“แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาหรอก นอกจากนี้ ในเมื่อพวกเขาเป็นองค์กรนักฆ่า ถ้ามีคนอื่นอยู่เบื้องหลังพวกเขา คนธรรมดาอย่างผมไปฆ่าพวกเขาผมจะโดนล้างแค้น” เย่เทียนหยู่พูดอย่างช่วยไม่ได้“งั้นตามฉันไปที่สถานีตำรวจ พาเขาไป”หลงเจี๋ยยืนขึ้นและหยุดพูดไร้สาระกับเย่เทียนหยู่ในขณะนี้ ในที่สุด หยางผั่วจวินก็มาถึง โดยนำนักฆ่าหมายเลขเจ็ดไปด้วย รวมถึง ถังวั่นหลี่ปรมาจารย์พรรคถังที่กำลังฝึกฝนพวกเขาอยู่เพราะจากน้ำเสียงของเย่เทียนหยู่ ดูเหมือนว่าเขาจะประสบปัญหาร้ายแรง ดังนั้นเขาจึงนำนักฆ่าหมายเลขเจ็ดและ ถังวั่นหลี่ ประกอบกับคำขอของนายน้อย เขาจะต้องถูกซ่อนไว้อย่างระมัดระวังดังนั้นนอกจากพวกเขาทั้งสามแล้ว ก็ไม่มีใครอื่นอีกแล้ว ท้ายที่สุด ด้วยความแข็งแกร่งของคนสามคน พวกเขาจึงไม่กลัวแม้ว่าจะต้องเผชิญกับปรมาจารย์หลายคนก็ตามส่วนคนอื่นๆไม่สำคัญว่าพวกเขาจะรับหรือไม่ก็ตามหลังจากที่ ถังวั่นหลี่พบกับ หยางผั่วจวินเท่านั้น เขาก็ตระหนักได้ว่าสิ่งที่เย่เทียนหยู่พูดนั้นเป็นความจริงอย่างแน่นอน หลังจากผ่านไปสองสามเดือน พวกเขาอาจจะเอาชนะตัวเองไม่ได้แต่อาจจะไม่สามารถทำร้ายพวกเขาได้ไม่ต้องพูดอะไรมาก ความแข็งแกร่งของ หยาง
“ปกป้องคุณชายเหรอ?”“มีเราอยู่ที่นี่ เขาจะทำอะไรได้?” หลงเจี๋ยพูดอย่างเย็นชา: “อีกอย่าง ผู้ชายตัวกระจ้อยแบบเขา จะเป็นคุณชายตระกูลไหนได้?”เธอจงใจยั่วยุหยางผั่วจวิน เพราะยังไงซะเย่เทียนหยู่ก็ผ่านไปไม่ได้ หยางผั่วจวินคนนี้อาจจะเป็นแค่ตัวล่อแน่นอนว่าเมื่อหหยางผั่วจวินเห็นว่าอีกฝ่ายกล้าดูหมิ่นคุณชายของเขา เขาก็โกรธทันทีและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก: “ความสามารถของคุณชายเรา อย่างเธอ...”“หยางผั่วจวิน!”“ช่างมันเถอะ”เย่เทียนหยู่ส่ายหน้าแล้วพูดว่า “จะคิดเล็กคิดน้อยกับผู้หญิงแค่คนเดียวไปทำไม”หยางผั่วจวินเชื่อฟังเขาและเงียบไปทันทีสำหรับเขา คำพูดของเย่เทียนหยู่ถือเป็นคำสั่งแต่นั่นทำให้หลงเจี๋ยโกรธมาก อะไรเรียกว่ากับผู้หญิงแค่คนเดียวกัน ทำอย่างกับเธอไร้ความสามารถมากอย่างนั้นละไม่ ฉันไม่สามารถโกรธได้ ยิ่งเขาโกรธมากเท่าไร เขาก็ยิ่งภูมิใจมากขึ้นเท่านั้น เขาพูดอย่างเย็นชา: “ช่างเถอะถ้าคุณไม่บอกฉัน ฉันไม่สน นอกจากนี้ คุณไม่สามารถทำอะไรแบบนี้ได้”หยางผั่วจวินยังคงเงียบ แต่มีแววตาที่เฉียบคมปรากฏขึ้นในดวงตาของเขาหลงเจี๋ยเกือบจะตกใจเธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และขอให้ใครสักคนสอบสวน หยางผั่วจว
