เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 796
บทที่เกี่ยวข้อง
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 797
“ใช่แล้วครับ ใช่แล้ว ลงมือได้เต็มที่เลย ต่อให้ตีเธอจนตายตอนนี้ ผมก็จะเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมดเองครับ” เฉินเฟิงกล่าวเสริมทันที“หลิวเมิ่ง ไม่สิ พี่หลิว โปรดให้โอกาสเพื่อนร่วมชั้นเก่าอย่างฉันด้วยนะ ฉันจะสำนึกบุญคุณไปตลอดชีวิตเลย”“เพื่อนร่วมชั้นเก่า ก่อนหน้านี้เธอบอกไม่ใช่เหรอ ว่าการมีฉันเป็นเพื่อนร่วมชั้นอย่างฉันเป็นเรื่องน่าละอายสำหรับเธอ มาตอนนี้กลับขอให้คนไร้ยางอายอย่างฉันช่วยเธอซะแล้ว” หลิวเมิ่งโกรธทันทีเมื่อเธอคิดถึงความอัปยศอดสูก่อนหน้า“ก่อนหน้านี้ฉันผิดเอง ฉันมันโง่ ฉันขอโทษนะ เธอจะทุบตีฉันดุด่าฉันก็ได้ แค่ขอให้เธอยอมปล่อยฉันไป” จางเหยาเอาแต่ขอร้องหลิวเมิ่งรู้สึกเสียใจ โดยเฉพาะเมื่อคิดว่าเธอเกือบต้องคุกเข่าขอความเมตตา เดิมทีเธออยากให้จางเหยาอับอายแต่เมื่อจางเหยาคุกเข่า แก้มแดงจากการถูกตบ และยังกำลังร้องไห้ร้องขอความเมตตา เธอก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วส่ายหัว:“เอาล่ะ ฉันไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่คุณทำกับฉัน และฉันจะไม่ทำอะไรคุณ แต่ฉันไม่สามารถควบคุมส่วนที่เหลือได้!”ความหมายคือฉันสามารถปล่อยคุณไป แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะอ้อนวอนให้คุณจางเหยาเข้าใจจึงหันกลับมาทันทีแล้วพูด
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 798
แต่ทันทีที่เสียงเรียกชื่อดังขึ้น สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไป พวกเขาไม่ใช่คนธรรมดา ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถบอกตัวตนของกันและกันได้โดยธรรมชาติ รัฐมนตรีหวงเป็นคนที่มีอำนาจ ดังนั้นเขาจึงเป็นคนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเขาเป็นคนที่ทรงพลังและมีพลังมหาศาล และทุกคนก็ตกใจเมื่อเขาโทรหาเขาเพียงแค่ใช้โทรศัพท์แม้แต่สีหน้าของเฉินเฟิงก็เปลี่ยนไป เขาเพิ่งได้ยินพ่อของเขาพูดว่าอีกฝ่ายมีอิทธิพลมาก แต่เขาไม่เคยเห็นด้วยตัวเองมาก่อน ทว่าการที่สามารถเข้าถึงบุคคลสำคัญเช่นนี้ได้ด้วยการโทรศัพท์เพียงครั้งเดียว ทำให้เขาสัมพัสได้ ตาตัวเองว่าอีกฝ่ายมีพลังขนาดไหนเมื่อหวงหงเจี้ยนได้ยินแบบนั้น เขาก็ถามทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นเรื่องนี้ไม่ซับซ้อนเลย เขาใช้เวลาเพียงสองสามนาทีก็เล่าจบ หลังจากหวงหงเจี้ยนฟังเสร็จ เขาก็พูดทันที: “ไม่ต้องกังวล แพทย์เซียนเย่ ผมจะสอบสวนเรื่องนี้เป็นด้วยตัสเองอย่างแน่นอน และจะสอบสวนตำรวจอย่างเคร่งครัด! สำหรับหวงลี่ ผมจะให้รางวัลแก่คุณอย่างแน่นอน!”“ดี!”“คุณช่วยเอาโทรศัพท์ของคุณให้หวงลี่หน่อยได้มั้ยครับ?” หวงหงเจี้ยนถาม“อ่อได้สิ!”จากนั้น เย่เทียนหยู่ก็ยื่นโทรศัพท์ให้ หวงลี่แล้วพูดว่า “รัฐมนตรีหวงให
