แม้ความหวังริบหรี่จนแทบจะเหลือศูนย์ แต่ด้วยความใจกล้าหน้าด้านก็ทำให้ภีรดาขึ้นมายืนรอผลเชือดบนเวทีอีกครั้งพร้อมสาวงามอีกเก้าคน เพื่อรอลุ้นผลการตัดสินให้เหลือห้าคนสุดท้าย ท่ามกลางสายตาแปลกๆ ของเพื่อนร่วมเวทีที่ยืนกันเสียห่างเป็นวาราวกับเธอเป็นตัวอะมีบาที่น่ารักก็ไม่ปาน
เออวะ ตกรอบก็ได้ แต่ช่วยรีบๆ ตัดสินทีเหอะ ฉันจะได้รีบกลับไปหากาวมาสมานรอยแหกบนหน้าเสียที
ระหว่างที่กำลังคิดเพลินพิธีกรก็ทยอยประกาศรายชื่อผู้ที่เข้ารอบห้าคนสุดท้ายไปทีละคนๆ แม้แต่ยายจีน่าก็ยังอุตส่าห์ติดโผเข้ารอบไปด้วย โลกนี้ไม่ยุติธรรมเลย ฮือ...
จนกระทั่ง...
“สาวสวยคนสุดท้ายที่ผ่านเข้ารอบห้าคนสุดท้ายได้แก่...หมายเลขสิบสาม นางสาวภีรดา ผกาสุวรรณ หรือน้องแพนด้าค่ะ”
เห็นมะ ว่าละ เธอตกรอบจนได้สิน่า เฮ้อ...หญิงสาวแอบคอตก เตรียมจะเดินหงอยๆ ลงเวทีตามเพื่อนพริตตีที่ตกรอบไป
“ขอเชิญสาวงามหมายเลขสิบสามก้าวมายืนข้างหน้าด้วยค่ะ”
“เขาเรียกเธอแน่ะ ไปสิ” เสียงกระซิบจากคนข้างๆ ทำให้ภีรดาเงยหน้ามึนๆ
“เรียกใครนะ”
“เรียกเธอไง”
เจ้าของหมายเลขลักกี้นัมเบอร์เบิกตาค้าง ชี้ที่ตัวเอง “หา! ว่าไงนะ ฉันเนี่ยนะเข้ารอบ!”
กรี๊ดดด! ฟลุกเว่อร์!
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะทำได้ ร่างระหงรีบก้าวพรวดออกมายืนเรียงแถวข้างๆ แม่สาวแอ๊บแบ๊วที่เข้ารอบก่อนหน้า จีน่าแอบจิกตาใส่ ราวกับไม่พอใจผลการตัดสิน
“จากนี้ไปจะเข้าสู่รอบการตอบคำถาม สาวงามทุกคนจะได้เลือกซองคำถามของคณะกรรมการแต่ละท่านเพื่อตอบนะคะ แต่ละคนมีเวลาคนละหนึ่งนาที คิดให้ดีตอบให้ไวนะคะ”
ภีรดายิ้มกริ่ม ในหัวคำนวนสะระตะถึงค่าตอบแทนที่จะได้ ตอนนี้เข้ารอบห้าคนสุดท้ายอย่างน้อยเธอก็ไม่ได้กลับบ้านมือเปล่าแล้ว เคสเลวร้ายสุดก็ยังได้ที่ห้า ก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไรนี่หว่า หญิงสาวแอบฮัมเพลงหมอลำซิ่งในใจอย่างลั้ลลา...
ผู้เข้าประกวดพริตตีทยอยเลือกและตอบคำถามไปเรื่อยๆ ซึ่งคำถามนั้นก็เป็นแนวปกิณกะทั่วๆ ไป อย่างเช่น สิ่งแรกที่จะทำถ้าได้ตำแหน่งคืออะไร ใครคือแรงบันดาลใจในการใช้ชีวิต หากได้ตำแหน่งจะมีวิธียกระดับอาชีพพริตตีอย่างไรบ้าง ฯลฯ จนมาถึงแม่สาวแบ๊วเบอร์สิบสองที่จับซองได้คำถามจากกรรมการหนุ่มสุดหล่อนามตติยะที่ถามว่า คุณคิดว่าส่วนไหนในร่างกายตัวเองสวยที่สุด และอยากอวดให้แฟนคุณเห็นมากที่สุดเพราะอะไร
อุต๊ะ...คนคิดคำถามนี้ส่อแววแอบหื่นนะนี่
ภีรดาแอบเหล่มองเจ้าของคำถามที่นั่งใกล้นายหน้าตายนั่น หน้าตาก็หล่อดีหรอก แต่พอเห็นสายตากรุ้มกริ่มแพรวพราวคู่นั้น เธอก็พอเดาได้ว่าอีกฝ่ายคงหน้าหม้อไม่เบาทีเดียว คู่นี้อยู่ด้วยกันได้ไง คนหนึ่งลื่นอย่างกับปลาไหลใส่สเกต ส่วนอีกคนอย่างกับภูเขาน้ำแข็งเดินได้
จีน่ายิ้มร่า คำถามนี้ไม่เห็นยากตรงไหน สำหรับสาวสวยด้วยมีดอย่างเธอ ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็สวยทั้งนั้นแหละน่า
“ขอบคุณสำหรับคำถามค่ะ สำหรับจีน่าเป็นคำถามที่ตอบยากมากๆ เลยค่ะ”
แน่ละ ก็เธอมันสวยทั้งตัวนี่นา จะให้เลือกตอบส่วนเดียวมันก็ยากน่ะสิ
“แต่ถ้าต้องเลือกจริงๆ จีน่าขอเลือกใบหน้าค่ะ เพราะใบหน้าเป็นประตูด่านแรกที่ทำให้ทุกคนได้รู้จักเรา ถ้าเราสวยเป๊ะซะอย่าง ใครๆ ก็อยากเข้ามาทำความรู้จักจริงไหมคะ และถ้ามีแฟน...” คนพูดทิ้งสายตาอ่อยไปทางเจ้าของคำถามราวกับบอกกลายๆ ว่าเธอ...ยังโสดโปรดจีบ “จีน่าก็อยากให้แฟนของจีน่าได้เห็นใบหน้าสวยๆ นี้ทั้งวันทั้งคืนเลยค่ะ”
