เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 58
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-24 06:39:34
บทที่เกี่ยวข้อง
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 59
สายๆ ของวันเดียวกัน ..ทุกคนยังคงอยู่บนเรือ เพราะรอให้พายุพัดผ่านไปก่อน"ฉันออกไปด้วย" ได้ยินว่าเขาจะออกไปดูลูกเรือ และดูคนที่ช่วยชีวิตขึ้นมาได้ เธอก็เลยอยากจะไปด้วย"ไม่ได้""ถ้างั้นคุณก็รีบกลับมานะคะ"ก่อนออกจากห้องริมฝีปากหนาโน้มลงไปจูบแก้มของเธอเบาๆ แล้วชายหนุ่มก็ออกไปสโรชานั่งรออยู่ในห้องได้สักพักใหญ่ๆ ก็นึกอยากออกไปชมบรรยากาศรอบนอกดู เพราะหาโอกาสแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว ถ้าเธอไม่ไปรบกวนการทำงานของพวกเขาก็คงจะไม่เป็นอะไร คิดได้แบบนั้นหญิงสาวก็เปิดประตูแง้มออกมาดูก่อนว่าด้านนอกมีใครอยู่ไหม พอทางสะดวกก็รีบออกมาจากห้องหญิงสาวเลือกที่จะเดินไปตามทางที่เธอมาเมื่อวานนี้"ทำไมลมแรงจัง" ออกมาก็รู้สึกหนาว แต่นานๆ ได้ออกมาที เธอก็เลยยืนมองท้องทะเลจนเพลิน "ว้ายยย กรี๊ดดด!"ขณะที่เหม่อลอยอยู่พายุพัดมาอย่างแรง คนตัวเล็กกระเด็นไปเกือบจะชนผนัง แต่โชคดีที่มีมือของใครบางคนคว้าร่างเธอไว้ได้ทัน"ขอบคุณนะคะ" สัมผัสแรกยังคิดว่าเป็นสามีตัวเอง แต่พอมองดูแล้วกลับไม่ใช่ "ขอบคุณอีกครั้งนะคะ" หญิงสาวรีบแกะมือผู้ชายคนที่รั้งร่างของเธออยู่ออก"อยากเป็นอาหารปลาฉลามหรือไง"อะไรของผู้ชายคนนี้ ตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้วน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-24ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 60
"คุณมาทำอะไรที่นี่""โรสรู้จักเขาเหรอ" เอวากระซิบถามรุ่นน้อง"เจอกันตอนที่ออกทะเล ว่าแต่คุณมาทำอะไรที่นี่" พอตอบเอวาเสร็จ สโรชาก็หันมาถามผู้ชายคนเดิมอีก"คงมาหาปลาไปกินมั้ง" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินเข้าไปในลิฟต์"เขามาหาปลาอะไรที่บริษัทนี้" เอวาไม่เข้าใจก็เลยถามสโรชา..แต่สายตานั้นมองตามแทบน้ำลายหก เพราะรูปร่างหน้าตาของเขา "อ้าวไปไหนกันแล้ว" มัวแต่มองตามผู้ชาย พอหันกลับมาอีกทีทั้งเกวลินและสโรชาต่างก็เดินไปไกลแล้ว[ร้านอาหารตามสั่ง]"น้องโรสไม่กินก่อนเหรอ""ไม่หรอกค่ะโรสขอห่อไปเผื่อคุณรามด้วย""ก็ได้จ้า งั้นพี่สองคนจะกินอยู่ที่ร้านนี้นะ" ว่าแล้วเกวลินและเอวาก็เดินไปหาที่นั่งพอได้อาหารตามสั่งแล้ว สโรชารีบกลับเข้ามา เพราะเธอซื้อมาเผื่อเขาด้วยชุดหนึ่งหญิงสาวเอื้อมมือไปกดลิฟต์เพื่อจะขึ้นชั้นบน แต่พอประตูเปิดออก ก็เห็นว่าสามีของเธอเดินออกมาจากลิฟต์พร้อมกับเลขา"คุณจะไปไหนอีกคะ""ออกไปธุระเดี๋ยวผมกลับมา" พูดแค่นั้นเขาก็เดินออกไปขึ้นรถที่จอดรออยู่แล้ว ทิ้งให้เธอได้แต่มองตามจนเวลาผ่านเลยมาบ่ายคล้อยของวันเดียวกัน..รามสูรกลับเข้ามาในห้องทำงานก็เห็นว่ามีกล่องอาหารวางอยู่บนโต๊ะสองกล่อง"ใครเอาเข้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-24ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 61
