หลิวเมิ่งเป็นกังวล พี่เขย ประมาณนี้ก็น่าจะพอได้แล้วละมั้ง ไม่เห็นต้องแสดงซะเว่อร์ขนาดนั้นเลยแต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนตกใจคือแม้ว่าการแสดงออกของผู้อำนวยการเฉินจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็แสดงท่าทีไม่พอใจทันทีและยังพูดอย่างรวดเร็ว: "ใช่ ในฐานะคุณชายเย่ เฉินไม่คู่ควรกับความสนใจของคุณจริงๆ"“เมื่อครู่ผมคนนี้เสียมารยาทไปแล้วครับ”“ไม่ว่าคุณชายเย่ต้องการทำอะไรกับเฉินเฟิง ก็ทำในแบบของคุณเอง”คำพูดดังกล่าวทำให้ทุกคนตกใจอีกครั้ง ทุกคนแทบไม่เชื่อหูตัวเอง นับประสาอะไรกับสายตาของตัวเองคุณชายเย่คนนี้เป็นใครกันแน่ เขาน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?ดวงตาของหลิวเมิ่งเป็นประกาย พี่เขยคนนี้เหนือมนุษย์สุด ๆ เลยถ้าเธอต้องขับไล่พี่เคยแบบนี้ไป มันคงต้องเป็นบาปมหันต์แน่แม้สายตาของเฉินเฟิงจะดูไม่เต็มใจ แต่เมื่อเห็นท่าทางสิ้นหวังของสารวัตรเฉิน เขาก็รู้ว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่น เขาฟังเรื่องราวของปู่ของเขาเกี่ยวกับราชามังกรแห่งประตูมังกรหลายครั้งเกินไปเขารู้ดีว่าความแข็งแกร่งและสถานะของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขาช่างน่ากลัวเพียงใด หากเขาไม่เชื่อฟัง ไม่เพียงแต่เขาจะทุกข์ยากเท่านั้น แต่ครอบครัวเฉินทั้งหมดจะถูกทำลายด
ตอนนี้คุณปู่ตระกูลหลินและครอบครัวของเขากำลังคุยกันว่าจะใส่ร้ายเย่เทียนหยู่และขับไล่เขาออกจากบ้านอย่างไรในตอนนั้นเอง จู่ ๆ โทรศัพท์สายหนึ่งก็ดังขึ้น คนที่โทรเข้ามาชื่อว่า เหอเหมิ่ง เมื่อราว 20 ปีก่อน ตอนที่ตระกูลหลินทำธุรกิจเกี่ยวกับการก่อสร้างรื้อถอนอสังหาริมทรัพย์ และพวกเขาก็เคยมีเรื่องบาดหมางกันในเวลานั้นบ้านเรือนในบริเวณนั้นทรุดโทรมและต้องรื้อถอนทั้งหมด ชาวบ้านคนอื่น ๆ ได้รับเงินชดเชยและกองทุนการตั้งถิ่นฐานที่เกี่ยวข้องและย้ายสำมะโนครัวจากไปมีเพียงคู่แม่ลูกเหอเหมิ่งเท่านั้นที่พูดป่าวประกาศว่าพวกเขาต้องได้เงินร้อยล้านบาทแลกกับบาทขนาด 90 ตารางเมตรที่ใกล้พังอยู่ร่อมร่อ ไม่อย่างนั้นจะไม่ยอมให้พวกเขาเริ่มทำการรื้อถอนในเวลานั้น ประธานหลินซื่อกรุ๊ปที่รับผิดชอบการรื้อถอนคือ หวังเจี้ยน ผู้อำนวยการแผนกช่องทางซึ่งเคยเข้าร่วมกองกำลังกับหลี่ว์ซิงเหอไม่เพียงแต่คุกคามและข่มขู่บริษัทเท่านั้น แต่ยังตัดน้ำและไฟฟ้าอีกด้วยน่าเสียดายที่เหอเหมิ่งเป็นไอ้สารเลวที่รู้จักกันดีว่าเขาเป็นบุคคลที่โหดเหี้ยมเอาแต่ใจ และจะไม่ยอมรับเคล็ดลับนี้เลย ด้วยความสิ้นหวัง พวกเขาไม่มีทางเลือกเพราะถึงยังไง ขอแค่คู
