LOGINShare
บทที่ 97
Last Updated:
2025-02-24 21:45:16
Related chapters
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 98
"เปิดทาง" พลเอกเรวทัตมาทันได้ยินสิ่งที่รามสูรพูด ท่านไม่คิดว่าลูกชายสองคนที่ไม่เคยรู้จักกันเลย จะมีความเป็นห่วงเป็นใยกันขนาดนี้ ท่านได้เซ็นอนุมัติให้ทศกัณฐ์ร่วมรบในครั้งนี้ ถ้าสั่งยกเลิกแผนการ มันอาจจะขัดต่อเจตนารมณ์ แต่ถ้ารามสูรสามารถหยุดทศกัณฐ์ได้นั่นมันก็อีกเรื่องหนึ่งรามสูรให้ลูกน้องจัดเตรียมเรือรออยู่แล้ว เพียงแต่เขาถูกขวางไม่ให้ลงเรือ"ให้ฉันไปด้วยนะคะ" เอวาคิดว่าถ้าเธอตามไปคงจะช่วยพูดได้อีกแรง"อย่าเลย รออยู่นี่ทั้งสองคน" ในขณะที่พูดเขาได้มองไปที่ภรรยาด้วย"คุณรีบไปเถอะค่ะ เดี๋ยวตามไม่ทัน" สโรชาคิดว่าถ้าเธอขอไปด้วยกลัวว่ามันจะเป็นการถ่วงเวลามากกว่า"ฝากบอสช่วยพาคุณทศกัณฐ์กลับมาให้ได้นะคะ" เอวาพูดฝากทั้งน้ำตา ใครเห็นก็อดสงสารไม่ได้ จนพุดตาลที่ยืนอยู่ใกล้เอื้อมมือมา ตบไหล่ของเธอเบาๆพอลงเรือได้รามสูรก็สั่งให้เรือออกจากท่า ความเร็วของเรือลำนี้แน่นอนว่ามันต้องเร็วกว่าเรือลำใหญ่แบบเรือรบแน่ และเขาก็ให้ใช้ความเร็วได้เต็มที่ ทุกคนที่ยืนอยู่บนฝั่งมองเรือลำนั้นไปจนลับสายตา"เรากลับกันเถอะ" พุดตาลชวนลูกสะใภ้ทั้งสองคน เพราะนางถือว่าทศกัณฐ์เป็นลูกชายเหมือนกัน"เดี๋ยวคืนนี้จะกลับไปค้างที่บ
Last Updated : 2025-02-26ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 99
"ยาย" เอวาลงจากรถตุ๊กๆ ก็รีบเข้าไปหายายที่นั่งเล่นอยู่แคร่ใต้ต้นไม้หน้าบ้าน"วามาไงลูก" คนเป็นยายเอื้อมไปกอดหลานสาวไว้แน่น"คิดถึงยาย""ยายก็คิดถึงหนู แล้วนี่มันถึงวันหยุดแล้วเหรอ" ตามปกติแล้วหลานสาวจะกลับมาบ้านได้แค่ช่วงเทศกาลหยุดยาว ยายยังคงนับวันนับคืนรออยู่เลย"ทางบริษัทใจดีให้กลับมาบ้านได้ค่ะ" ที่เธอต้องได้นั่งรถตุ๊กๆ เข้ามา เพราะกลัวยายตกใจ เดี๋ยวคิดว่าเป็นหนี้จนเจ้าหนี้ตามมาที่บ้าน เพราะยายเคยเป็นหนี้คนพวกนี้มาก่อน แต่ช่วงหลังก็ใช้หนี้หมดเพราะเอวาให้ยายเอาที่ดินไปกู้เงินในระบบชาติและลูกน้องอีกคนก็เลยต้องได้คอยดูแลเอวาอยู่ห่างๆหลายวันผ่านไป,,"หนูเปิดหาอะไรอยู่ลูก" ยายแอบสงสัยเพราะเห็นหลานสาวเปลี่ยนช่องทีวีจนลายตาไปหมดแล้ว"ก็เปิดไปเรื่อยล่ะค่ะยาย" ว่าแล้วเอวาก็กดไปอีกช่อง เธอพยายามหาข่าวสงคราม ว่าตอนนี้ไปถึงไหนแล้ว แต่สถานีโทรทัศน์ก็ไม่นำข่าวมาเล่า ทั้งๆ ที่มีเรือรบจากประเทศของตัวเองไปด้วย"ยายลืมไปเลยว่าจะเอาใบเสร็จมาให้เรา" ว่าแล้วคนเป็นยายก็รีบลุกเดินไปเปิดกระเป๋าสำหรับเก็บเอกสารสำคัญ"ใบเสร็จอะไรคะ" ขณะที่คุยกับยายเธอยังคงกดหาช่องไปเรื่อยๆ"ก็ใบเสร็จที่ธนาคารส่งมาให้ ธนาค
Last Updated : 2025-02-26ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 100
ขาเรียวที่กำลังจะก้าวถึงกับหยุดชะงัก ซอยนี้มีรถผ่านด้วยเหรอ? หรือว่าจะเป็นรถลูกน้องเขา ถ้าไม่ใช่รถลูกน้อง งั้นก็คงเป็นรถของ...?ไม่ใช่หรอกมั้ง ถ้าเป็นเขากลับมาทุกคนก็ต้องบอกเธอบ้างแหละ เพราะเห็นอยู่ว่าเธอนอนรอเขาอยู่ทุกวันเอวาทำเป็นไม่สนใจรถคันนั้นไปก่อน เพราะเธอก็รู้สึกเสียวสันหลังอยู่ เป็นผู้หญิงเดินมาตัวคนเดียว ถ้ามันมีอารมณ์เปลี่ยวจะทำยังไงยิ่งรถคันนั้นเบรกคนตัวเล็กก็รีบสาวเท้าให้เร็วขึ้นหมั่บ!"กรี๊ดดด" เอวาตกใจกรีดร้องขึ้นมาเมื่อถูกคนในรถที่เพิ่งจะจอดคว้าร่างไว้"ผมเอง""คุณ?" จากที่กำลังดิ้นรนจะหนีรีบหันกลับมาเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นหู "คุณกลับมาแล้วจริงๆ เป็นคุณจริงๆ ใช่ไหม""โอ๊ย?" อารมณ์แบบนี้แทนที่เธอจะกอดแต่กลับ.."ขอโทษค่ะ ฉันหยิกแรงไปเหรอ""คุณทำอะไร""ฉันคิดว่าฝันไปนี่""คิดว่าตัวเองฝันแล้วมาหยิกผมเนี่ยนะ""ถ้าหยิกตัวเองฉันก็เจ็บน่ะสิ"ทศกัณฐ์ยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยก่อนที่จะดึงร่างของเธอเข้ามากอดไว้อึก อึก เสียงนี้ค่อยๆ ดังออกมาจากลำคอของคนที่เขากอดอยู่"คุณร้องไห้เหรอ""ฉันคิดว่าจะไม่ได้เจอคุณอีก""ผมไม่ตายง่ายๆ หรอก""คุณอย่าพูดแบบนั้นอีกนะ ก็ฉันไม่รู้นี่ถามใครก็ไม่มีใค
Last Updated : 2025-02-26ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 101
จากที่รามสูรรู้มา น้องชายของเขาเป็นประเภทที่เจ้าชู้มาก แต่พอได้ยินความจากเอวาว่าทศกัณฐ์กลับมาถึงก็ไปหาเธอก่อน มันยิ่งทำให้คนเป็นพี่เริ่มแปลกใจ"คุณรู้อะไรมาใช่ไหมคะ" เอวาเห็นว่าท่านประธานเงียบไป เขาต้องรู้อะไรมาแน่ "คุณพาฉันไปหาเขาหน่อยได้ไหมคะ""แล้วเขาบอกว่ายังไง""บอกให้รออยู่ที่บ้านค่ะ แต่นี่เขาหายเข้ากรมไป 3-4 วันแล้ว เขาจะถูกทำโทษอะไรไหมคะ""เขาให้รออยู่ที่บ้าน ก็รออยู่ที่นั่น" ทำไมรามสูรจะไม่รู้ว่าทศกัณฐ์ได้รับบาดเจ็บกลับมา ทางกองทัพก็เลยส่งตัวกลับมารักษาก่อน แต่ที่รามสูรไม่รู้คือน้องชายแวะไปหาเอวาก่อนเนี่ยนะ? ทั้งๆ ที่ตอนพี่ชายไปเยี่ยมแทบไม่ได้สติเลย..แล้วเอาแรงไหนแวะหาผู้หญิงเอวาไม่ได้สนิทกับรามสูรขนาดนั้น ถ้าสโรชาอยู่ในห้องนี้ด้วยเธอคงจะขอร้องสโรชาให้ช่วยพูดอีกแรง หญิงสาวทำได้แค่ก้มหน้าเดินออกมา"มีอะไรกันหรือเปล่าเอวา" เกวลินยืนรออยู่หน้าห้องเห็นว่าเอวาเดินออกมาแบบไม่ค่อยสบายใจ"คิดถึงผัว""ไอ้เด็กคนนี้""ก็มันจริงนี่พี่ เขากลับมาแล้วหายเข้ากรมไปตั้งหลายวันแล้ว""เขาคงมีธุระนั่นแหละ""แต่เขาเป็นคนเจ้าชู้" และนี่ก็อีกเรื่องหนึ่งที่เอวาแอบคิด หรือว่าเขาไปเที่ยวกับผู้หญิงพวกน
Last Updated : 2025-02-26ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 102
"ใครเหรอลูก?" ยายเห็นหลานสาวตกใจเมื่อผู้ชายร่างสูงเปิดประตูเข้ามา มือที่เหี่ยวย่นไปตามกาลเวลา รีบดึงหลานมาไว้ด้านหลังแบบไม่กลัวตาย ยังไงก็ต้องปกป้องหลานให้ได้ก่อน"สวัสดีครับ" ชายหนุ่มไหว้พร้อมกับกล่าวสวัสดีแบบจริงใจ"ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณยาย" ขณะที่พูดกับยายสายตาเธอยังคงมองดูผู้ชายตรงหน้าแบบคิดถึง"คุณเป็นหัวโจกพวกนี้ใช่ไหม" ยายซึ่งไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย ก็ถามเหมือนคนบ้านๆ ทั่วไป"หัวโจก?" ชายหนุ่มทวนคำพูดของหญิงวัยชราที่ยืนอยู่ตรงหน้าเอวาก็นึกขำในความคิดของยาย"หลานสาวฉันเป็นหนี้พวกคุณอยู่เท่าไร ฉันพอจะมีที่ทางอยู่บ้างเดี๋ยวขายมาคืนให้""ไปกันใหญ่แล้วค่ะยาย" ยิ่งพูดเธอก็ยิ่งอายเขา"ผมว่าคุณยายไปนั่งก่อนดีกว่าครับ""คุยกันตรงนี้แหละ""ยายคะฟังวาก่อนนะ.. เขาไม่ได้เป็นแบบที่ยายคิดหรอก เขาเป็นทหาร" ก่อนอื่นต้องให้ยายรู้ก่อนว่าเขาไม่ใช่นักเลงแบบที่ยายคิด"ทหาร? แบบทหารรับจ้างน่ะเหรอ?" มันยิ่งน่าตกใจกว่าคนที่ตามทวงหนี้รายวันเสียอีก"ยายฉัน ดูทีวีมากเกินไปค่ะ" เอวาก็เลยหันไปพูดกับเขาพอยายตั้งสติได้ก็แอบมองสายตาของทั้งสองที่มองกันและกัน"พวกเราสองคนเป็นแฟนกันหรือ?""เออ.." เขายังไม่ได้ให้ส
Last Updated : 2025-02-26ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 103
"อืมม" เข้ามาถึงสิ่งแรกที่เขาทำก็คือจูบ คิดถึงแทบใจจะขาดอยู่แล้ว เอวาก็ใช่ย่อย จูบกลับแบบโหยหาไม่ต่างกันทศกัณฐ์เริ่มจัดการเสื้อผ้าบนร่างกายของเธอโดยที่ยังคงจูบอยู่พอจัดการเรียบร้อยแล้วเขาก็พาเธอไปวางลงที่เตียง"อื้อ" มือหนาลูบคลำเนินน้องสาวพร้อมกับสะกิดเม็ดเสียวไปด้วย ส่วนริมฝีปากทำหน้าที่เล้าโลมช่วงบน เพราะเขายังทำอะไรมากไม่ได้ จะขดงอร่างแต่ละทีก็รู้สึกเจ็บแผล"อ๊อย" เอวาก็แปลกใจอยู่หรอกเขาจะรีบไปไหน สัมผัสกันเพียงไม่นานก็ส่งความเป็นชายเข้ามาแล้ว แถมไม่ถอดเสื้อผ้าด้วยและเธอก็ไม่ได้แปลกใจแค่เรื่องเสื้อผ้า แรงกระแทกของเขาก็ยังไม่เหมือนเดิม หรือเขากลัวว่าจะสะเทือนถึงลูก..คงใช่แบบนั้นแน่"อ่ะ อ่ะ อื้อ อ " ถึงแม้เขาจะกระแทกไม่นานแต่ก็ไม่ได้หยุดขยับสะโพก จนการเสียดสีของเนื้อบางๆ ทำให้รู้สึกเสียวขึ้นมา"??" ความแปลกใจไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น พอเขาเร่งจังหวะ และดูเหมือนว่าใกล้จะถึงจุดแล้ว แต่เขากับทรุดตัวลงจนทำให้สิ่งที่เชื่อมต่อกันอยู่หลุดออก"ช่วยผมหน่อย" ความใหญ่โตของเขายังคงตั้งอยู่ แต่ถ้าเป็นทศกัณฐ์คนเดิม ถ้าอยากให้เธอช่วยเขาต้องดึงร่างของเธอขึ้นคร่อมไปแล้วสิ"ถ้าคุณเหนื่อยก็นอนเถอะค่ะ"
Last Updated : 2025-02-26ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 104
"มีแบบนี้ด้วยเหรอ" ชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงคนป่วย รับโทรศัพท์จากลูกน้องคนที่เขาให้ไปส่งเธอที่บ้านทศกัณฐ์ไม่รู้หรอกว่าคำว่าป้าปากมากข้างบ้านเป็นยังไง เพราะชีวิตเขาไม่ได้โคจรไปเจอกับคนพวกนั้น แต่ก็พอได้ยินสาวๆ ในสังกัดพูดกันอยู่บ้าง เรื่องที่ถูกพูดดูถูกดูแคลนว่าเป็นแบบนั้นแบบนี้"แล้วมึงจะรีบโทรมารายงานทำไมตอนนี้ไอ้ชาติ" กว่าเพลิงจะทำให้เจ้านายพักรักษาตัวต่อก็ลำบาก แต่พอได้ยินไอ้ชาติโทรมารายงานเท่านั้นแหละ "ยังไงคืนนี้ผมก็ไม่ให้เจ้านายออก ต้องรอให้ถึงพรุ่งนี้เช้าก่อน..ครับผม"เขาจะเอาแต่อารมณ์ตัวเองก็ไม่ได้เพราะลูกน้องเป็นห่วงกันทุกคน ทศกัณฐ์ก็คิดอยู่ว่าไปตอนนี้ก็ทำอะไรมากไม่ได้ และอีกอย่างหนึ่งที่เขาต้องทำคือเตรียมทุกอย่างให้พร้อมก่อน..ชายหนุ่มล้วงเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหา..>>{"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร"} คำแรกที่ได้ยินจากปากพ่อเมื่อแจ้งว่าจะให้ไปสู่ขอผู้หญิงให้ {"คนรักผมครับ ผมอยากให้พ่อเตรียมตัวด้วย"} คนแรกที่เขาต้องโทรหาก็คือพ่ออยู่แล้ว ถึงแม้รู้ดีว่าจะเจออะไรบ้าง ก็ต้องได้ให้ท่านรับรู้ไว้>>{"ผู้หญิงที่ไหน"}และนี่มันก็คืออีกหนึ่งเหตุผล ถึงแม้ผู้หญิงคนนั้นจะโดนใจเขา แต่ถ้าไม่ถูกใ
Last Updated : 2025-02-26ภรรยาที่(ไม่)รัก บมที่ 105
"ขอบคุณท่านนายพลมากเลยนะคะที่ยอมสละเวลามา""ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณคุณพุดตาล ที่คุณให้เกียรติผมมาเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายเจ้าบ่าวในครั้งนี้" ท่านคือนายพลเกษมราษฎร์ เป็นผู้บังคับบัญชาสูงสุดในเหล่าทัพที่ทศกัณฐ์รับตำแหน่งอยู่"แต่ถึงยังไงอิฉันก็ต้องขอบพระคุณท่านมาก" พอได้รับโทรศัพท์จากรามสูร คนเป็นแม่ก็ตอบตกลงในทันทีว่าจะจัดการเรื่องนี้ให้ และไม่ใช่ว่าพุดตาลจะข้ามหน้าข้ามตาสามี แต่นางรู้ดีว่าคนที่เห็นแก่หน้าตาแบบสามีของนางต้องจัดการยังไง"มีอะไรกันคะยาย" เอวากินยาบำรุงเข้าไปก็ง่วงนอนมาก และหลับไปหลายชั่วโมงเลย ตื่นมาอีกทีบ้านของเธอเหมือนว่ามีงานใหญ่ เพราะตอนนี้หน้าบ้านได้จัดเตรียมโต๊ะ ไม่ใช่โต๊ะนั่งแบบชาวบ้านธรรมดาด้วยบ้านเอวาหลังไม่ใหญ่ ที่นั่งสำหรับรับแขกก็ไม่มี ส่วนมากเพื่อนบ้านมานั่งเล่นด้วยกันก็ใช้แคร่ใต้ต้นไม้หน้าบ้านเป็นที่รับแขกแต่พอเธอตื่นขึ้นมา โซฟาที่คนธรรมดาคงไม่กล้าครอบครอง ได้มาวางอยู่ในห้องโถงบ้านหลังเล็กๆ ของเธอ และไม่ได้มีแค่โซฟาเท่านั้น บ้านทั้งหลังของเธอยังปูด้วยพรหมสวยงาม โต๊ะที่ถูกจัดมาใหม่ก็มีแจกันดอกไม้วางอยู่ แถมยังมีภาพฝาผนังดูหรูหรา"วางตรงนี้ได้เลย" และเหมือนมีผู้ชายค
Last Updated : 2025-02-26
Latest chapter
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 158 ตอนจบ
"เข้าข้างในกัน" เกษมราษฎร์เอื้อมมือมาให้อีกฝ่ายจับมือท่านไว้ เพื่อจะได้ก้าวเดินเข้าไปด้านในพร้อมกัน"ท่านทำอะไรคะ" นางยอมเดินตามแรงที่อีกฝ่ายจูง แต่ก็อดที่จะถามไม่ได้"บอกแล้วไงว่าไม่อยากปล่อยเวลาให้เสียไปเปล่าๆ แต่งงานกันนะ""อู๊วววว" เสียงโห่แสดงความยินดีดังขึ้นเมื่อเกษมราษฎร์คุกเข่าลงต่อหน้าผู้หญิงที่กำลังจะเป็นเจ้าสาวในคืนนี้ ท่านเคยพูดไว้แล้วถึงแม้ว่าจะพูดแค่กับตัวเอง ถ้ามีโอกาสได้ทำเพื่อเธอ..จะทำให้ผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้ต้องอิจฉาเธอ"ลุกขึ้นเถอะค่ะท่าน""คุณตอบตกลงมาก่อนสิ""ท่านเพิ่งขอหมั้นไปวันก่อนเองนะคะ""ถ้าคุณไม่ตกลงผมก็จะอยู่แบบนี้""ตกลงก็ได้ค่ะ" จากเสียงโห่ร้องกลายเป็นเสียงกรี๊ดลั่นจนโรงแรมแทบจะแตก เมื่อฝ่ายหญิงตอบตกลงแต่งงานด้วยเกษมราษฎร์ลุกขึ้นโดยที่ไม่ต้องให้ใครมาช่วยพยุง ถึงแม้จะอายุและเยอะแล้วแต่ร่างกายของท่านก็ยังแข็งแรง เพราะการเป็นทหารต้องได้ฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา"ดีใจด้วยนะครับ" รามสูรเข้ามาแสดงความยินดี เขาดีใจมากที่จะเห็นแม่มีความสุขสักที ตั้งแต่จำความได้เลยมั้งที่เห็นแม่ต้องเฝ้ารอพ่อกลับบ้านทุกวันและลูกๆ คนที่เหลือก็เข้ามาแสดงความยินดี รวมทั้งแขกในงาน วันนี้ท่าน