เช้าวันต่อมา.."หนูไม่โกรธให้พ่อใช่ไหมครับ ช่วงนี้พ่องานยุ่งมากคงไม่มีเวลามาหาเรา" ไม่รู้ล่ะว่าลูกจะเข้าใจไหม เรื่องที่บอกว่าพ่อจะมาหา แต่พอคนเป็นพ่อไม่ได้มา เธอก็เลยต้องได้บอกใหม่อีกที ..สงสัยบ้านของเธอจะอยู่ไกลมากจนขับรถมาไม่ถึงมั้ง..หรือไม่หนูกับแม่คงไม่สำคัญมากพอ ที่พ่อจะสละเวลาพวกนั้นมาหาได้"จะไปทำงานแล้วเหรอลูก""ฝากตาหนูด้วยนะคะแม่" หญิงสาวพูดพร้อมกับส่งลูกชายให้กับแม่ใหญ่"วันนี้คุณย่าก็คงมาขลุกอยู่ที่นี่อีก" ตั้งแต่ได้เลี้ยงหลานร่วมกัน คุณยายกับคุณย่าเริ่มมีปฏิสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมากขึ้นจะไม่ไปทำงานก็ไม่ได้ อยากรีบให้จบๆ ไป แต่ก็ดูเหมือนงานจะมีมากขึ้น เขาคงใช้พวกเธอจนให้คุ้มมั้งสโรชาใช้รถของที่บ้านไม่ต้องให้ใครรับส่งอีกแล้ว[บริษัท]"ไม่ได้นอนหรือไง ทำไมถึงหน้าตาไม่ผ่องใสเลย" เอวาถามเมื่อสโรชาเดินมานั่งแล้ว"แม่ลูกอ่อนพี่ไม่เข้าใจหรอก" หญิงสาวพูดพร้อมกับหยิบงานขึ้นมาทำ ที่พูดแบบนี้เพราะตัดปัญหาการถามประโยคต่อไปอีก"เข้ามาหาผมในห้องหน่อย" รามสูรมาถึงก็เห็นว่าเธอกำลังนั่งทำงานอยู่ เขาก็เลยเดินเข้ามาหา"ฉันทำงานอยู่ค่ะ" สโรชาตอบโดยไม่มองหน้า"เมื่อคืนนี้ติดงานที่วัด" เขาคิดว่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-24ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 62
"คุณจะให้ฉันไปด้วยจริงหรือคะ""ไปด้วยกัน เดี๋ยวผมจะโทรไปบอกคุณแม่ให้ดูหลานไปก่อน""ไม่ต้องรบกวนท่านหรอกค่ะ รามิลฝากคุณยายไว้ก็ได้" ในเมื่อเขาจะให้ไปด้วยทำไมเธอจะไม่ไปล่ะพอคุยกันรู้เรื่องแล้ว สโรชาก็เลยออกมาทำงาน"เป็นยังไงบ้าง""อะไรเป็นยังไงคะ""ก็.." เอวาอยากจะถามเรื่องเลขามากกว่า แต่มันก็คงจะดูไม่งามเพราะตัวเองไม่ใช่เมีย ก็เลยไม่พูดเรื่องนั้น "..ว่าแต่ผู้ชายคนนั้นโรสรู้จักไหม""คนไหนคะ""คนที่ช่วยโรสไว้ไง""ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัวหรอกค่ะ เพิ่งรู้จักกันตอนลงเรือ""จริงเหรอ ติดต่อให้พี่หน่อยสิ" เอวาคิดว่าแค่นี้ก็ถือว่ารู้จักแล้ว"พี่เอวาสนใจเหรอคะ" ทั้งสองอายุต่างกันแค่ปีกว่าๆ แต่เอวาก็เป็นรุ่นพี่ที่มาทำงานก่อน สโรชาก็เลยให้ความนับถือ"หล่อขนาดนั้นใครจะไม่สนใจล่ะ ว่าแต่มีเมียหรือยัง ถ้ามีเมียหล่อแค่ไหนพี่ก็ไม่เอานะ..ไม่ใช่แม่เลขานั่น" เอาไปเอามาก็วนกลับมาที่เดิม เอวาก็เลยหยุดพูดดีกว่า เดี๋ยวอดกัดเลขาไม่ได้อีกเวลาเลิกงาน"ตอนเย็นผมจะไปรับที่บ้านนะ" ชายหนุ่มเห็นว่ามันถึงเวลาเลิกงานแล้ว เขาก็เลยออกมาบอกกับเธอก่อนสโรชาไม่ได้ตอบแต่มองหน้าของคนเป็นสามี เมื่อคืนนี้บอกจะไปหาก็ทีหนึ่งแล้ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-24ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 63
