เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 807
บทที่เกี่ยวข้อง
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 808
พวกเขาไม่ได้ไปที่ถิ่นทุรกันดาร พวกเขาแค่ไปที่โรงงานร้าง ข้างในนั้นใหญ่มากและไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะถูกค้นพบหลังจากลงจากรถ คุณปู่ตระกูลหลินก็ฉีกผ้าสีดำปิดตาทันที ค้นพบสถานการณ์ภายในทันที และรีบมองไปรอบๆเขาดูประหม่าเล็กน้อยและพูดทันที: “คนอยู่ที่ไหน หลานสาวของฉันอยู่ไหน? เหอเหมิ่งละ คนอื่น ๆ อยู่ไหนกันหมด?”“รีบอะไร? กูก็มาแล้วไม่ใช่เหรอ?”ในขณะนี้ เหอเหมิ่งเดินออกมาพร้อมสีหน้าเยาะเย้ย ก่อนจะลากตัวคนคนหนึ่งมาด้วย แม้มือข้างหนึ่งจะพยุงคนอยู่แต่ก็ดูเบามากแม้จะเป็นตัวประกัน แต่พวกเขาก็ไม่ได้ข่ขู่ว่าจะเอามีดจอคอหลินหว่านหรูอะไรทำนองนั้น เพราะในความเห็นของพวกเขา ต่อให้เปิดโอกาสให้อีกฝ่าย อีกฝ่ายก็พาตัวหลินหว่านหรูไปไม่ได้อยู่ดีขณะที่เหอเหมิ่งออกมา เย่เทียนหยู่ก็เหลือบมองทันทีด้วยสายตาที่เฉียบคมของเขา เขาสังเกตเห็นสถานการณ์บนใบหน้าของหลินว่านหรูทันทีลายนิ้วมือสีแดงสะดุดตาจนทำให้หัวใจของเขาเต้นรัว ความโกรธอันน่าประหลาดใจพุ่งออกมาจากดวงตาของเขา และเจตนาฆ่าไม่สามารถหยุดล้นได้หากเป็นไปได้ เขาต้องการบดขยี้คู่ต่อสู้จริงๆและในไม่ช้าเขาก็สังเกตเห็นเลือดที่มุมป
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 809
เมื่อคุณปู่ตระกูลหลินเห็นว่าอีกฝ่ายให้ความร่วมมือมากเขาก็ปล่อยเขาไปก่อนแล้วจึงขอเงินจากตัวเอง เขาไม่ลังเลและส่งเงินให้อีกฝ่ายทันทีเมื่อเห็นความร่วมมือของคุณปู่ตระกูลหลิน นากามูระ มาริโอะมีสีหน้าภาคภูมิใจ แม้ว่าเขาจะมีเงินด้วย แต่เงินสองพันห้าร้อยล้านก็เป็นจำนวนเงินมหาศาลสำหรับเขายิ่งไปกว่านั้น เขายังสามารถจับภาพผู้หญิงที่น่าทึ่งเช่นนี้ได้ในวันนี้ หากพี่ชายพอใจ มันจะเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่และจะมีโอกาสที่ดีสำหรับการพัฒนาในอนาคตของเขาแต่ในขณะนี้ เย่เทียนหยู่ก็พูดว่า: “เดี๋ยวก่อน!”คุณปู่ตระกูลหลินตกใจเล็กน้อยและอดไม่ได้ที่จะหยุดใบหน้าของนากามูระ มาริโอะเข้มขึ้น และเขาพูดด้วยความโกรธ: "ไอ้หนู ฉันมอบชีวิตของฉันให้กับคุณโดยตรง คุณยังอยากเล่นกลอยู่ไหม?"“ไม่ใช่ว่าผมอยากจะเล่นตุกติกหรอหนะ ยังจำสิ่งที่ผมพูดตอนนั้นได้ไหม?” เย่เทียนหยู่สีหน้าเมินเฉย แต่ดวงตาของเขากลับเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าอย่างน่าประหลาดใจจู่ ๆ นากามูระ มาริโอะก็รู้สึกกลัวอย่างไม่อาจอธิบาย แต่แล้วเขาก็รีบด่าตัวเอง เกิดบ้าอะไรขึ้นกับเขา เขาจะตกใจกับสายตาของอีกฝ่ายได้ยังไง และพูดอย่างเย็นชา: “แน่นอน”“ถ้าอย่างนั้นคุณควรร
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 810
