MasukShare
บทที่ 92
Terakhir Diperbarui:
2025-02-24 07:17:03
Bab terkait
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 93
ใช้เวลาในการประชุมจนมืดค่ำ และเวลานี้พนักงานก็ได้กลับบ้านกันไปหมดแล้ว เหลือแต่บรรดาเลขาหรือคนที่เกี่ยวข้องกับการประชุมส่วนเกวลิน..เอวาบอกให้กลับไปก่อน แต่ที่จริงเกวลินก็อยากจะรอน้องนั่นแหละ แต่คิดว่าไปเตรียมอาหารรอจะดีกว่าผู้บริหารหลายคนต่างก็ทยอยกันออกมาจากห้องประชุมรามสูรออกจากห้องประชุมก็กลับบ้านโดยไม่แวะห้องทำงานก่อน ส่วนสโรชาเขาให้กลับไปตั้งแต่กำลังจะเข้าประชุมแล้ว "จะกลับก่อนก็ไม่บอก" พิมพ์เก็บของแบบหน้าบึ้ง เมื่อรู้ว่าท่านประธานกลับไปโดยไม่บอกกล่าว ขณะที่พิมพ์กำลังเก็บของ เอวาก็เดินผ่านหน้าไปพิมพ์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วส่งข้อความบอกใครบางคน ให้เตรียมตัว วันนี้อะไรต่ออะไรช่างเป็นใจดีนัก"โอ๊ย" ขณะที่เอวากำลังจะเดินเข้าลิฟต์ พิมพ์ก็เห็นว่าทศกัณฐ์รีบเดินตามมา จังหวะนี้ทำยังไงก็ได้เพื่อถ่วงเวลาทศกัณฐ์ไม่ให้ตามเอวาได้ทัน พิมพ์ก็เลยแกล้งเดินล้มด้วยสัญชาตญาณ พอเห็นว่าคนล้มตรงหน้าแบบระยะเผาขน มือของชายหนุ่มก็ยื่นไปรับเอวามองกลับมาดูเล็กน้อยก่อนที่จะเดินเข้าลิฟต์ พอเขารับร่างของพิมพ์ได้แล้ว ก็รีบปล่อยแล้วเดินตรงมาที่ลิฟต์เพื่อกดหยุดมันไว้แต่ก็ไม่ทันพิมพ์ยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนที่จ
Terakhir Diperbarui : 2025-02-24ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 94
"คุณทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนเหรอ" หญิงสาวเอ่ยถามในขณะกำลังสวมใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนที่จะลงจากรถเขายังไม่ได้ตอบในทันที ถ้าตอบไปคงจะแทงใจอีกคนมากแน่ ก็เลยเลือกที่จะเงียบ แต่การเงียบนี่แหละมันคือคำตอบที่ชัดเจนเลยพอจัดเสื้อผ้าเสร็จเอวาก็ลงจากรถ เธอรู้ดีว่าห้องที่เขาให้อยู่คือห้องไหน"ได้เรื่องว่ายังไง" ชายหนุ่มถามลูกน้องคนสนิท แต่สายตาคมยังมองตามเธอเข้าไปในบ้าน"พวกมันเป็นนักเลงกระจอกครับ รับงานทั่วไป""ใครเป็นคนจ้าง"พอได้ยินว่าใครเป็นคนว่าจ้าง สายตาทศกัณฐ์ก็เปลี่ยนไป ไม่คิดว่าผู้หญิงแบบนั้นจะเลือดเย็น นี่ขนาดรู้ว่าเธอกำลังท้องอยู่นะ"ท่านจะเอายังไงครับ""มึงรู้ว่ากูต้องการยังไง ยังจะมาถามอีก!!""เดี๋ยวผมจัดให้ครับ" ว่าแล้วเพลิงก็ขับรถคันเดิมออกไป ส่วนทศกัณฐ์เดินตามเธอเข้ามาในบ้านแกร็ก..แกร็ก.. ก๊อก ก๊อก พอหมุนลูกบิดประตูดูก็รู้ว่าห้องล็อกจากด้านใน เขาก็เลยเคาะเล็กน้อยเพื่อให้คนที่อยู่ในนั้นมาเปิดประตู"ฉันจะนอน""แต่คุณยังไม่ได้ทานอะไร""ฉันไม่กิน""ออกมากินข้าว""ฉันบอกว่าไม่กินไง"ด้านนอกเงียบไปเมื่อถูกอีกฝ่ายตะคอก จนเอวาผิดสังเกต ใจหนึ่งก็อยากมาเปิดประตูดู แต่อีกใจไม่ดีกว่าปล่
Terakhir Diperbarui : 2025-02-24ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 95