เข้ามาถึงข้างในรามสูรไม่รอช้าอีกแล้ว ถึงแม้ว่าร่างกายจะอ่อนเพลียมาก แต่ความต้องการในตัวเธอก็ไม่ได้น้อยไปกว่าร่างกายที่อ่อนเพลียเลยริมฝีปากหนาจูบลงซอกคอระหง มือข้างหนึ่งจัดการเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่อยู่ ส่วนอีกข้างสอดขึ้นมาปลดตะขอเสื้อชุดชั้นในไปพร้อมๆ กันส่วนหญิงสาวทำแค่ยืนอยู่นิ่งๆ ให้เขาเป็นคนจัดการเองเพียงไม่นานทุกอย่างก็พร้อม"อืม..คุณราม" ไปงานศพกลับมายังไม่ได้อาบน้ำเลย ใครจะกล้าให้เขาใช้ลิ้นกับตรงนั้นล่ะ รู้แบบนี้ขออาบน้ำก่อนดีกว่า มือเรียวผลักหน้าผากของอีกฝ่ายไว้เล็กน้อยพอเป็นจริตแต่ดูเหมือนชายหนุ่มจะไม่ได้รังเกียจในตัวเธอเลย ขาเรียวถูกจับแยกออกจากกันพร้อมกับแนบริมฝีปากลงไปสัมผัสกับเนินน้องสาวแบบทะนุถนอม นิ้วแกร่งถูกส่งเข้าไปในร่องเพียงแค่ปลุกเร้าอารมณ์ เพราะถ้ากระแทกนิ้วแรงก็กลัวว่าจะไปทำให้เธอเจ็บเหมือนแต่ก่อนอีก"อื้อ"ยิ่งได้ยินเสียงครางของอีกฝ่ายรามสูรก็ยิ่งกระตุ้น จนรู้สึกว่าเธอจะทนไม่ไหวแล้ว คนร่างสูงก็เลยขยับขึ้นมา เพราะเขาก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน"อ๊อย อ่ะ อ่ะ" พอความเป็นชายถูกส่งเข้าไปเจ้าของท่อนเอ็นนั้นก็เริ่มขยับ และจนกลายเป็นการกระแทกมือหนาจับขาเรียวขึ้นมาพาดไหล่เพื่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-24ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 64
ก๊อก ก๊อก "บอสให้ผู้จัดการเข้าไปพบค่ะ" เคาะแค่พอส่งสัญญาณพิมพ์ก็เปิดประตูเข้าไป"เดี๋ยวตามไป" ชายหนุ่มที่ยืนมองทอดออกไปนอกผนังห้องที่ถูกสร้างจากกระจก ชำเลืองมองดูเลขาท่านประธานเล็กน้อยก่อนที่จะตอบ"ค่ะ" วันนั้นพิมพ์ก็เห็นเขาแล้ว แต่วันนั้นไม่ได้แต่งตัวในสไตล์นี้ พอแต่งสูทผูกเนคไทเข้า ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงหล่อมาก หล่อไม่แพ้ท่านประธานของเธอเลยห้องท่านประธาน.."ผู้จัดการมาแล้วค่ะ" พิมพ์เดินนำหน้ามาแล้วก็เปิดประตูห้องให้"ผมขอคุยกับผู้จัดการหน่อย""ค่ะ" ก่อนที่จะปิดประตู พิมพ์อดไม่ได้ที่จะมองหน้าทั้งสองคนสลับกันไปมา เพราะเค้าโครงใบหน้าของทั้งสองเหมือนผลิตมาจากบล็อกเดียวกันเลย"พี่ว่าแม่นี่จะอ่อยผู้จัดการไหม" เอวาซึ่งให้ความสนใจมากตอนที่ทั้งสองเดินผ่านไป กระซิบถามเกวลิน"จะเหลือเหรอ""หือ??" ที่เอวาแปลกใจ ไม่ใช่เพราะคำตอบหรอก แต่เพราะเกวลินไม่ตำหนิแถมยังพูดกับเธอเรื่องนี้อีก"ทำงานต่อได้แล้ว สนใจแต่เรื่องชาวบ้าน"ผู้จัดการเข้าไปในห้องของท่านประธานร่วมชั่วโมงได้ก็ออกมา"คุณพิมพ์เดี๋ยวผมจะออกไปข้างนอกหน่อยนะ" ผู้จัดการเดินกลับไปที่ห้องได้ครู่หนึ่งท่านประธานก็เดินออกมา"ให้พิมพ์ไปด้วยไหมคะ""ไม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-24ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 65
"ทำไมไม่รับล่ะคะ" จะไม่ให้ถามก็ไม่ได้ เพราะว่าเขาตัดสายทิ้งไปต่อหน้าเธอ"ตอนนี้เวลาทานข้าว ผมไม่อยากคุยเรื่องงาน""เผื่อไม่ใช่เรื่องงานล่ะคะ" ถามไปแล้วถึงนึกได้ว่าไม่ควรพูด หญิงสาวก็เลยตักอาหารใส่ปากเพื่อปิดปากตัวเองไว้"ผมไม่อยากให้คุณคิดมากเลย ผมกับพิมพ์เราเป็นแค่เจ้านายกับลูกน้อง""ค่ะ""ดูคุณจะไม่เข้าใจ""ฉันไม่เข้าใจตรงไหนคะ ฉันก็บอกว่าค่ะอยู่นี่ไง"เพียงไม่นานสายเดิมก็โทรเข้ามาอีกครั้ง สโรชามองไปเล็กน้อยแล้วก็ตักอาหารใส่ปากอีก ตอนนี้กินอาหารแทบไม่รู้รสชาติ นี่หรือคืออานุภาพแห่งความหึงจะกดตัดสายอีกก็ไม่ได้ เพราะถ้าโทรมาครั้งที่สองนั่นหมายถึงว่าคนโทรคงมีธุระด่วน>>{"ว่าไง"} ชายหนุ่มรับสายต่อหน้าภรรยาตรงนั้น {"บอสคะ"}>>{"มีอะไร"} ฟังน้ำเสียงของเลขาเหมือนกับร้องไห้ เพราะมีเสียงสะอื้นด้วย {"คนที่ทำงานฝ่ายบัญชี ทำร้ายร่างกายพิมพ์ค่ะ"}>>{"ทำร้ายร่างกาย?"