LOGINShare
ตอนที่43.บาดเจ็บสาหัส
Last Updated:
2024-12-03 21:26:54
Related chapters
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่44. จวนอ๋องเจ็ด ณ เมืองซานซี
ตอนที่44.เช้าวันต่อมา ข่าวไฟไหม้เรือนพักของแม่ทัพหยางซานจนเป็นเหตุให้ภรรยาของแม่ทัพหนุ่ม ฮูหยินน้อยโม่ไป๋หลานและสาวใช้คนสนิทต้องสิ้นใจในกองเพลิง การคาดเดาเป็นไปต่าง ๆ นานา ทั้งทางดีและร้ายสองพ่อลูกสกุลหยางถูกฮ่องเต้เรียกให้เข้าเฝ้าอย่างเร่งด่วน เพราะผู้ที่ตายคือพระนัดดาในพระองค์ ความพิโรธของโอรสสวรรค์ทำให้เมืองหลวงถูกสั่งปิดจนกว่าจะหาคนร้ายพบ และมีราชโองการให้ท่านหญิงโม่ไป๋หลานเป็นอิสระจากสกุลหยางนับแต่บัดนี้เป็นต้นไปโม่หยวนฟางที่นั่งฟังอยู่ห้องเล็กข้างบัลลังก์ว่าราชกิจเผยรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมอย่างที่มิเคยเป็นมาก่อน‘น้องรัก หลับให้สบาย พี่ช่วยให้เจ้าหลุดพ้นจากคนสารเลวได้แล้ว แค้นนี้ข้าจะต้องชำระให้สาสมอย่างแน่นอน หยางซานหลาง’ จวนอ๋องเจ็ด ณ เมืองซานซี“กรี๊ดดด!! ไม่จริง ข้าไม่เชื่อ ลูกแม่...หลานเอ๋อร์ ใครทำเจ้า ฮือ ๆ แม่จะฆ่ามัน”เสียงร่ำไห้ของพระชายาในอ๋องเจ็ดดังก้องเสมือนจวนเจียนจะขาดใจ ทำให้คนที่ได้ยินต่างสะเทือนใจไปตาม ๆ กัน บรรดาบ่าวไพร่ต่างพากันร้องไห้คร่ำครวญมิต่างจากผู้เป็นนาย ข่าวการตายของท่านหญิงโม่ถูกส่งมาโดยท่านอ๋องน้อย เวลานี้จวนอ๋องมีแต่ความโศกเศร้าของคนที่เคยรับใช้ใกล
Last Updated : 2024-12-03ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่45. ไม่ขยับ
คนที่รายงานเรื่องที่สืบมาได้เอ่ยถามเจ้านายด้วยเสียงเบาหวิว ชายหนุ่มเองก็ลำบากใจในครั้งแรกว่าสมควรที่จะแจ้งแก่ท่านเจ้าสัวทราบดีหรือไม่ถึงคนที่ลงมือฆ่าคุณหนูหลี่ถิง“ไปเชิญทั้งคู่มากินข้าวที่บ้าน”เมื่อลูกน้องเดินออกจากห้องไป กำปั้นแน่นหนักพุ่งเข้าใส่กำแพงในทันที ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ แล้วเขาจะทำยังไงดี“กรี๊ดดด!! คุณพ่อขา เจ็บไหมคะ อย่าทำแบบนี้ ฮือ ๆ ถิงถิงทนไม่ได้”หลี่ถิงร่ำไห้เจ็บปวดกับภาพที่เห็น สองมืองามกอบกุมมือที่ชโลมไปด้วยเลือดของผู้เป็นพ่อ แม้อีกฝ่ายจะไม่รับรู้ถึงการมีตัวตนของเธอ แต่หลี่ถิงมั่นใจว่าพ่อต้องรับรู้ว่าเธออยู่ตรงนี้ แก้มเนียนซบลงกับมือของพ่อด้วยความรักเป็นที่สุดเจ้าสัวหลี่ชะงักมือนิ่ง เขาไม่ขยับด้วยรู้สึกเหมือนกำลังถูกสัมผัสด้วยความอ่อนโยน น้ำตาของเจ้าสัวหลี่ได้ไหลรินออกจากดวงตาอีกครั้ง เมื่อคิดเข้าข้างตนเองว่าสัมผัสนี้เป็นของลูกสาวที่เขารักปานแก้วตา ไม่มีสักครั้งที่เขาลำเอียงกับลูก ๆ แต่ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ แค่เพราะผู้ชายเพียงคนเดียวพี่น้องถึงกับฆ่ากันโดยที่หลี่ถิงไม่มีแม้แต่โอกาสได้สั่งลาเขาสักคำ“ถิงถิงพ่อคิดถึงลูกมากนะ แม่เขาใจร้ายมากที่มารับลูกไปจากพ่อ แล้
