ตอนที่ 176 เกาะสุดท้าย...เท่านั้น!!ณ Penthouse เซบาสเธียติ๊ด ~~เสียงสัญญาณประตูที่คุ้นเคยดังขึ้นเพื่อบอกว่าบุคคลที่ฉันเฝ้ารอได้กลับมาแล้ว“เฮียยยยย ~~ ขาาาา เหนื่อยไหมคะ เอลิซคิดถึงเฮียจังเลยค่ะ” ฉันที่วิ่งถลาเข้าไปกอดเขาทันทีด้วยความคิดถึงเขาที่ถึงกับตกตะลึงในท่าทีของฉันในวันนี้ จนเขาเองอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัย“เอ๋...วันนี้ทำตัวแปลก ๆ นะแอบไปทำอะไรผิดมาหรือเปล่าเนี้ย...หื้มมมม” เขาที่โอบกอดฉัน เอ่ยถามในขณะที่เอาคางเกยไว้ที่หัวทุยของฉัน“อ้าว...ทำไมเฮียพูดแบบนี้ล่ะคะ” ฉันเกิดอาการงอนเล็กน้อยจากคำพูดของเขา พร้อมกับออกอาการดันตัวเองออกจากอ้อมกอดของเขาทันที“อ่ะ...โอ๋ๆๆ ...เฮียขอโทษนะ อย่างอนเลยนะคุณเมียคนสวย” เขาพูดคำหวานเอาใจฉันทันทีที่เห็นว่าฉันเริ่มน้อยใจ ก่อนที่ตัวเขาจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น เหมือนกลัวว่าฉันจะหนีจากเขาไปไหน“แล้ววันนี้ไปไหนมาฮึ...เฮียวิดีโอคอลหาไม่เห็นรับสาย...เนี้ยเฮียเป็นห่วงเลยรีบกลับมาเลยรู้ไหม” เขาที่เชยคางมนของฉันขึ้นมา เพื่อบอกถึงเหตุผลที่เขากลับบ้านมาเร็วขึ้น“เอ่อ...” ฉันหลบสายตาเขาทันที เพราะไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนคิ้วเข้มที่อยู่บนใบหน
ตอนที่ 177 กับดักของปีศาจตัวแม่!!ผมที่จมอยู่กับความโมโห จนลืมเรื่องที่จะเค้นถามเธอไปเสียสนิทจนกระทั่งสติที่ถูกเรียกกลับมาจากเสียงหวาน ๆ ที่เอ่ยถามออกมาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ถึงสายที่ผมได้รับว่าเกิดอะไรขึ้นในจังหวะนั้น ผมที่นึกขึ้นได้ว่าต้องรีบไปแล้ว ก็ได้เอ่ยบอกเธอให้อยู่รอที่ห้องไปก่อน แต่ถ้าเกิดหิวขึ้นมาก็หาอะไรกินก่อนได้เลย นั่นก็เพราะว่าผมเองก็ไม่รู้ว่าเรื่องราวที่ต้องไปสะสางนั้น มันจะใช้เวลานานเท่าไรแล้วอีกอย่าง ผมก็อดเป็นห่วงแม่ของผมไม่ได้ ถึงแม้ท่านจะเฟี๊ยสแค่ไหนก็ตาม แต่ความจริงที่ว่าท่านก็เป็นแค่หญิงสูงวัยคนหนึ่ง เรี่ยวแรงและความว่องไวก็ไม่อาจจะสู้หนุ่มสาวได้ผมรีบขับรถสปอร์ตสุดหรู ควบออกไปด้วยความเร็วสูงทันที โดยที่ต้องยกความดีความชอบให้ไอ้กิตมันที่พอมันรู้เรื่องที่เกิดขึ้นก็รีบเคลียร์ถนนหนทาง ที่จะวิ่งไปสู่บ้าน...ไม่สิ...ต้องเรียกว่าคฤหาสน์สุดหรูที่ใหญ่ที่สุดในประเทศนี้ถึงจะถูก...ณ คฤหาสน์ ตระกูลธิพัฒน์เดชะไพศาลบรึ๊นนนน ~~เสียงรถที่เข้าจอดยังโรงจอดรถติดแอร์เย็นฉ่ำ ที่เต็มไปด้วยรถหรูหลายสิบคันและแต่ละคันก็เป็นรุ่นลิมิเต็ดที่ผลิตมาเพียงไม่กี่คันบนโลกทั้งนั้นผมเดินเข้าไปย