เพียงแต่แบบนั้นจะลำบากกว่านี้นิดหน่อยสีหน้าของคุณปู่ตระกูลหลินเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง และเขาพูดด้วยความโกรธ: “ฉันให้เงินคุณได้ ทำไมคุณถึงทำเช่นนี้”“หึ แน่นอนเพราะหลานสาวของคุณสวยมาก และเราทุกคนก็หลงรักเธอ”นากามูระ มาริโอะคร้านจะพูดยืดยาด: “เหอเหมิ่ง เก็บชายชราไว้! ส่วนไอ้เด็กนั่น ฆ่าทิ้งไปซะ”ยังไงก็ตาม มันเป็นเช่นนี้แล้ว ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องไร้สาระต่อไป เมื่อเหอเหมิ่งได้ยินแบบนั้น เขาก็เลียริมฝีปากและพูดอย่างเลวร้าย: “แก เจ้ากำลังหาที่ตายเสียเอง”“และฉันไม่กลัวที่จะบอกคุณว่าฉันตบผู้หญิงข้างๆ คุณ อีกทั้งสาเหตุที่เสื้อผ้าของเธอเลอะเทอะก็เพราะฉันอยากบังคับเล่นกับเธอ”ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา สภาพแวดล้อมของเย่เทียนหยู่ก็เย็นชามาก ราวกับว่าเป็นฤดูหนาว เดิมที เย่เทียนหยู่ค่อยๆ กระตุ้นศักยภาพของเขา และเตรียมรับมือกับนากามูระ มาริโอะแต่ในขณะนี้ ความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มสูงขึ้นทันที แม้ว่าร่างกายของเขาจะบอบช้ำมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แต่เขาก็พูดอย่างเย็นชา: “เหอเหมิ่ง วันนี้ฉันจะแจ้งให้คุณทราบว่าการมีชีวิตที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตายหมายความว่ายังไง!”“หยิ่งผยองซะจริง แค่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 811
แต่แล้วในตอนนั้นเอง เมื่อเผชิญหน้ากับกระบวนท่าอันดุร้ายและน่าสะพรึงกลัวของเหอเหมิ่ง เย่เทียนหยู่ใช้ทักษะทางร่างกายอันประณีตของเขาเพื่อหลีกทางให้คนอื่น ๆ อย่างง่ายดาย และตีหน้าอกของเหอเหมิ่งด้วยฝ่ามือการแสดงออกของเหอเหมิ่งเปลี่ยนไปเล็กน้อย และเขาก็ตระหนักว่าเขาไม่มีเวลาที่จะหลีกทาง เขารู้สึกเจ็บหน้าอกอย่างมาก และเขาก็บินไปข้างหลังโดยไม่สมัครใจสำหรับการโจมตีอันทรงพลังที่เขาเปลี่ยนในเวลาต่อมา พวกมันไม่สามารถโจมตีเย่เทียนหยู่ได้เลยแม้ว่าเขาจะกระแทกคู่ต่อสู้กลับด้วยฝ่ามือเดียว เย่เทียนหยู่ก็ไม่ได้หยุด เขาก็รีบพุ่งเข้าไปถึงข้างของเหอเหมิ่งในเวลาเพียงครู่เดียว กริชก็ถูกวางลงบนคอของเหอเหมิ่งเร็วเกินไป แล้วก็เปลี่ยนแปลงเร็วเกินไปด้วยแม้แต่นากามูระ มาริโอะก็ไม่สามารถโต้ตอบได้ทันเวลา และมันก็สายเกินไปที่จะช่วยเหอเหมิ่งทันใดนั้นใบหน้าของเหอเหมิ่งก็ซีดลง เขาตกใจและโกรธและพูดว่า: “แกแข็งแกร่งมาก ที่แท้เมื่อกี้ก็กำลังแสดงอยู่สินะ”“แสดงเหรอ?”ความเยือกเย็นแวบขึ้นมาในดวงตาของเย่เทียนหยู่ ก่อนที่เขาเยาะเย้ย: “ผมไม่เคยพูดว่าผมอ่อนแอ มีแต่คุณนั่นละที่เอาแต่คิดเองเออเอง”“เหอะ คิดว่าแกจะชนะ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 812
