ตอนที่ 58 ห้อง VVIPฉันเดินนำหน้าเขาไปโดยที่ไม่รอเขา นั่นก็เพราะว่าฉันยังคงไม่พอใจเขาอยู่ คนอะไรดื้อด้านไม่ยอมฟังเหตุผลกันบ้างเลย แล้วมาหึงใครไม่หึงไปหึงคนแบบไอ้เคน ต่อให้เหลือมันแค่คนเดียวในโลกฉันก็ไม่มีทางกลับไปเอามันอีกเด็ดขาด แค่คิดก็ขยะแขยงแล้ว ฉันเดินจ้ำอ้าวสับขาหน้ามุ่ยไม่สนใจคนร่างสูงใหญ่ที่เดินก้าวขาตามมาติดๆเขารีบเดินมาด้วยความเร็วสูง แล้วมาคว้ามือฉันไว้เพื่อจะให้เดินไปพร้อมกัน ฉันพยายามที่จะสลัดมือปลาหมึกของเขาออก แต่ทำยังไงไอ้มือกาวนี้ก็ไม่ขยับเขยื้อนเลย เลยทำได้แค่ปล่อยให้เขากอบกุมพาเดินไปยังร้านขายโทรศัพท์ยี่ห้อดังณ ร้านโทรศัพท์ XX“สวัสดีค่ะ คุณลูกค้าสนใจโทรศัพท์รุ่นไหนคะ” พนักงานสาววิ่งมาต้อนรับ ก่อนจะยืนอึ้งกับภาพความงามของชายหนุ่มที่ยืนทำหน้านิ่ง“มาเอาโทรศัพท์ที่สั่งไว้” เขาเอ่ยโดยไม่ได้หันไปมองหน้าพนักงานสาวที่พยายามส่งสายตาหยาดเยิ้มมาให้เมื่อเขาเห็นว่าพนักงานคนนั้นไม่มีท่าทีจะไปทำตามคำสั่งของเขา เขาจึงตะคอกเพื่อดึงสติพนักงานสาวคนนั้นให้กลับมา“เดี๋ยวนี้!! “พนักงานสาวที่กำลังเคลิบเคลิ้มในความหล่อของเขาอยู่ ถึงกับสะดุ้งกับเสียงอันทรงพลังของเขา จนทำให้สติที่กำลังต
ตอนที่ 59 อักษร A กับ Sสิ้นเสียงเรียกจากหน้าประตู สีหน้าแต่ละคนคือ... พี่กิต : (*0*) ฉัน : (-///-) คุณเซฟ : (-*-) “จังหวะนรกอีกแล้วกู” ฉันได้ยินเสียงพี่กิตงึมงำกับตัวเอง ในขณะที่ยืนก้มหน้าทำตัวไม่ถูก“มึงนี่นะ วันนี้ก้าวตีนข้างไหนออกนอกบ้านมาห๊ะ!! ถึงได้ขัดกูจริงๆ ” เป็นคุณเซฟที่เอ่ยออกมาอย่างหัวเสียส่วนฉันที่ตอนนี้นั่งซบหน้าเข้ากับต้นคอของคุณเซฟนิ่ง เพื่อหนีอาย ที่ทำอะไรไม่ระวังจนมีคนมาเห็นเข้าจนได้“มีอะไร!!” น้ำเสียงเข้มดุดันเอ่ยออกไปถามลูกน้องคนสนิท“คือจะมาบอกว่าโทรศัพท์ได้แล้วครับนาย ผมกลัวว่านายจะรอนานเลยรีบมาบอก” ลูกน้องคนสนิทเอ่ยถึงเหตุผลที่เข้ามาขัดจังหวะแบบไม่ได้ตั้งใจสายตาเขาที่จ้องไปยังลูกน้อง ถ้าเป็นมีด คงจะเฉือนคนตรงหน้าออกเป็นชิ้นๆ ไปแล้ว“เอาเข้ามาสิ” เขาเอ่ยบอก ในขณะที่ยังให้ฉันนั่งคร่อมเขาอยู่เหมือนเดิม“ฮะ..เฮีย ปล่อยเอลิซให้นั่งดีๆ ก่อนไหมคะ ถ้าพนักงานมาเห็นเขาจะเอาไปนินทาได้นะ” ฉันพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบาข้างหูของเขา บอกให้เขาปล่อยให้ฉันนั่งแบบปกติ เหตุผลเพราะฉันกลัวดูไม่ดี และฉันก็อายด้วย“นั่งแบบนี้แหละ ลองใครมันกล้าเอาเมียเฮียไปนินทา นั่นจะเป็นสิ่งสุดท้าย
