Home / โรแมนติก / พ่อพรายรพี / พ่อพรายนะ ไม่ใช่พ่อพระ

Share

พ่อพรายนะ ไม่ใช่พ่อพระ

Author: theoneyoulove
last update Last Updated: 2024-11-05 00:01:21

        ในความเงียบที่หนักอึ้งนั้น พ่อพรายรพีขยับร่างที่เต็มไปด้วยอำนาจ เขาใช้มือหนาใหญ่คว้าข้อมือของมีนา ร่างบางระหงของเธอเหมือนจะปลิวไปตามแรงกระชากอันน้อยนิดของเขา ข้อมือของเธอถูกบีบแน่น แต่เขากลับทำราวกับว่าเป็นเรื่องธรรมดา ขณะที่มีนาต้องถูลู่ถูกังไปตามแรงลาก

ใบหน้าของพ่อพรายรพียังคงนิ่งเฉย ดวงตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและเงียบงัน เส้นกรามของเขาแน่นตึง สายตาที่มองตรงไปข้างหน้าเหมือนกับพายุที่คุกรุ่นอยู่ภายใน

แม้จะไม่ได้เอ่ยคำพูดใดๆ แต่การกระทำของเขาก็ชัดเจนในความดุดัน หน้าตาถมึงทึง บ่งบอกถึงความไม่พอใจและความเดือดดาลที่ปะทุอยู่ลึกๆ เขาลากมีนากลับไปยังที่ที่พวกเขาจากมา กระท่อมที่ซ่อนอยู่ในป่าเขา

ทุกก้าวเดินของเขานั้นหนักแน่นและแน่วแน่ มีนาที่ถูกกระชากไปไม่กล้าขัดขืน สัมผัสได้ถึงความเถื่อนและอำนาจที่แผ่ออกมาจากตัวเขา ร่างกายของเธอสั่นไหวไปกับความกลัวและความรู้สึกที่แปลกประหลาดที่คละคลุ้งอยู่ในใจ

มีนา: (เสียงสั่นเครือ ขณะพยายามบิดข้อมือ) "ฉะ... ฉันเจ็บค่ะ... ปล่อยฉันเถอะ"

พรายรพี: (ลดแรงลงเล็กน้อย แต่ยังคงเสียงแข็ง) "ขอโทษ... แต่บางทีเธอควรรู้ไว้ว่า ฉันไม่ยอมให้ใครมาแตะต้องของของฉัน"

มีนา: (บ่นอุบเสียงแผ่ว) "ฉันไม่ใช่ของของใครนะ..."

พรายรพี: (พูดด้วยน้ำเสียงมั่นคงและแฝงนัยยะ) "ได้เป็นแน่ๆ ไม่ต้องห่วง... เธอจะรู้เองว่าไม่มีใครหนีพ้นฉันได้" เสียงหนักเข้ม

       เมื่อมาถึงกระท่อม บรรยากาศก็กลับเข้าสู่ความเงียบงันที่อึดอัด ทั้งสองต่างไม่พูดจากันอีก ราวกับว่าคำพูดใดๆ จะเป็นการจุดไฟที่ยังไม่มอดดับ มีนาก้มหน้าอย่างเงียบๆ ไม่กล้ามองสบตา เธอเริ่มจัดแจงทำอาหารอย่างเชื่องช้า ราวกับว่าทุกการกระทำของเธอกำลังถูกจับจ้อง

พ่อพรายรพีทิ้งตัวลงนั่งอย่างเงียบเชียบ เสียงลมหายใจของเขาดังเบาๆ แต่กลับให้ความรู้สึกหนักอึ้ง มีนารู้สึกถึงสายตาของเขาที่จับจ้องอยู่ แม้จะไม่ได้มองตรงๆ แต่เธอก็สัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่แผ่ออกมาจากเขา

เมื่ออาหารเสร็จเรียบร้อย ทั้งสองนั่งกินกันอย่างเงียบเชียบ ไม่มีคำพูดใดๆ หลุดออกมาจากปากของทั้งคู่ เสียงช้อนที่กระทบกับจานเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ทำลายความเงียบ แต่กลับทำให้บรรยากาศดูอึดอัดยิ่งขึ้น

ในใจของมีนาสับสนและเต็มไปด้วยความกลัว แต่เธอก็ยังคงทำหน้าที่ของตนต่อไป ขณะที่พ่อพรายรพีนั่งกินอย่างไม่แสดงความรู้สึกใดๆ เหมือนกับว่าความเงียบนี้เป็นเพียงอีกวันหนึ่งในชีวิตของเขา แต่ในความเงียบนี้เองที่ทำให้มีนารู้สึกได้ถึงความตึงเครียดและความไม่แน่นอนที่แผ่ซ่านอยู่ในอากาศ

