เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1017
บทที่เกี่ยวข้อง
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1018
“พ่อหมดหนทางแล้ว”คุณปู่ตระกูลหลินเมินเธอแม่หลินเริ่มวิตกกังวลและมองหลินว่านหรูอีกครั้งหลินหว่านหรูส่ายหน้าแล้วพูดว่า “แม่ ไม่ต้องห่วง หนูจะไปหาหารือเรื่องนี้กับคุณปู่เอง”“ได้ พยายามหารือกันให้ดีละ!” คุณแม่ตระกูลหลินพยักหน้าอย่างรวดเร็วหลินหว่านหรูเข้ามาหาปู่ของเธอคุณปู่ตระกูลหลินถอนหายใจและพูดว่า “หว่านหรู ขอโทษนะ ปู่ผิดไปแล้วจริงๆ หวังว่ามันจะไม่สายเกินไป และไม่กระทบความรู้สึกของหลานกับเทียนหยู่”“คุณปู่ ฉันดีใจมากที่คุณคิดเช่นนั้น สำหรับเทียนหยู่และฉัน เมื่อพิจารณาจากทัศนคติของเขาแล้ว เรายังมีโอกาสที่ดี แต่ปัญหาที่สำคัญที่สุดคือพ่อแม่ของฉันยังไม่ตระหนักถึงปัญหาของพวกเขา” หลินหว่านหรูกล่าวอย่างช่วยไม่ได้คุณปู่ตระกูลหลินตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อมองไปที่หลินหว่านหรูแล้วพูดว่า “คุณต้องการให้ฉันสอนบทเรียนพวกเขามั้ย”“มันไม่ใช่บทเรียน แต่เป็นการให้พวกเขาเข้าใจว่าพวกเขาทำผิดพลาดตรงไหนและต้องทำอะไรในอนาคต ไม่อย่างนั้นอะไรจะเกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็วหากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป”“ฉันไม่สามารถปล่อยให้เทียนหยู่ต้องทนกับความอยุติธรรมแบบนี้ได้อีกต่อไป ไม่อย่างนั้น ฉันไม่คู่ควรที่จะเป็นภรรยาของเขา
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1019
เย่เทียนหยู่เดาเรื่องนี้ออกนานแล้ว เพียงแต่ที่ผ่านมาเขาไม่เคยยืนยันได้สำเร็จ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาถามคำถามนี้อย่างรวดเร็ว“ท่านผู้หญิงก็คือ มู่หรงอิน แม่ของคุณ เธออยู่ที่คฤหาสน์มังกรหยกนอกเมือง!”คุณนายบอกเธอว่านายน้อยต้องไม่รู้เรื่องนี้ แต่ในที่สุดจูเก่อหลิวหลีก็ขัดต่อความปรารถนาของคุณนาย นี่เป็นครั้งแรกที่เธอละเมิดความปรารถนาของคุณนายหญิงเพราะสำหรับเธอแล้ว ท่านหญิงมีพรสวรรค์ในการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ อย่างแน่นอน ถ้าไม่มีใครช่วยท่านหญิงจะตายในครั้งนี้เมื่อได้ยินแบบนั้น ใบหน้าของเย่เทียนหยู่ก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที และเขาก็พูดทันที "ขอให้เธอหาทางเลื่อนเวลาออกไป ฉันจะรีบไปทันที!"เขาวางสายโทรศัพท์แล้วออกไปทันทีแม่อย่าให้อะไรเกิดขึ้นกับคุณ!เขาคิดมากกว่านี้ในคราวเดียว แม่ของเขาอาจซ่อนตัวอยู่นอกเมืองเทียนไห่เพียงเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เขาพบ ไม่งั้นก็คงได้พักที่โรงแรมนี้มาก่อนโชคดีที่อยู่ไม่ไกลจากที่นั่นมากนัก อาจใช้เวลาเกือบหนึ่งชั่วโมงด้วยความเร็วปกติ แต่ด้วยความเร็วของเขา เขาจะสามารถมาถึงได้ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงแต่เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาด เย่เทียนหยู่จึงโทรหาหยา
