LOGINShare
บทที่ 1019
Related chapters
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1020
เธอก็คือ มู่หรงอิน แม่ของเย่เทียนหยู่ และเป็นภรรยาของ เย่เฟิง พ่อของเย่เทียนหยู่ดวงตาสีดำขลับของมู่หรงอินจับจ้องมองดูชิงหลงที่อยู่ตรงหน้าเธออย่างเย็นชา และพูดว่า “เป็นไปอย่างที่คาดไว้ เทพสงครามชิงหลงตามหาพวกเราเจอได้ง่ายดายจริงๆ”“ยอมรับแล้วสินะ ว่าคุณเป็นคนสังหารเทพสงครามพยัคฆ์ขาว” ชิงหลงถามด้วยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น เขาเองไม่ได้รู้สึกโกรธ ก็แค่ความเลือดเย็นอันเป็นนิสัย ไม่แยเสต่อสิ่งใดเท่าไหร่นักของเขาเรื่องเล็กพรรคนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเบื้องบนสั่งการมาเขาคงขี้เกียจจะลงมือเอง“ถ้าไม่ยอมรับแล้วจะมีประโยชน์อะไร”ท่านหญิงตอบกลับอย่างเย็นชา “ฉันแค่สงสัย คุณรู้ได้ยังไงว่าเราเป็นคนทำ และคุณหาที่นี่เจอได้ยังไง”“วิชาสำนักเงายังไงละ!”“ต้องบอกเลยว่าพวกคุณลบร่องรอยได้เกือบหมดอยู่แล้วเชียว แต่อาการบาดเจ็บบนร่างของเย่ไป๋ชวน เปิดเผยตัวตนของสำนักเงา”“ตามร่องรอยของสำนักเงานั่น ทำให้ผมเจอตัวทูตใหญ่สำนักเงา ส่วนเรื่องที่ผมตามเจอคุณ แน่นอนว่าพวกเขาสองคนเป็นคนพามา เพราะถึงยังไง คนที่ผมตามหาก็คือคนที่อยู่เบื้องหลัง”ชิงหลงพูดอย่างใจเย็นอย่างนั้นเองสินะ ดูท่าปัญหาจะยังเป็นเพราะเธอ เธอยังคิดซะอ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1021
ผู้ยอดฝีมือหลายคนที่ยืนอยู่ด้านหลังชิงหลงต่างก็ตกตะลึง แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าชิงหลงเป็นผู้มีพลังมหาศาล แต่ก็เป็นเรื่องยากที่จะได้เห็นเขาใช้พลังของตนเมื่อได้เห็นในวันนี้ พวกเขาก็เข้าใจว่ามันทรงพลังมากกว่าที่พวกเขาคิดไว้เพียงแค่การโจมตีเมื่อครู่นี้ พวกเขาก็รู้ว่าตนเองรับไม่ไหว“ประมุข ท่านไปก่อนเถอะ เราสองคนจะต่อสู้สุดชีวิตเพื่อให้ท่านได้หนีไป นอกจากเขาแล้ว คนอื่นๆ ก็คงจะหยุดท่านไม่ได้” ทูตใหญ่ส่งเสียงไปที่เขาเมื่อถึงระดับปรมาจารย์ พวกเขาก็มีความสามารถในการทำให้เสียงของตนส่งไปยังคนที่เฉพาะเจาะจงได้ แน่นอน ว่าสามารถส่งไปได้ไกลเพียงใดก็ขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งทางจิตวิญญาณของพวกเขาเขารู้สึกโชคดีที่วันนี้มีเพียงเทพสงครามชิงหลงที่มาอยู่ที่นี่ ส่วนอีกปรมาจารย์หลายคนน่าจะเป็นผู้อารักขาเฟยหลงที่ไม่มีพลังมากกว่าประมุขแต่มู่หรงอินกลับส่ายหัวและกล่าวอย่างเย็นชา “ในฐานะประมุข ฉันจะให้พวกคุณต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อฉันไม่ได้ ที่สำคัญคือ พวกคุณสองคนไม่มีทางหยุดเขาได้”“แต่ว่า ถ้าเราทั้งสามคนร่วมมือกันใช้การกลยุทธ์เงาสามอัจฉริยะ จะอาจจะมีทางรอด”“แต่...” ทูตใหญ่ก็ยังไม่มีความมั่นใจ“
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1022
ในสายตาพวกเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึงเห็นได้ชัดว่าชิงหลงเริ่มต้นโดยไม่ได้ใช้พลังทั้งหมดในการต่อสู้กับพวกเขา หากไม่เช่นนั้น พวกเขาคงจะไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อย นั่นหมายความว่าเขาสามารถเอาชนะพวกเขาได้สิบคนอย่างแน่นอน ไม่ได้เป็นการพูดเกินจริงเลยชิงหลงมองไปที่พวกเขาด้วยความเย็นชา แล้วพูดว่า "ประมุขมู่หรงอิน ฉันจะให้โอกาสสุดท้ายแก่คุณ บอกเหตุผลที่เข้ามาฆ่าเย่ไป๋ชวน วันนี้ฉันจะไม่ฆ่าคุณ แต่จะจับคุณไป""ไม่มีเหตุผล"มู่หรงอินตอบอย่างเย็นชา การถูกจับกลับไปยังดีกว่าการตายเสียอีกจริง ๆ ไม่ได้คาดคิดว่าพลังของชิงหลงจะน่าหวาดกลัวขนาดนี้โชคดีที่เธอได้เตือนหลิวหลีว่าอย่าให้เทียนหยู่เข้ามาที่นี่ ไม่เช่นนั้นลูกชายอาจจะต้องพบกับภัยพิบัติอ้อ ยังไม่รู้หลิวหลีหนีออกไปได้จริงหรือไม่"ดีมาก นี่คือการหาตายของคุณเอง" ชิงหลงส่ายหน้า ยกมือขวาขึ้นเพื่อจะโจมตีแต่ในขณะนั้น ก็มีเสียงร้องที่เร่งรีบดังมาจากระยะไกล "หยุด หยุด!" ไม่นานนัก สาวงามผู้หนึ่งก็วิ่งมาด้วยความเร็วนั่นคือจูเก่อหลิวหลีเมื่อเห็นจูเก่อหลิวหลีกลับมา มู่หรงอินโมโหมาก เธอให้หลิวหลีไปเพราะต้องการให้เธอมีชีวิตอยู่ประการแร
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1023
"ฮ่า ๆ คุณกำลังถ่วงเวลาอยู่หรือเปล่า?" ชิงหลงถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา"แน่นอนว่าไม่ใช่ เขาจะมาถึงเร็ว ๆ นี้แน่" จูเก่อหลิวหลีปฏิเสธอย่างเด็ดขาด เธอไม่ต้องการให้ชิงหลงลงมือทันที"ไม่ว่ามันจะจริงหรือไม่ก็ตาม ฉันไม่มีเวลาเหลือเฟือในการรอคุณอยู่ที่นี่ ถ้าเช่นนั้นให้เวลาแค่สามนาที ถ้าเขายังไม่ปรากฏตัว ฉันจะฆ่าพวกคุณแล้วกลับไปรายงาน"ชิงหลงพูดด้วยน้ำเสียงเยียบเย็นจูเก่อหลิวหลียังอยากพูดอะไรอีก แต่เมื่อชิงหลงมองไปที่เธอ สายตาของเขาทำให้เธอสั่นสะเทือน รู้สึกเหมือนมีพลังบางอย่างกดทับเข้าจับตัวเธอไว้ต้องรู้ว่าความสามารถของเธอนั้นเด่นชัด ร่างกายของเธอก็อยู่ในระดับเชี่ยวชาญ ถ้าแม้จะไม่ใช่ผู้ยอดฝีมือระดับปรมาจารย์ แต่ก็ถือว่าเป็นระดับที่สูงมากแล้วในที่สุด เธอก็ได้แต่ภาวนาในใจว่า นายน้อยของเธอจะมาถึงเร็ว ๆ นี้ ไม่เช่นนั้นทั้งพวกเขาและแม่แต่เธอก็ต้องตายมู่หรงอินมีสีหน้าที่มืดมนอย่างมาก ไม่สามารถอดกลั้นได้จึงถามไปว่า "หลิวหลี คุณหาใครมากันแน่ เกี่ยวข้องกับเขาหรือเปล่า?"แม้ว่าคุณนายจะไม่พูดชื่อออกมา แต่จูเก่อหลิวหลีก็เดาได้ถึงความหมายที่มู่หรงอินถาม สับสนเล็กน้อยแล้วพยักหน้า"คุณ!"มู
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1024