สิ้นเสียงแม่พริตตีสาวเบอร์ 12 เสียงเป่าปากของหนุ่มๆ หน้าเวทีก็ดังขึ้น แต่ภีรดากลับแอบเบ้ปาก กลอกตาบนใส่เบาๆ กับคำตอบนั้น เปิดท้ายขายของกันเห็นๆ ถ้ายายนี่ได้ตำแหน่งจริงๆ สงสัยจะได้งาบพ่อคนตั้งคำถาม แล้วไปนั่งจ้องหน้าเป็นปลากัดทั้งวันแน่ๆ
“ลำดับสุดท้ายหมายเลขสิบสาม น้องแพนด้าขาแดนซ์ของเรานั่นเองค่ะ”
มือที่ยื่นไปหยิบซองเกือบหดกลับแล้วเชียว เจ้าของฉายาแอบเหลือบตามองแรงใส่พิธีกรสาวพลางนึกในใจ
เอ้า แซวเข้าไปๆ แค่นี้ก็หน้าแหกจนไม่มีที่จะให้ยืนอยู่แล้ว
“แต่คงไม่ต้องเลือกแล้วนะคะ เพราะเหลือแค่ซองเดียว คำถามสุดท้ายจากกรรมการสุดหล่ออีกท่านของเรา เจ้าของฉายาเทพบุตรสายฟ้าแห่งวงการไบเกอร์เมืองไทย ซีอีโอใหญ่แห่งบริษัทราฟาเอล เรซซิ่ง จำกัด...คุณราล์ฟ-รวินรุตม์ อริยะกุลค่ะ”
เสียงกรี๊ดจากบรรดาแม่ยกสาวน้อยสาวใหญ่ดังขึ้น พร้อมเจ้าของชื่อที่ยืนโค้งทักทายอย่างมีเสน่ห์ ทำให้ภีรดาถึงบางอ้อ ที่แท้ตาลุงนั่นไม่ยักกะใช่ดาราแฮะ แต่เป็นเทพบุตรตกสวรรค์นี่เอง เดี๋ยวนะ เจ้าของบริษัทราฟาเอล เรซซิ่งเหรอ ดวงตากลมโตเลื่อนมาที่สายสะพายบนหน้าอกตน
ไอ้หยา...สปอนเซอร์รายใหญ่ของเธอเลยนี่หว่า ซวยละ แพนด้าเอ๋ย
“คำถามจากคุณรวินรุตม์ถามว่า...หากจะเปรียบรถบิ๊กไบก์เป็นอะไรก็ได้สักอย่างหนึ่ง คุณคิดว่าอยากจะเปรียบกับอะไรและเพราะอะไรคะ”
หญิงสาวถึงกับอึ้ง คำถามฉีกแนวสมหน้าตามากพ่อคุณเอ๊ย เธอหันไปสบสายตาคมกริบที่จ้องตรงมาอย่างรอคอย วันนี้เธอต้องก้าวขาผิดออกจากบ้านแน่ๆ ทำไมเจอแต่ละด่าน หินๆ ทั้งนั้นเลยฟระ
ถ้าทำได้เธอก็อยากจะนั่งขัดสมาธิแล้วเอานิ้วชี้จุ่มน้ำลายมาวนที่ขมับเหมือนพ่อเณรน้อยเจ้าปัญญา คิดสิๆ แพนด้า เปรียบกับอะไรดีหว่า...ปิ๊ง!สาวงามเจ้าของหมายเลขสิบสามเชิดหน้าขึ้น สบตาคนถามตรงๆ“ขอบคุณสำหรับคำถามค่ะ แพนคิดว่ารถบิ๊กไบก์ก็เหมือนกับผู้หญิงค่ะ รูปลักษณ์ภายนอกของรถก็เหมือนรูปร่างหน้าตาของพวกเธอ ที่บางคนสวยแต่รูปจูบไม่หอม หรือบางคนอาจจะไม่สวยมากแต่กลับดูมีเสน่ห์ดึงดูดสายตา และถ้าอยากรู้ว่ารถคันไหนที่มีสมรรถนะดีจริง แรงจริง เร็วจริงหรือไม่ ก็ต้องลองขี่ดู เหมือนผู้หญิงที่มองแค่หน้าตาไม่ได้ แต่ต้องลองคบหา จะได้รู้ลึกเข้าไปถึงนิสัยใจคอและความคิดของพวกเธอ“อย่างแพนเองก็เหมือนรถบิ๊กไบก์ของราฟาเอล เรซซิ่ง ที่อาจไม่ได้สวยโฉบเฉี่ยวสะดุดตาในนาทีแรก แต่ถ้าได้ลองขับขี่ด้วยตัวเองถึงจะรู้ว่าสมรรถนะแรงและเร็วโดนใจแค่ไหน ของแบบนี้บอกไปก็เท่านั้น ต้องลองพิสูจน์ด้วยตัวเองถึงจะรู้ว่าเข้ากันได้หรือเปล่าค่ะ”ไงล่ะๆ คำตอบเธอ ขนาดเพิ่งคิดได้สดๆ ร้อนๆ เลยนะนี่ ดูเอาเถอะ ทำคนถามอึ้งไปเลย หญิงสาวแอบยักคิ้ว คลี่ยิ้มยั่วใส่ตาคมๆ ของพ่อเทพบุตรเจ้าของคำถาม“อัยย่ะ...คำตอบน้องแพนด้าขาแดนซ์ของแกเจ๋งดีนะนี่” ตติย