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 799
หลังจากทักทายและขอโทษกันไปเบื้องต้นอย่างพอเป็นพิธี สารวัตรเฉินกล่าวว่า: “คุณชาย เงินชดเชยได้ถูกแบ่งเรียบร้อยแล้วครับ จางเหยาเป็นผู้รับผิดชอบ และยอมจ่ายเงินชดเชย ถ้าคุณมีอะไรก็บอกผมได้เลยนะครับ”เห็นได้ชัดว่าเขามาพร้อมกับภารกิจ ส่วนใหญ่จะผ่อนคลายบรรยากาศ และเป็นการดีที่สุดถ้าให้เฉินเฟิงจ่ายน้อยลงสำหรับการชดเชยนั้น เย่เทียนหยู่ไม่สนใจเลย และพูดอย่างใจเย็น: “ค่าชดเชยเท่าไรก็ทำตามที่ควร แต่พวกเขาสองทำให้ผมอับอาย และผมต้องได้รับการชดเชย”เมื่อได้ยินแบบนั้น การแสดงออกของเฉินเฟิงก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธ และพูดอย่างระมัดระวัง: “หากคุณชายเย่มีคำขอก็ว่ามาได้เลยครับ”“ไม่มีอะไรมากหรอก แต่ตอนแรกคุณอยากให้พวกผมรอดใต้หว่างขาใช่ไหม?”“แล้วก็ ผมบอกแล้วว่าพวกคุณสองคนต้องคลานรอดใต้หว่างขาพวกเขา ที่ผ่านมาผมเป็นคนรักษาคำพูดมาตลอด พวกคุณคงจะไม่ทำให้ผมต้องผิดคำพูดตัวเองหรอกใช่มั้ย”เย่เทียนหยู่พูดเสียงเรียบทันทีที่สิ้นคำพูด ใบหน้าของเฉินเฟิงก็ดูย่ำแย่พอตัว เขาจะยังรักษาศักดิ์ศรีเอาไว้ได้ยังไงถ้าเขาต้องรอดใต้หว่างขาของคนอื่นในที่สาธารณะแบบนี้เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่จางเหยาที่อย
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 800
หลิวเมิ่งเป็นกังวล พี่เขย ประมาณนี้ก็น่าจะพอได้แล้วละมั้ง ไม่เห็นต้องแสดงซะเว่อร์ขนาดนั้นเลยแต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนตกใจคือแม้ว่าการแสดงออกของผู้อำนวยการเฉินจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็แสดงท่าทีไม่พอใจทันทีและยังพูดอย่างรวดเร็ว: "ใช่ ในฐานะคุณชายเย่ เฉินไม่คู่ควรกับความสนใจของคุณจริงๆ"“เมื่อครู่ผมคนนี้เสียมารยาทไปแล้วครับ”“ไม่ว่าคุณชายเย่ต้องการทำอะไรกับเฉินเฟิง ก็ทำในแบบของคุณเอง”คำพูดดังกล่าวทำให้ทุกคนตกใจอีกครั้ง ทุกคนแทบไม่เชื่อหูตัวเอง นับประสาอะไรกับสายตาของตัวเองคุณชายเย่คนนี้เป็นใครกันแน่ เขาน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?ดวงตาของหลิวเมิ่งเป็นประกาย พี่เขยคนนี้เหนือมนุษย์สุด ๆ เลยถ้าเธอต้องขับไล่พี่เคยแบบนี้ไป มันคงต้องเป็นบาปมหันต์แน่แม้สายตาของเฉินเฟิงจะดูไม่เต็มใจ แต่เมื่อเห็นท่าทางสิ้นหวังของสารวัตรเฉิน เขาก็รู้ว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่น เขาฟังเรื่องราวของปู่ของเขาเกี่ยวกับราชามังกรแห่งประตูมังกรหลายครั้งเกินไปเขารู้ดีว่าความแข็งแกร่งและสถานะของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขาช่างน่ากลัวเพียงใด หากเขาไม่เชื่อฟัง ไม่เพียงแต่เขาจะทุกข์ยากเท่านั้น แต่ครอบครัวเฉินทั้งหมดจะถูกทำลายด
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 801