ตอนที่ 178 จัดการผู้หญิงคนนี้ซะ!!เพี๊ยะ!!ผมที่ยังไม่ทันจะพูดจบ ก็โดนฝ่ามืออรหันต์อีกป๊าบเข้าให้ที่ต้นแขน ณ จุดเดิม“โอ๊ยยย แม่อะไรกันเนี้ย ผมไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ” ผมโวยวายใส่แม่ พร้อมกับถูกไปที่แขนตัวเองแรง ๆ“ก็เพราะไม่ใช่เด็กแล้วไง ทำอะไรไว้ก็ต้องรู้จักขอโทษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ใหญ่ในครอบครัว” แม่ผมเอ่ยปากตำหนิ อีกทั้งยังบังคับให้ผมขอโทษป้าเธซ่าที่นั่งอยู่ด้านข้าง“ล่ะ...ทำไม...” ผมที่มีข้อโต้แย้งอยากจะพูด แต่พอเห็นฝ่ามือพิฆาตที่ยกเตรียมจะฟาดลงมาอีกครั้ง ก็ถึงกับทำให้ผมต้องรีบห้ามอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นทันที“ดะ...เดี๋ยวก่อนครับ ขอผมอธิบายในส่วนของผมก่อน” ผมรีบห้ามมนุษย์แม่ที่กำลังเดือดปุด ๆ เพราะความดื้อแพ่งของผม“อ่ะ...เดี๋ยวจะหาว่าฉันไม่มีคุณธรรม...” แม่ผมที่ลดความเกรี้ยวกราดลง แล้วหย่อนตัวนั่งตามเดิมด้วยอาการหอบ (ก็บอกแล้วถึงเมื่อก่อนจะเฟี๊ยสแค่ไหน แต่ตอนนี้มันหมดยุคของท่านแล้วคร้าบบบ ท่านหญิงเธียร่า)ผมที่หันไปทางป้าเธซ่า ที่ยังคงเชิดหน้าใส่ผมไม่ยอมลดละ ถึงแม้ว่าผมจะรู้สึกขัดใจนิด ๆ ที่ต้องมานั่งอธิบายถึงเรื่องราวอะไรพวกนี้ แต่ทว่า...ถึงยังไงผมก็ยังรักและเคารพป้าเธซ่าท่านอยู่ดี
ตอนที่ 179 เรื่องสำคัญอีกเรื่องแม่ผมนั่งอยู่ข้างผมสักพักก็เดินออกไป เพื่อจะไปดูว่าแม่บ้านเตรียมอาหารเย็นใกล้เสร็จเรียบร้อยแล้วหรือยัง ผมที่มองตามแผ่นหลังผู้หญิงคนแรกที่ผมรักจนกระทั่งออกจากห้องไป ก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่กิตลูกน้องคนสนิทของผมเดินเข้ามากิตโค้งให้แม่ผมเพื่อเป็นการทำความเคารพ ก่อนที่จะรีบสาวเท้าเข้ามารายงานถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ผมฟัง“สวัสดีครับนาย” กิตโค้งคำนับให้ผมผมที่นั่งไขว่ห้างกอดอกรอฟังคำบอกเล่าจากลูกน้องคนสนิทด้วยท่าทางสบาย ๆ“ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วครับ ท่านหญิงเธียร่า ท่านเด็ดขาดมากเลยครับ จัดการส่งมันไปนอนเฝ้าเกาะสุดท้ายเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ” กิตรายงานด้วยความตื่นเต้น พร้อมกับความรู้สึกชื่นชมแม่เจ้านายไปด้วย“อืม...เรื่องนั้นแม่บอกกูล่ะ” ผมเอ่ยบอกเสียงเรียบ“แต่ที่กูอยากรู้คือ...มันได้พูดอะไรบ้างไหม” ผมถามต่อเพราะมีบางอย่างที่ผมรู้สึกสงสัย กิตแสยะยิ้มร้ายเหมือนกับคล้ายจะบอกว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ ว่าอาจจะมีบางอย่างซ่อนเร้นเหมือนอย่างที่เจ้านายของเขาคิดจริง ๆ ก็ได้“หลังจากที่มันฟื้นขึ้นมา มันบอกว่า...มันได้รับเงินว่าจ้างจากผู้ชายคนหนึ่ง
ตอนที่ 180 ผู้หญิงคนนั้นก็คือ...กิตที่เกริ่นนำขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นเขาเหลือบมองไปยังลูกน้องคนสนิทเล็กน้อย พร้อมกับความคิดที่ผุดขึ้นในใจว่า ‘เรื่องสำคัญอะไรว่ะ ทำไมมันดูตื่นเต้นพิกล’เขาที่ได้แต่สงสัยแต่ไม่ได้พูดสิ่งที่คิดออกไป ก่อนจะเปิดโอกาสให้ลูกน้องของตัวเองได้บอกเล่าออกมา“อ่ะ...ว่ามา” ผมตอบเสียงเรียบ ก่อนจะหลับตาพักสงบสติอารมณ์ที่แทบจะระเบิดของตัวเองให้เบาลง“เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนอกเหนือจากสิ่งที่ผมเค้นมาได้จากไอ้ขี้ยา ยังมีเรื่องที่บอดี้การ์ดของท่านหญิงเล่าให้ฟังอีกครับว่า...