ตอนที่ 199 แฮ็กข้อมูลย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ ~~“มึงว่าไงนะ...” ผมถลึงตาทันทีหลังจากที่ได้รับโทรศัพท์ที่กิตมันยื่นมาให้ โดยมันบอกว่าไอ้ทดบอดี้การ์ดที่ติดตามเอลิซ โทรมาแจ้งว่าเอลิซให้ขับรถพาไปที่โรงพยาบาล M พรีเมียม“ว่า...” ผมกรอกเสียงเข้มเข้าไปในสาย โดยที่พยายามระงับความขุ่นเคืองเอาไว้“นายหญิงเอลิซให้ผมมาส่งที่โรงพยาบาล M พรีเมียมครับนาย ผมไม่ทราบว่านายหญิงเป็นอะไร เพราะนายหญิงไม่บอกอะไรเลย โดยบอกแค่ว่าให้ผมมาส่งเธอที่นี่และรอเธออยู่บนรถไม่ให้ผมตามลงไปครับ” ทดบอดี้การ์ดประจำตัวเอลิซเอ่ยเสียงสั่น เนื่องจากรู้ดีว่าตอนนี้ผมโกรธมากแค่ไหน“แล้วทำไมมึงไม่พาเมียกูไปเครือโรงพยาบาลของกูว่ะ!!” ผมตะคอกกลับไปด้วยเสียงอันดัง“ผะ...ผมบอกนายหญิงแล้วครับ ตะ...แต่นายหญิงไม่ยอม” บอดี้การ์ดหนุ่มเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก เหงื่อกาฬเริ่มผุดเต็มกรอบหน้าเข้มผมที่เห็นว่าบอดี้การ์ดประจำตัวเธอก็คงไม่อาจจะขัดคำสั่งของเธอได้ เลยได้แต่ถอดถอนใจเพราะถึงยังไงผมก็รู้ดียิ่งกว่าใครว่าเวลาเธอพยศเป็นยังไง...“เฮ้ออออ...เออเดี๋ยวกูจัดการเอง มึงก็ทำตามหน้าที่ทำตามที่เมียกูบอกไปแล้วกัน แต่ที่สำคัญที่สุดคือห้ามให้เกิดเรื่องกับเมี
ตอนที่ 200 มีคนช่วยปิดบัง!!ตื๊ดดดด ~~ ตื๊ดดดด ~~ผมที่นั่งอดทนต่อไปไม่ไหวจัดการยกโทรศัพท์โทรหาเธอด้วยใจที่ร้อนรน เพราะถึงอย่างน้อยถ้าได้ยินเสียงว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรมาก ก็อาจจะพอที่จะทำให้ผมเบาใจลงได้บ้างติ๊ด ~~‘ค่ะเฮีย...’ เสียงหวานเอ่ยตามสายชโลมให้ใจที่แทบจะลุกเป็นไฟอ่อนยวบยาบ‘คิดถึงจังเลยค่ะ ทำอะไรอยู่ค่ะ’ ผมเอ่ยถามออกไปด้วยหัวใจที่เต้นตึกตัก จากอารมณ์ที่ขุ่นมัวก็คลายลงในทันที‘พอดีเอลิซมาเดินเล่นอยู่ห้างใกล้ ๆ บ้านอ่ะค่ะ’ แต่แล้วคำตอบของเธอก็ถึงกับทำให้หัวใจของผมห่อเหี่ยวขึ้นมาอีกครั้งทำไมเธอเลือกที่จะโกหกผมกันล่ะ...‘อ๋อเหรอ...’ และผมก็ได้เผลอลืมตัวตอบกลับเธอไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่โอเคเลย‘คะ...ค่ะ’ ส่วนเธอที่น่าจะจับสัญญาณบางอย่างจากน้ำเสียงของผมได้ ถึงกับทำให้เธอรีบตอบผมกลับมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักและถึงแม้ว่าผมจะรู้สึกเศร้าใจที่เธอไม่ยอมบอกความจริงว่าเธอไปทำอะไรอยู่ที่ไหน แต่เป็นเพราะว่าความรู้สึกที่ไม่อยากเสียเธอไปมันวาบผ่านขึ้นมา จึงทำให้ผมเลือกที่จะไม่ซักไซ้ไล่เลียงกับเธอต่อ เพราะผมคงทำใจไม่ได้ถ้าหายจะต้องเสียเธอไปเพียงเพราะความไม่ไว้ใจของผมที่มีต่อเธอ และอีกอย่างเรื่องนี