แต่หากต้องปะมือกับปรมาจารย์ มันจะไร้ประโยชน์สำหรับทุกคนยกเว้นตัวคุณเองที่จะปกป้องเขา ท้ายที่สุดแล้ว ปรมาจารย์หญิงไม่ได้หาง่ายขนาดนั้นแต่ปกติแล้ว พวกปรมาจารย์ที่มีเกียรติมากพอจะไม่ทำเรื่องน่าขายหน้าแบบนี้หรอก“พี่เขย พี่ทั้งหล่อและก็เจ๋งสุด ๆ เลย นี่พี่มีอิทธิพลขนาดนี้ได้ยังไงกันคะ” หลิวเมิ่งอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นทำเอาเธอตัวสั่นจนหน้าอกกระเพื่อมเพราะความตื่นเต้นเย่เทียนหยู่เหลือบมองแล้วรีบมองไปทางอื่น ยัยเด็กนี่ตรงนั้นต้องเติบโตผิดปกติแน่ ไม่อย่างนั้นมันก็จะน่ากลัวเกินไปแล้ว“พี่เขย ทำไมไม่พูดอะไรหน่อยละคะ? ตกลงพี่เป็นใครกันแน่”“เป็นใครล่ะ แน่นอนว่าเป็นคนธรรมดา” เย่เทียนหยู่ตอบด้วยเสียงเฉยเมย“ถ้าพี่เป็นคนธรรมดา ฉันก็แย่กว่าขยะแล้วละคะ พี่เขย บอกฉันเร็ว ๆ พี่เป็นใครกันแน่”หลิวเมิ่งกล่าวในขณะที่มือขวาที่ว่างของเย่เทียนหยู่ ด้วยมือทั้งสองข้าง“ลูกพี่ลูกน้องของคุณไม่ได้บอกคุณเหรอ?” เย่เทียนหยู่ถาม“ไม่ได้บอก”“คือที่จริงไม่มีอะไรหรอกครับ ก็แค่…” เย่เทียนหยู่กำลังจะพูด แต่ตอนนั้นเองโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น เขาหยุดพูด และหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วรับสาย: “ครับปู่ เรา
เย่เทียนหยู่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าตรู่เขารู้สึกได้ถึงสัมผัสอันนุ่มนวลที่ฝ่ามือข้างขวา ก่อนที่เขาจะบีบมันเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว เป็นสัมผัสที่ไม่เลวเลยเมื่อเขาหันหน้าไปมอง ใบหน้าอันงดงามดุจสาวงามล่มเมืองก็เข้าสู่วิสัยทัศน์ของเขา ผิวพรรณขาวเนียนละเอียด และเปล่งปลั่งนุ่มนิ่ม“อ๊ะ…”หลินหว่านหรูถูกบีบจนตื่น ก่อนจะพบว่าเธอกำลังโป๊เปลือย เธอกรีดร้องแล้วผลักเย่เทียนหยู่ออกมือข้างหนึ่งดึงผ้าห่มไว้ และมืออีกข้างก็ถือหมอนทุบออกไปอย่างแรง“ไอ้คนชั่ว ไอ้คนลามก แกทำอะไรฉัน!”“เรื่องนั้น เหมือนจะทำไปทุกท่าเลย”“หน้าด้าน ไอ้คนไร้ยางอาย” หลินหว่านหรูทั้งอับอายทั้งโกรธ“จะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูกมั้งครับ เมื่อคืนคุณเป็นคนเริ่มก่อนนี่” เย่เทียนหยู่น้อยเนื้อต่ำใจ“เหลวไหล ก็…”หลินหว่านหรูอยากจะเถียงแต่ก็พูดต่อไม่ออก เพราะสมองของเธอกำลังฉายภาพฉากเมื่อคืนเมื่อคืนวานเพื่อจะเก็บหนี้ก้อนโต เธอถูกคนวางยา และเมื่อพบความผิดปกติก็ใช้โอกาสหนีออกมาตอนไปเข้าห้องน้ำอีกฝ่ายพาเธอมาส่งที่ประตูโรงแรมและจะกลับออกไป แน่นอนว่าเธอเองเป็นคนรั้งเขาไว้และกระโจนใส่เขา“ฮือ ฮือ…”หลินหว่านหรูกลั้นเอาไว้ไม่อยู่อีกต่อไป เธ
