LOGINShare
บทที่ 762
Related chapters
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 763
“ก็ได้ ถ้าคุณยืนกราน ผมจะเข้ามากำกับดูแลพรรคถัง ถ้าต่อไปพรรคถังเจอปัญหาที่แก้ไม่ได้ก็มาหาผมได้ทุกเมื่อ”พรรคถังเป็นหนึ่งในมหาอำนาจของอาณาจักรมังกร การรับไว้มีแต่จะเป็นประโยชน์ต่อเขาแถมยังไร้ข้อเสีย ในเมื่ออีกฝ่ายขอร้องเขา เย่เทียนหยู่ก็ย่อมยอมรับไว้“ขอบคุณปรมาจารย์เย่ ไม่สิ ควรจะเป็นเจ้าสำนักเย่” ถังเฟยฟานกล่าวทันที หากมีปรมาจารย์เย่ปกป้อง อย่างน้อยพรรคถังก็จะไม่ได้รับผลกระทบจากการสูญเสียบรรพจารย์และเจ้าสำนักไป“ไม่จำเป็นต้องเรียกผมว่าเจ้าสำนักหรอก ต่อไปคุณจะเป็นเจ้าสำนักของพรรคถัง ผมจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับกิจวัตรประจำวันของพรรคถัง และคุณจะมีสิทธิ์ตัดสินใจทุกอย่างด้วยตัวเอง”“คือว่า…”“อะไรกัน? ผมให้อำนาจตัดสินใจคุณเต็มที่แบบนี้ไม่ดีเหรอ?”"แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องดีสำหรับพรรคถัง แต่ว่า...”“แต่ดูเหมือนว่าผมจะเสียเปรียบใช่มั้ย? ไม่ต้องห่วง เพราะโลกนี้ไม่มีผลประโยชน์ที่ได้มาฟรี ผมเองก็มีข้อกำหนดเช่นกัน เพราะต่อไป ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ผมมีคำสั่ง คุณต้องเชื่อฟังการเตรียมการของผม”“แน่นอน นั่นเป็นสิ่งที่ข้าควรทำอยู่แล้ว!”“ได้ ถ้าต่อไปมีโอกาสให้เติบโต ผมจะคิดเผื่อพรรคถังให้ด้วย”“เช่นนั้น
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 764
“ทุกครั้งฉันแทบจะเป็นบ้าตาย และครั้งสุดท้ายที่ฉันโทรหาพี่ก็เพราะฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะแตกสลาย”“ไม่คิดเลย ไม่คิดเลยจริง ๆ ว่าพี่จะยอมเสี่ยงอันตรายเพราะฉัน แล้วก็ไม่คิดเลยด้วยว่าพี่จะเก่งขนาดนี้”ทั้งที่มีสาวสวยราวกับเทพธิดาแนบกายใกล้ชิดกับเขาขนาดนี้ แต่ตอนนี้เย่เทียนหยู่ไร้ซึ่งอารมณ์แห่งความปรารถนา เพราะเขาสัมผัสได้ถึงความกลัวในใจของหยางเฉียนเฉียนอย่างชัดเจนทั้งน้ำเสียงและร่างกายที่สั่นเทาของเธอเผยให้เห็นถึงความทนทุกข์ทรมานจากความกลัวอันไร้ที่สิ้นสุดออกมาถ้าหยางต้าฝูรู้เรื่องราวทั้งหมดนี่แล้ว ไม่รู้เขาจะเสียใจหรือเปล่าที่ให้ลูกสาวของตัวเองไปแต่งงานเข้าตระกูลถังเพียงเพราะยึดติดกับอำนาจเย่เทียนหยู่ตบหลังหยางเฉียนเฉียนเบา ๆ และพูดว่า: “เอาล่ะ ทุกอย่างจบลงแล้วนะ ต่อไปจะไม่มีใครรังแกคุณได้อีก”“ใช่ค่ะ ต่อไปจะไม่มีใครรังแกฉันได้อีกแล้ว เพราะฉันมีคนที่ทรงพลังที่สุดอย่างพี่เย่อยู่ ใครจะมารังแกฉันได้อีก”“เด็กโง่ ผมจะปกป้องคุณไปตลอดชีวิตไม่ได้นะ”“ฉันไม่สนใจ หลังจากเหตุการณ์นี้ฉันเข้าใจแล้วจริง ๆ พี่เย่ ฉันชอบคุณและฉันจะชอบคุณเท่านั้น ฉันไม่สนใจว่าคุณมีภรรยาหรือไม่ ฉันจะเป็นผู้
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 765
แม้เย่เทียนหยู่จะพูดแบบนั้น แต่หยางเฉียนเฉียนก็ยังคงกังวลและอดไม่ได้ที่จะพูดว่า: “พี่เย่ ฉันพาพี่ไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่ามั้ยคะ?”“ไม่ต้องหรอก ผมบาดเจ็บภายใน โรงพยาบาลรักษาไม่หายหรอก”เย่เทียนหยู่ส่ายหน้าและอธิบาย: “อย่างที่คุณเพิ่งเห็น ระดับการฝึกฝนของพวกเขาไม่ใช่คนธรรมดา อาการบาดเจ็บพวกนี้มีแต่ต้องรักษาให้หายด้วยพลังภายในของเราเองเท่านั้น”“อือ ฉันรู้ค่ะ เห็นพวกละครก็แสดงแบบนี้เหมือนกัน แต่ว่า พี่ไม่เป็นไรจริง ๆ เหรอ?”“จริง คุณตั้งใจขับรถเถอะ ผมขอหลับตาพักผ่อนสักหน่อย”“ได้ค่ะ ได้”หยางเฉียนเฉียนพยักหน้าทันทีแล้วค่อย ๆ ออกรถ เธอไม่เคยขับรถอย่างระมัดระวังขนาดนี้มาก่อนในชีวิต เพราะกลัวว่าจะกระทบกระเทือนแต่แน่นอนว่าทักษะของเธอใช้ได้ทีเดียว ทั้งพยายามคงความเร็วโดยไม่ให้รถกระเทือนมากนักจริง ๆ แล้ว เย่เทียนหยู่อยากลองปรับลมหายใจของเขา แต่มันไม่ได้ผล เขาจึงทำได้เพียงนอนหลัยตาพักไปอย่างหมดหนทางบางทีเขาอาจจะเหนื่อยเกินไปจากการต่อสู้ ทำให้เขาหลับไปในทันที แถมยังหลับสนิทมากด้วยขณะขับรถ หยางเฉียนเฉียนคอยมองเย่เทียนหยู่เป็นระยะ ขณะที่เห็นว่าเขานอนหลับ เสียงกรนเล็กน้อยของเขาทำให้เธอสติ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 766
เช้าวันรุ่งขึ้นก็ไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นเสียแล้ว แล้วทำไมเธอต้องยังคอยไปตามติดเขาไม่เลิกด้วย เพราะอย่างนั้นเธอจะไม่โทรไปแต่เธอไม่โทรกลับรู้สึกเหมือนคิดถึงเรื่องนี้ไม่เลิก นิ้วมือของเธอเอาแต่วนไปวนมาอยู่กับโทรศัพท์อยากจะโทรไปถามเขาอยู่หลายหนแต่สุดท้ายเธอก็อดทนมันไว้ได้ แต่ในตอนนี้เอง เย่เทียนหยู่ก็โทรเข้ามาเธอรับโทรศัพท์รับโทรศัพท์ไวปานแสงตามสัญชาตญาณ แต่หลังจากรับสายเธอก็รู้สึกตัวขึ้นมาทันที นี่เธอกำลังทำอะไรอยู่กันเนี่ย ทำไมต้องรีบขนาดนี้ด้วยทั้งที่เขาเป็นคนทำผิดแท้ ๆ แต่สถานการณ์กลับเหมือนเธอกำลังขอร้องเขาไม่ได้ ไม่ได้ ต้องห้ามใจไว้ ต้องอดทน“หว่านหรู!”“เหอะ เรียกชื่อฉันทำไม คุณนอนอยู่ไม่ใช่เหรอ นอนต่อไปสิ จริงสิ ข้าง ๆ นายน่ะคงเป็นสาวสวยละสินะ เธอปรนิบัตินายดีมั้ยละ?”หลินหว่านหรูพูดกระแทกกระทั้นเขาหลายครั้งด้วยความโมโหเธอไม่คิดมาก่อนเลยว่าเธอที่เป็นถึงประธานสาวสวยของหลินซื่อกรุ๊ปจะพูดคำพูดพรรคนี้กับผู้ชาย ราวกับตัวเองเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา ๆแต่เวลาเธอรู้สึกไม่สบายใจ เธอก็อยากจะด่าเขา หรืออาจถึงขั้นอยากทุบตีเขาด้วยซ้ำเย่เทียนหยู่หมดหนทางและอธิบายว่า: “คุณเข้าใจผิดแล้
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 767