Last Updated : 2024-12-03ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่46.คนทั้งสี่
ภายในห้องอาหารคฤหาสน์เจ้าสัวหลี่คนทั้งสี่นั่งประจำที่เรียบร้อยแล้ว โดยหลี่ถิงนั่งอยู่ข้างมารดาเลี้ยงเพื่อที่จะมองหน้าของสามีและน้องสาวที่นั่งทำหน้าเศร้าและสวมชุดสีดำเป็นการไว้ทุกข์ให้แก่เธอ โดยน้องสาวคอยหยิบผ้าเช็ดหน้าบนตักขึ้นมาคอยซับน้ำตาอาหารคาวหวานมากมายถูกวางเต็มโต๊ะ ที่สำคัญสุดคือทุกอย่างเป็นอาหารที่เธอโปรดปรานมาก หลี่ถิงคอยจับสังเกตทุกคนบนโต๊ะ ไม่เว้นแม้แต่แม่เลี้ยง เพราะถึงปากจะบอกว่ารักเธอมาก และตลอดวันเธอก็เห็นกับตาว่าคุณนายหลี่นั้นเสียใจแค่ไหน แต่เวลานั้นเจสซิก้าไม่ได้อยู่ต่อหน้าคนเราอาจเปลี่ยนใจกันได้ ไม่มีใครทนเห็นลูกตัวเองต้องลำบากอย่างแน่นอน ที่สำคัญตามสัญชาตญาณความเป็นแม่ย่อมต้องรักลูกตัวเองมากกว่าลูกคนอื่น ตอนอยู่ด้วยกันบนห้องนั้น คุณนายหลี่ยังไม่ได้พบหน้าลูกสาวก็คงต้องยอมทำใจให้เจสซิก้ารับโทษได้ แต่ทุกอย่างจะกระจ่างชัดแก่ใจก็ต้องเวลานี้ ตอนที่เจสซิก้านั่งอยู่ต่อหน้าคุณนายหลี่“คุณพ่อคะ ทำไมถึงมีชุดอาหารเพิ่มมาละคะ หรือเรามีแขก”เจสซิก้าเอ่ยถามเจ้าสัวหลี่ด้วยความสงสัย ที่อยู่ ๆ วันนี้มีคำเชิญปนบังคับให้เธอและพี่เขยมากินอาหารเย็นด้วย การที่พ่อกับแม่ของเธอไร้รอยยิ้มก
Last Updated : 2024-12-05ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่47. พูดอะไร
คุณนายหลี่เมินหน้าไปอีกทาง ไม่ได้มองหน้าของลูกสาวและลูกเขยแม้แต่น้อย มันเจ็บหนึบจนเธอรับไม่ได้“เจส พ่อให้ความรักและความสุขสบายแก่ลูกน้อยไปเหรอ บอกพ่อทีเถอะ”เจ้าสัวหลี่ได้เปิดประเด็นโดยมุ่งเป้าไปที่ลูกสาวก่อน สายตาที่มองมาของผู้เป็นพ่อ ทำให้เจสซิก้าสะอึกไปเล็กน้อยก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ“พะ…พ่อ…พูดอะไรคะ เจสงงไปหมดแล้ว” เจสซิก้าเอ่ยปากถามเจ้าสัวหลี่ ด้วยเสียงตะกุกตะกัก“จะพูดออกมาเองหรือให้พ่อบอก เจส”คำถามแปลก ๆ ของพ่อทำให้เจสซิก้าเกิดอาการตื่นตระหนก มือบางชื้นเหงื่อโดยไม่สามารถควบคุมได้ ริมฝีปากบางสั่นระริกขึ้นมาเอง ทั้ง ๆ ที่มันเป็นแค่คำถามธรรมดาแท้ ๆราฟาเอลส่งสายตาคาดโทษให้หญิงสาว เมื่อน้องภรรยาหันหน้ามาทางตน คำตอบยังคงไม่มีออกจากปากของเจสซิก้า อาการกระสับกระส่ายของหญิงสาวทำให้คนเป็นพ่อแม่แทบหมดเรี่ยวแรง เจ้าสัวหลี่รักลูกเท่า ๆ กัน และเขาต้องให้ความเป็นธรรมแก่หลี่ถิงด้วย จะทำเป็นหลับหูหลับตามองเลยไปไม่ได้เป็นอันขาด“คุณพ่อจะพูดอะไรคะ เจสทำอะไร แล้วจะให้เจสบอกเรื่องไหนคะ” น้ำเสียงเบาหวิว เจสซิก้าพยายามควบคุมไม่ให้เสียงสั่นมากกว่าที่เป็น เธอไม่ได้โง่…พ่อของเธอคือคนที่มีอำนาจ
Last Updated : 2024-12-05ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่48.กระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น