ตอนที่ 201 เป็นมันอีกแล้ว!!“นะ...นายครับ...มะ...มีข้อมูลใหม่ที่อัปเดตเมื่อสักครู่เกี่ยวกับโรงพยาบาลนั้นมาส่งครับ” แฮ็กเกอร์คนเดิมที่ถูกผมเอาปืนจ่อเดินถือเอกสารเข้ามาด้วยทีท่ากล้า ๆ กลัว ๆและเมื่อผมหยิบเอกสารนั้นขึ้นมาพิจารณา พร้อมกับแฮ็กเกอร์คนเดิมที่ยังใจดีสู้เสือยืนรอเพื่อที่จะอธิบายข้อมูลในส่วนที่ผู้เป็นนายอย่างผมอาจจะสงสัยอยู่ เพราะตัวแฮ็กเกอร์หนุ่มรู้ดีแน่ ๆ ว่าเจ้านายของเขาต้องถามถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นอย่างแน่นอนและในวินาทีนั้นเอง...สิ่งที่แฮ็กเกอร์คาดการณ์เอาไว้ก็เป็นจริงเพราะหลังจากที่เจ้านายของเขาได้เห็นข้อมูลในมือ ใบหน้าคมเข้มก็เงยหน้าขึ้นไปมองที่แฮ็กเกอร์หนุ่มเพื่อขอคำอธิบายในทันที“คือเมื่อกี้ระบบของโรงพยาบาลนั้น จู่ ๆ ก็เด้งชื่อคุณหมอคนหนึ่งขึ้นมาเพื่อลงการตรวจ แต่พอผมจะทำการแฮ็กเข้าไปดูอีกครั้ง ก็ปรากฏว่าข้อมูลของหมอคนนี้และรายละเอียดอื่น ๆ หายเกลี้ยงเลยครับ เหมือนกับว่าถูกสั่งลบกะทันหันและน่าเสียดายตรงที่การลบเป็นการลบแบบถาวร จึงทำให้ไม่สามารถกู้ข้อมูลขึ้นมาได้ครับ” แฮกเกอร์หนุ่มอธิบายรัวผมที่ในตอนแรกรู้สึกใจชื้นขึ้นมา แต่ทว่า...หลังจากที่ฟังคำอธิบายของลูกน้องที
ตอนที่ 202 เจ้าของโรงพยาบาล“แค่ได้เห็นหน้าเอลิซ เฮียก็หายเหนื่อยแล้วค่ะ” น้ำเสียงอ่อนหวานยวบยาบที่ผมเอื้อนเอ่ยกับเธอ อีกทั้งยังลูบหัวเธอเบา ๆ ด้วยความรักใคร่ที่มากล้น ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าความขุ่นมัวที่มีต่อเธอก่อนหน้านั้นได้มลายหายไปจนสิ้นแล้วแต่ทว่า...เหมือนเธอจะยังไม่สาแก่ใจ เพราะเธอยังคงส่งพลังการทำลายล้างความแข็งกร้าวที่มีของผม ออกมาต่อเนื่องอย่างไม่จบไม่สิ้น นั่นก็เพราะเมื่อแม่เมียตัวดีของผม เธอเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มหวานในแบบที่ผมชอบ พร้อมกับหยัดตัวลุกขึ้นยืนมานั่งตักของผม ก่อนจะเอามือเรียวเล็กของเธอคล้องคอของผมไว้ จากนั้นเธอก็ได้หอมฟอดใหญ่ลงมาที่แก้มสากของผม จนทำให้ผมแทบจะสำลักความสุขตาย...ฟอด ~~“เอลิซไม่รู้ว่าเอลิซทำอะไรให้เฮียงอน แต่ว่าถ้าสิ่งนี้มันจะทำให้เฮียหายโกรธ...แล้วละก็...”และเพียงเพราะว่าเธอแค่อยากจะง้อผม...ผมที่ยังไม่ทันจะหายอึ้งกับการกระทำของเธอก่อนหน้านี้ ถึงกับต้องเบิกตาโพลงเมื่อเจอเข้ากับการกระทำถัดไปของเธอ โดยที่ผมเองก็ยังไม่ทันได้ตั้งตัว...เมื่อสิ่งที่เธอส่งมาง้อผม ทำให้ผมถึงกับลืมสิ่งที่อยากจะพูดอยากจะถามเธอจนหมดสิ้น นั่นก็เพราะว่าสติที่ขาวโพลนกำลังจดจ่อม
ตอนที่ 203 บอกใบ้“ผมเช็กทุกอย่างแล้วครับ ทั้งสัญญาณมือถือของนายหญิง การโทรเข้าโทรออก หรือช่องทางการติดต่อ ทุกอย่างที่ผมตรวจสอบมาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับไอ้มาคินทร์เลยครับ และผมเองก็คิดว่านายหญิงน่าจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไอ้มาคินทร์เป็นเจ้าของโรงพยาบาลแห่งนั้น” กิตพูดด้วยความมั่นใจ“มึงมั่นใจว่าเช็กชัวร์แล้วใช่ไหม” ผมถามย้ำ“มั่นใจมากครับนาย แล้วก็เช็กชัวร์แล้วด้วย นั่นก็เพราะว่าข้อมูลที่ผมได้มาถ้าไม่ใช้เส้นสายของตระกูลธิพัฒน์เดชะไพศาลแล้วละก็ไม่มีทางได้มาเด็ดขาดครับ” กิตเอ่ยด้วยความภูมิใจ ที่ไม่ว่างานใด ๆ สำหรับเขามักจะไม่ต้องลงแรงเยอะเลย นั่นก็เพราะว่าเส้นสายของตระกูลเจ้านายเขากว้างขวางจริง ๆ“เออ...