LOGINShare
บทที่ 807
Related chapters
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 808
พวกเขาไม่ได้ไปที่ถิ่นทุรกันดาร พวกเขาแค่ไปที่โรงงานร้าง ข้างในนั้นใหญ่มากและไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะถูกค้นพบหลังจากลงจากรถ คุณปู่ตระกูลหลินก็ฉีกผ้าสีดำปิดตาทันที ค้นพบสถานการณ์ภายในทันที และรีบมองไปรอบๆเขาดูประหม่าเล็กน้อยและพูดทันที: “คนอยู่ที่ไหน หลานสาวของฉันอยู่ไหน? เหอเหมิ่งละ คนอื่น ๆ อยู่ไหนกันหมด?”“รีบอะไร? กูก็มาแล้วไม่ใช่เหรอ?”ในขณะนี้ เหอเหมิ่งเดินออกมาพร้อมสีหน้าเยาะเย้ย ก่อนจะลากตัวคนคนหนึ่งมาด้วย แม้มือข้างหนึ่งจะพยุงคนอยู่แต่ก็ดูเบามากแม้จะเป็นตัวประกัน แต่พวกเขาก็ไม่ได้ข่ขู่ว่าจะเอามีดจอคอหลินหว่านหรูอะไรทำนองนั้น เพราะในความเห็นของพวกเขา ต่อให้เปิดโอกาสให้อีกฝ่าย อีกฝ่ายก็พาตัวหลินหว่านหรูไปไม่ได้อยู่ดีขณะที่เหอเหมิ่งออกมา เย่เทียนหยู่ก็เหลือบมองทันทีด้วยสายตาที่เฉียบคมของเขา เขาสังเกตเห็นสถานการณ์บนใบหน้าของหลินว่านหรูทันทีลายนิ้วมือสีแดงสะดุดตาจนทำให้หัวใจของเขาเต้นรัว ความโกรธอันน่าประหลาดใจพุ่งออกมาจากดวงตาของเขา และเจตนาฆ่าไม่สามารถหยุดล้นได้หากเป็นไปได้ เขาต้องการบดขยี้คู่ต่อสู้จริงๆและในไม่ช้าเขาก็สังเกตเห็นเลือดที่มุมป
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 809
เมื่อคุณปู่ตระกูลหลินเห็นว่าอีกฝ่ายให้ความร่วมมือมากเขาก็ปล่อยเขาไปก่อนแล้วจึงขอเงินจากตัวเอง เขาไม่ลังเลและส่งเงินให้อีกฝ่ายทันทีเมื่อเห็นความร่วมมือของคุณปู่ตระกูลหลิน นากามูระ มาริโอะมีสีหน้าภาคภูมิใจ แม้ว่าเขาจะมีเงินด้วย แต่เงินสองพันห้าร้อยล้านก็เป็นจำนวนเงินมหาศาลสำหรับเขายิ่งไปกว่านั้น เขายังสามารถจับภาพผู้หญิงที่น่าทึ่งเช่นนี้ได้ในวันนี้ หากพี่ชายพอใจ มันจะเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่และจะมีโอกาสที่ดีสำหรับการพัฒนาในอนาคตของเขาแต่ในขณะนี้ เย่เทียนหยู่ก็พูดว่า: “เดี๋ยวก่อน!”คุณปู่ตระกูลหลินตกใจเล็กน้อยและอดไม่ได้ที่จะหยุดใบหน้าของนากามูระ มาริโอะเข้มขึ้น และเขาพูดด้วยความโกรธ: "ไอ้หนู ฉันมอบชีวิตของฉันให้กับคุณโดยตรง คุณยังอยากเล่นกลอยู่ไหม?"“ไม่ใช่ว่าผมอยากจะเล่นตุกติกหรอหนะ ยังจำสิ่งที่ผมพูดตอนนั้นได้ไหม?” เย่เทียนหยู่สีหน้าเมินเฉย แต่ดวงตาของเขากลับเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าอย่างน่าประหลาดใจจู่ ๆ นากามูระ มาริโอะก็รู้สึกกลัวอย่างไม่อาจอธิบาย แต่แล้วเขาก็รีบด่าตัวเอง เกิดบ้าอะไรขึ้นกับเขา เขาจะตกใจกับสายตาของอีกฝ่ายได้ยังไง และพูดอย่างเย็นชา: “แน่นอน”“ถ้าอย่างนั้นคุณควรร
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 810