เมื่อได้ยินแบบนั้น เย่เทียนหยู่ก็จงใจหลีกเลี่ยงคำถาม และตอบว่า: “ไม่หรอก จะมีเลือดได้ยังไงกันครับ คุณตาพร่าแล้ว”หลังจากพูดจบ เขาก็พูดทันทีว่า “โอเค ผมจะถึงบ้านในอีกครึ่งชั่วโมง กลับไปแล้วผมจะบอกคุณอีกทีนะ”“ไม่ต้องรีบ!”“อย่าเพิ่งกลับบ้าน มาที่บริษัทแล้วไปพบลูกค้ากับฉันเย็นนี้ก่อน” เนื่องจากเธอกำลังจะออกไปข้างนอกเย็นนี้ หลินหว่านหรูจึงหวังว่าเย่เทียนหยู่ไปเป็นเพื่อนเธอ เพราะมันทั้งปลอดภัยและสบายใจแต่ตอนนี้ เย่เทียนหยู่เลือดเลอะเต็มร่างและได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาไม่อยากไป เพราะอย่างนั้นเขาเลยตอบไปว่า: “เรื่องอะไร ต้องให้ผมไปด้วยเหรอ”“นายไม่อยากเหรอ”หลินหว่านหรูตกตะลึง คำพูดของเขาเมื่อคืนมันฟังดูดีมาก แต่พอมาวันนี้ เขาไม่เต็มใจที่กระทั่งไปพบลูกค้ากับเธอด้วยซ้ำเขาไม่กลัวรึไงว่าเธอออกไปหาลูกค้าตอนกลางคืนจะเกิดเรื่องจะว่าไป คนอื่นเขามีแต่ได้ครอบครองแล้วก็เริ่มทิ้งขวาง แต่เขายังไม่ได้ครอบครองเธอเลยด้วยซ้ำนี่ไม่สิ ครั้งก่อนเขาเคยมีอะไรกับเธอไปแล้วในโรงแรม ตอนนี้หัวใจของเธอก็เป็นของเขาไปแล้ว ถ้าจะให้นับจริง ๆ ก็ถือว่าเขาได้ครอบครองเธอแล้วเย่เทียนหยู่ไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดมาก เขาจ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 768
ไอ้คนชั่ว!เย่เทียนหยู่ นายมันชั่วที่สุดไม่สิ ตอนแรกที่หยางเฉียนเฉียนรับสาย เธอบอกว่าเย่เทียนหยู่กำลังหลับอยู่ แถมตอนที่รับสายเธอก็ไม่ได้ยินเสียงแปลก ๆ อะไรเลย หรือว่าเธอจะเข้าใจผิดแต่ในตอนนั้นเอง เสียงแจ้งเตือนข้อความโทรศัพท์ของเธอดังขั้น เป็นเย่เทียนหยู่ส่งข้อความมา เมื่อเห็นว่าเขากำลังรีบกลับมาบริษัทเพื่ออยู่เป็นเพื่อนเธอหลินหว่านหรูก็อารมณ์ดีขึ้นเล็กน้อย อีกพักเธอค่อยถามเขาก็ได้ เพราะถึงยังไงหยางเฉียนเฉียนก็แต่งงานกับคนตระกูลถังหากเทียนหยู่ทำยั่วยุล่วงเกินเธอ เขาคงได้จบเห่แน่ถ้าคนในตระกูลถังมารู้เรื่องนี้เข้าหยางเฉียนเฉียนนั่งรถกลับไปถึงที่บ้าน แม้เธอจะเป็นห่วงพี่เย่ แต่เธอก็มีความสุขมากที่ได้กลับบ้านที่เธอคุ้นเคยแต่ทันทีที่เธอกลับบ้าน เธอกลับได้รับสายตาเย็นชาจากพ่อแต่เล็กจนโต พ่อรักเธอมากที่สุดมาโดยตลอดแต่คราวนี้เขากลับเต็มไปด้วยความโกรธ “หยางเฉียนเฉียนกล้าดียังไงถึงกลับมา แกไปทำอะไรให้ตระกูลถังยกเลิกงานหมั้นกับแกได้ง่าย ๆ แบบนี้”หยางเฉียนเฉียนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและพูดอย่างรวดเร็ว: “พ่อไปได้ยินมาจากใครว่าตระกูลถังยกเลิกงานหมั้นกับหนู”“ใครบอกเหรอ ถังเฟยฝานหัวห
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 769
“อะไรนะ!”ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น หยางต้าฝูและภรรยาของเขาก็ตกตะลึงอยู่กับที่ พวกเขาแทบไม่เชื่อหูของตัวเองเลยข่าวนี่มันทั้งเขย่าขวัญทั้งมหัศจรรย์เกินไปจากนั้นหยางเฉียนเฉียนก็เล่าเรื่องทั้งหมดอย่างรวดเร็ว แต่เรื่องความแข็งแกร่งของเย่เทียนหยู่เธอตั้งเล่าแบบข้าม ๆ เพราะถึงจะยังไง พี่เย่ก็บอกแล้วว่า พยายามอย่าเปิดเผยความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขาแต่จากคำบอกเล่าเพียงเท่านี้ ก็เห็นได้ว่าความแข็งแกร่งของเย่เทียนหยู่นั้นน่ากลัวมากแค่ไหน ทว่า ตัวหยางต้าฝูเองก็เห็นมันด้วยตัวเอง เพราะถึงจะยังไง ตอนที่เย่เทียนหยู่จัดการกับปรมาจารย์ตระกูลซาครั้งที่แล้ว เขาก็อยู่ในที่เกิดเหตุด้วยเพียงแต่ไม่คิดว่าจะเก่งกาจขนาดนี้“ที่พูดมาทั้งหมดเป็นเรื่องจริงเหรอ”หลังจากได้ฟังทุกอย่าง หยางต้าฝูก็รู้สึกราวกับอยู่ในฝัน แต่ลูกสาวไม่เคยโกหกเขา คิดไม่ถึงเลยว่าภายในระยะเวลาอันสั้นจะมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายขนาดนี้“อีกอย่าง เหตุผลที่พี่เย่ไปที่นั่นก็เพราะหนูเองค่ะ”จากนั้นหยางเฉียนเฉียนก็เล่าเรื่องของตัวเองให้พวกเขาฟัง“อะไรนะ!”เมื่อฟังต่อไปอีกส่วนหนึ่ง หยางต้าฝูและภรรยาของเขาก็ทั้งตกใจและขุ่นเคือง พวกเขาแทบ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 770
“มันไม่สำคัญหรอกค่ะ ตราบใดที่หนูได้ติดตามเขา จะสถานะอะไรก็ไม่สำคัญ”ลูกสาวพูดถึงขนาดนี้แล้ว ทั้งคู่ก็คงต้องตามใจเธอ แต่ว่าการดูดซึมพลังเธอจะไม่อันตรายจริง ๆ หรือทันใดนั้น หยางต้าฝูก็นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้น ตามที่ราชามังกรคนเก่าพูดไว้ ว่าเขาได้เข้าสู่พรรคมังกรก็เพราะลูกสาวของเขา อีกทั้งยังได้รับการสั่งสอนอบรบวิชายุทธ์หรือว่าราชามังกรคนเก่ารักษาลูกสาวของเขาตอนนั้น ก็เพียงเพื่อให้ลูกศิษย์ของเขาได้รับลมปราณซวนหมิงของลูกสาวเขาตอนนี้ใช่แล้วละ!ต้องเป็นแบบนั้นแน่หลังจากคิดทุกอย่างได้ เขาก็เรียบเรียงเรื่องราวจนทุกอย่างชัดจนถ้าเป็นแบบนั้น ก็คงไม่ใช่เรื่องเลวร้ายสำหรับตระกูลหยาง ลูกสาวของเขาก็ชอบราชามังกรมากขนาดนี้ เพียงแค่คำถามเดียว นี่มันไม่อันตรายจริง ๆ หรือช่างเถอะ ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามยถากรรมก็แล้วกันหลังผ่านเหตุการณ์นี้ไป หยางต้าฝูได้ตัดสินใจที่จะไม่กำหนดว่าลูกสาวของเขาเหมาะจะคบหากับใคร ตราบใดที่ลูกสาวของเขามีความสุขสิ่งที่ดีที่สุดที่เขาทำได้คือการคอยปกป้องเธอเย่เทียนหยู่ขับรถของเขาไปที่บริษัท และเนื่องจากเป็นการซื้อเสื้อผ้าอย่างเร่งรีบ เขาจึงสวมเสื้อผ้าที่มี
Latest chapter
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1179
“เป็นอะไรไป ไม่อร่อยเหรอ?” ท่าทีของหลินหว่านหรูดูแปลก ๆ จึงทำให้เย่เทียนหยู่รู้สึกสับสนเล็กน้อย หรือว่าฝีมือทำครัวของตนจะแย่ลงรึเปล่านะแต่ถึงยังไง ก็คงไม่อร่อยจนถึงขั้นร้องไห้ออกมาหรอกมั้ง“เปล่าหรอก!”“อร่อยมาก อร่อยเกินไปเสียด้วยซ้ำ!”