หญิงสาวมองมือเขาอย่างลังเลเล็กน้อย แต่ก็ยอมยื่นมือไปเกาะอีกฝ่ายเพื่อพยุงตัวขึ้นแต่ก็ไม่สำเร็จ“อูย...ลุกไม่ไหวค่ะ ฉันเจ็บเข่า” หญิงสาวบอกเสียงอ่อย น้ำตาคลอเบ้าจวนจะหยด แล้วก่อนที่เธอจะทันรู้ตัว คนตรงหน้าก็ช้อนอุ้มร่างระหงของเธอขึ้นมาจากพื้นเสียแล้ว“อุ๊ย! คุณจะทำอะไรคะ” อารามตกใจ เธอรีบโอบรอบคอเขาไว้กันตก“ชู่...” ดวงตาคมเข้มก้มลงมาสะกดเธอไว้ ก่อนอุ้มหญิงสาวเดินเข้าไปส่งถึงหลังเวที ช็อตสุดฟินนั้นทำให้สาวๆ หลายคนหน้าเวทีแทบจะตายอย่างสงบศพสีชมพู นึกอิจฉาความโชคดีของแม่สาวน้อยเบอร์ 13 กันถ้วนหน้า แต่ก็มีแฟนคลับไม่น้อยที่แอบเขม่นพริตตีสาวที่โชคดีมีอัศวินรูปงามมาช่วยตติยะมองเพื่อนรักที่รับบทพระเอกขี่ม้าขาวตาลุกวาว หน็อยแน่...ทำมาเป็นหวงก้าง ที่แท้ก็จะเก็บไว้กินเองนี่หว่า หึ แต่ก็น่าแปลกที่ภูเขาน้ำแข็งหน้าตายนั่นยอมสละตนไปช่วยพริตตีสาวโนเนมตัวเล็กๆ คนหนึ่งแบบนั้น ทั้งที่ผ่านมาน้อยกว่าน้อยที่เพื่อนเขาจะยอมสนใจผู้หญิงอื่นนอกเหนือจากภารกิจบนเตียงน่าสนใจจริงแฮะ!ที่หลังเวที ภีรดาถูกอุ้มมาวางบนเก้าอี้ หญิงสาวมองเสี้ยวหน้าคมสัน แอบรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก“ไหนลองขยับขาสิ” เขาเอ่ยเสียงต
“ใครกันแน่ที่ขี้อิจฉา ชอบลอบกัดคนอื่น โดนกรรมตามสนองแค่นี้ยังน้อยไป ดีเท่าไหร่แล้วที่นมปลอมไม่กระเด็นหลุดออกมาทั้งยวง ชิ ไม่ดีหรือไง พวกเธออยากดังอยู่แล้วนี่ หนูแพนก็ช่วยให้ดังสมใจแล้วไง เดี๋ยวโลกออนไลน์ก็ต้องแชร์รูปพริตตีนมหลุดกันให้ว่อน ดูซิว่าจะเอาหน้าไปไว้ไหน แหม มันสะใจฉันจริงจริ๊ง...”จีน่าฟังแล้วหน้าเสีย หันไปมองรอบข้างก็เห็นหลายคนกำลังจ้องโทรศัพท์แล้วซุบซิบกันสนั่น สลับกับมองมาที่เธอด้วยสายตาสมเพชก็อับอายจนแทบจะลงไปดิ้นตาย“แก อีดาว!” นวลสุรางค์เงื้อมือขึ้นสูงหมายตบคู่แค้นให้ดับดิ้น ทว่าประกายดาวกลับไวกว่าชิงปล่อยหมัดก่อนผลัวะ...สาวประเภทสองถึงกับหน้าหงาย ล้มก้นจ้ำเบ้าไม่เป็นท่าลงไปนอนนับดาว ท่ามกลางเสียงวี้ดว้ายรอบบริเวณภีรดาอ้าปากค้างมองเหตุชุลมุนตรงหน้าด้วยความตะลึง ครั้นจะห้ามก็จนปัญญาด้วยสภาพเดี้ยงไม่เอื้ออำนวยต่อการเป็นกรรมการมวย จนเหตุการณ์ทำท่าจะลุกลามบานปลายเพราะสองฝ่ายไม่มีใครยอมใคร พุ่งเข้าใส่ตบตีกันแบบไม่ยั้ง ร้อนถึงพนักงานรักษาความปลอดภัยและกรรมการจัดงานต้องรีบเข้ามาห้ามมวยยกใหญ่พี่เลี้ยงพริตตีทั้งสองฝ่ายถูกจับแยกและโดนคาดโทษด้วยใบแดงคือไล่ออกจากเวทีและห้องแต่ง
“ได้แก่...หมายเลขสิบเก้า นางสาววรางค์ทิพย์ ชัยวรากรค่ะ”ฟิ้ว! เสียงความหวังของเธอปลิวลงถังขยะไปทันใด พร้อมเสียงโห่ร้องปรบมือดังกระหึ่มทั่วฮอลล์ ผู้ได้รับตำแหน่งปิดปากร้องไห้ออกมาอย่างดีใจสุดขีด ส่วนคนชวดมงก็ได้แต่ยืนมองภาพการมอบมงกุฎตรงหน้าตาปรอยเฮ้อ หมดกัน มงฉันร่อนไปลงหัวคนอื่นเฉยเลย...หญิงสาวพยายามสกัดความผิดหวังโดยการเบนสายตาหนีภาพแสลงใจไปทางอื่น แต่แล้วเธอก็ได้เห็น...สายตาคู่หนึ่งที่มองมาจากทางโต๊ะกรรมการหน้าเวทีน่าแปลก! ท่ามกลางคนมากมาย แต่เธอกลับมองเห็นใบหน้าหล่อเข้มขรึมของเขาผู้นั้นอย่างเด่นชัดกว่าใคร ภายใต้ใบหน้านิ่งเฉยราวกับไม่แคร์โลก กลับมีประกายบางอย่างในดวงตาคู่นั้นที่ทำให้เกิดอาการร้อนๆ หนาวๆ ขึ้นมา‘จำไว้ว่าคุณเป็นคนของราฟาเอล เรซซิ่ง’การที่เธอพลาดตำแหน่งที่หนึ่งไปทำให้เขาผิดหวังหรือเปล่านะ เขาคงโกรธมากที่อุตส่าห์เสียเงินจ้างเธอมา แล้วทำให้บริษัทเขาได้เพียงแค่ที่สามเท่านั้น เฮ้อ...ภีรดากำลังคิดอย่างห่อเหี่ยว แต่พลันสายตาเธอก็ไปสะดุดเข้ากับบางสิ่งบนใบหน้าคมเข้มของนายภูเขาน้ำแข็งนั่น มุมปากเขาโค้งขึ้นนิดๆ แต่เพียงเสี้ยวนาทีเท่านั้นก็หายไป นั่นเขายิ้มให้เธอใช่ไหม ตาคน
