Share

บทที่ 57

last update Last Updated: 2025-02-24 06:39:14

จากนาทีเป็นชั่วโมง จากชั่วโมงเป็นหลายชั่วโมง ที่เธอนั่งรอเขาอยู่ในห้อง ทางกัปตันเรือให้พนักงานผู้หญิงจัดหาชุดมาให้เธอไว้เปลี่ยนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่หญิงสาวก็ยังทำตามคำที่เขาสั่งไว้ ว่าไม่ให้ออกไปข้างนอก

อาหารอีกมื้อได้ถูกจัดส่งเข้ามาในห้อง เพราะก่อนไปรามสูรสั่งกัปตันไว้ว่าให้ดูแลเธอเป็นอย่างดี

แต่เธอจะกินลงได้ยังไง ข้างนอกพายุกระหน่ำขนาดนั้น เรือเล็กจะต้านทานได้มากแค่ไหน

เพียงไม่นานเสียงหวอก็ดังขึ้นที่เรือ เพื่อส่งสัญญาณให้กัปตันและทีมงานได้รู้ว่ามีเหตุไม่ดีเกิดขึ้นกับเรือเล็กที่ส่งออกไป

"เป็นเรือลำไหน" กัปตันและลูกเรือรับรู้ได้ในทันทีว่าตอนนี้มีเรืออับปาง

"ยังไม่แน่ใจครับ เดี๋ยวผมขอเช็คอีกรอบ"

ถึงแม้ลมพายุข้างนอกจะไม่ส่งผลกับห้องที่เธออยู่ แต่เสียงคนพูดเจี๊ยวจ๊าวก็ดังเข้ามาให้ได้ยิน สโรชารีบออกมาดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น

"เกิดอะไรขึ้นคะ"

"คุณผู้หญิงอย่าออกมาเลยครับ กลับเข้าไปในห้องก่อน"

"ฉันถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น ไม่ใช่สามีฉันใช่ไหม" เธออาจจะมีความเห็นแก่ตัวมากในเวลานี้ เป็นใครก็ได้ที่ไม่ใช่เรือลำที่สามีเธอติดไปด้วย

"โชคดีที่เราส่งเรือออกไปหลายลำ ถ้ามีลำใดลำหนึ่งอับปางเพื่อนก็ยังพอช่วยไ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 58

    "คุณเห็นสามีของฉันไหมคะ" คิดว่าตัวเองหาดีแล้วแต่ก็ไม่เจอเขา มีวิธีเดียวคือถามคนที่เพิ่งจะขึ้นมาบนเรือ "สามีฉันตัวสูงๆ เขาเป็นอีกคนที่ลงไปช่วย.." แต่ดูเหมือนทุกคนกำลังวุ่นวายกันอยู่จนเธอต้องได้หลบทางให้ก่อนเป็นแบบนี้เองเหรอ เรือที่เขาออกมาช่วยชีวิต ผู้ที่ประสบภัยกลางทะเล เคยนั่งดูแต่ถ่ายทอดตามโทรทัศน์หรือไม่ก็สื่อโซเชียล ไม่คิดว่าจะมาเจอกับตัวเองแบบนี้"กัปตัน" มองไปอีกทีก็เห็นกัปตันออกมาตรวจสอบ "กัปตันสามีฉันอยู่ไหน" หญิงสาวรีบตรงเข้าไปหาคนที่จะให้คำตอบเธอได้"คุณออกมาทำไมครับ""คุณรามสูรสามีฉันอยู่ไหน""เรือของคุณรามสูร..""ไหนคุณบอกว่าเขาปลอดภัย ตอนนี้เขาอยู่ไหน ตอนนี้สามีฉันอยู่ไหน!!" ขณะที่ถามเธอพยายามจะไม่มองท่าทีที่กัปตันเรือกำลังสื่อให้เห็น"ทางเราต้องขออภัยด้วย ผมขอไปแจ้งชายฝั่งก่อน" หลังจากการตรวจสอบจนแน่ใจแล้วว่าเรือลำนั้นที่บอกว่ากำลังมีปัญหาไม่ได้กลับมาด้วย กัปตันต้องได้ทำหน้าที่แจ้งไปยังกองบัญชาการ"ไม่นะ!" แม้แรงจะยืนก็ไม่มีอยู่แล้ว แต่เธอต้องได้รีบเดินตามหลังกัปตันเรือไปให้ทัน"มีเรือเล็กอีกลำขออาศัยขึ้นเรือใหญ่ของเราครับ" เสียงตะโกนดังมาจากชั้นล่างเพื่อให้กัปตันที่อยู

    Last Updated : 2025-02-24
  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 59