ผู้กองจางหรือจางเจิ้งส่ายหน้าและพูดอย่างช่วยไม่ได้: “ไม่ใช่ว่าลุงไม่บอกเธอหรอกนะ แต่เพราะลุงเองก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นใครกันแน่ แต่เขามีความสามารถมาก”“มากแค่ไหนคะ?”หลงเจี๋ยถามด้วยความสงสัย ในเมื่อลุงจางพูดถึงขนาดนี้ จะต้องมีข้อมูลอ้างอิงอะไรมาแน่ และเธออยากจะฟังข้อมูลนั้น“มากแค่ไหนน่ะเหรอ? เธอยังจำ ตระกูลซา หนึ่งในสี่ตระกูลหลักเมืองเทียนไห่ได้มั้ย?” จางเจิ้งถามกลับ“จำได้แน่นอนค่ะ ก็ลุงจางวางแผนโค่นตระกูลซามาตั้งนานนี่คะ”“ลุงวางแผนมานานแล้ว แต่ตระกูลอย่างตระกูลซาไม่ใช่อะไรที่ลุงจะทำให้สั่นคลอนได้ ต่อให้เป็นรัฐมนตรีหวงก็แค่พอรับมือไหว ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ต้องขอบคุณคุณชายเย่ที่ช่วยเหลือ”“ไม่จริงหน่า เขาจะช่วยได้ยังไงกันคะ?”“เรื่องนั้นเธอไม่ต้องไปใส่ใจ สรุปก็คือ เธอต้องจำไว้ว่าไม่เพียงแค่ลุง แต่กระทั่งรัฐมนตรีหวงก็ยังต้องสุภาพและให้ความเคารพเวลาเจอเขา”จางเจิ้งบอกให้เธอรู้เอาไว้ เดิมทีคำพูดเหล่านี้ไม่ควรหลุดออกมาจากปาก แต่เพื่อหยุดหลานสาวผู้โง่เขลาไม่ให้มุ่งเป้าไปที่อีกฝ่าย เขาจึงจำต้องเปิดเผยบางอย่างเพราะถึงยังไง เขากับพ่อของเธอก็มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันขณะที่เดินออกไป หัวใจ
“งั้นก็ได้!”หลงเจี๋ยไม่ได้ถามอะไรต่อ และส่งเขาออกไปด้านนอกเพราะเธอรู้ว่าเขาเป็นผู้ชายที่พูดจาเถลไปไถมาเก่งมาก และเธอคงไม่ได้อะไรจากปากของเขาแน่เมื่อพวกเขาออกไปข้างนอก หยางผั่วจวินก็จัดรถไว้แล้ว และเขาก็ขับรถพาเย่เทียนหยู่ออกไปทันที“คุณชายตอนนี้จะไปที่ไหนครับ” หยางผั่วจวินถาม“ไปที่วิลล่าสกายพาเลซหมายเลขหนึ่ง!”ขณะที่เย่เทียนหยู่พูด เขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดหมายเลขของหลินหว่านหรู เขาถูกหลงเจี๋ยทำเอาเสียเวลานานขนาดนี้ หว่านหรูก็น่าจะตื่นแล้วเป็นไปตามที่คาด อีกฝ่ายรับสายอย่างรวดเร็ว“หว่านหรู เป็นยังไงบ้าง คุณโอเคมั้ย” เย่เทียนหยู่ถามด้วยความเป็นห่วง“ฉันสบายดี ๆ นายไม่ต้องห่วง”“งั้นก็ดีแล้วครับ ผมจะไม่กลับไปน่ะ” เย่เทียนหยู่รู้สึกว่าร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส และเขาต้องหาทางที่จะฟื้นตัวโดยเร็วที่สุด“นายไม่มาเยี่ยมฉันหน่อยเหรอ” น้ำเสียงของหลินหว่านหรูเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความไม่พอใจตอนแรกที่เธอตื่นขึ้นมา เธอนึกว่าเย่เทียนหยู่ช่วยชีวิตเธอไว้นึกไม่ถึงว่าเหตุการณ์นี้จะไม่เกี่ยวข้องกับเย่เทียนหยู่ แต่กลับเป็นคุณชายเย่เซวียนคนที่เธอไม่อยากไปรู้จักมักจี่ด้