วันนั้นท่านหญิงรีบลงจากรถเพื่อจะมาหานายที่ เพนท์เฮ้าส์ โดยที่ท่านหญิงไม่ได้รอให้บอดี้การ์ดลงมาเคลียร์ทางก่อน และในระหว่างนั้นก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ไอ้โจรขี้ยามันเดินตามมาพอดี มันที่ตรงเข้าเข้ามากระชากกระเป๋าของท่านหญิงแล้ววิ่งหนีไป นายรู้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น...” กิตเว้นวรรคเพื่อให้ได้อรรถรส“................” กิตเงียบเพื่อรอปฏิกิริยาจากผู้เป็นนาย“................” กิตที่ยังคงตื่นเต้นและเงียบเพื่อรอให้เจ้านายถามกลับ โดยที่ตัวเองก็ไม่ยอมเล่าต่อดวงตาคมของคนที่พักสายตาเมื่อครู่หรี่ลืมขึ้นมาเล็
ตอนที่ 181 เป้าหมายใหม่!!เสียงคำรามร้องของกิตที่ดังก้องกังวานอยู่ในใจของตัวเอง ด้วยความรู้สึกเสียดายที่เขากำลังจะได้บอกถึงเรื่องสำคัญให้กับผู้เป็นนายของเขาได้รับรู้ แต่ดันถูกผู้มีอำนาจมากกว่ามาสกัดดาวรุ่งเสียก่อนและในจังหวะที่กิตจะหันมาบอกผู้เป็นนายอีกครั้งเซบาสเธียที่ไม่ได้สนใจในเรื่องราวของผู้หญิงที่กิตพร่ำพรรณนาให้ฟังตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ก็ได้โอกาสรีบลุกขึ้นเดินหนีไปในทันที เพราะในหัวใจอันซื่อสัตย์ของเขาไม่ว่าเธอจะเป็นใคร เขานั้นก็ไม่อยากรู้ไม่อยากรับมาใส่ใจ และไม่อยากให้มีเรื่องราวของผู้หญิงอื่นใดเข้ามาในโสตประสาทของเขา นอกจากเรื่องราวของเธอ...เอลิทิ้งบอมบ์...ผู้หญิงที่เขารักมากที่สุดแค่เพียงคนเดียวเท่านั้นและอีกอย่างเขาก็ไม่อยากให้เธอมารู้ทีหลังว่าตัวเขามานั่งฟังลูกน้องชื่นชมหญิงคนอื่น นั่นก็เพราะว่าเขากลัวเธอเสียใจ กลัวเธอจะทิ้งเขาไป เพราะเขาคงอยู่ไม่ได้แน่ ๆ ถ้าไม่มีเธอ...ณ โต๊ะอาหาร คฤหาสน์ธิพัฒน์เดชะไพศาล“สวัสดีครับพ่อ” ผมโค้งหัวเล็กน้อยให้กับพ่อของผมที่นั่งอยู่หัวโต๊ะอาหาร“อืม...เป็นไงล่ะไอ้ตัวดี ไหนล่ะว่าที่ลูกสะใภ้ฉันที่แก่ซ่อนเอาไว้น่ะ...หื้อ” พ่อผมที่มักเปิดประเด็นเ
ตอนที่ 182 ลูกรัก!!"แค่กๆๆๆ" เสียงไอสำลักของพ่อผมที่โดนป้อนน้ำแกงมาอย่างไม่ทันตั้งตัว พร้อมกับคิ้วเข้มของผมที่ขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย พ่อที่เห็นหน้าผมเป็นแบบนั้น ก็ได้รีบไขข้อข้องใจของผมทันที“เอ๊า...ก็แม่หนูที่ช่วยแม่เขาไว้ไง เห็นแม่เขาคุยว่าหน้าตาน่ารัก สวย เก่ง กล้า ถูกใจแม่เขามากเชียวแหละ” พ่อผมที่เพิ่งโดนช้อนยัดปากไปเมื่อครู่ดูจะยังไม่เข็ด โพล่งออกมาอีกประโยค แม่ผมที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจพ่อผมสักเท่าไรที่พูดออกมาแบบนั้น ถึงกับคำรามลั่นจนพ่อผมถึงกับหน้าเจื่อน“เซบาสเตียน วัน...นี้...นอน...ห้อง...รับ...แขก!!!” แม่ผมที่เหมือนกับว่าอยากจะค่อย ๆ ตะล่อมผมเพื่อให้คล้อยตามเขา แต่กลับโดนพ่อดักทุกแผนการเลยทำให้แม่ของผมหงุดหงิดที่ถูกจับไต๋ได้“โธ่...เมียจ๋า ปล่อยลูกมันไปเถอะ ชีวิตของมัน มันเลือกใคร เราเป็นพ่อเป็นแม่ก็ควรสนับสนุนไม่ใช่หรอ” พ่อผมที่พูดอธิบาย ก่อนที่จะหันมาขยิบตาให้ผมเล็กน้อยและการกระทำเพียงแค่นี้ของพ่อผม มันก็ทำให้ผมโคตรตื้นตันใจ พ่อที่เข้าใจและอยู่ข้างผมมาโดยตลอด แค่นี้แหละที่ผมอยากจะได้จากครอบครัว...สิ้นเสียงของพ่อที่บอกในสิ่งที่ท่านคิดกับแม่ไป ก็ถึงกับทำให้แม่หยุดช