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 157
เย็นวันเดียวกันนั้น.. พุดตาลเรียกลูกชายและลูกสะใภ้มาทานข้าวเย็นร่วมกัน"สวัสดีครับท่าน" รามสูรมาพร้อมกับภรรยา และลูกชาย พอมาถึงก็เห็นว่าท่านพลเอกเกษมราษฎร์ ก็นั่งอยู่ในห้องรับแขกด้วย"มาครบกันแล้วใช่ไหม นั่งก่อนสิลูก"พอลูกชายนั่งลงเกษมราษฎร์ก็ขอเป็นคนพูดเอง ท่านบอกทุกคนว่าขอเข้ามาอยู่ร่วมครอบครัวด้วย ทีแรกเกษมราษฎร์ก็ช่างใจอยู่ กลัวลูกๆ ของพุดตาลจะไม่ชอบใจ เพราะถึงยังไงพ่อของพวกเขาก็มีทีท่าว่าจะกลับมา"ยินดีต้อนรับครับ ผมเองต่างหากที่ต้องฝากคุณแม่ไว้กับท่าน" พี่ชายคนโตเป็นคนเอ่ยพูดก่อน"ขอบใจมากนะลูก" ใจจริงพุดตาลก็อยากจะอยู่กับลูกและหลานแบบนี้ไปจนแก่เฒ่า แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว เมื่อสามีหย่าขาดจากผู้หญิงคนนั้น ยังไงท่านก็ต้องกลับมาวนเวียนจนทำให้ชีวิตอยู่ไม่เป็นสุขแน่ นางก็เลยตัดสินใจตัดกรรมกันไปแต่เพียงแค่นี้"ผมจะประกาศให้สังคมรับรู้เรื่องของเราในเร็ววันนี้""เรื่องนี้แล้วแต่ท่านค่ะ" นางคิดว่าให้คนรับรู้ไว้ก็ดี เรื่องถูกนินทาหนีไม่พ้นอยู่แล้ว ใครจะนินทาก็ช่าง ขอให้ตัวเองอยู่แบบสบายใจก็พอร่วมทานข้าวเย็นกันเสร็จ ลูกชายทั้งสองก็ขอตัวกลับเพราะมันดึกแล้ว ส่วนเพลิงไม่อยากจะกลับก็ต้องได
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 156
"ใจเย็นก่อนสิคะมาเหนื่อยๆ น้ำก็ยังไม่อาบ""ขอชื่นใจก่อน" ริมฝีปากหนากระซิบพูดในขณะที่จมูกยังสูดดมคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอด"คิดถึงคุณเหมือนกันค่ะ" รักครั้งแรกของเธอมันช่างสวยงามนัก แต่เมขลาหวังว่าจะหยุดผู้ชายคนนี้ไว้ได้แค่เธอ เพราะถ้าเขามีตำแหน่งที่สูงขึ้น เขาจะเป็นเหมือนคนที่ให้กำเนิดเธอไหม"เป็นอะไร" เพลิงสัมผัสได้ว่าอารมณ์ของเธอไม่เหมือนตอนที่เรียกเขาขึ้นมาข้างบนเลย"อนาคตข้างหน้าอะไรมันก็ไม่แน่นอนค่ะ เผื่อคุณก้าวไปในตำแหน่งที่สูงกว่านี้..""อย่าคิดอะไรที่มันจะไม่เกิดขึ้น" แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่าเธอคงกลัวว่าเขาจะทำตัวเหมือนพ่อ"คุณรู้เหรอคะว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่""ผมรักคุณ คำนี้ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้ฟังมันจากปากผม และผมก็จะพูดให้คุณฟังเพียงคนเดียว""ขอบคุณนะคะ" ขอบคุณเขาทั้งน้ำตา แต่ก่อนตอนที่ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ ยังมีความสุขมากกว่านี้เลย แต่พอรู้ว่าพ่อมีนิสัยยังไง เมขลาก็เริ่มกลัวผู้ชายรอบข้าง[โรงแรมหรู]ที่พลเอกเกษมราษฎร์พาพุดตาลมาทานข้าวที่โรงแรม เพราะรู้แล้วว่านางคงไม่กลับไปหาอะไรเดิมๆอีก ท่านต้องทำให้นางเห็นว่าท่านสามารถที่จะพานางก้าวไปในทุกๆที่ได้"ทำไมคุณรู้ว่าฉันชอบกิน เออ..