หลินหว่านหรูร้องไห้ฮือออกมาเย่เทียนหยู่รู้สึกทำอะไรไม่ถูก จึงพูดอย่างช่วยไม่ได้ออกไปว่า “ถึงจะอร่อยก็ต้องค่อย ๆ กินนะ ไม่ต้องรีบ ผมก็คิดว่าคุณร้องไห้เพราะทนกับรสชาติที่ไม่อร่อยอยู่เสียอีก”คำพูดนี้ทำให้หลินหว่านหรูอดหัวเราะออกมาไม่ได้ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “อย่าทำให้ฉันขำสิ เอาซะฉันเกือบจะพ่นเส้นบะหมี่ออกมาแล้วเนี่ย”รอยยิ้มของหลินหว่านหรูนี้ ก็ทำให้รู้สึกว่าพื้นที่รอบตัวเปลี่ยนไปทันที ราวกับว่ามีดอกไม้สวยงามนับไม่ถ้วนกำลังบานสะพรั่ง ทำให้เย่เทียนหยู่ถึงกับต้องมองตาค้างกันเลยทีเดียว“มัวเหม่ออะไรอยู่”“ก็มองคุณอยู่ไง”“โกหก”หลินหว่านหรูหน้าแดงเล็กน้อย เธอกินต่ออีกสองสามคำ ก่อนเธออดไม่ได้ที่จะถามออกไปว่า “เมื่อก่อนคุณเคยทำบะหมี่บ่อยมากเลยเหรอ?”“ก็ไม่ได้ทำบ่อยนักหรอก ผมยังทำอย่างอื่นเป็นด้วยนะ”“คุณทำอย่างอื่นเป็นด้วยงั้นเหรอ?”“แน่นอ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1178
“คุณทำอาหารเป็นด้วยเหรอ?”หลินหว่านหรูถามด้วยความสงสัย แต่เมื่อลองคิดอีกที บะหมี่เองก็ค่อนข้างที่จะต้มง่าย แทบไม่มีความยากเลยด้วยซ้ำ แค่ไม่เผลอใส่เกลือมากเกินไปก็พอแต่อีกเดี๋ยว ไม่ว่าจะเค็มหรือไม่ก็ตาม เธอจะต้องอดทนกินมันให้หมด แม้ว่าจะรสชาติแย่แค่ไหนก็ตามถึงยังไง การที่คนอย่างเย่เทียนหยู่ยอมลงมือทำบะหมี่ให้เธอด้วยตัวเองแบบนี้ เธอก็รู้สึกมีความสุขมากแล้ว“อีกเดี๋ยวก็รู้แล้ว”เย่เทียนหยู่ยิ้มเล็กน้อย การเคลื่อนไหวของเขานั้นรวดเร็ว และดูคล่องแคล่วมาก ไข่ไก่ที่อยู่ในมือของเขา ไม่นานก็ถูกตีจนเป็นเนื้อเดียวกัน ก่อนจะถูกผสมลงไปกับเส้นบะหมี่ภายใต้การเคลื่อนไหวที่รวดเร็วและน่าตื่นตาตื่นใจของเขา ทั้งเส้นบะหมี่ไข่ผักก็ได้ถูกปรุงจนเสร็จเรียบร้อยแล้วหากรวมเวลาตั้งแต่ที่เขาเริ่มลงไปซื้อของด้วย เมื่อกี้มันเพิ่งจะผ่านไปแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้นเองหลินหว่านหรูมองไปยังชามและตะเกียบที่วางอยู่ตรงหน้า ความสุขอันล้นหลามก็ห่อหุ้มตัวเธอเอาไว้ จากนั้นเธอก็รีบก้มหน้าคีบเส้นบะหมี่เข้าปากทันทีเดิมเธอคิดว่ามันไม่น่าจะกินได้แน่ ๆแต่ทันทีที่เธอได้สูดเส้นบะหมี่เข้าไป หลินหว่านหรูก็รู้สึกเหมือนถูกมนต์ส
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1177
“อือ งานยุ่งจนดึกมากขนาดนี้ คงหิวแล้วใช่ไหม?” เย่เทียนหยู่ถาม“ยังไหว ยังไม่หิวเท่าไหร่!”แต่ทันทีที่หลินหว่านหรูพูดจบ ท้องของเธอก็ส่งเสียงดังออกมา ซึ่งทำให้เธอหน้าแดงเล็กน้อย“ยังจะบอกว่าไม่หิวอีก ไปกันเถอะ ผมจะพาคุณไปกินมื้อดึก”“มันดึกมากแล้ว ไม่ต้องไปหรอก สั่งเดลิเวอรีมาก็ได้” หลินหว่านหรูนึกขึ้นได้ว่าแถวนี้ไม่ค่อยมีอะไรให้กินสักเท่าไหร่ นอกเสียจากต้องเดินออกไปไกลอีกหน่อย หรือไม่ก็ขับรถไปแบบนั้นมันดูจะยุ่งยากไปหน่อย ที่สำคัญคือกลัวว่ามันจะดึกเกินไป จนทำให้ส่งผลกระทบกับการทำงานของเธอในวันพรุ่งนี้เย่เทียนหยู่ขมวดคิ้วและส่ายหัว ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ของข้างนอกสามารถกินได้ แต่ก็ไม่ควรกินบ่อย ๆ ถ้าคุณกลัวว่ามันจะยุ่งยากจริง ๆ งั้นคุณก็รอผมเดี๋ยวนะ”เมื่อพูดจบ เขาก็เดินออกไปทันทีเขาจำได้ว่าข้างล่างห่างไปไม่ไกลนัก มีร้านขายของชำเล็ก ๆ อยู่ร้านหนึ่ง ซึ่งก็น่าจะมีบะหมี่อะไรแบบนั้นขายอยู่ด้วยด้วยความเร็วของเขา ไม่นานเขาก็กลับมา แถมยังซื้อของกลับมาได้อย่างรวดเร็วอีกด้วยไข่ไก่ บะหมี่ ผงปรุงรสรสไก่ แล้วก็ซีอิ๊วขาว ส่วนอย่างอื่นก็ไม่ได้ซื้ออะไรมาอีกแต่ถึงอย่างนั้น เจ้าของร้านท