ตอนที่ 60 สถานที่คุ้นเคยฉันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อเรียกสติของตัวเองให้กลับมา ก่อนจะรีบเก็บของเข้ากระเป๋าสะพาย แล้วจูงมือคนร่างโตให้เดินตามออกมา“ไปกันเถอะค่ะ เอลิซหิวแล้ว” ฉันบอกเขาโดยที่ไม่ได้หันไปมองหน้าเขาเลย เพราะฉันไม่อยากให้เขาเห็นดวงตาที่มีน้ำใสๆ คลอจนขอบตาแดงเขากระชับมือฉันแน่นเพื่อปลอบใจ และส่งสัญญาณบอกเป็นนัยๆ ว่าเขาอยู่ตรงนี้เสมอฉันยิ้มออกมาบางๆ ด้วยความรู้สึกขอบคุณเขาจากใจจริง แล้วนำหน้าพาเขาเดินไปเลือกร้านอาหารฉันเลือกร้านอาหารร้านหนึ่ง สไตล์อาหารเป็นแบบที่ฉันกับพ่อแม่ชอบกิน อาจจะเป็นเพราะฉันยังไม่สามารถที่จะสลัดความรู้สึกคิดถึงท่านทั้งสองได้หมด เลยทำได้แค่ทำในสิ่งที่เคยทำกับพวกท่านเพื่อเป็นการเยียวยาหัวใจดวงน้อยๆ ของตัวเอง“เอานี่ นี่ นี่ นี่ แล้วก็นี่ ค่ะ” ฉันจิ้มไปที่เมนูที่อยากกิน เพื่อบอกกับพนักงานที่มารับออเดอร์“เฮียเอาอะไรเพิ่มไหมคะ” ฉันหันไปถามเขา“เอาคนนี้” เขาชี้มาที่ฉันแล้วพูดหน้าตาเฉย จนพนักงานที่รับออเดอร์ทำตัวไม่ถูก ส่วนฉันก็ได้ร้อนรนเพราะอายที่พูดแบบนั้นต่อหน้าคนอื่น“เฮีย!!” ฉันถลึงตาใส่เขา ขยันทำให้ฉันอายจริงๆ“เอาแค่นี้แหละ ขอด่วนเลยนะ เมียผมหิว!!”
ตอนที่ 61 ตามล่าหาความจริงฉันมองไปยังเคาน์เตอร์บาร์อีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจหันไปบอกเขาว่า...“เฮียค่ะ เอลิซขอลงไปข้างล่างนะคะ”“จะลงไปทำไมคนเยอะแยะ อยู่บนนี้สบายๆ ดีกว่าไหมคะ” เขาเอ่ยโดยที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉัน“แต่เฮียพาเอลิซมาเปิดหูเปิดตา ถ้าไม่ให้เอลิซลงไปสนุกข้างล่าง แล้วเฮียจะพาเอลิซมาทำไม” ฉันบอกไปตามความเป็นจริง“งั้นรอเฮียเคลียร์เอกสารตรงนี้เสร็จก่อนนะ เดี๋ยวเฮียพาลงไป” เขาตอบกลับโดยที่ใบหน้าคมก็ยังไม่เงยหน้าขึ้นมามองฉัน ยังคงวุ่นกับเอกสารบนโต๊ะ“แต่เอลิซจะลงไปเดี๋ยวนี้ ตอนนี้เลยค่ะ” ฉันเดินมายังหน้าโต๊ะทำงานของเขา แล้วกอดอกรอคำตอบ เพราะเริ่มไม่พอใจและร้อนใจกับสิ่งที่ตัวเองกำลังสงสัยอยู่เขาเงยหน้าขึ้นมามองฉัน ด้วยใบหน้าที่อ่อนลง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรเรียกพี่กิตให้เป็นคนพาฉันลงไปฉันเดินตามที่กิตลงมาเรื่อยๆ พร้อมกับจำทางเผื่อว่าเบื่อจะได้ขึ้นมาเองได้โดยที่ไม่ต้องให้พี่กิตหรือลูกน้องเขาไปรับ ถึงระยะจะแค่จากชั้นบนลงมาชั้นล่าง แต่ทางที่เดินลงมาดูซับซ้อน อย่างกับเขาวงกต พอเดินลงมาถึงชั้นล่าง ความรู้สึกคุ้นเคยก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น มันเหมือนกับว่า...ฉันรีบก้าวเท้าเดินมายั
ตอนที่ 62 การมาของใครบางคน--- เซฟ Talk ---ผมตั้งใจไว้อยู่แล้วว่า วันนี้จะพาเธอมาที่ผับแห่งนี้ ผับที่เราเจอกันครั้งแรก และทำให้เรามีความสัมพันธ์กันมาจนถึงทุกวันนี้ ผมเตรียมพร้อมสำหรับคำอธิบายไว้เรียบร้อยแล้ว รอแค่เธอเอ่ยถามมาแต่ว่าพอมาถึง เธอกลับดูตื่นตาตื่นใจไปเสียทุกอย่าง ทำตัวเหมือนเด็กน้อยที่เพิ่งออกมาเจอโลกภายนอกครั้งแรก เธอมองดูเหล่าลูกค้าของผมโยกย้ายแดนซ์กระจายอยู่ด้านล่าง ท่าทางเหมือนเธออยากจะลงไปแจมด้วยเสียเต็มที จนกระทั่ง...