทที่ ๕๖ รางวัลสำหรับคนเก่ง (จบบริบูรณ์)
พวกเขากลับมาจากสถานตากอากาศด้วยอารมณ์ที่ไม่ติดค้างเพื่อมาเจอกับข่าวดีอีกครั้งเมื่อได้มาทราบถึงผลคะแนนของเพียงที่ในที่สุดหลังจากพยายามมาหนึ่งปีเต็มก็สามารถสอบเข้าพยาบาลได้พร้อมเป็นหนึ่งรายชื่อผู้ได้รับทุนการศึกษาทำให้ค่าเล่าเรียนค่าหนังสือถูกกว่าคนอื่น ๆ เกือบครึ่งพอพี่วิภาที่มาทราบข่าวนี้ผ่านทางโทรศัพท์บ้านก็วี้ดว้ายดีใจยกใหญ่ที่ศิษย์เพียงคนเดียวไปได้ดีขนาดนี้ ถึงพวกเขาจะได้มารู้จักกับคุณครูพยาบาลคนนี้ไม่กี่เดือน ทว่าคงต้องยกความดีความชอบให้กับหญิงเจ้าที่คอยชี้นำและตีกรอบเนื้อหาที่จำเป็นให้ ดูเผิน ๆ อาจไม่ได้มีส่วนช่วยเหลืออะไร แต่ความจริงแล้วหากมีเพียงแค่ตัวเองคนเดียว เธอคงเครียดและวิตกมากกว่านี้หลายสิบเท่า ซึ่งเป็นสิ่งตรงกันข้ามกับความต้องการของพี่ชายอย่างเขา“ฮู่...”นายสถานีถอนหายใจเหยียดแข้งเหยียดขาด้วยความโล่งเพราะทำบัญชีเสร็จไปสิบบรรทัดภายในห้องพักประชาสัมพันธ์ อยากย้อนกลับไปอายุสิบแปดที่นั่งอยู่ในห้องเรียนได้ครึ่งค่อนวันเสียจริงแผนเลือกเงยหน้าขึ้นมาพักผ่อนมองนู่นมองนี่ให้เส้นคลาย กระนั้นคราวจะบอกว่ามีแต่เรื่องดีไปเสียหมดอาจจะไม่ใช่
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทที่ ๕๕ แค่สอง
“ไม่อยากคุยกับชิ้นเก่าอย่างฉันเหรอจ๊ะ?”ชิ้น? ...หมายความว่าลิเกคนนี้คือคนรักเก่าของพี่พูนอย่างนั้นเหรอแผนหันมองพี่ตำรวจ เขาไม่มีปัญหากับคนรักเก่าหรือว่าอะไรหรอก แต่การที่พี่พูนเอาแต่มาอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ จะหนีอย่างเดียวแบบนี้มันเสียมารยาทแล้วก็เสียเวลาด้วย แทนที่จะได้คุยให้จบ ๆ แล้วไปธุระของพวกเรากันต่อ“พี่ ตอบเขาสิ”“พี่ไม่สะดวก พี่หมายถึง...คือ...”“พี่ยังชอบอะไรเหมือนเดิมเลยนะ อัดฉีดไปกี่สตางค์แล้วล่ะ”แผนได้ยินก็สะอึกหันมาอยู่กับความคิดของตัวเองโดยมีเพียงน้องสาวเกาะแขน สาวน้อยเองก็ไม่อยากอยู่ในสถานการณ์อันมาคุแบบนี้นานเช่นกัน แต่เขาเอาประโยคที่ลิเกคนรักเก่าพูดออกไปจากหัวไม่ได้เลย“ขิม อย่ามาพูดจาแบบนี้”เจ้าของชื่อยกยิ้มด้วยริมฝีปากสีแดง ผินใบหน้าขึ้นมองนายตำรวจอดีตคนรักด้วยความพึงพอใจ“พี่พูดกับฉันสักทีนะจ๊ะ”ขิมยกยิ้มเย้ยหยันก่อนจะหันมองตัวเขาหัวจรดเท้า จากที่แผนจะไม่คิดอะไรกลายเป็นว่าชักเริ่มมีปัญหากับไอ้เจ้าคนรักเก่าคนนี้แล้วหากเดินมาทักทายดี ๆ ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบเขาจะไ
