ตอนที่ 204 สมควรแก่เวลา...ณ เวลานี้ฉันมีความสุขมาก เพราะนอกจากอาหารที่เขาทำถูกใจฉันไปหมดทุกอย่างแล้ว ในตอนนี้ฉันก็ไม่มีอาการคลื่นไส้หรือเวียนหัวเลยด้วยซ้ำ มันยิ่งทำให้ฉันเจริญอาหารสุด ๆ (เอ๊ะ...หรือว่าเขาเหมาอาการแพ้ท้องของฉันไปหมดแล้วนะ...>u“ว่าแต่...เฮียไปฝึกทำอาหารตอนไหนกันค่ะเนี้ย ฝีมือพัฒนาไปไกลกว่าตอนที่ทำข้าวต้มไหม้เยอะมากเลยนะคะ” ฉันถามเขาด้วยความสงสัย พร้อมกับแอบแซวเขาไปหนึ่งกรุบ“ก็ตามคลิปในอินเทอร์เน็ตบ้าง แล้วเฮียก็ให้เชฟมาทำให้ดูบ้าง” เขาเอ่ยบอก“ว้าว...” *O* ฉันที่อึ้งกับสิ่งที่เขาบอก“แล้วทำไมเฮียไม่ให้ป้าเสริมทำหรือสั่งเขาเอาก็ได้นี่ค่ะ เอลิซไม่อยากให้เฮียเหนื่อยมากเกินไป ทั้งที่หน้าที่พวกนี้ควรจะเป็นเอลิซดูแลเฮียมากกว่า” ฉันจากที่ตื่นเต้นกับสิ่งที่เขาเล่าในตอนแรก จู่ ๆ ก็กลับรู้สึกไม่สบายใจที่เขาต้องเหนื่อยกับงานและยังต้องมาทำอาหารให้ฉันกินอีก ทั้ง ๆ ที่เขาไปทำงานนอกบ้าน แต่ฉันเอาแต่อยู่บ้านไม่ได้ทำอะไรเลยใบหน้าระรื่นของฉันแปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าเศร้าสลดในทันที จนทำให้เขาถึงกับร้อนรนรีบเอ่ยปากปลอบประโลมเพราะกลัวว่าฉันจะร้องไห้“ไม่คิดมากซิคะ มันเป็นสิ่งที่เฮียอยากท
ตอนที่ 205 หมอผู้หญิงและคำขาดของปีศาจตัวแม่!!"แต่ทว่า...ผมกลับได้ข้อมูลที่น่าสนใจเพิ่มเติมมานั่นก็คือ ไอ้มาคินทร์มันมีหมอผู้หญิงอยู่คนหนึ่งที่คอยช่วยเหลือมันคอยดูแลเรื่องทุกอย่างภายในโรงพยาบาล M พรีเมียมของมันอยู่ครับ โดยที่หมอผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนที่เรียนหมอมาด้วยกันกับมัน ถ้าจากข้อมูลในมือดูท่าจะสนิทกันมากเลยครับ แต่ส่วนสถานะว่าเป็นมากกว่าเพื่อนหรือไม่นั้นผมยังไม่แน่ใจในส่วนนี้ครับนาย เพราะว่าถ้าเป็นความสัมพันธ์กันนอกโรงพยาบาลทั้งสองคนแทบจะไม่ค่อยติดต่อกันเลยครับ แต่ถ้าตอนอยู่ในโรงพยาบาลด้วยกันแล้วล่ะก็ สายของเรารายงานว่า หมอผู้หญิงคนนี้กับไอ้มาคินทร์กลับมีความสัมพันธ์ที่ดูสนิทสนมกันมากเลยครับ อ่อ...แล้วที่สำคัญอีกเรื่องเลยก็คือ ไอ้มาคินทร์มันบริหารโรงพยาบาลแห่งนี้โดยผ่านหมอผู้หญิงคนนี้นี่แหละครับ” กิตรีบรายงานรัวในสิ่งที่ตนเองเพิ่งได้ข้อมูลมาใหม่แบบสด ๆ ร้อน ๆผมที่ตาลุกวาวกับข้อมูลดี ๆ ที่ลูกน้องคนสนิทของผมรายงานให้ผมฟัง ทำให้ผมใจร้อนอยากจะถามถึงบางอย่างออกไปและในขณะที่ผมกำลังจะอ้าปากถาม...กิตลูกน้องคนสนิทที่ดูจะรู้ใจผมเป็นที่สุดก็ได้เอ่ยสวนขึ้นมา...“แต่ว่า...เหมือนว่าหมอผู้ห