“นอกจากนั้น คุณคิดว่าเขาเอาชนะผมไม่ได้แล้วคุณจะเอาชนะผมได้เหรอ?”แม้ว่าเขาจะเจ็บปวดและสิ้นหวังอย่างยิ่ง แต่เหอเหมิ่งยังคงหวังว่าศิษย์พี่สามจะช่วยเขาได้ แต่เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเย่เทียนหยู่ เขาก็หมดหวังทันทีและความเจ็บปวดก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ และไม่สบายตัว แม้จะทำให้เขาสิ้นหวังอย่างยิ่งหลังจากผ่านไปเพียงสองนาที เขาก็อดไม่ได้ที่จะขอร้อง“ฆ่าฉัน ฆ่าฉันเดี๋ยวนี้”เพียงชั่วขณะหนึ่ง ด้วยความอดทนของเหอเหมิ่ง เขากำลังจะฆ่าตัวตายเด็กคนนี้ใช้กลวิธีที่น่ากลัวแบบไหน?นากามูระ มาริโอะอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดกลัว มีผู้ช่วยสองคนอยู่รอบตัวเขา และเขายิ่งหวาดกลัวมากขึ้น โดยเฉพาะคนขับที่พาเย่เทียนหยู่มาฉันไม่ได้คาดหวังว่าความแข็งแกร่งและวิธีการของเย่เทียนหยู่จะน่ากลัวขนาดนี้ และฉันก็เคยดูถูกเขามาก่อนแม้ว่าพวกเขาจะเป็นนักฆ่า แต่พวกเขาก็กังวลเล็กน้อยในเวลานี้ท้ายที่สุดแล้ว รูปร่างหน้าตาของเหอเหมิ่งช่างน่าสมเพชจริงๆ เลือดเริ่มไหลซึมจากใบหน้าของเขา และเขาก็กลิ้งตัวลงบนพื้น หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็กลิ้งตัวไปต่อหน้านากามูระ มาริโอะ“ฆ่าฉันเถอะ!”“เหอเหมิ่ง ฆ่าฉันที!”“…”ใบหน้าของนากามูระ มาริโอ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 813
ตึง!การปะทะกันอย่างรุนแรงดังขึ้น และ นากามูระ มาริโอะรู้สึกถึงพลังที่น่าสะพรึงกลัวที่มาจากคาทาน่า และคาทาน่าในมือของเขาก็แตกออกเป็นชิ้น ๆ ทีละนิ้วจากนั้นพลังอันน่าสะพรึงกลัวและมหาศาลก็เข้าปกคลุมเขา และมือขวาของเขาพิการตรงจุดนั้น เขาก็ล้มลงและล้มลงกับพื้นด้วยเสียงครวญครางอย่างน่าเวทนาในขณะนี้ แม้ว่าเขาจะยังคงยืนอยู่ที่นั่นอย่างมั่นคง แต่ภายในเขาก็ตื่นตระหนกและหวาดกลัวอย่างมากคนสองคนที่อยู่รอบตัวพวกเขาก็ดูซีดเซียวและเต็มไปด้วยความกลัวเช่นกันสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นคือพลังอันทรงพลังดังกล่าวไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำร้ายคู่ต่อสู้ได้เลย แต่แม้แต่ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ เขาก็ดูเหมือนจะไม่ได้รับผลกระทบเลย“แก นี่แกมีพลังระดับไหนกันแน่?” นากามูระ มาริโอะอดไม่ได้ที่จะพูดด้วยความหวาดกลัว“เหอะ ๆ คิดจะถามตอนนี้มันไม่สายเกินไปหน่อยเหรอ?”เย่เทียนหยู่ยิ้มเยาะและเดินไปทางนากามูระ มาริโอะทีละก้าววันนี้จะไม่มีใครรอดชีวิตออกไปนากามูระ มาริโอะสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าอันน่าสะพรึงกลัวของเย่เทียนหยู่ และเริ่มกังวลทันที: “ต่อให้แกเป็นปรมาจารย์ แกก็ฆ่าฉันไม่ได้หรอก” เขาพูดด้วยความโกรธ“อ่อ จริงเหรอ?