"อยู่ซอยถัดไปนี่เองค่ะ" เอวาบอกเรื่องร้านอาหารนั้นกับเกวลิน"ทำไมพี่ไม่เคยได้ยินคนในบริษัทพูดเรื่องนี้" เพราะถ้ามีร้านอาหารอร่อยจริง มันต้องเป็นที่โจษขานกันในบริษัทแล้วสิ"ดูเหมือนร้านนั้นเพิ่งมาขาย ไม่แน่ป่านนี้คนในบริษัทคงแห่กันมากินเต็มร้านแล้ว..เรารีบไปกันเถอะ" เอวาจูงมือเกวลินเดินมาทางซอยหลังบริษัท"??" พอใกล้จะถึงร้านอาหารร้านนั้น เกวลินก็เห็นอะไรแว๊บๆ และมันก็เป็นเหมือนทุกครั้งที่เธอเห็น"ร้านนี้เลย แต่ทำไมไม่มีคน" มันผิดกับที่เธอพูดไว้ อาหารอร่อยขนาดนั้นทำไมไม่มีใครมากิน ถ้าจะว่าไม่เห็นร้านนี้ก็ไม่ใช่ เพราะคนในบริษัทพักอยู่ในซอยนี้ก็มี "เราเข้าไปกันดีกว่า" เอวาทิ้งความสงสัยนั้นไว้ก่อน เพราะกลิ่นอาหารในร้านโชยเข้าจมูก"ร้านเขาเปิดหรือเปล่าทำไมเงียบจัง" เกวลินก็ยังคงสงสัย"เปิดสิ วันนั้นก็เงียบแบบนี้แหละ""เชิญนั่งได้เลยค่ะ" พอทั้งสองเข้ามาในร้าน พนักงานของร้านก็รีบเดินออกมาต้อนรับ "อ้าวคุณนั้นเอง จะรับเหมือนวันนั้นเลยไหมคะ""คุณจำฉันได้หรือคะ""จำได้สิคะ""อย่าบอกนะว่าเรามากับผู้จัดการ" พอคนที่มาบริการกลับไปเตรียมอาหาร เกวลินก็ถามเอวาเหมือนจับผิดคนที่กำลังกล่าวถึงอยู่"พี่รู้ได
Terakhir Diperbarui : 2025-02-24ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที้ 96
แอดดด.. ทศกัณฐ์มาถึงประตูก็เปิดออกดู อยากรู้ว่าเป็นใครที่แอบฟัง พอไม่เห็นว่ามีใครก็เลยมองดูไปโต๊ะทำงานของเลขา แต่เธอก็ไม่ได้นั่งอยู่ตรงนั้น"เอาไงต่อดีครับ" เพลิงเดินตามออกมาดูเช่นกันที่จริงเขาก็ไม่ได้ปิดบังเรื่องงานที่ทำอยู่ แต่แค่ไม่จำเป็นต้องพูด"คงต้องได้ไปเตรียมตัว" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินกลับมาเก็บเอาของ เพราะคงจะไม่ได้กลับมาที่นี่"ท่านรู้ไหมครับว่ามันอันตราย ยังไงผมก็ต้องตามไปให้ได้" นี่แหละที่เพลิงอยากขัดคำสั่ง เพลิงไม่ไว้ใจลูกน้องคนอื่น กลัวจะดูแลเจ้านายไม่ดีและทศกัณฐ์ก็คิดไม่ต่างกัน เขาไม่กล้าให้ใครดูแลเธอนอกจากเพลิงพอหยิบเอาของสำคัญแล้ว ทศกัณฐ์ก็ออกจากห้องมาและตอนนี้เอวาก็กลับมานั่งที่โต๊ะประจำตำแหน่งแล้ว"คุณจะไปไหนคะ" หญิงสาวเดินตามหลังมาที่ลิฟต์"ผมมีงานด่วนต้องรีบไปจัดการ" มือหนาเอื้อมไปกดลิฟต์เพื่อลงข้างล่าง"งานด่วนอะไรฉันไปด้วย" หญิงสาวรีบตามเข้าไปเมื่อลิฟต์นั้นเปิดออก"ไปด้วยไม่ได้""ทำไมฉันถึงจะไปด้วยไม่ได้""ผมต้องเดินทางออกนอกประเทศ""ฉันมีพาสปอร์ต""คุณไม่เข้าใจ" ชายหนุ่มพยายามจะอธิบาย จนประตูลิฟต์เปิดออกที่ชั้นล่าง"คุณก็พูดให้ฉันเข้าใจสิ" หญิงสาวยังคงรีบเดิ
Terakhir Diperbarui : 2025-02-24ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 97