ตอนที่ 206 ตอบตกลงแต่ว่า...คำพูดของแม่ก็ทำให้ผมได้ฉุกคิดตาม นั่นก็เพราะว่าสิ่งที่ท่านพูดมามันก็มีเหตุผลอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน ในเมื่อผมรักเธอและตั้งใจจะยกเธอให้เป็นเมียเพียงคนเดียวในชีวิตของผมแล้วล่ะก็ ดังนั้นผมก็สมควรที่จะต้องให้เกียรติเธอด้วย แต่ทว่า...ถ้าหากแม่ของผมท่านเกิดไม่ถูกใจเอลิซขึ้นมาล่ะ หรือว่าใครหน้าไหนเกิดไม่ให้เกียรติเธอขึ้นมาล่ะ แต่ถ้าหากเป็นอย่างนั้นแล้วละก็...ผมเองก็จะไม่ไว้หน้าใครหน้าไหนเหมือนกัน!!เมื่อตัวผมตกผลึกถึงเหตุผลทุกอย่างอย่างถี่ถ้วนเรียบร้อยแล้ว ผมก็ได้ตกปากรับคำขอของแม่ผมกลับไป“ก็ได้ครับ แต่ผมคงไปค่ำ ๆ หน่อย เพราะต้องเคลียร์งานให้เสร็จก่อน” ผมเอ่ยเสียงเรียบ“ดีมาก...หวังว่าแกคงจะไม่เบี้ยวฉันนะ” แม่ของผมย้ำอีกรอบ ด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเช่นกัน“หึ...คนตระกูลธิพัฒน์เดชะไพศาลพูดคำไหนคำนั้นนะครับ ท่านหญิงเธียร่า” ผมที่ยืนยันหนักแน่นในคำพูดของตัวเองกลับไป“โอเคดีมาก...งั้นเอาไว้เจอกันนะจ๊ะ...ลูกรัก...” แม่ผมที่ทิ้งท้ายก่อนวางสายด้วยคำที่ทำให้ผมขนลุกซู่หลังจากที่ผมวางสายจากแม่ของผมไปแล้ว ผมได้เหลือบดูเวลาก็พบว่า ตัวเองได้ใช้เวลาคุยโทรศัพท์อยู่นานพอสมควร และคิดว่
ตอนที่ 207 กลิ่นเมียคำพูดที่เขาโพล่งออกมาทำให้ฉันถึงกับต้องถามเขากลับไป“เอ๊ะ...จริงอะไรหรอค่ะ” ฉันมองเขาตาแป๋วด้วยความสงสัย“หายจริง ๆ ด้วย” เขาที่ยังคงทำหน้าตกตะลึงกับผลลัพธ์ที่ตัวเองเพิ่งได้ค้นพบ ส่วนฉันก็ได้แต่ยืนงงเป็นไก่ตาแตกเพราะไม่รู้ว่าจู่ ๆ เขาเป็นอะไรไป“หายจริง ๆ อะไรหรอค่ะ เฮียทำเอลิซงงไปหมดแล้วนะเนี้ย” ฉันที่ขมวดคิ้วถามเขาด้วยความสงสัย พร้อมกับมองไปที่ใบหน้าคมเข้มของเขาด้วยความฉงนเขาที่เห็นฉันทำหน้างง ก็รีบประคองไหล่ของฉัน ก่อนที่ตัวเขาจะพูดออกมาด้วยความรู้สึกตื่นเต้น“ก็หายมึนหัวจริง ๆ แล้วนะสิ เนี้ย...พอเฮียได้ดมกลิ่นตัวเอลิซนะ เฮียหายเป็นปลิดทิ้งเลย แปลกมาก มหัศจรรย์มาก” ดวงตาสีเทาเข้มเบิกโพลงด้วยความรู้สึกอัศจรรย์ใจ“ชิ...เฮียอย่ามาทำเนียนแต๊ะอั๋งเอลิซเลยค่ะ เอลิซรู้ทันเฮียหมดทุกอย่างนั่นแหละ” ฉันที่ถึงแม้จะรู้ว่าเขามีอาการแบบนี้เพราะอะไร แต่ว่าก็อดค่อนแคะถึงความเจ้าเล่ห์ของเขาไม่ได้“ไม่นะ เฮียเป็นจริง ๆ ก็พอตื่นมาใช่ไหม เฮียก็รู้สึกเวียนหัวอยากจะอ้วกขึ้นมาทันที แล้วเฮียก็รีบวิ่งมาอย่างที่เอลิซเห็นเนี้ยแหละ แล้วพอตอนที่เอลิซเข้ามาลูบหลังให้เฮียใช่ไหม ตอนนั้นเฮียเร
ตอนที่ 208 เบอร์แปลกหลังจากที่เราทั้งสองคมเติมความรักกันจนหนำใจ เราก็ต่างช่วยชำระร่างกายให้กันและกัน ก่อนที่เราสองคนจะแต่งตัว และลงมาเพื่อกินอาหารพร้อมกันภาพที่ป้าเสริมเห็นเราทั้งสองคนเพิ่งจะลงมาเอาป่านนี้ ทำให้คนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนอย่างแก ลอบอมยิ้มออกมาด้วยความสุขใจ โดยที่ตัวแกก็แอบหวังลึก ๆ อยู่ในใจว่า อีกไม่นานแกคงจะได้รับฟังข่าวดีถึงเรื่องทายาทตัวน้อยของนายท่านกับนายหญิงที่แกรัก และตอนนี้แกเองก็พร้อมมาก ๆ ที่จะได้เลี้ยงเจ้านายตัวน้อย ๆ แล้วฉันที่รับรู้ได้ถึงความหมายของสายตาป้าเสริมที่ถูกส่งมา แววตาคู่นั้นมันทำให้ฉันเกิดความรู้สึกเขินอายขึ้นมาทันที ก่อนที่ตัวเองจะเอ่ยทักทายแม่บ้านสูงวัยด้วยน้ำเสียงอ้อมแอ้ม แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะเพื่อจัดการอาหารที่ป้าแกเตรียมเอาไว้ให้อาหารที่เรียงรายอยู่ตรงหน้าทำให้ความหิวเข้าจู่โจมท้องน้อย ๆ ของฉันทันที ฉันจัดการอาหารที่อยู่บนโต๊ะด้วยความรู้สึกอิ่มเอมและปรีดา ส่วนผู้ชายที่นั่งอยู่ด้านข้างของฉันวันนี้เขาก็ยังคงกินได้แค่น้ำผลไม้และพวกสลัดเท่านั้น และเมื่อฉัน (ส่วนมาก) และเขา (ที่แทบไม่ได้แตะอะไรเลย) จัดการอาหารที่อยู่ตรงหน้าเสร็จเรียบร้อย เขาก็ได้
ตอนที่ 209 คำเชิญจาก...ฉันที่กำลังรอฟังคำตอบจากเนื้อนวลด้วยใจเต้นระทึก“พอดีเนื้อนวลได้เบอร์มาจากป้าสายเจ้าค่ะ” เนื้อนวลเอ่ยตอบถึงต้นสายปลายเหตุที่เธอได้เบอร์โทรศัพท์ของฉันมาและหลังจากที่ฉันฟังคำที่เนื้อนวลบอก ความรู้สึกแปลก ๆ ในคำตอบนี้ก็ทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะพูดกับตัวเองในใจ(เอ๊ะ...ป้าสายเป็นคนให้เบอร์ไปหรอ แต่ว่า...ฉันไม่เคยให้เบอร์ป้าสายไปเลยนี่หน่า) ฉันคิดถึงความเป็นจริงกับตัวเองในใจ นั่นก็เพราะว่าคำตอบของเนื้อนวลทำให้ฉันอดสงสัยไม่ได้ก่อนที่ฉันจะดึงตัวเองออกจากภวังค์ความคิดสงสัย แล้วเอ่ยถามเนื้อนวลต่อ...“แล้วเธอมีธุระอะไร...ถึงได้โทรมาหาฉัน” ฉันพยายามข่มความรู้สึกไม่พอใจและความสงสัยที่เกิดขึ้น เพื่อถามเนื้อนวลกลับไปอีกครั้ง ด้วยความรู้สึกหวาดระแวงอย่างบอกไม่ถูก“อ๋อ คือเนื้อนวลได้รับคำสั่งจากท่านหญิงเธซ่าให้โทรมาแจ้งกับนายหญิงเอลิซเจ้าค่ะ เนื่องจากวันนี้ท่านหญิงเธซ่า ท่านอยากจะเชิญนายหญิงให้ไปรับประทานอาหารที่บ้านเจ้าค่ะ” สิ้นประโยคที่เนื้อนวลบอกถึงเหตุผลที่เธอโทรมาในครั้งนี้ จุดประสงค์ที่เธอเพิ่งแจ้งมาถึงกับทำให้ฉันรู้สึกตกใจกับสิ่งที่ได้ยินทันทีสาเหตุที่ฉันตกใจและแปลกใจนั่
ตอนที่ 210 ต้องการเจอก่อน“เอ่อ...นายหญิงเจ้าค่ะ นายหญิง เดี๋ยวก่อนเจ้าค่ะ” เสียงเนื้อนวลดังแทรกขึ้นมา“มีอะไรอีกหรือเปล่าเนื้อนวล” ฉันที่พอได้ยินเสียงเนื้อนวลดังออกมาก็ยกโทรศัพท์แนบหูอีกครั้งเพื่อตอบกลับไป“พะ...พอดีท่านหญิงเธซ่า ท่านอยากให้นายหญิงไปเจอกับท่านก่อนเจ้าค่ะ” เนื้อนวลที่พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงร้อนรน“เอ๊ะ...ไปเจอก่อนเหรอ?” ฉันโพล่งออกไปด้วยความสงสัยเช่นกันและเนื้อนวลเองเธอก็ไม่ปล่อยให้ฉันต้องสงสัยนาน“เอ่อ...