Share

บทที่ 244

“คุณก็ดูถูกผมเหมือนกัน หรือตอนนี้ก็ยังเป็นแบบนั้นอยู่ คนเราเปลี่ยนกันได้ โดยเฉพาะตอนที่เธอรู้ว่าผมมีความสามารถมากพอ”

“นายมีความสามารถ?”

“ทักษะที่นายมี มีครั้งไหนบ้างที่ไม่ต้องพึ่งพาอำนาจคนอื่น ถ้านายไม่ได้ใช้ทักษะทางการแพทย์เพื่อช่วยชีวิตคนใหญ่คนโตพวกนั้น คุณคงจะจบเห่ไปนานแล้วเพราะความเย่อหยิ่งของคุณ”

หลินหว่านหรูโต้กลับ

“ได้ เราไม่เถียงกันเรื่องนี้ แต่ภาพนี้ผมจะไปหาความจริงมา!”

หลังจากที่เย่เทียนหยู่พูดจบเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วส่งรูปถ่าย จากนั้นกดหมายเลขของจางลี่และต่อสายอย่างรวดเร็ว

“คุณชาย มีอะไรรับสั่งครับ?” จางลี่รับสายและพูดอย่างเร่งรีบและด้วยความเคารพ

“ผมจะส่งรูปถ่ายไปให้คุณ ลองดูสิว่านั่นเป็นใคร” เย่เทียนหยู่ถาม

จางลี่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จึงหยิบโทรศัพท์ออกมาดูด้วยสีหน้าตกตะลึง แล้วพูดว่า “ให้ตายสิ คุณชาย ใครกันครับทำเรื่องน่าเบื่อแบบนี้ แต่งรูปน้องรองผมให้เป็นคุณเนี่ยนะ?”

“วันนั้นผมไปกินข้าวที่นั่นน้องรองผมเองครับ”

“น้องรอง? คุณมีรูปถ่ายของคุณสองคนในตอนนั้นไหม?” เย่เทียนหยู่ถาม

“เรื่องนั้นผมไม่มีครับ แต่ผมบังเอิญอยู่ใกล้ร้านอาหาร และร้านอาหารก็มีกล้องอยู่นะ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status