บทที่ 84

"ไม่นะ" ใบหน้างามเบือนหลบจูบของอีกฝ่าย เพราะตอนนี้เธอยังอยู่ห้องโถงของบ้าน แถมหน้าต่างรอบบ้านก็เปิดไว้ ถ้าใครมองเข้ามาคงเห็นแน่ แล้วยังประตูอีก ลูกน้องของเขาก็อยู่รอบบ้าน

"ไม่มีใครกล้าเข้ามาใกล้ตัวบ้านหลังนี้หรอก" พูดจบริมฝีปากหนาก็แนบลงมาจูบจนได้

แต่ทศกัณฐ์ก็ทำแค่จูบ เพราะเขาเหนื่อยจริงๆ เมื่อคืนที่ไม่ได้กลับมา เพราะติดงานด่วนพิเศษ จนถึงป่านนี้เขาก็ยังไม่ได้นอน

เพลิงยังถามเลยว่าทำไมไม่นอนอยู่ที่นั่นเลย แล้วจะแบกสังขารกลับมาเซฟเฮ้าร์ทำไม ..แต่ประโยคหลังเพลิงทำได้แค่คิดไม่กล้าพูดหรอก ไม่งั้นคงถูกสั่งวิดพื้นอีกแน่

"อือ คุณ!" เอวาตกใจอยู่ดีๆ ก็ถูกเขาอุ้มลอยขึ้นจากโซฟา มือเรียวเอื้อมขึ้นไปโอบต้นคอแกร่งไว้แน่นเพราะกลัวว่าจะตก

"ปล่อยฉันลงนะ"

"อย่าดิ้นสิเดี๋ยวก็ตก"

"ก็เพราะกลัวตกนั่นแหละปล่อย!"

เดินมาใกล้จะถึงประตูเขาก็เลยแกล้งจะทำเธอหลุดมือ หญิงสาวกอดคอเขาไว้แน่นกว่าเดิมจนทศกัณฐ์นึกขำ ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้นอนเป็นสัปดาห์ก็ไม่มีทางอ่อนแรงได้ เพราะร่างกายของเขาถูกฝึกมาเป็นอย่างดี

พอมาถึงเตียงคนตัวเล็กก็ถูกวางลงเบาๆ โดยมีร่างของเขาตามลงมาโอบกอดไว้

เอวานอนตัวนิ่งอยู่แบบนั้นได้สักพักใหญ่ ทศกัณฐ์ก็ไม