ตอนนี้คุณปู่ตระกูลหลินและครอบครัวของเขากำลังคุยกันว่าจะใส่ร้ายเย่เทียนหยู่และขับไล่เขาออกจากบ้านอย่างไรในตอนนั้นเอง จู่ ๆ โทรศัพท์สายหนึ่งก็ดังขึ้น คนที่โทรเข้ามาชื่อว่า เหอเหมิ่ง เมื่อราว 20 ปีก่อน ตอนที่ตระกูลหลินทำธุรกิจเกี่ยวกับการก่อสร้างรื้อถอนอสังหาริมทรัพย์ และพวกเขาก็เคยมีเรื่องบาดหมางกันในเวลานั้นบ้านเรือนในบริเวณนั้นทรุดโทรมและต้องรื้อถอนทั้งหมด ชาวบ้านคนอื่น ๆ ได้รับเงินชดเชยและกองทุนการตั้งถิ่นฐานที่เกี่ยวข้องและย้ายสำมะโนครัวจากไปมีเพียงคู่แม่ลูกเหอเหมิ่งเท่านั้นที่พูดป่าวประกาศว่าพวกเขาต้องได้เงินร้อยล้านบาทแลกกับบาทขนาด 90 ตารางเมตรที่ใกล้พังอยู่ร่อมร่อ ไม่อย่างนั้นจะไม่ยอมให้พวกเขาเริ่มทำการรื้อถอนในเวลานั้น ประธานหลินซื่อกรุ๊ปที่รับผิดชอบการรื้อถอนคือ หวังเจี้ยน ผู้อำนวยการแผนกช่องทางซึ่งเคยเข้าร่วมกองกำลังกับหลี่ว์ซิงเหอไม่เพียงแต่คุกคามและข่มขู่บริษัทเท่านั้น แต่ยังตัดน้ำและไฟฟ้าอีกด้วยน่าเสียดายที่เหอเหมิ่งเป็นไอ้สารเลวที่รู้จักกันดีว่าเขาเป็นบุคคลที่โหดเหี้ยมเอาแต่ใจ และจะไม่ยอมรับเคล็ดลับนี้เลย ด้วยความสิ้นหวัง พวกเขาไม่มีทางเลือกเพราะถึงยังไง ขอแค่คู
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 802
แต่หากต้องปะมือกับปรมาจารย์ มันจะไร้ประโยชน์สำหรับทุกคนยกเว้นตัวคุณเองที่จะปกป้องเขา ท้ายที่สุดแล้ว ปรมาจารย์หญิงไม่ได้หาง่ายขนาดนั้นแต่ปกติแล้ว พวกปรมาจารย์ที่มีเกียรติมากพอจะไม่ทำเรื่องน่าขายหน้าแบบนี้หรอก“พี่เขย พี่ทั้งหล่อและก็เจ๋งสุด ๆ เลย นี่พี่มีอิทธิพลขนาดนี้ได้ยังไงกันคะ” หลิวเมิ่งอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นทำเอาเธอตัวสั่นจนหน้าอกกระเพื่อมเพราะความตื่นเต้นเย่เทียนหยู่เหลือบมองแล้วรีบมองไปทางอื่น ยัยเด็กนี่ตรงนั้นต้องเติบโตผิดปกติแน่ ไม่อย่างนั้นมันก็จะน่ากลัวเกินไปแล้ว“พี่เขย ทำไมไม่พูดอะไรหน่อยละคะ? ตกลงพี่เป็นใครกันแน่”“เป็นใครล่ะ แน่นอนว่าเป็นคนธรรมดา” เย่เทียนหยู่ตอบด้วยเสียงเฉยเมย“ถ้าพี่เป็นคนธรรมดา ฉันก็แย่กว่าขยะแล้วละคะ พี่เขย บอกฉันเร็ว ๆ พี่เป็นใครกันแน่”หลิวเมิ่งกล่าวในขณะที่มือขวาที่ว่างของเย่เทียนหยู่ ด้วยมือทั้งสองข้าง“ลูกพี่ลูกน้องของคุณไม่ได้บอกคุณเหรอ?” เย่เทียนหยู่ถาม“ไม่ได้บอก”“คือที่จริงไม่มีอะไรหรอกครับ ก็แค่…” เย่เทียนหยู่กำลังจะพูด แต่ตอนนั้นเองโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น เขาหยุดพูด และหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วรับสาย: “ครับปู่ เรา
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 803