เจ้าสัวหลี่กระชับอ้อมแขนแน่นขึ้นเพื่อปลอบขวัญลูกสาวที่หลงผิด แน่นอนเจสซิก้าต้องได้รับโทษทั้งจากกฎหมายและสังคม แต่เขาพร้อมที่จะคอยเป็นเกราะป้องกันหัวใจให้กับลูก ไม่ว่าเจสซิก้าจะได้รับโทษหนักแค่ไหน เขาก็จะรอจนกว่าถึงวันที่เธอพ้นโทษ“นายทำให้ฉันผิดหวังมากราฟ นายมันขี้ขลาดกว่าลูกสาวของฉัน เจสกล้าเปิดปากในสิ่งที่ทำ นั่นแสดงว่าลูกสาวของฉันพร้อมที่จะก้าวออกมารับโทษ แต่นายเป็นลูกผู้ชายที่แย่มาก ทำผิดแต่ก็ยังไม่ยอมรับ ถ้าเจสออกความคิดเห็น แต่ถ้าหากนายไม่ทำก็ได้ไม่ใช่เหรอ รถนายก็เป็นคนขับ ไม่ใช่เจส แค่จะเลี้ยวไปโรงพยาบาลก็ไม่ยากเย็นสักนิดเดียว พวงมาลัยรถมันก็อยู่ในมือของนายไม่ใช่เหรอ นายจะทำยังไงกับมันก็ได้ ไม่ใช่คนข้าง ๆ ที่จะมาหักพวงมาลัยเลี้ยวรถของนายได้ ในเมื่อบอกมาว่าคืออุบัติเหตุ แต่นายกลับทำตามที่เจสแนะนำ นั่นแสดงว่าใจของนายก็คิดกำจัดถิงถิงเหมือนกัน”“ผะ….ผมคือว่า….”ราฟาเอลยังคิดคำโต้แย้งเจ้าสัวหลี่ไม่ได้ และตอนนี้ ประตูห้องรับแขกได้เปิดออกพร้อมมีชายหลายคนที่มีทั้งในเครื่องแบบและธรรมดา ก้าวเข้ามายื่นรวมในห้องอีกหลายคน ชายหนุ่มถึงกับยืนหน้าซีด มือไม้สั่นเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้าเพราะการที
Last Updated : 2024-12-05ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่49.ตามคำทำนาย
สายตามองไปยังหญิงสาวที่มองเขาด้วยสายตาว่างเปล่า ก่อนที่ราฟาเอลจะกระตุกถี่ ๆ อยู่หลายครั้ง ใบหน้าเริ่มเขียวคล้ำเพราะขาดอากาศหายใจ ดวงตาเบิกกว้างเมื่ออยู่ ๆ ร่างของภรรยาที่ตายไป ได้ยืนมองมาที่เขาด้วยสายตาไร้ความอาวรณ์ใด ๆ เลย มันดูว่างเปล่าไม่ต่างจากที่เจสซิก้ามองเขาในตอนนี้ เมื่อไม่มีอากาศเข้าไปหล่อเลี้ยงร่างกาย ลมหายใจเฮือกสุดท้ายของราฟาเอลก็มาถึง“คุณตายสบายเกินไปนะราฟ” หลี่ถิงพูดเบา ๆ โดยไม่มีใครรับรู้หรือได้ยินเสียงของเธอ นอกจากราฟาเอลเพียงคนเดียวที่ได้ยินเจสซิก้ายืนนิ่งยอมให้เจ้าหน้าที่ควบคุมตัว เจ้าสัวหลี่เดินเข้าไปสวมกอดบุตรสาวคนเล็กเอาไว้แน่น ส่วนคุณนายหลี่ตอนนี้ไม่สามารถรับรู้อะไรได้แล้ว ด้วยความสะเทือนใจทำให้เธอหมดสติอยู่ที่โซฟา เจ้าสัวหลี่ร้องไห้ด้วยความสงสารลูกและภรรยา หากเขาเป็นคนลงมือกับชายหนุ่ม ลูกสาวที่เหลือเพียงคนเดียวก็ไม่ต้องโทษคดีฆ่าคนตายถึงสองคดีซ้อนแบบนี้“เจสไม่น่าเลย น้องทำเพื่ออะไรกัน พี่ไม่รู้ใจน้องจริง ๆ ถ้าพี่รู้ว่าเจสรักราฟ พี่จะถอยออกมา แล้วทุกอย่างจะไม่เกิดขึ้นเลย”แต่ยังไม่ทันที่จะได้เห็นเหตุการณ์ต่อไป อาการตกใจก็ได้เกิดขึ้น เมื่อเสียงของใครสักคนกำลั
Last Updated : 2024-12-05ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่50. ช่างน่าสงสาร