}สโรชาที่กำลังกินข้าวอยู่ ได้ยินแค่นั้นก็พอจะเดาได้แล้ว ต้องเป็นเอวาแน่>>{"มันเกิดอะไรขึ้น"} {"บอสต้องจัดการนะคะ พิมพ์ไม่ยอมด้วย"}>>{"กลับไปค่อยคุยกัน"} ว่าแล้วชายหนุ่มก็วางสายไป แล้วโทรไปหาผู้จัดการทั่วไป เพื่อจะถามว่ามั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-24ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 66
"ก็ฉันนี่ไงคะ เป็นพยานบุคคลให้""แต่ตอนนั้นคุณทานข้าวอยู่กับผม" เรื่องนี้มันละเอียดอ่อนมาก เขาไม่อยากจะให้เรื่องส่วนตัวเข้ามาข้องเกี่ยวในการตัดสิน"ไม่รู้ล่ะค่ะ ยังไงพี่เอวาก็ไม่ผิด""ผมจะคุยกับพิมพ์อีกทีหนึ่งแล้วกัน""ทำไมต้องคุยกับคุณพิมพ์ด้วยคะ""คุณดูนี่นะ" ชายหนุ่มก็เลยเปิดภาพกล้องวงจรปิด ที่อยู่ในเครื่อง notebook ของเขาให้กับเธอได้ดูขณะที่ภรรยากำลังมองดูคลิปจากกล้องวงจรปิดนั้น รามสูรก็แอบมองดูใบหน้าของเธอ เพราะไม่ค่อยเห็นรอยยิ้มแบบนี้ที่สโรชายิ้ม ทีแรกคิดว่าเอวาตบแค่ครั้งเดียว แต่นี่เล่นถึงสองครั้ง ถ้าไม่มีใครมาแยกออกจากกันก่อนคงจะเจอหนักกว่านี้"เรื่องพี่เอวาเดี๋ยวฉันจะคุยกับพี่เขาเอง แต่คุณห้ามทำอะไรพี่เอวานะ""แล้วมันจะเรียกว่าการตัดสินได้ยังไง""อย่าบอกนะว่าคุณจะไล่พี่เอวาออก""ผมคงไล่ออกไม่ได้ เพราะเธอไม่ได้ทำงานที่นี่ แต่ผมคงยื่นเรื่องไปที่บริษัทบัญชี""ก็ได้ค่ะ โรสเป็นคนยื่นเอง" สโรชาลุกขึ้นแบบตัดปัญหา แต่ก่อนที่เธอจะเดินออกไป หญิงสาวได้โน้มตัวลงไปจูบแก้มของสามีที่นั่งอยู่เก้าอี้เบาๆ พร้อมส่งรอยยิ้มหวานให้"หึ" จากที่กำลังเครียดอยู่ ใบหน้าคมถึงกับหยุดยิ้มไม่ได้หน้าห้อง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-24
บทล่าสุด
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 158 ตอนจบ
"เข้าข้างในกัน" เกษมราษฎร์เอื้อมมือมาให้อีกฝ่ายจับมือท่านไว้ เพื่อจะได้ก้าวเดินเข้าไปด้านในพร้อมกัน"ท่านทำอะไรคะ" นางยอมเดินตามแรงที่อีกฝ่ายจูง แต่ก็อดที่จะถามไม่ได้"บอกแล้วไงว่าไม่อยากปล่อยเวลาให้เสียไปเปล่าๆ แต่งงานกันนะ""อู๊วววว" เสียงโห่แสดงความยินดีดังขึ้นเมื่อเกษมราษฎร์คุกเข่าลงต่อหน้าผู้หญิงที่กำลังจะเป็นเจ้าสาวในคืนนี้ ท่านเคยพูดไว้แล้วถึงแม้ว่าจะพูดแค่กับตัวเอง ถ้ามีโอกาสได้ทำเพื่อเธอ..จะทำให้ผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้ต้องอิจฉาเธอ"ลุกขึ้นเถอะค่ะท่าน""คุณตอบตกลงมาก่อนสิ""ท่านเพิ่งขอหมั้นไปวันก่อนเองนะคะ""ถ้าคุณไม่ตกลงผมก็จะอยู่แบบนี้""ตกลงก็ได้ค่ะ" จากเสียงโห่ร้องกลายเป็นเสียงกรี๊ดลั่นจนโรงแรมแทบจะแตก เมื่อฝ่ายหญิงตอบตกลงแต่งงานด้วยเกษมราษฎร์ลุกขึ้นโดยที่ไม่ต้องให้ใครมาช่วยพยุง ถึงแม้จะอายุและเยอะแล้วแต่ร่างกายของท่านก็ยังแข็งแรง เพราะการเป็นทหารต้องได้ฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา"ดีใจด้วยนะครับ" รามสูรเข้ามาแสดงความยินดี เขาดีใจมากที่จะเห็นแม่มีความสุขสักที ตั้งแต่จำความได้เลยมั้งที่เห็นแม่ต้องเฝ้ารอพ่อกลับบ้านทุกวันและลูกๆ คนที่เหลือก็เข้ามาแสดงความยินดี รวมทั้งแขกในงาน วันนี้ท่าน