“สิบปีมันนานไป จีน่าขอตบมันก่อนสักทีได้ไหมคะ”“เข้ามาสิยะ นึกว่ากลัวหรือไง หึ อยากโดนแฉยับก็เข้ามาเลย มา...” ประกายดาวกระดิกนิ้วท้าเหย็งๆ ร้อนถึงทีมงานแถวนั้นต้องรีบเข้ามาจับแยกก่อนเกิดศึกไทยไฟต์อีกรอบ“พี่ดาวคะ เรากลับกันดีกว่านะคะ แพนเหนื่อยอยากพักค่ะ” ภีรดารีบรั้งตัวสาวขาลุยรุ่นใหญ่ไปอีกทาง ตอนนี้เธอเหนื่อยจนไม่มีแรงจะทะเลาะตบตีกับใครแล้ว“เจ็บใจนัก อิพวกหมาลอบกัดแบบนี้มันต้องตบให้หายซ่า แพนไม่น่าห้ามพี่เลย” หลังออกมาจากจุดเกิดเหตุได้ ประกายดาวก็บ่นฮึดฮัดขัดใจ“ใจเย็นๆ ค่ะพี่ดาว ขืนมีเรื่องกันเราจะเสียชื่อเปล่าๆ น่ะสิคะ แพนยังไม่อยากลงหน้าหนึ่ง แค่แดนซ์หลุดโลกไปบนเวทีเมื่อกี้ก็อายจะแย่แล้ว ไหนจะเรื่องดึงเกาะอกหลุดนั่นอีก แค่นี้ก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ป่านนี้โลกโซเชียลคงแชร์คลิปแพนกันสนุกไปแล้วมั้งคะนั่น ดังแย่เลย” หญิงสาวเอ่ยติดตลก เพื่อผ่อนคลายอารมณ์ให้อีกฝ่าย “เฮ้อ พูดแล้วก็เจ็บใจไม่หาย ยังดีนะที่หนูเอาชนะพวกนั้นได้ ถึงจะไม่ได้มงก็เหอะ แต่ก็สะใจเจ๊ชะมัด”“ขอโทษนะคะที่แพนทำให้พี่ดาวผิดหวัง”“โอ๊ย...ช่างหัวมันเหอะ อย่าคิดมาก ไม่ได้มงแต่ยังติดท็อปท็อปทรีก็ไม่เลวร้ายสักหน่อย เอ
ในที่สุดภีรดาก็ได้มายืนอยู่ในห้องอาหารของโรงแรมหรูระดับห้าดาวแห่งนี้จนได้ หญิงสาวมองบรรยากาศรอบกายสลับกับเสื้อผ้าที่ตัวเองใส่อย่างประหม่า ถ้ารู้ว่าจะพามากินหรูแบบนี้เธอจะลงทุนไปถอยชุดราตรีหางปลากรุยกรายมาใส่ให้รู้แล้วรู้รอด ไม่ใช่ลากเสื้อยืดกองประกวดกับกางเกงยีนตลาดนัดซีดๆ ขาดๆ ตัวละ 199 มาแบบนี้“เขาบอกให้มาที่นี่แน่เหรอคะพี่ดาว” ภีรดาป้องปากกระซิบกับคนข้างกาย“อืม ไม่ผิดหรอก โรงแรมนี้แหละ พี่เคยอ่านข่าวมาดูเหมือนคุณตติยะเขาเป็นเจ้าของที่นี่ด้วยนะ บอกแล้วไงคนนี้น่ะรวยเว่อร์”“เอิ่ม...งั้นแพนขอกลับไปเปลี่ยนชุดแป๊บได้ไหมคะ”“ทำไมจ๊ะ ตื่นเต้นเหรอ” ประกายดาวกระเซ้า “เปลี่ยนตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วน้องเอ้ย”“ทำขำไปเหอะค่ะ ลูกค้ามาเห็นแพนสภาพทั้งเดี้ยงทั้งเซอร์แบบนี้ ดีไม่ดีเขาจะได้เผ่นแน่บ ไม่จ้างเรากันพอดี...” ยังไม่ทันได้เมาท์ต่อ ก็มีเสียงดังขึ้นด้านหลัง“สวัสดีค่ะ คุณภีรดาใช่ไหมคะ” ผู้จัดการห้องอาหารเดินออกมาต้อนรับอย่างนอบน้อม“คะ อ๋อ...ใช่ค่ะ”“เชิญทางนี้เลยค่ะ ท่านกำลังรออยู่ที่ห้องวีไอพีแล้วค่ะ”“ท่าน?” ภีรดาหันไปมองตากับสาวรุ่นใหญ่นิดๆบร๊ะ แค่ห้องอาหารในโรงแรมหรูก็ชวนให้ขาสั่นแล้ว นี่พ
“หมายความว่าไงคะ”“หมายความว่าผมมีงานจะให้คุณทำน่ะสิ”พริตตีสาวทำตาปริบๆ ก่อนชี้ที่อกตัวเอง “งาน? ให้ฉันทำเนี่ยนะคะ?” “หรือแถวนี้มีหมีแพนด้าตัวอื่นอีกล่ะ”แน่ะ กวนโอ๊ยเข้าไป แพนด้าสาวชักหัวร้อน พยายามข่มอารมณ์ด้วยการท่องคาถาสกัดมารในใจ“นั่งสิ ผมขี้เกียจแหงนคอคุย มันเมื่อย”รวินรุตม์เอ่ยเสียงเย็นชาเรียบๆ แต่ทำไมคนฟังกลับรู้สึกเหมือนโดนบังคับยังไงชอบกล แต่กระนั้นด้วยความเพลียร่าง หรืออาจเพราะหน้ามู่ทู่ของอีกฝ่ายทำให้เธอตัดสินใจหย่อนกายนั่งลงตรงฝั่งข้ามซึ่งห่างจากอีกฝ่ายเป็นโยชน์“ไกลไป” ฝ่ายนั้นพยักพเยิดไปที่เก้าอี้ข้างๆ ตัว เป็นเชิงบอกให้เธอรู้ว่าควรนั่งตรงไหน “ผมขี้เกียจตะโกนคุยข้ามห้อง”ภีรดาอยากจะบ้า พูดมาได้ว่าขี้เกียจตะโกนคุย แล้วใครใช้ให้เขาจองห้องเสียกว้างแบบนี้เล่า มาสองคนจองมันเข้าไปเกือบสิบที่นั่ง ตาบ้านี่เผด็จการไม่รู้เวล่ำเวลาอีกละ เดี๋ยวหงุดหงิดขึ้นมาแม่ก็คว่ำโต๊ะให้เสียเลยนี่“หรืออยากจะยืนคุย”พริตตีสาวแอบระบายลมหายใจเบาๆ ก่อนข่มอารมณ์เดินกะเผลกๆ ไปนั่งเก้าอี้ไม่ไกลจากที่เขานั่งนักเอาน่า เขาอาจจะมีงานดีเงินงามให้เธอทำก็ได้ ดีเหมือนกัน สงสัยช่วงนี้ดวงเรื่องงานกำลังเฮงม
