ตอนที่ 222 เป็นผัว“...ผัว...” “กูเป็นผัวเอลิซ ชัดพอไหม” ผมที่ทนความรำคาญต่อความสงสัยของคุณหมอขี้เผือกตรงหน้าไม่ไหว ถึงกับโพล่งความจริงออกไปและความจริงที่ผมได้บอกออกไปก็ดูเหมือนว่าจะทำให้คุณหมอหน้าหมวยคนนี้ถึงกับช็อกไปชั่วขณะ...“ทีนี้ก็บอกความจริงมาให้หมดทุกอย่าง แล้วไม่ต้องกลัวว่ากูจะไปทำอะไรเมียกูหรอกนะ” ผมตัดความรำคาญเอ่ยอย่างบอกอย่างชัดเจนเพื่อให้เคลียร์ทุกอย่าง“ถะ...ถ้าอย่างนั้น...นายก็คือ...พะ...พ่อ” คุณหมอสาวที่เปลี่ยนจากสายตาช็อกเป็นสายตาลุกวาว พร้อมกับร่างเล็ก ๆ ที่ลุกขึ้นชันเข่าพูดตะกุกตะกักด้วยความตื่นเต้น“ผัว...โว๊ย ไม่ใช่พ่อ” ผมที่อดหงุดหงิดไม่ได้ หน้าก็ไม่ได้แก่ จะมาหาว่าเป็นพ่อเอลิซได้ไง เดี๋ยวจับแม่งถ่วงน้ำสะนี่...หมอปากหมา!!“ไม่ใช่ฉันหมายถึง...พ่อของ...”ในขณะที่คุณหมอสาวยังพูดไม่ทันจบRrrrrrrr ~~เสียงโทรศัพท์จากมือถือกิตก็ดังขึ้น...และเสียงเรียกเข้านั่นก็ดึงดูดสายตาของทั้งผมและคุณหมอสาวขี้เผือกให้จับจ้องไปที่คนคนเดียว จนผมลืมไปเลยว่าคุณหมอสาวกำลังจะบอกอะไร“มึงว่ายังไงนะ...!!” หลังจากที่กิตรับสายได้ไม่นานเขาก็เบิกตากว้างคำรามลั่นออกมาด้วยความตกใจทันทีพฤติกรร
ตอนที่ 223 กลับใจแต่แล้วความจริงทุกอย่างก็พลันกระจ่างเมื่อความรู้สึกที่เขาคิดว่าเขาจะรับมันได้มาตลอด ถึงแม้ว่าจะเสียใจแต่ก็คิดว่าตัวเองทำใจได้ เขาที่ยอมอยู่เฉย ๆ ในมุมมืดเพื่อมองเธอมีความสุขได้ แต่ทว่า...เมื่อถึงเวลาที่มันเกิดขึ้นจริงเขาก็รู้ตัวได้ในทันทีว่าเขาไม่อาจจะทานทนได้เลย โดยเฉพาะเมื่อได้รู้ว่าถ้าทุกอย่างสำเร็จเขาต้องเสียเธอไป มันทำให้เขาเริ่มที่จะทนไม่ได้...และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นเล็ก ๆ ที่ทำให้ความรู้สึกของเขาเริ่มเปลี่ยน...เมื่อความรู้สึกหวงแหนบวกกับความรู้สึกผิดชอบชั่วดีบังเกิดขึ้นเพื่อต่อต้านการกระทำชั่วของเขา มันจึงทำให้เขามองเห็นความเป็นจริงมากขึ้น และมองเห็นเนื้อแท้ของคนได้มากขึ้น...และนั่นก็รวมถึง...เอลิซ...หรือหญิงสาวที่เป็นศัตรูหัวใจของเนื้อนวลผู้หญิงที่เขารัก เพราะเมื่อเขาได้รู้จักถึงนิสัยใจคอของนายหญิงเอลิซด้วยแล้ว นิสัยและความน่ารักของนายหญิงมันทำให้ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เขาเกิดความลังเลอยู่ในใจมาโดยตลอด...จากความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่บ่มเพาะอยู่ในใจ เขาที่ไม่อยากให้แผนการของเนื้อนวลที่วางไว้ได้เกิดขึ้น แต่ดูเหมือนว่าโชคชะตาจะไม่ฟังคำขอร้องของเขาเลย นั่นก็เพร