       มีนากลับเข้ามาในกระท่อมหลังจากอาบน้ำเสร็จ เธอหยุดนิ่งเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ของพ่อพรายรพีที่กำลังนอนหลับตาอยู่บนที่นอนที่ปูเรียบร้อย มีนายืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง มองภาพนั้นด้วยความรู้สึกที่ไม่สามารถบรรยายได้ หัวใจเธอสั่นไหวแต่ก็พยายามควบคุมตัวเอง เธอปิดตะเกียงเจ้าพายุอย่างเงียบๆ ให้แสงไฟอ่อนๆ ดับลง ทำให้ภายในกระท่อมเหลือเพียงความมืดและเสียงลมหายใจของทั้งสอง

เธอค่อยๆ ล้มตัวลงนอนข้างๆ ร่างสูงใหญ่ของพ่อพรายรพี

      ในเสี้ยววินาทีนั้น มีนารู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุนเมื่อพรายรพีที่เธอคิดว่าหลับอยู่ กลับตวัดร่างของเธอเข้ามาในอ้อมแขนอย่างรวดเร็ว ร่างงามของเธอแทบปลิวเข้าไปแนบชิดกับอกกำยำของเขา ลมหายใจของเธอสะดุดเมื่อเขากระหน่ำจูบลงมาอย่างรุนแรง ริมฝีปากของเขาเร่าร้อนและเต็มไปด้วยความเรียกร้องที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน จูบของพรายรพีเต็มไปด้วยความเร่าร้อนและเอาแต่ใจ ราวกับว่าเขาต้องการครอบครองทุกอย่างที่เป็นเธอ มีนารู้สึกถึงแรงปรารถนาที่พุ่งพล่านในทุกสัมผัส ริมฝีปากของเขาบดเบียดลงมาอย่างหนักหน่วงจนเธอแทบไม่สามารถต่อต้านได้ หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาจากอก ร่างกายของเธอสั่นสะท้านในอ้อมกอดของเขา ความร้อนแรงและความดุดันที่เขาปลดปล่อยออกมาทำให้เธอแทบละลายไปกับจูบนั้น รู้สึกเหมือนถูกดูดกลืนเข้าไปในกระแสความรู้สึกที่ไม่มีที่สิ้นสุด

พรายรพีถอนริมฝีปากออกด้วยความเร่าร้อนที่ยังคงเหลือไว้ในอากาศ เขาสบตากับมีนา สายตาของเขาเต็มไปด้วยความสับสนและโกรธเคือง

พรายรพี: (เงยหน้าเล็กน้อยจากจูบแล้วกระซิบข้างหูมีนา เสียงดุดันและเอาแต่ใจ) "ทั้งตัวของเธอ... เป็นของฉันทั้งหมด จำไว้ให้ดี"

 เขารู้สึกว่าความปรารถนาที่พุ่งพล่านในใจนั้นไม่ใช่สิ่งที่ควรจะเกิดขึ้น แต่กลับหยุดไม่ได้ มือหนาและร่างใหญ่ของเขากอดรัดเธอแน่นขึ้น ราวกับอยากจะกลืนเธอเข้าไปให้หมด เขาโมโหทั้งเธอและตัวเองที่ต้องการครอบครองเธอมากขึ้นทุกที ความเถื่อนในใจของเขาถูกปลดปล่อยออกมาในความต้องการที่รุนแรง เขาต้องการจะครอบครองเธอทุกอย่าง ทั้งกายและใจจนไม่เหลืออะไรให้ใครอื่นได้สัมผัส.

        มีนาดิ้นรนพยายามหลุดออกจากอ้อมกอดอันแข็งแกร่งของพรายรพี แต่ยิ่งเธอดิ้น เขาก็ยิ่งกอดแน่นขึ้น ความพยายามของเธอกลับยิ่งทำให้เขาเพิ่มแรงกดดันลงบนร่างบาง เธอหอบหายใจอย่างแรง พยายามฝืนต่อสู้กับความแข็งแกร่งที่ไม่สามารถต่อกรได้ เขาจับเธอไว้แน่น

พรายรพี: (ขู่เสียงเข้ม ขณะจ้องมองมีนา) "ถ้าไม่นอนนิ่งๆ ฉันจะทำมากกว่าจูบ...

