LOGINShare
บทที่ 214
Related chapters
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 215
ฟู่เซียวหานไม่ปริปากพูดสิ่งใดอีกสายตาที่หรี่ลงมองการกระทำของนั้นราวกับกำลังดูว่าเธอจะดื่มเหล้าขวดนั้นหมดอย่างไรซังหนี่เองก็ไม่รีรอ หลังจากเห็นว่าท่าทีของเขาคล้ายจะยอมรับ จึงหยิบขวดเหล้าขึ้นมาแนบกับริมฝีปากของตนพร้อมกระดกลงไปโดยตรง!——ไม่มีใครเห็นเลยว่า มือของฟู่เซียวหานที่วางไว้ใต้โต๊ะนั้นถูกกำเอาไว้แน่นในเวลานี้……ทันทีที่ซังหนี่ออกมาจากห้องน้ำ เธอก็แทบไม่ไหวแล้วบริกรสังเกตเห็นถึงท่าทางของเธอ จึงคิดจะเข้ามาช่วยพยุง แต่ซังหนี่กลับผลักเธอออกไป ก่อนจะกอดถังขยะเอาไว้และเริ่มอาเจียนออกมาอย่างหนัก!มวลความแสบร้อนพุ่งขึ้นมาจากกระเพาะของเธอพร้อมกับกรดกระเพาะอาหาร ล้วนถูกเธออาเจียนออกมาทั้งสิ้นอาการไอของเธอยังไม่หายดี ขณะนี้ทั้งน้ำมูกและน้ำตาต่างก็ไหลออกมา ทำให้ใบหน้าที่แต่งแต้มมาเพียงเบาบางนั้นพังทลายลง เหลือเพียงความแตกสลายไม่รู้จบ“คุณไม่เป็นไรใช่ไหมคะ? ให้ฉันเรียกรถพยาบาลให้ไหม?”บริกรนั้นกลับมีประสบการณ์มากมาย เมื่อเธอเห็นใบหน้าซีดเซียวของซังหนี่ก็รู้ได้ทันทีว่าเธอปวดจนทนไม่ไหวแล้ว ขณะที่เธอกำลังจะช่วยซังหนี่กดโทรศัพท์โทรออก ซังหนี่กลับจับมือของเธอไว้ “ฉัน…ไม่เป็นไร”“แต่ว
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 216
ฟู่เซียวหานมองเธอโดยไม่กล่าวอะไรออกมาทว่าตอนนี้แม้แต่จะยืนซังหนี่ยังแทบจะยืนไม่ไหวเธอพยายามอดกลั้น โดยเพียงแค่อาศัยเส้นใยขึงแน่นสายนั้นในสมองของเธอทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก และเห็นเจิ้งชวนยืนรออยู่ข้างนอก เส้นใยที่ขึงไว้แน่นนั้นก็พลันคลายออกทันที——เธอรู้ดีว่าประธานจ้าวกำลังคิดอะไรอยู่แม้ว่าคืนนี้เธอจะมาที่นี่ด้วยตัวคนเดียว แต่เธอก็ได้ส่งข้อความไปหาเจิ้งชวนล่วงหน้า โดยบอกให้เขามารับเธอเมื่อถึงเวลาเจิ้งชวนรู้ตำแหน่งที่เธอตั้งไว้ เมื่อกี้เขายังกังวลเมื่อไม่พบใครในห้องโถง แต่ตอนนี้เมื่อเห็นซังหนี่เขาก็พลันโล่งใจในทันทีซังหนี่ไม่สนใจฟู่เซียวหานที่อยู่ด้านข้างอีกต่อไป เธอพยายามเดินโซเซไปหาเจิ้งชวน ทว่าก้าวไปได้เพียงสองก้าวเธอก็ล้มลงเจิ้งชวนรีบเข้ามาพยุงเธอไว้อย่างรวดเร็ว“ไปโรงพยาบาล”ซังหนี่พยายามอดทนต่อความเจ็บปวดพร้อมเอ่ยกับเขาประโยคหนึ่ง และเป็นลมหมดสติไปแน่นอนว่าเจิ้งชวนไม่มีโอกาสได้ถามเธอเลยว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นแล้วเดินออกไปข้างนอกทันทีในระหว่างนี้ เขาแม้กระทั่งไม่ได้สังเกตเห็นเลยว่ามีชายอีกคนหนึ่งยืนอยู่ในลิฟต์ด้วยฟู่เซียวหานยืนอยู่ตรงนั้นมือของเข
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 217