“นี่เป็นแบล็กการ์ดหลงเถิง ข้างในบัตรมีเงินอยู่ห้าร้อยล้านบาท สามารถใช้ได้ทุกร้านค้าที่อยู่ในเครือหอการค้าหลงเถิงเมืองเทียนไห่ครับ”“อีกทั้งท่านเองคงเพิ่งมาถึง น่าจะยังไม่มีที่พัก นี่เป็นบัตรคีย์การ์ดวิลล่าของโซนสกายพาเลซหนึ่งครับ ได้โปรดรับมันไว้เถอะ”“ใจกว้างดีนะครับ มีเรื่องอะไรก็ว่ามาเถอะ” เย่เทียนหยู่เผยแววตาลึกล้ำราวกับเขามองทุกอย่างออกอยู่แล้ว“ราชามังกรช่างปรีชา หยางเฉียนเฉียนลูกสาวของกระผมมักมีอาการตัวเย็นมาตลอดครึ่งปีที่ผ่านมานี้ เราหาหมอมาไม่น้อย แต่ไร้หนทางครับ” หยางต้าฝูรีบพูด“ไม่ต้องกังวล แค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น รอพรุ่งนี้ผมหาเวลาว่างไปช่วยเธอรักษาก็พอแล้ว”“ยอดไปเลยครับ กระผมขอขอบคุณท่านราชามังกร!”หยางต้าฝูพูดด้วยความตื่นเต้น เขาเองก็ได้สอบถามผู้คนไปทั่วสารทิศ จนในที่สุดก็ค้นพบความลับอันยิ่งใหญ่ราชามังกรหนุ่มองค์ใหม่กลายเป็นแพทย์เซียนที่เขาตามหามาแสนนานแต่หาไม่พบเสียที เป็นแพทย์เซียนที่ชอบหลบซ่อนตัวช่างเหลือเชื่อจริง ๆ ใครจะคิดว่า แพทย์เซียนในตำนานจะยังเด็กขนาดนี้ และยังเป็นราชามังกรแห่งหลงเหมินอีกด้วยหลังจากได้รับคำตอบแล้ว หยางต้าฝูมีความสุขมากเขาจึงพูดขึ
“เทียนหยู่ ตั้งแต่ปู่ได้รับสายจากแพทย์เซียนเฒ่า ปู่ก็รอหลานมาตลอดเลย ในที่สุดวันนี้หลานก็มาสักที แล้วนั่นจะยังยืนอยู่หน้าประตูทำไมเล่า?”หลังจากที่ท่านปู่ได้รับแจ้งการมาถึงและรออยู่สักพักแล้วพบว่าเขาไม่เข้าไป ท่านปู่จึงมาถึงหน้าประตูด้วยตัวเองเย่เทียนหยู่หันมองก่อนจะเรียกเขาพร้อมรอยยิ้ม “ท่านปู่หลิน!”“พวกหลานรู้จักกันรึ?” ท่านปู่มองดูหลานสาวที่อยู่ด้านข้างแล้วถามขึ้นด้วยความสงสัยสีหน้าของหลินหว่านหรูกร่อยไปเล็กน้อยในพริบตา“เจอกันตอนกลางวันน่ะครับ” เย่เทียนหยู่รีบช่วยอธิบาย“อย่างนั้นก็บังเอิญจริง ๆ บางที นี่อาจเป็นพรหมลิขิตของสวรรค์ก็ได้ พอดีวันนี้เป็นฤกษ์ดีสำหรับการแต่งงาน รอเราทานอาหารกลางวันเสร็จแล้ว พวกหลานก็ไปจดทะเบียนกันเถอะ” ท่านปู่หลินพูดพร้อมกับยิ้มกว้าง แพทย์เซียนเฒ่ามีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ดังนั้นลูกศิษย์ของเขาก็น่าจะเก่งมากเช่นกันเย่เทียนหยู่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่สุดท้ายเขาจะตระหนักได้ว่าสาวสวยคนนี้คือคู่หมั้นของเขา หลินหว่านหรู เขาอดไม่ได้ที่จะมองดูรูปร่างของเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกครั้ง โดยเฉพาะ ‘ส่วนสำคัญ’หลินหว่านหรูเองก็สังเกตเห็นสายตาลามกของเ