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 157
เย็นวันเดียวกันนั้น.. พุดตาลเรียกลูกชายและลูกสะใภ้มาทานข้าวเย็นร่วมกัน"สวัสดีครับท่าน" รามสูรมาพร้อมกับภรรยา และลูกชาย พอมาถึงก็เห็นว่าท่านพลเอกเกษมราษฎร์ ก็นั่งอยู่ในห้องรับแขกด้วย"มาครบกันแล้วใช่ไหม นั่งก่อนสิลูก"พอลูกชายนั่งลงเกษมราษฎร์ก็ขอเป็นคนพูดเอง ท่านบอกทุกคนว่าขอเข้ามาอยู่ร่วมครอบครัวด้วย ทีแรกเกษมราษฎร์ก็ช่างใจอยู่ กลัวลูกๆ ของพุดตาลจะไม่ชอบใจ เพราะถึงยังไงพ่อของพวกเขาก็มีทีท่าว่าจะกลับมา"ยินดีต้อนรับครับ ผมเองต่างหากที่ต้องฝากคุณแม่ไว้กับท่าน" พี่ชายคนโตเป็นคนเอ่ยพูดก่อน"ขอบใจมากนะลูก" ใจจริงพุดตาลก็อยากจะอยู่กับลูกและหลานแบบนี้ไปจนแก่เฒ่า แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว เมื่อสามีหย่าขาดจากผู้หญิงคนนั้น ยังไงท่านก็ต้องกลับมาวนเวียนจนทำให้ชีวิตอยู่ไม่เป็นสุขแน่ นางก็เลยตัดสินใจตัดกรรมกันไปแต่เพียงแค่นี้"ผมจะประกาศให้สังคมรับรู้เรื่องของเราในเร็ววันนี้""เรื่องนี้แล้วแต่ท่านค่ะ" นางคิดว่าให้คนรับรู้ไว้ก็ดี เรื่องถูกนินทาหนีไม่พ้นอยู่แล้ว ใครจะนินทาก็ช่าง ขอให้ตัวเองอยู่แบบสบายใจก็พอร่วมทานข้าวเย็นกันเสร็จ ลูกชายทั้งสองก็ขอตัวกลับเพราะมันดึกแล้ว ส่วนเพลิงไม่อยากจะกลับก็ต้องได
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 156
"ใจเย็นก่อนสิคะมาเหนื่อยๆ น้ำก็ยังไม่อาบ""ขอชื่นใจก่อน" ริมฝีปากหนากระซิบพูดในขณะที่จมูกยังสูดดมคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอด"คิดถึงคุณเหมือนกันค่ะ" รักครั้งแรกของเธอมันช่างสวยงามนัก แต่เมขลาหวังว่าจะหยุดผู้ชายคนนี้ไว้ได้แค่เธอ เพราะถ้าเขามีตำแหน่งที่สูงขึ้น เขาจะเป็นเหมือนคนที่ให้กำเนิดเธอไหม"เป็นอะไร" เพลิงสัมผัสได้ว่าอารมณ์ของเธอไม่เหมือนตอนที่เรียกเขาขึ้นมาข้างบนเลย"อนาคตข้างหน้าอะไรมันก็ไม่แน่นอนค่ะ เผื่อคุณก้าวไปในตำแหน่งที่สูงกว่านี้..""อย่าคิดอะไรที่มันจะไม่เกิดขึ้น" แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่าเธอคงกลัวว่าเขาจะทำตัวเหมือนพ่อ"คุณรู้เหรอคะว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่""ผมรักคุณ คำนี้ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้ฟังมันจากปากผม และผมก็จะพูดให้คุณฟังเพียงคนเดียว""ขอบคุณนะคะ" ขอบคุณเขาทั้งน้ำตา แต่ก่อนตอนที่ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ ยังมีความสุขมากกว่านี้เลย แต่พอรู้ว่าพ่อมีนิสัยยังไง เมขลาก็เริ่มกลัวผู้ชายรอบข้าง[โรงแรมหรู]ที่พลเอกเกษมราษฎร์พาพุดตาลมาทานข้าวที่โรงแรม เพราะรู้แล้วว่านางคงไม่กลับไปหาอะไรเดิมๆอีก ท่านต้องทำให้นางเห็นว่าท่านสามารถที่จะพานางก้าวไปในทุกๆที่ได้"ทำไมคุณรู้ว่าฉันชอบกิน เออ..