“เมื่อคืนพวกเธอก็ได้เจอกันแล้วไม่ใช่หรือ?”ซังหลินกลับเปิดโปงถ้อยคำโกหกของเธออย่างไร้ปรานีซังหนี่เงียบซังหลินราวกับรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ จึงพูดออกมาโดยตรงว่า “จื้อเหอกรุ๊ปกำลังเตรียมการใหญ่ในเมืองอิ๋น สภาวะต่าง ๆ ในแวดวงธุรกิจเธอเองก็น่าจะเข้าใจชัดเจนกับมันแล้ว หากเธอสามารถทำให้เกิดความร่วมมือขึ้นได้ เธอก็ควรจะรู้ว่าสำหรับซังอวี๋กรุ๊ปแล้วมันหมายความว่าอย่างไร”“เธอเองก็คงไม่อยากจะอยู่ในบริษัทลูกนั่นไปตลอดชีวิตหรอกใช่ไหม? หากการเจรจาในการร่วมมือครั้งนี้ผ่านไปด้วยดี เธอก็จะได้พิสูจน์ความสามารถของเธอต่อทุกคน ถึงเวลานั้นฉันจะได้เรียกตัวเธอกลับมาได้อย่างเปิดเผย และเมื่อถึงเวลานั้น จะไม่มีใครตั้งคำถามถึงตัวตนของเธอในฐานะผู้สืบทอดได้อีก”ซังหลินกล่าวเป็นจังหวะไม่รีบร้อนมันเป็นราวกับผลึกน้ำผึ้งชิ้นใหญ่ที่หลอกล่อให้ซังหนี่ก้าวขาเข้าไปทว่าซังหนี่กลับรู้ดี —— เขาไม่มีทางยอมให้เธอกลับเป็นเป็นผู้สืบทอดจริง ๆ หรอกการตายของภรรยาเขานั้น เขายังจำมันได้เสมอการที่ยินยอมให้เธออยู่ที่นี่ในตอนนี้ ก็เพราะเธอเป็นสายเลือดที่เหลืออยู่เพียงหนึ่งเดียวของเขาเท่านั้นเองซังหนี่รับรู้ถึงความคิดขอ
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 218
หลังจากส่งประธานหลินขึ้นรถไปแล้ว ซังหนี่ก็ยืนอยู่คนเดียวหน้าโรงน้ำชาคลื่นความร้อนที่พัดมาตรงหน้าช่างแตกต่างกับลมเย็นจากเครื่องปรับอากาศด้านหลังมากนัก รุนแรงมากเสียจนทำให้ซังหนี่รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวเธอพยายามยับยั้งอาการไอ ขณะที่เพิ่งหยิบยาอมที่ทำให้ชุ่มคอจากกระเป๋าออกมาอม สายโทรศัพท์จากบริษัทก็โทรเข้ามาเร่งให้เธอรีบกลับไปประชุมเนื้อหาในการประชุมคล้ายคลึงกับคำพูดที่ซังหลินกล่าวกับเธอเมื่อไม่กี่วันก่อนช่วงสองปีที่ผ่านมาแวดวงธุรกิจเข้าสู่สภาวะตกต่ำ แต่ผู้นำอุตสาหกรรมอย่างจื้อเหอราวกับไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ——เรื่องของคุณแม่ของเขาเคยทำให้เกิดความปั่นป่วนไม่น้อย ฟู่เซียวหานถูกสื่อกล่าวหาว่าเป็นคนอกตัญญูไร้คุณธรรม ว่ากันว่าเป็นเพราะความกดดันอย่างต่อเนื่องของเขาที่ทำให้แม่ของเขาจำต้องพบกับจุดจบเช่นนั้นและคู่สามีภรรยาที่สูญเสียลูกชายก็ไปหานักข่าวมากมายเพื่อป่นทำลายภาพลักษณ์ของเขาทว่าฟู่เซียวหานกลับไม่สนใจเลยสักนิด เขายังคงทำทุกอย่างที่ควรทำในทุกวัน และยังมีกะจิตกะใจหาแฟนใหม่อีกด้วยการที่เขามาที่เมืองอิ๋นครั้งนี้ ก็เพื่อตรวจสอบโครงการที่อยู่ตรงชานเมืองของเมืองอิ๋นทุกคนต่างรู้ก
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 219