เพียงแต่แบบนั้นจะลำบากกว่านี้นิดหน่อยสีหน้าของคุณปู่ตระกูลหลินเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง และเขาพูดด้วยความโกรธ: “ฉันให้เงินคุณได้ ทำไมคุณถึงทำเช่นนี้”“หึ แน่นอนเพราะหลานสาวของคุณสวยมาก และเราทุกคนก็หลงรักเธอ”นากามูระ มาริโอะคร้านจะพูดยืดยาด: “เหอเหมิ่ง เก็บชายชราไว้! ส่วนไอ้เด็กนั่น ฆ่าทิ้งไปซะ”ยังไงก็ตาม มันเป็นเช่นนี้แล้ว ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องไร้สาระต่อไป เมื่อเหอเหมิ่งได้ยินแบบนั้น เขาก็เลียริมฝีปากและพูดอย่างเลวร้าย: “แก เจ้ากำลังหาที่ตายเสียเอง”“และฉันไม่กลัวที่จะบอกคุณว่าฉันตบผู้หญิงข้างๆ คุณ อีกทั้งสาเหตุที่เสื้อผ้าของเธอเลอะเทอะก็เพราะฉันอยากบังคับเล่นกับเธอ”ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา สภาพแวดล้อมของเย่เทียนหยู่ก็เย็นชามาก ราวกับว่าเป็นฤดูหนาว เดิมที เย่เทียนหยู่ค่อยๆ กระตุ้นศักยภาพของเขา และเตรียมรับมือกับนากามูระ มาริโอะแต่ในขณะนี้ ความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มสูงขึ้นทันที แม้ว่าร่างกายของเขาจะบอบช้ำมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แต่เขาก็พูดอย่างเย็นชา: “เหอเหมิ่ง วันนี้ฉันจะแจ้งให้คุณทราบว่าการมีชีวิตที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตายหมายความว่ายังไง!”“หยิ่งผยองซะจริง แค่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 811
แต่แล้วในตอนนั้นเอง เมื่อเผชิญหน้ากับกระบวนท่าอันดุร้ายและน่าสะพรึงกลัวของเหอเหมิ่ง เย่เทียนหยู่ใช้ทักษะทางร่างกายอันประณีตของเขาเพื่อหลีกทางให้คนอื่น ๆ อย่างง่ายดาย และตีหน้าอกของเหอเหมิ่งด้วยฝ่ามือการแสดงออกของเหอเหมิ่งเปลี่ยนไปเล็กน้อย และเขาก็ตระหนักว่าเขาไม่มีเวลาที่จะหลีกทาง เขารู้สึกเจ็บหน้าอกอย่างมาก และเขาก็บินไปข้างหลังโดยไม่สมัครใจสำหรับการโจมตีอันทรงพลังที่เขาเปลี่ยนในเวลาต่อมา พวกมันไม่สามารถโจมตีเย่เทียนหยู่ได้เลยแม้ว่าเขาจะกระแทกคู่ต่อสู้กลับด้วยฝ่ามือเดียว เย่เทียนหยู่ก็ไม่ได้หยุด เขาก็รีบพุ่งเข้าไปถึงข้างของเหอเหมิ่งในเวลาเพียงครู่เดียว กริชก็ถูกวางลงบนคอของเหอเหมิ่งเร็วเกินไป แล้วก็เปลี่ยนแปลงเร็วเกินไปด้วยแม้แต่นากามูระ มาริโอะก็ไม่สามารถโต้ตอบได้ทันเวลา และมันก็สายเกินไปที่จะช่วยเหอเหมิ่งทันใดนั้นใบหน้าของเหอเหมิ่งก็ซีดลง เขาตกใจและโกรธและพูดว่า: “แกแข็งแกร่งมาก ที่แท้เมื่อกี้ก็กำลังแสดงอยู่สินะ”“แสดงเหรอ?”ความเยือกเย็นแวบขึ้นมาในดวงตาของเย่เทียนหยู่ ก่อนที่เขาเยาะเย้ย: “ผมไม่เคยพูดว่าผมอ่อนแอ มีแต่คุณนั่นละที่เอาแต่คิดเองเออเอง”“เหอะ คิดว่าแกจะชนะ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 812