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 814
เพราะถังยังไงมันก็เป็นพลังพิเศษที่ถูกเปิดใช้ ไม่นานมันก็อ่อนกำลังลงเดิมทีพอไปถึงจุดสูงสุดแล้วก็จะค่อย ๆ ถดถอย เพราะอย่างนั้นเขาก็เลยไม่มีเวลาว่างมามัวอืดอาดอยู่ที่นี่อีกสองคนมองดูฉากนี้ ใบหน้าของพวกเขาซีดลงทันที และพวกเขาก็รีบวิ่งหนีไปด้วยความกลัว เมื่อพวกเขามักจะต่อสู้ พวกเขาก็ดูเหมือนจะไม่กลัวความตายแต่เมื่อความตายใกล้เข้ามาจริงๆ ก็เป็นอีกความคิดหนึ่งเพียงแต่ว่าแม้แต่นากามูระ มาริโอะก็ถูกเย่เทียนหยู่กำจัดด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว พวกเขาจะรอดจากมือของเย่เทียนหยู่ได้ยังไงตั้งแต่วินาทีที่พวกเขาทำกับหลินหว่านหรูแบบนั้น พวกเขาก็ถูกกำหนดให้ต้องตายอยู่แล้วอ้ากกก!ทั้งสองคร่ำครวญอย่างน่าสังเวช หมดลมหายใจทันทีและล้มลงกับพื้นเย่เทียนหยู่ที่ลงมือ ไม่แม้แต่ขยับเลย เขาเพิ่งบินขึ้นไปด้วยความช่วยเหลือจากดาบซามูไรที่หักหลายเล่มอยู่บนพื้น และสอดมันเข้าไปในคอของพวกเขาหลังจากแก้ไขปัญหาทุกอย่างแล้ว เย่เทียนหยู่ก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาอ่อนแอ และเขาเริ่มควบคุมไม่ได้มากขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่เขาโทรออก เขาก็ขอให้หยางผั่วจวินมารับเขาเขาเชื่อใจหหยางผั่วจวินมาก มากกว่าที่เขาเชื่อใจผู้คนในพ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 815
หวังเจี้ยนรู้สึกหวาดกลัวมาก เพราะเย่เทียนหยู่ที่ทุกคนดูถูก ไม่เพียงแต่เป็นสามีของประธานหลินหว่านหรูเท่านั้น แต่ยังเป็นราชามังกรแห่งพรรคมังกรด้วยนั่นคือพรรคมังกรในตำนาน พรรคที่ทรงพลังที่สุดและแข็งแกร่งอย่างน่าสะพรึงกลัวเมื่อรู้ว่าเขามีตัวตนที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ เขาคงไม่ร่วมมือกับหลี่ว์ซิงเหอในครั้งที่แล้ว เขาแค่แสวงหาความตายของตัวเองเมื่อดูว่าเขาดุร้ายและโหดเหี้ยมแค่ไหนในวันนี้ ฉันโชคดีมากที่รอดชีวิตจากครั้งที่แล้วคุณปู่ตระกูลหลินไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาแค่คิดว่าเย่เทียนหยู่เตือนหวัง เจี้ยนว่าอย่าพูดเรื่องไร้สาระ ท้ายที่สุดแล้ว มีผู้คนจำนวนมากเสียชีวิตที่นี่ และเย่เทียนหยู่ควรจะฆ่าพวกเขาเขาพาหลินหว่านหรูและหวังเจี้ยนไปด้วยและขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่มีเวลากังวลว่าเย่เทียนหยู่จะทำอะไรหรือจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อนั่งอยู่ในรถ คุณปู่ตระกูลหลินไม่มีเวลาสนใจหวังเจี้ยน และหวังเจี้ยนไม่กล้าถามคำถามกับคุณปู่ตระกูลหลินอีกต่อไปหลังจากออกเดินทางได้ไม่นานหวังเจี้ยนก็พบโอกาสที่จะลงจากรถคุณปู่หลินพาหลินว่านหรูกลับบ้านทันทีในเวลานี้ คนในครอบครัวกลุ่มหนึ่งกำลังเฝ้าบ้านอยู่ เ
บทล่าสุด
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1179