ทำงานดีมาก” ผมเอ่ยชมลูกน้องคนสนิท“ถ้าอย่างนั้นมึงก็สืบต่อไป เพราะสิ่งที่กูอยากรู้คือ...เมียกูเป็นอะไรทำไมถึงต้องไปที่โรงพยาบาลแห่งนั้น” ผมกำชับลูกน้องอีกครั้ง ก่อนที่จะกดวางสาย แล้วเดินลงไปทำอาหารให้สุดที่รักของผมด้วยความสบายใจผมทำอาหารตามคลิปวิดีโอในมือถือจนเสร็จ ก่อนจะนำไปเก็บในตู้รักษาอุณหภูมิเพื่อรอให้แม่กวางน้อยของผมตื่นขึ้นมากิน...--- เอลิซ Talk ---หลังจากที่ฉันตื่นมาแล้วไม่เจอบุคคลที
ตอนที่ 204 สมควรแก่เวลา...ณ เวลานี้ฉันมีความสุขมาก เพราะนอกจากอาหารที่เขาทำถูกใจฉันไปหมดทุกอย่างแล้ว ในตอนนี้ฉันก็ไม่มีอาการคลื่นไส้หรือเวียนหัวเลยด้วยซ้ำ มันยิ่งทำให้ฉันเจริญอาหารสุด ๆ (เอ๊ะ...หรือว่าเขาเหมาอาการแพ้ท้องของฉันไปหมดแล้วนะ...>u“ว่าแต่...เฮียไปฝึกทำอาหารตอนไหนกันค่ะเนี้ย ฝีมือพัฒนาไปไกลกว่าตอนที่ทำข้าวต้มไหม้เยอะมากเลยนะคะ” ฉันถามเขาด้วยความสงสัย พร้อมกับแอบแซวเขาไปหนึ่งกรุบ“ก็ตามคลิปในอินเทอร์เน็ตบ้าง แล้วเฮียก็ให้เชฟมาทำให้ดูบ้าง” เขาเอ่ยบอก“ว้าว...” *O* ฉันที่อึ้งกับสิ่งที่เขาบอก“แล้วทำไมเฮียไม่ให้ป้าเสริมทำหรือสั่งเขาเอาก็ได้นี่ค่ะ เอลิซไม่อยากให้เฮียเหนื่อยมากเกินไป ทั้งที่หน้าที่พวกนี้ควรจะเป็นเอลิซดูแลเฮียมากกว่า” ฉันจากที่ตื่นเต้นกับสิ่งที่เขาเล่าในตอนแรก จู่ ๆ ก็กลับรู้สึกไม่สบายใจที่เขาต้องเหนื่อยกับงานและยังต้องมาทำอาหารให้ฉันกินอีก ทั้ง ๆ ที่เขาไปทำงานนอกบ้าน แต่ฉันเอาแต่อยู่บ้านไม่ได้ทำอะไรเลยใบหน้าระรื่นของฉันแปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าเศร้าสลดในทันที จนทำให้เขาถึงกับร้อนรนรีบเอ่ยปากปลอบประโลมเพราะกลัวว่าฉันจะร้องไห้“ไม่คิดมากซิคะ มันเป็นสิ่งที่เฮียอยากท
ตอนที่ 205 หมอผู้หญิงและคำขาดของปีศาจตัวแม่!!"แต่ทว่า...ผมกลับได้ข้อมูลที่น่าสนใจเพิ่มเติมมานั่นก็คือ ไอ้มาคินทร์มันมีหมอผู้หญิงอยู่คนหนึ่งที่คอยช่วยเหลือมันคอยดูแลเรื่องทุกอย่างภายในโรงพยาบาล M พรีเมียมของมันอยู่ครับ โดยที่หมอผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนที่เรียนหมอมาด้วยกันกับมัน ถ้าจากข้อมูลในมือดูท่าจะสนิทกันมากเลยครับ แต่ส่วนสถานะว่าเป็นมากกว่าเพื่อนหรือไม่นั้นผมยังไม่แน่ใจในส่วนนี้ครับนาย เพราะว่าถ้าเป็นความสัมพันธ์กันนอกโรงพยาบาลทั้งสองคนแทบจะไม่ค่อยติดต่อกันเลยครับ แต่ถ้าตอนอยู่ในโรงพยาบาลด้วยกันแล้วล่ะก็ สายของเรารายงานว่า หมอผู้หญิงคนนี้กับไอ้มาคินทร์กลับมีความสัมพันธ์ที่ดูสนิทสนมกันมากเลยครับ อ่อ...