ทศกัณฐ์จำเป็นต้องใจแข็งเข้าไว้ เพราะงานที่เขาได้รับมอบหมายมันระดับประเทศ แถมมีชีวิตของเพื่อนร่วมชาติและพันธมิตรเป็นเดิมพัน เขาจะเห็นแก่เรื่องส่วนตัวไม่ได้ ชายหนุ่มก้าวเท้าลงเรือพร้อมกับส่งโทรศัพท์ให้ลูกน้องเก็บไว้รามสูรโทรกลับมาอีกหลายสายก็ไม่มีสัญญาณ เพราะโทรศัพท์นั้นถูกปิดเครื่องไปแล้ว ..เขาก็เลยต้องกดไปหาใครบางคนที่สามารถจะหยุดยั้งเรื่องนี้ได้ ทั้งๆ ที่เขาไม่ติดต่อคนคนนี้มานานแล้ว>>{"พ่อครับ"} พอปลายสายกดรับชายหนุ่มก็รีบพูด {"พ่อรู้เรื่องทศกัณฐ์หรือยังครับ"}{"ทศกัณฐ์?"} พลเอกเรวทัตคิดว่าตัวเองฟังผิด>>{"พ่ออย่าเพิ่งสงสัยอะไรเลย ฟังที่ผมถามแล้วก็ตอบมา..พ่อรู้เรื่องหน่วยรบพิเศษส่งทศกัณฐ์ไปเป็นแนวหน้าหรือยังครับ"}{"พ่อรู้แล้ว"} เพราะก่อนที่จะส่งลูกชายของท่านพลเอกไป ต้องได้ปรึกษาทางพ่อก่อนอยู่แล้ว >>{"พ่อก็ยอมส่งลูกชายของพ่อไปเสี่ยงงั้นหรือครับ?"}{"ทางนั้นต้องการคน ทศกัณฐ์ฝีมือดีลูกไม่ต้องเป็นห่วง"} เรวทัตคิดว่าลูกชายคนโตคงยังไม่รู้ฝีมือของลูกชายคนรองดี>>{"ถึงแม้จะฝีมือดีแค่ไหน แต่พ่ออย่าดูถูกฝีมือของฝั่งตรงข้ามสิครับ"} >>{"พ่ออนุมัติเรื่องนี้ไปแล้ว"}>>{"แต่พ่อก็ยกเลิกได้นี่!
Terakhir Diperbarui : 2025-02-24ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 98
"เปิดทาง" พลเอกเรวทัตมาทันได้ยินสิ่งที่รามสูรพูด ท่านไม่คิดว่าลูกชายสองคนที่ไม่เคยรู้จักกันเลย จะมีความเป็นห่วงเป็นใยกันขนาดนี้ ท่านได้เซ็นอนุมัติให้ทศกัณฐ์ร่วมรบในครั้งนี้ ถ้าสั่งยกเลิกแผนการ มันอาจจะขัดต่อเจตนารมณ์ แต่ถ้ารามสูรสามารถหยุดทศกัณฐ์ได้นั่นมันก็อีกเรื่องหนึ่งรามสูรให้ลูกน้องจัดเตรียมเรือรออยู่แล้ว เพียงแต่เขาถูกขวางไม่ให้ลงเรือ"ให้ฉันไปด้วยนะคะ" เอวาคิดว่าถ้าเธอตามไปคงจะช่วยพูดได้อีกแรง"อย่าเลย รออยู่นี่ทั้งสองคน" ในขณะที่พูดเขาได้มองไปที่ภรรยาด้วย"คุณรีบไปเถอะค่ะ เดี๋ยวตามไม่ทัน" สโรชาคิดว่าถ้าเธอขอไปด้วยกลัวว่ามันจะเป็นการถ่วงเวลามากกว่า"ฝากบอสช่วยพาคุณทศกัณฐ์กลับมาให้ได้นะคะ" เอวาพูดฝากทั้งน้ำตา ใครเห็นก็อดสงสารไม่ได้ จนพุดตาลที่ยืนอยู่ใกล้เอื้อมมือมา ตบไหล่ของเธอเบาๆพอลงเรือได้รามสูรก็สั่งให้เรือออกจากท่า ความเร็วของเรือลำนี้แน่นอนว่ามันต้องเร็วกว่าเรือลำใหญ่แบบเรือรบแน่ และเขาก็ให้ใช้ความเร็วได้เต็มที่ ทุกคนที่ยืนอยู่บนฝั่งมองเรือลำนั้นไปจนลับสายตา"เรากลับกันเถอะ" พุดตาลชวนลูกสะใภ้ทั้งสองคน เพราะนางถือว่าทศกัณฐ์เป็นลูกชายเหมือนกัน"เดี๋ยวคืนนี้จะกลับไปค้างที่บ
Terakhir Diperbarui : 2025-02-26ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 99
"ยาย" เอวาลงจากรถตุ๊กๆ ก็รีบเข้าไปหายายที่นั่งเล่นอยู่แคร่ใต้ต้นไม้หน้าบ้าน"วามาไงลูก" คนเป็นยายเอื้อมไปกอดหลานสาวไว้แน่น"คิดถึงยาย""ยายก็คิดถึงหนู แล้วนี่มันถึงวันหยุดแล้วเหรอ" ตามปกติแล้วหลานสาวจะกลับมาบ้านได้แค่ช่วงเทศกาลหยุดยาว ยายยังคงนับวันนับคืนรออยู่เลย"ทางบริษัทใจดีให้กลับมาบ้านได้ค่ะ" ที่เธอต้องได้นั่งรถตุ๊กๆ เข้ามา เพราะกลัวยายตกใจ เดี๋ยวคิดว่าเป็นหนี้จนเจ้าหนี้ตามมาที่บ้าน เพราะยายเคยเป็นหนี้คนพวกนี้มาก่อน แต่ช่วงหลังก็ใช้หนี้หมดเพราะเอวาให้ยายเอาที่ดินไปกู้เงินในระบบชาติและลูกน้องอีกคนก็เลยต้องได้คอยดูแลเอวาอยู่ห่างๆหลายวันผ่านไป,,"หนูเปิดหาอะไรอยู่ลูก" ยายแอบสงสัยเพราะเห็นหลานสาวเปลี่ยนช่องทีวีจนลายตาไปหมดแล้ว"ก็เปิดไปเรื่อยล่ะค่ะยาย" ว่าแล้วเอวาก็กดไปอีกช่อง เธอพยายามหาข่าวสงคราม ว่าตอนนี้ไปถึงไหนแล้ว แต่สถานีโทรทัศน์ก็ไม่นำข่าวมาเล่า ทั้งๆ ที่มีเรือรบจากประเทศของตัวเองไปด้วย"ยายลืมไปเลยว่าจะเอาใบเสร็จมาให้เรา" ว่าแล้วคนเป็นยายก็รีบลุกเดินไปเปิดกระเป๋าสำหรับเก็บเอกสารสำคัญ"ใบเสร็จอะไรคะ" ขณะที่คุยกับยายเธอยังคงกดหาช่องไปเรื่อยๆ"ก็ใบเสร็จที่ธนาคารส่งมาให้ ธนาค