“เป็นอะไรไป ไม่อร่อยเหรอ?” ท่าทีของหลินหว่านหรูดูแปลก ๆ จึงทำให้เย่เทียนหยู่รู้สึกสับสนเล็กน้อย หรือว่าฝีมือทำครัวของตนจะแย่ลงรึเปล่านะแต่ถึงยังไง ก็คงไม่อร่อยจนถึงขั้นร้องไห้ออกมาหรอกมั้ง“เปล่าหรอก!”“อร่อยมาก อร่อยเกินไปเสียด้วยซ้ำ!”หลินหว่านหรูร้องไห้ฮือออกมาเย่เทียนหยู่รู้สึกทำอะไรไม่ถูก จึงพูดอย่างช่วยไม่ได้ออกไปว่า “ถึงจะอร่อยก็ต้องค่อย ๆ กินนะ ไม่ต้องรีบ ผมก็คิดว่าคุณร้องไห้เพราะทนกับรสชาติที่ไม่อร่อยอยู่เสียอีก”คำพูดนี้ทำให้หลินหว่านหรูอดหัวเราะออกมาไม่ได้ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “อย่าทำให้ฉันขำสิ เอาซะฉันเกือบจะพ่นเส้นบะหมี่ออกมาแล้วเนี่ย”รอยยิ้มของหลินหว่านหรูนี้ ก็ทำให้รู้สึกว่าพื้นที่รอบตัวเปลี่ยนไปทันที ราวกับว่ามีดอกไม้สวยงามนับไม่ถ้วนกำลังบานสะพรั่ง ทำให้เย่เทียนหยู่ถึงกับต้องมองตาค้างกันเลยทีเดียว“มัวเหม่ออะไรอยู่”“ก็มองคุณอยู่ไง”“โกหก”หลินหว่านหรูหน้าแดงเล็กน้อย เธอกินต่ออีกสองสามคำ ก่อนเธออดไม่ได้ที่จะถามออกไปว่า “เมื่อก่อนคุณเคยทำบะหมี่บ่อยมากเลยเหรอ?”“ก็ไม่ได้ทำบ่อยนักหรอก ผมยังทำอย่างอื่นเป็นด้วยนะ”“คุณทำอย่างอื่นเป็นด้วยงั้นเหรอ?”“แน่นอ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1178
“คุณทำอาหารเป็นด้วยเหรอ?”หลินหว่านหรูถามด้วยความสงสัย แต่เมื่อลองคิดอีกที บะหมี่เองก็ค่อนข้างที่จะต้มง่าย แทบไม่มีความยากเลยด้วยซ้ำ แค่ไม่เผลอใส่เกลือมากเกินไปก็พอแต่อีกเดี๋ยว ไม่ว่าจะเค็มหรือไม่ก็ตาม เธอจะต้องอดทนกินมันให้หมด แม้ว่าจะรสชาติแย่แค่ไหนก็ตามถึงยังไง การที่คนอย่างเย่เทียนหยู่ยอมลงมือทำบะหมี่ให้เธอด้วยตัวเองแบบนี้ เธอก็รู้สึกมีความสุขมากแล้ว“อีกเดี๋ยวก็รู้แล้ว”เย่เทียนหยู่ยิ้มเล็กน้อย การเคลื่อนไหวของเขานั้นรวดเร็ว และดูคล่องแคล่วมาก ไข่ไก่ที่อยู่ในมือของเขา ไม่นานก็ถูกตีจนเป็นเนื้อเดียวกัน ก่อนจะถูกผสมลงไปกับเส้นบะหมี่ภายใต้การเคลื่อนไหวที่รวดเร็วและน่าตื่นตาตื่นใจของเขา ทั้งเส้นบะหมี่ไข่ผักก็ได้ถูกปรุงจนเสร็จเรียบร้อยแล้วหากรวมเวลาตั้งแต่ที่เขาเริ่มลงไปซื้อของด้วย เมื่อกี้มันเพิ่งจะผ่านไปแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้นเองหลินหว่านหรูมองไปยังชามและตะเกียบที่วางอยู่ตรงหน้า ความสุขอันล้นหลามก็ห่อหุ้มตัวเธอเอาไว้ จากนั้นเธอก็รีบก้มหน้าคีบเส้นบะหมี่เข้าปากทันทีเดิมเธอคิดว่ามันไม่น่าจะกินได้แน่ ๆแต่ทันทีที่เธอได้สูดเส้นบะหมี่เข้าไป หลินหว่านหรูก็รู้สึกเหมือนถูกมนต์ส
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1177
“อือ งานยุ่งจนดึกมากขนาดนี้ คงหิวแล้วใช่ไหม?” เย่เทียนหยู่ถาม“ยังไหว ยังไม่หิวเท่าไหร่!”