“ฝันไปเถอะย่ะ ต่อให้ฉันต้องไปชอบหมาตัวไหนก็คงไม่ชอบนายหรอก!”หลินหว่านหรูพูดด้วยความโมโห ชายหนุ่มที่ทั้งหล่อ รวย มีความสามารถมากกว่านายยังมีอีกตั้งเท่าไร ฉันยังไม่ถูกใจเลย แล้วจะให้ถูกใจนายเนี่ยนะ?“หว่านหรู!”ในตอนนั้นเอง ผู้หญิงหน้าตาสละสวยที่สวมชุดสุดร้อนแรงคนหนึ่งเดินเข้ามา กางเกงขาสั้นยาวถึงสะโพกกับเสื้อยืดรัดสะดือเผยให้เห็นเรียวขาและเอวเรียวบางของเธออย่างสมบูรณ์ อีกทั้งเนินขาวเนียนนั้นก็สะดุดตามากเธอเหลือบมองเย่เทียนหยู่ข้าง ๆ อย่างไม่ตั้งใจเขาแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าธรรมดา ๆ แต่รูปร่างหน้าตาดีใช้ได้ แต่อย่างว่า คนบ้านนอกจากภูเขาแบบเขาไม่ว่าเขาจะใส่ชุดอะไร ก็คงเหมือนกับคางคกใส่สูทอยู่ดีเพ้อฝัน“มาสักที”หลินหว่านหรูกล่าวทักทาย ก่อนจะพูดกับเย่เทียนหยู่ “นี่คือเพื่อนสนิทของฉัน ซูถิง”เย่เทียนหยู่ยื่นมือออกแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: “สวัสดีครับ!”แต่ซูถิงไม่ชายตามองเขาเลยด้วยซ้ำ เธอจับมือของหลินว่านหรูแล้วพูดว่า “เราไปกันเถอะ นายน้อยหลิวและคนอื่น ๆ กำลังรอเราอยู่”หลินหว่านหรูพยักหน้า จากนั้นก็หันมาเรียกเขา “คุณก็มาด้วยกันสิ!”ซูถิงปรากฏตัวแค่เพียงเพื่อจัดการกับเขา ทำให้เขาลำ
ทุกคนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง นี่เขากล้าขึ้นไปจริง ๆ เหรอ ก่อนจะพากันหัวเราะ“ฮ่า ๆ ฉันล่ะตลกเป็นบ้า คนบ้านนอกอย่างแกยังกล้าพูดจาอวดเบ่งขนาดนี้”“...”เย่เทียนหยู่ขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจพวกเขา เขาหยิบดาบขึ้นมาแล้วเร่งเร้า: “ยังไม่รีบอีก?”หลิวเจี๋ยรู้สึกสับสนเล็กน้อย เขาจึงเดินเข้าไปแล้วพูดว่า “แกไม่สวมอุปกรณ์ป้องกันเหรอ?”“ไม่จำเป็นหรอก”เมื่อหลิวเจี๋ยได้ยินแบบนั้นก็โกรธจัด เขายิ้มเยาะแล้วพูดว่า “ดี ถ้าอีกพักแกเจ็บตัวก็อย่ามาโทษฉันภายหลังแล้วกัน” เขาคิดจะใช้โอกาสนี้ทำให้มือและเท้าของเขาพิการ“พูดมากจริงจังเลยครับ” เย่เทียนหยู่ขมวดคิ้วไม่ต้องพูดว่าหลิวเจี๋ยโกรธมากขนาดนั้น แต่ทุกคนต่างก็หมดคำจะพูดแค่ดูท่าถือดาบของเขา ก็มองออกเลยว่าเป็นคนนอกวงการ ดันกล้ามาอวดแบบนี้ นี่มันรนหาที่ตายชัด ๆ ไม่ใช่เหรอ?หลินหว่านหรูกังวลเล็กน้อย แม้ว่าเธอจะไม่ชอบเย่เทียนหยู่ และอยากให้เขาออกจากชีวิตเธอไปเสียเดี๋ยวนี้ แต่เธอก็ไม่ได้อยากให้มีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นกับเขาซูถิงปลอบเธอทันที: “หว่านหรู ไม่ต้องกังวล ไม่เป็นไรหรอกหน่า นายน้อยหลิวมีทักษะมากและก็รู้จักขอบเขตด้วย ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขาหรอก”หลินห