สำหรับเรื่องที่คุณนายมีลูกชายอยู่ข้างนอกนั้น ทูตทั้งสองยังไม่ทราบเรื่องชิงหลงมีสีหน้าที่ยิ่งเย็นชา ขนาดกี่ปีแล้ว ยังไม่มีใครกล้าทำตัวเหลวไหลต่อหน้าเขาแบบนี้ แม้ว่าเสียงจะบ่งบอกว่ามีพลังที่แข็งแกร่งมากน่าจะเป็นผู้ยอดฝีมือระดับปรมาจารย์สูงสุดอีกคนถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าผู้ที่มีพลังระดับนี้มาจากที่ไหน แต่การกล้าพูดกับเขาแบบนี้ ผลลัพธ์มีเพียงอย่างเดียว นั่นคือการตายในที่สุดแต่เขาก็รู้สึกอยากรู้ว่าใครกันที่กล้าทำตัวแบบนี้ต่อหน้าเขา เย่เทียนหยู่วิ่งมาด้วยความเร็วสูง และในไม่ช้าเขาก็มาถึงสถานที่ เหวี่ยงตัวลงข้างมู่หรงอิน ที่นั่นมีเพียงมู่หรงอินที่เหมาะสมในฐานะคุณนายทุกสายตาเบนไปที่เขา เห็นชายหนุ่มอายุประมาณยี่สิบกว่าปีปรากฏตัวขึ้นในที่นั้น รูปร่างสง่าผ่าเผย เปี่ยมไปด้วยอำนาจ รัศมีเปล่งประกายจับตาจูเก่อหลิวหลีมองตะลึงอยู่กับภาพนั้น เธอไม่เคยเห็น เย่เทียนหยู่ในลักษณะนี้มาก่อนแน่นอน เขานั่นแหละคือผู้ที่เธอชื่นชอบ หล่อเหลาเหลือเกิน!ชิงหลงขมวดคิ้ว กล่าวอย่างไม่พอใจ เด็กหนุ่มคนนี้กลับดูอ่อนวัยขนาดนี้ แต่กลับมีพลังเช่นนี้ บอกได้ว่ามันเกินความคาดหมายของเขาไปแล้วหรือว่าได้รับยาให
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1025
คำพูดนี้ทำให้ทุกคนถึงกับตกตะลึงเด็กหนุ่มคนนี้กล้าที่จะพูดจาเช่นนี้ต่อหน้าชิงหลงโดยเฉพาะมู่หรงอินที่สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก รีบพูดว่า "อย่า! คุณกลับไปเถอะ! ให้ฉันไปเอง ไม่ต้องการให้คุณมาปกป้องฉัน!""แม่ ท่านอย่ากังวล ไม่เป็นไรหรอก เขาไม่สามารถทำอะไรผมได้" เย่เทียนหยู่พูดซ้ำอีกครั้ง มองไปที่ชิงหลงด้วยสายตาเย็นชา"เด็กน้อย อายุน้อยจริง ๆ แต่กลับมีความกล้าหาญอยู่ไม่น้อย" ชิงหลงหายใจออกมาเบา ๆ ที่แท้แล้วอายุน้อยขนาดนี้ แต่กลับมีความสามารถขนาดนี้ ทำให้เขาประหลาดใจไม่คิดว่าจะเป็นแค่คนโง่เขลาและหัวร้อน"ไม่ใช่การหยิ่งดูหมิ่น แต่เป็นความจริง!""ได้ยินมานานแล้วว่าชิงหลงเป็นผู้มีพลังอันดับหนึ่งในโลก วันนี้ถือว่ามีโอกาสได้เห็นว่ามันเป็นจริงหรือเปล่า!" เมื่อเย่เทียนหยู่พูดจบ พลังของเขาก็กระจายออกมาอย่างบ้าคลั่งอย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น ก็ยังไม่มีใครเชื่อมั่นในเขาทูตใหญ่ล่าว พลางกัดฟันแล้วพูดว่า “ประมุข เดี๋ยวผมกับน้องจะใช้ชีวิตที่เหลือทั้งหมดสู้กับชิงหลง เพื่อล่อเขา ส่วนท่านก็หาวิธีพานายน้อยออกไปจากที่นี่”ในสายตาของพวกเขา เย่เทียนหยู่ถือว่าเป็นประมุขของสำนักเงาใน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1026
แม้จะได้รับการสั่งสอนจากผู้เฒ่าราชามังกร การมีพลังที่น่าสะพรึงกลัวในวัยเยาว์เช่นนี้ก็ยังถือว่าหาได้ยากยิ่ง"ใช่ครับ!""ศิษย์คนนี้ของท่านมีพรสวรรค์โดดเด่นจริงๆ และมีพลังด้วย แต่ดูเหมือนจะหลงตัวเองมากเกินไป ยังต้องฝึกฝนอีกมาก" ชิงหลงกล่าวตำหนิอย่างเรียบ ๆ"ฮ่าๆ ก็เขายังหนุ่มนี่ คนหนุ่มก็ต้องมีความกล้าของคนหนุ่ม ไม่อย่างนั้นก็จะกลายเป็นคนแก่อย่างฉันนี่สิ"ผู้เฒ่าราชามังกรหัวเราะก่อนจะกล่าวว่า "ชิงหลง เห็นแก่หน้าฉันคนแก่คนนี้ เรื่องวันนี้ก็ให้จบแค่นี้เถอะ ว่าไง?"