“นอกจากนั้น คุณคิดว่าเขาเอาชนะผมไม่ได้แล้วคุณจะเอาชนะผมได้เหรอ?”แม้ว่าเขาจะเจ็บปวดและสิ้นหวังอย่างยิ่ง แต่เหอเหมิ่งยังคงหวังว่าศิษย์พี่สามจะช่วยเขาได้ แต่เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเย่เทียนหยู่ เขาก็หมดหวังทันทีและความเจ็บปวดก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ และไม่สบายตัว แม้จะทำให้เขาสิ้นหวังอย่างยิ่งหลังจากผ่านไปเพียงสองนาที เขาก็อดไม่ได้ที่จะขอร้อง“ฆ่าฉัน ฆ่าฉันเดี๋ยวนี้”เพียงชั่วขณะหนึ่ง ด้วยความอดทนของเหอเหมิ่ง เขากำลังจะฆ่าตัวตายเด็กคนนี้ใช้กลวิธีที่น่ากลัวแบบไหน?นากามูระ มาริโอะอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดกลัว มีผู้ช่วยสองคนอยู่รอบตัวเขา และเขายิ่งหวาดกลัวมากขึ้น โดยเฉพาะคนขับที่พาเย่เทียนหยู่มาฉันไม่ได้คาดหวังว่าความแข็งแกร่งและวิธีการของเย่เทียนหยู่จะน่ากลัวขนาดนี้ และฉันก็เคยดูถูกเขามาก่อนแม้ว่าพวกเขาจะเป็นนักฆ่า แต่พวกเขาก็กังวลเล็กน้อยในเวลานี้ท้ายที่สุดแล้ว รูปร่างหน้าตาของเหอเหมิ่งช่างน่าสมเพชจริงๆ เลือดเริ่มไหลซึมจากใบหน้าของเขา และเขาก็กลิ้งตัวลงบนพื้น หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็กลิ้งตัวไปต่อหน้านากามูระ มาริโอะ“ฆ่าฉันเถอะ!”“เหอเหมิ่ง ฆ่าฉันที!”“…”ใบหน้าของนากามูระ มาริโอ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 813
ตึง!การปะทะกันอย่างรุนแรงดังขึ้น และ นากามูระ มาริโอะรู้สึกถึงพลังที่น่าสะพรึงกลัวที่มาจากคาทาน่า และคาทาน่าในมือของเขาก็แตกออกเป็นชิ้น ๆ ทีละนิ้วจากนั้นพลังอันน่าสะพรึงกลัวและมหาศาลก็เข้าปกคลุมเขา และมือขวาของเขาพิการตรงจุดนั้น เขาก็ล้มลงและล้มลงกับพื้นด้วยเสียงครวญครางอย่างน่าเวทนาในขณะนี้ แม้ว่าเขาจะยังคงยืนอยู่ที่นั่นอย่างมั่นคง แต่ภายในเขาก็ตื่นตระหนกและหวาดกลัวอย่างมากคนสองคนที่อยู่รอบตัวพวกเขาก็ดูซีดเซียวและเต็มไปด้วยความกลัวเช่นกันสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นคือพลังอันทรงพลังดังกล่าวไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำร้ายคู่ต่อสู้ได้เลย แต่แม้แต่ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ เขาก็ดูเหมือนจะไม่ได้รับผลกระทบเลย“แก นี่แกมีพลังระดับไหนกันแน่?” นากามูระ มาริโอะอดไม่ได้ที่จะพูดด้วยความหวาดกลัว“เหอะ ๆ คิดจะถามตอนนี้มันไม่สายเกินไปหน่อยเหรอ?”เย่เทียนหยู่ยิ้มเยาะและเดินไปทางนากามูระ มาริโอะทีละก้าววันนี้จะไม่มีใครรอดชีวิตออกไปนากามูระ มาริโอะสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าอันน่าสะพรึงกลัวของเย่เทียนหยู่ และเริ่มกังวลทันที: “ต่อให้แกเป็นปรมาจารย์ แกก็ฆ่าฉันไม่ได้หรอก” เขาพูดด้วยความโกรธ“อ่อ จริงเหรอ?