ตอนที่ 224 ท่านของเนื้อนวล--- เอลิซ Talk ---ในระหว่างที่ฉันกำลังสับสนและลังเลว่าควรจะเชื่อใจทดอีกครั้งดีไหม จังหวะนั้นเองก็ได้มีบุคคลที่สามเดินเข้ามา...ตึก...ตึก...ตึกเสียงรองเท้าหนังที่กระทบกับพื้นห้องที่เหม็นอับ บวกกับบรรยากาศที่อึมครึม ทำให้การปรากฏตัวของคนที่มาใหม่ ช่างดูเยือกเย็นและน่าหวาดหวั่น“อ่ะ...ท่านขาาาา มาแล้วหรอค่ะ” เนื้อนวลที่เมื่อเห็นคนที่มาถึงก็กระดี๊กระด๊าเข้าไปออดอ้อนควงแขนเขาทันที“ว่าไงคะท่าน สินค้าใหม่ที่เนื้อนวลนำมาให้ถูกใจท่านไหมคะ” เสียงเล็กเสียงน้อยของเนื้อนวลที่กำลังฉอเลาะคนตรงหน้า ถึงกลับทำให้ฉันต้องหันไปดูแต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้เห็นหน้าว่าคนเข้ามาใหม่เป็นใคร ชายคนนั้นก็ได้หันหลังเข้าไปประชิดร่างกับเนื้อนวลเสียก่อนแล้ว“จะถูกใจหรือไม่ถูกใจตอนนี้กูก็ยังไม่บอกมึงหรอก เพราะว่ากูขอเอามึงให้หาย...ก่อนดีกว่า” สิ้นเสียงหยาบกระด้างที่ถูกเปล่งออกมา เจ้าของเสียงนั้นก็ตรงเข้านัวเนียเนื้อนวลทันที“ว๊ายยยย ~~ อุ้ย!! ท่านค่ะ ฮ่าๆๆๆ” เสียงเนื้อนวลหัวเราะต่อกระซิกกับผู้ชายหยาบคายแคว่กกกก ~~เสื้อผ้าของเนื้อนวลถูกฉีกกระชากออก จนเผยให้เห็นเพียงชุดชั้นในที่เหลือไว้เพื่อ
ตอนที่ 225 การตอบแทนของท่านผลัวะ...!!และทันทีที่เขาพูดจบ เสียงหมัดที่ถูกเหวี่ยงเข้าไปที่สันแก้มของทดอย่างแรง จนตัวเขาเสไปด้านข้างอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว แต่เขาก็ยังประคองร่างของตัวเองให้กลับมายืนกุมมือก้มหน้าเช่นเดิมได้“ขอโทษครับท่าน” ทดก้มหน้าเอ่ยคำขอโทษเสียงเรียบ พร้อมกับท่าทางที่นิ่งสงบ แม้จะมีเลือดซึมออกมาที่มุมปาก“นี่กูแค่คาดโทษเอาไว้ แต่ถ้ามีครั้งหน้าอีกล่ะก็ มึงได้ถูกส่งไปขายอวัยวะที่ตลาดมืดแน่” ผู้ชายคนนั้นเอ่ยเตือนเสียงเหี้ยม จนฉันเองยังรู้สึกหวาดหวั่นแทนทดไม่ได้หลังจากพูดจบผู้ชายคนนั้นจากตอนแรกเขาที่ตั้งใจจะผละตัวเองออกจากทดหลังจากที่ตัวเองได้ลงโทษทดจนพอใจแล้ว แต่แล้วจู่ ๆ เขาที่เหมือนกับนึกอะไรขึ้นมาได้“แต่เอ๊ะ!! ที่มึงออกตัวช่วยอีเนื้อนวลมันแบบนี้ หรือว่ามึงก็เป็นผัวของมันอีกคนกัน...ห๊ะ!!” เขาเอ่ยถามหยั่งเชิงทดออกไป ด้วยท่าทางที่ยืนมือเท้าเอวหนึ่งข้าง ส่วนมืออีกข้างก็บรรจงลูบไปที่คางตัวเองอย่างใช้ความคิดฉันที่ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อยเพียงเพราะอยากจะเห็นหน้าผู้ชายนิสัยหยาบได้ถนัด ภาพใบหน้าของเขาที่ดูช่างละม้ายคล้ายกับคนที่ฉันรู้จัก แต่ทว่า...ผู้ชายคนนั้นเขาเป็นดั่ง
ตอนที่ 226 ใส่พานถวายจากนั้นเขาก็ได้เอ่ยปากเรียกสมุนที่อยู่ข้างนอกให้เข้ามารับคำสั่งของเขาทันที...