“พวกเราอยู่ที่โรงยิมซินเสีย ประธานฟู่กล่าวว่าอยากจะคุยกับเธอด้วยตัวเองน่ะ”ซังหนี่ตะลึงงันไปครู่หนึ่ง ก่อนจะขมวดคิ้ว “กับฉันหรือคะ?”“ใช่ ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน? ให้ฉันบอกคนขับรถไปรับเธอมาไหม?”“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเอารถมา ขับไปเองได้ค่ะ”ซังหนี่ไม่รู้ว่าตกลงแล้วฟู่เซียวหานคิดจะทำอะไรกันแน่ แต่เกาต๋าเป็นคนของซังหลิน เวลานี้เขาเป็นคนเรียกให้เธอไป หากเธอเอ่ยปฏิเสธ เขาจะต้องไปฟ้องซังหลินอย่างแน่นอนดังนั้นไม่ว่าซังหนี่จะไม่ยินยอมพร้อมใจมากแค่ไหนก็ต้องไปอยู่ดีฟู่เซียวหานกับเกาต๋าอยู่ที่สนามแบดมินตันวันนี้เขาสวมชุดลำลองเป็นอย่างมาก เสื้อสเตเตอร์สีขาว ผมหน้าม้าปรกลงตรงหน้าผาก ทำให้เขาดูเด็กกว่าปกติมาก“ซังหนี่มาแล้ว”เกาต๋ารีบเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว พร้อมตบไหล่ซังหนี่เบา ๆ ด้วยท่าทีของผู้อาวุโส “แม้ว่าเด็กคนนี้จะเพิ่งทำงานในบริษัทได้แค่ไม่กี่เดือน แต่ผลที่ออกมานั้นเตะตาเป็นอย่างมาก การวางแผนโครงการเข้าสู่พื้นทวีปในครั้งนี้เองก็ด้วย ความคิดเห็นของเธอดีมากจนผม…”“ได้ยินมาว่าประธานเสี่ยวซังเล่นแบดมินตันเก่งมาก?”ฟู่เซียวหานกลับตัดบทเขา และเอ่ยโพล่งขึ้นมาโดยตรงซังหนี่หันไปมองเขาฟู่เซียว
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 220
“ซังหนี่”ทันทีที่ออกมาจากห้องน้ำ เกาต๋าก็เรียกเธอเอาไว้คิ้วของเขาขมวดพันกันแน่น เห็นได้ชัดว่าเขาไม่พอใจกับการแสดงออกของซังหนี่เมื่อกี้นี้“โครงการนี้มีความสำคัญกับบริษัทของเรามากแค่ไหนเธอรู้ใช่ไหม?”ซังหนี่เพียงส่งเสียงตอบรับในลำคอ“แล้วเธอยังกล้าเย็นชาต่อประธานฟู่อีกงั้นหรือ?” เกาต๋าหรี่ตาลง “เธออย่าบอกฉันเชียวว่าเธอไม่รู้ว่าเขากำลังบอกเป็นนัยถึงอะไร”โครงการเข้าสู่พื้นทวีปเป็นโครงการใหญ่ที่ยังคงอยู่ในช่วงเริ่มต้น ไม่มีใครสามารถจินตนาการถึงภาระงานของฟู่เซียวหานได้เลยแต่วันนี้เขากลับมาเล่นแบดมินตันและทานข้าวกับพวกเขา อีกทั้งสายตาที่เขาตั้งใจเหลือบมองซังหนี่ก่อนที่เธอจะดื่มคำนับเขาเมื่อกี้นี้ด้วย หากไม่ตาบอด ไม่ว่าใครก็สามารถมองสิ่งที่เขาคิดออกได้แต่ซังหนี่กลับไม่ยอมรับไม้นี้เลย“ฉันหย่ากับเขาแล้วค่ะ”หลังจากจ้องตากับเกาต๋าอยู่ครู่ใหญ่ ซังหนี่กล่าวมาเพียงเท่านี้ทว่าเกาต๋ากลับหัวเราะออกมาเบา ๆ “หย่าแล้วอย่างไรล่ะ? หรือว่าเธอจะเป็นสามีภรรยากับพวกประธานเฉิน ประธานจ้าวเขาล่ะ?”คำพูดนี้ของเขาทำให้ซังหนี่เปลี่ยนสีหน้าโดยพลัน ดวงตาเองก็ตวัดมองมาที่เขาทันที!แม้ว่าพวกเขาคิดจะส
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 221
“โครงการนี้ผมให้พวกคุณโดยตรงไม่ได้ แต่สามารถให้โอกาสแข่งขันอย่างยุติธรรมได้”ซังหนี่แสยะยิ้มเล็กน้อย “เงื่อนไขคืออะไรล่ะ?”ทันทีที่เธอพูดจบ ฟู่เซียวหานกลับหัวเราะออกมามุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย ทำให้รอยยิ้มที่หางตาดูเด่นชัดขึ้น สีหน้าดูพอใจอย่างเห็นได้ชัด“คุณรู้ได้ยังไงว่าผมมีเงื่อนไข?”