เธอหยุดมองไปที่เคาน์เตอร์บาร์ เธอมองอยู่นานจนผมเองก็อดหวั่นใจไม่ได้ แม้ว่าจะเตรียมใจไว้แล้วว่าจะต้องเจอเธอสอบสวนแน่นอนแล้วสิ่งที่ผมหวั่นใจก็เป็นจริง เมื่อเธอเกิดสงสัยขึ้นมาจริงๆ เธอมาขอผมลงไปข้างล่าง ตอนแรกผมแกล้งบ่ายเบี่ยง เพราะใจจริงอยากจะไปเคลียร์ไปรำลึกความหลังกันตรงนั้นเสียมากกว่าให้เธอรู้ความจริงแล้วงอนผมตุ๊บป่อง แต่ถึงเธอจะงอนผมก็ยินดีง้อ แต่ว่าง้อด้วยร่างกายนะ...หึหึผมให้กิตพาเธอไปด้านล่าง ในเมื่อเธออยากจะเป็นนาตาชาผมก็ไม่ขัด ผมก็จะให้เธอหาความจริงด้วยตัวเธอเอง ส่วนผมตั้งแต่เธอเดินลงไป ผมก็ละงานในมือมายืนดูเธอผ่านกระจกบานใหญ่ ที่ถ้าคนด้านนอกเ
ตอนที่ 63 การปรากฏตัวอีกครั้งของมาคินทร์เสียงเรียกทุ้มนุ่มที่ดังมาจากด้านหลัง“เอ่อ...คุณ...คุณใช่คนที่ไปร้านขายยาของผมใช่หรือเปล่าครับ” เสียงนั้นเอ่ยเรียก พร้อมกับใช้นิ้วมือสะกิดที่ไหล่ของฉัน‘โอ๊ยยยยย ใครอีกล่ะเนี้ย แล้ววันนี้ฉันจะได้รู้ความจริงไหม’ ฉันได้แต่มองบนและก่นด่าในใจ แต่ด้วยความที่ฉันรู้สึกคุ้นกับเสียงที่เรียกเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน จึงอดไม่ได้ที่จะหันไปมองแม่จ้าวว!!..หล่อมากกก แล้วก็ คุ้นมากกกก ภาพแรกที่ฉันเห็นเขาหล่อกระแทกใจ หน้าตานี่คือสเปคสาวๆ เลย ฉันอึ้งไปสักพัก ก่อนที่ความรู้สึกคุ้นหน้ามากจะกลับมาอีกครั้ง ฉันพยายามนึก ปกติถ้าหล่อขนาดนี้แล้วฉันเคยเจอกันฉันต้องจำได้แน่นอน แต่เอ....“ผมมาคินทร์ไงครับ เภสัชมาคินทร์ไงจำได้ไหมครับ” เขาบอกถึงชื่อ เพื่อทบทวนความจำของฉัน“เอ่อ ขอโทษทีนะคะ คุณจะจำคนผิดหรือเปล่าคะ” ฉันถามเขากลับ เพราะเมื่อมองแล้วฉันจำไม่ได้จริงๆเขามองฉันด้วยสายตาเศร้าลงเล็กน้อย“ถ้าแบบนี้ละครับพอจะจำได้ไหม” เขาพูดพร้อมทำท่าทางให้ดู โดยการทำมือเป็นรูปแว่นแล้วเอาไปทาบที่ดวงตา ให้คล้ายเหมือนคนใส่แว่นฉันมองอย่างพินิจพิจารณาอีกที ก่อนจะร้อง อ๋อออ ภายในใจ ฉัน
ตอนที่ 64 คนนี้เมียกู!!น้ำเสียงที่ดูอบอุ่นและจริงใจถูกส่งออกมาจากคนตรงหน้า สีหน้า ท่าทาง แววตาที่เขาส่งมา บ่งบอกว่าเขาคิดอย่างที่เขาพูดมาจริงๆ ไม่ได้มีอะไรที่แอบแฝงเคลือบแคลงอยู่ในนั้น และฉันเองก็รับรู้ได้ถึงความรู้สึกนั้นที่เขาส่งมาว่ามันคือความจริงหลังจากที่เขาพูดจบ ฉันก็พยายามรวบรวมสติที่ถดถอยลงไปเพราะฤทธิ์ดีกรีในแอลกอฮอล์ เพื่อนึกย้อนไปถึงวันนั้น แล้วมันก็จริงอย่างที่เขาพูด ในวันนั้นฉันรู้สึกไม่โอเคเลยจริงๆ เพราะหลายเรื่องหลายราวที่เกิดขึ้นมันทำให้ฉันรู้สึกแย่มาก โดยเฉพาะเรื่องราวที่เกิดขึ้นหลังจากที่ฉันไปซื้อยาจากร้านขายยาของเขามากิน คราวนั้นมันแย่ซะจนถึงขนาดที่ฉันเคยคิดหาวิธีที่จะทำให้ตัวเองหายไปจากโลกใบนี้ วิธีที่จะทำให้ฉันไม่ต้องมาอยู่ในชะตากรรมที่เล่นตลกพลิกผันเพราะฝีมือของตัวเองในครั้งนี้ แต่ฉันกลับทำอะไรไม่ได้และในท้ายที่สุดแล้วฉันก็ยังยืนอยู่ที่จุดเดิม ฉันก็ยังมีชีวิตอยู่ และถึงแม้บาดแผลทางจิตใจฉันจะได้รับการเยียวยาจากคนที่กระทำกับฉันแล้ว แต่มันก็ยังคงหลงเหลือสะเก็ดเล็กน้อยเอาไว้คอยเตือนใจตัวเอง เพราะเหตุนั้นฉันจึงไม่อยากที่จะรื้อฟื้นความทรงจำเลวร้ายนั้นให้กลับขึ้นมาอีก