“เห้ยยย ใครอยู่ข้างนอกเข้ามาในนี้หน่อยโว๊ยยยย” เสียงเรียกคำรามลั่น ทำให้ลูกน้องที่หน้าตาน่าเกลียด ที่ยืนอยู่หน้าห้องต่างรีบวิ่งเข้ามาในทันทีและนั่นก็ทำให้ทดถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ พร้อมกับร่างกายที่เริ่มอยู่ไม่เป็นสุข“ครับนาย / ครับนาย / ครับนาย...” เสียงขานรับผู้เป็นนาย ที่ประสานกันของลูกน้องที่กรูกันเข้ามา 3-4 คน ดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียง“มาลากอีนี่ออกไปให้พ้นหน้ากูทีซิ!!” ใบหน้าแสยะยิ้มร้ายเผยให้เห็นถึงความน่าเกลียดและบิดเบี้ยวของมนุษย์ เอ่ยพูดอย่างไม่ยี่หระต่อเรือนร่างเล็ก ๆ ที่นอนสลบอยู่ตรงหน้า“นายจะให้ผมเอาไปไว้ที่ไหนดีครับ” หนึ่งในลูกน้องของผู้ชายสารเลวเอ่ยถาม“หึหึ...ก็แล้วแต่พวกมึงเลย จะเอามันไปขึ้นสวรรค์หรือนรกก็ตามใจพวกมึงแล้วกัน ฮ่าๆๆ” สิ้นเสียงคำสั่งปีศาจร้าย พวกลูกน้องถึงกลับส่งเสียงเฮลั่นออกมา พร้อมกับพากันอุ้มร่างเปลือยเปล่าของเนื้อนวลเพื่อเดินออกไปและในขณะที่คนสารเลวเหล่านั้นจะทันได้อุ้มเนื้อนวลออกไป เสียงของทดก็ดังขึ้น...“ไหนท่านบอกว่าจะไม่ให้ลูกน้องมาทำร้ายเ
ตอนที่ 227 ของสำคัญ&ของแถมคำพูดที่ฟังดูเหมือนจะไม่มีอะไร แต่กลับทำให้ความรู้สึกหลากหลายประเดประดังเข้ามาจนทำให้ฉันกดดัน และเป็นห่วงลูกในท้องมากขึ้นทุกวินาที จนพานทำให้ฉันรู้สึกผิดต่อลูกทั้งสองถึงเรื่องที่ฉันยังไม่บอกถึงการมีอยู่ของสองชีวิตน้อย ๆ ให้กับผู้เป็นพ่อของพวกเขาได้รับรู้เลยและความรู้สึกผิดนั้นก็ถึงกับทำให้ขอบตาสวยของฉันร้อนผ่าวฉันรีบผลุบดวงตาที่สั่นระริกให้ต่ำลงคล้ายกับต้องการหลบแววตาไร้ความเป็นมนุษย์ของชายที่อยู่ตรงหน้าให้มากที่สุด เพราะไม่อยากให้เขาเห็นความอ่อนแอและจับจุดอ่อนของฉันได้ในขณะที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว...มือหนาที่ดูหยาบกระด้างของผู้ชายสารเลวคนนั้นก็ตรงเข้ามาจับที่คางมนของฉัน ก่อนที่เขาจะออกแรงเล็กน้อยเพื่อเชยคางของฉันขึ้น เพราะอยากจะมองใบหน้าสวยใสที่ได้ฟังคำร่ำลือมาได้อย่างเต็มตา“ว้าววว...สวยจริง น่ารักจริง งดงามจริง สมคำร่ำลือจริง ๆ ฮ่าๆๆ ขนาดใบหน้าที่เปรอะเปื้อนได้ด้วยคราบน้ำตา ยังไม่สามารถที่จะปิดบังความสวยเอาไว้ได้เลย...จุ๊ ๆๆ นี่ไอ้เซบาสเธียมันทำบุญด้วยอะไรกันนะ ถึงได้มีเมียสวยเซี๊ยะน่าเจี๊ยะขนาดนี้...มิน่าล่ะไอ้เซบาสเธียมันถึงได้หลงเธอมากขนาดนี้...หึหึหึ
ตอนที่ 228 อิจฉาคำพูดของชายชั่วที่ดูเหมือนจะไปจี้ใจดำของเรน่า มันทำให้เรน่าถึงกับของขึ้น...“แกเป็นใครกันทำมาเป็นพูดรู้ดีเรื่องชาวบ้านนะห๊ะ เอ๊ะ!! หรือว่าที่พูดแพร่มถึงมาร์คเขาไม่หยุดอยู่แบบเนี้ยเป็นเพราะ...อิจ..ฉา..เขา กันนะ...เหอะ” เรน่าโต้ตอบทันควัน เพราะไม่พอใจที่ผู้ชายคนนี้ฟื้นฝอยอดีตที่น่าอับอายของเธอออกมา โดยที่เธอไม่ลืมที่จะเน้นย้ำคำพูดสุดท้ายออกไปและดูเหมือนว่าสิ่งที่เรน่าตอกหน้าเขากลับไป มันจะจี้เข้าไปในกลางใจของผู้ชายตรงหน้าเต็ม ๆ เช่นกันคำพูดของเรน่าที่เหมือนจะเสียดแทงเข้าไปที่จุดอ่อนไหวของเขาเข้าอย่างจัง จนถึงกลับทำให้เขาปรี่เข้ามากระชากผมสีแดงของเธอให้เชิดหน้าขึ้นแทบจะทันที อีกทั้งดวงตาสีดำเข้มยังแข็งกร้าวเต็มไปด้วยความโกรธเคืองเป็นอย่างมาก แต่ถึงแม้ว่าดวงตาคู่นั้นจะดูดุดันมากแค่ไหน แต่ทว่า...