ตอนที่ 183 การเปลี่ยนแปลงของร่างกายณ Penthouse เซบาสเธียหมับ!!อื้อออ ~~ฉันที่งัวเงียตื่นขึ้นมา เมื่อรู้สึกตัวได้ว่ามีท่อนแขนพาดลงที่กลางลำตัวของฉัน“อ้าวเฮีย...กลับมาแล้วหรอค่ะ กินอะไรมาหรือยังค่ะ ให้เอลิซไปทำให้กินไหม” ฉันหันไปมองคนที่นอนกอดฉันแน่นอยู่ด้านข้าง พร้อมกับถามเขาไปด้วยความเป็นห่วงและเมื่อฉันขยับหันตัวไปทางเขา ลำแขนแกร่งก็กระชับเรือนร่างของฉันเอาไว้แน่น ก่อนที่ใบหน้าคม จะซุกเข้ากับหน้าอกอวบของฉัน อย่างคนที่ต้องการหาความอบอุ่นพร้อมกับใบหน้าที่ส่ายไปมาไม่ยอมพูดจา“ฮะ...เฮีย เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” ฉันตกใจในท่าทีของเขา ก่อนที่...“หึย ~~ เฮียไปกินเหล้ามาหรอค่ะเนี้ย” ฉันที่ได้กลิ่นละมุดอุย ๆ ขึ้นมาเตะจมูก จนรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยเขาที่ได้ยินดังนั้น ก็เงยหน้าขึ้นมาจนเผยให้เห็นใบหน้าแดงก่ำจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ จนฉันต้องเบือนหน้าหนีกลิ่นที่กำลังจะทำให้ฉันคลื่นไส้“เหม็นหรอค่ะ...เฮียขอโทษน๊าาา แค่นั่งจิบอยู่ข้างล่างห้องโถงนี่แหละ ไม่ได้ไปกินที่ไหนเลย” เขารีบเอ่ยคำขอโทษ พร้อมกับรีบอธิบายให้ฉันฟังทันทีฉันที่แม้จะเหม็นกลิ่นเหล้า แต่ก็อดเป็นห่วงเขาไม่ได้ เพราะรู้สึกว่าเขาต้องมีอะไรในใ
ตอนพิเศษ : บทสรุปคนทรยศณ Penthouse เซบาสเธีย“จัดการสั่งสอนพวกมันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม...เออดี...พวกมันจะต้องจำไปจนตาย...”เสียงแข็งกร้าวกรอกเสียงไปตามสาย ก่อนที่ปากหยักสวยจะเหยียดยิ้มร้ายด้วยความสะใจผมที่ตื่นนอนขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น จากลูกน้องที่โทรมารายงานถึงเรื่องราวที่ผมได้ให้มันไปสืบ ผมที่สั่งลูกน้องคนสนิทไปดำเนินการตั้งแต่เมื่อคืนตอนที่อยู่ในร้าน เนื่องด้วยว่าผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ จนถึงกับทำให้เธอคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนที่นอนของผม ต้องเสียใจจนถึงขนาดเอาร่างกายเข้าแลกเพื่อประชดชีวิตเขาที่แม้จะเดาได้ตั้งแต่แรก แต่พอได้ยินเองกับหู ก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้าทันที ทั้งที่เธอแสนดีกับพวกมันขนาดนั้น แต่กลับถูกพวกมันทรยศหักหลัง จนหัวใจแหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดี และเธอที่ตัดสินใจประชดชีวิตไปแบบนั้น ถ้าเมื่อคืนไม่ใช่ผมที่ดูแลเธอ ชีวิตเธอตอนนี้จะเป็นยังไงหลังจากที่ผมได้ฟังในสิ่งที่ลูกน้องรายงาน รวมทั้งเรื่องที่ผมสั่งให้ไปกระทืบพวกมัน พอลูกน้องคนสนิทของรายงานจบผมก็ตัดสายทันทีและพลางนึกสะใจ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องมอบความต้องการให้แก่เธอ ผมคงไปกระทืบมันด้วยตัวของผมเองแล