ซังหนี่ไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่มองเขาฟู่เซียวหานเก็บรอยยิ้มกลับไปอย่างรวดเร็ว ใช้นิ้วหมุนถ้วยชาเบา ๆ ก่อนพูดต่อว่า “ผมกับหลูเยียนเป็นแค่ข่าวลือ ตั้งใจสร้างภาพให้คนอื่นเข้าใจผิดก็เท่านั้น”ซังหนี่ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงอธิบายเรื่องนี้กับเธอ จึงขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย“แม่ของผม...หมอบอกว่าอาการดีขึ้นแล้ว มีโอกาสฟื้นสูง” เขาพูดต่อ “เรื่องก่อนหน้านั้น...”“ประธานฟู่คะ” ซังหนี่ขัดจังหวะเขาทันทีฟู่เซียวหานเงยหน้าขึ้นมองเธอ“คุณยังจำได้ไหมว่าครั้งก่อนที่ถนนในประเทศ D คุณเคยพูดอะไรกับฉัน?” ซังหนี่ยิ้มบาง ๆ “คุณบอกว่า...พวกเราไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้ว”ฟู่เซียวหานเงียบไป“ที่ฉันพูดแบบนี้อาจจะดูเข้าข้างตัวเองไปหน่อย แต่ที่คุณพูดเมื่อกี้...คงไม่ใช่ว่าอยากกลับมาคืนดีกับฉันใช่ไหมคะ?”“ไม่ใช่” ฟู่เซียวหานว
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 222
ซังหนี่ออกจากร้านอาหารอย่างรวดเร็วเมื่อครู่นี้เอง เธอได้ฟังคำแนะนำของเกาต๋าอย่างจริงจัง——ให้มองฟู่เซียวหานเป็นเพียงลูกค้าหรือหุ้นส่วนทางธุรกิจเหมือนครั้งก่อนใช้ความสัมพันธ์ที่เลือนรางระหว่างพวกเขาให้เป็นประโยชน์ เพื่อบรรลุเป้าหมายของตัวเองแม้ว่าก่อนหน้านี้ซังหนี่จะรังเกียจการเลือกปฏิบัติทางเพศและการปฏิบัติที่ไม่เท่าเทียมในที่ทำงานอย่างมากแต่เมื่อเธอได้ก้าวเข้าสู่โลกธุรกิจที่เต็มไปด้วยการแข่งขัน ถึงได้รู้ว่าความคิดของตนไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้เลย แม้แต่ตัวเธอเอง ตอนนี้ก็เชี่ยวชาญในการใช้สิ่งเหล่านี้เพื่อบรรลุเป้าหมายของตัวเองแต่เมื่อคน ๆ นั้นกลายเป็นฟู่เซียวหาน เธอกลับพบว่าตัวเองยังไม่สามารถรับมือกับมันได้อย่างสงบนิ่งเพราะเธอเคยรักเขาอย่างจริงใจ...มานานหลายปีถึงขนาดมีช่วงเวลาหนึ่ง ความรู้สึกของเธอได้รับการตอบสนอง เธอเคยสัมผัสถึงความรู้สึกที่เร่าร้อนจากร่างกายของเขาแม้ว่าสุดท้ายทุกอย่างจะกลายเป็นเพียงภาพลวงตา แต่เธอก็ยังไม่สามารถปฏิบัติต่อเขาเหมือนคนแปลกหน้าได้แม้ว่าเกาต๋าจะบอกกับเธออย่างชัดเจนว่า นี่เป็นแค่เรื่องธุรกิจแต่เธอก็ยังทำไม่ได้อยู่ดีซังหนี่คิดว่า บางที
Latest chapter
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 298
ซังหนี่ตบไปเต็มแรงโดยสัญชาตญาณเพราะฟู่เซียวหานอยู่ใกล้เธอมากเกินไปแต่ความจริงแล้วซังหนี่รู้สึกว่าปฏิกิริยาของเขา ถ้าเขาต้องการหยุดการกระทำนั้น เขาสามารถจับมือของเธอไว้ได้แน่นอนแต่เขากลับไม่ทำรอยฝ่ามือจากเมื่อคืนยังไม่ทันจาง ตอนนี้กลับมีอีกรอยใหม่เพิ่มมาอีกพูดเรื่องน่าขำที่ไม่ขำคือ —— ตอนนี้หน้าของเขาดูสมดุลกันแล้ว“ฝันร้ายเหรอ?” ฟู่เซียวหานถาม ราวกับไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิดซังหนี่ไม่ได้ตอบ“ไม่เป็นไร แค่ฝันไปเท่านั้น” ฟู่เซียวหานพูดเองเออเอง พร้อมกับเปลี่ยนเสื้อผ้าไปด้วย “วันนี้ผมยุ่งมาก คงไม่ได้กินข้าวด้วยนะ คุณไปเยี่ยมพ่อคุณที่โรงพยาบาลได้ อ้อ แล้วก็ บอกเรื่องยกเลิกงานแต่งงานของคุณกับจี้อวี้หยวนกับเขาด้วย”“ส่วนเรื่องบริษัททางนั้น รอให้ผมจัดการให้เรียบร้อยก่อน แล้วผมจะไปอธิบายกับเขาด้วยตัวเอง”เสียงของฟู่เซียวหานสั้นกระชับมาก ทำให้มีไม่ข้อสงสัยในคำพูดของเขา“แล้วคุณคิดจะทำยังไง?” ซังหนี่ถามฟู่เซียวหานที่กำลังติดกระดุมข้อมือชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะหันมามองเธอ “แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม ซังอวี๋ก็ไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมไปอีกแล้ว เรื่องในครั้งนี้ ปฏิกิริยาของพวกผู้ถือหุ้นค
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 297
แต่ตอนนี้ดอกไม้ได้เหี่ยวเฉาและตายไปแล้ว แสงแดดและการดูแลที่มาถึงช้าเกินไป จะมีความหมายอะไรอีก?ซังหนี่เตรียมจะหลับตาลงอีกครั้งแต่ในวินาทีต่อมา ทันใดนั้นเธอก็สังเกตเห็นบางอย่างที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งอีกฝั่งชุดผลิตภัณฑ์บำรุงผิวนั้นถ้าเธอจำไม่ผิด มันเป็นยี่ห้อที่เธอใช้เป็นประจำจากนั้นก็เป็นสายรัดม่านที่หน้าต่าง ถัดมาเป็นห้องเสื้อฝั่งตรงข้าม ในประตูกระจกใสบานนั้น มีเสื้อผ้าที่ดูคุ้นตาแขวนอยู่และตอนนี้เองซังหนี่ถึงได้เข้าใจว่า เขาขนของที่เธอเคยทิ้งไว้ที่นี่ย้ายกลับมาทั้งหมดจริงๆ แล้วของพวกนี้ไม่ใช่ของเธอเลยเสื้อผ้าพวกนั้นคุณนายฟู่เป็นคนจัดหาให้เธอ เพื่อให้เวลาออกไปข้างนอกจะดูคู่ควรกับตำแหน่ง “คุณนายฟู่” ไม่ได้ใช้เงินของเธอซื้อเอง ดังนั้นตอนนั้นซังหนี่จึงไม่ได้เอามันไปด้วยส่วนชุดผลิตภัณฑ์บำรุงผิวนั้น......บางทีอาจจะหมดอายุไปแล้วก็ได้?ขณะที่ซังหนี่กำลังคิดอยู่นั้น เสียงน้ำจากในห้องน้ำก็หยุดลงซังหนี่ไม่ได้คิดอะไรต่อ เพียงแค่พยายามหลับตาลงเท่านั้นในความมืด เธอได้ยินเสียงฝีเท้าของฟู่เซียวหานค่อยๆ เดินใกล้เข้ามาใกล้ จากนั้นเขาก็นอนลงข้างๆ เธอร่างกายของเขามีกลิ่นสะอาดสดช
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 296
ซังหนี่ไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งตัวเองจะกลับมาที่เถาหรานจวีจะเป็นภาพแบบนี้หรือจะพูดอีกอย่างคือ ในวันที่เธอจากไป เธอก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้กลับมาอีกดูเหมือนว่าคนรับใช้ในคฤหาสน์จะถูกฟู่เซียวหานไล่ออกไปหมดแล้ว ตอนที่พวกเขาเข้าไปข้างใน ภายในบ้านมืดสนิทฟู่เซียวหานพาซังหนี่ขึ้นไปที่ชั้นบนประตูห้องนอนใหญ่ถูกผลักเปิดไว้แล้วดูเหมือนว่าข้าวของข้างในจะมีการเปลี่ยนแปลงไปบ้าง แต่ซังหนี่ยังไม่ทันจะได้สังเกตว่าอะไรเปลี่ยนไป ฟู่เซียวหานก็กดเธอลงบนเตียงแล้วตลอดทางเขาไม่ได้พูดอะไรเลย มีเพียงใบหน้าที่เคร่งขรึมและในตอนนี้การกระทำของเขาก็ไม่ได้มีความอ่อนโยนแม้แต่น้อยแต่ซังหนี่ก็คาดเดาเรื่องนี้ไว้ล่วงหน้าแล้ว ดังนั้นตอนนี้เธอจึงไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไรเธอเองก็ไม่ได้คิดจะขัดขืน เพียงแค่นอนนิ่งอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึกเป็นเพราะท่าทีตอบกลับที่เฉยเมยของเธอนั้นทำให้ฟู่เซียวหานไม่พอใจอย่างมาก เขาก้มหน้าลง แล้วกัดเข้าที่คอของเธอทันที!