“เดี๋ยวก่อน ใครบอกคุณว่าอนาคตผมจะเป็นลูกเขยตระกูลหยาง”“เทียนหยู่ คุณมองสถานการณ์ไม่ชัดเจนจริง ๆ เหรอ ลองคิดดูสิ ประธานหยางให้ความสำคัญกับคุณมาก ถ้าคุณขัดความปรารถนาของเขา จุดจบมันจะอนาถขนาดไหน”“ยิ่งกว่านั้น อาก็ได้ยินมานะ ว่าลูกสาวของประธานหยางสวยสดงดงามมาก เป็นสาวงามที่หาตัวได้อยาก เธอสวยและมีเสน่ห์กว่าหว่านหรูอีกนะ”คุณพ่อตระกูลหลินชักชวนคุณแม่ตระกูลหลินถึงกับกระซิบ: “เทียนหยู่ น้ารู้ว่าคุณชอบหว่านหรู แต่สำหรับคุณ การเป็นลูกเขยของตระกูลหยางคือสิ่งที่สำคัญที่สุด”“สำหรับหว่านหรูน่ะ ถ้าคุณชอบเธอจริง ๆ ในอนาคตก็ค่อยแอบมาหาเธอเอา แค่ระวังอย่าท้องก็พอแล้ว และก็อย่าให้ประธานหยางรู้เรื่องนี้”หลินหว่านหรูตกใจกับสิ่งที่เธอพูดและพูดด้วยความโกรธ: “แม่ นี่แม่กำลังพูดเรื่องอะไรคะ?”“มันก็เพื่อผลประโยชน์ของลูกเองไม่ใช่รึไง ลูกไม่เต็มใจที่จะปล่อยเย่เทียนหยู่ไปไม่ใช่เหรอ? ถ้าเป็นแบบนี้ละก็ เขาสามารถเป็นลูกเขยตระกูลหยางและได้รับอิทธิพลมหาศาล แถมลูกยังอยู่กับคนที่ลูกรักได้ด้วย”“หยุดนะ ถ้าแม่ยังพูดไร้สาระอีกหนูจะโกรธแล้ว” หลินหว่านหรูโกรธมาก นี่พวกเขาเห็นเธอเป็นคนแบบไหน?“เอาล่ะ หยุดทะเลา
“เทียนหยู่ คุณหมายความว่ายังไง” คุณแม่ตระกูลหลินดูไม่เชื่อเลยสักนิด“ใช่ เกิดอะไรขึ้น? หรือว่าคุณหนูหยางรู้เกี่ยวกับการแต่งงานของคุณกับหว่านหรูแล้ว?” พ่อหลินถามอย่างกังวล ถ้าเป็นแบบนั้นละก็ ไม่ใช่มีหวังได้ถูกเก็บกวาดกันหมดเหรอ“ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้”เย่เทียนหยู่ส่ายหน้าแล้วพูดว่า “หยางเฉียนเฉียนเพิ่งหมั้นหมายกับคนอื่นเมื่อเช้านี้”อะไรนะ!ทันทีที่สิ้นคำพูดเหล่านี้ ทุกคนก็ตกตะลึงโดยเฉพาะ หลินหว่านหรูที่ดูประหลาดใจมาก แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่ามิตรภาพระหว่างเย่เทียนหยู่และหยางเฉียนเฉียนนั้นลึกซึ้งแค่ไหน แต่เธอก็มองสายตาของหยางเฉียนเฉียนออกไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นชอบเย่เทียนหยู่มากแค่ไหน ดวงตาของเธอไม่อาจโกหกได้ในกรณีนี้ เธอจะหมั้นหมายกับคนอื่นได้ยังไง?โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีข่าวลือว่าประธานหยางรักลูกสาวล้ำค่าคนนี้มากและมีพลังมหาศาลเช่นนี้ โดยปกติแล้วน่าจะให้อิสระในการเลือกคู่ครองแก่ลูกสาวสิคุณแม่ตระกูลหลินยิ่งกังวลมากขึ้นเรื่อย ๆ และถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงหมั้นกันล่ะ? คุณทำให้ใครขุ่นเคืองบ้างหรือเปล่า?”“นั่นสิ เทียนหยู่ คุณทำอะไรไป?”คุณพ่อตระกูลหลินถามด้วยความโกรธ เย่เ