แต่ทันทีที่หลินหว่านหรูพูดจบ ท้องของเธอก็ส่งเสียงดังออกมา ซึ่งทำให้เธอหน้าแดงเล็กน้อย“ยังจะบอกว่าไม่หิวอีก ไปกันเถอะ ผมจะพาคุณไปกินมื้อดึก”“มันดึกมากแล้ว ไม่ต้องไปหรอก สั่งเดลิเวอรีมาก็ได้” หลินหว่านหรูนึกขึ้นได้ว่าแถวนี้ไม่ค่อยมีอะไรให้กินสักเท่าไหร่ นอกเสียจากต้องเดินออกไปไกลอีกหน่อย หรือไม่ก็ขับรถไปแบบนั้นมันดูจะยุ่งยากไปหน่อย ที่สำคัญคือกลัวว่ามันจะดึกเกินไป จนทำให้ส่งผลกระทบกับการทำงานของเธอในวันพรุ่งนี้เย่เทียนหยู่ขมวดคิ้วและส่ายหัว ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ของข้างนอกสามารถกินได้ แต่ก็ไม่ควรกินบ่อย ๆ ถ้าคุณกลัวว่ามันจะยุ่งยากจริง ๆ งั้นคุณก็รอผมเดี๋ยวนะ”เมื่อพูดจบ เขาก็เดินออกไปทันทีเขาจำได้ว่าข้างล่างห่างไปไม่ไกลนัก มีร้านขายของชำเล็ก ๆ อยู่ร้านหนึ่ง ซึ่งก็น่าจะมีบะหมี่อะไรแบบนั้นขายอยู่ด้วยด้วยความเร็วของเขา ไม่นานเขาก็กลับมา แถมยังซื้อของกลับมาได้อย่างรวดเร็วอีกด้วยไข่ไก่ บะหมี่ ผงปรุงรสรสไก่ แล้วก็ซีอิ๊วขาว ส่วนอย่างอื่นก็ไม่ได้ซื้ออะไรมาอีกแต่ถึงอย่างนั้น เจ้าของร้านท
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1176
ทันใดนั้น เหอฉุนก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เกรงว่าคุณเย่เองก็น่าจะมองออกตั้งแต่แรกแล้ว ว่าเธอจะไม่กล้าทำอะไรแบบนั้น ถึงได้กล้ามอบเงินกว่าห้าหมื่นล้านให้กับเฟยเฟยโดยไม่คิดอะไรเกรงว่าคุณเย่อาจจะเดาได้แต่แรกแล้ว ว่าเฉินเฟยเฟยจะมอบเงินให้ตนเป็นคนจัดการ เขาไม่กลัวว่าตนจะฉ้อโกงเลยแม้แต่น้อยคุณเย่คนนี้ ช่างเป็นคนที่มีความสามารถมากจริง ๆ!คุณเย่คะ วางใจเถอะค่ะ ฉันรับรองว่าฉันจะทำให้สุดความสามารถ ทำให้บริษัทเติบโตอย่างรวดเร็วให้ได้ และทำให้เงินลงทุนของคุณได้กำไรคืนทุนมากกว่าสิบเท่าให้ได้!แต่เห็นได้ชัดว่าเธอไม่รู้เรื่องอะไรเลย เย่เทียนหยู่ไม่ได้คิดอะไรมากขนาดนั้น เขาแค่อยากให้เฉินเฟยเฟยได้มีที่ที่ปลอดภัยก็เท่านั้น จะหาเงินได้ไหม หรือว่าจะถูกฉ้อโกงรึเปล่า มันไม่สำคัญเลยสักนิดสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือความสุขและความเป็นอิสระ!เงินแค่ห้าหมื่นล้าน ก็เป็นเพียงเศษเงินของเขาเท่านั้น หายไปก็ไม่เสียดายหลังจากที่เย่เทียนหยู่ออกจากโรงแรม เขาก็ตรงกลับไปยังที่พักทันที เกี่ยวกับห้องชุดนี้ เขาก็ได้ส่งกุญแจห้องให้หลินหว่านหรูตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้วพร้อมทั้งบอกที่อยู่กับเธอแล้วด้วย และให้เธอเลิกงานเร็วหน่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1175
สีหน้าของจางผิงเต็มไปด้วยความตื่นเต้นต่อไปนี้ จะไม่มีใครกล้ามารังแกพี่เฟยเฟยได้อีกแล้ว พวกเธอก็ไม่จำเป็นต้องกลัวอีกต่อไปเมื่อเห็นว่าเงินเข้าบัญชีแล้ว ทุกอย่างก็สามารถเริ่มดำเนินการได้ในทันที หลังจากนี้ก็คงต้องคิดชื่อบริษัทให้ดี ๆ แล้วล่ะเหอฉุนคิดอยู่สักพัก ก่อนที่จู่ ๆ จะพูดขึ้นว่า “ฉันนึกออกแล้วหนึ่งชื่อ ไม่งั้นเราก็ใช้ชื่อว่าเฟยเทียนมิวสิคคัลเจอร์กันเถอะ!”“เฟยเทียนงั้นเหรอ?”เฉินเฟยเฟยถามด้วยความอยากรู้ขึ้นว่า “ทำไมถึงต้องเรียกว่าเฟยเทียน หมายถึงการบินทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าอะไรทำนองนั้นน่ะเหรอ?”เหอฉุนที่ได้ยินดังนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ก่อนจะอธิบายออกไปว่า “อันที่จริงก็มีความหมายแบบนั้นแหละ แต่อักษรเฟยตัวนี้ไม่ได้หมายถึงอักษรที่แปลว่าบินทยานหรอก!”