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 155
"ทำอะไรกัน"คนที่กำลังโอบกอดกันถึงกับตกใจปล่อยมือออก"ท่าน?""นายคงไม่อยากจะอยู่ในกรมแล้วใช่ไหม""อย่าทำอะไรผู้กองนะคะ" ถึงแม้เธอจะตัวเล็กกว่ามาก แต่หญิงสาวก็ใจกล้าก้าวออกมายืนบังชายคนรักไว้"เรารู้ไหมว่ามันไม่สมควร""จะสมควรหรือไม่ มันอยู่ที่เราสองคนค่ะ""อย่าลืมสิว่าเราเป็นลูกของใคร""หึ.. แล้วฉันเป็นลูกของใครล่ะคะ""มันสมควรแล้วเหรอที่จะมาพูดต่อล้อต่อเถียงกับพ่อ""พ่อ?" เมขลาอยากจะพูดอะไรอีกตั้งมากมาย แต่มันจุกในอกเสียก่อน"มีอะไรกัน" แม่บ้านรีบเข้าไปตามคุณผู้หญิงออกมาดู กลัวว่าจะมีเรื่อง"คุณมาก็ดีแล้ว ผมจะเร่งเรื่องให้ลูกไปเรียนต่อต่างประเทศ""เรียนต่อต่างประเทศ?" เพลิงพูดพร้อมกับมองหน้าเมขลา แล้วมองไปที่ท่านพลเอกเรวทัต"ฉันไม่ไปค่ะ""ลูกไม่อยากเรียน" พุดตาลคิดว่านางคงต้องได้ออกหน้าเองแล้วล่ะ"อายุแค่นี้ยังเรียนได้อีกตั้งเยอะ ทำไมถึงคิดสั้น""อะไรคือการคิดสั้นคะ""ก็ที่เห็นอยู่นี่ไง""คนนี้ผู้กองเพลิงท่านก็คงจะรู้จักแล้ว เขาเป็นคนรักของฉัน ไม่สิ.." ถ้าพูดแค่คนรักมันคงไม่จบตรงนี้แน่ เมขลาก็เลยให้สถานะใหม่กับเพลิง "เขาเป็นพ่อของลูกในท้องฉันเองค่ะ""???" ไม่ใช่แค่พลเอกเรวทัตและพุดตา
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 154
เห็นว่าทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า เรวทัตก็เลยยังไม่พูดอะไรอีก เพราะคดีเก่ายังไม่เคลียร์"อยู่พร้อมหน้ากันก็ดีแล้ว พ่อจะย้ายกลับมาอยู่บ้านหลังนี้แล้วนะ"เรวทัตพูดจบ ลูกๆ ต่างก็มองดูหน้าคนเป็นแม่มันคงเป็นเวรกรรมของนางที่เคยสร้างไว้กับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ชาติปางก่อน ชาตินี้ก็เลยต้องได้ตามมาชดใช้กรรม หนีไปไหนก็คงจะหนีไม่พ้นแล้ว"บ้านหลังนี้เป็นบ้านของคุณ คุณจะมาอยู่ใครจะว่าอะไรได้ล่ะคะ"เรวทัตอยากได้ยินคนตรงหน้าเรียกว่าคุณพี่เหมือนเดิม แต่คงต้องใช้เวลา เพราะตัวเองทำไว้กับนางเยอะ"หือ รามิล" มองเข้าไปด้านในก็เห็นลูกสะใภ้คนโตกำลังอุ้มหลานชายเดินออกมา เรวทัตก็เลยเดินเข้าไปหาหลานพอคนเป็นพ่อไปแล้ว ลูกๆ ที่ยังยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มองดูหน้าแม่อีกครั้ง นาทีนี้ไม่มีใครน่าสงสารเท่าท่านอีกแล้ว"แม่ไม่เป็นอะไรหรอก เข้าไปข้างในกันเถอะ" แค่นี้นางก็รู้แล้วว่าสามีคงจะหย่าจริง เพราะถ้าไม่งั้นคงไม่บอกว่าจะกลับมานอนบ้านหลังนี้ นางรนหาที่เอง คิดว่าท่านจะไม่กล้าหย่าดาราสาวสวยคนนั้นทุกคนเข้าไปแล้ว เมขลาก็หันกลับมากุมมือเพลิงไว้ "เรายังจะเป็นเหมือนเดิม อย่าคิดมากนะคะ" เมขลารู้ดีว่าเพลิงคิดว่าตัวเองต่ำต้อย"ผมจะไม่ถอ