ตอนที่ 65 เรื่องราวของมาคินทร์--- มาร์ค Talk ---ผมมองตามหลังชายหนุ่มที่ผมย่อมรู้จักดีว่าเขาเป็นใคร เขาที่กำลังอุ้มพาเธอเดินออกไป หญิงสาวคนนั้นคนที่ทำให้ผมใจเต้นแรงตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็นภาพความทรงจำหวนย้อนกลับมาอีกครั้ง...ณ สถานเริงรมย์ที่เดียวกันนี้ ที่ที่ผมได้มีโอกาสเจอเธออีกครั้ง และยังเป็นที่เดียวกับครั้งแรกที่ได้เจอเธอ..’ เอลิซ'ย้อนกลับไปเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน ~~ผมนั่งจิบบรั่นดีหรูราคาแพงเงียบๆ คนเดียว อยู่ภายในสถานเริงรมย์สุดหรูที่มีผู้คนมาหาความบันเทิง ทุกคนล้วนสนุกสนาน โยกย้ายไปตามเสียงเพลง ช่างต่างจากผมที่ไม่ชอบสถานที่อะไรแบบนี้เลย แต่ที่ผมต้องมาที่นี่นั้นก็เป็นเพราะว่าผมได้รับคำสั่งจากท่านผู้นำตระกูลของผมให้มาสังเกตการณ์คนคนหนึ่งในสถานที่แห่งนี้แต่ทำไมถึงต้องเป็นผมน่ะหรอ!! นั่นก็เพราะว่าผมมันไม่ค่อยได้ออกงานสังคมในฐานะคนในตระกูลวงศ์เวชรุ่งเรืองสักเท่าไร เพราะเหตุนี้ผมจึงไม่ได้เป็นที่สนใจของทั้งคนในตระกูลและสังคมภายนอก นั่นจึงเป็นข้อดีในการทำงานนี้ ไม่ต้องปลอมตัวหรือปกปิดตัวตน ไม่เป็นที่น่าสงสัยหรือถูกจับตามอง เพราะพวกคนสังคมไฮโซที่อยู่ในที่อโคจรแห่งนี้ แทบที่จะไม่มีใค
ตอนพิเศษ : บทสรุปคนทรยศณ Penthouse เซบาสเธีย“จัดการสั่งสอนพวกมันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม...เออดี...พวกมันจะต้องจำไปจนตาย...”เสียงแข็งกร้าวกรอกเสียงไปตามสาย ก่อนที่ปากหยักสวยจะเหยียดยิ้มร้ายด้วยความสะใจผมที่ตื่นนอนขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น จากลูกน้องที่โทรมารายงานถึงเรื่องราวที่ผมได้ให้มันไปสืบ ผมที่สั่งลูกน้องคนสนิทไปดำเนินการตั้งแต่เมื่อคืนตอนที่อยู่ในร้าน เนื่องด้วยว่าผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ จนถึงกับทำให้เธอคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนที่นอนของผม ต้องเสียใจจนถึงขนาดเอาร่างกายเข้าแลกเพื่อประชดชีวิตเขาที่แม้จะเดาได้ตั้งแต่แรก แต่พอได้ยินเองกับหู ก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้าทันที ทั้งที่เธอแสนดีกับพวกมันขนาดนั้น แต่กลับถูกพวกมันทรยศหักหลัง จนหัวใจแหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดี และเธอที่ตัดสินใจประชดชีวิตไปแบบนั้น ถ้าเมื่อคืนไม่ใช่ผมที่ดูแลเธอ ชีวิตเธอตอนนี้จะเป็นยังไงหลังจากที่ผมได้ฟังในสิ่งที่ลูกน้องรายงาน รวมทั้งเรื่องที่ผมสั่งให้ไปกระทืบพวกมัน พอลูกน้องคนสนิทของรายงานจบผมก็ตัดสายทันทีและพลางนึกสะใจ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องมอบความต้องการให้แก่เธอ ผมคงไปกระทืบมันด้วยตัวของผมเองแล
