Share

บทที่ 443

“พี่เทา พี่กำลังทำอะไรอยู่? นี่พี่เชื่อคำโกหกของเขาเหรอ? พี่คิดว่าประธานหยางที่เป็นเหมือนพระเจ้าจะกลัวเขาหรือยังไง?”

“เขาแค่กำลังพยายามทำให้พี่กลัวนะ” ในที่สุดจงเหล่ยก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกไป

“หุบปาก!”

“จงเหล่ย ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ เราจะไปยั่วยุคุณชายเย่ได้ยังไงฮะ!”

“ฝากไว้ก่อนเถอะ ถ้าวันนี้เรารอดออกไปได้เราไม่ปล่อยเธอไว้แน่!”

หลังจากที่พี่เทาตะคอกเสร็จ เขาก็พูดกับเย่เทียนหยู่ทันที “คุณชายเย่ ได้โปรดเถอะครับ ผู้เป็นใหญ่ย่อมไม่เอาเรื่องคนตัวเล็ก ๆ ให้โอกาสเราแล้วปล่อยพวกเราไปเถอะนะครับ”

“แล้วคุณสองคนทำไมไม่คุกเข่าลงและขอโทษ!”

อีกสองคนเชื่อมั่นในตัวพี่เทามาโดยตลอด เมื่อเห็นพี่เทาพูดแบบนี้ พวกเขาก็ทำได้เพียงขอความเมตตาและตบหน้าตัวเองด้วย

เมื่อเห็นว่าพวกเขาทำได้ดี เย่เทียนหยู่ก็พยักหน้าและพูดว่า “เอาล่ะ ในเมื่อคุณยังจริงใจ คราวนี้เรามาลืมมันซะเถอะ”

“ขอบคุณคุณชายเย่ ขอบคุณคุณชายเย่”

เมื่อพี่เทาได้ยินแบบนั้นเขาก็รู้สึกตื่นเต้นมาก และขอบคุณเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

หลังจากนั้นไม่นานร่างกายของเขาก็เริ่มผ่อนคลาย จากนั้นเขาก็วิ่งล้มลุกคลุกคลานออกไปจากที่นี่โดยไม่แม้แต่จะแลมองจงเหล่ย

สิ่งที่เกิดขึ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status