ไม่คาดคิดว่าชิงหลงจะส่ายหน้าแล้วพูดอย่างจนปัญญา "ถ้าเป็นเรื่องอื่น ที่คุณขอมา ฉันย่อมไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ แต่เรื่องนี้ ไม่ได้!""จำเป็นต้องลงมือจริง ๆ หรือ?""ใช่ คุณเป็นผู้เฒ่าราชามังกร คงรู้เรื่องของเย่ไป๋ชวนใช่ไหม""รู้สิ มันสมควรตายแล้ว""โอ้? คุณก็พูดเช่นนี้เหมือนกัน""ใช่ เหตุผลที่แท้จริง เรามาหาที่ที่คุยกันอย่างละเอียดดีกว่า ตอนนี้ปล่อยให้พวกเขาไปก่อน ถ้าคุณฟังเหตุผลแล้วยังไม่พอใจ ค่อยกลับมาฆ่าพวกเขาก็ไม่สาย"ผู้เฒ่าราชามังกรกล่าว"ฟังดูมีเหตุผลอยู่"ชิงหลงพยักหน้าพูดว่า "ดี เห็นแก่หน้าคุณ ฉันจะให้โอก
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1027
เมื่อได้ยินคำพูดของชิงหลง มู่หรงอินรู้สึกตกใจมากเด็กโง่คนนี้ ทำไมถึงโง่ขนาดนี้!ทั้ง ๆ ที่ไม่มีอะไรแล้ว ทำไมต้องดึงดันเอาชนะด้วยเล่าแต่เมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้มู่หรงอินสงบลงมาก ส่วนใหญ่เป็นเพราะผู้เฒ่าราชามังกรอยู่ที่นี่ เธอเชื่อว่าผู้เฒ่าราชามังกรจะไม่ยอมให้เทียนหยู่เป็นอันตรายแน่นอนเมื่อได้ยินคำพูดของชิงหลง เย่เทียนหยู่แค่นเสียงหึหนึ่งที พูดด้วยเสียงเย็นชา "ฮึ ไม่นึกว่าเทพสงครามชิงหลงผู้มีชื่อเสียงโด่งดังจะเป็นคนปากมากขนาดนี้""อยากตายรึไง!"ชิงหลงโกรธจัดในทันที ดาบชิซิงหลงหยวนในมือขวาสว่างวาบขึ้น ใบไม้ กิ่งไม้ และเศษวัสดุต่าง ๆ รอบ ๆ ถูกดึงดูดขึ้นมาทั้งหมดสิ่งเหล่านี้รวมตัวกับพลังดาบอันทรงพลัง พุ่งเข้าใส่ด้วยแรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวจูเก่อหลิวหลีรู้สึกถึงแรงกดดันอันน่าตกใจทันที เธอพ่นเลือดออกมาคำหนึ่งในทันที โชคดีที่แรงกดดันนี้หายไปอย่างรวดเร็ว แน่นอนว่าเป็นเพราะเย่เทียนหยู่ขัดขวางไว้ผู้เฒ่าราชามังกรยิ้มขื่น ๆ เด็กคนนี้ทำให้ชิงหลงโกรธจัดเสียแล้วตอนนี้ แม้ว่าตนเองจะช่วยเหลือในภายหลัง ก็คงจะลำบากมากแต่เมื่อเรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว ก็ได้แต่ดูสถานการณ์ไปทีละขั้น เ
Latest chapter
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1345
เย่เทียนหยู่รู้สึกทำอะไรไม่ถูก ถ้ารู้แบบนี้ ก็คงไม่ให้พวกเธอสองคนดื่มตั้งแต่แรกในขณะเดียวกันนั้นเอง หลิวซือซือที่นั่งอยู่ตรงข้ามก็ยกแก้วในมือขึ้น แล้วพูดออกมาว่า “พี่เย่คะ ฉันมีเรื่องหนึ่งที่อยากจะบอกกับพี่มาโดยตลอด แต่ก็กลับไม่มีโอกาสได้พูดมันออกมาเลย”“งั้นก็อย่าพูดเลยจะดีกว่า” เย่เทียนหยู่นึกถึงเรื่องในอดีตของเขากับหลิวซือซือขึ้นมา ก่อนจะคาดเดาได้อย่างคลุมเครือว่าเธอกำลังจะพูดอะไร“ไม่ได้ค่ะ วันนี้ฉันต้องพูดให้ได้!”“ฉันกลัวว่าถ้าผ่านวันนี้ไปแล้ว ฉันไม่มีโอกาสได้พูดมันอีก”หลิวซือซือพูดด้วยความตื่นเต้นออกไปว่า “พี่เย่คะ ฉันชอบพี่ค่ะ ชอบพี่มาตลอด ฉันชอบพี่มากจริง ๆ!”“ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันต้องไปทวงหนี้กับพี่ ฉันก็ถูกความสง่างามและความมั่นคงอันแข็งแกร่งของพี่ดึงดูดไปแล้วค่ะ ต่อมาพี่ก็คอยช่วยฉันเอาไว้ครั้งแล้วครั้งเล่า นั่นยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหัวใจเต้นแรงมากกว่าเดิม ทำให้ฉันชอบพี่มากขึ้นเรื่อย ๆ”“แต่ก็เหมือนว่าพี่จะไม่เคยสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของฉันเลย หลายครั้งที่ฉันอยากจะรุกเข้าหาพี่แต่ก็ไม่กล้า จนกระทั่งพบว่าพี่กับประธานหลินคบกันอยู่ ฉันถึงได้เข้าใจว่าฉันไม่ใช่อะไรสำหรับพี่เล
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1344
แม้จะเป็นเพียงเวลาสั้น ๆ แต่ทั้งสองคนก็ได้ยินเรื่องราวที่เกี่ยวกับไป๋เฉิงกรุ๊ป และความน่ากลัวของแก๊งพยัคฆ์ทมิฬมาไม่น้อย ดังนั้นความหวาดกลัวและความรู้สึกหวั่นเกรงที่มีต่อตระกูลไป๋จึงมาจากใจของพวกเธออย่างแท้จริงสองสาวพูดสลับกันไปมา จนเกิดเป็นเสียงที่ดังอึกทึกขึ้น เย่เทียนหยู่แทบไม่มีโอกาสได้พูดเลยด้วยซ้ำ ในที่สุดเขาก็มีโอกาส เขาจึงพูดขึ้นว่า “เอาล่ะ พูดจบรึยัง?”สองสาวพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้“พวกเธอฟังฉันนะ พวกเธอวางใจเถอะ แค่ตระกูลไป๋ พวกมันทำอะไรฉันไม่ได้หรอก” เย่เทียนหยู่พูดออกมาตรง ๆ เดิมทีก็คิดจะบอกว่าไป๋เฉิงกรุ๊ปเป็นของตนอยู่หรอก แต่จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนความคิดถึงอย่างไรตอนนี้ก็อยู่ข้างนอก แถมแก๊งพยัคฆ์ทมิฬและไป๋เฉิงกรุ๊ปเองก็มีชื่อเสียงที่ไม่ดีสักเท่าไหร่คำพูดนี้ แทบจะไม่เห็นตระกูลไป๋อยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย นั่นเป็นถึงหนึ่งในตระกูลที่ทรงพลังที่สุดในเมืองตะวันออกเชียวนะ ในใจของสองสาวจึงรู้สึกไม่ค่อยอยากจะเชื่อสักเท่าไหร่พวกเธอมองหน้ากัน ต่างคนต่างก็คิดว่าที่พี่เย่จงใจพูดแบบนี้ก็เพื่อทำให้พวกเธอสบายใจก็เท่านั้น“เอาล่ะ ไม่ต้องสนใจพวกเขาแล้ว ควรกินก็กิน ควรดื่มก็ดื่มเถอะ” ที
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1343
สีหน้าหลี่ซินเยว่และหลิวซือซือเต็มไปด้วยความรู้สึกทำอะไรไม่ถูก เมื่อกี้ตอนที่พวกเธอนึกถึงความน่ากลัวของตระกูลไป๋ อันที่จริง พวกเธอก็คิดที่จะเตือนเย่เทียนหยู่ไม่ให้ทำร้ายตงซู่อยู่เหมือนกัยแต่เมื่อลองนึกดูอีกที ในสถานการณ์แบบนี้ ด้วยนิสัยของตงซู่ ต่อให้จะหยุดเอาไว้ได้ก็ไม่มีความหมายอยู่ดีเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้ พวกเธอก็ไม่มีทางให้ถอยกลับอีกต่อไปแล้วเป็นอย่างที่คิด เห็นเพียงตงซู่ที่กำลังร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด ขณะเดียวกันเขาก็หันไปจ้องเย่เทียนหยู่ด้วยความเกลียดชัง แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้ไม่สามารถพูดอะไรได้ ยิ่งไม่ควรทำอะไรบุ่มบ่ามด้วยเช่นกันอย่างไรก็ตาม