—— เขากัดจริงๆซังหนี่รู้สึกได้เลยว่าปลายฟันของเขาทิ่มแทงเข้าไปในเนื้อของเธอ จนเลือดไหลซึมออกมา!ซังหนี่เผลอร้องออกมาอย่างอดไม่ได้ ก่อนจะยกมือขึ้น แล้วต
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 295
“ซัง......”ซังหนี่ไม่มองเขาเลยแม้แต่น้อย เพียงเดินไปตรงหน้าของฟู่เซียวหานแล้วพูดว่า “เราไปกันเถอะ”เสียงของเธอแหบพร่าฟู่เซียวหานหรี่ตาลงเล็กน้อยแต่ซังหนี่ไม่ได้คิดอะไรมากขนาดนั้น จึงเอื้อมมือไปดึงเขาโดยตรงฟู่เซียวหานเองก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร แต่ขณะที่ทั้งสองคนกำลังจะเดินไป จู่ๆ จี้อวี้หยวนที่ดูเหมือนเพิ่งได้สติกลับมา ก็คว้ามืออีกข้างของซังหนี่เอาไว้!การกระทำนั้นทำให้สีหน้าของฟู่เซียวหานเคร่งขรึมทันที เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ซังหนี่กลับเป็นฝ่ายหันไปมองจี้อวี้หยวนก่อน แล้วพูดว่า “คุณไม่จำเป็นต้องลำบากใจ”“เพราะ......ฉันก็ไม่ได้เลือกคุณเหมือนกัน” เธอพูดอีกว่า “ด้วยสถานการณ์ของซังอวี๋ในตอนนี้ ฉันต้องเลือกเส้นทางที่เป็นประโยชน์กับบริษัทมากที่สุด”“เดิมทีฉันยังคิดอยู่ว่าจะพูดกับคุณยังไงดี แต่ตอนนี้ก็ดีแล้วล่ะ พวกเรา......คงไม่ต้องรู้สึกผิดต่อกัน งานแต่งงาน......ก็ยกเลิกไปเถอะ”เมื่อพูดจบ ซังหนี่ก็สะบัดมือของจี้อวี้หยวนที่จับตัวเองออกจากนั้น เธอก็จับมือฟู่เซียวหานแล้วเดินจากไปคลับแห่งนี้บรรยากาศยังคงเต็มไปด้วยความคึกคักเสียงหัวเราะพูดคุยดังไม่หยุด หญิงสาวในชุดยูนิฟอร์มสุ
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 294
ฟู่เซียวหานไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่โยนซองเอกสารในมือไปให้จี้อวี้หยวนอีกฝ่ายก้มลงมองซองเอกสารนั้นครู่หนึ่ง ดวงตาเหมือนมีบางอย่างวูบผ่านไป แต่สุดท้ายก็ยื่นมือรับเอกสารมาแค่ดูเนื้อหาในสองสามหน้าแรก สีหน้าของจี้อวี้หยวนก็เปลี่ยนเป็นซีดเผือดลงทันที!มือที่ถือเอกสารนั้นก็กำแน่นขึ้นมาผ่านไปครู่หนึ่ง เขาถึงมองไปที่ฟู่เซียวหาน “นี่คุณหมายความว่ายังไง?”ฟู่เซียวหานหัวเราะเบาๆ “คุณคิดว่าไงล่ะ?”“คุณไปเอาของพวกนี้มาจากไหน?” จี้อวี้หยวนดึงสติกลับมาได้อย่างรวดเร็ว แล้วถามต่อ“นั่นไม่ใช่เรื่องที่คุณต้องสนใจ”“แล้วยังไง? คุณต้องการอะไร?”