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 814
เพราะถังยังไงมันก็เป็นพลังพิเศษที่ถูกเปิดใช้ ไม่นานมันก็อ่อนกำลังลงเดิมทีพอไปถึงจุดสูงสุดแล้วก็จะค่อย ๆ ถดถอย เพราะอย่างนั้นเขาก็เลยไม่มีเวลาว่างมามัวอืดอาดอยู่ที่นี่อีกสองคนมองดูฉากนี้ ใบหน้าของพวกเขาซีดลงทันที และพวกเขาก็รีบวิ่งหนีไปด้วยความกลัว เมื่อพวกเขามักจะต่อสู้ พวกเขาก็ดูเหมือนจะไม่กลัวความตายแต่เมื่อความตายใกล้เข้ามาจริงๆ ก็เป็นอีกความคิดหนึ่งเพียงแต่ว่าแม้แต่นากามูระ มาริโอะก็ถูกเย่เทียนหยู่กำจัดด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว พวกเขาจะรอดจากมือของเย่เทียนหยู่ได้ยังไงตั้งแต่วินาทีที่พวกเขาทำกับหลินหว่านหรูแบบนั้น พวกเขาก็ถูกกำหนดให้ต้องตายอยู่แล้วอ้ากกก!ทั้งสองคร่ำครวญอย่างน่าสังเวช หมดลมหายใจทันทีและล้มลงกับพื้นเย่เทียนหยู่ที่ลงมือ ไม่แม้แต่ขยับเลย เขาเพิ่งบินขึ้นไปด้วยความช่วยเหลือจากดาบซามูไรที่หักหลายเล่มอยู่บนพื้น และสอดมันเข้าไปในคอของพวกเขาหลังจากแก้ไขปัญหาทุกอย่างแล้ว เย่เทียนหยู่ก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาอ่อนแอ และเขาเริ่มควบคุมไม่ได้มากขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่เขาโทรออก เขาก็ขอให้หยางผั่วจวินมารับเขาเขาเชื่อใจหหยางผั่วจวินมาก มากกว่าที่เขาเชื่อใจผู้คนในพ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 815
หวังเจี้ยนรู้สึกหวาดกลัวมาก เพราะเย่เทียนหยู่ที่ทุกคนดูถูก ไม่เพียงแต่เป็นสามีของประธานหลินหว่านหรูเท่านั้น แต่ยังเป็นราชามังกรแห่งพรรคมังกรด้วยนั่นคือพรรคมังกรในตำนาน พรรคที่ทรงพลังที่สุดและแข็งแกร่งอย่างน่าสะพรึงกลัวเมื่อรู้ว่าเขามีตัวตนที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ เขาคงไม่ร่วมมือกับหลี่ว์ซิงเหอในครั้งที่แล้ว เขาแค่แสวงหาความตายของตัวเองเมื่อดูว่าเขาดุร้ายและโหดเหี้ยมแค่ไหนในวันนี้ ฉันโชคดีมากที่รอดชีวิตจากครั้งที่แล้วคุณปู่ตระกูลหลินไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาแค่คิดว่าเย่เทียนหยู่เตือนหวัง เจี้ยนว่าอย่าพูดเรื่องไร้สาระ ท้ายที่สุดแล้ว มีผู้คนจำนวนมากเสียชีวิตที่นี่ และเย่เทียนหยู่ควรจะฆ่าพวกเขาเขาพาหลินหว่านหรูและหวังเจี้ยนไปด้วยและขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่มีเวลากังวลว่าเย่เทียนหยู่จะทำอะไรหรือจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อนั่งอยู่ในรถ คุณปู่ตระกูลหลินไม่มีเวลาสนใจหวังเจี้ยน และหวังเจี้ยนไม่กล้าถามคำถามกับคุณปู่ตระกูลหลินอีกต่อไปหลังจากออกเดินทางได้ไม่นานหวังเจี้ยนก็พบโอกาสที่จะลงจากรถคุณปู่หลินพาหลินว่านหรูกลับบ้านทันทีในเวลานี้ คนในครอบครัวกลุ่มหนึ่งกำลังเฝ้าบ้านอยู่ เ
Latest chapter
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1253