รอจนกว่าตนจะออกไปจากที่นี่ได้เสียก่อน จากนั้นก็จะต้องรายงานเรื่องนี้ให้ไช่เตา คุณชายเตาได้ทราบ พอถึงตอนนั้น ตนจะต้องทำให้ไอ้เด็กนี่อยู่ไม่สู้ตายให้ได้ผู้คนที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็เงียบกริบ ไม่มีใครกล้าส่งเสียงใด ๆ ออกมาเลยแม้แต่น้อย เพราะกลัวว่าจะเผลอทำให้ตัวเองเข้าไปเอี่ยวด้วยใครจะไปคิดล่ะว่า ชายหนุ่มที่ดูสุภาพไม่มีพิษมีภัยข้าง ๆ สาวสวยสองคนนี้จะลงมือได้โหดเหี้ยมมากขนาดนั้น แต่ถึงอย่างไร อีกฝ่ายก็สมควรโดนแล้วแค่เห็นก็รู้เลยว่าไ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1342
เมื่อได้ยินคำสั่ง ลูกน้องทั้งสองคนของเขาก็รีบตั้งท่าเตรียมพร้อมขึ้นทันที ก่อนจะเดินตรงไปหาเย่เทียนหยู่ด้วยท่าทางดุดัน งานที่ต้องจัดการกับคนแบบนี้ มันได้กลายเป็นการเสพติดของพวกเขาไปแล้ว อย่างน้อยพวกเขาก็ชอบความรู้สึกแบบนี้เย่เทียนหยู่ส่ายหัว ก่อนจะลุกขึ้นยืน หากไม่ใช่เพราะกลัวว่าจะทำให้คนอื่นตกใจ ป่านนี้เขาคงจะโบกมือซัดเจ้าพวกนั้นให้กระเด็นไปนานแล้วจากนั้นก็เอาชีวิตของพวกมันมา ณ เดียวนั้นเลย!เมื่อเห็นว่าเย่เทียนหยู่ยังกล้าลุกขึ้นมาพูดท้าทายตนอยู่ ทั้งสองจึงรู้สึกว่าศักดิ์ศรีของพวกเขากำลังถูกดูหมิ่น นั่นจึงทำให้พวกเขารู้สึกโกรธอย่างมาก ก่อนที่ต่อมาทั้งสองจะเหวี่ยงหมัดออกไปพร้อมกันในทันทีผั๊วะ ผั๊วะ!เกิดเสียงผั๊วะดังขึ้นสองครั้งติด ท่ามกลางสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกตกตะลึงของผู้คน เย่เทียนหยู่ใช้ฝ่ามือฟาดพวกเขาจนกระเด็นออกไปก่อนที่ร่างของพวกเขาจะร่วงลงกระแทกพื้นอย่างแรง ร่างกายราวกับกำลังแหลกสลาย รู้สึกเจ็บปวดจนแทบทนไม่ไหวสีหน้าตงซู่ดูตกใจอย่างมาก คิดไม่ถึงว่าเจ้าเด็กนี่จะรู้วิชากังฟูด้วย เขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาออกไปว่า “ไม่แปลกใจเลยที่แกกล้าทำตัวหยิ่งยโสแบบนี้ ที่แท้แ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1341
หลี่ซินเยว่และหลิวซือซือที่กำลังด่ากันอย่างเมามัน กลับคิดไม่ถึงเลยว่าจู่ ๆ เสียงของตงซู่จะดังขึ้นมาข้างหู นั่นจึงทำให้พวกเธอรู้สึกตกใจจนต้องหันมองไปตามเสียงในทันทีเป็นตงซู่จริง ๆ ด้วย!นอกจากนี้ ด้านหลังของเขายังมีเหล่าชายฉกรรจ์ที่ดูดุร้ายอยู่อีกด้วย แค่มองก็รู้เลยว่าไม่ใช่คนดีอะไรสีหน้าของพวกเธอซีดเผือดในทันที!ต้องเข้าใจก่อนว่า พวกเธอเตรียมตัววางแผนจะหนีในวันนี้กัน แต่ตอนนี้ตงซู่กลับมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ เป้าหมายของเขาไม่ต้องพูดก็รู้ หรือต่อให้จะเป็นการพบกันโดยบังเอิญ แต่หากได้ยินสิ่งที่พวกเธอเพิ่งจะพูดออกมาเมื่อสักครู่นี้ เกรงว่าคงไม่มีทางปล่อยพวกเธอไปง่าย ๆ แน่เมื่อตงซู่เห็นสีหน้าตกใจของทั้งสอง เขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาออกมาว่า “ด่าสิ ทำไมไม่ด่าต่อแล้วล่ะ นี่พวกเธอคิดว่าฉันไม่รู้อะไรเลยใช่ไหม?”