“งาน? งานอะไรก็ได้งั้นเหรอ”“ถ้าเป็นงานที่ทำแล้วได้เงินมาโดยสุจริต และไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ฉันก็ไม่มีเหตุผลอะไรต้องปฏิเสธไม่ใช่เหรอคะ”คนฟังตาลุกวาว ยกมุมปากขึ้นอย่างมีเลศนัย “ทุกอย่างเลยเหรอ”“ขึ้นอยู่กับว่างานที่ว่าเป็นงานอะไร ถ้าฉันทำได้ไม่เหลือบ่ากว่าแรง และรายได้สมน้ำสมเนื้อ ก็ไม่มีอะไรที่ต้องปฏิเสธนี่คะ”ดูสิดู แววตาเฉียบคมที่มองมาคู่นั้น ทำไมมันชวนให้ขนลุกซู่ รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ แบบนี้ล่ะ“ว่าแต่งานที่คุณจะให้ฉันทำคืออะไรคะ”เอาละ เข้าประเด็นกันไปเลยไม่ต้องอ้อมค้อมละกัน เธอก็อยากรู้ว่าอีกฝ่ายจะมาไม้ไหน“แล้วคุณเคยทำอะไรมาบ้างล่ะ”“ส่วนใหญ่ก็เป็นงานพริตตีเอ็มซีค่ะ ฉันเรียนจบด้านการตลาดและประชาสัมพันธ์ เกียรตินิยมอันดับสอง จากมหาวิทยาลัย...” หญิงสาวจาระไนคุณสมบัติอย่างคล่องปาก พูดแล้วจะหาว่าคุย เห็นโก๊ะกังแบบนี้ เธอก็มีดีกรีไม่ได้กะโหลกกะลาซะทีเดียวนะ“เท่านี้เหรอ”“อ้อ! แล้วล่าสุดฉันเพิ่งเป็นตัวแทนบริษัทคุณคว้าตำแหน่งรองชนะเลิศอันดับสองจากเวทีประกวดมิสพริตตีคอนเทสต์วันนี้มาหมาดๆ ด้วยค่ะ” คนพูดลอยหน้าจงใจยิ้มยั่วประสาท“ข้อนี้ผมรู้แล้ว” ก็ให้คะแนนเองกับมือ จะไม่รู้ได้ไง “แล้วเรื่อง
หลังจากพ่อแม่และญาติผู้ใหญ่มาร่วมอวยพรและทำพิธีต่างๆ จนเสร็จและทยอยออกจากห้องหอไปจนหมด เหลือเพียงเจ้าบ่าวเจ้าสาวตามลำพัง ภีรดาก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ พลางหันไปมองใบหน้าหล่อเข้มของผู้ชายที่เธอเพิ่งตีตราจอง ประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นเจ้าของเขาอย่างเป็นทางการแบบไม่อยากจะเชื่อในวาสนา ใครจะไปคิดว่าผู้หญิงโก๊ะกังธรรมดาๆ อย่างเธอจะมีโอกาสได้เจอคู่ครองที่แสนจะเพียบพร้อมอย่างบุรุษตรงหน้าภีรดาคิดเพลินๆ จู่ๆ ดวงตาคมที่เจือประกายวับหวานก็เลื่อนมาสบตาพอดี“มองแบบนี้ไม่กลัวว่าผมจะอดใจไม่ได้บ้างเหรอ”“ถ้ากลัวคงไม่มองหรอกค่ะ” หญิงสาวทำปากดี ก่อนประคองใบหน้าคมสันที่แสนจะมีเสน่ห์ของเขาขึ้นมา “อา...เจ้าบ่าวของฉันหล่อจัง”รวินรุตม์มองคนตรงหน้าอย่างแสนรัก แต่บางสิ่งบางอย่างที่คอยรบกวนจิตใจทำให้เขาเผลอตัวถอนหายใจออกมาเบาๆ“เป็นอะไรไปคะ ทำไมคุณทำหน้าเครียดจัง เหนื่อยกับงานเหรอคะ” หญิงสาวเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ “คุณมีอะไรในใจอยากบอกฉันหรือเปล่า อย่าบอกนะว่า...มาคิดเสียใจตอนนี้”“ผมไม่เคยเสียใจที่รักคุณ แต่...” คนพูดมีอาการอึกอัก ท่าทีเหมือนกำลังอยากจะบอกอะไรแต่แล้วก็เงียบไปดื้อๆ จนภีรดาชักเอะใจสงสัย และเธอก็ไ