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1176
ทันใดนั้น เหอฉุนก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เกรงว่าคุณเย่เองก็น่าจะมองออกตั้งแต่แรกแล้ว ว่าเธอจะไม่กล้าทำอะไรแบบนั้น ถึงได้กล้ามอบเงินกว่าห้าหมื่นล้านให้กับเฟยเฟยโดยไม่คิดอะไรเกรงว่าคุณเย่อาจจะเดาได้แต่แรกแล้ว ว่าเฉินเฟยเฟยจะมอบเงินให้ตนเป็นคนจัดการ เขาไม่กลัวว่าตนจะฉ้อโกงเลยแม้แต่น้อยคุณเย่คนนี้ ช่างเป็นคนที่มีความสามารถมากจริง ๆ!คุณเย่คะ วางใจเถอะค่ะ ฉันรับรองว่าฉันจะทำให้สุดความสามารถ ทำให้บริษัทเติบโตอย่างรวดเร็วให้ได้ และทำให้เงินลงทุนของคุณได้กำไรคืนทุนมากกว่าสิบเท่าให้ได้!แต่เห็นได้ชัดว่าเธอไม่รู้เรื่องอะไรเลย เย่เทียนหยู่ไม่ได้คิดอะไรมากขนาดนั้น เขาแค่อยากให้เฉินเฟยเฟยได้มีที่ที่ปลอดภัยก็เท่านั้น จะหาเงินได้ไหม หรือว่าจะถูกฉ้อโกงรึเปล่า มันไม่สำคัญเลยสักนิดสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือความสุขและความเป็นอิสระ!เงินแค่ห้าหมื่นล้าน ก็เป็นเพียงเศษเงินของเขาเท่านั้น หายไปก็ไม่เสียดายหลังจากที่เย่เทียนหยู่ออกจากโรงแรม เขาก็ตรงกลับไปยังที่พักทันที เกี่ยวกับห้องชุดนี้ เขาก็ได้ส่งกุญแจห้องให้หลินหว่านหรูตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้วพร้อมทั้งบอกที่อยู่กับเธอแล้วด้วย และให้เธอเลิกงานเร็วหน่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1175
สีหน้าของจางผิงเต็มไปด้วยความตื่นเต้นต่อไปนี้ จะไม่มีใครกล้ามารังแกพี่เฟยเฟยได้อีกแล้ว พวกเธอก็ไม่จำเป็นต้องกลัวอีกต่อไปเมื่อเห็นว่าเงินเข้าบัญชีแล้ว ทุกอย่างก็สามารถเริ่มดำเนินการได้ในทันที หลังจากนี้ก็คงต้องคิดชื่อบริษัทให้ดี ๆ แล้วล่ะเหอฉุนคิดอยู่สักพัก ก่อนที่จู่ ๆ จะพูดขึ้นว่า “ฉันนึกออกแล้วหนึ่งชื่อ ไม่งั้นเราก็ใช้ชื่อว่าเฟยเทียนมิวสิคคัลเจอร์กันเถอะ!”“เฟยเทียนงั้นเหรอ?”เฉินเฟยเฟยถามด้วยความอยากรู้ขึ้นว่า “ทำไมถึงต้องเรียกว่าเฟยเทียน หมายถึงการบินทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าอะไรทำนองนั้นน่ะเหรอ?”เหอฉุนที่ได้ยินดังนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ก่อนจะอธิบายออกไปว่า “อันที่จริงก็มีความหมายแบบนั้นแหละ แต่อักษรเฟยตัวนี้ไม่ได้หมายถึงอักษรที่แปลว่าบินทยานหรอก!”เฉินเฟยเฟยรู้สึกตกใจเล็กน้อย ทันใดนั้นเธอก็คิดออก แววตาเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น ชื่อนี้ไม่เลวเลยจริง ๆ“ฉันรู้แล้ว เป็นอักษรเฟยที่มาจากชื่อของพี่เฟยเฟยนี่เอง!”ครั้งนี้ จางผิงเองก็เข้าใจเช่นกัน ก่อนจะพูดด้วยความตื่นเต้นออกไปว่า “เฟยที่หมายถึงพี่เฟยเฟย เทียนก็หมายถึงคุณเย่ เป็นการรวมเอาชื่อของพวกพี่มารวมกันได้พอดีเลย