    สายๆ ของวันเดียวกัน ..ทุกคนยังคงอยู่บนเรือ เพราะรอให้พายุพัดผ่านไปก่อน"ฉันออกไปด้วย" ได้ยินว่าเขาจะออกไปดูลูกเรือ และดูคนที่ช่วยชีวิตขึ้นมาได้ เธอก็เลยอยากจะไปด้วย"ไม่ได้""ถ้างั้นคุณก็รีบกลับมานะคะ"ก่อนออกจากห้องริมฝีปากหนาโน้มลงไปจูบแก้มของเธอเบาๆ แล้วชายหนุ่มก็ออกไปสโรชานั่งรออยู่ในห้องได้สักพักใหญ่ๆ ก็นึกอยากออกไปชมบรรยากาศรอบนอกดู เพราะหาโอกาสแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว ถ้าเธอไม่ไปรบกวนการทำงานของพวกเขาก็คงจะไม่เป็นอะไร คิดได้แบบนั้นหญิงสาวก็เปิดประตูแง้มออกมาดูก่อนว่าด้านนอกมีใครอยู่ไหม พอทางสะดวกก็รีบออกมาจากห้องหญิงสาวเลือกที่จะเดินไปตามทางที่เธอมาเมื่อวานนี้"ทำไมลมแรงจัง" ออกมาก็รู้สึกหนาว แต่นานๆ ได้ออกมาที เธอก็เลยยืนมองท้องทะเลจนเพลิน "ว้ายยย กรี๊ดดด!"ขณะที่เหม่อลอยอยู่พายุพัดมาอย่างแรง คนตัวเล็กกระเด็นไปเกือบจะชนผนัง แต่โชคดีที่มีมือของใครบางคนคว้าร่างเธอไว้ได้ทัน"ขอบคุณนะคะ" สัมผัสแรกยังคิดว่าเป็นสามีตัวเอง แต่พอมองดูแล้วกลับไม่ใช่ "ขอบคุณอีกครั้งนะคะ" หญิงสาวรีบแกะมือผู้ชายคนที่รั้งร่างของเธออยู่ออก"อยากเป็นอาหารปลาฉลามหรือไง"อะไรของผู้ชายคนนี้ ตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้วน

    Last Updated : 2025-02-24
  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 60

    "คุณมาทำอะไรที่นี่""โรสรู้จักเขาเหรอ" เอวากระซิบถามรุ่นน้อง"เจอกันตอนที่ออกทะเล ว่าแต่คุณมาทำอะไรที่นี่" พอตอบเอวาเสร็จ สโรชาก็หันมาถามผู้ชายคนเดิมอีก"คงมาหาปลาไปกินมั้ง" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินเข้าไปในลิฟต์"เขามาหาปลาอะไรที่บริษัทนี้" เอวาไม่เข้าใจก็เลยถามสโรชา..แต่สายตานั้นมองตามแทบน้ำลายหก เพราะรูปร่างหน้าตาของเขา "อ้าวไปไหนกันแล้ว" มัวแต่มองตามผู้ชาย พอหันกลับมาอีกทีทั้งเกวลินและสโรชาต่างก็เดินไปไกลแล้ว[ร้านอาหารตามสั่ง]"น้องโรสไม่กินก่อนเหรอ""ไม่หรอกค่ะโรสขอห่อไปเผื่อคุณรามด้วย""ก็ได้จ้า งั้นพี่สองคนจะกินอยู่ที่ร้านนี้นะ" ว่าแล้วเกวลินและเอวาก็เดินไปหาที่นั่งพอได้อาหารตามสั่งแล้ว สโรชารีบกลับเข้ามา เพราะเธอซื้อมาเผื่อเขาด้วยชุดหนึ่งหญิงสาวเอื้อมมือไปกดลิฟต์เพื่อจะขึ้นชั้นบน แต่พอประตูเปิดออก ก็เห็นว่าสามีของเธอเดินออกมาจากลิฟต์พร้อมกับเลขา"คุณจะไปไหนอีกคะ""ออกไปธุระเดี๋ยวผมกลับมา" พูดแค่นั้นเขาก็เดินออกไปขึ้นรถที่จอดรออยู่แล้ว ทิ้งให้เธอได้แต่มองตามจนเวลาผ่านเลยมาบ่ายคล้อยของวันเดียวกัน..รามสูรกลับเข้ามาในห้องทำงานก็เห็นว่ามีกล่องอาหารวางอยู่บนโต๊ะสองกล่อง"ใครเอาเข้า

    Last Updated : 2025-02-24
  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 61