“ครับ เจ้านาย!”เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เทียนหยู่ หยางผั่วจวินก็กลับไม่โต้แย้งเลยแม้แต่คำเดียว เขาเพียงก้มตัวและโน้มศีรษะด้วยท่าทีเคารพเท่านั้น ก่อนจะถอยกลับไปฉากนี้ ทำให้ทุกคนรู้สึกตกตะลึงอีกครั้งอย่างอธิบายไม่ได้เมื่อกี้ท่าทีของหยางผั่วจวินดูหยิ่งยโสอย่างมาก แทบจะไม่มีใครสามารถเทียบเคียงเขาได้เลย แต่เมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับเจ้าตำหนักหยู่ กลับแสดงท่าทีเคารพออกมาเสียอย่างนั้น ให้เกียรติมากถึงขั้นเรียกว่าเจ้านายเลยด้วยที่สำคัญเลยก็คือ ดูเหมือนว่าเขาจะทำเพราะความเต็มใจเสียด้วยซ้ำนี่จึงยิ่งทำให้ในใจของเจวี๋ยเทียนเกิดความมืดมนขึ้นมานิดหน่อย แต่เมื่อลองนึกดูอีกที ต่อให้เจ้าตำหนักหยู่จะแข็งแกร่งมากแค่ไหน ก็คงไม่มีทางแข็งแกร่งถึงขั้นนั้นแน่นอนเว้นเสียแต่ว่า เขาจะเลื่อนขั้นถึงระดับเทพยดาแดนดินแล้วแต่นั่นก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ในวัยแค่นี้ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันก็ยังไม่มีใครสามารถทำได้ส่วนหยางผั่วจวิน เจ้าเด็กนั่นมีร่างกายที่แปลกประหลาด เขามีพรสวรรค์ที่โดดเด่น แตกต่างจากคนทั่วไปอย่างสิ้นเชิง นั่นจึงไม่อาจมองเขาเป็นแค่คนธรรมดาได้เพราะด้วยเหตุนี้ เจวี๋ยเทียนจึงคิดว่าเย่เทียนห
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1252
แต่สีหน้าของเจวี๋ยซินกลับเริ่มเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาถึงขั้นยอมสละทุกอย่างออกไปจนหมดแล้วแท้ ๆ แต่กลับทำอะไรอีกฝ่ายได้เลยไม่มีกระทั่งบาดแผลเลยแม้แต่น้อย!เป็นไปได้ยังไง ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้!ทันใดนั้นเลือดก็พุ่งออกจากปาก ก่อนจะสลบไปในทันที“เจวี๋ยซิน!”เจวี๋ยเทียนตกใจมาก เขาจึงรีบตรวจสอบร่างกายของเขาโชคดี ที่มันเป็นแค่ผลข้างเคียงจากการใช้ยาจนร่างกายอ่อนแอลงก็เท่านั้น ก่อนจะนำยาสองสามเม็ดให้เขากิน จากนั้นจึงเรียกให้ยอดฝีมือคนอื่นพาไปดูแลต่อเมื่อเห็นเจวี๋ยซินกำลังถูกยกลงไปจากสนาม แววตาของหยางผั่วจวินก็เป็นประกาย ก่อนจะพูดว่า “เจวี๋ยเทียน เจวี๋ยซินถูกฉันจัดการจนอยู่ในสภาพนี้แล้ว มันกลายเป็นสวะไปแล้ว งั้นแกก็รีบขึ้นมาแก้แค้นแทนเขาเถอะ มาจัดการฉันซะสิ?”“......”คนอื่น ๆ ต่างก็หมดคำจะพูด หยางผั่วจวินคนนี้ต้องการจะทำให้เจวี๋ยเทียนโกรธจนตายเลยรึไง อวดดีเกินไปแล้วพวกเขาคิดแค่ว่าหยางผั่วจวินกำลังตั้งใจจะดูถูกเจวี๋ยเทียน แต่จริง ๆ แล้วหยางผั่วจวินแค่ต้องการต่อสู้เท่านั้นทุกคนต่างก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองเจวี๋ยเทียน เพื่อดูว่าจะรับมือกับอีกฝ่ายอย่างไรหากเขาปฏิเสธ นั่นก็เท่ากับ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1251