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(3)--- เอลิซ Talk ---ฉันที่ถึงกับร้องไห้โฮหลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่คุณเซฟได้ไปสืบเรื่องการหายตัวไปของพ่อกับแม่ของฉัน เขาที่ตามเบาะแสทุกอย่าง เพราะอยากจะให้พวกท่านได้มาร่วมงานในวันแต่งงานของเราทั้งสองคน แต่ใครจะไปคิดว่ากลับไม่มีพวกท่านอยู่บนโลกนี้อีกแล้วคุณเซฟยังเล่าให้ฟังต่อว่า พวกท่านทั้งสองได้ถูกทำพิธีทางศาสนาไปทั้งนานแล้วโดยองค์กรนั้น และจัดการกับเถ้ากระดูกไปจนหมดสิ้นเนื่องจากไม่คิดว่าทั้งสองท่านยังมีญาติหลงเหลืออยู่ และนั่นก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหดหู่ใจที่แม้แต่เถ้ากระดูกของพ่อกับแม่ตัวเอง ฉันยังไม่อาจจะสัมผัสได้ฉันร่ำไห้สะอื้นจนตัวโยนแม้จะตั้งท้องจนใกล้คลอด ฉันก็ยังอยากจะมีแม่ไว้คอยให้คำปรึกษาในเวลาที่ต้องเลี้ยงลูก ก่อนที่จะเฝ้าโทษตัวเองอยู่นาน ถ้าช่วงนั้นฉันเอะใจสักนิด และไม่ปล่อยให้ความเคยชินยามไม่มีพวกท่านมาทำให้ฉันไม่สนใจอะไร วันนี้เราพ่อแม่ลูกคงไม่ต้องมาพรากจากกันอย่างถาวรและนอกจากเรื่องราวของพ่อแม่ของฉันที่ฉันเพิ่งได้รับรู้ ก็ยังมีเรื่องราวที่น่าเซอร์ไพรส์มากกว่านั้น นั่นก็คือ...เพื่อนสนิทของคุณพ่อของฉันที่คอยช่วยเหลือท่านมาโดยตลอด เขาคนนั้นก
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(2)หลายปีต่อมา ~~จนกระทั่งเมื่อข่าวการป่วยหนักของผู้เป็นบิดาดังเป็นข่าวใหญ่ เขาที่แม้จะเสียใจกับสิ่งที่พ่อทำกับตนมากแค่ไหน แต่ด้วยความเป็นลูกและความรัก ความผูกพันที่ยังมีอยู่ จึงทำให้วันนี้เขาได้ตัดสินใจที่จะกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองเป็นครั้งแรกหลังจากที่ตัวเขาเองได้จากไปนานนับปีหลังจากที่เขากลับมายังประเทศบ้านเกิดและจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว วันนี้เขาก็ได้รวบรวมความกล้ากลับมายังคฤหาสน์หลังงามที่คุ้นตา แต่ทว่า...วันนี้เขาไม่ได้มาแค่กับไอรินภรรยาที่เขารัก แต่ว่า...เขายังพาโซ่ทองคล้องใจมาด้วย...เอลิซ...ลูกสาวตัวน้อยหน้าตาน่ารักที่เขาหวังพามากราบชายผู้เป็นปู่ของเธอแต่ทว่า...ทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นสำหรับคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีเช่นเขา ทั้งที่เขาจะสลัดทิฐิทิ้งไปแล้วพาตัวเองมายืนอยู่หน้าคฤหาสน์ที่คุ้นเคยได้แล้ว แต่ทว่า...ขาของเขามันกลับไม่ยอมก้าวเข้าไปเสียทีเขาที่ยืนลังเลอยู่หน้าบ้านสักพักใหญ่ ๆ ทั้งที่ใจอยากจะเข้าไปดูใจผู้เป็นพ่อ แต่ด้วยทิฐิที่กลับเข้ามาอยู่ในใจ บวกกับความลำบากตากตำที่ต้องพบเจอมาอยู่หลายปี สุดท้ายแล้ว...ทิฐิก็เป็นฝ่ายชนะ..