แล้วที่สำคัญอีกเรื่องเลยก็คือ ไอ้มาคินทร์มันบริหารโรงพยาบาลแห่งนี้โดยผ่านหมอผู้หญิงคนนี้นี่แหละครับ” กิตรีบรายงานรัวในสิ่งที่ตนเองเพิ่งได้ข้อมูลมาใหม่แบบสด ๆ ร้อน ๆผมที่ตาลุกวาวกับข้อมูลดี ๆ ที่ลูกน้องคนสนิทของผมรายงานให้ผมฟัง ทำให้ผมใจร้อนอยากจะถามถึงบางอย่างออกไปและในขณะที่ผมกำลังจะอ้าปากถาม...กิตลูกน้องคนสนิทที่ดูจะรู้ใจผมเป็นที่สุดก็ได้เอ่ยสวนขึ้นมา...“แต่ว่า...เหมือนว่าหมอผู้ห
ตอนที่ 206 ตอบตกลงแต่ว่า...คำพูดของแม่ก็ทำให้ผมได้ฉุกคิดตาม นั่นก็เพราะว่าสิ่งที่ท่านพูดมามันก็มีเหตุผลอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน ในเมื่อผมรักเธอและตั้งใจจะยกเธอให้เป็นเมียเพียงคนเดียวในชีวิตของผมแล้วล่ะก็ ดังนั้นผมก็สมควรที่จะต้องให้เกียรติเธอด้วย แต่ทว่า...ถ้าหากแม่ของผมท่านเกิดไม่ถูกใจเอลิซขึ้นมาล่ะ หรือว่าใครหน้าไหนเกิดไม่ให้เกียรติเธอขึ้นมาล่ะ แต่ถ้าหากเป็นอย่างนั้นแล้วละก็...ผมเองก็จะไม่ไว้หน้าใครหน้าไหนเหมือนกัน!!เมื่อตัวผมตกผลึกถึงเหตุผลทุกอย่างอย่างถี่ถ้วนเรียบร้อยแล้ว ผมก็ได้ตกปากรับคำขอของแม่ผมกลับไป“ก็ได้ครับ แต่ผมคงไปค่ำ ๆ หน่อย เพราะต้องเคลียร์งานให้เสร็จก่อน” ผมเอ่ยเสียงเรียบ“ดีมาก...หวังว่าแกคงจะไม่เบี้ยวฉันนะ” แม่ของผมย้ำอีกรอบ ด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเช่นกัน“หึ...คนตระกูลธิพัฒน์เดชะไพศาลพูดคำไหนคำนั้นนะครับ ท่านหญิงเธียร่า” ผมที่ยืนยันหนักแน่นในคำพูดของตัวเองกลับไป“โอเคดีมาก...งั้นเอาไว้เจอกันนะจ๊ะ...ลูกรัก...” แม่ผมที่ทิ้งท้ายก่อนวางสายด้วยคำที่ทำให้ผมขนลุกซู่หลังจากที่ผมวางสายจากแม่ของผมไปแล้ว ผมได้เหลือบดูเวลาก็พบว่า ตัวเองได้ใช้เวลาคุยโทรศัพท์อยู่นานพอสมควร และคิดว่
ตอนพิเศษ : บทสรุปคนทรยศณ Penthouse เซบาสเธีย“จัดการสั่งสอนพวกมันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม...เออดี...พวกมันจะต้องจำไปจนตาย...”เสียงแข็งกร้าวกรอกเสียงไปตามสาย ก่อนที่ปากหยักสวยจะเหยียดยิ้มร้ายด้วยความสะใจผมที่ตื่นนอนขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น จากลูกน้องที่โทรมารายงานถึงเรื่องราวที่ผมได้ให้มันไปสืบ ผมที่สั่งลูกน้องคนสนิทไปดำเนินการตั้งแต่เมื่อคืนตอนที่อยู่ในร้าน เนื่องด้วยว่าผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ จนถึงกับทำให้เธอคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนที่นอนของผม ต้องเสียใจจนถึงขนาดเอาร่างกายเข้าแลกเพื่อประชดชีวิตเขาที่แม้จะเดาได้ตั้งแต่แรก แต่พอได้ยินเองกับหู ก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้าทันที ทั้งที่เธอแสนดีกับพวกมันขนาดนั้น แต่กลับถูกพวกมันทรยศหักหลัง จนหัวใจแหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดี และเธอที่ตัดสินใจประชดชีวิตไปแบบนั้น ถ้าเมื่อคืนไม่ใช่ผมที่ดูแลเธอ ชีวิตเธอตอนนี้จะเป็นยังไงหลังจากที่ผมได้ฟังในสิ่งที่ลูกน้องรายงาน รวมทั้งเรื่องที่ผมสั่งให้ไปกระทืบพวกมัน พอลูกน้องคนสนิทของรายงานจบผมก็ตัดสายทันทีและพลางนึกสะใจ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องมอบความต้องการให้แก่เธอ ผมคงไปกระทืบมันด้วยตัวของผมเองแล
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(3)--- เอลิซ Talk ---ฉันที่ถึงกับร้องไห้โฮหลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่คุณเซฟได้ไปสืบเรื่องการหายตัวไปของพ่อกับแม่ของฉัน เขาที่ตามเบาะแสทุกอย่าง เพราะอยากจะให้พวกท่านได้มาร่วมงานในวันแต่งงานของเราทั้งสองคน แต่ใครจะไปคิดว่ากลับไม่มีพวกท่านอยู่บนโลกนี้อีกแล้วคุณเซฟยังเล่าให้ฟังต่อว่า พวกท่านทั้งสองได้ถูกทำพิธีทางศาสนาไปทั้งนานแล้วโดยองค์กรนั้น และจัดการกับเถ้ากระดูกไปจนหมดสิ้นเนื่องจากไม่คิดว่าทั้งสองท่านยังมีญาติหลงเหลืออยู่ และนั่นก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหดหู่ใจที่แม้แต่เถ้ากระดูกของพ่อกับแม่ตัวเอง ฉันยังไม่อาจจะสัมผัสได้ฉันร่ำไห้สะอื้นจนตัวโยนแม้จะตั้งท้องจนใกล้คลอด ฉันก็ยังอยากจะมีแม่ไว้คอยให้คำปรึกษาในเวลาที่ต้องเลี้ยงลูก ก่อนที่จะเฝ้าโทษตัวเองอยู่นาน ถ้าช่วงนั้นฉันเอะใจสักนิด และไม่ปล่อยให้ความเคยชินยามไม่มีพวกท่านมาทำให้ฉันไม่สนใจอะไร วันนี้เราพ่อแม่ลูกคงไม่ต้องมาพรากจากกันอย่างถาวรและนอกจากเรื่องราวของพ่อแม่ของฉันที่ฉันเพิ่งได้รับรู้ ก็ยังมีเรื่องราวที่น่าเซอร์ไพรส์มากกว่านั้น นั่นก็คือ...เพื่อนสนิทของคุณพ่อของฉันที่คอยช่วยเหลือท่านมาโดยตลอด เขาคนนั้นก
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(2)หลายปีต่อมา ~~จนกระทั่งเมื่อข่าวการป่วยหนักของผู้เป็นบิดาดังเป็นข่าวใหญ่ เขาที่แม้จะเสียใจกับสิ่งที่พ่อทำกับตนมากแค่ไหน แต่ด้วยความเป็นลูกและความรัก ความผูกพันที่ยังมีอยู่ จึงทำให้วันนี้เขาได้ตัดสินใจที่จะกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองเป็นครั้งแรกหลังจากที่ตัวเขาเองได้จากไปนานนับปีหลังจากที่เขากลับมายังประเทศบ้านเกิดและจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว วันนี้เขาก็ได้รวบรวมความกล้ากลับมายังคฤหาสน์หลังงามที่คุ้นตา แต่ทว่า...วันนี้เขาไม่ได้มาแค่กับไอรินภรรยาที่เขารัก แต่ว่า...เขายังพาโซ่ทองคล้องใจมาด้วย...เอลิซ...ลูกสาวตัวน้อยหน้าตาน่ารักที่เขาหวังพามากราบชายผู้เป็นปู่ของเธอแต่ทว่า...ทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นสำหรับคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีเช่นเขา ทั้งที่เขาจะสลัดทิฐิทิ้งไปแล้วพาตัวเองมายืนอยู่หน้าคฤหาสน์ที่คุ้นเคยได้แล้ว แต่ทว่า...ขาของเขามันกลับไม่ยอมก้าวเข้าไปเสียทีเขาที่ยืนลังเลอยู่หน้าบ้านสักพักใหญ่ ๆ ทั้งที่ใจอยากจะเข้าไปดูใจผู้เป็นพ่อ แต่ด้วยทิฐิที่กลับเข้ามาอยู่ในใจ บวกกับความลำบากตากตำที่ต้องพบเจอมาอยู่หลายปี สุดท้ายแล้ว...ทิฐิก็เป็นฝ่ายชนะ..