เย่เทียนหยู่กังวลมาก หลังจากลงจากรถ เขาก็รีบไปที่ประตูวิลล่าทันทีในเวลานี้ และคนอื่น ๆ กำลังรออยู่ที่ประตูทางเข้าแล้ว เมื่อพวกเขาเห็นเย่เทียนหยู่ พวกเขาก็เหมือนกับเห็นซุปเปอร์สตาร์ พวกเขารีบทักทายเขาและพูดอย่างกังวลใจ: "เทียนหยู่ ในที่สุดคุณก็มาถึงแล้ว!"ในขณะนี้ พวกเขาลืมไปหมดแล้วทุกอย่างก่อนที่จะรับโทรศัพท์จากเหอเหมิ่ง พวกเขายังคงคุยกันว่าจะใส่ร้ายเย่เทียนหยู่ทีละขั้นตอนเพื่อที่หลินว่านหรูจะเกลียดเขาโดยสิ้นเชิงและหย่ากับเขา“เทียนหยู่ หว่านหรูเป็นภรรยาตามกฎหมายของคุณ คุณต้องช่วยเธอนะ” แม่หลินรีบสวมภารพให้เย่เทียนหยู่ด้วยสีหน้ามีความหวัง เพราะกลัวว่าเย่เทียนหยู่จะไม่ยอมช่วย“ไม่ต้องห่วง ผมจะทำเต็มแน่”เย่เทียนหยู่ไม่มีเวลามาสนใจความคิดเล็กน้อยของแม่หลินและพูดกับชายชรา: "คุณปู่หลิน โปรดบอกฉันโดยละเอียดว่าเกิดอะไรขึ้น"คุณปู่ตระกูลหลินไม่สนใจมากนัก และเล่าถึงความไม่พอใจในตอนนั้นอย่างรวดเร็วและรัดกุมในทันที“คุณกำลังบอกว่าคนลักพาตัวโทรหาคุณและขอให้คุณอย่าโทรหาตำรวจหรือขอความช่วยเหลือจากบุคคลภายนอกเหรอ? วันนี้พวกเขาได้เตรียมเงินไว้สองพันห้าร้อยล้านแล้วและจะโอนโดยตรงไปยังบัญชีในต
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 804
เมื่อเหอเหมิ่งได้ยินชื่อใหม่ เขาก็โกรธจนแทบจะเป็นบ้า แต่เมื่อได้ยินว่าประโยคหลังคือสามีของหลินหว่านหรู เขาก็พูดอย่างเย็นชา: “มึงเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาอ้าปากพูดกับกูฮะ ไปเรียกปู่หลินมาคุยกับกูซะ”“ขอโทษนะ แต่ไม่ได้หรอก!”“เพราะจากนี้ไป ผมมีอำนาจเต็มที่ที่จะเป็นตัวแทนของคุณปู่ตระกูลหลิน คำพูดของฉันคือคำพูดของคุณปู่ตระกูลหลิน” เย่เทียนหยู่พูดอย่างเย็นชา: “แน่นอน ถ้าคุณไม่ต้องการเงิน คุณจะเมินผมไปก็ได้”“กำลังข่มขู่กูเหรอวะ หลินต้ากั๋ว ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่อยากให้หลานสาวมีชีวิตรอดแล้วรึไง?” เหอเหมิ่งโกรธขึ้นมาทันทีคุณปู่ตระกูลหลินเหงื่อออกบนหน้าผากและกำลังจะพูดอย่างรวดเร็วเพื่อทำให้บรรยากาศเบาลงแต่เย่เทียนหยู่เตือนเขาอย่างเย็นชาอีกครั้ง: “คุณไม่จำเป็นต้องโทรหาเขา จากนี้ไปเขาจะไม่สนใจคุณ หากคุณมีอะไร แค่บอกฉัน”“อีกอย่าง ฉันบอกคุณได้ชัดเจนว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นกับภรรยาของฉัน ฉันรับรองว่าคุณจะไม่ได้เงินแม้แต่บาทเดียว”“เจ้าหยิ่ง คุณคิดว่าคุณเป็นใคร เชื่อหรือไม่ ตอนนี้ฉันเล่นกลกับเธอแล้วจึงบุกเข้าไปในบ้านของหลินเพื่อเอาเงินไป” เหอเหมิ่งโกรธมาก นี่เป็นวิธีของเขาเป็นเพียงพี่ชายคนโ
บทล่าสุด
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1345
เย่เทียนหยู่รู้สึกทำอะไรไม่ถูก ถ้ารู้แบบนี้ ก็คงไม่ให้พวกเธอสองคนดื่มตั้งแต่แรกในขณะเดียวกันนั้นเอง หลิวซือซือที่นั่งอยู่ตรงข้ามก็ยกแก้วในมือขึ้น แล้วพูดออกมาว่า “พี่เย่คะ ฉันมีเรื่องหนึ่งที่อยากจะบอกกับพี่มาโดยตลอด แต่ก็กลับไม่มีโอกาสได้พูดมันออกมาเลย”“งั้นก็อย่าพูดเลยจะดีกว่า” เย่เทียนหยู่นึกถึงเรื่องในอดีตของเขากับหลิวซือซือขึ้นมา ก่อนจะคาดเดาได้อย่างคลุมเครือว่าเธอกำลังจะพูดอะไร“ไม่ได้ค่ะ วันนี้ฉันต้องพูดให้ได้!”