เจวี๋ยซินส่งเสียงคำรามออกมาเสียงดัง ร่างกายของเขากลับมามีพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง ทำให้ท่าทีของเขาดูเหมือนคนบ้ายิ่งกว่าเดิม ดวงตาของเขาแดงก่ำสีหน้าของหยางผั่วจวินดูมืดลง เขารู้ ว่าอีกฝ่ายกำลังจะใช้ท่าไม้ตายแล้วหลังจากท่านี้ถูกปล่อยออกมา อีกฝ่ายจะไม่สามารถต่อสู้ได้อีกแน่นอนตัวเขาเองก็ทำการรวบรวมกำลังภายในของตนด้วยเช่นกัน ความน่าสะพรึงกลัวของชี่แท้ถูกหลอมรวมเอาไว้ที่หมัดทั้งสองข้างทันที เพื่อเตรียมพร้อมรับการโจมตีที่ดีที่สุดทุกคนต่างจ้องมองฉากตรงหน้าด้วยความตั้งใจ เพราะพวกเขารู้ดีว่าหลังจากทำการปล่อยท่านี้ออกไป ผลแพ้ชนะของทั้งสองก็จะปรากฏออกมาแล้วเป็นอย่างที่คิด เวลาหลังจากนั้นผ่านไปเพียงชั่วขณะ ความแข็งแกร่งอันทรงพลังทั้งสองก็เข้าปะทะกันอย่างรุนแรงทันใดนั้น บรรยากาศรอบ ๆ ราวกับฟ้าถล่มดินทลาย เสียงระเบิดที่น่ากลัวดังขึ้นซ้อนกันเป็นระยะ ๆ ทั่วทั้งพื้นที่โดยรอบมีเพียงกระแสของกำลังภายในที่น่าทึ่งลอยเต็มไปหมดพื้นที่ทั้งหมดถูกฉีกขาดอย่างสมบูรณ์ กลายเป็นพายุหมุนที่พัดผ่านไปมาทั้งสองคนติดอยู่ด้านในกับสถานการณ์ที่ไม่อาจมองเห็นได้อย่างชัดเจนผลกระทบที่เกิดจากพลังอันน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1250
“สายเกินว่าที่แกจะเข้าไปขวางแล้วล่ะ”“ก็แล้วแต่แกจะคิด เสร็จรึยัง ฉันแทบรอไม่ไหวแล้วเนี่ย” หยางผั่วจวินพูดด้วยความตื่นเต้น รู้สึกราวกับว่าคนตรงหน้าคือสาวงามที่หาใดเปรียบแทบอยากกระโจนเข้าไปกระชากเสื้อผ้าออกจนเกลี้ยงเขาแทบรอไม่ไหวแล้วจริง ๆคนอื่น ๆ ต่างมองฉากนี้ด้วยความงงงวย และหมดคำจะพูดไปโดยสิ้นเชิงบางครั้งพวกเขาก็อยากจะพูดออกไปว่า เจ้าเด็กนี่กำลังรนหาที่ตายอยู่รึไง ในตอนแรกพวกเขาอาจจะคิดแบบนี้ แต่ผลที่ได้กลับกลายเป็นว่าหมัดที่ทรงพลังนั้นได้ตอบคำถามทั้งหมดกับพวกเขาครั้งแล้วครั้งเล่าพวกเขาคิดผิด กระทั่งผิดจนไม่อาจให้อภัยได้เลยทีเดียวแต่คำพูดนี้ กลับทำให้เจวี๋ยซินโกรธจัดทันทีเห็นเพียงกำลังภายในของเจวี๋ยซินที่กำลังพุ่งสูงขึ้นจนถึงจุดที่น่ากลัว ดวงตาสองข้างแดงก่ำ จ้องมองไปทางหยางผั่วจวินอย่างโหดเหี้ยม ก่อนจะพูดด้วยความโกรธออกไปว่า “เจ้าหนู แกตายซะเถอะ!”หลังจากที่เขาพูดจบ เจวี๋ยซินก็พุ่งตรงเข้าหาหยางผั่วจวินทันที พร้อมกับพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวจนน่าตกใจ“เข้ามาเลย!”หยางผั่วจวินเองก็ตรงเข้าไปเผชิญหน้าโดยตรงเช่นกัน เมื่อเขาเห็นพลังที่เพิ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1249
เมื่อเห็นว่าหยางผั่วจวินไม่ได้รับบาดแผลเลยแม้แต่น้อย แถมยังแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ อีกต่างหาก เจวี๋ยซินกลับแทบพังทลายอยู่รอมร่อ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เป็นคนที่ภูมิใจในตัวเองมาโดยตลอด จะให้ทนอับอายอยู่แบบนี้ได้อย่างไรเมื่อเจวี๋ยเทียนเห็นฉากนี้ สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยแย่แล้ว! สถานการณ์แบบนี้เขาไม่มีทางยอมแพ้แน่ เกรงว่าเขาคงจะเปิดใช้เวทอาคมเป็นแน่ จะทำอย่างไรดีเป็นอย่างที่คิด เห็นเพียงแววตาแดงก่ำของเจวี๋ยซิน เขาบ่นพึมพำขึ้นมาว่า “เวรเอ้ย ฉันไม่มีทางยอมแพ้ให้กับเด็กเมื่อวานซืนอย่างแกแน่!”ทันทีที่เขาพูดจบ มือขวาของเขาก็ยาเม็ดหนึ่งออดมา ก่อนจะกลืนมันลงไปทันทีสีหน้าเจวี๋ยเทียนเปลี่ยนไปอย่างมาก คนอื่นอาจจะยังไม่รู้ แต่เขากลับรู้ดีว่าเจวี๋ยซินคิดจะทำอะไรเขาต้องการที่จะหยุดยั้งเอาไว้ แต่สุดท้ายก็ยังไม่ทันแม้แต่จะได้เอ่ยปาก เพราะนอกจากสิ่งนี้ ก็แทบจะไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้อีกแล้วทุกคนต่างพากันชะงักไปชั่วขณะ การที่เลือกกินยารักษาบาดแผลในเวลานี้ เกรงว่าคงจะไม่ช่วยอะไรมากนักแต่ในเวลาต่อมา เจวี๋ยซินก็ได้เริ่มทำการใช้วิชามารที่คนทั่วไปไม่สามารถใช้ได้อย่าง วิชามหาเวทสลายชีพจรทันที ผ่านไป