พอดีท่านหญิงเธซ่า ท่านเองก็รู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมากเลยเจ้าค่ะ ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์บนเกาะส่วนตัวของตระกูลธิพัฒน์เดชะไพศาลเมื่อคราวก่อนนั้น ท่านก็เลยกำชับมาอย่างหนักแน่นเลยว่าให้เนื้อนวลแจ้งกับนายหญิงเอลิซว่า จะเป็นอะไรไหมถ้าหากท่านหญิงเธซ่าอยากจะรบกวนนายหญิงเอลิซให้เดินทางมาพบกับท่านก่อนเจ้าค่ะ” เนื้อนวลที่รีบอธิบายในทันที“ทำไมท่านถึงอยากเจอฉันก่อนล่ะ เอ่อ ฉันเองก็...” ในขนาดที่ฉันยังพูดไม่ทันจบ ด้วยใจที่อยากจะบอกว่าฉันไม่สะดวกใจที่จะไปพบกับท่านก่อน เนื้อนวลก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน“เพราะว่าท่านหญิงเธซ่าท่านอยากจะคุยเป็นการส่วนตัวกับนายหญิงเอลิซก่อนเจ้าค่ะ ท่านเองก็รู้ส
ตอนที่ 211 คนใกล้ตัวจากนั้นไม่นานมากนักฉันก็ได้แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย และนั่นก็เป็นจังหวะเดียวกันกันที่รถจากบ้านท่านหญิงเธซ่าใกล้จะมาถึงแล้วฉันเลือกที่จะส่งเป็นข้อความแทนที่จะโทรไปตามเบอร์ที่เนื้อนวลบอกเอาไว้ ว่าให้รถออกมารับได้แล้ว จากนั้นฉันก็เช็กความเรียบร้อยของตัวเองอีกครั้ง เพื่อให้ชัวร์ว่าทุกอย่างดูดีไม่มีที่ติ...และเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็ได้เวลาที่ฉันจะเดินทางได้แล้ว...ทันทีที่ฉันย่างกายออกจากห้อง...ฉันก็พบเข้ากับทดบอดี้การ์ดหนุ่มที่คุณเซฟให้มาคอยดูแลฉันยืนอยู่หน้าห้อง และตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีแค่เขาคนเดียวที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูเพนท์เฮ้าส์นี้แค่เพียงคนเดียว“นายหญิงจะไปไหนหรอครับ” ทดบอดี้การ์ดประจำตัวฉันเอ่ยถาม“เอลิซจะไปทานข้าวที่บ้านท่านหญิงเธซ่าน่ะ” ฉันยิ้มน้อย ๆ ตอบกลับไป ก่อนที่สายตาจะกวาดมองหาคนอื่น ๆ ที่มักจะเฝ้าอยู่บริเวณแถวนี้ด้วยความสงสัย“เอ๊ะ!!...แล้วคนอื่นหายไปไหนกันหมดล่ะคะ” ฉันเอ่ยถามเมื่อสังเกตเห็นว่าลูกน้องคุณเซฟที่มักจะยืนเฝ้าอยู่ตลอดทางบนชั้นนี้หายไปไหนหมด“ถึงเวลาเปลี่ยนกะพอดีครับ อีกสักพักก็คงมา” ทดตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบฉันพยักหน้าน้อย ๆ ตอบทดกลับไ
ตอนพิเศษ : บทสรุปคนทรยศณ Penthouse เซบาสเธีย“จัดการสั่งสอนพวกมันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม...เออดี...พวกมันจะต้องจำไปจนตาย...”เสียงแข็งกร้าวกรอกเสียงไปตามสาย ก่อนที่ปากหยักสวยจะเหยียดยิ้มร้ายด้วยความสะใจผมที่ตื่นนอนขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น จากลูกน้องที่โทรมารายงานถึงเรื่องราวที่ผมได้ให้มันไปสืบ ผมที่สั่งลูกน้องคนสนิทไปดำเนินการตั้งแต่เมื่อคืนตอนที่อยู่ในร้าน เนื่องด้วยว่าผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ จนถึงกับทำให้เธอคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนที่นอนของผม ต้องเสียใจจนถึงขนาดเอาร่างกายเข้าแลกเพื่อประชดชีวิตเขาที่แม้จะเดาได้ตั้งแต่แรก แต่พอได้ยินเองกับหู ก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้าทันที ทั้งที่เธอแสนดีกับพวกมันขนาดนั้น