Terakhir Diperbarui : 2025-02-26ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 100
ขาเรียวที่กำลังจะก้าวถึงกับหยุดชะงัก ซอยนี้มีรถผ่านด้วยเหรอ? หรือว่าจะเป็นรถลูกน้องเขา ถ้าไม่ใช่รถลูกน้อง งั้นก็คงเป็นรถของ...?ไม่ใช่หรอกมั้ง ถ้าเป็นเขากลับมาทุกคนก็ต้องบอกเธอบ้างแหละ เพราะเห็นอยู่ว่าเธอนอนรอเขาอยู่ทุกวันเอวาทำเป็นไม่สนใจรถคันนั้นไปก่อน เพราะเธอก็รู้สึกเสียวสันหลังอยู่ เป็นผู้หญิงเดินมาตัวคนเดียว ถ้ามันมีอารมณ์เปลี่ยวจะทำยังไงยิ่งรถคันนั้นเบรกคนตัวเล็กก็รีบสาวเท้าให้เร็วขึ้นหมั่บ!"กรี๊ดดด" เอวาตกใจกรีดร้องขึ้นมาเมื่อถูกคนในรถที่เพิ่งจะจอดคว้าร่างไว้"ผมเอง""คุณ?" จากที่กำลังดิ้นรนจะหนีรีบหันกลับมาเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นหู "คุณกลับมาแล้วจริงๆ เป็นคุณจริงๆ ใช่ไหม""โอ๊ย?" อารมณ์แบบนี้แทนที่เธอจะกอดแต่กลับ.."ขอโทษค่ะ ฉันหยิกแรงไปเหรอ""คุณทำอะไร""ฉันคิดว่าฝันไปนี่""คิดว่าตัวเองฝันแล้วมาหยิกผมเนี่ยนะ""ถ้าหยิกตัวเองฉันก็เจ็บน่ะสิ"ทศกัณฐ์ยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยก่อนที่จะดึงร่างของเธอเข้ามากอดไว้อึก อึก เสียงนี้ค่อยๆ ดังออกมาจากลำคอของคนที่เขากอดอยู่"คุณร้องไห้เหรอ""ฉันคิดว่าจะไม่ได้เจอคุณอีก""ผมไม่ตายง่ายๆ หรอก""คุณอย่าพูดแบบนั้นอีกนะ ก็ฉันไม่รู้นี่ถามใครก็ไม่มีใค
Terakhir Diperbarui : 2025-02-26
Bab terbaru
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 158 ตอนจบ
"เข้าข้างในกัน" เกษมราษฎร์เอื้อมมือมาให้อีกฝ่ายจับมือท่านไว้ เพื่อจะได้ก้าวเดินเข้าไปด้านในพร้อมกัน"ท่านทำอะไรคะ" นางยอมเดินตามแรงที่อีกฝ่ายจูง แต่ก็อดที่จะถามไม่ได้"บอกแล้วไงว่าไม่อยากปล่อยเวลาให้เสียไปเปล่าๆ แต่งงานกันนะ""อู๊วววว" เสียงโห่แสดงความยินดีดังขึ้นเมื่อเกษมราษฎร์คุกเข่าลงต่อหน้าผู้หญิงที่กำลังจะเป็นเจ้าสาวในคืนนี้ ท่านเคยพูดไว้แล้วถึงแม้ว่าจะพูดแค่กับตัวเอง ถ้ามีโอกาสได้ทำเพื่อเธอ..จะทำให้ผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้ต้องอิจฉาเธอ"ลุกขึ้นเถอะค่ะท่าน""คุณตอบตกลงมาก่อนสิ""ท่านเพิ่งขอหมั้นไปวันก่อนเองนะคะ""ถ้าคุณไม่ตกลงผมก็จะอยู่แบบนี้""ตกลงก็ได้ค่ะ" จากเสียงโห่ร้องกลายเป็นเสียงกรี๊ดลั่นจนโรงแรมแทบจะแตก เมื่อฝ่ายหญิงตอบตกลงแต่งงานด้วยเกษมราษฎร์ลุกขึ้นโดยที่ไม่ต้องให้ใครมาช่วยพยุง ถึงแม้จะอายุและเยอะแล้วแต่ร่างกายของท่านก็ยังแข็งแรง เพราะการเป็นทหารต้องได้ฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา"ดีใจด้วยนะครับ" รามสูรเข้ามาแสดงความยินดี เขาดีใจมากที่จะเห็นแม่มีความสุขสักที ตั้งแต่จำความได้เลยมั้งที่เห็นแม่ต้องเฝ้ารอพ่อกลับบ้านทุกวันและลูกๆ คนที่เหลือก็เข้ามาแสดงความยินดี รวมทั้งแขกในงาน วันนี้ท่าน