เฉินเฟยเฟยรู้สึกตกใจเล็กน้อย ทันใดนั้นเธอก็คิดออก แววตาเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น ชื่อนี้ไม่เลวเลยจริง ๆ“ฉันรู้แล้ว เป็นอักษรเฟยที่มาจากชื่อของพี่เฟยเฟยนี่เอง!”ครั้งนี้ จางผิงเองก็เข้าใจเช่นกัน ก่อนจะพูดด้วยความตื่นเต้นออกไปว่า “เฟยที่หมายถึงพี่เฟยเฟย เทียนก็หมายถึงคุณเย่ เป็นการรวมเอาชื่อของพวกพี่มารวมกันได้พอดีเลย
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1174
ตอนแรกเธอคิดว่าหุ้นทั้งหมดควรเป็นของพี่เย่ แต่พอมาคิดดูแล้ว ยังไงชีวิตนี้เธอก็เป็นของพี่เย่ เพราะงั้น หุ้นของเธอก็เหมือนเป็นของพี่เย่ด้วยไม่ใช่รึไงสำหรับพี่เหอ อันที่จริงพี่เย่ก็พูดเอาไว้แล้ว หากว่าเธอไม่อยากบริหารบริษัทจริง ๆ ก็มอบหมายให้พี่เหอเป็นคนดูแลทั้งหมดเลยก็ได้ ดังนั้นก็ควรที่จะให้พี่เหอถือหุ้นบางส่วนเอาไว้ด้วยจึงจะดีที่สุดส่วนเรื่องจำนวนของหุ้นนั้น พี่เย่ก็ไม่ได้กำหนดเอาไว้“เดี๋ยวก่อนนะ เฟยเฟย เธอพูดว่าอะไรนะ เธอจะให้ฉันถือหุ้น 20 เปอร์เซ็นต์ด้วยงั้นเหรอ?” เหอฉุนรู้สึกตกใจมาก เพราะการที่มีหุ้นแค่ 20 เปอร์เซ็นต์ จำนวนเงินก็ปาไปหมื่นล้านแล้ว“ใช่แล้วค่ะ พี่เหอรู้สึกว่ามันน้อยไปรึเปล่าคะ?”“ไม่หรอก ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันคิดว่ามันมากเกินไปต่างหาก”เหอฉุนรู้สึกตกใจอีกครั้ง“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถึงยังไงพี่เย่ก็เห็นด้วยแล้ว จะให้ฉันถือหุ้นมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์อยู่ดี”“ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้เด็ดขาด ฉันไม่ได้มีส่วนร่วมในเงินทุนแม้แต่บาทเดียวเลยนะ จะให้ฉันถือหุ้นมากมายขนาดนั้นได้ยังไง” เหอฉุนเองก็มีความคิดที่จะร่วมลงทุนอยู่ด้วย แต่ปัญหาคืออยู่ ๆ ก็กลายเป็นผู้ร่วมลงทุนกว่าหมื่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1173
“อะไรนะ!”ถึงจะเดาได้ว่าเย่เทียนหยู่ต้องการช่วยก่อตั้งบริษัททำเพลงให้ก็เถอะ แต่การที่ลงทุนให้ตั้งห้าหมื่นล้านก็ทำให้เหอฉุนรู้สึกตกใจมาก เพราะโดยทั่วไปแล้ว ไม่มีบริษัทที่ไหนจำเป็นต้องใช้เงินมากขนาดนั้นแล้วยังมาพูดอีกว่า แค่ช่วยออกเงินลงทุนให้ห้าหมื่นล้านเท่านั้น เงินก็คือเงินไม่ใช่รึไง?เหอฉุนไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่า อีกฝ่ายต้องรู้สึกยังไง ถึงสามารถทำให้คนคนหนึ่งหยิบเงินออกมาลงทุนเป็นหมื่นล้านโดยไม่คิดอะไรได้ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะถามออกไปเพื่อยืนยันความจริง “เฟยเฟย เธอบอกว่าเป็นเงินเท่าไหร่นะ ห้าหมื่นล้านงั้นเหรอ?”“ใช่แล้ว ห้าหมื่นล้าน หรือว่ามันยังไม่พอเหรอคะ?”“ถึงแม้ว่าจะไม่พอก็ไม่เป็นไร พี่เย่บอกเอาไว้แล้ว ว่าให้เอาเงินห้าหมื่นล้านนี้ไปใช้เล่น ๆ ก่อน หากยังไม่พอ เขาก็สามารถเพิ่มเงินลงทุนได้ทุกเมื่อเลยค่ะ” เฉินเฟยเฟยไม่ได้มีแนวคิดเกี่ยวกับการลงทุนมากนักตอนนั้นเธอเองก็ถูกตัวเลขที่เย่เทียนหยู่พูดทำให้ตกใจเช่นกัน แต่พี่เย่ก็บอกเอาไว้แล้วว่า เงินจำนวนนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เพราะเขามีเงินที่ไม่ว่าจะใช้ยังไงก็ใช้ไม่หมดอยู่แล้วต่อให้เป็นแสนล้านเขาก็มี!ตัวเลขเหล่านั้น เธอแ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1172