“ที่พูดเมื่อกี้คุณพูดจริงใช่ไหม” เมื่อได้อยู่กันสองต่อสองในห้องพัก รวินรุตม์ก็หันมาถามหญิงสาวที่ทำหน้าตึง พอเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้สนใจฟังแต่แอบทำปากขมุบขมิบบ่นอะไรสักอย่างอยู่ก็นึกแปลกใจ“นั่นกำลังสวดภาณยักษ์ให้ใครอยู่เหรอ”นั่นแหละ ภีรดาจึงยอมเงยหน้ามา“เปล่าค่ะ...กำลังแผ่เมตตาให้สรรพสัตว์และเจ้ากรรมนายเวร!”จากที่กำลังเครียด ชายหนุ่มก็เผลอหัวเราะพรวดออกมาทันใด“ขำอะไรคะ” ดวงตาเขียวปั๊ดตวัดมาอย่างเอาเรื่อง“อย่าบอกนะว่าคุณสวดให้รียาเขา”“ถ้าใช่แล้วจะทำไมคะ” สะบัดเสียงใส่นิดๆ แต่พอนึกขึ้นได้ว่าทำเกินไป จึงหันมาพูดเสียงอ่อยลง “ฉันขอโทษค่ะ พอดีอินไปหน่อย แล้วนี่คุณจะทำยังไงต่อคะ จะไม่ลงไปช่วยคุณชารียาเขาจริงๆ เหรอคะ”รวินรุตม์ยื่นมือไปดึงร่างอรชรลงมานั่งเคียงข้างเขาบนโซฟาตัวเดียวกันแล้วโอบกอดเธอเข้ามาชิดใกล้“ไม่ละ ผมบอกแล้วว่าจะช่วยเท่าที่เพื่อนคนหนึ่งจะช่วยได้”“แล้วคุณไม่สงสารเธอเหรอ โดนสามีทำร้ายขนาดนั้น เธอคงหวังพึ่งคุณนะคะ แต่คุณดันหนีขึ้นห้องมากับฉันแบบนี้”“อย่าห่วงเลยแพน คนอย่างรียาเขาไม่ได้สิ้นไร้หนทางขนาดนั้น อีกอย่างนี่ก็เป็นเรื่องภายในครอบครัวเขา ถ้าผมขืนเข้าไปยุ่งมันก็จะไม่
“เอ่อ...คือรียาอยาก...ขอค้างที่นี่สักคืนได้ไหมคะ ตอนนี้เขาให้คนไปเฝ้าที่คอนโดที่รียาเช่าอยู่ เข้าไปเมื่อไหร่ดลก็จะรู้ทันที รียากลัวเขาจะลงไม้ลงมืออีกค่ะ” เสียงสะท้านด้วยแรงสะอื้น“ผมคงให้คุณค้างที่นี่ด้วยไม่ได้ เพราะตอนนี้ผมต้องให้เกียรติคู่หมั้นของผมด้วย แต่เดี๋ยวผมจะลองถามนายเต้ให้ว่าที่โรงแรมเขาพอจะมีห้องว่างคืนนี้ไหม ผมจะได้ให้คุณไปพักที่นั่นก่อน”“ราล์ฟ!” ชารียาเบิกตาค้าง หน้าเปลี่ยนสีเมื่อเห็นว่าผิดแผนที่วางไว้ หางตาแลไปทางผู้หญิงที่สังเกตการณ์เงียบๆ ข้างกายเขาอย่างไม่พอใจ“ทำไมคุณถึงใจร้ายกับรียานัก คุณเคยขอรียาแต่งงานตอนที่อยู่ที่โรงพยาบาลไม่ใช่เหรอคะ แล้วทำไม...” ในเมื่อไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็ต้องเอามารยาเข้าสู้ ให้มันรู้ไปว่าคนอย่างเธอจะแพ้นังเด็กกะโปโลนี่“ผมจำได้...แต่คุณต่างหากที่ลืมว่าคุณได้ปฏิเสธโอกาสนั้นอย่างไม่ไยดีเอง เพียงเพราะรู้ว่าผมอาจจะต้องเป็นอัมพาตไปตลอดชีวิต”“เอ่อ...คุณกำลังเข้าใจผิดนะคะราล์ฟ ที่จริงตอนนั้นรียากำลังเครียดๆ เพราะเป็นห่วงคุณมาก ก็เลยเผลอพูดออกไปแบบนั้น แต่ตอนนี้รียาสำนึกได้แล้วว่าทำผิดต่อคุณ และต่อให้คุณเป็นอัมพาตตลอดชีวิตจริงๆ รียาก็จะไม่ทิ้งคุณอีก
พวงแก้มใสซับโลหิตระเรื่อ หายใจไม่ทั่วท้อง แอบรู้สึกตื่นเต้นหน่อยๆ เมื่อต้องเป็นฝ่ายคุมเกม“อ๊ะ...” มือใหม่หัดขับสะดุ้งนิดๆ ยามที่ร่างกายสอดประสานรวมร่างเป็นหนึ่งเดียวกับเขา ความใหญ่โตที่แทรกผ่านเข้ามาสร้างความอึดอัดให้หญิงสาวไม่น้อย“อย่าเกร็ง ปล่อยตัวตามสบายที่รัก อย่างนั้น อืม...เก่งมาก!” นักแข่งรถมือทองบอกอย่างใจเย็น ทั้งที่ร่างกายเขาร้อนจนแทบจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆ อยู่ร่อมร่อแล้ว มือหนาประคองบั้นท้ายกลมกลึงช่วยคุมจังหวะ แต่มันไม่ง่ายเลยเมื่อโดนความคับแน่นที่แสนนุ่มละมุนโอบรัดรึงตัวตนของเขาไว้เช่นนี้“ราล์ฟคะ...พะ...แพน...” เสียงหวานกรีดร้องลั่นแทบไม่เป็นภาษาด้วยความรัญจวน สมองปั่นป่วนขาวโพลนด้วยแรงปรารถนาลึกล้ำทุกคราวที่ขยับกายเข้าหาความใหญ่โตนั้น แต่เมื่อร่างกายเริ่มคุ้นชินและปรับตัวได้ ภีรดาก็เริ่มควบทะยานบิ๊กไบก์คู่ใจคันงามด้วยความเร็วแรงถึงใจ จนกระทั่งควงแขนเขาไปสู่จุดหมายปลายทางความสุขและเข้าเส้นชัยพร้อมกันได้อย่างสวยสดงดงาม“แพนรักคุณ...รักที่สุดเลย!” เสียงหวานกระซิบที่ข้างหูราวกับละเมอ ก่อนที่ร่างบางจะซวนซบลงที่อกแกร่ง หอบหายใจถี่กระชั้นอย่างหมดแรงคำที่เป็นดั่งน้ำทิพย์ชโลมห