“แบบนี้แล้วละก็ ขอแค่ไม่ใช่คนโง่ก็คงต้องเลือกพรรคถังอย่างแน่นอน เพราะอย่างนั้นการที่เย่เทียนหยู่ถูกไล่ออกมาก็เป็นเรื่องปกติ”คุณพ่อตระกูลหลินอธิบาย“อย่างนี้เองสินะ ถ้าอย่างนั้น ไม่ใช่ว่าเย่เทียนหยู่ก็จะกลับไปเป็นพวกไร้ประโยชน์อีกแล้วสิ เพราะถึงยังไงซะ หยางต้าฝูก็คงจะไม่คุ้มกะลาหัวเขาต่อไปแน่”คุณแม่ตระกูลหลินก็ตระหนักได้ทันที“ก็น่าจะอย่างนั้นล่ะ”“ดูเหมือนว่าเย่เทียนหยู่คงจะถูกกำหนดให้ทั้งชีวิตเป็นได้แค่เหลือบไรแล้วสินะ โอกาสดีแบบนี้ก็ยังพลาดไปได้” หลินหงส่ายหน้า“เขาไม่ใช่แค่ขยะเท่านั้นนะ แต่ยังเป็นตัวอัปโชคด้วย”คุณแม่ตระกูลหลินเปลี่ยนสีหน้าทันทีและพูดว่า: “เย่เทียนหยู่ ในเมื่อประธานหยางไม่ได้ชอบแกแล้ว หว่านหรูของเราก็คงไม่ชอบแกเหมือนกัน เพราะงั้นควรจะทำยังไง แกคงรู้ดีสินะ?”เย่เทียนหยู่ที่ยืนอยู่ถึงกับตกตะลึงเขาเพิ่งได้รับข่าวแล้วยังไม่ทันได้เริ่มอธิบายอะไรเลยสักคำ ก็เริ่มโจมตีเขาแล้วเหรอ การเปลี่ยนหน้าของคนพวกนี้ไม่ธรรมดาจริง ๆในขณะนั้นเอง หลินหว่านหรูโกรธจัดและพูดออกไปว่า “พ่อกับแม่หมายความว่ายังไงกันคะ? เป็นคนทั้งทีต้องบ้าอำนาจขนาดนั้นเลยเหรอคะ?”“อะไรเรียกว่าบ้าอำ
“อีกครึ่งปี?”“ตอนแรกก็ครึ่งเดือน ตอนนี้ก็มาครึ่งปี แกคิดว่าพวกเราโง่หรือยังไง?”คุณแม่ตระกูลหลินตอบด้วยความโกรธ“ใช่ ทำแบบนั้นไม่ได้แน่นอน เราจะไม่มีวันตกลง!”“ถ้าพวกคุณไม่เชื่อผม ผมก็คงช่วยไม่ได้ สรุปคือ เว้นเสียแต่หว่านหรูจะเป็นคนไล่ผมเอง ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น”เย่เทียนหยู่พูดเสียงเรียบพ่อแม่ตระกูลหลินโกรธมาก ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของหลินหว่านหรูก็ดังขึ้น และเธอก็กดวางสายไป แต่หลิวเหวินก็โทรมาอีกครั้งเธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกดรับ ทันทีที่เธอรับสาย น้ำเสียงเร่งด่วนของหลิวเหวินก็ดังขึ้นว่า: “ประธานหลิน มีคนจากสถานีตำรวจบอกว่าพวกเขาต้องการจับกุมเย่เทียนหยู่ค่ะ”“อะไรนะ!”หลินหว่านหรูตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เย่เทียนหยู่“ฉันกำลังให้คนตามหาเขาอยู่ค่ะ”หลิวเหวินพูดก่อนวางสายโทรศัพท์“มีเรื่องอะไร?”พ่อแม่ตระกูลหลินได้ยินมาว่ามีคนจากสถานีตำรวจดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับเย่เทียนหยู่ หลินหว่านหรูเพิกเฉยต่อเธอและถามเย่เทียนหยู่: “เย่เทียนหยู่ นายไปทำอะไรมา คนของสถานีตำรวจมาที่บริษัทเพื่อจับกุมนาย”“จับผม?”“ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ!”เย่เทียนหยู่ก็สับสนเล็กน