แต่กลับถูกพวกมันทรยศหักหลัง จนหัวใจแหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดี และเธอที่ตัดสินใจประชดชีวิตไปแบบนั้น ถ้าเมื่อคืนไม่ใช่ผมที่ดูแลเธอ ชีวิตเธอตอนนี้จะเป็นยังไงหลังจากที่ผมได้ฟังในสิ่งที่ลูกน้องรายงาน รวมทั้งเรื่องที่ผมสั่งให้ไปกระทืบพวกมัน พอลูกน้องคนสนิทของรายงานจบผมก็ตัดสายทันทีและพลางนึกสะใจ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องมอบความต้องการให้แก่เธอ ผมคงไปกระทืบมันด้วยตัวของผมเองแล
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(3)--- เอลิซ Talk ---ฉันที่ถึงกับร้องไห้โฮหลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่คุณเซฟได้ไปสืบเรื่องการหายตัวไปของพ่อกับแม่ของฉัน เขาที่ตามเบาะแสทุกอย่าง เพราะอยากจะให้พวกท่านได้มาร่วมงานในวันแต่งงานของเราทั้งสองคน แต่ใครจะไปคิดว่ากลับไม่มีพวกท่านอยู่บนโลกนี้อีกแล้วคุณเซฟยังเล่าให้ฟังต่อว่า พวกท่านทั้งสองได้ถูกทำพิธีทางศาสนาไปทั้งนานแล้วโดยองค์กรนั้น และจัดการกับเถ้ากระดูกไปจนหมดสิ้นเนื่องจากไม่คิดว่าทั้งสองท่านยังมีญาติหลงเหลืออยู่ และนั่นก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหดหู่ใจที่แม้แต่เถ้ากระดูกของพ่อกับแม่ตัวเอง ฉันยังไม่อาจจะสัมผัสได้ฉันร่ำไห้สะอื้นจนตัวโยนแม้จะตั้งท้องจนใกล้คลอด ฉันก็ยังอยากจะมีแม่ไว้คอยให้คำปรึกษาในเวลาที่ต้องเลี้ยงลูก ก่อนที่จะเฝ้าโทษตัวเองอยู่นาน ถ้าช่วงนั้นฉันเอะใจสักนิด และไม่ปล่อยให้ความเคยชินยามไม่มีพวกท่านมาทำให้ฉันไม่สนใจอะไร วันนี้เราพ่อแม่ลูกคงไม่ต้องมาพรากจากกันอย่างถาวรและนอกจากเรื่องราวของพ่อแม่ของฉันที่ฉันเพิ่งได้รับรู้ ก็ยังมีเรื่องราวที่น่าเซอร์ไพรส์มากกว่านั้น นั่นก็คือ...เพื่อนสนิทของคุณพ่อของฉันที่คอยช่วยเหลือท่านมาโดยตลอด เขาคนนั้นก
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(2)หลายปีต่อมา ~~จนกระทั่งเมื่อข่าวการป่วยหนักของผู้เป็นบิดาดังเป็นข่าวใหญ่ เขาที่แม้จะเสียใจกับสิ่งที่พ่อทำกับตนมากแค่ไหน แต่ด้วยความเป็นลูกและความรัก ความผูกพันที่ยังมีอยู่ จึงทำให้วันนี้เขาได้ตัดสินใจที่จะกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองเป็นครั้งแรกหลังจากที่ตัวเขาเองได้จากไปนานนับปีหลังจากที่เขากลับมายังประเทศบ้านเกิดและจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว วันนี้เขาก็ได้รวบรวมความกล้ากลับมายังคฤหาสน์หลังงามที่คุ้นตา แต่ทว่า...วันนี้เขาไม่ได้มาแค่กับไอรินภรรยาที่เขารัก แต่ว่า...เขายังพาโซ่ทองคล้องใจมาด้วย...เอลิซ...ลูกสาวตัวน้อยหน้าตาน่ารักที่เขาหวังพามากราบชายผู้เป็นปู่ของเธอแต่ทว่า...ทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นสำหรับคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีเช่นเขา ทั้งที่เขาจะสลัดทิฐิทิ้งไปแล้วพาตัวเองมายืนอยู่หน้าคฤหาสน์ที่คุ้นเคยได้แล้ว แต่ทว่า...ขาของเขามันกลับไม่ยอมก้าวเข้าไปเสียทีเขาที่ยืนลังเลอยู่หน้าบ้านสักพักใหญ่ ๆ ทั้งที่ใจอยากจะเข้าไปดูใจผู้เป็นพ่อ แต่ด้วยทิฐิที่กลับเข้ามาอยู่ในใจ บวกกับความลำบากตากตำที่ต้องพบเจอมาอยู่หลายปี สุดท้ายแล้ว...ทิฐิก็เป็นฝ่ายชนะ..