ดวงหน้าใสแดงซ่าน เมื่อยามที่มือได้สัมผัสของรักของหวงชิ้นสำคัญของคนรักแบบเอกซ์คลูซีฟสุดๆ เมื่อเห็นเขามีปฏิกิริยากัดฟันเหมือนกำลังอดกลั้นอารมณ์อย่างหนักยามที่เธอเริ่มขยับมือขึ้นลงทักทายเจ้านกเขาขี้เซาตัวนั้นอย่างกล้าๆ กลัวๆ จนมันเริ่มมีทีท่าว่าจะแข็งขึงขึ้นมาทีละนิดๆ ดวงตากลมโตซุกซนก็ทอประกายวาวเพราะรู้ว่าตนมาถูกทาง ยิ่งเห็นคนตัวโตมีอาการหายใจสะดุด และสูดปากหนักขึ้นก็เริ่มย่ามใจ ขุดบทเรียนสยิวกิ้วที่เขาเคยสอนให้ออกมาใช้เต็มเหนี่ยวร่างแกร่งถึงกับผวาสะท้าน เกร็งเยือกไปทั้งร่าง เมื่อจุดอ่อนไหวถูกสัมผัสด้วยความชุ่มชื้นจากปลายชิวหาอันอ่อนนุ่มเบาๆ เลือดในกายหนุ่มก็เดือดพล่าน“รู้ตัวไหมว่าทำอะไรอยู่”“ชอบไหมคะ” ไม่ทันได้คำตอบ มือใหญ่ก็เผลอขยุ้มเส้นผมสวยและกดศีรษะอีกฝ่ายเข้าหากายแกร่งอย่างลืมตัว ภีรดาช้อนสายตาหวานฉ่ำมองคนรักหนุ่มรูปงามด้วยอารมณ์หวามไหวรัญจวน เธออยากทำให้เขามีความสุขที่สุดให้สมกับความรักที่เขามอบให้“พะ...พอก่อนที่รัก ผมจะมะ...ไม่ไหวแล้ว” เสียงกระเส่าเซ็กซี่ขาดเป็นห้วงๆ บอกถึงความทรมานของคนพูด“ไม่ไหวแล้วจะทำไมคะ...” จอมซนทำใจกล้าถามยั่วอย่างก๋ากั๋น ดวงตาใสแจ๋วฉายรอยเจ้าเล่ห์ยา
ตอนนี้อะไรๆ ก็พ่อราล์ฟลูกแม่ๆ ส่วนลูกสาวตัวจริงอย่างเธอน่ะเหรอ ก็ตกกระป๋องเป็นแพนด้าหัวเน่าไปตามระเบียบน่ะสิ แตะว่าที่ลูกเขยคนโปรดนิดแม่ก็คำรามใส่ฮึ่มๆ แล้ว ไม่ต้องพูดถึงยมุนาพี่สาวเธอ ขานั้นนิยมคนหล่อเป็นชีวิตจิตใจ เอะอะก็ว่าที่น้องเขยๆ ยิ่งตอนไปอัลตราซาวนด์แล้วรู้ว่าลูกในท้องเป็นผู้ชายด้วยแล้ว พี่สาวเธอก็แทบจะนั่งจ้องหน้าว่าที่น้องเขยอย่างเอาเป็นเอาตาย เพื่อซึมซับความหล่อวัวตายหล่อควายล้มทางสายตาให้ลูกชายในท้องกันเลยทีเดียว“อ้อนเข้าไปๆ ตอนนี้ลูกแท้ๆ จะไม่มีที่ยืนอยู่แล้วนะคะ”“ก็ไม่ต้องยืนสิ คุณก็นอนแทน ถ้าไม่มีที่นอนไม่เป็นไร เดี๋ยวผมเจียดเตียงผมให้ครึ่งนึง ไม่ได้กอดคุณตั้งนานจนผมใกล้จะลงแดงตายแล้วเนี่ย” ดวงตาคมๆ แพรวพราวอ้อนอย่างเจ้าเล่ห์ “เราเลื่อนกำหนดงานแต่งเป็นพรุ่งนี้เลยดีไหม”วาบ! แก้มใสๆ แดงเห่อจนถึงกกหู เขินจนอยากจะเอาหัวมุดใต้โต๊ะ ทำไมเขาถึงพูดจาน่าตบด้วยปากแบบนี้ล่ะ แค่นี้เธอก็ตกบ่วงจนตะกายขึ้นมาจากหลุมไม่ได้แล้ว แล้วดูนั่น ยังมีหน้ามาส่งยิ้มหวานกระชากใจให้อีก อย่ารอพรุ่งนี้เลย หอบผ้าหอบผ่อนหนีตามกันไปอยู่ด้วยซะวันนี้เลยเหอะ!“อย่ามาตลกค่ะ การ์ดแจกไปหมดแล้วเปลี่ยนทันที่
‘ไฮโซหนุ่มนักแข่งรถมือทองสุดฮอตตั้งโต๊ะแถลงข่าวเตรียมความพร้อมล่าแชมป์ซูเปอร์ไบก์หลังอาการบาดเจ็บจากอุบัติเหตุรถล้มตอนซ้อมหายเป็นปกติ พร้อมทำเซอร์ไพรส์ขอหวานใจพริตตีสาวสุดแซ่บที่ซุ่มคบหากันมาพักใหญ่แต่งงาน สร้างตำนานซินเดอเรลลาแห่งยุค 4.0 สุดโรแมนติก หักอกสาวๆ ค่อนเมือง...’ข่าวพาดหัวบนสื่อยักษ์ใหญ่หลายสำนัก พร้อมคลิปฉากบอกรักบันลือโลกแพร่กระจายในโลกออนไลน์จนติดอันดับในยูทูปอยู่นานเป็นเดือน พลอยทำให้ผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ของบริษัทไลอ้อนดริงก์ที่ภีรดาเป็นพรีเซนเตอร์มียอดขายถล่มทลายติดลมบนเครื่องดื่มยอดฮิตสำหรับซินเดอเรลลายุคใหม่ และหนึ่งในสาวๆ ที่อกหักนั้นก็มีชื่อของ...