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1174
ตอนแรกเธอคิดว่าหุ้นทั้งหมดควรเป็นของพี่เย่ แต่พอมาคิดดูแล้ว ยังไงชีวิตนี้เธอก็เป็นของพี่เย่ เพราะงั้น หุ้นของเธอก็เหมือนเป็นของพี่เย่ด้วยไม่ใช่รึไงสำหรับพี่เหอ อันที่จริงพี่เย่ก็พูดเอาไว้แล้ว หากว่าเธอไม่อยากบริหารบริษัทจริง ๆ ก็มอบหมายให้พี่เหอเป็นคนดูแลทั้งหมดเลยก็ได้ ดังนั้นก็ควรที่จะให้พี่เหอถือหุ้นบางส่วนเอาไว้ด้วยจึงจะดีที่สุดส่วนเรื่องจำนวนของหุ้นนั้น พี่เย่ก็ไม่ได้กำหนดเอาไว้“เดี๋ยวก่อนนะ เฟยเฟย เธอพูดว่าอะไรนะ เธอจะให้ฉันถือหุ้น 20 เปอร์เซ็นต์ด้วยงั้นเหรอ?” เหอฉุนรู้สึกตกใจมาก เพราะการที่มีหุ้นแค่ 20 เปอร์เซ็นต์ จำนวนเงินก็ปาไปหมื่นล้านแล้ว“ใช่แล้วค่ะ พี่เหอรู้สึกว่ามันน้อยไปรึเปล่าคะ?”“ไม่หรอก ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันคิดว่ามันมากเกินไปต่างหาก”เหอฉุนรู้สึกตกใจอีกครั้ง“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถึงยังไงพี่เย่ก็เห็นด้วยแล้ว จะให้ฉันถือหุ้นมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์อยู่ดี”“ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้เด็ดขาด ฉันไม่ได้มีส่วนร่วมในเงินทุนแม้แต่บาทเดียวเลยนะ จะให้ฉันถือหุ้นมากมายขนาดนั้นได้ยังไง” เหอฉุนเองก็มีความคิดที่จะร่วมลงทุนอยู่ด้วย แต่ปัญหาคืออยู่ ๆ ก็กลายเป็นผู้ร่วมลงทุนกว่าหมื่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1173
“อะไรนะ!”ถึงจะเดาได้ว่าเย่เทียนหยู่ต้องการช่วยก่อตั้งบริษัททำเพลงให้ก็เถอะ แต่การที่ลงทุนให้ตั้งห้าหมื่นล้านก็ทำให้เหอฉุนรู้สึกตกใจมาก เพราะโดยทั่วไปแล้ว ไม่มีบริษัทที่ไหนจำเป็นต้องใช้เงินมากขนาดนั้นแล้วยังมาพูดอีกว่า แค่ช่วยออกเงินลงทุนให้ห้าหมื่นล้านเท่านั้น เงินก็คือเงินไม่ใช่รึไง?เหอฉุนไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่า อีกฝ่ายต้องรู้สึกยังไง ถึงสามารถทำให้คนคนหนึ่งหยิบเงินออกมาลงทุนเป็นหมื่นล้านโดยไม่คิดอะไรได้ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะถามออกไปเพื่อยืนยันความจริง “เฟยเฟย เธอบอกว่าเป็นเงินเท่าไหร่นะ ห้าหมื่นล้านงั้นเหรอ?”“ใช่แล้ว ห้าหมื่นล้าน หรือว่ามันยังไม่พอเหรอคะ?”“ถึงแม้ว่าจะไม่พอก็ไม่เป็นไร พี่เย่บอกเอาไว้แล้ว ว่าให้เอาเงินห้าหมื่นล้านนี้ไปใช้เล่น ๆ ก่อน หากยังไม่พอ เขาก็สามารถเพิ่มเงินลงทุนได้ทุกเมื่อเลยค่ะ” เฉินเฟยเฟยไม่ได้มีแนวคิดเกี่ยวกับการลงทุนมากนักตอนนั้นเธอเองก็ถูกตัวเลขที่เย่เทียนหยู่พูดทำให้ตกใจเช่นกัน แต่พี่เย่ก็บอกเอาไว้แล้วว่า เงินจำนวนนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เพราะเขามีเงินที่ไม่ว่าจะใช้ยังไงก็ใช้ไม่หมดอยู่แล้วต่อให้เป็นแสนล้านเขาก็มี!ตัวเลขเหล่านั้น เธอแ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1172