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(1)ณ คฤหาสน์ตระกูลฤธาทรัพย์ดำรง“ถ้าแกกล้าก้าวเท้าออกไปจากบ้านแค่ก้าวเดียว แกไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย”เสียงดังประกาศกร้าวจากเจ้าปากของร่างชายสูงวัย พูดกับลูกชายคนเล็กด้วยตัวที่สั่นเทาด้วยความโกรธ“ป๊า...!!” ชายหนุ่มที่ประคองร่างอันสั่นเทาของผู้หญิงที่ตัวเองรักอยู่ในอ้อมแขน หันมาด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย“เฮียใจเย็น ๆ ก่อนค่ะ” ส่วนผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดเขา กลับเอื้อมมือขึ้นไปแตะที่มือเขาเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยพูดเมื่อเห็นเขาอารมณ์เริ่มปะทุ ด้วยไม่อยากให้ตนเองเป็นชนวนให้พ่อกับลูกต้องผิดใจกัน“ฉันเลือกผู้หญิงดี ๆ เพียบพร้อมเอาไว้แก แกดันไม่เอา แต่ดันไปเลือกผู้หญิงไม่มีหน้าตาในสังคม ผู้หญิงแบบนี้มันจะไปช่วยให้แกเจริญรุ่งเรืองขึ้นได้ยังไง...ห๊ะ...!!” ชายสูงวัยระเบิดอารมณ์ต่อ พร้อมกับค่อนแคะผู้หญิงของลูกชายเขา โดยที่เธอทำได้เพียงแค่ก้มหน้ายอมรับ“ป๊าครับ กรุณาให้เกียรติเมียของผมด้วย” ลูกชายพูดกดเสียงด้วยความไม่พอใจ เนื่องจากพ่อของต้นดูดถูกผู้หญิงที่ตนรัก“ป๊าก็ใจเย็น ๆ ก่อนเถอะครับ แกก็ด้วยไอ้ชิน...” เสียงของผู้ที่เป็นทั้งลูกชายคนโตและยังเป็นพี่ชายเพียงคนเด
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(3)ผมตัดสินใจเดินลงมาหาเธอ ก่อนที่จะสูดหายใจลึก ๆ แล้วเอ่ยทักทายเธอออกไป..."คุณครับคุณ คุณครับ คุณครับ" ผมเรียกอยู่นานกว่าเธอจะตอบ"ค่ะ ว่าไงคะ" เธอหันมาหาพร้อมตอบรับ ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเอง เหมือนเธอจะตะลึงในความหล่อของผมอยู่เหมือนกัน"คุณ..ว่าไงครับ ผมรอคำตอบอยู่" โอ๊ยคนอะไรยิ่งมองใกล้ ๆ ยิ่งน่ารักเป็นบ้า ขนาดใส่เสื้อผ้ายังน่ารักขนาดนี้ ถ้าหาก...(ไอ้เสือ...!! ใจเย็นดิว่ะ...หึหึ)"อะ...อะไรนะคะ" เหมือนเธอจะเริ่มเมาแล้ว แต่นั่นก็กลับยิ่งทำให้เธอน่ารักมากขึ้นไปอีก"ผมถามว่าผมขอนั่งตรงนี้ได้ไหมครับ ผมมาคนเดียวเลยไม่อยากไปนั่งโต๊ะใหญ่ครับ" ผมถามโดยที่สายตามจับจ้องไปทั่วร่างของเธอ"ดะ..ได้ค่ะ" เธอตอบตะกุกตะกัก และนั่นมันก็ทำให้ผมดีใจมากที่เธอไม่ปฏิเสธผมเหมือนคนอื่น(นี่มันคือพรหมลิขิตใช่ไหม...ฟ้าเป็นใจใช่หรือเปล่า ~~)"คุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถามเธอออกไป ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก"คุณครับ ชื่ออะไรครับ" ผมสะกิดเธออีกครั้ง เพราะดูเธอจะเหม่อลอยไม่ทันได้ฟังที่ผมถาม"ห๊ะ...ว่ายังไงนะคะ"สายตาเย้ายวนเหลือเกิน ทนไว้ไอ้เซฟทนไว้" ผมถามว่าคุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถาม