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1248
“เข้ามาเลย!”สีหน้าหยางผั่วจวินเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขาเองก็เริ่มด้วยเช่นกันในชั่วพริบตา ทั้งสองต่างก็นำพาพลังอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งเข้าปะทะกันอย่างรุนแรง ในเวลาอันสั้น ทั้งสองกลับมีการแลกกระบวนท่ากันไปแล้วกว่าสิบกระบวนท่าภายใต้การโจมตีครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ได้มีการปลดปล่อยพลังที่น่ากลัวออกมาเรื่อย ๆ ทำให้ผู้ชมต้องตกตะลึงไปกับความตื่นตาตื่นใจทุกคนต่างจ้องมองการต่อสู้บนสนามโดยไม่ละสายตาหลัก ๆ แล้วการต่อสู้ของทั้งสองนั้นน่ากลัวและแข็งแกร่งมาก ทั้งชีวิตนี้ เกรงว่าคงไม่มีโอกาสได้เห็นการต่อสู้แบบนี้อีกแล้วนอกจากนี้ พวกเขาต่างก็มีผู้สนับสนุนของตนเองเวลาผ่านไปนานพอสมควร ทั้งสองถึงได้แยกออกจากกันหลังจากการเข้าปะทะกันอย่างรุนแรง หยางผั่วจวินหัวเราะออกมาเสียงดัง ก่อนจะพูดอย่างมีความสุขออกไปว่า “สะใจ นี่สิ ถึงจะเรียกว่าการต่อสู้!”“คนเมื่อกี้ มารโลหิตอะไรนั่นก็เป็นได้แค่ขยะเท่านั้นแหละ!”“......”ทุกคนที่กำลังตั้งใจดูการต่อสู้ จู่ ๆ พูดแบบนี้ขึ้นมา เสียมารยาทเกินไปไหมถ้าบอกว่ามารโลหิตคือขยะ เช่นนั้นพวกเราล่ะ?สีหน้าเจวี๋ยซินดูเคร่งเครียด แม้จะเป็นเพียงระยะเวลาสั้น ๆ เขาก็แทบจะใช
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1247
ฉากนี้ทำให้ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์พากันตกตะลึงไปตาม ๆ กันทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เร็วจนพวกเขาไม่มีเวลาให้ได้ตอบสนองเลยด้วยซ้ำในเวลาอันสั้น เพียงแค่ไม่กี่ลมหายใจ สถานการณ์ในสนามก็เปลี่ยนแปลงอย่างมาก มารโลหิตถูกสังหารในทันทีไม่ว่าใครก็คาดไม่ถึงว่าหยางผั่วจวินจะลงมือได้อย่างรวดเร็ว คาดไม่ถึงว่าเขาจะมีความแข็งแกร่งที่น่ากลัวขนาดนี้ แถมยังลงมือได้อย่างโหดเหี้ยมอีกต่างหากบอกได้เลยว่า ในตอนนั้นมารโลหิตเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ว่าตนจะต้องมาพบกับชะตากรรมเช่นนี้ในใจของตู๋เปียนฝูและบรรพจารย์หวงเฉวียนต่างก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน พลังของพวกเขาต่างจากมารโลหิตก็จริง กระทั่งยังแข็งแกร่งกว่านิดหน่อยด้วยซ้ำ แต่เมื่ออยู่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ หากพวกเขาบุกเข้าไป ก็มีเพียงความตายเท่านั้นที่รอพวกเขาอยู่ในเวลานี้ พวกเขารู้สึกโชคดีมากจริง ๆโดยเฉพาะตู๋เปียนฝู เมื่อกี้เขาเองก็กำลังคิดที่จะลงมือเช่นกันถ้าหากเขาลงมือจริง ๆ ตอนนี้คนที่นอนกองอยู่บนพื้นก็คงเป็นเขาไปแล้วปรมาจารย์ที่แท้จริง น่ากลัวขนาดนี้เชียวเหรอ?พวกเขาเองก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าระดับปรมาจารย์ที่ตนมีอยู่ตอนนี้จะเป็นของปลอมรึเปล่าเย