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 155
"ทำอะไรกัน"คนที่กำลังโอบกอดกันถึงกับตกใจปล่อยมือออก"ท่าน?""นายคงไม่อยากจะอยู่ในกรมแล้วใช่ไหม""อย่าทำอะไรผู้กองนะคะ" ถึงแม้เธอจะตัวเล็กกว่ามาก แต่หญิงสาวก็ใจกล้าก้าวออกมายืนบังชายคนรักไว้"เรารู้ไหมว่ามันไม่สมควร""จะสมควรหรือไม่ มันอยู่ที่เราสองคนค่ะ""อย่าลืมสิว่าเราเป็นลูกของใคร""หึ.. แล้วฉันเป็นลูกของใครล่ะคะ""มันสมควรแล้วเหรอที่จะมาพูดต่อล้อต่อเถียงกับพ่อ""พ่อ?" เมขลาอยากจะพูดอะไรอีกตั้งมากมาย แต่มันจุกในอกเสียก่อน"มีอะไรกัน" แม่บ้านรีบเข้าไปตามคุณผู้หญิงออกมาดู กลัวว่าจะมีเรื่อง"คุณมาก็ดีแล้ว ผมจะเร่งเรื่องให้ลูกไปเรียนต่อต่างประเทศ""เรียนต่อต่างประเทศ?" เพลิงพูดพร้อมกับมองหน้าเมขลา แล้วมองไปที่ท่านพลเอกเรวทัต"ฉันไม่ไปค่ะ""ลูกไม่อยากเรียน" พุดตาลคิดว่านางคงต้องได้ออกหน้าเองแล้วล่ะ"อายุแค่นี้ยังเรียนได้อีกตั้งเยอะ ทำไมถึงคิดสั้น""อะไรคือการคิดสั้นคะ""ก็ที่เห็นอยู่นี่ไง""คนนี้ผู้กองเพลิงท่านก็คงจะรู้จักแล้ว เขาเป็นคนรักของฉัน ไม่สิ.." ถ้าพูดแค่คนรักมันคงไม่จบตรงนี้แน่ เมขลาก็เลยให้สถานะใหม่กับเพลิง "เขาเป็นพ่อของลูกในท้องฉันเองค่ะ""???" ไม่ใช่แค่พลเอกเรวทัตและพุดตา
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 154
เห็นว่าทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า เรวทัตก็เลยยังไม่พูดอะไรอีก เพราะคดีเก่ายังไม่เคลียร์"อยู่พร้อมหน้ากันก็ดีแล้ว พ่อจะย้ายกลับมาอยู่บ้านหลังนี้แล้วนะ"เรวทัตพูดจบ ลูกๆ ต่างก็มองดูหน้าคนเป็นแม่มันคงเป็นเวรกรรมของนางที่เคยสร้างไว้กับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ชาติปางก่อน ชาตินี้ก็เลยต้องได้ตามมาชดใช้กรรม หนีไปไหนก็คงจะหนีไม่พ้นแล้ว"บ้านหลังนี้เป็นบ้านของคุณ คุณจะมาอยู่ใครจะว่าอะไรได้ล่ะคะ"เรวทัตอยากได้ยินคนตรงหน้าเรียกว่าคุณพี่เหมือนเดิม แต่คงต้องใช้เวลา เพราะตัวเองทำไว้กับนางเยอะ"หือ รามิล" มองเข้าไปด้านในก็เห็นลูกสะใภ้คนโตกำลังอุ้มหลานชายเดินออกมา เรวทัตก็เลยเดินเข้าไปหาหลานพอคนเป็นพ่อไปแล้ว ลูกๆ ที่ยังยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มองดูหน้าแม่อีกครั้ง นาทีนี้ไม่มีใครน่าสงสารเท่าท่านอีกแล้ว"แม่ไม่เป็นอะไรหรอก เข้าไปข้างในกันเถอะ" แค่นี้นางก็รู้แล้วว่าสามีคงจะหย่าจริง เพราะถ้าไม่งั้นคงไม่บอกว่าจะกลับมานอนบ้านหลังนี้ นางรนหาที่เอง คิดว่าท่านจะไม่กล้าหย่าดาราสาวสวยคนนั้นทุกคนเข้าไปแล้ว เมขลาก็หันกลับมากุมมือเพลิงไว้ "เรายังจะเป็นเหมือนเดิม อย่าคิดมากนะคะ" เมขลารู้ดีว่าเพลิงคิดว่าตัวเองต่ำต้อย"ผมจะไม่ถอ