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1020
เธอก็คือ มู่หรงอิน แม่ของเย่เทียนหยู่ และเป็นภรรยาของ เย่เฟิง พ่อของเย่เทียนหยู่ดวงตาสีดำขลับของมู่หรงอินจับจ้องมองดูชิงหลงที่อยู่ตรงหน้าเธออย่างเย็นชา และพูดว่า “เป็นไปอย่างที่คาดไว้ เทพสงครามชิงหลงตามหาพวกเราเจอได้ง่ายดายจริงๆ”“ยอมรับแล้วสินะ ว่าคุณเป็นคนสังหารเทพสงครามพยัคฆ์ขาว” ชิงหลงถามด้วยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น เขาเองไม่ได้รู้สึกโกรธ ก็แค่ความเลือดเย็นอันเป็นนิสัย ไม่แยเสต่อสิ่งใดเท่าไหร่นักของเขาเรื่องเล็กพรรคนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเบื้องบนสั่งการมาเขาคงขี้เกียจจะลงมือเอง“ถ้าไม่ยอมรับแล้วจะมีประโยชน์อะไร”ท่านหญิงตอบกลับอย่างเย็นชา “ฉันแค่สงสัย คุณรู้ได้ยังไงว่าเราเป็นคนทำ และคุณหาที่นี่เจอได้ยังไง”“วิชาสำนักเงายังไงละ!”“ต้องบอกเลยว่าพวกคุณลบร่องรอยได้เกือบหมดอยู่แล้วเชียว แต่อาการบาดเจ็บบนร่างของเย่ไป๋ชวน เปิดเผยตัวตนของสำนักเงา”“ตามร่องรอยของสำนักเงานั่น ทำให้ผมเจอตัวทูตใหญ่สำนักเงา ส่วนเรื่องที่ผมตามเจอคุณ แน่นอนว่าพวกเขาสองคนเป็นคนพามา เพราะถึงยังไง คนที่ผมตามหาก็คือคนที่อยู่เบื้องหลัง”ชิงหลงพูดอย่างใจเย็นอย่างนั้นเองสินะ ดูท่าปัญหาจะยังเป็นเพราะเธอ เธอยังคิดซะอ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1021
ผู้ยอดฝีมือหลายคนที่ยืนอยู่ด้านหลังชิงหลงต่างก็ตกตะลึง แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าชิงหลงเป็นผู้มีพลังมหาศาล แต่ก็เป็นเรื่องยากที่จะได้เห็นเขาใช้พลังของตนเมื่อได้เห็นในวันนี้ พวกเขาก็เข้าใจว่ามันทรงพลังมากกว่าที่พวกเขาคิดไว้เพียงแค่การโจมตีเมื่อครู่นี้ พวกเขาก็รู้ว่าตนเองรับไม่ไหว“ประมุข ท่านไปก่อนเถอะ เราสองคนจะต่อสู้สุดชีวิตเพื่อให้ท่านได้หนีไป นอกจากเขาแล้ว คนอื่นๆ ก็คงจะหยุดท่านไม่ได้” ทูตใหญ่ส่งเสียงไปที่เขาเมื่อถึงระดับปรมาจารย์ พวกเขาก็มีความสามารถในการทำให้เสียงของตนส่งไปยังคนที่เฉพาะเจาะจงได้ แน่นอน ว่าสามารถส่งไปได้ไกลเพียงใดก็ขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งทางจิตวิญญาณของพวกเขาเขารู้สึกโชคดีที่วันนี้มีเพียงเทพสงครามชิงหลงที่มาอยู่ที่นี่ ส่วนอีกปรมาจารย์หลายคนน่าจะเป็นผู้อารักขาเฟยหลงที่ไม่มีพลังมากกว่าประมุขแต่มู่หรงอินกลับส่ายหัวและกล่าวอย่างเย็นชา “ในฐานะประมุข ฉันจะให้พวกคุณต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อฉันไม่ได้ ที่สำคัญคือ พวกคุณสองคนไม่มีทางหยุดเขาได้”“แต่ว่า ถ้าเราทั้งสามคนร่วมมือกันใช้การกลยุทธ์เงาสามอัจฉริยะ จะอาจจะมีทางรอด”“แต่...” ทูตใหญ่ก็ยังไม่มีความมั่นใจ“
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1022
ในสายตาพวกเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึงเห็นได้ชัดว่าชิงหลงเริ่มต้นโดยไม่ได้ใช้พลังทั้งหมดในการต่อสู้กับพวกเขา หากไม่เช่นนั้น พวกเขาคงจะไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อย นั่นหมายความว่าเขาสามารถเอาชนะพวกเขาได้สิบคนอย่างแน่นอน ไม่ได้เป็นการพูดเกินจริงเลยชิงหลงมองไปที่พวกเขาด้วยความเย็นชา แล้วพูดว่า "ประมุขมู่หรงอิน ฉันจะให้โอกาสสุดท้ายแก่คุณ บอกเหตุผลที่เข้ามาฆ่าเย่ไป๋ชวน วันนี้ฉันจะไม่ฆ่าคุณ แต่จะจับคุณไป""ไม่มีเหตุผล"มู่หรงอินตอบอย่างเย็นชา การถูกจับกลับไปยังดีกว่าการตายเสียอีกจริง ๆ ไม่ได้คาดคิดว่าพลังของชิงหลงจะน่าหวาดกลัวขนาดนี้โชคดีที่เธอได้เตือนหลิวหลีว่าอย่าให้เทียนหยู่เข้ามาที่นี่ ไม่เช่นนั้นลูกชายอาจจะต้องพบกับภัยพิบัติอ้อ ยังไม่รู้หลิวหลีหนีออกไปได้จริงหรือไม่"ดีมาก นี่คือการหาตายของคุณเอง" ชิงหลงส่ายหน้า ยกมือขวาขึ้นเพื่อจะโจมตีแต่ในขณะนั้น ก็มีเสียงร้องที่เร่งรีบดังมาจากระยะไกล "หยุด หยุด!" ไม่นานนัก สาวงามผู้หนึ่งก็วิ่งมาด้วยความเร็วนั่นคือจูเก่อหลิวหลีเมื่อเห็นจูเก่อหลิวหลีกลับมา มู่หรงอินโมโหมาก เธอให้หลิวหลีไปเพราะต้องการให้เธอมีชีวิตอยู่ประการแร
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1023
"ฮ่า ๆ คุณกำลังถ่วงเวลาอยู่หรือเปล่า?" ชิงหลงถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา"แน่นอนว่าไม่ใช่ เขาจะมาถึงเร็ว ๆ นี้แน่" จูเก่อหลิวหลีปฏิเสธอย่างเด็ดขาด เธอไม่ต้องการให้ชิงหลงลงมือทันที"ไม่ว่ามันจะจริงหรือไม่ก็ตาม ฉันไม่มีเวลาเหลือเฟือในการรอคุณอยู่ที่นี่ ถ้าเช่นนั้นให้เวลาแค่สามนาที ถ้าเขายังไม่ปรากฏตัว ฉันจะฆ่าพวกคุณแล้วกลับไปรายงาน"ชิงหลงพูดด้วยน้ำเสียงเยียบเย็นจูเก่อหลิวหลียังอยากพูดอะไรอีก แต่เมื่อชิงหลงมองไปที่เธอ สายตาของเขาทำให้เธอสั่นสะเทือน รู้สึกเหมือนมีพลังบางอย่างกดทับเข้าจับตัวเธอไว้ต้องรู้ว่าความสามารถของเธอนั้นเด่นชัด ร่างกายของเธอก็อยู่ในระดับเชี่ยวชาญ ถ้าแม้จะไม่ใช่ผู้ยอดฝีมือระดับปรมาจารย์ แต่ก็ถือว่าเป็นระดับที่สูงมากแล้วในที่สุด เธอก็ได้แต่ภาวนาในใจว่า นายน้อยของเธอจะมาถึงเร็ว ๆ นี้ ไม่เช่นนั้นทั้งพวกเขาและแม่แต่เธอก็ต้องตายมู่หรงอินมีสีหน้าที่มืดมนอย่างมาก ไม่สามารถอดกลั้นได้จึงถามไปว่า "หลิวหลี คุณหาใครมากันแน่ เกี่ยวข้องกับเขาหรือเปล่า?"แม้ว่าคุณนายจะไม่พูดชื่อออกมา แต่จูเก่อหลิวหลีก็เดาได้ถึงความหมายที่มู่หรงอินถาม สับสนเล็กน้อยแล้วพยักหน้า"คุณ!"มู
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1024