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1246
พลังทั้งสองปะทะกันอย่างบ้าคลั่ง แรงกดดันมหาศาลกระจายออกไปทั่วทุกสารทิศ ราวกับพายุฝนฟ้าคะนอง น่าสะพรึงกลัวและน่าตกใจอย่างมากอึก!มารโลหิตร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เลือดพุ่งออกมาจากปาก ก่อนที่ตัวเขาจะเดินถอยหลังอย่างควบคุมไม่ได้เพียงแค่หมัดเดียว อวัยวะภายในของเขาก็ได้รับการกระแทกอย่างรุนแรงจนไม่เหลือชิ้นดี สภาพดูน่าอนาถมาก เห็นได้ชัดว่าภายในได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงต้องเข้าใจก่อนว่า ความสามารถของเขาเองก็อยู่ในระดับปรมาจารย์ขั้นสูงสุดเช่นกันแม้ว่าระยะเวลาในการบรรลุจะเพิ่งผ่านไปได้ไม่นาน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็อยู่ในระดับปรมาจารย์ขั้นสูงสุดแล้วพูดตามตรง ความแข็งแกร่งของเขายังห่างจากหยางผั่วจวินอยู่มาก ซึ่งความแข็งแกร่งของหยางผั่วจวินตอนนี้ก็ได้ไปถึงคอขวดของระดับปรมาจารย์ขั้นสูงสุดแล้ว บวกกับร่างกายที่ไม่เหมือนใครของหยางผั่วจวินที่ทำการโจมตีอย่างฉับพลันนั่นอีก ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เขาจะสามารถรับกระบวนท่านี้ของอีกฝ่ายได้ ช่างเป็นความเร็วที่น่าทึ่งจริง ๆ!เป็นพลังที่น่าสะพรึงกลัวมาก!ทุกคนที่เห็นฉากนี้ ต่างก็ตกตะลึงไปตาม ๆ กัน แบบนี้มันน่ากลัวเกินไปแล้วเมื่อเทียบกันแล้ว เห็นได้
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1245
ทันทีที่พูดประโยคนี้ออกมา ทุกคนต่างก็ตกตะลึงทันที!สามหาว!สามหาวเกินไปแล้ว!นี่มันสามหาวจนเกินเยียวยาแล้วจริง ๆ!เยว่เหลียนหานและคนจากสำนักดอกไม้ตกตะลึงไปตาม ๆ กัน จนเกือบคิดว่าตัวเองประสาทหลอนไปแล้วเสียอีก แม้จะรู้อยู่แล้วว่าหยางผั่วจวินคนนี้แข็งแกร่งมากก็เถอะ แต่นี่มันก็บ้าเกินไปแล้ว คิดจริง ๆ เหรอว่าตัวเองจะมีความสามารถมากขนาดนั้น ถึงคิดที่จะสู้กับปรมาจารย์ยอดฝีมือพร้อมกันทีเดียวหลาย ๆ คนอีกอย่าง แค่เจวี๋ยซินคนเดียวก็อาจเพียงพอที่จะทำให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานได้แล้ว ยังไงซะ นั่นก็เป็นถึงคนที่มีฝีมือเทียบเท่ากับชิงหลงอย่าว่าแต่พวกเขาเลย แม้แต่มู่หรงอินเองก็ยังชะงักไปชั่วขณะ ความรู้สึกตกใจเผยออกมาจากแววตาของเธอลูกน้องของลูกชายตนช่างอวดเก่งเสียจริง ไม่เห็นเจวี๋ยเทียนอยู่ในสายตาเลยด้วยซ้ำ คิดจะลุยเดี่ยวเลยรึไงดวงตาของทูตใหญ่เบิกกว้าง สีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจจูเก่อหลิวหลีกลับรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก สมแล้วที่เป็นลูกน้องของคุณชาย ยอดเยี่ยมจริง ๆอย่าว่าแต่พวกเขาเลย เย่เทียนหยู่เองก็ตกตะลึงไปชั่วขณะเช่นกันเชี่ย!เจ้าเด็กนี่ เพื่อที่จะแย่งคู่ต่อสู้มาให้ได้ จำเป็นต้องขนาดนี้เ