    เช้าวันต่อมา.."หนูไม่โกรธให้พ่อใช่ไหมครับ ช่วงนี้พ่องานยุ่งมากคงไม่มีเวลามาหาเรา" ไม่รู้ล่ะว่าลูกจะเข้าใจไหม เรื่องที่บอกว่าพ่อจะมาหา แต่พอคนเป็นพ่อไม่ได้มา เธอก็เลยต้องได้บอกใหม่อีกที ..สงสัยบ้านของเธอจะอยู่ไกลมากจนขับรถมาไม่ถึงมั้ง..หรือไม่หนูกับแม่คงไม่สำคัญมากพอ ที่พ่อจะสละเวลาพวกนั้นมาหาได้"จะไปทำงานแล้วเหรอลูก""ฝากตาหนูด้วยนะคะแม่" หญิงสาวพูดพร้อมกับส่งลูกชายให้กับแม่ใหญ่"วันนี้คุณย่าก็คงมาขลุกอยู่ที่นี่อีก" ตั้งแต่ได้เลี้ยงหลานร่วมกัน คุณยายกับคุณย่าเริ่มมีปฏิสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมากขึ้นจะไม่ไปทำงานก็ไม่ได้ อยากรีบให้จบๆ ไป แต่ก็ดูเหมือนงานจะมีมากขึ้น เขาคงใช้พวกเธอจนให้คุ้มมั้งสโรชาใช้รถของที่บ้านไม่ต้องให้ใครรับส่งอีกแล้ว[บริษัท]"ไม่ได้นอนหรือไง ทำไมถึงหน้าตาไม่ผ่องใสเลย" เอวาถามเมื่อสโรชาเดินมานั่งแล้ว"แม่ลูกอ่อนพี่ไม่เข้าใจหรอก" หญิงสาวพูดพร้อมกับหยิบงานขึ้นมาทำ ที่พูดแบบนี้เพราะตัดปัญหาการถามประโยคต่อไปอีก"เข้ามาหาผมในห้องหน่อย" รามสูรมาถึงก็เห็นว่าเธอกำลังนั่งทำงานอยู่ เขาก็เลยเดินเข้ามาหา"ฉันทำงานอยู่ค่ะ" สโรชาตอบโดยไม่มองหน้า"เมื่อคืนนี้ติดงานที่วัด" เขาคิดว่า

    Last Updated : 2025-02-24
  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 62

    "คุณจะให้ฉันไปด้วยจริงหรือคะ""ไปด้วยกัน เดี๋ยวผมจะโทรไปบอกคุณแม่ให้ดูหลานไปก่อน""ไม่ต้องรบกวนท่านหรอกค่ะ รามิลฝากคุณยายไว้ก็ได้" ในเมื่อเขาจะให้ไปด้วยทำไมเธอจะไม่ไปล่ะพอคุยกันรู้เรื่องแล้ว สโรชาก็เลยออกมาทำงาน"เป็นยังไงบ้าง""อะไรเป็นยังไงคะ""ก็.." เอวาอยากจะถามเรื่องเลขามากกว่า แต่มันก็คงจะดูไม่งามเพราะตัวเองไม่ใช่เมีย ก็เลยไม่พูดเรื่องนั้น "..ว่าแต่ผู้ชายคนนั้นโรสรู้จักไหม""คนไหนคะ""คนที่ช่วยโรสไว้ไง""ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัวหรอกค่ะ เพิ่งรู้จักกันตอนลงเรือ""จริงเหรอ ติดต่อให้พี่หน่อยสิ" เอวาคิดว่าแค่นี้ก็ถือว่ารู้จักแล้ว"พี่เอวาสนใจเหรอคะ" ทั้งสองอายุต่างกันแค่ปีกว่าๆ แต่เอวาก็เป็นรุ่นพี่ที่มาทำงานก่อน สโรชาก็เลยให้ความนับถือ"หล่อขนาดนั้นใครจะไม่สนใจล่ะ ว่าแต่มีเมียหรือยัง ถ้ามีเมียหล่อแค่ไหนพี่ก็ไม่เอานะ..ไม่ใช่แม่เลขานั่น" เอาไปเอามาก็วนกลับมาที่เดิม เอวาก็เลยหยุดพูดดีกว่า เดี๋ยวอดกัดเลขาไม่ได้อีกเวลาเลิกงาน"ตอนเย็นผมจะไปรับที่บ้านนะ" ชายหนุ่มเห็นว่ามันถึงเวลาเลิกงานแล้ว เขาก็เลยออกมาบอกกับเธอก่อนสโรชาไม่ได้ตอบแต่มองหน้าของคนเป็นสามี เมื่อคืนนี้บอกจะไปหาก็ทีหนึ่งแล้ว

    Last Updated : 2025-02-24
  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 63

    เข้ามาถึงข้างในรามสูรไม่รอช้าอีกแล้ว ถึงแม้ว่าร่างกายจะอ่อนเพลียมาก แต่ความต้องการในตัวเธอก็ไม่ได้น้อยไปกว่าร่างกายที่อ่อนเพลียเลยริมฝีปากหนาจูบลงซอกคอระหง มือข้างหนึ่งจัดการเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่อยู่ ส่วนอีกข้างสอดขึ้นมาปลดตะขอเสื้อชุดชั้นในไปพร้อมๆ กันส่วนหญิงสาวทำแค่ยืนอยู่นิ่งๆ ให้เขาเป็นคนจัดการเองเพียงไม่นานทุกอย่างก็พร้อม"อืม..คุณราม" ไปงานศพกลับมายังไม่ได้อาบน้ำเลย ใครจะกล้าให้เขาใช้ลิ้นกับตรงนั้นล่ะ รู้แบบนี้ขออาบน้ำก่อนดีกว่า มือเรียวผลักหน้าผากของอีกฝ่ายไว้เล็กน้อยพอเป็นจริตแต่ดูเหมือนชายหนุ่มจะไม่ได้รังเกียจในตัวเธอเลย ขาเรียวถูกจับแยกออกจากกันพร้อมกับแนบริมฝีปากลงไปสัมผัสกับเนินน้องสาวแบบทะนุถนอม นิ้วแกร่งถูกส่งเข้าไปในร่องเพียงแค่ปลุกเร้าอารมณ์ เพราะถ้ากระแทกนิ้วแรงก็กลัวว่าจะไปทำให้เธอเจ็บเหมือนแต่ก่อนอีก"อื้อ"ยิ่งได้ยินเสียงครางของอีกฝ่ายรามสูรก็ยิ่งกระตุ้น จนรู้สึกว่าเธอจะทนไม่ไหวแล้ว คนร่างสูงก็เลยขยับขึ้นมา เพราะเขาก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน"อ๊อย อ่ะ อ่ะ" พอความเป็นชายถูกส่งเข้าไปเจ้าของท่อนเอ็นนั้นก็เริ่มขยับ และจนกลายเป็นการกระแทกมือหนาจับขาเรียวขึ้นมาพาดไหล่เพื่อ