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 157
เย็นวันเดียวกันนั้น.. พุดตาลเรียกลูกชายและลูกสะใภ้มาทานข้าวเย็นร่วมกัน"สวัสดีครับท่าน" รามสูรมาพร้อมกับภรรยา และลูกชาย พอมาถึงก็เห็นว่าท่านพลเอกเกษมราษฎร์ ก็นั่งอยู่ในห้องรับแขกด้วย"มาครบกันแล้วใช่ไหม นั่งก่อนสิลูก"พอลูกชายนั่งลงเกษมราษฎร์ก็ขอเป็นคนพูดเอง ท่านบอกทุกคนว่าขอเข้ามาอยู่ร่วมครอบครัวด้วย ทีแรกเกษมราษฎร์ก็ช่างใจอยู่ กลัวลูกๆ ของพุดตาลจะไม่ชอบใจ เพราะถึงยังไงพ่อของพวกเขาก็มีทีท่าว่าจะกลับมา"ยินดีต้อนรับครับ ผมเองต่างหากที่ต้องฝากคุณแม่ไว้กับท่าน" พี่ชายคนโตเป็นคนเอ่ยพูดก่อน"ขอบใจมากนะลูก" ใจจริงพุดตาลก็อยากจะอยู่กับลูกและหลานแบบนี้ไปจนแก่เฒ่า แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว เมื่อสามีหย่าขาดจากผู้หญิงคนนั้น ยังไงท่านก็ต้องกลับมาวนเวียนจนทำให้ชีวิตอยู่ไม่เป็นสุขแน่ นางก็เลยตัดสินใจตัดกรรมกันไปแต่เพียงแค่นี้"ผมจะประกาศให้สังคมรับรู้เรื่องของเราในเร็ววันนี้""เรื่องนี้แล้วแต่ท่านค่ะ" นางคิดว่าให้คนรับรู้ไว้ก็ดี เรื่องถูกนินทาหนีไม่พ้นอยู่แล้ว ใครจะนินทาก็ช่าง ขอให้ตัวเองอยู่แบบสบายใจก็พอร่วมทานข้าวเย็นกันเสร็จ ลูกชายทั้งสองก็ขอตัวกลับเพราะมันดึกแล้ว ส่วนเพลิงไม่อยากจะกลับก็ต้องได
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 156
"ใจเย็นก่อนสิคะมาเหนื่อยๆ น้ำก็ยังไม่อาบ""ขอชื่นใจก่อน" ริมฝีปากหนากระซิบพูดในขณะที่จมูกยังสูดดมคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอด"คิดถึงคุณเหมือนกันค่ะ" รักครั้งแรกของเธอมันช่างสวยงามนัก แต่เมขลาหวังว่าจะหยุดผู้ชายคนนี้ไว้ได้แค่เธอ เพราะถ้าเขามีตำแหน่งที่สูงขึ้น เขาจะเป็นเหมือนคนที่ให้กำเนิดเธอไหม"เป็นอะไร" เพลิงสัมผัสได้ว่าอารมณ์ของเธอไม่เหมือนตอนที่เรียกเขาขึ้นมาข้างบนเลย"อนาคตข้างหน้าอะไรมันก็ไม่แน่นอนค่ะ เผื่อคุณก้าวไปในตำแหน่งที่สูงกว่านี้..""อย่าคิดอะไรที่มันจะไม่เกิดขึ้น" แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่าเธอคงกลัวว่าเขาจะทำตัวเหมือนพ่อ"คุณรู้เหรอคะว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่""ผมรักคุณ คำนี้ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้ฟังมันจากปากผม และผมก็จะพูดให้คุณฟังเพียงคนเดียว""ขอบคุณนะคะ" ขอบคุณเขาทั้งน้ำตา แต่ก่อนตอนที่ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ ยังมีความสุขมากกว่านี้เลย แต่พอรู้ว่าพ่อมีนิสัยยังไง เมขลาก็เริ่มกลัวผู้ชายรอบข้าง[โรงแรมหรู]ที่พลเอกเกษมราษฎร์พาพุดตาลมาทานข้าวที่โรงแรม เพราะรู้แล้วว่านางคงไม่กลับไปหาอะไรเดิมๆอีก ท่านต้องทำให้นางเห็นว่าท่านสามารถที่จะพานางก้าวไปในทุกๆที่ได้"ทำไมคุณรู้ว่าฉันชอบกิน เออ..