มีนา: (จำยอมหยุดดิ้น ร่างกายเกร็งเล็กน้อย ขณะสบตาพรายรพีอย่างหวาดหวั่น) 

พรายรพี: (ขณะที่กอดร่างบางของมีนาแนบแน่น ส่งความอบอุ่นให้กันในคืนหนาว) คิดในใจ "จะตบะแตกวันไหนกันนะ... ยิ่งใกล้เธอมากเท่าไหร่ ยิ่งยากที่จะห้ามใจ"

          หลายวันต่อมาในตลาด จ้อยมองตามเจ้านายของตน พ่อพรายรพี เสือใหญ่แห่งขุนเขาแถบนี้ ผู้ที่ใครๆ ต่างยำเกรงและขนานนามว่าเป็นนักรบผู้ดุดัน วันนี้กลับถือตระกร้าในมือข้างหนึ่งและถือดาบในมืออีกข้าง เดินตามสาวน้อยอย่างมีนาต้อยๆ คอยถือของให้เธอ จ้อยอดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าระอาใจ ท่าทางที่แสดงออกนั้นช่างขัดกับภาพลักษณ์อันน่าเกรงขามของเจ้านายยิ่งนัก เขาไม่เข้าใจว่าทำไมชายที่แข็งแกร่งและน่าเกรงขามถึงได้ยอมลดตัวลงมาเดินตามและช่วยถือของให้สาวน้อยเช่นนี้

จ้อย: (ส่ายหน้าอย่างระอาใจ ขณะมองภาพที่เห็น) "หมดกัน หมดกัน... พ่อเสือใหญ่นายกู"

ขณะนั้นพรายรพีหันมาเจอจ้อยที่มุมหนึ่งที่กำลังทำท่าทางส่ายหน้า

 พรายรพี: (ส่งสายตาที่มองไปหาจ้อย หน้านิ่งเย็นชาและดุดัน)

จ้อย: (รู้สึกเสียวสันหลัง ขณะสบตาพรายรพี รีบกระโดดหลบหนีไปอย่างรวดเร็ว) อื๋ยยย ทีกับลูกน้องล่ะน่ากลัวยิ่งกว่าอะไร จ้อยนึกในใจ

      บริเวณกระท่อมของพรายรพีนั้นเงียบสงบและห่างไกลจากผู้คน ไม่มีใครกล้าย่างกรายเข้าใกล้ เพราะเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยความน่าเกรงขามและความลึกลับของเสือใหญ่แห่งขุนเขา 

เมื่ออยู่ด้วยกันสองคนที่กระท่อม พรายรพีมักจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เขาชอบที่จะวนเวียนอยู่ใกล้ๆ และบางครั้งก็ดึงมีนาเข้าไปในอ้อมแขนของเขาแอบกอดแอบหอมแก้มอย่างหน้าตาเฉยแล้วเดินหนีไป 

"อ๊ะ!" มีนาร้องเสียงหลงเมื่อร่างหนาใหญ่ของพรายรพีกระชากเธอเข้ามากอดจากด้านหลัง ร่างบางของเธอสั่นสะท้านขณะที่เขาก้มลงจูบที่ต้นคออย่างแรง สัมผัสของริมฝีปากที่ร้อนผ่าวกับผิวเนียนนุ่มทำให้มีนาตัวเกร็ง และหัวใจเต้นแรง เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นและน้ำหนักของร่างกายเขาที่ชิดแนบไปกับเธอ ความรู้สึกระคนระหว่างความตกใจและความปรารถนาที่ถูกกระตุ้นขึ้นทำให้เธอแทบหายใจไม่ออก แต่ก็ไม่อาจต้านทานแรงที่ดึงเธอเข้าสู่อ้อมแขนของเขาได้

การดึงอีกฝ่ายมาจูบตามอำเภอใจ นั่นช่างเอาแต่ใจอย่างเห็นได้ชัด เขาชอบดึงมีนาเข้าสู่อ้อมแขนของเขา และมักจะจูบเธออย่างอุกอาจและเต็มไปด้วยความร้อนแรง และบางครั้งพรายรพีจะยั่วยวนมีนาอย่างนุ่มนวลด้วยจูบที่อ่อนหวานเรียกร้อง 

มีนา: (ตวาดลั่น หลังโดนขโมยจูบดูดดื่ม) "คุณทำไมชอบทำแบบนี้นะ!"

พรายรพี: (ตอบกลับเสียงดุดัน ขณะสบตาเธอ) "เธอเป็นของของฉัน ฉันจะทำอะไรก็ได้ตามที่ต้องการ"

 (ก้มลงกระซิบข้างใบหูของมีนา เสียงต่ำและดุดัน) "แต่ถ้าเธอยอมเป็นของฉันแต่โดยดี... ฉันอาจจะพิจารณาส่งเธอกลับบ้าน...ดีไหม?"