“ฉันกลัวว่าถ้าผ่านวันนี้ไปแล้ว ฉันไม่มีโอกาสได้พูดมันอีก”หลิวซือซือพูดด้วยความตื่นเต้นออกไปว่า “พี่เย่คะ ฉันชอบพี่ค่ะ ชอบพี่มาตลอด ฉันชอบพี่มากจริง ๆ!”“ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันต้องไปทวงหนี้กับพี่ ฉันก็ถูกความสง่างามและความมั่นคงอันแข็งแกร่งของพี่ดึงดูดไปแล้วค่ะ ต่อมาพี่ก็คอยช่วยฉันเอาไว้ครั้งแล้วครั้งเล่า นั่นยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหัวใจเต้นแรงมากกว่าเดิม ทำให้ฉันชอบพี่มากขึ้นเรื่อย ๆ”“แต่ก็เหมือนว่าพี่จะไม่เคยสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของฉันเลย หลายครั้งที่ฉันอยากจะรุกเข้าหาพี่แต่ก็ไม่กล้า จนกระทั่งพบว่าพี่กับประธานหลินคบกันอยู่ ฉันถึงได้เข้าใจว่าฉันไม่ใช่อะไรสำหรับพี่เล
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1344
แม้จะเป็นเพียงเวลาสั้น ๆ แต่ทั้งสองคนก็ได้ยินเรื่องราวที่เกี่ยวกับไป๋เฉิงกรุ๊ป และความน่ากลัวของแก๊งพยัคฆ์ทมิฬมาไม่น้อย ดังนั้นความหวาดกลัวและความรู้สึกหวั่นเกรงที่มีต่อตระกูลไป๋จึงมาจากใจของพวกเธออย่างแท้จริงสองสาวพูดสลับกันไปมา จนเกิดเป็นเสียงที่ดังอึกทึกขึ้น เย่เทียนหยู่แทบไม่มีโอกาสได้พูดเลยด้วยซ้ำ ในที่สุดเขาก็มีโอกาส เขาจึงพูดขึ้นว่า “เอาล่ะ พูดจบรึยัง?”สองสาวพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้“พวกเธอฟังฉันนะ พวกเธอวางใจเถอะ แค่ตระกูลไป๋ พวกมันทำอะไรฉันไม่ได้หรอก” เย่เทียนหยู่พูดออกมาตรง ๆ เดิมทีก็คิดจะบอกว่าไป๋เฉิงกรุ๊ปเป็นของตนอยู่หรอก แต่จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนความคิดถึงอย่างไรตอนนี้ก็อยู่ข้างนอก แถมแก๊งพยัคฆ์ทมิฬและไป๋เฉิงกรุ๊ปเองก็มีชื่อเสียงที่ไม่ดีสักเท่าไหร่คำพูดนี้ แทบจะไม่เห็นตระกูลไป๋อยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย นั่นเป็นถึงหนึ่งในตระกูลที่ทรงพลังที่สุดในเมืองตะวันออกเชียวนะ ในใจของสองสาวจึงรู้สึกไม่ค่อยอยากจะเชื่อสักเท่าไหร่พวกเธอมองหน้ากัน ต่างคนต่างก็คิดว่าที่พี่เย่จงใจพูดแบบนี้ก็เพื่อทำให้พวกเธอสบายใจก็เท่านั้น“เอาล่ะ ไม่ต้องสนใจพวกเขาแล้ว ควรกินก็กิน ควรดื่มก็ดื่มเถอะ” ที
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1343
สีหน้าหลี่ซินเยว่และหลิวซือซือเต็มไปด้วยความรู้สึกทำอะไรไม่ถูก เมื่อกี้ตอนที่พวกเธอนึกถึงความน่ากลัวของตระกูลไป๋ อันที่จริง พวกเธอก็คิดที่จะเตือนเย่เทียนหยู่ไม่ให้ทำร้ายตงซู่อยู่เหมือนกัยแต่เมื่อลองนึกดูอีกที ในสถานการณ์แบบนี้ ด้วยนิสัยของตงซู่ ต่อให้จะหยุดเอาไว้ได้ก็ไม่มีความหมายอยู่ดีเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้ พวกเธอก็ไม่มีทางให้ถอยกลับอีกต่อไปแล้วเป็นอย่างที่คิด เห็นเพียงตงซู่ที่กำลังร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด ขณะเดียวกันเขาก็หันไปจ้องเย่เทียนหยู่ด้วยความเกลียดชัง แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้ไม่สามารถพูดอะไรได้ ยิ่งไม่ควรทำอะไรบุ่มบ่ามด้วยเช่นกันอย่างไรก็ตาม รอจนกว่าตนจะออกไปจากที่นี่ได้เสียก่อน จากนั้นก็จะต้องรายงานเรื่องนี้ให้ไช่เตา คุณชายเตาได้ทราบ พอถึงตอนนั้น ตนจะต้องทำให้ไอ้เด็กนี่อยู่ไม่สู้ตายให้ได้ผู้คนที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็เงียบกริบ ไม่มีใครกล้าส่งเสียงใด ๆ ออกมาเลยแม้แต่น้อย เพราะกลัวว่าจะเผลอทำให้ตัวเองเข้าไปเอี่ยวด้วยใครจะไปคิดล่ะว่า ชายหนุ่มที่ดูสุภาพไม่มีพิษมีภัยข้าง ๆ สาวสวยสองคนนี้จะลงมือได้โหดเหี้ยมมากขนาดนั้น แต่ถึงอย่างไร อีกฝ่ายก็สมควรโดนแล้วแค่เห็นก็รู้เลยว่าไ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1342
เมื่อได้ยินคำสั่ง ลูกน้องทั้งสองคนของเขาก็รีบตั้งท่าเตรียมพร้อมขึ้นทันที ก่อนจะเดินตรงไปหาเย่เทียนหยู่ด้วยท่าทางดุดัน งานที่ต้องจัดการกับคนแบบนี้ มันได้กลายเป็นการเสพติดของพวกเขาไปแล้ว อย่างน้อยพวกเขาก็ชอบความรู้สึกแบบนี้เย่เทียนหยู่ส่ายหัว ก่อนจะลุกขึ้นยืน หากไม่ใช่เพราะกลัวว่าจะทำให้คนอื่นตกใจ ป่านนี้เขาคงจะโบกมือซัดเจ้าพวกนั้นให้กระเด็นไปนานแล้วจากนั้นก็เอาชีวิตของพวกมันมา ณ เดียวนั้นเลย!เมื่อเห็นว่าเย่เทียนหยู่ยังกล้าลุกขึ้นมาพูดท้าทายตนอยู่ ทั้งสองจึงรู้สึกว่าศักดิ์ศรีของพวกเขากำลังถูกดูหมิ่น นั่นจึงทำให้พวกเขารู้สึกโกรธอย่างมาก ก่อนที่ต่อมาทั้งสองจะเหวี่ยงหมัดออกไปพร้อมกันในทันทีผั๊วะ ผั๊วะ!เกิดเสียงผั๊วะดังขึ้นสองครั้งติด ท่ามกลางสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกตกตะลึงของผู้คน เย่เทียนหยู่ใช้ฝ่ามือฟาดพวกเขาจนกระเด็นออกไปก่อนที่ร่างของพวกเขาจะร่วงลงกระแทกพื้นอย่างแรง ร่างกายราวกับกำลังแหลกสลาย รู้สึกเจ็บปวดจนแทบทนไม่ไหวสีหน้าตงซู่ดูตกใจอย่างมาก คิดไม่ถึงว่าเจ้าเด็กนี่จะรู้วิชากังฟูด้วย เขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาออกไปว่า “ไม่แปลกใจเลยที่แกกล้าทำตัวหยิ่งยโสแบบนี้ ที่แท้แ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1341
หลี่ซินเยว่และหลิวซือซือที่กำลังด่ากันอย่างเมามัน กลับคิดไม่ถึงเลยว่าจู่ ๆ เสียงของตงซู่จะดังขึ้นมาข้างหู นั่นจึงทำให้พวกเธอรู้สึกตกใจจนต้องหันมองไปตามเสียงในทันทีเป็นตงซู่จริง ๆ ด้วย!นอกจากนี้ ด้านหลังของเขายังมีเหล่าชายฉกรรจ์ที่ดูดุร้ายอยู่อีกด้วย แค่มองก็รู้เลยว่าไม่ใช่คนดีอะไรสีหน้าของพวกเธอซีดเผือดในทันที!ต้องเข้าใจก่อนว่า พวกเธอเตรียมตัววางแผนจะหนีในวันนี้กัน แต่ตอนนี้ตงซู่กลับมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ เป้าหมายของเขาไม่ต้องพูดก็รู้ หรือต่อให้จะเป็นการพบกันโดยบังเอิญ แต่หากได้ยินสิ่งที่พวกเธอเพิ่งจะพูดออกมาเมื่อสักครู่นี้ เกรงว่าคงไม่มีทางปล่อยพวกเธอไปง่าย ๆ แน่เมื่อตงซู่เห็นสีหน้าตกใจของทั้งสอง เขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาออกมาว่า “ด่าสิ ทำไมไม่ด่าต่อแล้วล่ะ นี่พวกเธอคิดว่าฉันไม่รู้อะไรเลยใช่ไหม?”