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 155
"ทำอะไรกัน"คนที่กำลังโอบกอดกันถึงกับตกใจปล่อยมือออก"ท่าน?""นายคงไม่อยากจะอยู่ในกรมแล้วใช่ไหม""อย่าทำอะไรผู้กองนะคะ" ถึงแม้เธอจะตัวเล็กกว่ามาก แต่หญิงสาวก็ใจกล้าก้าวออกมายืนบังชายคนรักไว้"เรารู้ไหมว่ามันไม่สมควร""จะสมควรหรือไม่ มันอยู่ที่เราสองคนค่ะ""อย่าลืมสิว่าเราเป็นลูกของใคร""หึ.. แล้วฉันเป็นลูกของใครล่ะคะ""มันสมควรแล้วเหรอที่จะมาพูดต่อล้อต่อเถียงกับพ่อ""พ่อ?" เมขลาอยากจะพูดอะไรอีกตั้งมากมาย แต่มันจุกในอกเสียก่อน"มีอะไรกัน" แม่บ้านรีบเข้าไปตามคุณผู้หญิงออกมาดู กลัวว่าจะมีเรื่อง"คุณมาก็ดีแล้ว ผมจะเร่งเรื่องให้ลูกไปเรียนต่อต่างประเทศ""เรียนต่อต่างประเทศ?" เพลิงพูดพร้อมกับมองหน้าเมขลา แล้วมองไปที่ท่านพลเอกเรวทัต"ฉันไม่ไปค่ะ""ลูกไม่อยากเรียน" พุดตาลคิดว่านางคงต้องได้ออกหน้าเองแล้วล่ะ"อายุแค่นี้ยังเรียนได้อีกตั้งเยอะ ทำไมถึงคิดสั้น""อะไรคือการคิดสั้นคะ""ก็ที่เห็นอยู่นี่ไง""คนนี้ผู้กองเพลิงท่านก็คงจะรู้จักแล้ว เขาเป็นคนรักของฉัน ไม่สิ.." ถ้าพูดแค่คนรักมันคงไม่จบตรงนี้แน่ เมขลาก็เลยให้สถานะใหม่กับเพลิง "เขาเป็นพ่อของลูกในท้องฉันเองค่ะ""???" ไม่ใช่แค่พลเอกเรวทัตและพุดตา
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 154
เห็นว่าทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า เรวทัตก็เลยยังไม่พูดอะไรอีก เพราะคดีเก่ายังไม่เคลียร์"อยู่พร้อมหน้ากันก็ดีแล้ว พ่อจะย้ายกลับมาอยู่บ้านหลังนี้แล้วนะ"เรวทัตพูดจบ ลูกๆ ต่างก็มองดูหน้าคนเป็นแม่มันคงเป็นเวรกรรมของนางที่เคยสร้างไว้กับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ชาติปางก่อน ชาตินี้ก็เลยต้องได้ตามมาชดใช้กรรม หนีไปไหนก็คงจะหนีไม่พ้นแล้ว"บ้านหลังนี้เป็นบ้านของคุณ คุณจะมาอยู่ใครจะว่าอะไรได้ล่ะคะ"เรวทัตอยากได้ยินคนตรงหน้าเรียกว่าคุณพี่เหมือนเดิม แต่คงต้องใช้เวลา เพราะตัวเองทำไว้กับนางเยอะ"หือ รามิล" มองเข้าไปด้านในก็เห็นลูกสะใภ้คนโตกำลังอุ้มหลานชายเดินออกมา เรวทัตก็เลยเดินเข้าไปหาหลานพอคนเป็นพ่อไปแล้ว ลูกๆ ที่ยังยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มองดูหน้าแม่อีกครั้ง นาทีนี้ไม่มีใครน่าสงสารเท่าท่านอีกแล้ว"แม่ไม่เป็นอะไรหรอก เข้าไปข้างในกันเถอะ" แค่นี้นางก็รู้แล้วว่าสามีคงจะหย่าจริง เพราะถ้าไม่งั้นคงไม่บอกว่าจะกลับมานอนบ้านหลังนี้ นางรนหาที่เอง คิดว่าท่านจะไม่กล้าหย่าดาราสาวสวยคนนั้นทุกคนเข้าไปแล้ว เมขลาก็หันกลับมากุมมือเพลิงไว้ "เรายังจะเป็นเหมือนเดิม อย่าคิดมากนะคะ" เมขลารู้ดีว่าเพลิงคิดว่าตัวเองต่ำต้อย"ผมจะไม่ถอ