สำหรับเรื่องที่คุณนายมีลูกชายอยู่ข้างนอกนั้น ทูตทั้งสองยังไม่ทราบเรื่องชิงหลงมีสีหน้าที่ยิ่งเย็นชา ขนาดกี่ปีแล้ว ยังไม่มีใครกล้าทำตัวเหลวไหลต่อหน้าเขาแบบนี้ แม้ว่าเสียงจะบ่งบอกว่ามีพลังที่แข็งแกร่งมากน่าจะเป็นผู้ยอดฝีมือระดับปรมาจารย์สูงสุดอีกคนถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าผู้ที่มีพลังระดับนี้มาจากที่ไหน แต่การกล้าพูดกับเขาแบบนี้ ผลลัพธ์มีเพียงอย่างเดียว นั่นคือการตายในที่สุดแต่เขาก็รู้สึกอยากรู้ว่าใครกันที่กล้าทำตัวแบบนี้ต่อหน้าเขา เย่เทียนหยู่วิ่งมาด้วยความเร็วสูง และในไม่ช้าเขาก็มาถึงสถานที่ เหวี่ยงตัวลงข้างมู่หรงอิน ที่นั่นมีเพียงมู่หรงอินที่เหมาะสมในฐานะคุณนายทุกสายตาเบนไปที่เขา เห็นชายหนุ่มอายุประมาณยี่สิบกว่าปีปรากฏตัวขึ้นในที่นั้น รูปร่างสง่าผ่าเผย เปี่ยมไปด้วยอำนาจ รัศมีเปล่งประกายจับตาจูเก่อหลิวหลีมองตะลึงอยู่กับภาพนั้น เธอไม่เคยเห็น เย่เทียนหยู่ในลักษณะนี้มาก่อนแน่นอน เขานั่นแหละคือผู้ที่เธอชื่นชอบ หล่อเหลาเหลือเกิน!ชิงหลงขมวดคิ้ว กล่าวอย่างไม่พอใจ เด็กหนุ่มคนนี้กลับดูอ่อนวัยขนาดนี้ แต่กลับมีพลังเช่นนี้ บอกได้ว่ามันเกินความคาดหมายของเขาไปแล้วหรือว่าได้รับยาให
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1025
คำพูดนี้ทำให้ทุกคนถึงกับตกตะลึงเด็กหนุ่มคนนี้กล้าที่จะพูดจาเช่นนี้ต่อหน้าชิงหลงโดยเฉพาะมู่หรงอินที่สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก รีบพูดว่า "อย่า! คุณกลับไปเถอะ! ให้ฉันไปเอง ไม่ต้องการให้คุณมาปกป้องฉัน!""แม่ ท่านอย่ากังวล ไม่เป็นไรหรอก เขาไม่สามารถทำอะไรผมได้" เย่เทียนหยู่พูดซ้ำอีกครั้ง มองไปที่ชิงหลงด้วยสายตาเย็นชา"เด็กน้อย อายุน้อยจริง ๆ แต่กลับมีความกล้าหาญอยู่ไม่น้อย" ชิงหลงหายใจออกมาเบา ๆ ที่แท้แล้วอายุน้อยขนาดนี้ แต่กลับมีความสามารถขนาดนี้ ทำให้เขาประหลาดใจไม่คิดว่าจะเป็นแค่คนโง่เขลาและหัวร้อน"ไม่ใช่การหยิ่งดูหมิ่น แต่เป็นความจริง!""ได้ยินมานานแล้วว่าชิงหลงเป็นผู้มีพลังอันดับหนึ่งในโลก วันนี้ถือว่ามีโอกาสได้เห็นว่ามันเป็นจริงหรือเปล่า!" เมื่อเย่เทียนหยู่พูดจบ พลังของเขาก็กระจายออกมาอย่างบ้าคลั่งอย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น ก็ยังไม่มีใครเชื่อมั่นในเขาทูตใหญ่ล่าว พลางกัดฟันแล้วพูดว่า “ประมุข เดี๋ยวผมกับน้องจะใช้ชีวิตที่เหลือทั้งหมดสู้กับชิงหลง เพื่อล่อเขา ส่วนท่านก็หาวิธีพานายน้อยออกไปจากที่นี่”ในสายตาของพวกเขา เย่เทียนหยู่ถือว่าเป็นประมุขของสำนักเงาใน
บทล่าสุด
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1255
แม้ว่าจะเป็นเพียงกระบวนท่าเดียว แต่ก็สามารถทำให้เห็นถึงความแข็งแกร่งที่น่ากลัวของเย่เทียนหยู่ได้ ประมุกสำนักดอกไม้อย่างเยว่เหลียนหานและศิษย์ในสำนักนอกจากรู้สึกตกใจกับความแข็งแกร่งของเย่เทียนหยู่แล้ว ยังรู้สึกอับอายในใจอีกด้วยตอนแรกพวกเธอต่างพากันดูถูกอีกฝ่ายแทบจะตลอดเวลา กระทั่งยังคิดว่าอีกฝ่ายเป็นแค่เด็กไม่รู้จักโตด้วยซ้ำแม้จะสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงก่อนจะลงไปต่อสู้กับเจวี๋ยเทียน แต่ในใจลึก ๆ ก็ยังรู้สึกว่าไม่น่าเชื่อถืออยู่ดี โชคดีที่ไม่ได้พูดออกไปจริง ๆ ไม่เช่นนั้นคงจะรู้สึกอายมากกว่านี้เป็นแน่ในเวลานี้ เมื่อเห็นท่าทีสง่างามและดูมั่นใจของเย่เทียนหยู่แล้ว ดวงตาของสองพี่น้องเยว่เหลียนหานและเยว่เหลียนเวยต่างก็แสดงออกถึงความชื่นชมอย่างลึกซึ้งออกมาคนที่มีความสง่างามและทรงพลังเช่นนี้ ช่างทำให้ผู้คนรู้สึกสบายใจและรู้สึกชอบได้จริง ๆเพียงแต่น่าเสียดาย ที่หน้าตาอาจจะบกพร่องไปนิดหน่อยเพราะไม่อย่างนั้น ป่านนี้คงทำให้ผู้หญิงนับหมื่นหลงใหลได้แน่ ต่อให้เป็นพวกเธอสองพี่น้องก็อาจจะตกหลุมรักได้เช่นกันหลินเจวี๋ยตาเบิกกว้าง ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเจ้าตำหนักถึงไม่ต้องการให้เขาช่วย
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1254
“งั้นก็เข้ามาเลย!”สีหน้าเจวี๋ยเทียนดูเย็นชา เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ไม่มีอะไรให้ต้องกังวลอีก ไม่แน่ว่าอีกฝ่ายอาจจะแค่ขู่เฉย ๆ ก็ได้ ยิ่งไปกว่านั้น ตนยังมีเวทอาคมที่เตรียมเอาไว้อยู่ในมือ ใครหน้าไหนจะสู้กับตนได้กัน?เสียงพูดยังไม่ทันจะจบ เขาก็เคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็วราวกับภูตผี ก่อนจะไปหยุดยืนอยู่ตรงตำแหน่งจุดศูนย์กลางของลานประลองทันทีเย่เทียนหยู่เองก็เช่นกัน เขาเคลื่อนไหวแทบจะในทันที ก่อนจะมายืนอยู่ตรงข้ามกับเจวี๋ยเทียนเพียงแต่ว่า พลังที่ทั้งสองแสดงออกมานั้นไม่ได้ชัดเจนสักเท่าไหร่ จึงยากที่จะบอกได้ว่าใครแข็งแกร่งกว่ากันโดยเฉพาะเย่เทียนหยู่ ดูเหมือนว่าพลังของเขานั้นจะถูกควบคุมเอาไว้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ ราวกับน้ำในบ่อที่นิ่งสงบ ซึ่งทำให้เขาดูไม่เหมือนปรมาจารย์ผู้ทรงพลังเลยแม้แต่น้อยแต่ยิ่งมันเป็นแบบนี้ เจวี๋ยเทียนก็ยิ่งไม่กล้าที่จะประมาท เขามองตรงไปข้างหน้า ก่อนจะพูดอย่างเย็นชาออกไปว่า “เจ้าตำหนักหยู่ ผมจะลงมือแล้วนะ รับเอาไว้ให้ดีก็แล้วกัน!”“เริ่มเลยเถอะ!”เย่เทียนหยู่พูดอย่างใจเย็น ท่าทีดูไม่รีบร้อนแต่อย่างใดเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายดูถูกตนแบบนี้ นั่นจึงทำให้เจวี๋ยเทียนรู้สึกโ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1253
“ครับ เจ้านาย!”เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เทียนหยู่ หยางผั่วจวินก็กลับไม่โต้แย้งเลยแม้แต่คำเดียว เขาเพียงก้มตัวและโน้มศีรษะด้วยท่าทีเคารพเท่านั้น ก่อนจะถอยกลับไปฉากนี้ ทำให้ทุกคนรู้สึกตกตะลึงอีกครั้งอย่างอธิบายไม่ได้เมื่อกี้ท่าทีของหยางผั่วจวินดูหยิ่งยโสอย่างมาก แทบจะไม่มีใครสามารถเทียบเคียงเขาได้เลย แต่เมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับเจ้าตำหนักหยู่ กลับแสดงท่าทีเคารพออกมาเสียอย่างนั้น ให้เกียรติมากถึงขั้นเรียกว่าเจ้านายเลยด้วยที่สำคัญเลยก็คือ ดูเหมือนว่าเขาจะทำเพราะความเต็มใจเสียด้วยซ้ำนี่จึงยิ่งทำให้ในใจของเจวี๋ยเทียนเกิดความมืดมนขึ้นมานิดหน่อย แต่เมื่อลองนึกดูอีกที ต่อให้เจ้าตำหนักหยู่จะแข็งแกร่งมากแค่ไหน