หลี่ซินเยว่ตัวสั่นเล็กน้อย ก่อนจะรีบลุกขึ้น และพูดออกไปว่า “รุ่นพี่เองเหรอคะ พอดีเมื่อกี้ฉันดื่มมากไปน่ะค่ะ เลยไม่รู้ว่าเผลอพูดอะไรไม่ดีออกไปบ้าง อย่าโกรธกันเลยนะคะ”“หลี่ซินเยว่ จริงอยู่ที่ฉันชอบเธอมาก แต่ฉันก็ไม่โง่ขนาดนั้น เธอคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ ว่าพวกเธอเตรียมตัวที่จะหนีในคืนน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1340
หลิวซือซือไม่อยากให้เย่เทียนหยู่รู้เกี่ยวกับปัญหาใหญ่ที่ตนต้องเจอยังไงซะ ตระกูลไป๋ก็เป็นถึงหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่แห่งเมืองตะวันออก จะล่วงเกินตระกูลไป๋เพียงเพราะเรื่องเล็กน้อยของตนไม่ได้“ไม่มีจริง ๆ น่ะเหรอ?”เย่เทียนหยู่สังเกตเห็นว่าเธอมีท่าทีแปลก ๆ เขาจึงพูดขึ้นว่า “หลี่ซิน พวกเธออยู่ด้วยกัน ไหนเธอพูดมาซิ”“ไม่มีอะไรจริง ๆ ค่ะ พี่เย่ ไหนเมื่อกี้พี่บอกว่ามีเรื่องอยากจะถามไงคะ เรื่องอะไรเหรอ?”จู่ ๆ หลี่ซินเยว่ก็รีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนาทันทีโดยไม่ทันตั้งตัวเย่เทียนหยู่จึงเข้าใจได้ในทันที ว่าทั้งสองจะต้องมีเรื่องปิดบังตนอยู่แน่นอน แต่ในเมื่อไม่ยอมพูด เขาเองก็ไม่อยากถามให้มากความ แต่ต้องบอกเลยว่า หลี่ซินเยว่คนนี้ค่อนข้างมีทักษะในการเข้าสังคมมากกว่าหลิวซือซือเสียอีกบวกกับที่เธอเคยทำงานเป็นผู้จัดการระดับกลางของหลินซื่อกรุ๊ปมาก่อน ตอนนั้นเธอเองก็ทำได้ไม่เลวเลยทีเดียวไม่แน่ว่าอาจจะพิจารณาให้เธอขึ้นมารับตำแหน่งผู้บริหารเลยก็ได้ หรือถ้าเธอไม่ไหวจริง ๆ ก็ให้รับตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปก็ฟังดูไม่แย่เหมือนกัน แล้วตนก็รับบทบาทท่านประธานไปก็พอ ยังไงซะ บริษัทจะทำกำไรได้หรือไม่ได้ก็ไม่สำคัญอยู่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1339
ไม่นานก็ถึงเวลาเลิกงาน พวกหลี่ซินเยว่ก็พากันเดินทางออกจากบริษัท พวกเธอรู้สึกกังวลอยู่ตลอด เธอกลัวว่าตงซู่จะเล่นตุกติกเพื่อรั้งไม่ให้พวกเธอไปแต่ก็กลับคิดไม่ถึงว่าจะราบรื่นมากขนาดนี้ในตอนนั้นเอง ทั้งคู่ก็ได้รับสายจากเย่เทียนหยู่ หลังจากที่วางสาย หลี่ซินเยว่ก็ถามขึ้นว่า “ซือซือ พวกเราจะกลับไปเก็บของแล้วหนีไปเลย หรือพวกเราจะไปพบกับพี่เย่กันก่อนดี?”หลิวซือซือรู้สึกลังเล หากเป็นคนอื่นเชิญก็คงไม่เป็นไร แต่การที่จะได้ทานข้าวกับพี่เย่สักครั้ง สำหรับเธอนับว่าเป็นโอกาสที่หาได้ยากมากเธอจึงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ไม่งั้นเราก็ไปตามนัดกันก่อนดีไหม ถึงยังไงคืนนี้เราก็สามารถไปได้ทุกเมื่ออยู่แล้ว”“ได้ เอาตามที่เธอว่าเลย”“แต่ว่านะ เรื่องของพวกเรา อย่าได้บอกกับพี่เย่เด็ดขาด”“เข้าใจแล้ว ถึงยังไงที่นี่ก็เป็นเมืองหลวง พี่เย่เองก็ไม่ได้เก่งไปเสียทุกอย่าง พวกเราจะสร้างปัญหาให้เขาไม่ได้” หลี่ซินเยว่เองก็เห็นด้วยอย่างมากทั้งสองตัดสินใจกันอย่างแน่วแน่ ไม่นานพวกเธอก็มองเห็นรถของเย่เทียนหยู่เย่เทียนหยู่เองก็สังเกตเห็นการมาถึงของพวกเธอ ทั้งคู่สวมเสื้อเชิ้ตสีขาว สวมกระโปรงรัดรูปทรงเอ เผ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1338