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 153
"ผมมาคิดทบทวนเรื่องของเราดูแล้ว""ท่านไม่สบายหรือเปล่าคะ" แพรวพราวเริ่มใจไม่ดี แต่ก็ยังคงส่งรอยยิ้มหวานๆ ให้ แบบใจดีสู้เสือ"เราหย่ากันเถอะ""คุณพี่!!""ผมจะให้ทุกอย่างที่คุณอยากได้ ผมขอแค่ให้คุณเซ็นใบหย่า""ไม่มีทางค่ะ กว่าเราจะฝ่าฟันความรักของเรามาด้วยกันได้ ทำไมคุณพี่ถึงทำแบบนี้กับแพรวคะ""ผมให้เกียรติคุณถึงได้มาคุยก่อน หรืออยากจะคุยผ่านทนายของผมล่ะ""แพรวรักท่าน ยอมอุ้มท้องลูกของท่าน ถึงแม้จะถูกใครตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงไม่ดี""เรื่องลูกผมก็ยังจะส่งเสียเลี้ยงดู""แพรวไม่ได้ต้องการแบบนั้นสักหน่อย ใครคะ..ท่านมีใครใหม่อีกเหรอคะ""เรื่องนั้นไม่เกี่ยว เรามาคุยเรื่องของเราก่อน""เรื่องของเรา แพรวไม่หย่า!""ผมมาคุยกับคุณดีๆ แล้วนะ หลังจากนี้คุณก็คุยกับทนายของผมแล้วกัน และสิ่งที่คุณอยากได้ก็อย่าฝันว่าจะได้""ท่านอย่าบอกนะว่าจะกลับไปหามันอีก""ผมเพิ่งรู้ว่ารักภรรยา""รักภรรยาอย่างนั้นเหรอคะ แล้วที่ผ่านมาล่ะผู้หญิงนับสิบนับร้อยยังจะเรียกว่ารักภรรยาได้อยู่อีกเหรอคะ!" แต่ดูเหมือนเรวทัตจะไม่ฟังอะไรอีก เพราะตอนนี้เดินไปที่รถแล้ว "กรี๊ดดดด!!""คุณแม่เป็นอะไรคะ" มโนราห์ได้ยินเสียงร้องก็รีบลงมาดู"
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 152
"??" เมขลาได้ยินทุกคำพูดของแม่ใหญ่ที่พูดกับ.. แม้แต่คิดยังไม่กล้าเอ่ยชื่อในใจเลย คนที่ไม่ต้องการเธอ..เธอก็ไม่ต้องการคนแบบนั้นเช่นกัน"หนูเมย์" ยืนมองตามสามีเก่าไปครู่หนึ่ง พอหันกลับมาก็เจอเมขลาอยู่ตรงมุมบันได"คุณแม่ทำแบบนั้นทำไมคะ""บางทีมันอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับเราก็ได้""น้องเมย์ไม่เห็นด้วยค่ะ""แต่เขาคือ..." นางกำลังจะพูดว่าแต่นั่นคือพ่อแท้ๆ ของเมขลาเลยนะ"น้องเมย์ไม่อยากให้คุณแม่กลับไปเจอวังวนเก่าๆ อะไรที่เราสลัดทิ้งไปได้แล้ว ก็ปล่อยมันไปเถอะค่ะ"ทำไมเด็กอายุยังไม่ถึง 20 ถึงคิดได้กว่านาง ถ้านางใช้แค่หัวใจคิดก็คงจะกลับมาในวังวนเดิม แต่ถ้าใช้สมอง ปล่อยให้ทุกอย่างมันผ่านไป มันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้"แล้วแม่ต้องทำยังไง"เมขลามองใบหน้าผู้หญิงที่กาลเวลาไม่สามารถทำร้ายนางได้ เพราะถ้าเดินไปกับเธอทุกคนคงคิดว่าพี่กับน้อง ดวงตาของนางคลอไปด้วยม่านน้ำตาที่บดบัง ถึงแม้เธอจะอายุยังน้อย แต่ก็พอดูออกว่าท่านยังคงรักผู้ชายคนนั้นอยู่"ถ้าเขาคนนั้นกลับมา ทำให้คุณแม่ต้องทุกข์ใจอีก คุณแม่จะรับได้ไหมล่ะคะ" เพราะยังไงคนเดิมก็คงทำอะไรเหมือนเดิม ถ้าไม่งั้นคงไม่ออกไปไข่ไว้นอกบ้านจนทั่วแบบนี้"แม่ขออยู่คน