สีหน้าของเฉินเฟยเฟยดูเศร้าหมอง ก่อนจะพูดขึ้นว่า “พี่เย่คะ ถ้าหากข้างกายที่มีผู้หญิงคนอื่นได้ แล้วทำไมถึงเพิ่มฉันอีกสักคนไม่ได้ล่ะคะ?”“หา......”เย่เทียนหยู่รู้สึกงงงวย ข้างกายตนมีผู้หญิงอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน“พี่เย่คะ ไม่ว่าพี่จะคิดยังไง”“ชีวิตนี้ ฉันเกิดมาเพื่อเป็นของพี่ค่ะ ตายไปก็ยังเป็นวิญญาณของพี่ จะไม่มีวันไปเป็นของคนอื่นอย่างแน่นอน”ดูเหมือนว่าเฉินเฟยเฟยจะตัดสินใจแล้ว จู่ ๆ เธอก็พุ่งตัวเข้าไปกอดเย่เทียนหยู่ทันที แถมยังยื่นริมฝีปากเล็ก ๆ ของเธอไปจูบเย่เทียนหยู่อีกด้วยความรู้สึกนุ่มละมุน รสสัมผัสที่หวานหอม ความรู้สึกแปลกประหลาดที่ยากจะจินตนาการก็ผุดขึ้นมาในใจเย่เทียนหยู่รู้สึกงงงวยขึ้นมาทันที ทำไมผู้หญิงสมัยนี้ถึงได้ใจร้อนกันนักนะ แบบนี้จะให้เขารับมือยังไงดีหรือจะผลักออกไปเลยดี?แต่นั่นมันก็ทำร้ายจิตใจเกินไป!แต่ถ้าหากไม่ผลักออก แบบนี้มันจะดูไม่ดีเกินไปไหมแล้วอีกอย่าง ความรู้สึกแบบนี้มันก็ดีมากจริง ๆ!สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ หลังจากเหตุการณ์นี้ผ่านไป เขาก็ตระหนักได้ว่า ในใจของเขา เฉินเฟยเฟยยังคงมีสถานะที่สำคัญกับเขามากเฉินเฟยเฟยรู้สึกเขินอายจนหน้าแดง โดยเฉพา
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1171
หนานกงเล่อพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเดินตามร่างของบอดี้การ์ดวัยกลางคนออกไปแต่ก่อนที่จะจากไป เย่เทียนหยู่เหลือบมองไปที่เขา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเย่เทียนหยู่ขมวดคิ้ว ไอ้เด็กนี่ไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกสิ้นหวังเท่านั้น แต่กลับดูเหมือนว่าจะมีความหวังในการมีชีวิตอยู่ยังไงอย่างงั้น ทั้งยังรู้สึกถึงความเกลียดชังอย่างเห็นได้ชัดคงไม่ใช่ว่าจะมีวิธีฟื้นฟูกลับมาได้หรอกนะ แต่นั่นก็เป็นไปไม่ได้ ตนเป็นคนลงมือ ยังไงตนก็รู้ดีที่สุดเว้นเสียแต่ว่า เขาจะไปฝึกวิชาจากตำราขุยฮวาอะไรนั่น!เดี๋ยวนะ ตำราขุยฮวาไม่ได้อยู่ในคลังสมบัติของอาณาจักรมังกรหรอกเหรอ งั้นหนานกงเล่อก็มีโอกาสที่จะได้มันมา นี่ก็เท่ากับว่าเขากำลังสร้างศัตรูให้ตัวเองไม่ใช่รึไงเขาไม่กลัวหากว่าหนานกงเล่อต้องการจะแก้แค้นตน แต่เขากลัวว่าอีกฝ่ายจะทำร้ายคนรอบข้างมากกว่าดูท่าแล้ว จะปล่อยหนานกงเล่อคนนี้ไปไม่ได้ ความเกลียดชังของคนที่เคยถูกทำร้ายไม่ควรมองข้าม เกิดว่าอีกฝ่ายพุ่งเป้าทำร้ายคนรอบข้างเข้า ก็อาจจะเป็นปัญหาใหญ่ได้อย่างไรก็ตาม ในเมื่อเขาได้ให้สัญญากับตระกูลหนานกงไปแล้ว เขาจึงไม่สามารถลงมืออย่างเปิดเผยได้