เขาถึงขั้นกล้าลงมือกับคุณท่านเย่ ที่เป็นถึงพ่อแท้ ๆ ของตัวเอง!อย่าไรก็ตาม ปัจจุบันตระกูลเย่นับว่ากำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่แน่นอน และอาจจะล้มได้ทุกเมื่อในเมื่อเป็นแบบนี้ เช่นนั้นก็รออีกสักสองสามวันก็แล้วกัน รอจนกว่าพวกงู แมลง มด หนูโผล่หัวออกมาให้หมดเสียก่อน พอถึงตอนนั้นก็ค่อยจัดการรวดเดียว แล้วค่อยมอบความสดใสให้กับตระกูลเย่อีกครั้งนอกจากนี้ ก็เพื่อที่จะรอดูว่าท่านอาจารย์จะมีการเคลื่อนไหวอะไรรึเปล่า มาถึงตอนนี้ อันที่จริงในใจเขาก็เริ่มรู้สึกสงสัยขึ้นมาบ้างแล้วเช่นกันหลังจากว่าง ๆ ไม่มีอะไรทำ เย่เทียนหยู่ก็นึกถึงหม่าต้านขึ้นมาได้ เมื่อพิจารณาจากเหตุการณ์ที่เพิ่งจะผ่านไป ก็ดูเหมือนว่าหม่าต้านคนนี้จะไม่ใช่คนดีอะไร เขาจึงได้สั่งการให้คนไปตรวจสอบคนผู้นี้ดูสักหน่อยจริงด้วย หลี่ซินเยว่กับหลิวซือซือเองก็ทำงานที่ไป๋เฉิงกรุ๊ปไม่ใช่รึไง เช่นนั้นก็เชิญพวกเธอมาก็ได้นี่ จะได้ให้พวกเธอช่วยอธิบายสถานการณ์ในไปเฉิงกรุ๊ปให้ฟังด้วยเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เย่เทียนหยู่ก็หยิบโทรศัพท์ออกมา ก่อนจะกดโทรออกหาหลี่ซินเยว่ทันที เดิมทีตั้งใจจะโทรหาหลิวซือซือ แต่เมื่อนึกถึงความรู้สึกของหลิวซือซือที่มีต่อตน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1337
ในใจโจวฉิงรู้สึกสั่นสะท้านอย่างบอกไม่ถูก ตั้งแต่ต้นจนจบหม่าต้านก็เผยความรู้สึกหวาดกลัวออกมาไม่หยุด นั่นจึงทำให้เธอรู้สึกตกใจไปชั่วขณะการแสดงออกของหม่าต้านหลังจากนั้น ราวกับคนใกล้ตายที่กำลังร้องขอชีวิตไม่หยุดไม่มีผิด ซึ่งมันก็แสดงให้เห็นถึงความกลัวของเขาที่มีต่อคุณเย่ได้เป็นอย่างดีคนคนหนึ่ง เหตุใดถึงทำให้คนอีกคนกลัวได้มากขนาดนี้ แต่นั่นก็ทำให้เธอได้เห็นถึงสถานะและจุดยืนของเขาได้อย่างชัดเจนหลังจากที่โจวฉิงได้สติ ในใจก็กลับรู้สึกเหมือนมีม้ากำลังวิ่งพล่านไปทั่ว ทำให้เธอรู้สึกสั่นสะเทือนอย่างมากในเวลานี้ เธอก็นึกถึงสิ่งที่เย่เทียนหยู่พูดก่อนหน้านั้นขึ้นมาได้ แต่ตอนนั้นเธอก็กลับไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำว่าเขาจะสามารถแก้ไขปัญหาได้ด้วยการกดโทรออกเพียงครั้งเดียวเท่าที่เห็นแทบไม่จำเป็นต้องโทรเลยด้วยซ้ำ อารมณ์เหมือนแค่เขาไอออกมาก็สามารถทำให้หม่าต้านวิ่งมาคุกเข่าเพื่อร้องขอชีวิตได้เลยอย่าว่าแต่เธอเลย ขนาดหลินหว่านหรูเองก็ชะงักไปด้วยเช่นกัน แม้เธอจะรู้ดีว่าเย่เทียนหยู่เก่งกาจมาก แต่ก็คิดไม่ถึงเลยว่าเย่เทียนหยู่จะเก่งกาจได้มากถึงเพียงนี้ต้องเข้าใจก่อนว่า โจวฉินเองก็เพิ่งจะพูดไป ว่าตระกูลไป๋เป