“นี่ ฮูหยินน้อย นางช่างน่าสงสารมาก เจ้าคิดเหมือนข้าหรือไม่”“ข้าเห็นด้วย แต่ตอนนี้ พวกเรารีบเดินเข้าเถอะ ท่านพ่อบ้านสั่งให้เราตรวจเวรยามหน้าเรือนของฮูหยินน้อยบ่อยขึ้น”หมิงจงเป่ายิ้มกว้างเมื่อมีคนนำทางให้แก่เขาแล้ว ร่างในชุดดำทำเพียงคอยตามทหารยามไปเท่านั้น เขาไม่จำเป็นต้องเข้าเรือนนั้นออกเรือนนี้ให้เสี่ยงที่จะถูกจับได้อีกต่อไปเมื่อถึงที่หมาย ชายในชุดดำก็ได้หายไปทางด้านหลังของเรือน เพียงแค่เข้าใกล้ตัวเรือน สิ่งผิดปกติบางอย่างก็ได้เกิดขึ้นในความรู้สึกของหมิงจงเป่า ด้วยประสาทสัมผัสที่เหนือกว่าคนทั่วไป เขาฝึกฝนการรับรู้แบบนี้มาอย่างหนักนับตั้งแต่ ก้าวเข้ามาสู่การเป็นผู้คุ้มครองไข่มุกโลกันต์ความเร็วดุจภูตผีได้หายวับไปยังทิศทางที่เขามั่นใจว่าไม่ปกติเสียแล้วในความรู้สึกของเขา ผลัวะ! หน้าต่างด้านหลังเรือนได้เปิดออกก่อนจะมีร่างในชุดสีดำพุ่งออกมาจากด้านใน“อ๊ะ!” เสียงอุทานออกมาด้วยความตกใจ แต่ก็เพียงเบา ๆ เท่านั้น ก่อนที่จะมีแสงกระทบดวงตาของผู้มาใหม่ มันคือกระบี่สีเงินที่กระทบกับแสงจันทร์ และกำลังพุ่งเข้าหาเขาอย่างรวดเร็วหมิงจงเป่าทำเพียงเบี่ยงตัวหลบ เขามีเพียงมีดสั้นคู่ใจ หากจะปะทะตรง ๆ ก็ค
Last Updated : 2024-12-05ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่51. แสร้งมอง
หมิงจงเป่าแสร้งมองสาลี่ในมือก่อนจะอ้าปากกว้างกัดลงไป กร๊อบ! น้ำสาลี่ฉ่ำหวานได้ไหลออกมารอยกัด แล้วเขาก็เดินออกจากห้องไปโดยไม่มีคำพูดใดโต้แย้ง จูซือเหนียงแม้แต่ครึ่งคำหรู่อี้ได้แต่ปิดปากหัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจกับสิ่งที่นางเห็นจนชินตา‘ไม่ใช่ท่านหมิงจงเป่าต้องการให้ท่านหญิงฟื้น แต่ต้องการก่อกวนท่านหมอมากกว่า’ถึงนางจะไม่เคยผ่านการมีคนรัก แต่ใช่จะไม่เคยผ่านการถูกเกี้ยวพาเสียหน่อย มองแค่นี้ก็รู้แล้วว่าท่านหมิงนั้นมีใจต่อท่านหมอจูมากนัก แค่เพียงได้เย้าแหย่ก็สุขใจแล้วกระมัง นั่นคือความคิดเห็นของหรู่อี้จูซือเหนียงเดินเข้าไปยังโต๊ะที่หญิงสาวนั่งอยู่ก่อนจะทรุดกายลงนั่งด้วยใบหน้าที่แต่งแต้มรอยยิ้มงาม“ต้องขอโทษเจ้าด้วยที่ทำตัวเสียมารยาท แต่ถ้าไม่ทำแบบนั้น ศิษย์พี่ของข้าคงยังก่อกวนคนป่วยไม่เลิกเสียที” จูซือเหนียงพูดพร้อมส่ายหน้ายิ้ม ๆ หมิงจงเป่าถือเป็นศิษย์เอกของบิดานางและรับสืบทอดตำแหน่งผู้คุ้มกันไข่มุกโลกันต์ ต่อจากบิดาของนางที่ตายจากไปหลายปีแล้ว พร้อมคำทำนายว่าใกล้ถึงเวลาที่ผู้ครอบครองไข่มุกจะปรากฏตัวทำให้ตลอดหลายปีมานี้ นางกับหมิงจงเป่าจำต้องออกเดินทางไปทั่วหลายแคว้นเพื่อตามหาผู้ครอบคร
Last Updated : 2024-12-06
Latest chapter
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่74.นางมีดีกว่านั้น