    Last Updated : 2025-02-24
  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 64

    ก๊อก ก๊อก "บอสให้ผู้จัดการเข้าไปพบค่ะ" เคาะแค่พอส่งสัญญาณพิมพ์ก็เปิดประตูเข้าไป"เดี๋ยวตามไป" ชายหนุ่มที่ยืนมองทอดออกไปนอกผนังห้องที่ถูกสร้างจากกระจก ชำเลืองมองดูเลขาท่านประธานเล็กน้อยก่อนที่จะตอบ"ค่ะ" วันนั้นพิมพ์ก็เห็นเขาแล้ว แต่วันนั้นไม่ได้แต่งตัวในสไตล์นี้ พอแต่งสูทผูกเนคไทเข้า ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงหล่อมาก หล่อไม่แพ้ท่านประธานของเธอเลยห้องท่านประธาน.."ผู้จัดการมาแล้วค่ะ" พิมพ์เดินนำหน้ามาแล้วก็เปิดประตูห้องให้"ผมขอคุยกับผู้จัดการหน่อย""ค่ะ" ก่อนที่จะปิดประตู พิมพ์อดไม่ได้ที่จะมองหน้าทั้งสองคนสลับกันไปมา เพราะเค้าโครงใบหน้าของทั้งสองเหมือนผลิตมาจากบล็อกเดียวกันเลย"พี่ว่าแม่นี่จะอ่อยผู้จัดการไหม" เอวาซึ่งให้ความสนใจมากตอนที่ทั้งสองเดินผ่านไป กระซิบถามเกวลิน"จะเหลือเหรอ""หือ??" ที่เอวาแปลกใจ ไม่ใช่เพราะคำตอบหรอก แต่เพราะเกวลินไม่ตำหนิแถมยังพูดกับเธอเรื่องนี้อีก"ทำงานต่อได้แล้ว สนใจแต่เรื่องชาวบ้าน"ผู้จัดการเข้าไปในห้องของท่านประธานร่วมชั่วโมงได้ก็ออกมา"คุณพิมพ์เดี๋ยวผมจะออกไปข้างนอกหน่อยนะ" ผู้จัดการเดินกลับไปที่ห้องได้ครู่หนึ่งท่านประธานก็เดินออกมา"ให้พิมพ์ไปด้วยไหมคะ""ไม

    Last Updated : 2025-02-24
  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 65

    "ทำไมไม่รับล่ะคะ" จะไม่ให้ถามก็ไม่ได้ เพราะว่าเขาตัดสายทิ้งไปต่อหน้าเธอ"ตอนนี้เวลาทานข้าว ผมไม่อยากคุยเรื่องงาน""เผื่อไม่ใช่เรื่องงานล่ะคะ" ถามไปแล้วถึงนึกได้ว่าไม่ควรพูด หญิงสาวก็เลยตักอาหารใส่ปากเพื่อปิดปากตัวเองไว้"ผมไม่อยากให้คุณคิดมากเลย ผมกับพิมพ์เราเป็นแค่เจ้านายกับลูกน้อง""ค่ะ""ดูคุณจะไม่เข้าใจ""ฉันไม่เข้าใจตรงไหนคะ ฉันก็บอกว่าค่ะอยู่นี่ไง"เพียงไม่นานสายเดิมก็โทรเข้ามาอีกครั้ง สโรชามองไปเล็กน้อยแล้วก็ตักอาหารใส่ปากอีก ตอนนี้กินอาหารแทบไม่รู้รสชาติ นี่หรือคืออานุภาพแห่งความหึงจะกดตัดสายอีกก็ไม่ได้ เพราะถ้าโทรมาครั้งที่สองนั่นหมายถึงว่าคนโทรคงมีธุระด่วน>>{"ว่าไง"} ชายหนุ่มรับสายต่อหน้าภรรยาตรงนั้น {"บอสคะ"}>>{"มีอะไร"} ฟังน้ำเสียงของเลขาเหมือนกับร้องไห้ เพราะมีเสียงสะอื้นด้วย {"คนที่ทำงานฝ่ายบัญชี ทำร้ายร่างกายพิมพ์ค่ะ"}>>{"ทำร้ายร่างกาย?"}สโรชาที่กำลังกินข้าวอยู่ ได้ยินแค่นั้นก็พอจะเดาได้แล้ว ต้องเป็นเอวาแน่>>{"มันเกิดอะไรขึ้น"} {"บอสต้องจัดการนะคะ พิมพ์ไม่ยอมด้วย"}>>{"กลับไปค่อยคุยกัน"} ว่าแล้วชายหนุ่มก็วางสายไป แล้วโทรไปหาผู้จัดการทั่วไป เพื่อจะถามว่ามั