ก็คงไม่มีทางแข็งแกร่งถึงขั้นนั้นแน่นอนเว้นเสียแต่ว่า เขาจะเลื่อนขั้นถึงระดับเทพยดาแดนดินแล้วแต่นั่นก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ในวัยแค่นี้ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันก็ยังไม่มีใครสามารถทำได้ส่วนหยางผั่วจวิน เจ้าเด็กนั่นมีร่างกายที่แปลกประหลาด เขามีพรสวรรค์ที่โดดเด่น แตกต่างจากคนทั่วไปอย่างสิ้นเชิง นั่นจึงไม่อาจมองเขาเป็นแค่คนธรรมดาได้เพราะด้วยเหตุนี้ เจวี๋ยเทียนจึงคิดว่าเย่เทียนห
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1252
แต่สีหน้าของเจวี๋ยซินกลับเริ่มเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาถึงขั้นยอมสละทุกอย่างออกไปจนหมดแล้วแท้ ๆ แต่กลับทำอะไรอีกฝ่ายได้เลยไม่มีกระทั่งบาดแผลเลยแม้แต่น้อย!เป็นไปได้ยังไง ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้!ทันใดนั้นเลือดก็พุ่งออกจากปาก ก่อนจะสลบไปในทันที“เจวี๋ยซิน!”เจวี๋ยเทียนตกใจมาก เขาจึงรีบตรวจสอบร่างกายของเขาโชคดี ที่มันเป็นแค่ผลข้างเคียงจากการใช้ยาจนร่างกายอ่อนแอลงก็เท่านั้น ก่อนจะนำยาสองสามเม็ดให้เขากิน จากนั้นจึงเรียกให้ยอดฝีมือคนอื่นพาไปดูแลต่อเมื่อเห็นเจวี๋ยซินกำลังถูกยกลงไปจากสนาม แววตาของหยางผั่วจวินก็เป็นประกาย ก่อนจะพูดว่า “เจวี๋ยเทียน เจวี๋ยซินถูกฉันจัดการจนอยู่ในสภาพนี้แล้ว มันกลายเป็นสวะไปแล้ว งั้นแกก็รีบขึ้นมาแก้แค้นแทนเขาเถอะ มาจัดการฉันซะสิ?”“......”คนอื่น ๆ ต่างก็หมดคำจะพูด หยางผั่วจวินคนนี้ต้องการจะทำให้เจวี๋ยเทียนโกรธจนตายเลยรึไง อวดดีเกินไปแล้วพวกเขาคิดแค่ว่าหยางผั่วจวินกำลังตั้งใจจะดูถูกเจวี๋ยเทียน แต่จริง ๆ แล้วหยางผั่วจวินแค่ต้องการต่อสู้เท่านั้นทุกคนต่างก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองเจวี๋ยเทียน เพื่อดูว่าจะรับมือกับอีกฝ่ายอย่างไรหากเขาปฏิเสธ นั่นก็เท่ากับ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1251
เจวี๋ยซินส่งเสียงคำรามออกมาเสียงดัง ร่างกายของเขากลับมามีพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง ทำให้ท่าทีของเขาดูเหมือนคนบ้ายิ่งกว่าเดิม ดวงตาของเขาแดงก่ำสีหน้าของหยางผั่วจวินดูมืดลง เขารู้ ว่าอีกฝ่ายกำลังจะใช้ท่าไม้ตายแล้วหลังจากท่านี้ถูกปล่อยออกมา อีกฝ่ายจะไม่สามารถต่อสู้ได้อีกแน่นอนตัวเขาเองก็ทำการรวบรวมกำลังภายในของตนด้วยเช่นกัน ความน่าสะพรึงกลัวของชี่แท้ถูกหลอมรวมเอาไว้ที่หมัดทั้งสองข้างทันที เพื่อเตรียมพร้อมรับการโจมตีที่ดีที่สุดทุกคนต่างจ้องมองฉากตรงหน้าด้วยความตั้งใจ เพราะพวกเขารู้ดีว่าหลังจากทำการปล่อยท่านี้ออกไป ผลแพ้ชนะของทั้งสองก็จะปรากฏออกมาแล้วเป็นอย่างที่คิด เวลาหลังจากนั้นผ่านไปเพียงชั่วขณะ ความแข็งแกร่งอันทรงพลังทั้งสองก็เข้าปะทะกันอย่างรุนแรงทันใดนั้น บรรยากาศรอบ ๆ ราวกับฟ้าถล่มดินทลาย เสียงระเบิดที่น่ากลัวดังขึ้นซ้อนกันเป็นระยะ ๆ ทั่วทั้งพื้นที่โดยรอบมีเพียงกระแสของกำลังภายในที่น่าทึ่งลอยเต็มไปหมดพื้นที่ทั้งหมดถูกฉีกขาดอย่างสมบูรณ์ กลายเป็นพายุหมุนที่พัดผ่านไปมาทั้งสองคนติดอยู่ด้านในกับสถานการณ์ที่ไม่อาจมองเห็นได้อย่างชัดเจนผลกระทบที่เกิดจากพลังอันน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1250