โดยเฉพาะ ข่าวสมัยก่อนที่ว่าลูกเขยสังหารโหดทั้งครอบครัวเพราะความโกรธ น่ากลัวมากสีหน้าของหลินหว่านหรูเปลี่ยนไปทันที และเธอพูดด้วยความกังวล: “คุณตำรวจ คุณเข้าใจผิดหรือเปล่าคะ? เย่เทียนหยู่เป็นที่ซื่อมากเลยนะคะ ไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นหรอกค่ะ”“เขาได้ทำหรือไม่ หลังจากการสอบสวนเราก็จะได้รู้กันแน่ชัดเจนแล้วค่ะ”“ใส่กุญแจมือ!”ตำรวจหญิงจึงสั่งการเจ้าหน้าที่ของเธอเย่เทียนหยู่ไม่ได้ขัดขืน และขมวดคิ้ว: “คุณตำรวจ ผมไม่รู้ว่าคุณไปเอาข้อมูลมาจากไหน แต่คุณต้องเข้าใจผิดคนแน่”ตำรวจสาวดูเฉยเมย ทุกครั้งที่มีนักโทษถูกจับกุมต่างก็ล้วนปฏิเสธกันทั้งนั้น “ไว้เราจะรู้เองว่ามีข้อผิดพลาดเกิดขึ้นหรือไม่ แต่คุณต้องมากับฉันก่อน”“แต่ฉันต้องรู้ว่าทำไมฉันถึงกลายเป็นผู้ต้องสงสัย ผมฆ่าใคร?”“คุณจะรู้เมื่อไปถึงสถานีตำรวจ”“เอาตัวไป!”เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงไม่ได้พูดคำว่า ในประเทศแห่งนี้ ทุกคนมีหน้าที่ให้ความร่วมมือกับตำรวจในสืบสวนคดี เพียงแต่จับเขาใส่กุญแจมืออย่างไม่เหมาะสมแต่เย่เทียนหยู่คนนี้มีฝีมือไม่ธรรมดา และเป็นบุคคลที่อันตรายอย่างยิ่งเย่เทียนหยู่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากถูกใส่กุญแจมือและเอาตัวไปในเวล
หลิวซือซือซึ่งนั่งอยู่ในรถตำรวจรู้สึกประหม่ามากและถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา: “หัวหน้าทีมเย่ ฉันพูดผิดไป ทำให้ยิ่งช่วยยิ่งยุ่งยากหรือเปล่าคะ?”“คุณคิดยังไง?”เย่เทียนหยู่กลอกตา“ฉันขอโทษนะ ฉันแค่อยากจะช่วยคุณ”“ไม่เป็นไรหรอกครับ บอกไปก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรหรอก”“จริงเหรอคะ หัวหน้าทีมเย่ คุณรู้จักเจ้าพ่อใหญ่ ๆ ใช่ไหมคะ?”หลิวซือซือถามด้วยความสงสัย“……”เย่เทียนหยู่พูดไม่ออก ต้องมาอยากพูดเรื่องนี้ต่อหน้าตำรวจด้วยเหรอ?นี่เธอยังเป็นยอดนักขายของบริษัทอยู่รึเปล่า?“นั่นเพราะเขาเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีฆาตกรรม เรื่องที่คุณบอกก็เลยไม่ใช่กระทงใหญ่” ตำรวจหญิงที่นั่งข้างเขาพูดอย่างเย็นชา“อ่า อะไรนะคะ?”หลิวซือซือตกใจ คดีฆาตกรรมเหรอ?เป็นไปได้ยังไงกัน“อย่าฟังเรื่องไร้สาระ ผมไม่ได้ทำอะไรเลย” เย่เทียนหยู่ปลอบใจเธอ“ฉันก็หวังอย่างนั้น แต่ถ้าคุณตกอยู่ในมือของฉัน คุณก็อย่าหวังพึ่งโชคเลย ขอแค่คุณก่ออาชญากรรม ไม่ว่าคุณจะรู้จักเจ้าพ่อคนไหนก็ไม่มีประโยชน์หรอก”“ผมไม่ได้ก่ออาชญากรรม” เย่เทียนหยู่พูดอย่างใจเย็น“แล้วเจียงเทาตายได้ยังไง?”“เจียงเทา?”“ฉันไม่รู้จักคนคนนี้สักหน่อย!”ตำรวจหญิงส่ายห