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(3)--- เอลิซ Talk ---ฉันที่ถึงกับร้องไห้โฮหลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่คุณเซฟได้ไปสืบเรื่องการหายตัวไปของพ่อกับแม่ของฉัน เขาที่ตามเบาะแสทุกอย่าง เพราะอยากจะให้พวกท่านได้มาร่วมงานในวันแต่งงานของเราทั้งสองคน แต่ใครจะไปคิดว่ากลับไม่มีพวกท่านอยู่บนโลกนี้อีกแล้วคุณเซฟยังเล่าให้ฟังต่อว่า พวกท่านทั้งสองได้ถูกทำพิธีทางศาสนาไปทั้งนานแล้วโดยองค์กรนั้น และจัดการกับเถ้ากระดูกไปจนหมดสิ้นเนื่องจากไม่คิดว่าทั้งสองท่านยังมีญาติหลงเหลืออยู่ และนั่นก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหดหู่ใจที่แม้แต่เถ้ากระดูกของพ่อกับแม่ตัวเอง ฉันยังไม่อาจจะสัมผัสได้ฉันร่ำไห้สะอื้นจนตัวโยนแม้จะตั้งท้องจนใกล้คลอด ฉันก็ยังอยากจะมีแม่ไว้คอยให้คำปรึกษาในเวลาที่ต้องเลี้ยงลูก ก่อนที่จะเฝ้าโทษตัวเองอยู่นาน ถ้าช่วงนั้นฉันเอะใจสักนิด และไม่ปล่อยให้ความเคยชินยามไม่มีพวกท่านมาทำให้ฉันไม่สนใจอะไร วันนี้เราพ่อแม่ลูกคงไม่ต้องมาพรากจากกันอย่างถาวรและนอกจากเรื่องราวของพ่อแม่ของฉันที่ฉันเพิ่งได้รับรู้ ก็ยังมีเรื่องราวที่น่าเซอร์ไพรส์มากกว่านั้น นั่นก็คือ...เพื่อนสนิทของคุณพ่อของฉันที่คอยช่วยเหลือท่านมาโดยตลอด เขาคนนั้นก
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(2)หลายปีต่อมา ~~จนกระทั่งเมื่อข่าวการป่วยหนักของผู้เป็นบิดาดังเป็นข่าวใหญ่ เขาที่แม้จะเสียใจกับสิ่งที่พ่อทำกับตนมากแค่ไหน แต่ด้วยความเป็นลูกและความรัก ความผูกพันที่ยังมีอยู่ จึงทำให้วันนี้เขาได้ตัดสินใจที่จะกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองเป็นครั้งแรกหลังจากที่ตัวเขาเองได้จากไปนานนับปีหลังจากที่เขากลับมายังประเทศบ้านเกิดและจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว วันนี้เขาก็ได้รวบรวมความกล้ากลับมายังคฤหาสน์หลังงามที่คุ้นตา แต่ทว่า...วันนี้เขาไม่ได้มาแค่กับไอรินภรรยาที่เขารัก แต่ว่า...เขายังพาโซ่ทองคล้องใจมาด้วย...เอลิซ...ลูกสาวตัวน้อยหน้าตาน่ารักที่เขาหวังพามากราบชายผู้เป็นปู่ของเธอแต่ทว่า...ทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นสำหรับคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีเช่นเขา ทั้งที่เขาจะสลัดทิฐิทิ้งไปแล้วพาตัวเองมายืนอยู่หน้าคฤหาสน์ที่คุ้นเคยได้แล้ว แต่ทว่า...ขาของเขามันกลับไม่ยอมก้าวเข้าไปเสียทีเขาที่ยืนลังเลอยู่หน้าบ้านสักพักใหญ่ ๆ ทั้งที่ใจอยากจะเข้าไปดูใจผู้เป็นพ่อ แต่ด้วยทิฐิที่กลับเข้ามาอยู่ในใจ บวกกับความลำบากตากตำที่ต้องพบเจอมาอยู่หลายปี สุดท้ายแล้ว...ทิฐิก็เป็นฝ่ายชนะ..