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(2)อีกทั้งวันนี้เธอกำลังฉลองวันครบรอบของเธอกับแฟนของเธออยู่ด้วย...หึ...ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขยามที่เธอเตรียมขอขวัญไปเซอร์ไพรส์ให้มันนั้น ยามที่มันได้รับหน้ามันจะบานเป็นกระด้งขนาดไหน ทั้งที่พวกมันไม่สมควรจะได้รับความปรารถนาดีจากเธอเลยด้วยซ้ำ...!! ผมนึกย้อนไปถึงการกระทำของตัวเองที่ใช้ให้ลูกน้องไปคอยตามดูเธอ รวมทั้งไอ้แฟนสารเลวของเธอ แล้วก็...หึ..นังเพื่อนสุดเลวของเธอด้วย ผมมักจะได้รับรายงานถึงสิ่งที่เธอมักจะทำให้พวกมันอยู่เสมอ สิ่งที่ดี ๆ และความรู้สึกดี ๆ ที่เธอมอบให้พวกมัน ทั้ง ๆ ที่พวกมันต่างทรยศหักหลังเธอ พวกมันไม่สมควรจะได้รับความรักและความใจดีแบบนั้นเลย... “แม่งเอ๊ย...!!” ผมที่สบถลั่นออกมาอย่างคนหัวเสีย ทำไมผู้ชายเลว ๆ แบบนั้นถึงได้ครอบครองหัวใจของเธอได้ว่ะ ทำไมกันวะ...ทำไมถึงเป็นผมไม่ได้วะ...ทำไมไม่เป็นผมวะที่ได้ครอบครองหัวใจของเธอ และทำไมจังหวะชีวิตของเราถึงต้องไม่ตรงกันด้วยวะ.... ผมที่นั่งคิดน้อยเนื้อต่ำใจ ก่อนจะปาแก้วเหล้าออกไปจนแตกกระจาย ประจวบกับที่ไอ้กิตที่เพิ่งเข้ามาก็ได้เห็นการก
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(1)ครืนนน ~~ เปรี้ยงงง..!! ซ่าาาา ~~เสียงฝนตกฟ้าที่กระหน่ำตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา คล้ายกับว่าหยาดน้ำที่หลั่งรินลงมาจากฟากฟ้าสาดซัดลงมาเพื่อต้องการจะชำระล้างชีวิตของใครบางคนให้เปลี่ยนไปตลอดกาล...ผมที่นั่งเหม่อลอยมองผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมา บรรยากาศที่ดูจะครื้นเครงสนุกสนานเฮฮา แต่ทว่า...กลับไร้ค่าสำหรับผมเหลือเกิน ผมที่แกว่งไกวแก้วบรั่นดีในมือเพื่อให้น้ำสีอำพันในนั้นโคลงเคลงไปมา ก่อนจะสาดซัดมันให้ลงไปในลำคอ แต่ทว่า...ความร้อนที่เกิดจากฤทธิ์ของน้ำสีอำพัน กลับสู้ความร้อนรนในใจของผมในตอนนี้ไม่ได้เลยเพราะเมื่อนึกไปถึงใบหน้าของหญิงสาวที่ผมเฝ้าตามหาและปรารถนามาตลอด รักแรกและรักเดียวของผม เธอที่ตอนนี้กำลังมีความสุขอยู่กับคนอื่น...ใช่...วันนี้เป็นวันครบรอบของการเป็นแฟนระหว่างเธอกับ...ไอ้ผู้ชายคนนั้น คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเธอ... ~~ผมที่รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ ภาพที่ผมได้เห็นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านั้น มันทำให้ผมปวดหนึบไปทั้งก้อนเนื้อที่อยู่ในอกข้างซ้าย ภาพที่เหมือนจะตอกย้ำว่าผมจะไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจของเธออีกเลย...ย้อนไปก่อนหน้านั้นหลายปี ~~ผ