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(1)ณ คฤหาสน์ตระกูลฤธาทรัพย์ดำรง“ถ้าแกกล้าก้าวเท้าออกไปจากบ้านแค่ก้าวเดียว แกไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย”เสียงดังประกาศกร้าวจากเจ้าปากของร่างชายสูงวัย พูดกับลูกชายคนเล็กด้วยตัวที่สั่นเทาด้วยความโกรธ“ป๊า...!!” ชายหนุ่มที่ประคองร่างอันสั่นเทาของผู้หญิงที่ตัวเองรักอยู่ในอ้อมแขน หันมาด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย“เฮียใจเย็น ๆ ก่อนค่ะ” ส่วนผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดเขา กลับเอื้อมมือขึ้นไปแตะที่มือเขาเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยพูดเมื่อเห็นเขาอารมณ์เริ่มปะทุ ด้วยไม่อยากให้ตนเองเป็นชนวนให้พ่อกับลูกต้องผิดใจกัน“ฉันเลือกผู้หญิงดี ๆ เพียบพร้อมเอาไว้แก แกดันไม่เอา แต่ดันไปเลือกผู้หญิงไม่มีหน้าตาในสังคม ผู้หญิงแบบนี้มันจะไปช่วยให้แกเจริญรุ่งเรืองขึ้นได้ยังไง...ห๊ะ...!!” ชายสูงวัยระเบิดอารมณ์ต่อ พร้อมกับค่อนแคะผู้หญิงของลูกชายเขา โดยที่เธอทำได้เพียงแค่ก้มหน้ายอมรับ“ป๊าครับ กรุณาให้เกียรติเมียของผมด้วย” ลูกชายพูดกดเสียงด้วยความไม่พอใจ เนื่องจากพ่อของต้นดูดถูกผู้หญิงที่ตนรัก“ป๊าก็ใจเย็น ๆ ก่อนเถอะครับ แกก็ด้วยไอ้ชิน...” เสียงของผู้ที่เป็นทั้งลูกชายคนโตและยังเป็นพี่ชายเพียงคนเด
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(3)ผมตัดสินใจเดินลงมาหาเธอ ก่อนที่จะสูดหายใจลึก ๆ แล้วเอ่ยทักทายเธอออกไป..."คุณครับคุณ คุณครับ คุณครับ" ผมเรียกอยู่นานกว่าเธอจะตอบ"ค่ะ ว่าไงคะ" เธอหันมาหาพร้อมตอบรับ ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเอง เหมือนเธอจะตะลึงในความหล่อของผมอยู่เหมือนกัน"คุณ..ว่าไงครับ ผมรอคำตอบอยู่" โอ๊ยคนอะไรยิ่งมองใกล้ ๆ ยิ่งน่ารักเป็นบ้า ขนาดใส่เสื้อผ้ายังน่ารักขนาดนี้ ถ้าหาก...(ไอ้เสือ...!! ใจเย็นดิว่ะ...หึหึ)"อะ...อะไรนะคะ" เหมือนเธอจะเริ่มเมาแล้ว แต่นั่นก็กลับยิ่งทำให้เธอน่ารักมากขึ้นไปอีก"ผมถามว่าผมขอนั่งตรงนี้ได้ไหมครับ ผมมาคนเดียวเลยไม่อยากไปนั่งโต๊ะใหญ่ครับ" ผมถามโดยที่สายตามจับจ้องไปทั่วร่างของเธอ"ดะ..ได้ค่ะ" เธอตอบตะกุกตะกัก และนั่นมันก็ทำให้ผมดีใจมากที่เธอไม่ปฏิเสธผมเหมือนคนอื่น(นี่มันคือพรหมลิขิตใช่ไหม...ฟ้าเป็นใจใช่หรือเปล่า ~~)"คุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถามเธอออกไป ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก"คุณครับ ชื่ออะไรครับ" ผมสะกิดเธออีกครั้ง เพราะดูเธอจะเหม่อลอยไม่ทันได้ฟังที่ผมถาม"ห๊ะ...ว่ายังไงนะคะ"สายตาเย้ายวนเหลือเกิน ทนไว้ไอ้เซฟทนไว้" ผมถามว่าคุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถาม
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(2)อีกทั้งวันนี้เธอกำลังฉลองวันครบรอบของเธอกับแฟนของเธออยู่ด้วย...หึ...ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขยามที่เธอเตรียมขอขวัญไปเซอร์ไพรส์ให้มันนั้น ยามที่มันได้รับหน้ามันจะบานเป็นกระด้งขนาดไหน ทั้งที่พวกมันไม่สมควรจะได้รับความปรารถนาดีจากเธอเลยด้วยซ้ำ...!! ผมนึกย้อนไปถึงการกระทำของตัวเองที่ใช้ให้ลูกน้องไปคอยตามดูเธอ รวมทั้งไอ้แฟนสารเลวของเธอ แล้วก็...หึ..นังเพื่อนสุดเลวของเธอด้วย ผมมักจะได้รับรายงานถึงสิ่งที่เธอมักจะทำให้พวกมันอยู่เสมอ สิ่งที่ดี ๆ และความรู้สึกดี ๆ ที่เธอมอบให้พวกมัน ทั้ง ๆ ที่พวกมันต่างทรยศหักหลังเธอ พวกมันไม่สมควรจะได้รับความรักและความใจดีแบบนั้นเลย... “แม่งเอ๊ย...!!” ผมที่สบถลั่นออกมาอย่างคนหัวเสีย ทำไมผู้ชายเลว ๆ แบบนั้นถึงได้ครอบครองหัวใจของเธอได้ว่ะ ทำไมกันวะ...ทำไมถึงเป็นผมไม่ได้วะ...ทำไมไม่เป็นผมวะที่ได้ครอบครองหัวใจของเธอ และทำไมจังหวะชีวิตของเราถึงต้องไม่ตรงกันด้วยวะ.... ผมที่นั่งคิดน้อยเนื้อต่ำใจ ก่อนจะปาแก้วเหล้าออกไปจนแตกกระจาย ประจวบกับที่ไอ้กิตที่เพิ่งเข้ามาก็ได้เห็นการก
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(1)ครืนนน ~~ เปรี้ยงงง..!! ซ่าาาา ~~เสียงฝนตกฟ้าที่กระหน่ำตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา คล้ายกับว่าหยาดน้ำที่หลั่งรินลงมาจากฟากฟ้าสาดซัดลงมาเพื่อต้องการจะชำระล้างชีวิตของใครบางคนให้เปลี่ยนไปตลอดกาล...ผมที่นั่งเหม่อลอยมองผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมา บรรยากาศที่ดูจะครื้นเครงสนุกสนานเฮฮา แต่ทว่า...กลับไร้ค่าสำหรับผมเหลือเกิน ผมที่แกว่งไกวแก้วบรั่นดีในมือเพื่อให้น้ำสีอำพันในนั้นโคลงเคลงไปมา ก่อนจะสาดซัดมันให้ลงไปในลำคอ แต่ทว่า...ความร้อนที่เกิดจากฤทธิ์ของน้ำสีอำพัน กลับสู้ความร้อนรนในใจของผมในตอนนี้ไม่ได้เลยเพราะเมื่อนึกไปถึงใบหน้าของหญิงสาวที่ผมเฝ้าตามหาและปรารถนามาตลอด รักแรกและรักเดียวของผม เธอที่ตอนนี้กำลังมีความสุขอยู่กับคนอื่น...ใช่...วันนี้เป็นวันครบรอบของการเป็นแฟนระหว่างเธอกับ...ไอ้ผู้ชายคนนั้น คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเธอ... ~~ผมที่รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ ภาพที่ผมได้เห็นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านั้น มันทำให้ผมปวดหนึบไปทั้งก้อนเนื้อที่อยู่ในอกข้างซ้าย ภาพที่เหมือนจะตอกย้ำว่าผมจะไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจของเธออีกเลย...ย้อนไปก่อนหน้านั้นหลายปี ~~ผ