เมื่อมองลึกเข้าไปจะพบกับความวูบไหวกังวลใจแปลก ๆ ปะปนอยู่“มึง...อย่าปากดีให้มากนะ!! กูมีอะไรที่จะต้องอิจฉามัน ไอ้ลูกเมียน้อยอย่างมันนะเหรอ จะมาสู้อะไรกูได้ กูน่ะมีเหนือกว่ามันทุกอย่าง และมึงรู้เอาไว้ด้วยนะว่าอีกไม่นานตำแหน่งท่านผู้นำของตระกูล...ก็ต้องตกเป็นของกู ส่วนมันนะเหรอ...ถ
ตอนที่ 229 หลอกให้ตายใจชายชั่วหยุดมือที่กำลังจาบจ้วงเรือนร่างของเรน่า ก่อนจะหันมาพูดจาอย่างรู้ทันความคิดของฉัน“หึหึ...มึงตั้งใจจะหลอกกูเพื่อช่วยอีนี่ล่ะซิ...อย่าคิดว่ากูไม่รู้ทันมึงนะ” เขาแค่นเสียงเย้ยหยันใส่ฉัน ก่อนที่เขาจะหันกลับไปเพื่อที่จะสนุกกับหน้าอกของเรน่าต่อ“ฮึก...ฮึก เอลิซ” เสียงเรน่าเรียกชื่อฉันอย่างแผ่วเบา ดวงตาสีฟ้าที่เคยสดใสกลับเต็มไปด้วยคราบน้ำตาและความหวาดกลัวฉันส่งสายตากลับไปให้เรน่าเพื่อบอกเป็นนัยว่าฉันกำลังหาทางช่วยเธออยู่ ก่อนที่ฉันจะเอื้อนเอ่ยคำพูดเพื่อโน้มน้าวใจคนชั่วตรงหน้าต่อ“หลอกหรอ...ฉันว่านายคิดให้ดีๆ นะ ว่าที่ฉันพูดน่ะจริงไหม” ฉันหยั่งเชิงเขาไปอีกครั้ง ด้วยทีท่ามั่นใจและมันก็ได้ผล เมื่อเขาเริ่มที่จะลังเลและหยุดมือที่จะกระทำการชั่วร้ายต่อเรือนร่างของเรน่าลง พร้อมกับเริ่มใช่ความคิด...ฉันไม่ปล่อยให้เขาได้ใช้เวลาคิดหาเหตุผลมาลบล้างนาน รีบพูดใส่เชื้อไฟให้เขาได้คล้อยตามฉันในทันที“ตลอดเวลาที่ผ่านมา มาร์คเขาคอยช่วยเหลือฉันทุกอย่าง เขารู้ดีว่าฉันกำลังตกเป็นเป้าเพื่อเป็นเหยื่อล่อเซบาสเธีย แต่เขาเลือกที่จะปิดบังข้อมูลทุกอย่างของฉันเพื่อไม่ให้ท่านผู้นำของตระกูล
ตอนพิเศษ : บทสรุปคนทรยศณ Penthouse เซบาสเธีย“จัดการสั่งสอนพวกมันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม...เออดี...พวกมันจะต้องจำไปจนตาย...”เสียงแข็งกร้าวกรอกเสียงไปตามสาย ก่อนที่ปากหยักสวยจะเหยียดยิ้มร้ายด้วยความสะใจผมที่ตื่นนอนขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น จากลูกน้องที่โทรมารายงานถึงเรื่องราวที่ผมได้ให้มันไปสืบ ผมที่สั่งลูกน้องคนสนิทไปดำเนินการตั้งแต่เมื่อคืนตอนที่อยู่ในร้าน เนื่องด้วยว่าผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ จนถึงกับทำให้เธอคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนที่นอนของผม ต้องเสียใจจนถึงขนาดเอาร่างกายเข้าแลกเพื่อประชดชีวิตเขาที่แม้จะเดาได้ตั้งแต่แรก แต่พอได้ยินเองกับหู ก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้าทันที ทั้งที่เธอแสนดีกับพวกมันขนาดนั้น แต่กลับถูกพวกมันทรยศหักหลัง จนหัวใจแหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดี และเธอที่ตัดสินใจประชดชีวิตไปแบบนั้น ถ้าเมื่อคืนไม่ใช่ผมที่ดูแลเธอ ชีวิตเธอตอนนี้จะเป็นยังไงหลังจากที่ผมได้ฟังในสิ่งที่ลูกน้องรายงาน รวมทั้งเรื่องที่ผมสั่งให้ไปกระทืบพวกมัน พอลูกน้องคนสนิทของรายงานจบผมก็ตัดสายทันทีและพลางนึกสะใจ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องมอบความต้องการให้แก่เธอ ผมคงไปกระทืบมันด้วยตัวของผมเองแล