อันที่จริงเย่เทียนหยู่ฟังน้ำเสียงไม่พอใจของหลินหว่านหรูออก แต่เขาก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการฟื้นความแข็งแกร่ง ทำให้เขาไม่มีเวลาคิดมากเท่าไหร่นักการลงมือติดกันหลายครั้งแบบนี้ สร้างความเสียหายให้กับเขามากเกินไปหากเป็นเหมือนเดิมที ขอแค่เขาได้พักผ่อนสักสองสามวัน ทุกอย่างก็จะคืนสู่สภาพเดิม แต่ตอนนี้แค่จะทำให้พลังกลับมาอยู่ในระดับปรมาจารย์เขายังทำไม่ได้เว้นแต่เขาจะเอาลมปราณซวนหมิงของหยางเฉียนเฉียนมาได้แต่มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะทำแบบนั้นไม่ว่าจะเพื่อความบริสุทธิ์ของหยางเฉียนเฉียนหรือเพราะไม่อาจทำผิดต่อหลินหว่านหรูผิดหวัง เขาก็ไม่มีวันทำเรื่องแบบนั้นเพราะฉะนั้น ไม่ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น เย่เทียนหยู่จะไม่ยอมชะล่าใจอีกแล้วการมีหยางผั่วจวินคอยอยู่ดูแล ทำให้เย่เทียนหยู่รู้สึกผ่อนคลายมาก เขาหลับตาลงก่อนจะผล็อยหลับไป หลายวันมานี้ เป็นเรื่องยากจริง ๆ ที่จะได้หลับสนิทแบบนี้รถเข้าไปในวิลล่าและทั้งสองก็ลงจากรถจากนั้น เย่เทียนหยู่ก็เข้ามา ตามมาด้วยหยางผั่วจวิน ขณะที่เขาเข้ามา หยางผั่วจวินก็ถามด้วยความประหลาดใจ: “ใคร?”เย่เทียนหยู่อดไม่ได้ที่จะลืมตา
“ผมต้องรู้อยู่แล้ว เพราะพรรคปีศาจก็แค่สถานที่แห่งความสกปรกโสมมที่เลือกรับเฉพาะพวกลูกศิษย์ชาติชั่วนั่นยังไง” เย่เทียนหยู่ยิ้มเยาะ“อวดดี!”ชายชราหงุดหงิดขึ้นมาทันทีแล้วพูดว่า “เจ้าหนู เจ้ามันแกว่งเท้าหาเสี้ยน!”“หรือถ้าผมไม่พูดแบบนั้น พวกคุณจะไม่ฆ่าผมรึไง?”เย่เทียนหยู่หัวเราะเยาะและพูดว่า: “จะว่าไปแล้ว เรื่องคนที่เผาสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าในตอนนั้น นอกจากปีศาจที่นิสัยไร้มนุษยธรรมอย่างพวกคุณแล้ว จะเป็นใครไปได้อีก!”“รนหาที่ตายนัก!”ชายชราโกรธถึงขีดสุดแล้ว เขาโบกมือขวาเรียกให้จอมยุทธ์สองคนที่อยู่ด้านหลังเขาให้รีบออกไป ทว่าเขากลับพูดว่า: “เก็บมันซะ!”เพราะยามนั้นราชาปีศาจบอกว่า หากยืนยันตัวตนของเย่เสี่ยวเทียนได้แล้ว จะต้องไว้ชีวิตของเขา แต่สถานการณ์ตอนนี้แตกต่างออกไป เพราะว่ากันว่าบนตัวของเย่เสี่ยวเทียนอาจมีสมบัติแสนล้ำค่าเก็บเอาไว้เมื่อหยางผั่วจวินเห็น เขาก็ก้าวไปข้างหน้าและยืนขวางหน้าเย่เทียนหยู่ทันที“ฆ่าพวกมันซะ!”เย่เทียนหยู่พูดหยางผั่วจวินตกใจเล็กน้อย เขาคิดว่าแค่เอาชนะคู่ต่อสู้ก็เพียงพอแล้ว แต่ไม่คิดว่าคุณชายจะให้เขาฆ่าคน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขาฆ่าคนไม่เก่งแต่เมื่อมีคำ