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 151
คฤหาสน์พลเอกเรวทัต"ดีใจจังเลยค่ะที่คุณผู้หญิงกลับมา""สบายดีกันไหม" กลับมาที่นี่ถึงสองครั้ง แต่ไม่ได้ถามสารทุกข์สุขดิบกันเลย เพราะแค่เห็นหน้าสามีเก่าก็ไม่มีอารมณ์ถามใครแล้ว"ไม่สบายก็ตรงที่คิดถึงคุณผู้หญิงนั่นแหละค่ะ""ปากหวานเหมือนเดิมนะพวกเราเนี่ย ช่วยกันเอาของเข้ามาข้างในก่อน""เดี๋ยวผมทำเองครับ" เพลิงซึ่งทำหน้าที่ขับรถรีบเดินไปเปิดกระโปรงหลัง"ฉันช่วยค่ะ" เมขลากำลังจะไปช่วยยกของแต่ถูกเพลิงห้ามไว้"เอาของขึ้นไปไว้ข้างบนเลย แม่ให้คนจัดห้องให้แล้ว""ครับ" ชายหนุ่มหิ้วกระเป๋าขึ้นไปที่ชั้นบน โดยมีหญิงคนรักเดินตามไป ส่วนของที่เหลือพวกแม่บ้านช่วยกันคนละไม้คนละมือกึก.."อืม" หญิงสาวตกใจเดินพ้นประตูเข้ามาเขาก็ปิดแล้วล็อกมันไว้ ไม่ได้ทำแค่นั้นเพลิงยังหันมาจูบพอหายตกใจเมขลาก็จูบกลับ คิดว่าคงไม่มีใครเข้ามาในห้องนี้ เพราะของที่เหลือเป็นของแม่ใหญ่คิดว่าจะจูบไม่นานพอให้หายคิดถึง ถ้าได้แยกกันอยู่จริง แต่นี่ขนาดจูบอยู่ยังคิดถึง"ผมรักคุณนะ" นิ้วแกร่งเขี่ยแก้มของหญิงคนรักเบาๆ "อยู่ที่นี่ห้ามดื้อเข้าใจไหม""คุณก็ห้ามแอบไปเที่ยวที่ไหนนะคะ""ไม่ไปไหนหรอก"ทั้งสองพูดคุยกันอยู่ครู่หนึ่งก็ลงมา.."พี่
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 150
"คุณไม่มีพันธะ แต่คุณไม่คิดเหรอกว่าเกษมอาจจะมีพันธะอยู่ก็ได้"พุดตาลเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากสามีเก่า มันก็มีส่วนอยู่บ้าง พลเอกเกษมราษฎร์ตำแหน่งใหญ่โตขนาดนั้น แถมภรรยาก็ตายจากไปนานแล้ว"เรื่องนั้นฉันคงไม่ให้ท่านต้องมาลำบากใจด้วยหรอกค่ะ..กลับกันเถอะลูก"พลเอกเรวทัตได้แต่มองตามหลังนางไป ทันใดนั้นก็คิดอะไรขึ้นมาได้"คนนี้ใช่ไหม ที่เป็นลูกของนวล" เรวทัตรีบเดินตามทั้งสองมาที่รถจากที่กำลังจะเปิดประตูพุดตาลถึงกับชะงัก"ผมจะรับลูกคนนี้กลับมาเลี้ยงเอง""??" พอประโยคนี้ออกจากปากพลเอกเรวทัต ทั้งสองที่ยืนหันหลังให้ ก็ได้หันกลับมามองพร้อมกัน "คุณหมายความว่ายังไง""ในเมื่อเด็กคนนี้เป็นลูกอีกคนของผม มันก็ไม่แปลกที่ผมจะรับลูกกลับมาเลี้ยงเอง"พุดตาลรีบจับเมขลาหลบไว้ด้านหลังของตัวเองก่อน "เสียใจด้วยค่ะ แต่ตอนนี้เมขลาเป็นลูกของดิฉันแล้ว""คุณแน่ใจเหรอว่าจะพูดเรื่องสิทธิ์เลี้ยงดูเด็กคนนี้กับผม"เมขลาส่ายหน้าเล็กน้อยเพื่อบอกกับแม่พุดตาลว่าเธอไม่ไป"แม่ไม่ยอมให้หนูไปอยู่แล้ว เรากลับบ้านกัน" นางรีบหันกลับไปเปิดประตูรถ เพื่อให้เมขลาได้ขึ้นไปนั่งก่อน"ถ้าคุณชอบขึ้นโรงขึ้นศาล ไม่เป็นไรนะผมจัดให