หลี่ซินเยว่ตัวสั่นเล็กน้อย ก่อนจะรีบลุกขึ้น และพูดออกไปว่า “รุ่นพี่เองเหรอคะ พอดีเมื่อกี้ฉันดื่มมากไปน่ะค่ะ เลยไม่รู้ว่าเผลอพูดอะไรไม่ดีออกไปบ้าง อย่าโกรธกันเลยนะคะ”“หลี่ซินเยว่ จริงอยู่ที่ฉันชอบเธอมาก แต่ฉันก็ไม่โง่ขนาดนั้น เธอคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ ว่าพวกเธอเตรียมตัวที่จะหนีในคืนน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1340
หลิวซือซือไม่อยากให้เย่เทียนหยู่รู้เกี่ยวกับปัญหาใหญ่ที่ตนต้องเจอยังไงซะ ตระกูลไป๋ก็เป็นถึงหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่แห่งเมืองตะวันออก จะล่วงเกินตระกูลไป๋เพียงเพราะเรื่องเล็กน้อยของตนไม่ได้“ไม่มีจริง ๆ น่ะเหรอ?”เย่เทียนหยู่สังเกตเห็นว่าเธอมีท่าทีแปลก ๆ เขาจึงพูดขึ้นว่า “หลี่ซิน พวกเธออยู่ด้วยกัน ไหนเธอพูดมาซิ”“ไม่มีอะไรจริง ๆ ค่ะ พี่เย่ ไหนเมื่อกี้พี่บอกว่ามีเรื่องอยากจะถามไงคะ เรื่องอะไรเหรอ?”จู่ ๆ หลี่ซินเยว่ก็รีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนาทันทีโดยไม่ทันตั้งตัวเย่เทียนหยู่จึงเข้าใจได้ในทันที ว่าทั้งสองจะต้องมีเรื่องปิดบังตนอยู่แน่นอน แต่ในเมื่อไม่ยอมพูด เขาเองก็ไม่อยากถามให้มากความ แต่ต้องบอกเลยว่า หลี่ซินเยว่คนนี้ค่อนข้างมีทักษะในการเข้าสังคมมากกว่าหลิวซือซือเสียอีกบวกกับที่เธอเคยทำงานเป็นผู้จัดการระดับกลางของหลินซื่อกรุ๊ปมาก่อน ตอนนั้นเธอเองก็ทำได้ไม่เลวเลยทีเดียวไม่แน่ว่าอาจจะพิจารณาให้เธอขึ้นมารับตำแหน่งผู้บริหารเลยก็ได้ หรือถ้าเธอไม่ไหวจริง ๆ ก็ให้รับตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปก็ฟังดูไม่แย่เหมือนกัน แล้วตนก็รับบทบาทท่านประธานไปก็พอ ยังไงซะ บริษัทจะทำกำไรได้หรือไม่ได้ก็ไม่สำคัญอยู่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1339
ไม่นานก็ถึงเวลาเลิกงาน พวกหลี่ซินเยว่ก็พากันเดินทางออกจากบริษัท พวกเธอรู้สึกกังวลอยู่ตลอด เธอกลัวว่าตงซู่จะเล่นตุกติกเพื่อรั้งไม่ให้พวกเธอไปแต่ก็กลับคิดไม่ถึงว่าจะราบรื่นมากขนาดนี้ในตอนนั้นเอง ทั้งคู่ก็ได้รับสายจากเย่เทียนหยู่ หลังจากที่วางสาย หลี่ซินเยว่ก็ถามขึ้นว่า “ซือซือ พวกเราจะกลับไปเก็บของแล้วหนีไปเลย หรือพวกเราจะไปพบกับพี่เย่กันก่อนดี?”หลิวซือซือรู้สึกลังเล หากเป็นคนอื่นเชิญก็คงไม่เป็นไร แต่การที่จะได้ทานข้าวกับพี่เย่สักครั้ง สำหรับเธอนับว่าเป็นโอกาสที่หาได้ยากมากเธอจึงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ไม่งั้นเราก็ไปตามนัดกันก่อนดีไหม ถึงยังไงคืนนี้เราก็สามารถไปได้ทุกเมื่ออยู่แล้ว”“ได้ เอาตามที่เธอว่าเลย”“แต่ว่านะ เรื่องของพวกเรา อย่าได้บอกกับพี่เย่เด็ดขาด”“เข้าใจแล้ว ถึงยังไงที่นี่ก็เป็นเมืองหลวง พี่เย่เองก็ไม่ได้เก่งไปเสียทุกอย่าง พวกเราจะสร้างปัญหาให้เขาไม่ได้” หลี่ซินเยว่เองก็เห็นด้วยอย่างมากทั้งสองตัดสินใจกันอย่างแน่วแน่ ไม่นานพวกเธอก็มองเห็นรถของเย่เทียนหยู่เย่เทียนหยู่เองก็สังเกตเห็นการมาถึงของพวกเธอ ทั้งคู่สวมเสื้อเชิ้ตสีขาว สวมกระโปรงรัดรูปทรงเอ เผ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1338