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 153
"ผมมาคิดทบทวนเรื่องของเราดูแล้ว""ท่านไม่สบายหรือเปล่าคะ" แพรวพราวเริ่มใจไม่ดี แต่ก็ยังคงส่งรอยยิ้มหวานๆ ให้ แบบใจดีสู้เสือ"เราหย่ากันเถอะ""คุณพี่!!""ผมจะให้ทุกอย่างที่คุณอยากได้ ผมขอแค่ให้คุณเซ็นใบหย่า""ไม่มีทางค่ะ กว่าเราจะฝ่าฟันความรักของเรามาด้วยกันได้ ทำไมคุณพี่ถึงทำแบบนี้กับแพรวคะ""ผมให้เกียรติคุณถึงได้มาคุยก่อน หรืออยากจะคุยผ่านทนายของผมล่ะ""แพรวรักท่าน ยอมอุ้มท้องลูกของท่าน ถึงแม้จะถูกใครตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงไม่ดี""เรื่องลูกผมก็ยังจะส่งเสียเลี้ยงดู""แพรวไม่ได้ต้องการแบบนั้นสักหน่อย ใครคะ..ท่านมีใครใหม่อีกเหรอคะ""เรื่องนั้นไม่เกี่ยว เรามาคุยเรื่องของเราก่อน""เรื่องของเรา แพรวไม่หย่า!""ผมมาคุยกับคุณดีๆ แล้วนะ หลังจากนี้คุณก็คุยกับทนายของผมแล้วกัน และสิ่งที่คุณอยากได้ก็อย่าฝันว่าจะได้""ท่านอย่าบอกนะว่าจะกลับไปหามันอีก""ผมเพิ่งรู้ว่ารักภรรยา""รักภรรยาอย่างนั้นเหรอคะ แล้วที่ผ่านมาล่ะผู้หญิงนับสิบนับร้อยยังจะเรียกว่ารักภรรยาได้อยู่อีกเหรอคะ!" แต่ดูเหมือนเรวทัตจะไม่ฟังอะไรอีก เพราะตอนนี้เดินไปที่รถแล้ว "กรี๊ดดดด!!""คุณแม่เป็นอะไรคะ" มโนราห์ได้ยินเสียงร้องก็รีบลงมาดู"
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 152
"??" เมขลาได้ยินทุกคำพูดของแม่ใหญ่ที่พูดกับ.. แม้แต่คิดยังไม่กล้าเอ่ยชื่อในใจเลย คนที่ไม่ต้องการเธอ..เธอก็ไม่ต้องการคนแบบนั้นเช่นกัน"หนูเมย์" ยืนมองตามสามีเก่าไปครู่หนึ่ง พอหันกลับมาก็เจอเมขลาอยู่ตรงมุมบันได"คุณแม่ทำแบบนั้นทำไมคะ""บางทีมันอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับเราก็ได้""น้องเมย์ไม่เห็นด้วยค่ะ""แต่เขาคือ..." นางกำลังจะพูดว่าแต่นั่นคือพ่อแท้ๆ ของเมขลาเลยนะ"น้องเมย์ไม่อยากให้คุณแม่กลับไปเจอวังวนเก่าๆ อะไรที่เราสลัดทิ้งไปได้แล้ว ก็ปล่อยมันไปเถอะค่ะ"ทำไมเด็กอายุยังไม่ถึง 20 ถึงคิดได้กว่านาง ถ้านางใช้แค่หัวใจคิดก็คงจะกลับมาในวังวนเดิม แต่ถ้าใช้สมอง ปล่อยให้ทุกอย่างมันผ่านไป มันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้"แล้วแม่ต้องทำยังไง"เมขลามองใบหน้าผู้หญิงที่กาลเวลาไม่สามารถทำร้ายนางได้ เพราะถ้าเดินไปกับเธอทุกคนคงคิดว่าพี่กับน้อง ดวงตาของนางคลอไปด้วยม่านน้ำตาที่บดบัง ถึงแม้เธอจะอายุยังน้อย แต่ก็พอดูออกว่าท่านยังคงรักผู้ชายคนนั้นอยู่"ถ้าเขาคนนั้นกลับมา ทำให้คุณแม่ต้องทุกข์ใจอีก คุณแม่จะรับได้ไหมล่ะคะ" เพราะยังไงคนเดิมก็คงทำอะไรเหมือนเดิม ถ้าไม่งั้นคงไม่ออกไปไข่ไว้นอกบ้านจนทั่วแบบนี้"แม่ขออยู่คน