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(4)งานดำเนินไปพร้อมกับหัวใจของฉันที่ร้อนรุ่ม ฉันที่เฝ้ารอเพื่อให้ถึงเวลาที่จะได้เป่าเค้กเร็ว ๆ เพราะฉันรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่า เขาได้ถูกคุณป้าเธียร่าแม่ของเขาบังคับให้ถือเค้กวันเกิดมาเพื่อเซอร์ไพรส์ฉัน (แม้ว่าจะมีเค้กเก้าชั้นอยู่ที่กลางงานแล้วก็ตาม) ฉันที่เหลือบตามองไปดูเขา ใบหน้าที่บ่งบอกถึงความอึดอัดที่ถูกบังคับและแม้ว่าจะยังไม่บูดบึ้ง แต่ทว่ากลับเย็นชาจนฉันเองยังแอบหวั่นอยู่ในใจแต่ถึงกระนั้น...แม้ว่าฉันจะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เต็มใจที่จะทำสิ่งนี้ให้กับฉันมากแค่ไหน แต่ทว่า...ส่วนลึกของหัวใจ ฉันกลับรู้สึกดีใจและสุขใจเป็นอย่างมาก เพราะนอกจากฉันได้แสดงให้ทุกคนในงานได้เห็นแล้วว่าเขาคือคนของฉัน ฉันยังได้เห็นสายตาแห่งความริษยาที่ถูกส่งออกมาจากบรรดาผู้หญิงเกือบร้อยคนที่อยู่ในงานอีกด้วยจนกระทั่ง...เมื่อเวลาสำคัญมาถึง เค้กที่ถูกเขาคนนั้นเดินถือเดินเข้ามา พร้อมกับได้มายืนหยุดอยู่ที่ตรงหน้าของฉัน มันทำให้วินาทีนั้นหัวใจของฉันพองโตและเต้นระรัวทันที♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday Happy birt
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(3)นับตั้งแต่วันนั้นเราทั้งสองตระกูลก็ยังคงไปมาหาสู่กันตลอด โดยทุกครั้งที่เขามาก็เพื่อที่จะมาเรียนรู้งานด้วยกันกับพ่อของเขา และการที่เขาต้องมาดูงาน บวกกับฉันเองที่ต้องเรียนรู้งานกับพ่อตัวเองด้วยเช่นกัน ดังนั้นจึงทำให้ฉันกับเขาได้มีโอกาสเจอกันบ่อยขึ้น สนทนากันด้วยภาษางานมากขึ้น และเมื่อพ่วงกับความพยายามของฉันที่มักจะตีมึนคอยเจื้อยแจ้วเจรจาชวนเขาคุยอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอดเวลาด้วยแล้ว มันจึงทำให้ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นนั่นก็เพราะจากในช่วงแรกที่เขามักจะเดินหนีไปเสียทุกทีเวลาที่ฉันชวนคุย จนพักหลัง ๆ เขาเองก็เริ่มที่จะอยู่นิ่งแล้วฟังฉันคุยบ้างความสัมพันธ์ของเราสองคนดูจะพัฒนาขึ้น แม้ว่ามันจะดำเนินไปเหมือนหอยทากเป็นตะคริว แต่สำหรับฉันมันก็มากพอที่จะทำให้ฉันมีความสุขและสนุกกับการเรียนรู้งานไปพร้อม ๆ กันกับเขา ถึงแม้ว่าในใจลึก ๆ ของฉันยังอยากเรียกเขาว่าพี่เซฟ มากกว่าคุณเซบาสเธียก็ตาม...วันเวลาล่วงเลยไปพร้อมกับความใจแข็งที่เริ่มน้อยลงของเขา...จนกระทั่งวันหนึ่ง...มันเป็นวันที่ทำให้ฉันเห็นว่าสุดท้ายแล้วการกระทำด้วยความพยายามพากเพียรของฉันก็ได้ตอบสนองฉันแล้วเมื่อความสัมพ