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(1)ณ คฤหาสน์ตระกูลฤธาทรัพย์ดำรง“ถ้าแกกล้าก้าวเท้าออกไปจากบ้านแค่ก้าวเดียว แกไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย”เสียงดังประกาศกร้าวจากเจ้าปากของร่างชายสูงวัย พูดกับลูกชายคนเล็กด้วยตัวที่สั่นเทาด้วยความโกรธ“ป๊า...!!” ชายหนุ่มที่ประคองร่างอันสั่นเทาของผู้หญิงที่ตัวเองรักอยู่ในอ้อมแขน หันมาด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย“เฮียใจเย็น ๆ ก่อนค่ะ” ส่วนผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดเขา กลับเอื้อมมือขึ้นไปแตะที่มือเขาเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยพูดเมื่อเห็นเขาอารมณ์เริ่มปะทุ ด้วยไม่อยากให้ตนเองเป็นชนวนให้พ่อกับลูกต้องผิดใจกัน“ฉันเลือกผู้หญิงดี ๆ เพียบพร้อมเอาไว้แก แกดันไม่เอา แต่ดันไปเลือกผู้หญิงไม่มีหน้าตาในสังคม ผู้หญิงแบบนี้มันจะไปช่วยให้แกเจริญรุ่งเรืองขึ้นได้ยังไง...ห๊ะ...!!” ชายสูงวัยระเบิดอารมณ์ต่อ พร้อมกับค่อนแคะผู้หญิงของลูกชายเขา โดยที่เธอทำได้เพียงแค่ก้มหน้ายอมรับ“ป๊าครับ กรุณาให้เกียรติเมียของผมด้วย” ลูกชายพูดกดเสียงด้วยความไม่พอใจ เนื่องจากพ่อของต้นดูดถูกผู้หญิงที่ตนรัก“ป๊าก็ใจเย็น ๆ ก่อนเถอะครับ แกก็ด้วยไอ้ชิน...” เสียงของผู้ที่เป็นทั้งลูกชายคนโตและยังเป็นพี่ชายเพียงคนเด
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(3)ผมตัดสินใจเดินลงมาหาเธอ ก่อนที่จะสูดหายใจลึก ๆ แล้วเอ่ยทักทายเธอออกไป..."คุณครับคุณ คุณครับ คุณครับ" ผมเรียกอยู่นานกว่าเธอจะตอบ"ค่ะ ว่าไงคะ" เธอหันมาหาพร้อมตอบรับ ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเอง เหมือนเธอจะตะลึงในความหล่อของผมอยู่เหมือนกัน"คุณ..ว่าไงครับ ผมรอคำตอบอยู่" โอ๊ยคนอะไรยิ่งมองใกล้ ๆ ยิ่งน่ารักเป็นบ้า ขนาดใส่เสื้อผ้ายังน่ารักขนาดนี้ ถ้าหาก...(ไอ้เสือ...!! ใจเย็นดิว่ะ...หึหึ)"อะ...อะไรนะคะ" เหมือนเธอจะเริ่มเมาแล้ว แต่นั่นก็กลับยิ่งทำให้เธอน่ารักมากขึ้นไปอีก"ผมถามว่าผมขอนั่งตรงนี้ได้ไหมครับ ผมมาคนเดียวเลยไม่อยากไปนั่งโต๊ะใหญ่ครับ" ผมถามโดยที่สายตามจับจ้องไปทั่วร่างของเธอ"ดะ..ได้ค่ะ" เธอตอบตะกุกตะกัก และนั่นมันก็ทำให้ผมดีใจมากที่เธอไม่ปฏิเสธผมเหมือนคนอื่น(นี่มันคือพรหมลิขิตใช่ไหม...ฟ้าเป็นใจใช่หรือเปล่า ~~)"คุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถามเธอออกไป ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก"คุณครับ ชื่ออะไรครับ" ผมสะกิดเธออีกครั้ง เพราะดูเธอจะเหม่อลอยไม่ทันได้ฟังที่ผมถาม"ห๊ะ...ว่ายังไงนะคะ"สายตาเย้ายวนเหลือเกิน ทนไว้ไอ้เซฟทนไว้" ผมถามว่าคุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถาม
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(2)อีกทั้งวันนี้เธอกำลังฉลองวันครบรอบของเธอกับแฟนของเธออยู่ด้วย...หึ...ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขยามที่เธอเตรียมขอขวัญไปเซอร์ไพรส์ให้มันนั้น ยามที่มันได้รับหน้ามันจะบานเป็นกระด้งขนาดไหน ทั้งที่พวกมันไม่สมควรจะได้รับความปรารถนาดีจากเธอเลยด้วยซ้ำ...!! ผมนึกย้อนไปถึงการกระทำของตัวเองที่ใช้ให้ลูกน้องไปคอยตามดูเธอ รวมทั้งไอ้แฟนสารเลวของเธอ แล้วก็...หึ..นังเพื่อนสุดเลวของเธอด้วย ผมมักจะได้รับรายงานถึงสิ่งที่เธอมักจะทำให้พวกมันอยู่เสมอ สิ่งที่ดี ๆ และความรู้สึกดี ๆ ที่เธอมอบให้พวกมัน ทั้ง ๆ ที่พวกมันต่างทรยศหักหลังเธอ พวกมันไม่สมควรจะได้รับความรักและความใจดีแบบนั้นเลย... “แม่งเอ๊ย...!!” ผมที่สบถลั่นออกมาอย่างคนหัวเสีย ทำไมผู้ชายเลว ๆ แบบนั้นถึงได้ครอบครองหัวใจของเธอได้ว่ะ ทำไมกันวะ...ทำไมถึงเป็นผมไม่ได้วะ...ทำไมไม่เป็นผมวะที่ได้ครอบครองหัวใจของเธอ และทำไมจังหวะชีวิตของเราถึงต้องไม่ตรงกันด้วยวะ.... ผมที่นั่งคิดน้อยเนื้อต่ำใจ ก่อนจะปาแก้วเหล้าออกไปจนแตกกระจาย ประจวบกับที่ไอ้กิตที่เพิ่งเข้ามาก็ได้เห็นการก
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(1)ครืนนน ~~ เปรี้ยงงง..!! ซ่าาาา ~~เสียงฝนตกฟ้าที่กระหน่ำตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา คล้ายกับว่าหยาดน้ำที่หลั่งรินลงมาจากฟากฟ้าสาดซัดลงมาเพื่อต้องการจะชำระล้างชีวิตของใครบางคนให้เปลี่ยนไปตลอดกาล...ผมที่นั่งเหม่อลอยมองผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมา บรรยากาศที่ดูจะครื้นเครงสนุกสนานเฮฮา แต่ทว่า...กลับไร้ค่าสำหรับผมเหลือเกิน ผมที่แกว่งไกวแก้วบรั่นดีในมือเพื่อให้น้ำสีอำพันในนั้นโคลงเคลงไปมา ก่อนจะสาดซัดมันให้ลงไปในลำคอ แต่ทว่า...ความร้อนที่เกิดจากฤทธิ์ของน้ำสีอำพัน กลับสู้ความร้อนรนในใจของผมในตอนนี้ไม่ได้เลยเพราะเมื่อนึกไปถึงใบหน้าของหญิงสาวที่ผมเฝ้าตามหาและปรารถนามาตลอด รักแรกและรักเดียวของผม เธอที่ตอนนี้กำลังมีความสุขอยู่กับคนอื่น...ใช่...วันนี้เป็นวันครบรอบของการเป็นแฟนระหว่างเธอกับ...ไอ้ผู้ชายคนนั้น คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเธอ... ~~ผมที่รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ ภาพที่ผมได้เห็นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านั้น มันทำให้ผมปวดหนึบไปทั้งก้อนเนื้อที่อยู่ในอกข้างซ้าย ภาพที่เหมือนจะตอกย้ำว่าผมจะไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจของเธออีกเลย...ย้อนไปก่อนหน้านั้นหลายปี ~~ผ