ภายในจวนสกุลเชี่ยดูจะสงบเงียบกว่าที่เคย แต่ถึงกระนั้นก็มิใช่เรื่องที่คนภายนอกจะรับรู้ได้ เจ้าของบ้านสองสามีภรรยากำลังดื่มด่ำกับการจิบชาชั้นยอด พร้อมการสนทนากันตามประสา ซึ่งทำให้แขกผู้มาเยือนถึงกับส่ายหน้าด้วยความเอือมระอากับลีลาการเฝ้ารอศัตรูของคนสกุลใหญ่ หากนางปรากฏกายต่อหน้าทั้งสองคนนั้น เพียงครู่คงมีทหารในจวนโผล่ออกมาล้อมรอบ‘หึ ๆ’ นางมีดีกว่านั้น“ข้าเปลี่ยนใจแล้ว เงียบ ๆ มันดูมิตื่นเต้นเท่าใดนัก พวกเจ้าช่วยปลุกพวกเขาให้ตื่นกันเลยจะดีกว่า”จบคำพูดจากการแฝงตัวในเงามืด เพื่อเฝ้ารอเวลาลงมือ กลับเปลี่ยนเป็นการลงมืออย่างโจ่งแจ้ง ซ้ำวางกำลังไว้อีกชั้นเพื่อการเก็บกวาด“อ๊ากก!”เพียงครึ่งก้านธูป เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดก็เกิดขึ้น ทหารในจวนแท้จริงคือนักฆ่ารับจ้าง ทว่า จอมโจรผู้บุกรุกก็คือกลุ่มมือสังหารชั้นยอดเช่นกัน การมาปล้นในครั้งนี้ ผู้นำมิคิดที่จะนำคนมาเพียงหยิบมือเสียเมื่อไหร่กัน การจบหมากกระดานเล็กให้สิ้นซากก็คือทุบกระดานหมากให้แหลกคามือเท่านั้น“มิต้องเชิญข้า ใต้เท้าเชี่ย ฮูหยินเชี่ย ข้าดื่มกินมาอิ่มหนำสำราญมาจากบ้านแล้ว”“กำแหงนัก กล้าบุกรุกบ้านขุนนางชั้นผู้ใหญ่ ช่างรนหาที่ตายโดยแท
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่73.ยามค่ำคืน
“พวกเจ้ามันปีศาจ คนสกุลโม่ช่างไร้ความเมตตา ข้ามิทัน...อัก!”พูดได้เพียงเท่านั้น ลำคอกลับมีเลือดพุ่งออกมามากมาย โดยมิได้ถูกตัวหยวนฟางสักนิด ความเร็วดุจสายลมทำให้ร่างสูงออกมายืนอยู่ห่างพอสมควรโดยในมือมีบางสิ่งติดมาด้วย ก่อนที่ชายหนุ่มจะกางมือออก สิ่งนั้นจึงร่วงลงสู่พื้นดิน“คิดจะกลืนกินคนของข้า มิเจียมตน สกุลโม่หรือไร้เมตตา หึ! ไม่คิดบ้างหรือว่ากว่าจะทำให้แผ่นดินนี้เป็นปึกแผ่นได้ คนสกุลโม่ต้องแลกมาด้วยสิ่งใดบ้าง เพื่อรักษาชีวิตของประชาชนทั้งแคว้นเอาไว้ ปู่ข้าต้องตายเพื่อปกป้องขอทานเพียงคนเดียว เพราะนั่นคือประชาชนของพระองค์ แล้วพวกเจ้าตายเพื่อปกป้องใครบ้าง”หนึ่งในคนร้ายถึงกับตาค้าง เพราะสิ่งที่ร่วงจากมือของโม่หยวนฟาง มันคือหลอดลมของชายชุดดำ คนร้ายที่ยังมีลมหายใจอยู่เพียงหนึ่งถึงกับตัวสั่นงันงก ด้วยความหวาดกลัว คนแรกว่าอำมหิตแล้ว แต่อ๋องน้อยผู้นี้มันปีศาจชัด ๆ ชายชุดดำขยับตัวหวังจะหลบหนีฉึก! ร่างสูงของคนร้ายทรุดลงกับพื้นก่อนจะทันได้ก้าวขา“คิดจะแทงข้างหลัง! คนเช่นโม่หยวนฟาง เจ้าควรคิดให้ดีก่อน”หากมีผู้ใดมาได้ยินคำพูดของโม่หยวนฟางคงอยากตายไปสักพันครั้ง คนร้ายคิดหนี แต่ท่านอ๋องน้อยกลับกล
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่72.เจ้ามันปีศาจ
“จะบุรุษหรือสตรี หากรู้จักการพลิกแพลงสถานการณ์ มิใช่เรื่องยากที่จะคว้าชัยในสนามรบ อ๊ะ!”โม่ฟางเล่อหมุนกายออกห่างจากคู่ต่อสู้ เมื่อรับรู้ถึงการจู่โจมจากทางด้านหลัง แม้จะเพียงเฉียดผ่าน ทว่ากระบี่ของศัตรูก็ได้ดื่มเลือดของนางเสียแล้ว โม่ฟางเล่อกลับมิได้สนใจบาดแผล หญิงสาวรีบล้วงขวดหยกใบเล็กออกมาจากอก ก่อนจะรีบกลืนสิ่งที่อยู่ในขวดลงไปอย่างรวดเร็ว นางยังไม่เชี่ยวชาญเรื่องพิษ แต่การป้องกันเอาไว้ก่อนเป็นเรื่องที่ผู้เป็นอาจารย์คอยกำชับและย้ำเตือนนางอยู่บ่อยครั้ง“การที่มั่นใจเกินไป