    Last Updated : 2025-02-24

Latest chapter

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 158 ตอนจบ

    "เข้าข้างในกัน" เกษมราษฎร์เอื้อมมือมาให้อีกฝ่ายจับมือท่านไว้ เพื่อจะได้ก้าวเดินเข้าไปด้านในพร้อมกัน"ท่านทำอะไรคะ" นางยอมเดินตามแรงที่อีกฝ่ายจูง แต่ก็อดที่จะถามไม่ได้"บอกแล้วไงว่าไม่อยากปล่อยเวลาให้เสียไปเปล่าๆ แต่งงานกันนะ""อู๊วววว" เสียงโห่แสดงความยินดีดังขึ้นเมื่อเกษมราษฎร์คุกเข่าลงต่อหน้าผู้หญิงที่กำลังจะเป็นเจ้าสาวในคืนนี้ ท่านเคยพูดไว้แล้วถึงแม้ว่าจะพูดแค่กับตัวเอง ถ้ามีโอกาสได้ทำเพื่อเธอ..จะทำให้ผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้ต้องอิจฉาเธอ"ลุกขึ้นเถอะค่ะท่าน""คุณตอบตกลงมาก่อนสิ""ท่านเพิ่งขอหมั้นไปวันก่อนเองนะคะ""ถ้าคุณไม่ตกลงผมก็จะอยู่แบบนี้""ตกลงก็ได้ค่ะ" จากเสียงโห่ร้องกลายเป็นเสียงกรี๊ดลั่นจนโรงแรมแทบจะแตก เมื่อฝ่ายหญิงตอบตกลงแต่งงานด้วยเกษมราษฎร์ลุกขึ้นโดยที่ไม่ต้องให้ใครมาช่วยพยุง ถึงแม้จะอายุและเยอะแล้วแต่ร่างกายของท่านก็ยังแข็งแรง เพราะการเป็นทหารต้องได้ฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา"ดีใจด้วยนะครับ" รามสูรเข้ามาแสดงความยินดี เขาดีใจมากที่จะเห็นแม่มีความสุขสักที ตั้งแต่จำความได้เลยมั้งที่เห็นแม่ต้องเฝ้ารอพ่อกลับบ้านทุกวันและลูกๆ คนที่เหลือก็เข้ามาแสดงความยินดี รวมทั้งแขกในงาน วันนี้ท่าน

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 157

    เย็นวันเดียวกันนั้น.. พุดตาลเรียกลูกชายและลูกสะใภ้มาทานข้าวเย็นร่วมกัน"สวัสดีครับท่าน" รามสูรมาพร้อมกับภรรยา และลูกชาย พอมาถึงก็เห็นว่าท่านพลเอกเกษมราษฎร์ ก็นั่งอยู่ในห้องรับแขกด้วย"มาครบกันแล้วใช่ไหม นั่งก่อนสิลูก"พอลูกชายนั่งลงเกษมราษฎร์ก็ขอเป็นคนพูดเอง ท่านบอกทุกคนว่าขอเข้ามาอยู่ร่วมครอบครัวด้วย ทีแรกเกษมราษฎร์ก็ช่างใจอยู่ กลัวลูกๆ ของพุดตาลจะไม่ชอบใจ เพราะถึงยังไงพ่อของพวกเขาก็มีทีท่าว่าจะกลับมา"ยินดีต้อนรับครับ ผมเองต่างหากที่ต้องฝากคุณแม่ไว้กับท่าน" พี่ชายคนโตเป็นคนเอ่ยพูดก่อน"ขอบใจมากนะลูก" ใจจริงพุดตาลก็อยากจะอยู่กับลูกและหลานแบบนี้ไปจนแก่เฒ่า แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว เมื่อสามีหย่าขาดจากผู้หญิงคนนั้น ยังไงท่านก็ต้องกลับมาวนเวียนจนทำให้ชีวิตอยู่ไม่เป็นสุขแน่ นางก็เลยตัดสินใจตัดกรรมกันไปแต่เพียงแค่นี้"ผมจะประกาศให้สังคมรับรู้เรื่องของเราในเร็ววันนี้""เรื่องนี้แล้วแต่ท่านค่ะ" นางคิดว่าให้คนรับรู้ไว้ก็ดี เรื่องถูกนินทาหนีไม่พ้นอยู่แล้ว ใครจะนินทาก็ช่าง ขอให้ตัวเองอยู่แบบสบายใจก็พอร่วมทานข้าวเย็นกันเสร็จ ลูกชายทั้งสองก็ขอตัวกลับเพราะมันดึกแล้ว ส่วนเพลิงไม่อยากจะกลับก็ต้องได