สีหน้าของเฉินเฟยเฟยดูเศร้าหมอง ก่อนจะพูดขึ้นว่า “พี่เย่คะ ถ้าหากข้างกายที่มีผู้หญิงคนอื่นได้ แล้วทำไมถึงเพิ่มฉันอีกสักคนไม่ได้ล่ะคะ?”“หา......”เย่เทียนหยู่รู้สึกงงงวย ข้างกายตนมีผู้หญิงอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน“พี่เย่คะ ไม่ว่าพี่จะคิดยังไง”“ชีวิตนี้ ฉันเกิดมาเพื่อเป็นของพี่ค่ะ ตายไปก็ยังเป็นวิญญาณของพี่ จะไม่มีวันไปเป็นของคนอื่นอย่างแน่นอน”ดูเหมือนว่าเฉินเฟยเฟยจะตัดสินใจแล้ว จู่ ๆ เธอก็พุ่งตัวเข้าไปกอดเย่เทียนหยู่ทันที แถมยังยื่นริมฝีปากเล็ก ๆ ของเธอไปจูบเย่เทียนหยู่อีกด้วยความรู้สึกนุ่มละมุน รสสัมผัสที่หวานหอม ความรู้สึกแปลกประหลาดที่ยากจะจินตนาการก็ผุดขึ้นมาในใจเย่เทียนหยู่รู้สึกงงงวยขึ้นมาทันที ทำไมผู้หญิงสมัยนี้ถึงได้ใจร้อนกันนักนะ แบบนี้จะให้เขารับมือยังไงดีหรือจะผลักออกไปเลยดี?แต่นั่นมันก็ทำร้ายจิตใจเกินไป!แต่ถ้าหากไม่ผลักออก แบบนี้มันจะดูไม่ดีเกินไปไหมแล้วอีกอย่าง ความรู้สึกแบบนี้มันก็ดีมากจริง ๆ!สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ หลังจากเหตุการณ์นี้ผ่านไป เขาก็ตระหนักได้ว่า ในใจของเขา เฉินเฟยเฟยยังคงมีสถานะที่สำคัญกับเขามากเฉินเฟยเฟยรู้สึกเขินอายจนหน้าแดง โดยเฉพา
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1171
หนานกงเล่อพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเดินตามร่างของบอดี้การ์ดวัยกลางคนออกไปแต่ก่อนที่จะจากไป เย่เทียนหยู่เหลือบมองไปที่เขา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเย่เทียนหยู่ขมวดคิ้ว ไอ้เด็กนี่ไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกสิ้นหวังเท่านั้น แต่กลับดูเหมือนว่าจะมีความหวังในการมีชีวิตอยู่ยังไงอย่างงั้น ทั้งยังรู้สึกถึงความเกลียดชังอย่างเห็นได้ชัดคงไม่ใช่ว่าจะมีวิธีฟื้นฟูกลับมาได้หรอกนะ แต่นั่นก็เป็นไปไม่ได้ ตนเป็นคนลงมือ ยังไงตนก็รู้ดีที่สุดเว้นเสียแต่ว่า เขาจะไปฝึกวิชาจากตำราขุยฮวาอะไรนั่น!เดี๋ยวนะ ตำราขุยฮวาไม่ได้อยู่ในคลังสมบัติของอาณาจักรมังกรหรอกเหรอ งั้นหนานกงเล่อก็มีโอกาสที่จะได้มันมา นี่ก็เท่ากับว่าเขากำลังสร้างศัตรูให้ตัวเองไม่ใช่รึไงเขาไม่กลัวหากว่าหนานกงเล่อต้องการจะแก้แค้นตน แต่เขากลัวว่าอีกฝ่ายจะทำร้ายคนรอบข้างมากกว่าดูท่าแล้ว จะปล่อยหนานกงเล่อคนนี้ไปไม่ได้ ความเกลียดชังของคนที่เคยถูกทำร้ายไม่ควรมองข้าม เกิดว่าอีกฝ่ายพุ่งเป้าทำร้ายคนรอบข้างเข้า ก็อาจจะเป็นปัญหาใหญ่ได้อย่างไรก็ตาม ในเมื่อเขาได้ให้สัญญากับตระกูลหนานกงไปแล้ว เขาจึงไม่สามารถลงมืออย่างเปิดเผยได้