เขาถึงขั้นกล้าลงมือกับคุณท่านเย่ ที่เป็นถึงพ่อแท้ ๆ ของตัวเอง!อย่าไรก็ตาม ปัจจุบันตระกูลเย่นับว่ากำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่แน่นอน และอาจจะล้มได้ทุกเมื่อในเมื่อเป็นแบบนี้ เช่นนั้นก็รออีกสักสองสามวันก็แล้วกัน รอจนกว่าพวกงู แมลง มด หนูโผล่หัวออกมาให้หมดเสียก่อน พอถึงตอนนั้นก็ค่อยจัดการรวดเดียว แล้วค่อยมอบความสดใสให้กับตระกูลเย่อีกครั้งนอกจากนี้ ก็เพื่อที่จะรอดูว่าท่านอาจารย์จะมีการเคลื่อนไหวอะไรรึเปล่า มาถึงตอนนี้ อันที่จริงในใจเขาก็เริ่มรู้สึกสงสัยขึ้นมาบ้างแล้วเช่นกันหลังจากว่าง ๆ ไม่มีอะไรทำ เย่เทียนหยู่ก็นึกถึงหม่าต้านขึ้นมาได้ เมื่อพิจารณาจากเหตุการณ์ที่เพิ่งจะผ่านไป ก็ดูเหมือนว่าหม่าต้านคนนี้จะไม่ใช่คนดีอะไร เขาจึงได้สั่งการให้คนไปตรวจสอบคนผู้นี้ดูสักหน่อยจริงด้วย หลี่ซินเยว่กับหลิวซือซือเองก็ทำงานที่ไป๋เฉิงกรุ๊ปไม่ใช่รึไง เช่นนั้นก็เชิญพวกเธอมาก็ได้นี่ จะได้ให้พวกเธอช่วยอธิบายสถานการณ์ในไปเฉิงกรุ๊ปให้ฟังด้วยเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เย่เทียนหยู่ก็หยิบโทรศัพท์ออกมา ก่อนจะกดโทรออกหาหลี่ซินเยว่ทันที เดิมทีตั้งใจจะโทรหาหลิวซือซือ แต่เมื่อนึกถึงความรู้สึกของหลิวซือซือที่มีต่อตน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1337
ในใจโจวฉิงรู้สึกสั่นสะท้านอย่างบอกไม่ถูก ตั้งแต่ต้นจนจบหม่าต้านก็เผยความรู้สึกหวาดกลัวออกมาไม่หยุด นั่นจึงทำให้เธอรู้สึกตกใจไปชั่วขณะการแสดงออกของหม่าต้านหลังจากนั้น ราวกับคนใกล้ตายที่กำลังร้องขอชีวิตไม่หยุดไม่มีผิด ซึ่งมันก็แสดงให้เห็นถึงความกลัวของเขาที่มีต่อคุณเย่ได้เป็นอย่างดีคนคนหนึ่ง เหตุใดถึงทำให้คนอีกคนกลัวได้มากขนาดนี้ แต่นั่นก็ทำให้เธอได้เห็นถึงสถานะและจุดยืนของเขาได้อย่างชัดเจนหลังจากที่โจวฉิงได้สติ ในใจก็กลับรู้สึกเหมือนมีม้ากำลังวิ่งพล่านไปทั่ว ทำให้เธอรู้สึกสั่นสะเทือนอย่างมากในเวลานี้ เธอก็นึกถึงสิ่งที่เย่เทียนหยู่พูดก่อนหน้านั้นขึ้นมาได้ แต่ตอนนั้นเธอก็กลับไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำว่าเขาจะสามารถแก้ไขปัญหาได้ด้วยการกดโทรออกเพียงครั้งเดียวเท่าที่เห็นแทบไม่จำเป็นต้องโทรเลยด้วยซ้ำ อารมณ์เหมือนแค่เขาไอออกมาก็สามารถทำให้หม่าต้านวิ่งมาคุกเข่าเพื่อร้องขอชีวิตได้เลยอย่าว่าแต่เธอเลย ขนาดหลินหว่านหรูเองก็ชะงักไปด้วยเช่นกัน แม้เธอจะรู้ดีว่าเย่เทียนหยู่เก่งกาจมาก แต่ก็คิดไม่ถึงเลยว่าเย่เทียนหยู่จะเก่งกาจได้มากถึงเพียงนี้ต้องเข้าใจก่อนว่า โจวฉินเองก็เพิ่งจะพูดไป ว่าตระกูลไป๋เป