ฟู่เซียวหานนั่งอยู่บนโซฟา ค่อยๆ เอื้อมมือมารินเหล้าให้ตัวเอง แล้วก้มลงจิบไปหนึ่งครั้งตลอดทั้งกระบวนการ เขายังคงรักษาความสง่าและความสูงส่งตามแบบฉบับของเขาแต่สีหน้าของจี้อวี้หยวนกลับยิ่งดูแย่ลงกว่าเดิมฟู่เซียวหานเอ่ยขึ้น “ผมต้องการอะไร……ผมคิดว่ามันชัดเจนอยู่แล้ว”“ประธานฟู่ เราต่างก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน คุณใช้วิธีแบบนี้ ไม่คิดว่ามันขี้ขลาดไปหน่อยเหรอ?” จี้อวี้หยวนพูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก “รวมถึงเรื่องของซังอวี๋ก็เช่นกัน คุณก็แค่พึ่งพาตำแหน่งสูงของคุณใน
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 293
ฟู่เซียวหานเริ่มหมดความอดทน เมื่อได้ยินเสียงลูกบิดประตูหมุน เขาก็เงยหน้าขึ้นตะโกนเสียงดัง “ไสหัวไป!”เสียงที่เฉียบขาดเพียงคำเดียว ทำให้ด้านนอกเงียบลงทันทีรวมถึงคนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาด้วยเช่นกันซังหนี่เหมือนจะตระหนักได้แล้วว่าการต่อต้านของเธอไม่มีความหมายอีกต่อไป มือนั้นที่เคยดันอกของเขาก็ค่อยๆ ลดลงช้าๆ ตอนนี้แม้แต่น้ำตาในดวงตาของเธอก็หายไปแล้วเธอค่อยๆ เอนตัวนอนลง และแหงนมองแสงไฟสีขาวเหนือศีรษะ นัยดวงตาว่างเปล่าฟู่เซียวหานจ้องมองเธออยู่ครู่หนึ่ง จู่ๆ ก็หัวเราะออกมา “เสียใจมากเลยใช่ไหม? หรือรู้สึกน้อยใจ? แค่ต้องไปจากเขา…คุณต้องเสียใจขนาดนี้เลยเหรอ?”เขาพูดด้วยรอยยิ้ม และพยายามแสร้งทำเป็นพูดเย้ยหยันแต่มือของเขากลับสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ความเจ็บปวดนั้นมาจากส่วนลึกของหัวใจ แทรกซึมไปทั่วร่างกายผ่านกระแสเลือด จนถึงปลายนิ้วของเขาซังหนี่ไม่ได้ตอบอะไรเขา แต่ท่าทางของเธอคล้ายกลับยอมรับในสิ่งที่ฟู่เซียวหานพูดเป็นนัยๆฟู่เซียวหานอดหัวเราะออกมาไม่ได้ “อืม ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้นจริงๆ”“เอาอย่างงี้ไหม ผมจะให้โอกาสพวกคุณอีกครั้ง คุณคิดว่ายังไง?”ซังหนี่ค่อยๆ หันมามองเขาสายตาท
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 292
ฟู่เซียวหานเอื้อมมือไปบีบคางของเธอ น้ำเสียงทุ้มต่ำของเขาแฝงไปด้วยความโกรธอย่างชัดเจน “คุณชอบจี้อวี้หยวนแล้วใช่ไหม?”ซังหนี่ไม่ได้ตอบ แต่ริมฝีปากของเธอกลับเม้มแน่นขึ้นเรื่อยๆดวงตาของเธอยังคงคลอไปด้วยน้ำตา แต่มันกลับทำให้ดวงตาของเธอดูสดใสและสวยงามมากยิ่งขึ้นฟู่เซียวหานสามารถมองเห็นเงาสะท้อนของตัวเองได้อย่างชัดเจนในดวงตาของเธอ และยังสามารถมองเห็น......ความเกลียดชังที่อยู่ในนั้นได้อย่างชัดเจนเช่นกัน—— เธอเกลียดเขาแน่นอนว่าฟู่เซียวหานเองก็รู้ดีตั้งแต่เขาตัดสินใจทำแบบนี้ เขาก็คาดเดาได้อยู่แล้วว่าเธอจะมีปฏิกิริยาตอบกลับยังไงแต่แล้วยังไงล่ะ?หรือว่าต้องให้เขาทำได้เพียงแค่มองดูเธอกับตัวเองกลายเป็นคนแปลกหน้าที่ไม่เกี่ยวข้องกันอีกต่อไป?ถ้าเป็นอย่างงั้น ฟู่เซียวหานยอมให้เธอเกลียดเขาดีกว่าผลลัพธ์นี้ ไม่ใช่ว่าฟู่เซียวหานจะยอมรับไม่ได้ แต่สิ่งเดียวที่เขายอมรับไม่ได้ก็คือ......ในใจของเธอมีคนอื่นเธอสามารถเกลียดเขาเพราะเรื่องของซังอวี๋ สามารถเกลียดเขาเพราะเธอเกลียด หรือจะเป็นเพราะซังหลินก็ได้ แต่จะเกลียดเขาเพราะจี้อวี้หยวนไม่ได้เด็ดขาด!แต่เมื่อมองเห็นน้ำตาของเธอในตอนนี้ มือเท้าของฟ