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(4)งานดำเนินไปพร้อมกับหัวใจของฉันที่ร้อนรุ่ม ฉันที่เฝ้ารอเพื่อให้ถึงเวลาที่จะได้เป่าเค้กเร็ว ๆ เพราะฉันรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่า เขาได้ถูกคุณป้าเธียร่าแม่ของเขาบังคับให้ถือเค้กวันเกิดมาเพื่อเซอร์ไพรส์ฉัน (แม้ว่าจะมีเค้กเก้าชั้นอยู่ที่กลางงานแล้วก็ตาม) ฉันที่เหลือบตามองไปดูเขา ใบหน้าที่บ่งบอกถึงความอึดอัดที่ถูกบังคับและแม้ว่าจะยังไม่บูดบึ้ง แต่ทว่ากลับเย็นชาจนฉันเองยังแอบหวั่นอยู่ในใจแต่ถึงกระนั้น...แม้ว่าฉันจะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เต็มใจที่จะทำสิ่งนี้ให้กับฉันมากแค่ไหน แต่ทว่า...ส่วนลึกของหัวใจ ฉันกลับรู้สึกดีใจและสุขใจเป็นอย่างมาก เพราะนอกจากฉันได้แสดงให้ทุกคนในงานได้เห็นแล้วว่าเขาคือคนของฉัน ฉันยังได้เห็นสายตาแห่งความริษยาที่ถูกส่งออกมาจากบรรดาผู้หญิงเกือบร้อยคนที่อยู่ในงานอีกด้วยจนกระทั่ง...เมื่อเวลาสำคัญมาถึง เค้กที่ถูกเขาคนนั้นเดินถือเดินเข้ามา พร้อมกับได้มายืนหยุดอยู่ที่ตรงหน้าของฉัน มันทำให้วินาทีนั้นหัวใจของฉันพองโตและเต้นระรัวทันที♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday Happy birt
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(3)นับตั้งแต่วันนั้นเราทั้งสองตระกูลก็ยังคงไปมาหาสู่กันตลอด โดยทุกครั้งที่เขามาก็เพื่อที่จะมาเรียนรู้งานด้วยกันกับพ่อของเขา และการที่เขาต้องมาดูงาน บวกกับฉันเองที่ต้องเรียนรู้งานกับพ่อตัวเองด้วยเช่นกัน ดังนั้นจึงทำให้ฉันกับเขาได้มีโอกาสเจอกันบ่อยขึ้น สนทนากันด้วยภาษางานมากขึ้น และเมื่อพ่วงกับความพยายามของฉันที่มักจะตีมึนคอยเจื้อยแจ้วเจรจาชวนเขาคุยอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอดเวลาด้วยแล้ว มันจึงทำให้ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นนั่นก็เพราะจากในช่วงแรกที่เขามักจะเดินหนีไปเสียทุกทีเวลาที่ฉันชวนคุย จนพักหลัง ๆ เขาเองก็เริ่มที่จะอยู่นิ่งแล้วฟังฉันคุยบ้างความสัมพันธ์ของเราสองคนดูจะพัฒนาขึ้น แม้ว่ามันจะดำเนินไปเหมือนหอยทากเป็นตะคริว แต่สำหรับฉันมันก็มากพอที่จะทำให้ฉันมีความสุขและสนุกกับการเรียนรู้งานไปพร้อม ๆ กันกับเขา ถึงแม้ว่าในใจลึก ๆ ของฉันยังอยากเรียกเขาว่าพี่เซฟ มากกว่าคุณเซบาสเธียก็ตาม...วันเวลาล่วงเลยไปพร้อมกับความใจแข็งที่เริ่มน้อยลงของเขา...จนกระทั่งวันหนึ่ง...มันเป็นวันที่ทำให้ฉันเห็นว่าสุดท้ายแล้วการกระทำด้วยความพยายามพากเพียรของฉันก็ได้ตอบสนองฉันแล้วเมื่อความสัมพ