“สายเกินว่าที่แกจะเข้าไปขวางแล้วล่ะ”“ก็แล้วแต่แกจะคิด เสร็จรึยัง ฉันแทบรอไม่ไหวแล้วเนี่ย” หยางผั่วจวินพูดด้วยความตื่นเต้น รู้สึกราวกับว่าคนตรงหน้าคือสาวงามที่หาใดเปรียบแทบอยากกระโจนเข้าไปกระชากเสื้อผ้าออกจนเกลี้ยงเขาแทบรอไม่ไหวแล้วจริง ๆคนอื่น ๆ ต่างมองฉากนี้ด้วยความงงงวย และหมดคำจะพูดไปโดยสิ้นเชิงบางครั้งพวกเขาก็อยากจะพูดออกไปว่า เจ้าเด็กนี่กำลังรนหาที่ตายอยู่รึไง ในตอนแรกพวกเขาอาจจะคิดแบบนี้ แต่ผลที่ได้กลับกลายเป็นว่าหมัดที่ทรงพลังนั้นได้ตอบคำถามทั้งหมดกับพวกเขาครั้งแล้วครั้งเล่าพวกเขาคิดผิด กระทั่งผิดจนไม่อาจให้อภัยได้เลยทีเดียวแต่คำพูดนี้ กลับทำให้เจวี๋ยซินโกรธจัดทันทีเห็นเพียงกำลังภายในของเจวี๋ยซินที่กำลังพุ่งสูงขึ้นจนถึงจุดที่น่ากลัว ดวงตาสองข้างแดงก่ำ จ้องมองไปทางหยางผั่วจวินอย่างโหดเหี้ยม ก่อนจะพูดด้วยความโกรธออกไปว่า “เจ้าหนู แกตายซะเถอะ!”หลังจากที่เขาพูดจบ เจวี๋ยซินก็พุ่งตรงเข้าหาหยางผั่วจวินทันที พร้อมกับพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวจนน่าตกใจ“เข้ามาเลย!”หยางผั่วจวินเองก็ตรงเข้าไปเผชิญหน้าโดยตรงเช่นกัน เมื่อเขาเห็นพลังที่เพิ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1249
เมื่อเห็นว่าหยางผั่วจวินไม่ได้รับบาดแผลเลยแม้แต่น้อย แถมยังแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ อีกต่างหาก เจวี๋ยซินกลับแทบพังทลายอยู่รอมร่อ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เป็นคนที่ภูมิใจในตัวเองมาโดยตลอด จะให้ทนอับอายอยู่แบบนี้ได้อย่างไรเมื่อเจวี๋ยเทียนเห็นฉากนี้ สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยแย่แล้ว! สถานการณ์แบบนี้เขาไม่มีทางยอมแพ้แน่ เกรงว่าเขาคงจะเปิดใช้เวทอาคมเป็นแน่ จะทำอย่างไรดีเป็นอย่างที่คิด เห็นเพียงแววตาแดงก่ำของเจวี๋ยซิน เขาบ่นพึมพำขึ้นมาว่า “เวรเอ้ย ฉันไม่มีทางยอมแพ้ให้กับเด็กเมื่อวานซืนอย่างแกแน่!”ทันทีที่เขาพูดจบ มือขวาของเขาก็ยาเม็ดหนึ่งออดมา ก่อนจะกลืนมันลงไปทันทีสีหน้าเจวี๋ยเทียนเปลี่ยนไปอย่างมาก คนอื่นอาจจะยังไม่รู้ แต่เขากลับรู้ดีว่าเจวี๋ยซินคิดจะทำอะไรเขาต้องการที่จะหยุดยั้งเอาไว้ แต่สุดท้ายก็ยังไม่ทันแม้แต่จะได้เอ่ยปาก เพราะนอกจากสิ่งนี้ ก็แทบจะไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้อีกแล้วทุกคนต่างพากันชะงักไปชั่วขณะ การที่เลือกกินยารักษาบาดแผลในเวลานี้ เกรงว่าคงจะไม่ช่วยอะไรมากนักแต่ในเวลาต่อมา เจวี๋ยซินก็ได้เริ่มทำการใช้วิชามารที่คนทั่วไปไม่สามารถใช้ได้อย่าง วิชามหาเวทสลายชีพจรทันที ผ่านไป