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(4)งานดำเนินไปพร้อมกับหัวใจของฉันที่ร้อนรุ่ม ฉันที่เฝ้ารอเพื่อให้ถึงเวลาที่จะได้เป่าเค้กเร็ว ๆ เพราะฉันรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่า เขาได้ถูกคุณป้าเธียร่าแม่ของเขาบังคับให้ถือเค้กวันเกิดมาเพื่อเซอร์ไพรส์ฉัน (แม้ว่าจะมีเค้กเก้าชั้นอยู่ที่กลางงานแล้วก็ตาม) ฉันที่เหลือบตามองไปดูเขา ใบหน้าที่บ่งบอกถึงความอึดอัดที่ถูกบังคับและแม้ว่าจะยังไม่บูดบึ้ง แต่ทว่ากลับเย็นชาจนฉันเองยังแอบหวั่นอยู่ในใจแต่ถึงกระนั้น...แม้ว่าฉันจะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เต็มใจที่จะทำสิ่งนี้ให้กับฉันมากแค่ไหน แต่ทว่า...ส่วนลึกของหัวใจ ฉันกลับรู้สึกดีใจและสุขใจเป็นอย่างมาก เพราะนอกจากฉันได้แสดงให้ทุกคนในงานได้เห็นแล้วว่าเขาคือคนของฉัน ฉันยังได้เห็นสายตาแห่งความริษยาที่ถูกส่งออกมาจากบรรดาผู้หญิงเกือบร้อยคนที่อยู่ในงานอีกด้วยจนกระทั่ง...เมื่อเวลาสำคัญมาถึง เค้กที่ถูกเขาคนนั้นเดินถือเดินเข้ามา พร้อมกับได้มายืนหยุดอยู่ที่ตรงหน้าของฉัน มันทำให้วินาทีนั้นหัวใจของฉันพองโตและเต้นระรัวทันที♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday Happy birt
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(3)นับตั้งแต่วันนั้นเราทั้งสองตระกูลก็ยังคงไปมาหาสู่กันตลอด โดยทุกครั้งที่เขามาก็เพื่อที่จะมาเรียนรู้งานด้วยกันกับพ่อของเขา และการที่เขาต้องมาดูงาน บวกกับฉันเองที่ต้องเรียนรู้งานกับพ่อตัวเองด้วยเช่นกัน ดังนั้นจึงทำให้ฉันกับเขาได้มีโอกาสเจอกันบ่อยขึ้น สนทนากันด้วยภาษางานมากขึ้น และเมื่อพ่วงกับความพยายามของฉันที่มักจะตีมึนคอยเจื้อยแจ้วเจรจาชวนเขาคุยอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอดเวลาด้วยแล้ว มันจึงทำให้ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นนั่นก็เพราะจากในช่วงแรกที่เขามักจะเดินหนีไปเสียทุกทีเวลาที่ฉันชวนคุย จนพักหลัง ๆ เขาเองก็เริ่มที่จะอยู่นิ่งแล้วฟังฉันคุยบ้างความสัมพันธ์ของเราสองคนดูจะพัฒนาขึ้น แม้ว่ามันจะดำเนินไปเหมือนหอยทากเป็นตะคริว แต่สำหรับฉันมันก็มากพอที่จะทำให้ฉันมีความสุขและสนุกกับการเรียนรู้งานไปพร้อม ๆ กันกับเขา ถึงแม้ว่าในใจลึก ๆ ของฉันยังอยากเรียกเขาว่าพี่เซฟ มากกว่าคุณเซบาสเธียก็ตาม...วันเวลาล่วงเลยไปพร้อมกับความใจแข็งที่เริ่มน้อยลงของเขา...จนกระทั่งวันหนึ่ง...มันเป็นวันที่ทำให้ฉันเห็นว่าสุดท้ายแล้วการกระทำด้วยความพยายามพากเพียรของฉันก็ได้ตอบสนองฉันแล้วเมื่อความสัมพ