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 291
ฟู่เซียวหานเพิ่งพูดจบ ซังหนี่ก็เดินปรี่เข้ามา แล้วยกมือขึ้นทันที!แต่สุดท้ายฝ่ามือนั้นก็ไม่ได้ตบลงไปฟู่เซียวหานจับข้อมือของเธอไว้แน่น ใบหน้าไม่แสดงอารมณ์ใดๆ“คนบ้า” ซังหนี่พูดขึ้นฟู่เซียวหานยิ้มเล็กน้อย “อืม ผมรู้”ซังหนี่ไม่พูดอะไร แต่ร่างกายของเธอกลับสั่นอย่างเห็นได้ชัด และน้ำตาก็ไหลออกมาแต่เธอเหมือนจะไม่อยากยอมแพ้ต่อหน้าฟู่เซียวหาน จึงรีบยกมือขึ้นมา เช็ดน้ำตานั้นออกทันที“คุณตาของจี้อวี้หยวนป่วย”สุดท้าย เธอก็ยอมเล่าให้ฟู่เซียวหานฟัง “โรคสมองเสื่อมในผู้สูงอายุ อาการของเขาทรุดเร็วมาก อีกไม่นานอาจจะจำอะไรไม่ได้แล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่จี้อวี้หยวนขอแต่งงานกับฉัน”เธอพูดจบ แต่กลับไม่ได้รับคำตอบที่ต้องการสายตานั้นที่ฟู่เซียวหานมองเธอยังคงเย็นชาเช่นเคยเมื่อเห็นว่าซังหนี่ยังคงมองเขาอยู่ เขาจึงย้อนถามกลับว่า “แล้วยังไง? มันเกี่ยวอะไรกับผม?”ซังหนี่สูดลมหายใจลึกๆ “ดังนั้นงานแต่งจะ…”“ไม่ได้”ฟู่เซียวหานพูดตัดบทเธออย่างไร้เยื่อใยเสียงของซังหนี่ก็หายไปในทันทีตอนนี้มือของเธอค่อยๆ กำแน่นขึ้นมา “คุณจะไม่ยอมอ่อนข้อให้ฉันเลยใช่ไหม? ฟู่เซียวหาน คุณจะบีบให้ฉันให้ตายเลยใช่ไหม!?”ฟ
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 290
คำพูดของฟู่เซียวหานทำให้สีหน้าของซังหนี่เปลี่ยนไปทันที ดวงตาของเธอหันไปมองเขาในพริบตาสีหน้านั้นทำให้ฟู่เซียวหานรู้สึกเจ็บปวดในอกขึ้นมาอย่างกะทันหันดูท่า...จะเป็นอย่างที่เขาเดาไว้จริง ๆถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้พวกเขาจะมีความสัมพันธ์กันแค่ในฐานะคู่สัญญาแต่ตอนนี้มันไม่ใช่แค่นั้นอีกต่อไป——ซังหนี่ตกหลุมรักจี้อวี้หยวนเข้าแล้วถ้าไม่ใช่แบบนั้น จะอธิบายสายตาที่เธอใช้มองเขาตอนนี้ยังไง?เมื่อกี้ตอนที่พูดถึงตัวเธอเอง รวมถึงซังอวี๋ เธอยังไม่แสดงปฏิกิริยาอย่างนี้เลยความเจ็บปวดนี้แผ่ซ่านไปทั่วอกของฟู่เซียวหานอย่างรวดเร็วพร้อมกับรสฝาดคาวที่คุ้นเคยลอยขึ้นมาในลำคอฟู่เซียวหานกลืนน้ำลายลงคอหลายครั้ง สูดลมหายใจลึก ๆ แล้วพยายามกดความรู้สึกนั้นลง แล้วพูดขึ้นอีกครั้ง “ดูเหมือนว่าคุณจะแคร์เขามากจริง ๆ ““ฟู่เซียวหาน นี่เป็นเรื่องระหว่างเรา นายเลิกใช้วิธีสกปรกแบบนี้ไม่ได้หรือไง อย่าลากคนบริสุทธิ์เข้ามาเกี่ยวข้องได้ไหม?!”“บริสุทธิ์เหรอ?” ฟู่เซียวหานกลับหัวเราะเยาะ “ดูเหมือนว่าคุณจะรู้จักคู่หมั้นของตัวเองน้อยไปนะ คุณรู้หรือเปล่าว่าเขาทำอะไรลับหลังคุณไว้บ้าง?”ไม่รอให้ซังหนี่ได้พูดอะไร ฟู่เซียวหานย