สีหน้าของชายชราเปลี่ยนไป ความกลัวจับกุมหัวใจของเขา เขารู้สึกได้เลยว่าหากเขาไม่ให้ความร่วมมือ อีกฝ่ายต้องฆ่าเขาจริง ๆ แน่โดยเฉพาะ ความแข็งแกร่งของชายหนุ่มตรงหน้าช่างน่าหวาดกลัวจริง ๆ แถมสองคนที่ติดตามเขามาก็ตายไปแล้วแต่ท่าทางของเขาดูสงบมาก“ที่ผมพูดเมื่อกี้คุณคงได้ยินแล้วสินะ” เย่เทียนหยู่พูดอย่างใจเย็น“ข้าได้ยินแล้ว”ใบหน้าของชายชราตึงเครียดขึ้นเล็กน้อย เขาอยากจะสู้กลับ แต่เขาไม่กล้าพอเพราะเขารู้ว่าเขาจะโจมตีอีกฝ่ายโดยปราศจากความเมตตาและถ้าเขาทำผิดเขาอาจจะตายจริง ๆ“ดีมาก ฉันขอถามคุณว่าใครสั่งให้คุณทำไฟนั้น” เย่เทียนหยู่ถามทันทีที่คำถามนี้เกิดขึ้น สีหน้าของชายชราก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง“คิดให้รอบคอบก่อนที่จะตอบ เพราะถ้าคุณไม่มีประโยชน์โดยสิ้นเชิง ก็อย่าตำหนิฉันที่โหดร้าย” เย่เทียนหยู่พูดเสียงเรียบ“ท่านราชาปีศาจ!”ชายชราทำได้เพียงแต่สารภาพออกไปตามตรงอย่างไร้ทางเลือก สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขาต้องรอดชีวิตออกไปจากที่นี่ ขอแค่รอดออกไปได้ เขาจะไปรายงานให้ราชาปีศาจทราบทันทีเมื่อถึงเวลา ราชาปีศาจจะลงมือด้วยตัวเอง เขาจะสามารถจัดการกับเจ้าเด็กนี่ได้อย่างง่ายดาย ไม่ว่าพวกเด็กรอบกายเ
“ไม่ต้องรีบ!”“ถึงคุณจะแข็งแกร่ง แต่ยังไม่เหมาะจะบุกเขาพรรคปีศาจ” เย่เทียนหยู่ส่ายหน้าปฏิเสธ ตอนนี้หยางผั่วจวิน อยู่เป็นเพียงปรมาจารย์ขั้นต้นเท่านั้นต่อให้เขาพยายามสุดกำลัง ก็ทำได้แค่รับมือกับปรมาจารย์ขั้นกลาง ถ้าต้องปะมือกับปรมาจารย์ขั้นปลาย เห็นได้ชัดว่าคงลำบากไม่น้อย ยิ่งไม่ต้องพูดเลย ว่าพรรหคปีศาจแตกต่างจากพรรคทั่วไปมาก เพราะที่นั่นมีกลไกมากมาย“ตอนนี้เราควรทำยังไงต่อดีครับ?” หยางผั่วจวินถาม“มารอดูกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น”“แต่เนื่องจากราชาปีศาจสั่งให้พวกเขาเริ่มต่อต้านฉัน เห็นได้ชัดว่าเขามีข้อสงสัยเกี่ยวกับตัวตนของฉัน เมื่อคนเหล่านี้ไม่กลับไป คนที่มาครั้งต่อไปอาจจะแข็งแกร่งยิ่งขึ้น”เย่เทียนหยู่กล่าว“แล้วเราควรทำยังไงดี อาการบาดเจ็บของคุณเป็นยังไงบ้าง” เนื่องจากเย่เทียนหยู่ไม่ได้ตั้งใจซ่อนมันไว้ หยางผั่วจวินจึงค้นพบเบาะแสบางอย่าง“ไม่เป็นไรหรอก!”“ถ้าผมยังไม่อยากตายเอง ลำพังแค่พวกเขายังทำอะไรผมไม่ได้หรอก”เย่เทียนหยู่พูดเสียงเรียบ เพียงแต่ตอนนี้เขานึกถึงหลินหว่านหรูขึ้นมา “บอกเรื่องนี้ให้นักฆ่าหมายเลขเจ็ดรู้ แล้วให้เขาไปคุ้มกันหลินหว่านหรู อย่าให้เกิดปัญหาเด็ดขาด”“ครับ!