มันก็มิใช่สิ่งที่ควรทำ ไม่ใช่รึท่านหญิงโม่ ฮา ๆ”“สุนัขก็ยังเป็นสุนัขอยู่วันยังค่ำ ต่อให้พยายามทำตัวดั่งราชสีห์ เจ้าก็มิอาจเป็นได้ดั่งใจหมาย”จากรอยยิ้มกลับกลายเป็นใบหน้าบึ้งตึงด้วยความขุ่นเคืองใจกับคำพูดของหญิงสาว“หลีกไป ข้าจะจัดการนางด้วยตนเอง”เชี่ยหยาโถวคว้าแขนของผู้คุ้มกันออกจากการบังเขาจากหญิงสาวตรงหน้า เขาถูกสตรีอ่อนแอหยามเกียรติจนไม่เหลือชิ้นดี อย่างไรเสียวันนี้ เขาจะพิสูจน์ให้นางได้เห็นว่าคำพูดพล่อย ๆ ของสตรีเช่นนางนั้นมิใช่ความจริง“มาจบเรื่องกันเถอะ คุณชาย อย่าถ่วงเวลาพวกข้าให้มากไปกว่านี้อีกเลย”มือบางใช
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่71. เพียงครู่เดียว
คล้อยหลังโม่หยวนฟางไปเพียงครู่เดียว ร่างสูงของชายหนุ่มในชุดสีขาวได้ปรากฏขึ้นตรงหน้าของคนที่กำลังสั่นระริกไปทั้งร่างด้วยความรู้สึกอันหลากหลายที่ถาโถมเข้ามา เขาพ่ายแพ้ได้อย่างน่าอับอายเป็นที่สุด การต่อสู้เพียงแค่เวลาสั้น ๆ เขากลับกลายเป็นคนพิการ และรอเพียงเวลาถูกลงทัณฑ์จากผู้เป็นนายที่แท้จริง“หึ ๆ คนเก่งของท่านพ่อ ไยตอนนี้ถึงกลายมาเป็นเพียงคนไร้ค่าเช่นนี้ เจ้าก็ดีแต่ปาก หลงเป่า”“คนที่ดีแต่ปาก ข้าว่าน่าจะเป็นเจ้ามากกว่า หึ ๆ นึกว่าผู้ใดกัน แท้จริงก็เป็นคุณชายขี้โรคจากสกุลเชี่ยนี่เอง เชี่ยหยาโถว”ขวับ! ชายหนุ่มในชุดสีขาว หันกลับไปตามเสียงในทันที ทว่ากลับไร้วี่แววของเจ้าของเสียง ก่อนจะหันกลับมายังร่างของหลงเป่าที่ตอนนี้ถูกจับตัวเอาไว้โดยโม่หยวนฟาง“เมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว เห็นทีคงมิอาจปล่อยท่านอ๋องน้อยให้มีลมหายใจต่อไปไม่ได้แล้วสินะ”“ฮา ๆ ปล่อยให้ข้ามีลมหายใจรึ ช่างกล้าพูดนะ คุณชายเชี่ย เจ้าไม่ใช่ตั้งใจจะกำจัดข้าอยู่ก่อนแล้วหรืออย่างไรกัน คนที่ขี้ขลาดแท้จริงคือตัวเจ้า อย่าได้โทษใครอื่นอีกเลย”“อย่าพูดให้มากความท่านอ๋องน้อย ข้ามาถึงขนาดนี้ย่อมต้องมีของพิเศษรอต้อนรับท่านอ๋องอยู่ก่อนแล
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่70.อย่าแตกตื่นไป
คนชุดดำไถลตัวลงมาจากต้นไม้อย่างรวดเร็ว พร้อมกระบี่ยาวชี้ตรงสู่กลางศีรษะของเมี่ยวจ้าน แม้จะสวมหมวกเอาไว้ แต่ทว่า ประสาทสัมผัสของนางนั้นเป็นเลิศมิแพ้ฝีมือเลยแม้แต่น้อย แส้ทองถูกสะบัดฟาด ไปด้านบนศีรษะด้วยกำลังภายในอันมหาศาลร่างของชายชุดดำที่กำลังคิดจะปลิดชีวิตของหญิงสาว มิอาจหลบได้ทัน ด้วยความเร็วที่ไม่ทันได้คาดคิดว่าจะถูกตอบโต้อย่างกะทันหันเช่นนี้ สำหรับเมี่ยวจ้านแล้ว นางไม่จำเป็นต้องมองขึ้นไปเลยด้วยซ้ำตุบ! ร่างของคนร้ายตกกระแทกพื้น โดยที่ศีรษะตกกลิ้งหลุน ๆ ไปอีกทาง ตอนนี้ธนูถูกวางลง อาวุธประจำกายถูกนำออกมาใช้แทน ทุกอย่างต้องทำให้เร็ว ด้วยจำนวนคนของฝ่ายนางมีน้อยกว่า ดังนั้นจำต้องจบทุกอย่างให้เร็ว หากยืดเยื้อมากไปกว่านี้รังแต่จะเสียเปรียบมากกว่าจะคว้าชัยมาอย่างปลอดภัย“ท่านเมี่ยวจ้าน”“อย่าแตกตื่นไป ท่านพี่ม่อตู เมี่ยวจ้านมิใช่เด็กน้อยแล้วนะ”ฟึบ!ม่อตูสะบัดผ้าคลุมกันอาวุธลับเพื่อมิให้ต้องกายผู้เป็นนาย ชายหนุ่มได้แต่ส่ายหน้ากับความดื้อรั้นของนายสาวของตนเอง สำหรับเขาแล้ว องค์หญิงเมี่ยวจ้านคือน้องสาวตัวน้อยที่เขาเฝ้าปกป้องมานับตั้งแต่พบเจอกัน เมื่อนางยังเป็นเพียงทารกจนเติบโตขึ้นมาเป็นผู้