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(1)ณ คฤหาสน์ตระกูลฤธาทรัพย์ดำรง“ถ้าแกกล้าก้าวเท้าออกไปจากบ้านแค่ก้าวเดียว แกไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย”เสียงดังประกาศกร้าวจากเจ้าปากของร่างชายสูงวัย พูดกับลูกชายคนเล็กด้วยตัวที่สั่นเทาด้วยความโกรธ“ป๊า...!!” ชายหนุ่มที่ประคองร่างอันสั่นเทาของผู้หญิงที่ตัวเองรักอยู่ในอ้อมแขน หันมาด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย“เฮียใจเย็น ๆ ก่อนค่ะ” ส่วนผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดเขา กลับเอื้อมมือขึ้นไปแตะที่มือเขาเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยพูดเมื่อเห็นเขาอารมณ์เริ่มปะทุ ด้วยไม่อยากให้ตนเองเป็นชนวนให้พ่อกับลูกต้องผิดใจกัน“ฉันเลือกผู้หญิงดี ๆ เพียบพร้อมเอาไว้แก แกดันไม่เอา แต่ดันไปเลือกผู้หญิงไม่มีหน้าตาในสังคม ผู้หญิงแบบนี้มันจะไปช่วยให้แกเจริญรุ่งเรืองขึ้นได้ยังไง...ห๊ะ...!!” ชายสูงวัยระเบิดอารมณ์ต่อ พร้อมกับค่อนแคะผู้หญิงของลูกชายเขา โดยที่เธอทำได้เพียงแค่ก้มหน้ายอมรับ“ป๊าครับ กรุณาให้เกียรติเมียของผมด้วย” ลูกชายพูดกดเสียงด้วยความไม่พอใจ เนื่องจากพ่อของต้นดูดถูกผู้หญิงที่ตนรัก“ป๊าก็ใจเย็น ๆ ก่อนเถอะครับ แกก็ด้วยไอ้ชิน...” เสียงของผู้ที่เป็นทั้งลูกชายคนโตและยังเป็นพี่ชายเพียงคนเด
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(3)ผมตัดสินใจเดินลงมาหาเธอ ก่อนที่จะสูดหายใจลึก ๆ แล้วเอ่ยทักทายเธอออกไป..."คุณครับคุณ คุณครับ คุณครับ" ผมเรียกอยู่นานกว่าเธอจะตอบ"ค่ะ ว่าไงคะ" เธอหันมาหาพร้อมตอบรับ ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเอง เหมือนเธอจะตะลึงในความหล่อของผมอยู่เหมือนกัน"คุณ..ว่าไงครับ ผมรอคำตอบอยู่" โอ๊ยคนอะไรยิ่งมองใกล้ ๆ ยิ่งน่ารักเป็นบ้า ขนาดใส่เสื้อผ้ายังน่ารักขนาดนี้ ถ้าหาก...(ไอ้เสือ...!! ใจเย็นดิว่ะ...หึหึ)"อะ...อะไรนะคะ" เหมือนเธอจะเริ่มเมาแล้ว แต่นั่นก็กลับยิ่งทำให้เธอน่ารักมากขึ้นไปอีก"ผมถามว่าผมขอนั่งตรงนี้ได้ไหมครับ ผมมาคนเดียวเลยไม่อยากไปนั่งโต๊ะใหญ่ครับ" ผมถามโดยที่สายตามจับจ้องไปทั่วร่างของเธอ"ดะ..ได้ค่ะ" เธอตอบตะกุกตะกัก และนั่นมันก็ทำให้ผมดีใจมากที่เธอไม่ปฏิเสธผมเหมือนคนอื่น(นี่มันคือพรหมลิขิตใช่ไหม...ฟ้าเป็นใจใช่หรือเปล่า ~~)"คุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถามเธอออกไป ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก"คุณครับ ชื่ออะไรครับ" ผมสะกิดเธออีกครั้ง เพราะดูเธอจะเหม่อลอยไม่ทันได้ฟังที่ผมถาม"ห๊ะ...ว่ายังไงนะคะ"สายตาเย้ายวนเหลือเกิน ทนไว้ไอ้เซฟทนไว้" ผมถามว่าคุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถาม
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(2)อีกทั้งวันนี้เธอกำลังฉลองวันครบรอบของเธอกับแฟนของเธออยู่ด้วย...หึ...ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขยามที่เธอเตรียมขอขวัญไปเซอร์ไพรส์ให้มันนั้น ยามที่มันได้รับหน้ามันจะบานเป็นกระด้งขนาดไหน ทั้งที่พวกมันไม่สมควรจะได้รับความปรารถนาดีจากเธอเลยด้วยซ้ำ...!! ผมนึกย้อนไปถึงการกระทำของตัวเองที่ใช้ให้ลูกน้องไปคอยตามดูเธอ รวมทั้งไอ้แฟนสารเลวของเธอ แล้วก็...หึ..นังเพื่อนสุดเลวของเธอด้วย ผมมักจะได้รับรายงานถึงสิ่งที่เธอมักจะทำให้พวกมันอยู่เสมอ สิ่งที่ดี ๆ และความรู้สึกดี ๆ ที่เธอมอบให้พวกมัน ทั้ง ๆ ที่พวกมันต่างทรยศหักหลังเธอ พวกมันไม่สมควรจะได้รับความรักและความใจดีแบบนั้นเลย... “แม่งเอ๊ย...!!” ผมที่สบถลั่นออกมาอย่างคนหัวเสีย ทำไมผู้ชายเลว ๆ แบบนั้นถึงได้ครอบครองหัวใจของเธอได้ว่ะ ทำไมกันวะ...ทำไมถึงเป็นผมไม่ได้วะ...ทำไมไม่เป็นผมวะที่ได้ครอบครองหัวใจของเธอ และทำไมจังหวะชีวิตของเราถึงต้องไม่ตรงกันด้วยวะ.... ผมที่นั่งคิดน้อยเนื้อต่ำใจ ก่อนจะปาแก้วเหล้าออกไปจนแตกกระจาย ประจวบกับที่ไอ้กิตที่เพิ่งเข้ามาก็ได้เห็นการก
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(1)ครืนนน ~~ เปรี้ยงงง..!! ซ่าาาา ~~เสียงฝนตกฟ้าที่กระหน่ำตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา คล้ายกับว่าหยาดน้ำที่หลั่งรินลงมาจากฟากฟ้าสาดซัดลงมาเพื่อต้องการจะชำระล้างชีวิตของใครบางคนให้เปลี่ยนไปตลอดกาล...ผมที่นั่งเหม่อลอยมองผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมา บรรยากาศที่ดูจะครื้นเครงสนุกสนานเฮฮา แต่ทว่า...กลับไร้ค่าสำหรับผมเหลือเกิน ผมที่แกว่งไกวแก้วบรั่นดีในมือเพื่อให้น้ำสีอำพันในนั้นโคลงเคลงไปมา ก่อนจะสาดซัดมันให้ลงไปในลำคอ แต่ทว่า...ความร้อนที่เกิดจากฤทธิ์ของน้ำสีอำพัน กลับสู้ความร้อนรนในใจของผมในตอนนี้ไม่ได้เลยเพราะเมื่อนึกไปถึงใบหน้าของหญิงสาวที่ผมเฝ้าตามหาและปรารถนามาตลอด รักแรกและรักเดียวของผม เธอที่ตอนนี้กำลังมีความสุขอยู่กับคนอื่น...ใช่...วันนี้เป็นวันครบรอบของการเป็นแฟนระหว่างเธอกับ...ไอ้ผู้ชายคนนั้น คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเธอ... ~~ผมที่รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ ภาพที่ผมได้เห็นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านั้น มันทำให้ผมปวดหนึบไปทั้งก้อนเนื้อที่อยู่ในอกข้างซ้าย ภาพที่เหมือนจะตอกย้ำว่าผมจะไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจของเธออีกเลย...ย้อนไปก่อนหน้านั้นหลายปี ~~ผ