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 153
"ผมมาคิดทบทวนเรื่องของเราดูแล้ว""ท่านไม่สบายหรือเปล่าคะ" แพรวพราวเริ่มใจไม่ดี แต่ก็ยังคงส่งรอยยิ้มหวานๆ ให้ แบบใจดีสู้เสือ"เราหย่ากันเถอะ""คุณพี่!!""ผมจะให้ทุกอย่างที่คุณอยากได้ ผมขอแค่ให้คุณเซ็นใบหย่า""ไม่มีทางค่ะ กว่าเราจะฝ่าฟันความรักของเรามาด้วยกันได้ ทำไมคุณพี่ถึงทำแบบนี้กับแพรวคะ""ผมให้เกียรติคุณถึงได้มาคุยก่อน หรืออยากจะคุยผ่านทนายของผมล่ะ""แพรวรักท่าน ยอมอุ้มท้องลูกของท่าน ถึงแม้จะถูกใครตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงไม่ดี""เรื่องลูกผมก็ยังจะส่งเสียเลี้ยงดู""แพรวไม่ได้ต้องการแบบนั้นสักหน่อย ใครคะ..ท่านมีใครใหม่อีกเหรอคะ""เรื่องนั้นไม่เกี่ยว เรามาคุยเรื่องของเราก่อน""เรื่องของเรา แพรวไม่หย่า!""ผมมาคุยกับคุณดีๆ แล้วนะ หลังจากนี้คุณก็คุยกับทนายของผมแล้วกัน และสิ่งที่คุณอยากได้ก็อย่าฝันว่าจะได้""ท่านอย่าบอกนะว่าจะกลับไปหามันอีก""ผมเพิ่งรู้ว่ารักภรรยา""รักภรรยาอย่างนั้นเหรอคะ แล้วที่ผ่านมาล่ะผู้หญิงนับสิบนับร้อยยังจะเรียกว่ารักภรรยาได้อยู่อีกเหรอคะ!" แต่ดูเหมือนเรวทัตจะไม่ฟังอะไรอีก เพราะตอนนี้เดินไปที่รถแล้ว "กรี๊ดดดด!!""คุณแม่เป็นอะไรคะ" มโนราห์ได้ยินเสียงร้องก็รีบลงมาดู"
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 152
"??" เมขลาได้ยินทุกคำพูดของแม่ใหญ่ที่พูดกับ.. แม้แต่คิดยังไม่กล้าเอ่ยชื่อในใจเลย คนที่ไม่ต้องการเธอ..เธอก็ไม่ต้องการคนแบบนั้นเช่นกัน"หนูเมย์" ยืนมองตามสามีเก่าไปครู่หนึ่ง พอหันกลับมาก็เจอเมขลาอยู่ตรงมุมบันได"คุณแม่ทำแบบนั้นทำไมคะ""บางทีมันอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับเราก็ได้""น้องเมย์ไม่เห็นด้วยค่ะ""แต่เขาคือ..." นางกำลังจะพูดว่าแต่นั่นคือพ่อแท้ๆ ของเมขลาเลยนะ"น้องเมย์ไม่อยากให้คุณแม่กลับไปเจอวังวนเก่าๆ อะไรที่เราสลัดทิ้งไปได้แล้ว ก็ปล่อยมันไปเถอะค่ะ"ทำไมเด็กอายุยังไม่ถึง 20 ถึงคิดได้กว่านาง ถ้านางใช้แค่หัวใจคิดก็คงจะกลับมาในวังวนเดิม แต่ถ้าใช้สมอง ปล่อยให้ทุกอย่างมันผ่านไป มันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้"แล้วแม่ต้องทำยังไง"เมขลามองใบหน้าผู้หญิงที่กาลเวลาไม่สามารถทำร้ายนางได้ เพราะถ้าเดินไปกับเธอทุกคนคงคิดว่าพี่กับน้อง ดวงตาของนางคลอไปด้วยม่านน้ำตาที่บดบัง ถึงแม้เธอจะอายุยังน้อย แต่ก็พอดูออกว่าท่านยังคงรักผู้ชายคนนั้นอยู่"ถ้าเขาคนนั้นกลับมา ทำให้คุณแม่ต้องทุกข์ใจอีก คุณแม่จะรับได้ไหมล่ะคะ" เพราะยังไงคนเดิมก็คงทำอะไรเหมือนเดิม ถ้าไม่งั้นคงไม่ออกไปไข่ไว้นอกบ้านจนทั่วแบบนี้"แม่ขออยู่คน