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(3)--- เอลิซ Talk ---ฉันที่ถึงกับร้องไห้โฮหลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่คุณเซฟได้ไปสืบเรื่องการหายตัวไปของพ่อกับแม่ของฉัน เขาที่ตามเบาะแสทุกอย่าง เพราะอยากจะให้พวกท่านได้มาร่วมงานในวันแต่งงานของเราทั้งสองคน แต่ใครจะไปคิดว่ากลับไม่มีพวกท่านอยู่บนโลกนี้อีกแล้วคุณเซฟยังเล่าให้ฟังต่อว่า พวกท่านทั้งสองได้ถูกทำพิธีทางศาสนาไปทั้งนานแล้วโดยองค์กรนั้น และจัดการกับเถ้ากระดูกไปจนหมดสิ้นเนื่องจากไม่คิดว่าทั้งสองท่านยังมีญาติหลงเหลืออยู่ และนั่นก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหดหู่ใจที่แม้แต่เถ้ากระดูกของพ่อกับแม่ตัวเอง ฉันยังไม่อาจจะสัมผัสได้ฉันร่ำไห้สะอื้นจนตัวโยนแม้จะตั้งท้องจนใกล้คลอด ฉันก็ยังอยากจะมีแม่ไว้คอยให้คำปรึกษาในเวลาที่ต้องเลี้ยงลูก ก่อนที่จะเฝ้าโทษตัวเองอยู่นาน ถ้าช่วงนั้นฉันเอะใจสักนิด และไม่ปล่อยให้ความเคยชินยามไม่มีพวกท่านมาทำให้ฉันไม่สนใจอะไร วันนี้เราพ่อแม่ลูกคงไม่ต้องมาพรากจากกันอย่างถาวรและนอกจากเรื่องราวของพ่อแม่ของฉันที่ฉันเพิ่งได้รับรู้ ก็ยังมีเรื่องราวที่น่าเซอร์ไพรส์มากกว่านั้น นั่นก็คือ...เพื่อนสนิทของคุณพ่อของฉันที่คอยช่วยเหลือท่านมาโดยตลอด เขาคนนั้นก
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(2)หลายปีต่อมา ~~จนกระทั่งเมื่อข่าวการป่วยหนักของผู้เป็นบิดาดังเป็นข่าวใหญ่ เขาที่แม้จะเสียใจกับสิ่งที่พ่อทำกับตนมากแค่ไหน แต่ด้วยความเป็นลูกและความรัก ความผูกพันที่ยังมีอยู่ จึงทำให้วันนี้เขาได้ตัดสินใจที่จะกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองเป็นครั้งแรกหลังจากที่ตัวเขาเองได้จากไปนานนับปีหลังจากที่เขากลับมายังประเทศบ้านเกิดและจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว วันนี้เขาก็ได้รวบรวมความกล้ากลับมายังคฤหาสน์หลังงามที่คุ้นตา แต่ทว่า...วันนี้เขาไม่ได้มาแค่กับไอรินภรรยาที่เขารัก แต่ว่า...เขายังพาโซ่ทองคล้องใจมาด้วย...เอลิซ...ลูกสาวตัวน้อยหน้าตาน่ารักที่เขาหวังพามากราบชายผู้เป็นปู่ของเธอแต่ทว่า...ทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นสำหรับคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีเช่นเขา ทั้งที่เขาจะสลัดทิฐิทิ้งไปแล้วพาตัวเองมายืนอยู่หน้าคฤหาสน์ที่คุ้นเคยได้แล้ว แต่ทว่า...ขาของเขามันกลับไม่ยอมก้าวเข้าไปเสียทีเขาที่ยืนลังเลอยู่หน้าบ้านสักพักใหญ่ ๆ ทั้งที่ใจอยากจะเข้าไปดูใจผู้เป็นพ่อ แต่ด้วยทิฐิที่กลับเข้ามาอยู่ในใจ บวกกับความลำบากตากตำที่ต้องพบเจอมาอยู่หลายปี สุดท้ายแล้ว...ทิฐิก็เป็นฝ่ายชนะ..
