บทที่ 209

เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า ชายคนนั้นสั่นสะท้านอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้

“คุณกำลังทำอะไรอยู่” ฟู่ซือเยี่ยนคว้าข้อมือของเธอแล้วส่งสายตาห้ามเธอทำอะไรต่อ

หมิงซีจ้องมองเขาด้วยดวงตาที่ยั่วยุ ปลายตาของเธอก็เงยขึ้น เธอก็เหยียดลิ้นออกเพื่อเลียรอยที่เธอเพิ่งกัดไปเมื่อกี้

เธอเลียนแบบฟู่ซือเยี่ยน เลียทีหนึ่งและดูดทีหนึ่ง ทรมานชายคนนั้นอย่างมาก จนทำให้ดวงตาของชายคนนั้นแดงก่ำ

“ไม่อยากนอนแล้วเหรอ” ฟู่ซือเยี่ยนปล่อยมือที่เขากำแน่นไว้ เขาพลิกตัวแล้วนอนทับเธออย่างง่ายดาย

“เดี๋ยวเบาเสียงลงหน่อย แม่จะตื่นกลางดึก” เขาเตือนเธอ

เวลาผ่านไปไม่มาก หมิงซีรู้ตัวเลยว่า ที่เธอเลียนแบบตามชายคนนั้นไม่สามารถโชว์ต่อหน้าผู้ชายได้

เขาดูดจุดอ่อนไหวของเธอทั้งหมด เขาเคลื่อนไหวช้า ๆ ค่อย ๆ ยั่วยุหมิงซี จนทำให้หมิงซีถูกทรมานจนพังทลาย เธอแทบจะควบคุมเสียงของเธอไม่ได้ อยากร้องออก แต่เธอก็ไม่กล้าตะโกนออกมา

ฟู่ซือเยี่ยนกลัวว่าเธอจะกลั้นความรู้สึกจนไม่สบายตัว เขาจึงยื่นนิ้วชี้อไปแงะปากเธอ และพูดด้วยน้ำเสียงแหบห้าวว่า "ล้อเล่นน่า แม่ไม่ตื่นกลางดึกหรอก" ”

แต่ต่อให้เป็นอย่างนี้จริง ๆ หมิงซี ก็ไม่กล้าส่งเสียงดัง เพราะมันไม่ใช่บ้