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(4)งานดำเนินไปพร้อมกับหัวใจของฉันที่ร้อนรุ่ม ฉันที่เฝ้ารอเพื่อให้ถึงเวลาที่จะได้เป่าเค้กเร็ว ๆ เพราะฉันรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่า เขาได้ถูกคุณป้าเธียร่าแม่ของเขาบังคับให้ถือเค้กวันเกิดมาเพื่อเซอร์ไพรส์ฉัน (แม้ว่าจะมีเค้กเก้าชั้นอยู่ที่กลางงานแล้วก็ตาม) ฉันที่เหลือบตามองไปดูเขา ใบหน้าที่บ่งบอกถึงความอึดอัดที่ถูกบังคับและแม้ว่าจะยังไม่บูดบึ้ง แต่ทว่ากลับเย็นชาจนฉันเองยังแอบหวั่นอยู่ในใจแต่ถึงกระนั้น...แม้ว่าฉันจะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เต็มใจที่จะทำสิ่งนี้ให้กับฉันมากแค่ไหน แต่ทว่า...ส่วนลึกของหัวใจ ฉันกลับรู้สึกดีใจและสุขใจเป็นอย่างมาก เพราะนอกจากฉันได้แสดงให้ทุกคนในงานได้เห็นแล้วว่าเขาคือคนของฉัน ฉันยังได้เห็นสายตาแห่งความริษยาที่ถูกส่งออกมาจากบรรดาผู้หญิงเกือบร้อยคนที่อยู่ในงานอีกด้วยจนกระทั่ง...เมื่อเวลาสำคัญมาถึง เค้กที่ถูกเขาคนนั้นเดินถือเดินเข้ามา พร้อมกับได้มายืนหยุดอยู่ที่ตรงหน้าของฉัน มันทำให้วินาทีนั้นหัวใจของฉันพองโตและเต้นระรัวทันที♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday Happy birt
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(3)นับตั้งแต่วันนั้นเราทั้งสองตระกูลก็ยังคงไปมาหาสู่กันตลอด โดยทุกครั้งที่เขามาก็เพื่อที่จะมาเรียนรู้งานด้วยกันกับพ่อของเขา และการที่เขาต้องมาดูงาน บวกกับฉันเองที่ต้องเรียนรู้งานกับพ่อตัวเองด้วยเช่นกัน ดังนั้นจึงทำให้ฉันกับเขาได้มีโอกาสเจอกันบ่อยขึ้น สนทนากันด้วยภาษางานมากขึ้น และเมื่อพ่วงกับความพยายามของฉันที่มักจะตีมึนคอยเจื้อยแจ้วเจรจาชวนเขาคุยอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอดเวลาด้วยแล้ว มันจึงทำให้ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นนั่นก็เพราะจากในช่วงแรกที่เขามักจะเดินหนีไปเสียทุกทีเวลาที่ฉันชวนคุย จนพักหลัง ๆ เขาเองก็เริ่มที่จะอยู่นิ่งแล้วฟังฉันคุยบ้างความสัมพันธ์ของเราสองคนดูจะพัฒนาขึ้น แม้ว่ามันจะดำเนินไปเหมือนหอยทากเป็นตะคริว แต่สำหรับฉันมันก็มากพอที่จะทำให้ฉันมีความสุขและสนุกกับการเรียนรู้งานไปพร้อม ๆ กันกับเขา ถึงแม้ว่าในใจลึก ๆ ของฉันยังอยากเรียกเขาว่าพี่เซฟ มากกว่าคุณเซบาสเธียก็ตาม...วันเวลาล่วงเลยไปพร้อมกับความใจแข็งที่เริ่มน้อยลงของเขา...จนกระทั่งวันหนึ่ง...มันเป็นวันที่ทำให้ฉันเห็นว่าสุดท้ายแล้วการกระทำด้วยความพยายามพากเพียรของฉันก็ได้ตอบสนองฉันแล้วเมื่อความสัมพ