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(1)ณ คฤหาสน์ตระกูลฤธาทรัพย์ดำรง“ถ้าแกกล้าก้าวเท้าออกไปจากบ้านแค่ก้าวเดียว แกไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย”เสียงดังประกาศกร้าวจากเจ้าปากของร่างชายสูงวัย พูดกับลูกชายคนเล็กด้วยตัวที่สั่นเทาด้วยความโกรธ“ป๊า...!!” ชายหนุ่มที่ประคองร่างอันสั่นเทาของผู้หญิงที่ตัวเองรักอยู่ในอ้อมแขน หันมาด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย“เฮียใจเย็น ๆ ก่อนค่ะ” ส่วนผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดเขา กลับเอื้อมมือขึ้นไปแตะที่มือเขาเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยพูดเมื่อเห็นเขาอารมณ์เริ่มปะทุ ด้วยไม่อยากให้ตนเองเป็นชนวนให้พ่อกับลูกต้องผิดใจกัน“ฉันเลือกผู้หญิงดี ๆ เพียบพร้อมเอาไว้แก แกดันไม่เอา แต่ดันไปเลือกผู้หญิงไม่มีหน้าตาในสังคม ผู้หญิงแบบนี้มันจะไปช่วยให้แกเจริญรุ่งเรืองขึ้นได้ยังไง...ห๊ะ...!!” ชายสูงวัยระเบิดอารมณ์ต่อ พร้อมกับค่อนแคะผู้หญิงของลูกชายเขา โดยที่เธอทำได้เพียงแค่ก้มหน้ายอมรับ“ป๊าครับ กรุณาให้เกียรติเมียของผมด้วย” ลูกชายพูดกดเสียงด้วยความไม่พอใจ เนื่องจากพ่อของต้นดูดถูกผู้หญิงที่ตนรัก“ป๊าก็ใจเย็น ๆ ก่อนเถอะครับ แกก็ด้วยไอ้ชิน...” เสียงของผู้ที่เป็นทั้งลูกชายคนโตและยังเป็นพี่ชายเพียงคนเด
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(3)ผมตัดสินใจเดินลงมาหาเธอ ก่อนที่จะสูดหายใจลึก ๆ แล้วเอ่ยทักทายเธอออกไป..."คุณครับคุณ คุณครับ คุณครับ" ผมเรียกอยู่นานกว่าเธอจะตอบ"ค่ะ ว่าไงคะ" เธอหันมาหาพร้อมตอบรับ ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเอง เหมือนเธอจะตะลึงในความหล่อของผมอยู่เหมือนกัน"คุณ..ว่าไงครับ ผมรอคำตอบอยู่" โอ๊ยคนอะไรยิ่งมองใกล้ ๆ ยิ่งน่ารักเป็นบ้า ขนาดใส่เสื้อผ้ายังน่ารักขนาดนี้ ถ้าหาก...(ไอ้เสือ...!! ใจเย็นดิว่ะ...หึหึ)"อะ...อะไรนะคะ" เหมือนเธอจะเริ่มเมาแล้ว แต่นั่นก็กลับยิ่งทำให้เธอน่ารักมากขึ้นไปอีก"ผมถามว่าผมขอนั่งตรงนี้ได้ไหมครับ ผมมาคนเดียวเลยไม่อยากไปนั่งโต๊ะใหญ่ครับ" ผมถามโดยที่สายตามจับจ้องไปทั่วร่างของเธอ"ดะ..ได้ค่ะ" เธอตอบตะกุกตะกัก และนั่นมันก็ทำให้ผมดีใจมากที่เธอไม่ปฏิเสธผมเหมือนคนอื่น(นี่มันคือพรหมลิขิตใช่ไหม...ฟ้าเป็นใจใช่หรือเปล่า ~~)"คุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถามเธอออกไป ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก"คุณครับ ชื่ออะไรครับ" ผมสะกิดเธออีกครั้ง เพราะดูเธอจะเหม่อลอยไม่ทันได้ฟังที่ผมถาม"ห๊ะ...ว่ายังไงนะคะ"สายตาเย้ายวนเหลือเกิน ทนไว้ไอ้เซฟทนไว้" ผมถามว่าคุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถาม
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(2)อีกทั้งวันนี้เธอกำลังฉลองวันครบรอบของเธอกับแฟนของเธออยู่ด้วย...หึ...ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขยามที่เธอเตรียมขอขวัญไปเซอร์ไพรส์ให้มันนั้น ยามที่มันได้รับหน้ามันจะบานเป็นกระด้งขนาดไหน ทั้งที่พวกมันไม่สมควรจะได้รับความปรารถนาดีจากเธอเลยด้วยซ้ำ...!! ผมนึกย้อนไปถึงการกระทำของตัวเองที่ใช้ให้ลูกน้องไปคอยตามดูเธอ รวมทั้งไอ้แฟนสารเลวของเธอ แล้วก็...หึ..นังเพื่อนสุดเลวของเธอด้วย ผมมักจะได้รับรายงานถึงสิ่งที่เธอมักจะทำให้พวกมันอยู่เสมอ สิ่งที่ดี ๆ และความรู้สึกดี ๆ ที่เธอมอบให้พวกมัน ทั้ง ๆ ที่พวกมันต่างทรยศหักหลังเธอ พวกมันไม่สมควรจะได้รับความรักและความใจดีแบบนั้นเลย... “แม่งเอ๊ย...!!” ผมที่สบถลั่นออกมาอย่างคนหัวเสีย ทำไมผู้ชายเลว ๆ แบบนั้นถึงได้ครอบครองหัวใจของเธอได้ว่ะ ทำไมกันวะ...ทำไมถึงเป็นผมไม่ได้วะ...ทำไมไม่เป็นผมวะที่ได้ครอบครองหัวใจของเธอ และทำไมจังหวะชีวิตของเราถึงต้องไม่ตรงกันด้วยวะ.... ผมที่นั่งคิดน้อยเนื้อต่ำใจ ก่อนจะปาแก้วเหล้าออกไปจนแตกกระจาย ประจวบกับที่ไอ้กิตที่เพิ่งเข้ามาก็ได้เห็นการก
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(1)ครืนนน ~~ เปรี้ยงงง..!! ซ่าาาา ~~เสียงฝนตกฟ้าที่กระหน่ำตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา คล้ายกับว่าหยาดน้ำที่หลั่งรินลงมาจากฟากฟ้าสาดซัดลงมาเพื่อต้องการจะชำระล้างชีวิตของใครบางคนให้เปลี่ยนไปตลอดกาล...ผมที่นั่งเหม่อลอยมองผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมา บรรยากาศที่ดูจะครื้นเครงสนุกสนานเฮฮา แต่ทว่า...กลับไร้ค่าสำหรับผมเหลือเกิน ผมที่แกว่งไกวแก้วบรั่นดีในมือเพื่อให้น้ำสีอำพันในนั้นโคลงเคลงไปมา ก่อนจะสาดซัดมันให้ลงไปในลำคอ แต่ทว่า...ความร้อนที่เกิดจากฤทธิ์ของน้ำสีอำพัน กลับสู้ความร้อนรนในใจของผมในตอนนี้ไม่ได้เลยเพราะเมื่อนึกไปถึงใบหน้าของหญิงสาวที่ผมเฝ้าตามหาและปรารถนามาตลอด รักแรกและรักเดียวของผม เธอที่ตอนนี้กำลังมีความสุขอยู่กับคนอื่น...ใช่...วันนี้เป็นวันครบรอบของการเป็นแฟนระหว่างเธอกับ...ไอ้ผู้ชายคนนั้น คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเธอ... ~~ผมที่รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ ภาพที่ผมได้เห็นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านั้น มันทำให้ผมปวดหนึบไปทั้งก้อนเนื้อที่อยู่ในอกข้างซ้าย ภาพที่เหมือนจะตอกย้ำว่าผมจะไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจของเธออีกเลย...ย้อนไปก่อนหน้านั้นหลายปี ~~ผ