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1248
“เข้ามาเลย!”สีหน้าหยางผั่วจวินเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขาเองก็เริ่มด้วยเช่นกันในชั่วพริบตา ทั้งสองต่างก็นำพาพลังอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งเข้าปะทะกันอย่างรุนแรง ในเวลาอันสั้น ทั้งสองกลับมีการแลกกระบวนท่ากันไปแล้วกว่าสิบกระบวนท่าภายใต้การโจมตีครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ได้มีการปลดปล่อยพลังที่น่ากลัวออกมาเรื่อย ๆ ทำให้ผู้ชมต้องตกตะลึงไปกับความตื่นตาตื่นใจทุกคนต่างจ้องมองการต่อสู้บนสนามโดยไม่ละสายตาหลัก ๆ แล้วการต่อสู้ของทั้งสองนั้นน่ากลัวและแข็งแกร่งมาก ทั้งชีวิตนี้ เกรงว่าคงไม่มีโอกาสได้เห็นการต่อสู้แบบนี้อีกแล้วนอกจากนี้ พวกเขาต่างก็มีผู้สนับสนุนของตนเองเวลาผ่านไปนานพอสมควร ทั้งสองถึงได้แยกออกจากกันหลังจากการเข้าปะทะกันอย่างรุนแรง หยางผั่วจวินหัวเราะออกมาเสียงดัง ก่อนจะพูดอย่างมีความสุขออกไปว่า “สะใจ นี่สิ ถึงจะเรียกว่าการต่อสู้!”“คนเมื่อกี้ มารโลหิตอะไรนั่นก็เป็นได้แค่ขยะเท่านั้นแหละ!”“......”ทุกคนที่กำลังตั้งใจดูการต่อสู้ จู่ ๆ พูดแบบนี้ขึ้นมา เสียมารยาทเกินไปไหมถ้าบอกว่ามารโลหิตคือขยะ เช่นนั้นพวกเราล่ะ?สีหน้าเจวี๋ยซินดูเคร่งเครียด แม้จะเป็นเพียงระยะเวลาสั้น ๆ เขาก็แทบจะใช
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1247
ฉากนี้ทำให้ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์พากันตกตะลึงไปตาม ๆ กันทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เร็วจนพวกเขาไม่มีเวลาให้ได้ตอบสนองเลยด้วยซ้ำในเวลาอันสั้น เพียงแค่ไม่กี่ลมหายใจ สถานการณ์ในสนามก็เปลี่ยนแปลงอย่างมาก มารโลหิตถูกสังหารในทันทีไม่ว่าใครก็คาดไม่ถึงว่าหยางผั่วจวินจะลงมือได้อย่างรวดเร็ว คาดไม่ถึงว่าเขาจะมีความแข็งแกร่งที่น่ากลัวขนาดนี้ แถมยังลงมือได้อย่างโหดเหี้ยมอีกต่างหากบอกได้เลยว่า ในตอนนั้นมารโลหิตเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ว่าตนจะต้องมาพบกับชะตากรรมเช่นนี้ในใจของตู๋เปียนฝูและบรรพจารย์หวงเฉวียนต่างก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน พลังของพวกเขาต่างจากมารโลหิตก็จริง กระทั่งยังแข็งแกร่งกว่านิดหน่อยด้วยซ้ำ แต่เมื่ออยู่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ หากพวกเขาบุกเข้าไป ก็มีเพียงความตายเท่านั้นที่รอพวกเขาอยู่ในเวลานี้ พวกเขารู้สึกโชคดีมากจริง ๆโดยเฉพาะตู๋เปียนฝู เมื่อกี้เขาเองก็กำลังคิดที่จะลงมือเช่นกันถ้าหากเขาลงมือจริง ๆ ตอนนี้คนที่นอนกองอยู่บนพื้นก็คงเป็นเขาไปแล้วปรมาจารย์ที่แท้จริง น่ากลัวขนาดนี้เชียวเหรอ?พวกเขาเองก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าระดับปรมาจารย์ที่ตนมีอยู่ตอนนี้จะเป็นของปลอมรึเปล่าเย