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 156

    "ใจเย็นก่อนสิคะมาเหนื่อยๆ น้ำก็ยังไม่อาบ""ขอชื่นใจก่อน" ริมฝีปากหนากระซิบพูดในขณะที่จมูกยังสูดดมคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอด"คิดถึงคุณเหมือนกันค่ะ" รักครั้งแรกของเธอมันช่างสวยงามนัก แต่เมขลาหวังว่าจะหยุดผู้ชายคนนี้ไว้ได้แค่เธอ เพราะถ้าเขามีตำแหน่งที่สูงขึ้น เขาจะเป็นเหมือนคนที่ให้กำเนิดเธอไหม"เป็นอะไร" เพลิงสัมผัสได้ว่าอารมณ์ของเธอไม่เหมือนตอนที่เรียกเขาขึ้นมาข้างบนเลย"อนาคตข้างหน้าอะไรมันก็ไม่แน่นอนค่ะ เผื่อคุณก้าวไปในตำแหน่งที่สูงกว่านี้..""อย่าคิดอะไรที่มันจะไม่เกิดขึ้น" แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่าเธอคงกลัวว่าเขาจะทำตัวเหมือนพ่อ"คุณรู้เหรอคะว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่""ผมรักคุณ คำนี้ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้ฟังมันจากปากผม และผมก็จะพูดให้คุณฟังเพียงคนเดียว""ขอบคุณนะคะ" ขอบคุณเขาทั้งน้ำตา แต่ก่อนตอนที่ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ ยังมีความสุขมากกว่านี้เลย แต่พอรู้ว่าพ่อมีนิสัยยังไง เมขลาก็เริ่มกลัวผู้ชายรอบข้าง[โรงแรมหรู]ที่พลเอกเกษมราษฎร์พาพุดตาลมาทานข้าวที่โรงแรม เพราะรู้แล้วว่านางคงไม่กลับไปหาอะไรเดิมๆอีก ท่านต้องทำให้นางเห็นว่าท่านสามารถที่จะพานางก้าวไปในทุกๆที่ได้"ทำไมคุณรู้ว่าฉันชอบกิน เออ..

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 155

    "ทำอะไรกัน"คนที่กำลังโอบกอดกันถึงกับตกใจปล่อยมือออก"ท่าน?""นายคงไม่อยากจะอยู่ในกรมแล้วใช่ไหม""อย่าทำอะไรผู้กองนะคะ" ถึงแม้เธอจะตัวเล็กกว่ามาก แต่หญิงสาวก็ใจกล้าก้าวออกมายืนบังชายคนรักไว้"เรารู้ไหมว่ามันไม่สมควร""จะสมควรหรือไม่ มันอยู่ที่เราสองคนค่ะ""อย่าลืมสิว่าเราเป็นลูกของใคร""หึ.. แล้วฉันเป็นลูกของใครล่ะคะ""มันสมควรแล้วเหรอที่จะมาพูดต่อล้อต่อเถียงกับพ่อ""พ่อ?" เมขลาอยากจะพูดอะไรอีกตั้งมากมาย แต่มันจุกในอกเสียก่อน"มีอะไรกัน" แม่บ้านรีบเข้าไปตามคุณผู้หญิงออกมาดู กลัวว่าจะมีเรื่อง"คุณมาก็ดีแล้ว ผมจะเร่งเรื่องให้ลูกไปเรียนต่อต่างประเทศ""เรียนต่อต่างประเทศ?" เพลิงพูดพร้อมกับมองหน้าเมขลา แล้วมองไปที่ท่านพลเอกเรวทัต"ฉันไม่ไปค่ะ""ลูกไม่อยากเรียน" พุดตาลคิดว่านางคงต้องได้ออกหน้าเองแล้วล่ะ"อายุแค่นี้ยังเรียนได้อีกตั้งเยอะ ทำไมถึงคิดสั้น""อะไรคือการคิดสั้นคะ""ก็ที่เห็นอยู่นี่ไง""คนนี้ผู้กองเพลิงท่านก็คงจะรู้จักแล้ว เขาเป็นคนรักของฉัน ไม่สิ.." ถ้าพูดแค่คนรักมันคงไม่จบตรงนี้แน่ เมขลาก็เลยให้สถานะใหม่กับเพลิง "เขาเป็นพ่อของลูกในท้องฉันเองค่ะ""???" ไม่ใช่แค่พลเอกเรวทัตและพุดตา