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่69.จบปัญหา
‘โดยเฉพาะเจ้า โม่หยวนฟาง ข้าจะต้องทำให้เจ้าก้มหัวแทบเท้าข้าให้จงได้’โม่หยวนฟางซึ่งเบนหัวม้าให้ตนเองถอยกับมารั้งท้ายทุกคน โดยมีคนสนิทเคียงข้างกายอยู่เพียงสองคน ทั้งสามไม่เอ่ยวาจาใด ๆ ต่อกันแม้แต่ครึ่งคำ ทว่าแค่เพียงสบตาพวกเขาก็รู้ดีว่าต้องทำสิ่งใดชายหนุ่มมั่นใจในตัวของสหายรักว่าจะปกป้องน้องสาวของเขาได้เป็นอย่างดี โม่ฟางเล่อเล่อทำสิ่งที่ควรได้อย่างดีเยี่ยม แม้จะพลาดพลั้งก็แค่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น นั่นคือการระวังหลังซึ่งเขามั่นใจว่าสองสาวคงต้องการให้เป็นเขาที่ทำหน้าที่นี้แทนโม่หยวนฟางแอบชำเลืองมองไปยังคนรักของตนที่อยู่อีกฝั่งของถนน โดยมีองครักษ์คู่ใจของนางคอยประกอบข้างมิห่างกาย ชายหนุ่มทั้งห้าผู้มาจากจิ้งหนาน ซึ่งมีหัวหน้าองครักษ์ม่อตูเป็นผู้เอ่ยปากขอติดตามนายของตนมา มิเช่นนั้นจำต้องใช้อำนาจที่มีนำตัวหญิงสาวกลับสู่แคว้นในทันทีแต่ทว่าเวลาเช่นนี้ เขากลับรู้สึกอุ่นใจอย่างไรไม่รู้ที่มีคนคอยปกป้องนางเมื่อยามต้องเจอศึกที่มิอาจคาดเดาได้ว่าจะมีโอกาสรอดมากน้อยเพียงใด“ข้าอีกแล้ว ไยต้องมาลงที่ชายหนุ่มผู้น่ารักเช่นข้าตลอดเลย”เสมือนว่าคำพูดของโม่หยวนฟางเป็นการเปิดศึกในครั้งนี้ก็มิปาน เพียงจบคำพ
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่68.อีกเส้นทางสู่เมืองหลวง
ส่วนด้านนอกรถม้า สองแม่ทัพสกุลหยางแทบไร้การพูดคุยกันเช่นในอดีต หยางซานซินยังคงทำตัวเป็นปกติ ทว่า สิ่งที่แตกต่างก็ฉายชัดออกมาอยู่นั่นเอง เมื่อเขาดูจะไม่ใยดีบุตรชายซึ่งอยู่บนหลังอาชาเคียงข้างเขาอยู่ในขณะนี้ฝั่งหยางซานหลางก็ไม่แตกต่างกันเลยแม้แต่น้อย จากคนที่นิ่งขรึมมาตลอด บัดนี้เรียกได้ว่าตลอดทั้งร่างของชายหนุ่มนั้นปลดปล่อยแต่เพียงรังสีแห่งการฆ่าฟัน ซึ่งแตกต่างจากเมื่อครั้งก่อนหน้าที่ชายหนุ่มจะเก็บงำทุกอย่างเอาไว้ มิแสดงตัวตนของเขาออกมาให้ผู้อื่นได้รับรู้มากถึงเพียงนี้แม้ว่าความเปลี่ยนแปลงของแม่ทัพทั้งสองจะสร้างความแปลกใจให้แก่ผู้ติดตามทั้งหมด ทว่าก็ไร้ซึ่งคำถามจากทุกคน เพราะถึงอย่างไรก็ถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัวของผู้นำ“ซานหลาง เจ้าจงเว้นระยะห่างกับพระนางกุ้ยเฟยให้มากขึ้นอีกสักหน่อยก็ดีนะ”แม้จะเป็นคำพูดที่ดูเรียบง่าย แต่กลับแฝงความนัยที่ทำให้ผู้ฟังขุ่นเคืองใจอยู่มากทีเดียว หยางซานหลางชำเลืองมองผู้ที่บัดนี้เขาต้องเรียกว่าบิดาเพียงเล็กน้อย ก่อนจะหันหน้ากลับไปมองตรง ๆ ตามเส้นทางอันยาวเหยียดพร้อมรอยยิ้มยังมุมปาก“ขอรับท่านพ่อ แต่ถ้าจะให้ดี ท่านพ่อเองก็ควรระวังใจของตนเองเอาไว้ให้มากเช่นกัน