ชารียา...ติดโผอยู่ในนั้นด้วยอีกคน สาวหน้าหวานกระแทกโทรศัพท์มือถือลงอย่างเจ็บใจ เมื่อเห็นคลิปอดีตคนรักที่เธอเพิ่งสลัดทิ้งไปอย่างไม่ไยดีเพราะคิดว่าเขาจะพิการไปตลอดชีวิต แต่กลับมาสารภาพรักกับผู้หญิงกะโหลกกะลาที่ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็แพ้เธอทุกประตู คิดแล้วก็น่าเจ็บใจ ในขณะที่เธอกำลังมีปัญหากับสามีจนต้องหนีหัวซุกหัวซุน รวินรุตม์กลับกำลังมีความสุขกับว่าที่เจ้าสาวโลโซของเขา“บ้าชะมัด! เรื่องมันเป็นแบบนี้ได้ยังไง” หญิงสาวกำมือแน่นด้วยคว
ราวกับมีใครกดปุ่มหยุดเวลาไว้ ทุกสิ่งรอบกายของหญิงสาวกลายเป็นภาพเลือนลางไปชั่วขณะหนึ่ง เมื่อเธอได้ลอยละล่องอยู่ในอ้อมกอดแสนอบอุ่นอ่อนโยน ความหวานล้ำแผ่ซ่านไปทั่วทุกอณูขุมขน ซึมลึกลงไปในหัวใจ ความรู้สึกที่ถูกสะกดห้ามไว้ถูกปลดปล่อยออกมาด้วยฤทธิ์เสน่หาแห่งรอยจูบอันร้ายกาจนั้นรวินรุตม์กดยิ้มมุมปากอย่างสมใจเมื่อรับรู้ถึงการโอนอ่อนของอีกฝ่ายที่ตอบกลับมาอย่างอ่อนหวาน ความห่วงหาอาทรระหว่างเขากับเธอถูกถักทอรัดร้อยเข้าไว้ด้วยกันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็สุดจะรู้ได้ แต่เมื่อตอนนี้รู้แล้วเขาก็ไม่คิดจะปล่อยคนในอ้อมแขนให้ไปเป็นของใครอื่นอีกเขารักเธอ...รักแม่สาวแพนด้าจอมยุ่งคนนี้จนถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว“ทีนี้จะลงเอยได้หรือยัง หืม?” เสียงกระซิบนุ่มหวานล้อร่างเพรียวระหงที่แข้งขาอ่อนปวกเปียกจนต้องยืนพิงอกเจ้านกยักษ์ตัวร้ายอย่างหมดเรี่ยวแรง “หรือต้องให้ใช้ไม้ตาย...เฟรนช์คิส!”คำถามนั้นไม่มีใครได้ยินนอกจากหญิงสาวผู้ต้องมนตร์สะกดของหมีขั้วโลกในคราบนกยักษ์ตัวร้ายอย่างภีรดาเท่านั้น เธอทำได้แค่เสหลบตาคมๆ ที่มองมาด้วยเกรงว่าจะใจอ่อน ทั้งที่ความจริงเธอหมดมุกจะเล่นแล้วก็ตาม“คนหน้าไม่อาย คิดเหรอว่าจูบของคุณจะทำอะไรฉัน
“เพราะผมรักคุณไง!” เสียงที่ตอบออกมานั้นทั้งมั่นคง หนักแน่น แววตาก็เต็มไปด้วยความรู้สึกเฮือก! เสียงลมหายใจคนโดนบอกรักแบบไม่ทันตั้งตัวสะดุดกึก พร้อมกับบรรยากาศรอบข้างที่ชะงักงันไปชั่วครู่ ภีรดาหน้าแดงระเรื่อ หัวใจเต้นกระหน่ำรัวจนเกือบจะทะลุออกมานอกอก กับคำที่ยืนยันว่าการเดิมพันครั้งนี้ของเธอสำเร็จอย่างไม่น่าเชื่อ อีกด้านตติยะที่ยืนเป็นพยานรักถึงกับดีดนิ้วเปาะด้วยทีท่าสาสมใจที่สามารถง้างปากเพื่อนรักได้“คะ...คุณว่าอะไรนะ” กว่าจะหาเสียงตัวเองเจอก็นานเกือบนาทีเต็มๆ“ผมบอกว่าผมรักคุณ...แพนด้า” ดวงตาเข้มคมมองสบตาหญิงสาวอย่างไม่ปิดบังความรู้สึกอีกต่อไป “คุณล่ะรู้สึกแบบเดียวกันหรือเปล่า”คนถูกถามยกมือปิดปากถึงกับอึ้งจนไปไม่เป็น กะจะเล่นตัวอีกสักหน่อย แต่ขอบตาก็ดันร้อนผ่าวมีละอองน้ำคลอคลอง ลำคอตีบตันจนพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยืนนิ่งจนคนรอบข้างต้องเงียบรอลุ้นกับคำตอบของสาวเจ้า“ตอบเลย!” เสียงใครคนหนึ่งในกลุ่มคนดูตะโกนเชียร์ดังขึ้น และคนอื่นๆ ก็เริ่มส่งเสียงเชียร์ตามทีละคนสองคนจนดังไปทั่วบริเวณนั้น “ตอบเลยๆๆ”งานเข้าละ! เล่นเอามวลชนมากดดันแบบนี้เธอก็แย่สิเอาไงดีๆ แพนด้าเอ๋ย...รีบตอบรับไปก็ดูจะใจง่า