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 154

    เห็นว่าทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า เรวทัตก็เลยยังไม่พูดอะไรอีก เพราะคดีเก่ายังไม่เคลียร์"อยู่พร้อมหน้ากันก็ดีแล้ว พ่อจะย้ายกลับมาอยู่บ้านหลังนี้แล้วนะ"เรวทัตพูดจบ ลูกๆ ต่างก็มองดูหน้าคนเป็นแม่มันคงเป็นเวรกรรมของนางที่เคยสร้างไว้กับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ชาติปางก่อน ชาตินี้ก็เลยต้องได้ตามมาชดใช้กรรม หนีไปไหนก็คงจะหนีไม่พ้นแล้ว"บ้านหลังนี้เป็นบ้านของคุณ คุณจะมาอยู่ใครจะว่าอะไรได้ล่ะคะ"เรวทัตอยากได้ยินคนตรงหน้าเรียกว่าคุณพี่เหมือนเดิม แต่คงต้องใช้เวลา เพราะตัวเองทำไว้กับนางเยอะ"หือ รามิล" มองเข้าไปด้านในก็เห็นลูกสะใภ้คนโตกำลังอุ้มหลานชายเดินออกมา เรวทัตก็เลยเดินเข้าไปหาหลานพอคนเป็นพ่อไปแล้ว ลูกๆ ที่ยังยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มองดูหน้าแม่อีกครั้ง นาทีนี้ไม่มีใครน่าสงสารเท่าท่านอีกแล้ว"แม่ไม่เป็นอะไรหรอก เข้าไปข้างในกันเถอะ" แค่นี้นางก็รู้แล้วว่าสามีคงจะหย่าจริง เพราะถ้าไม่งั้นคงไม่บอกว่าจะกลับมานอนบ้านหลังนี้ นางรนหาที่เอง คิดว่าท่านจะไม่กล้าหย่าดาราสาวสวยคนนั้นทุกคนเข้าไปแล้ว เมขลาก็หันกลับมากุมมือเพลิงไว้ "เรายังจะเป็นเหมือนเดิม อย่าคิดมากนะคะ" เมขลารู้ดีว่าเพลิงคิดว่าตัวเองต่ำต้อย"ผมจะไม่ถอ

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 153

    "ผมมาคิดทบทวนเรื่องของเราดูแล้ว""ท่านไม่สบายหรือเปล่าคะ" แพรวพราวเริ่มใจไม่ดี แต่ก็ยังคงส่งรอยยิ้มหวานๆ ให้ แบบใจดีสู้เสือ"เราหย่ากันเถอะ""คุณพี่!!""ผมจะให้ทุกอย่างที่คุณอยากได้ ผมขอแค่ให้คุณเซ็นใบหย่า""ไม่มีทางค่ะ กว่าเราจะฝ่าฟันความรักของเรามาด้วยกันได้ ทำไมคุณพี่ถึงทำแบบนี้กับแพรวคะ""ผมให้เกียรติคุณถึงได้มาคุยก่อน หรืออยากจะคุยผ่านทนายของผมล่ะ""แพรวรักท่าน ยอมอุ้มท้องลูกของท่าน ถึงแม้จะถูกใครตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงไม่ดี""เรื่องลูกผมก็ยังจะส่งเสียเลี้ยงดู""แพรวไม่ได้ต้องการแบบนั้นสักหน่อย ใครคะ..ท่านมีใครใหม่อีกเหรอคะ""เรื่องนั้นไม่เกี่ยว เรามาคุยเรื่องของเราก่อน""เรื่องของเรา แพรวไม่หย่า!""ผมมาคุยกับคุณดีๆ แล้วนะ หลังจากนี้คุณก็คุยกับทนายของผมแล้วกัน และสิ่งที่คุณอยากได้ก็อย่าฝันว่าจะได้""ท่านอย่าบอกนะว่าจะกลับไปหามันอีก""ผมเพิ่งรู้ว่ารักภรรยา""รักภรรยาอย่างนั้นเหรอคะ แล้วที่ผ่านมาล่ะผู้หญิงนับสิบนับร้อยยังจะเรียกว่ารักภรรยาได้อยู่อีกเหรอคะ!" แต่ดูเหมือนเรวทัตจะไม่ฟังอะไรอีก เพราะตอนนี้เดินไปที่รถแล้ว "กรี๊ดดดด!!""คุณแม่เป็นอะไรคะ" มโนราห์ได้ยินเสียงร้องก็รีบลงมาดู"

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 152

    "??" เมขลาได้ยินทุกคำพูดของแม่ใหญ่ที่พูดกับ.. แม้แต่คิดยังไม่กล้าเอ่ยชื่อในใจเลย คนที่ไม่ต้องการเธอ..เธอก็ไม่ต้องการคนแบบนั้นเช่นกัน"หนูเมย์" ยืนมองตามสามีเก่าไปครู่หนึ่ง พอหันกลับมาก็เจอเมขลาอยู่ตรงมุมบันได"คุณแม่ทำแบบนั้นทำไมคะ""บางทีมันอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับเราก็ได้""น้องเมย์ไม่เห็นด้วยค่ะ""แต่เขาคือ..." นางกำลังจะพูดว่าแต่นั่นคือพ่อแท้ๆ ของเมขลาเลยนะ"น้องเมย์ไม่อยากให้คุณแม่กลับไปเจอวังวนเก่าๆ อะไรที่เราสลัดทิ้งไปได้แล้ว ก็ปล่อยมันไปเถอะค่ะ"ทำไมเด็กอายุยังไม่ถึง 20 ถึงคิดได้กว่านาง ถ้านางใช้แค่หัวใจคิดก็คงจะกลับมาในวังวนเดิม แต่ถ้าใช้สมอง ปล่อยให้ทุกอย่างมันผ่านไป มันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้"แล้วแม่ต้องทำยังไง"เมขลามองใบหน้าผู้หญิงที่กาลเวลาไม่สามารถทำร้ายนางได้ เพราะถ้าเดินไปกับเธอทุกคนคงคิดว่าพี่กับน้อง ดวงตาของนางคลอไปด้วยม่านน้ำตาที่บดบัง ถึงแม้เธอจะอายุยังน้อย แต่ก็พอดูออกว่าท่านยังคงรักผู้ชายคนนั้นอยู่"ถ้าเขาคนนั้นกลับมา ทำให้คุณแม่ต้องทุกข์ใจอีก คุณแม่จะรับได้ไหมล่ะคะ" เพราะยังไงคนเดิมก็คงทำอะไรเหมือนเดิม ถ้าไม่งั้นคงไม่ออกไปไข่ไว้นอกบ้านจนทั่วแบบนี้"แม่ขออยู่คน

