บทที่ 209

ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เธอกำลังยืนอยู่หน้าลิฟต์กับผู้ชาย ภาพแบบนี้เธออยากให้มีนักข่าวมานั่งอยู่ตรงนี้เยอะๆ จนใจจะขาด และจะให้ดีก็อยากพวกเขามาถ่ายทอดสดให้เธอตอนนี้ด้วย

——ตำแหน่งของเธอก็จะยิ่งมั่นคงขึ้น

ไม่นานลิฟต์ก็มาถึงแล้ว

ฟู่เซียวหานเดินเข้าไปก่อน

ท่าทีของเขากลับนิ่งมาก ซึ่งต่างจากหลูเยียน ที่ในตอนนี้ฝ่ามือเต็มไปด้วยเหงื่อ

หลังจากมาถึงห้องแล้ว เธอก็พูดตรงๆ ว่า “ฉัน…ไปอาบน้ำล้างหน้าก่อนนะคะ?”

ฟู่เซียวหานตอบเพียงอืมเบาๆ

ทันใดนั้นหน้าของหลูเยียนก็แดงขึ้นมา หลังจากมองดูฝ่ายชายอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็หันหลังและเดินไปทางห้องน้ำ

ในใจของฟู่เซียวหานไม่รู้สึกตื่นเต้นใดๆ เลย

หลังจากที่เขายืนอยู่ในห้องสักพัก แล้วค่อยๆ ก็เดินไปที่หน้าต่างกระจกบานใหญ่

ในยามค่ำคืนของเมืองอิ๋นเงียบสงบกว่าเมืองถงมาก

แต่เมื่อการก่อสร้างพัฒนามากขึ้น ทำให้ที่นี่ค่อยๆ เต็มไปด้วยตึกสูง

ฟู่เซียวหานจ้องมองแสงไฟของตึกสูงเหล่านั้นอยู่นาน

จากนั้น จู่ๆ เขานึกถึงดวงตาของซังหนี่ขึ้นมา

แววตาที่สุภาพและห่างเหิน และการตอบกลับที่ไม่เหลือเยื่อใย

พวกเขาไม่เจอกันนานแค่ไหนแล้วนะ?

ฟู่เซียวหานครุ่นคิดอยู่นานก่อนที่จะจำได้ว่า ครั้งส