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 151
คฤหาสน์พลเอกเรวทัต"ดีใจจังเลยค่ะที่คุณผู้หญิงกลับมา""สบายดีกันไหม" กลับมาที่นี่ถึงสองครั้ง แต่ไม่ได้ถามสารทุกข์สุขดิบกันเลย เพราะแค่เห็นหน้าสามีเก่าก็ไม่มีอารมณ์ถามใครแล้ว"ไม่สบายก็ตรงที่คิดถึงคุณผู้หญิงนั่นแหละค่ะ""ปากหวานเหมือนเดิมนะพวกเราเนี่ย ช่วยกันเอาของเข้ามาข้างในก่อน""เดี๋ยวผมทำเองครับ" เพลิงซึ่งทำหน้าที่ขับรถรีบเดินไปเปิดกระโปรงหลัง"ฉันช่วยค่ะ" เมขลากำลังจะไปช่วยยกของแต่ถูกเพลิงห้ามไว้"เอาของขึ้นไปไว้ข้างบนเลย แม่ให้คนจัดห้องให้แล้ว""ครับ" ชายหนุ่มหิ้วกระเป๋าขึ้นไปที่ชั้นบน โดยมีหญิงคนรักเดินตามไป ส่วนของที่เหลือพวกแม่บ้านช่วยกันคนละไม้คนละมือกึก.."อืม" หญิงสาวตกใจเดินพ้นประตูเข้ามาเขาก็ปิดแล้วล็อกมันไว้ ไม่ได้ทำแค่นั้นเพลิงยังหันมาจูบพอหายตกใจเมขลาก็จูบกลับ คิดว่าคงไม่มีใครเข้ามาในห้องนี้ เพราะของที่เหลือเป็นของแม่ใหญ่คิดว่าจะจูบไม่นานพอให้หายคิดถึง ถ้าได้แยกกันอยู่จริง แต่นี่ขนาดจูบอยู่ยังคิดถึง"ผมรักคุณนะ" นิ้วแกร่งเขี่ยแก้มของหญิงคนรักเบาๆ "อยู่ที่นี่ห้ามดื้อเข้าใจไหม""คุณก็ห้ามแอบไปเที่ยวที่ไหนนะคะ""ไม่ไปไหนหรอก"ทั้งสองพูดคุยกันอยู่ครู่หนึ่งก็ลงมา.."พี่
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 150
"คุณไม่มีพันธะ แต่คุณไม่คิดเหรอกว่าเกษมอาจจะมีพันธะอยู่ก็ได้"พุดตาลเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากสามีเก่า มันก็มีส่วนอยู่บ้าง พลเอกเกษมราษฎร์ตำแหน่งใหญ่โตขนาดนั้น แถมภรรยาก็ตายจากไปนานแล้ว"เรื่องนั้นฉันคงไม่ให้ท่านต้องมาลำบากใจด้วยหรอกค่ะ..กลับกันเถอะลูก"พลเอกเรวทัตได้แต่มองตามหลังนางไป ทันใดนั้นก็คิดอะไรขึ้นมาได้"คนนี้ใช่ไหม ที่เป็นลูกของนวล" เรวทัตรีบเดินตามทั้งสองมาที่รถจากที่กำลังจะเปิดประตูพุดตาลถึงกับชะงัก"ผมจะรับลูกคนนี้กลับมาเลี้ยงเอง""??" พอประโยคนี้ออกจากปากพลเอกเรวทัต ทั้งสองที่ยืนหันหลังให้ ก็ได้หันกลับมามองพร้อมกัน "คุณหมายความว่ายังไง""ในเมื่อเด็กคนนี้เป็นลูกอีกคนของผม มันก็ไม่แปลกที่ผมจะรับลูกกลับมาเลี้ยงเอง"พุดตาลรีบจับเมขลาหลบไว้ด้านหลังของตัวเองก่อน "เสียใจด้วยค่ะ แต่ตอนนี้เมขลาเป็นลูกของดิฉันแล้ว""คุณแน่ใจเหรอว่าจะพูดเรื่องสิทธิ์เลี้ยงดูเด็กคนนี้กับผม"เมขลาส่ายหน้าเล็กน้อยเพื่อบอกกับแม่พุดตาลว่าเธอไม่ไป"แม่ไม่ยอมให้หนูไปอยู่แล้ว เรากลับบ้านกัน" นางรีบหันกลับไปเปิดประตูรถ เพื่อให้เมขลาได้ขึ้นไปนั่งก่อน"ถ้าคุณชอบขึ้นโรงขึ้นศาล ไม่เป็นไรนะผมจัดให