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่67. คำว่าแพ้
‘คำว่าแพ้มีให้แก่คนอ่อนแอเท่านั้น และมันมิใช่ข้า’“ทูลพระนางเต๋อเฟย ลู่กงกงขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ”กั๋วเต๋อเฟยเหลือบขึ้นมองคนสนิท ก่อนจะพยักหน้าให้กับอี้ถิง หญิงสาวย่อกายให้แก่ผู้เป็นนาย ก่อนจะหมุนกายออกไปยังห้องด้านนอก เพื่อทำตามประสงค์ของเจ้าของตำหนักเมื่อมีผู้มาเยือน การเดินหมากของนางก็จำต้องยุติลง มือวางสะบัดมือเพียงครั้ง ผ้าผืนบางที่วางอยู่บนโต๊ะได้ปลิวสะบัดก่อนจะคลุมลงยังกระดานหมากบนโต๊ะ เสมือนมีคนจับวางก็มิปาน ร่างระหงลุกขึ้นก้าวเดินออกไปยังห้องรับรองชั้นนอกลู่กงกงรีบโค้งกายลงต่ำ เมื่อเจ้าของตำหนักเดินนวยนาดออกมาจากหลังม่านไข่มุก“ลู่เฟย ถวายบังคมพระนางเต๋อเฟยพ่ะย่ะค่ะ”“ตามสบายลู่กงกง วันนี้มาพบข้า ท่านคงมีเรื่องสำคัญเป็นแน่ ว่ามาเถิด”“ทูลพระนาง กระหม่อมนำพระบัญชาของฝ่าบาทมาแจ้งแก่พระนางพ่ะย่ะค่ะ”“ฝ่าบาททรงมีรับสั่งถึงข้ารึ”ใบหน้างามซับสีเลือดในทันที เมื่อนึกถึงบุรุษผู้องอาจผู้เป็นพระสวามีของนาง แม้ทรงมีพระชนม์มายุมากแล้ว ทว่ากลับยังคงความหล่อเหล่าเฉกเช่นวัยหนุ่มสาวก็มิปาน จากแต่เดิมที่นางท่องจำว่าเพราะหน้าที่กับการสมรสในต่างแดนครั้งนี้ กลับกลายเป็นว่านางปรารถนาที่จะเคียงคู่
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่66. บุรุษในชุดมังกร
วังหลวงบุรุษในชุดมังกรเดินวนไปมาเสมือนพยัคฆ์ติดบ่วง โดยมีร่างงามของสตรีในชุดสีแดงเพลิงปักลวดลายหงส์นั่งมองคนที่เดินไปมาด้วยความนึกขัน“จะทรงเดินอีกนานรึไม่เพคะ ฝ่าบาท”“จะให้ข้านิ่งนอนใจได้อย่างไรกันฮองเฮา ผู้อาวุโสมิรู้พากันสนุกสนานอยู่ที่ใดกัน ตอนนี้ กองทัพเคลื่อนพลสู่เมืองหลวงด้วยวิธีที่แยบยลนัก หึ ๆ เป็นข้าเอง ผิดที่ข้าฮองเฮา ข้าชักนำศึกเข้าเมืองเร็วเกินไป”ร่างสูงก้าวไปนั่งยังเก้าอี้ข้างฮองเฮา โดยที่พระนางยังคงสนใจในตำราหลังจากอีกฝ่ายนั่งลง“หากเป็นท่านผู้อาวุโสก็จะทำเช่นพระองค์เพคะ อย่าทรงโทษพระองค์เองไปเลยเพคะ ไม่ว่าอย่างไร คนพวกนั้นก็ต้องเคลื่อนไหวอยู่ดี การเดินเกมในบางครั้ง การปล่อยให้ศัตรูล่วงล้ำเข้ามาบ้างก็อาจเป็นผลดี”“ข้าไม่ถัดการวางแผนเช่นเจ้านี่ ภรรยาข้า หึ ๆ”“แต่ทรงเป็นนักรักที่เก่งกาจใช่ไหมเพคะ”“ฮา ๆ วางใจเถอะฮองเฮา จะไม่มีสตรีใดมาแทนที่เจ้าได้”เมื่อรู้ว่ามีผู้มาเยือนได้ก้าวเข้าสู่ห้องชั้นนอก สองสามีภรรยาจึงได้เปลี่ยนหัวข้อสนทนาเป็นหยอกล้อกันแทนห้องโถงรับรอง ตำหนักเหลียน“ลู่กงกง ท่านมาตามหาฝ่าบาทหรือเจ้าคะ”“เชียงเชียง เจ้าช่างรู้ใจข้ายิ่งนัก ฝ่าบาททรงมาแอบอยู่