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 151

    คฤหาสน์พลเอกเรวทัต"ดีใจจังเลยค่ะที่คุณผู้หญิงกลับมา""สบายดีกันไหม" กลับมาที่นี่ถึงสองครั้ง แต่ไม่ได้ถามสารทุกข์สุขดิบกันเลย เพราะแค่เห็นหน้าสามีเก่าก็ไม่มีอารมณ์ถามใครแล้ว"ไม่สบายก็ตรงที่คิดถึงคุณผู้หญิงนั่นแหละค่ะ""ปากหวานเหมือนเดิมนะพวกเราเนี่ย ช่วยกันเอาของเข้ามาข้างในก่อน""เดี๋ยวผมทำเองครับ" เพลิงซึ่งทำหน้าที่ขับรถรีบเดินไปเปิดกระโปรงหลัง"ฉันช่วยค่ะ" เมขลากำลังจะไปช่วยยกของแต่ถูกเพลิงห้ามไว้"เอาของขึ้นไปไว้ข้างบนเลย แม่ให้คนจัดห้องให้แล้ว""ครับ" ชายหนุ่มหิ้วกระเป๋าขึ้นไปที่ชั้นบน โดยมีหญิงคนรักเดินตามไป ส่วนของที่เหลือพวกแม่บ้านช่วยกันคนละไม้คนละมือกึก.."อืม" หญิงสาวตกใจเดินพ้นประตูเข้ามาเขาก็ปิดแล้วล็อกมันไว้ ไม่ได้ทำแค่นั้นเพลิงยังหันมาจูบพอหายตกใจเมขลาก็จูบกลับ คิดว่าคงไม่มีใครเข้ามาในห้องนี้ เพราะของที่เหลือเป็นของแม่ใหญ่คิดว่าจะจูบไม่นานพอให้หายคิดถึง ถ้าได้แยกกันอยู่จริง แต่นี่ขนาดจูบอยู่ยังคิดถึง"ผมรักคุณนะ" นิ้วแกร่งเขี่ยแก้มของหญิงคนรักเบาๆ "อยู่ที่นี่ห้ามดื้อเข้าใจไหม""คุณก็ห้ามแอบไปเที่ยวที่ไหนนะคะ""ไม่ไปไหนหรอก"ทั้งสองพูดคุยกันอยู่ครู่หนึ่งก็ลงมา.."พี่

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 150

    "คุณไม่มีพันธะ แต่คุณไม่คิดเหรอกว่าเกษมอาจจะมีพันธะอยู่ก็ได้"พุดตาลเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากสามีเก่า มันก็มีส่วนอยู่บ้าง พลเอกเกษมราษฎร์ตำแหน่งใหญ่โตขนาดนั้น แถมภรรยาก็ตายจากไปนานแล้ว"เรื่องนั้นฉันคงไม่ให้ท่านต้องมาลำบากใจด้วยหรอกค่ะ..กลับกันเถอะลูก"พลเอกเรวทัตได้แต่มองตามหลังนางไป ทันใดนั้นก็คิดอะไรขึ้นมาได้"คนนี้ใช่ไหม ที่เป็นลูกของนวล" เรวทัตรีบเดินตามทั้งสองมาที่รถจากที่กำลังจะเปิดประตูพุดตาลถึงกับชะงัก"ผมจะรับลูกคนนี้กลับมาเลี้ยงเอง""??" พอประโยคนี้ออกจากปากพลเอกเรวทัต ทั้งสองที่ยืนหันหลังให้ ก็ได้หันกลับมามองพร้อมกัน "คุณหมายความว่ายังไง""ในเมื่อเด็กคนนี้เป็นลูกอีกคนของผม มันก็ไม่แปลกที่ผมจะรับลูกกลับมาเลี้ยงเอง"พุดตาลรีบจับเมขลาหลบไว้ด้านหลังของตัวเองก่อน "เสียใจด้วยค่ะ แต่ตอนนี้เมขลาเป็นลูกของดิฉันแล้ว""คุณแน่ใจเหรอว่าจะพูดเรื่องสิทธิ์เลี้ยงดูเด็กคนนี้กับผม"เมขลาส่ายหน้าเล็กน้อยเพื่อบอกกับแม่พุดตาลว่าเธอไม่ไป"แม่ไม่ยอมให้หนูไปอยู่แล้ว เรากลับบ้านกัน" นางรีบหันกลับไปเปิดประตูรถ เพื่อให้เมขลาได้ขึ้นไปนั่งก่อน"ถ้าคุณชอบขึ้นโรงขึ้นศาล ไม่เป็นไรนะผมจัดให

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status