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(4)งานดำเนินไปพร้อมกับหัวใจของฉันที่ร้อนรุ่ม ฉันที่เฝ้ารอเพื่อให้ถึงเวลาที่จะได้เป่าเค้กเร็ว ๆ เพราะฉันรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่า เขาได้ถูกคุณป้าเธียร่าแม่ของเขาบังคับให้ถือเค้กวันเกิดมาเพื่อเซอร์ไพรส์ฉัน (แม้ว่าจะมีเค้กเก้าชั้นอยู่ที่กลางงานแล้วก็ตาม) ฉันที่เหลือบตามองไปดูเขา ใบหน้าที่บ่งบอกถึงความอึดอัดที่ถูกบังคับและแม้ว่าจะยังไม่บูดบึ้ง แต่ทว่ากลับเย็นชาจนฉันเองยังแอบหวั่นอยู่ในใจแต่ถึงกระนั้น...แม้ว่าฉันจะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เต็มใจที่จะทำสิ่งนี้ให้กับฉันมากแค่ไหน แต่ทว่า...ส่วนลึกของหัวใจ ฉันกลับรู้สึกดีใจและสุขใจเป็นอย่างมาก เพราะนอกจากฉันได้แสดงให้ทุกคนในงานได้เห็นแล้วว่าเขาคือคนของฉัน ฉันยังได้เห็นสายตาแห่งความริษยาที่ถูกส่งออกมาจากบรรดาผู้หญิงเกือบร้อยคนที่อยู่ในงานอีกด้วยจนกระทั่ง...เมื่อเวลาสำคัญมาถึง เค้กที่ถูกเขาคนนั้นเดินถือเดินเข้ามา พร้อมกับได้มายืนหยุดอยู่ที่ตรงหน้าของฉัน มันทำให้วินาทีนั้นหัวใจของฉันพองโตและเต้นระรัวทันที♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday Happy birt
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(3)นับตั้งแต่วันนั้นเราทั้งสองตระกูลก็ยังคงไปมาหาสู่กันตลอด โดยทุกครั้งที่เขามาก็เพื่อที่จะมาเรียนรู้งานด้วยกันกับพ่อของเขา และการที่เขาต้องมาดูงาน บวกกับฉันเองที่ต้องเรียนรู้งานกับพ่อตัวเองด้วยเช่นกัน ดังนั้นจึงทำให้ฉันกับเขาได้มีโอกาสเจอกันบ่อยขึ้น สนทนากันด้วยภาษางานมากขึ้น และเมื่อพ่วงกับความพยายามของฉันที่มักจะตีมึนคอยเจื้อยแจ้วเจรจาชวนเขาคุยอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอดเวลาด้วยแล้ว มันจึงทำให้ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นนั่นก็เพราะจากในช่วงแรกที่เขามักจะเดินหนีไปเสียทุกทีเวลาที่ฉันชวนคุย จนพักหลัง ๆ เขาเองก็เริ่มที่จะอยู่นิ่งแล้วฟังฉันคุยบ้างความสัมพันธ์ของเราสองคนดูจะพัฒนาขึ้น แม้ว่ามันจะดำเนินไปเหมือนหอยทากเป็นตะคริว แต่สำหรับฉันมันก็มากพอที่จะทำให้ฉันมีความสุขและสนุกกับการเรียนรู้งานไปพร้อม ๆ กันกับเขา ถึงแม้ว่าในใจลึก ๆ ของฉันยังอยากเรียกเขาว่าพี่เซฟ มากกว่าคุณเซบาสเธียก็ตาม...วันเวลาล่วงเลยไปพร้อมกับความใจแข็งที่เริ่มน้อยลงของเขา...จนกระทั่งวันหนึ่ง...มันเป็นวันที่ทำให้ฉันเห็นว่าสุดท้ายแล้วการกระทำด้วยความพยายามพากเพียรของฉันก็ได้ตอบสนองฉันแล้วเมื่อความสัมพ