“เขาตายแล้วเหรอ?”“ดูเหมือนเวรกรรมจะมีจริงสินะ”“คุณพูดอะไร?”หลงเจี๋ยโกรธมาก“ไม่มีอะไร ผมหมายถึงไม่มีหลักฐานพิสูจน์ว่าผมฆ่าเขา เพียงเพราะผมมีเรื่องขัดแย้งกับเขา คุณก็คิดว่าผมเป็นฆาตกรแน่แล้วอย่างนั้นเหรอครับ?”เย่เทียนหยู่โต้กลับ“นายคงคิดว่าตัวเองทำมันได้สมบูรณ์แบบเลยสินะ เจียงเทาทิ้งหลักฐานไว้ก่อนที่เขาจะเสียชีวิต”หลงเจี๋ยตะคอกอย่างเย็นชาและพูดว่า “แต่ว่า ฉันจะให้โอกาสคุณสารภาพทุกอย่างเอง”“ไม่ต้องหรอก ถ้าคุณมีหลักฐานก็แสดงออกมาเลย”“ดี งั้นคุณลองดูนี่”หลงเจี๋ยก็แสดงวิดีโอที่เจียงเทาบันทึกไว้เมื่อคืนนี้ เขาบอกว่าคนที่ทุบตีเขาตอนนั้นเตือนเขาว่าเขาจะฆ่าเขา เขากังวลมากจากนั้นก็มีรูปถ่ายที่เขาเขียนคำว่า “เย่” ไว้ข้างตัวเขาก่อนจะเสียชีวิตเย่เทียนหยู่ส่ายหน้าอย่างไร้คำพูดและพูดว่า “คุณก็เชื่อเรื่องนี้เหมือนกัน ไม่คิดว่าทุกอย่างเป็นการจงใจสร้างของปลอมเหรอ?”“คุณหมายถึงมีคนจงใจที่จะทำร้ายคุณและฆ่าใครสักคนเพื่อใส่ร้ายคุณ?” หลงเจี๋ยถามกลับ“เป็นไปได้”ภาพของหลายคนปรากฏในใจของเย่เทียนหยู่ แต่เขาไม่รู้ว่าใครโหดร้ายขนาดนี้ หลี่ว์ซิงเหอ?ไม่หรอกมั้งหรือจะเป็นกงซุนจื้อ? ซูเห
หลงเจี๋ยไม่อยากปล่อยเย่เทียนหยู่ไปเลยจริง ๆ แต่หากผู้กองจางพูดอย่างนั้น เธอก็ไม่สามารถต่อต้านได้แม้ว่าพ่อของเธอจะเป็นเจ้านายของผู้กองจางแต่เธอก็ถือเป็นสิ่งต้องห้ามที่สุดเกี่ยวกับการฉวยโอกาสจากสถานะตระกูลของเธอ แม้แต่คนอื่น ๆ ในสำนักงานตำรวจก็ยังไม่รู้ว่าเธอเป็นลูกสาวของรัฐมันตรีหลงหลังจากวางสายแล้ว หลงเจี๋ยขอให้คนไปปลดล็อคกุญแจมือของเย่เทียนหยู่และพูดอย่างเย็นชาว่า: “เย่เทียนหยู่ คุณมีอิทธิพลมากนี่ ตอนนี้ภูมิใจในตัวเองหรือยังล่ะ?”“ไม่หรอกครับ ก็ผมไม่ได้ทำตั้งแต่แรก ส่วนเรื่องนี้ผมยังหวังว่าสารวัตหลงจะยังสืบสวนต่อและหาคนฆาตกรตัวจริงเจอ”“ไม่ต้องกังวล ฉันทำแน่ แต่ฉันเกรงว่าจะดันสืบไปเจอคุณอีกน่ะสิ เมื่อถึงเวลานั้น ใครหน้าไหนก็ช่วยคุณไม่ได้หรอก”“ไม่หรอกครับ!”เย่เทียนหยู่ยิ้มเล็กน้อย แล้วลุกขึ้นพูด “สารวัตรหลง ผมไปล่ะ ไว้จะมาพบคุณอีกครั้งเมื่อมีโอกาส”“เจอกันอีกแน่นอน”หลงเจี๋ยพูดอย่างเย็นชาและแอบคิดว่าให้ดีอย่าพลาดมาอยู่ในมือฉันแล้วกัน ไม่งั้นคุณได้เห็นดีแน่อีกเหตุผลที่เธอยอมปล่อยเขาไปในครั้งนี้ ก็คือตัวเธอเองพบว่าความรู้สึกของการถูกใส่ร้ายนั้นชัดเจนมากแต่คนที่เย่อหยิ่ง