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 151
คฤหาสน์พลเอกเรวทัต"ดีใจจังเลยค่ะที่คุณผู้หญิงกลับมา""สบายดีกันไหม" กลับมาที่นี่ถึงสองครั้ง แต่ไม่ได้ถามสารทุกข์สุขดิบกันเลย เพราะแค่เห็นหน้าสามีเก่าก็ไม่มีอารมณ์ถามใครแล้ว"ไม่สบายก็ตรงที่คิดถึงคุณผู้หญิงนั่นแหละค่ะ""ปากหวานเหมือนเดิมนะพวกเราเนี่ย ช่วยกันเอาของเข้ามาข้างในก่อน""เดี๋ยวผมทำเองครับ" เพลิงซึ่งทำหน้าที่ขับรถรีบเดินไปเปิดกระโปรงหลัง"ฉันช่วยค่ะ" เมขลากำลังจะไปช่วยยกของแต่ถูกเพลิงห้ามไว้"เอาของขึ้นไปไว้ข้างบนเลย แม่ให้คนจัดห้องให้แล้ว""ครับ" ชายหนุ่มหิ้วกระเป๋าขึ้นไปที่ชั้นบน โดยมีหญิงคนรักเดินตามไป ส่วนของที่เหลือพวกแม่บ้านช่วยกันคนละไม้คนละมือกึก.."อืม" หญิงสาวตกใจเดินพ้นประตูเข้ามาเขาก็ปิดแล้วล็อกมันไว้ ไม่ได้ทำแค่นั้นเพลิงยังหันมาจูบพอหายตกใจเมขลาก็จูบกลับ คิดว่าคงไม่มีใครเข้ามาในห้องนี้ เพราะของที่เหลือเป็นของแม่ใหญ่คิดว่าจะจูบไม่นานพอให้หายคิดถึง ถ้าได้แยกกันอยู่จริง แต่นี่ขนาดจูบอยู่ยังคิดถึง"ผมรักคุณนะ" นิ้วแกร่งเขี่ยแก้มของหญิงคนรักเบาๆ "อยู่ที่นี่ห้ามดื้อเข้าใจไหม""คุณก็ห้ามแอบไปเที่ยวที่ไหนนะคะ""ไม่ไปไหนหรอก"ทั้งสองพูดคุยกันอยู่ครู่หนึ่งก็ลงมา.."พี่
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 150
"คุณไม่มีพันธะ แต่คุณไม่คิดเหรอกว่าเกษมอาจจะมีพันธะอยู่ก็ได้"พุดตาลเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากสามีเก่า มันก็มีส่วนอยู่บ้าง พลเอกเกษมราษฎร์ตำแหน่งใหญ่โตขนาดนั้น แถมภรรยาก็ตายจากไปนานแล้ว"เรื่องนั้นฉันคงไม่ให้ท่านต้องมาลำบากใจด้วยหรอกค่ะ..กลับกันเถอะลูก"พลเอกเรวทัตได้แต่มองตามหลังนางไป ทันใดนั้นก็คิดอะไรขึ้นมาได้"คนนี้ใช่ไหม ที่เป็นลูกของนวล" เรวทัตรีบเดินตามทั้งสองมาที่รถจากที่กำลังจะเปิดประตูพุดตาลถึงกับชะงัก"ผมจะรับลูกคนนี้กลับมาเลี้ยงเอง""??" พอประโยคนี้ออกจากปากพลเอกเรวทัต ทั้งสองที่ยืนหันหลังให้ ก็ได้หันกลับมามองพร้อมกัน "คุณหมายความว่ายังไง""ในเมื่อเด็กคนนี้เป็นลูกอีกคนของผม มันก็ไม่แปลกที่ผมจะรับลูกกลับมาเลี้ยงเอง"พุดตาลรีบจับเมขลาหลบไว้ด้านหลังของตัวเองก่อน "เสียใจด้วยค่ะ แต่ตอนนี้เมขลาเป็นลูกของดิฉันแล้ว""คุณแน่ใจเหรอว่าจะพูดเรื่องสิทธิ์เลี้ยงดูเด็กคนนี้กับผม"เมขลาส่ายหน้าเล็กน้อยเพื่อบอกกับแม่พุดตาลว่าเธอไม่ไป"แม่ไม่ยอมให้หนูไปอยู่แล้ว เรากลับบ้านกัน" นางรีบหันกลับไปเปิดประตูรถ เพื่อให้เมขลาได้ขึ้นไปนั่งก่อน"ถ้าคุณชอบขึ้นโรงขึ้นศาล ไม่เป็นไรนะผมจัดให