มีนา: (เงยหน้าขึ้นมองพรายรพี สายตาไหวระริก รู้สึกสับสนและหวั่นไหวกับคำพูดที่ได้ยิน)

 (และละล่ำละลักถามด้วยเสียงสั่น) "คะ...คะ คุณจะไม่ทำอะไรฉันถ้าฉันไม่ยอมใช่ไหม?"

พรายรพี: (ตอบเสียงตึงและดุ) "ฉันไม่เคยฝืนใจผู้หญิงคนไหน"

หึ “ไม่ฝืนใจใครหรอก” มีนาคิดในใจ หน้าตาเง้างอด ปากบอกไม่ แต่การกระทำของเขาน่ะสิกลับตรงกันข้าม เมื่อเขาชอบเข้ามาใกล้มากอดจูบลูบคลำเธอตามอำเภอใจเสมอ มีนาพยายามเก็บอาการและกอดอกข่มความรู้สึกขุ่นมัวในใจ เธอรู้สึกเง้างอด แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธความอบอุ่นและความหวั่นไหวที่เกิดขึ้นทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้ เธอจึงได้แต่ปล่อยให้ความคิดนั้นวนเวียนในหัว ขณะที่ร่างกายถูกเขาโอบกอดแน่นขึ้นเรื่อยๆ

        ดึกคืนนั้น เมื่อมีนาอาบน้ำเสร็จและกลับเข้ามาในกระท่อมที่เงียบสงบ เธอพบว่าที่นอนปูไว้อย่างเรียบร้อย ร่างบางล้มตัวลงนอนอย่างรวดเร็วเพราะอากาศคืนนี้หนาวผิดปกติกว่าทุกคืนที่ผ่านมา ความเย็นแผ่ซ่านทำให้เธอรีบห่มผ้าหนาแน่นขึ้น หวังให้ความอบอุ่นช่วยขับไล่ความหนาวเย็นที่แทรกเข้ามาในกระท่อมแต่ในที่สุด ความเหนื่อยล้าจากวันที่ยาวนานก็เข้ามาครอบงำ มีนาเผลอหลับไปท่ามกลางความหนาวเย็นที่โอบกอดร่างบางของเธอไว้ เสียงลมพัดผ่านหน้าต่างที่ปิดไม่สนิทกลายเป็นดั่งเสียงขับกล่อม และก่อนที่เธอจะรู้ตัว ความอุ่นจากผ้าห่มก็พาเธอเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างลึกซึ้งนห้วงความคิดแบบครึ่งหลับครึ่งตื่นของมีนา กลิ่นหอมจากสบู่ที่มีความกลมกล่อมของเปลือกสนผสมกับกลิ่นของส้มเริ่มลอยเข้ามาในโสตประสาท กลิ่นที่เย้ายวนและน่าสนใจนี้ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายและอบอุ่น คล้ายกับการถูกปกคลุมด้วยผ้าห่มอันนุ่มนวลที่มีกลิ่นหอมละมุน เสียงหวานของลมพัดผ่านหน้าต่างและกลิ่นหอมที่แทรกซึมเข้ามาช่วยให้เธอหลับสนิทยิ่งขึ้น ในห้วงความฝันนั้น เธอรู้สึกเหมือนถูกล้อมรอบด้วยความอบอุ่นและความรู้สึกของการถูกดูแลอย่างใกล้ชิด ท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนและลึกลับ.

       มีนาค่อยๆ ปรือตาขึ้นมาด้วยความยากลำบาก เมื่อความฝันของเธอถูกปลุกเร้าด้วยความร้อนและรัญจวนที่แปลกประหลาด ความรู้สึกนั้นเข้ามาคลุมเธอเหมือนกับลมหายใจร้อนที่คอยกระทบผิวกาย กลิ่นหอมจากสบู่ที่เธอเคยรับรู้ก่อนหน้านี้เริ่มเจือจางลง และแทนที่ด้วยความรู้สึกที่ร้อนแรงและคุ้นเคยมากขึ้น

เมื่อเธอลืมตาขึ้น มีนาเห็นเงามืดที่ล้อมรอบเธอ ในการพร่ามัวของความมืดที่เย็นและยามค่ำคืน ความร้อนที่เธอรู้สึกนั้นทำให้เธอรู้สึกกระวนกระวาย ร่างหนาที่ทาบทับอยู่ใกล้ชิดทำให้เธอรู้สึกถึงความร้อนและการสัมผัสที่หนักหน่วง ความรู้สึกนี้เปลี่ยนจากความนุ่มนวลเป็นความร้อนแรงที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรง

เมื่อมีนามองไปยังต้นตอของความร้อน เธอพบว่าพรายรพีกำลังนอนข้างๆ เธอ ร่างสูงใหญ่ที่กดทับอยู่ใกล้ๆ กับเธอ กลิ่นสบู่และความรู้สึกของความร้อนที่เขาแผ่ซ่านออกมา ทำให้เธอรู้สึกทั้งตกใจและหวั่นไหว ความรู้สึกนี้มีทั้งความดุเดือดและความอ่อนโยนในเวลาเดียวกัน.

พรายรพีเห็นสาวน้อยในอ้อมกอดลืมตาตื่น อารมณ์ที่ค้างคากลับกระตุ้นให้เขาโน้มหน้าเข้าใกล้ ร่างสูงใหญ่ของเขาเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วและเต็มไปด้วยความร้อนแรง มือของเขายังไม่ห่างจากตัวมีนา เขาดึงเธอเข้ามาใกล้แล้วจูบเธอด้วยความร้อนแรงและอารมณ์ที่ยังค้างอยู่

จูบของพรายรพีเต็มไปด้วยความดุดันและดูดดื่ม เขาใช้ริมฝีปากและลิ้นของเขาในการสำรวจและสอนสาวน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวไปตามอารมณ์ที่สูงสุด ขณะที่เขาโอบกอดและเคลื่อนย้ายตัวมีนาอย่างเต็มที่ ความรู้สึกของความร้อนและความเร่าร้อนแผ่ซ่านไปทั่วร่างของเธอ

มีนาไม่สามารถต้านทานได้ถูกทำให้ตกอยู่ในโลกของความรู้สึกที่คุกรุ่นและแสนจะดื่มด่ำ เธอรู้สึกถึงความรุนแรงของจูบแต่ก็รู้สึกถึงความอบอุ่นและความรักที่มาพร้อมกับมัน จนกระทั่งความรู้สึกทั้งหมดกลายเป็นการหลอมรวมที่น่าสับสนแต่ก็เต็มไปด้วยความต้องการ

มีนา: (กลั้นใจส่งเสียงออกมาละล่ำละลัก หอบ) "ยะ... อย่าค่ะ! ไหนว่าจะไม่ฝืนใจไงคะ?"

           พ่อพรายรพีที่เต็มไปด้วยอารมณ์และแรงดึงดูดชั่วขณะหนึ่งหยุดชะงัก ร่างสูงใหญ่ของเขาลดความรุนแรงลง และมองดูมีนาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน และหลังจากนั้นเขาก็ล้มตัวลงนอนข้างๆ มีนา มือของเขายังคงกอดเธอไว้แน่น แต่ครั้งนี้ท่าทีของเขาเปลี่ยนไปเป็นความอ่อนโยน ความเงียบเข้ามาครอบงำบรรยากาศ เขายังคงดึงสาวน้อยไว้ในอ้อมแขน 

           มีนานอนอยู่ในอ้อมกอดของเขา ความรู้สึกของการถูกกอดแน่นทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย แต่ในขณะเดียวกัน ความเงียบสงบที่เกิดขึ้นหลังจากความร้อนแรงยังคงเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจอธิบายได้ ความรู้สึกนี้ทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยความสับสนและความอ่อนไหว ที่พ่อพรายรพีพยายามจะค่อยๆ เรียบเรียงในใจของเขา

ทั้งคู่ยังคงนอนอยู่ในความเงียบสงบ ร่างใหญ่ของพรายรพีและร่างบางของมีนาเชื่อมโยงกันอย่างแนบแน่น ในขณะที่พ่อพรายรพีพยายามหาคำตอบให้กับสิ่งที่เขารู้สึกและสื่อสารกับตัวเองถึงความรู้สึกที่แท้จริงของเขา

           พรายรพีที่เต็มไปด้วยอารมณ์และความรู้สึกอันรุนแรงในช่วงเวลาแห่งความเงียบสงบ พยายามข่มใจตัวเองให้หลับ เขาคิดในใจด้วยความอึดอัดและสับสน:

“นี่กูจะทนได้สักกี่วันวะ? นี่กูไม่ใช่พระนะเว้ย... กูก็ไม่เคยต้องโดนยั่วขนาดนี้มาก่อน”

คำพูดในใจของเขาแสดงถึงความรู้สึกของการต่อสู้ภายในที่รุนแรง ระหว่างความต้องการที่ดุเดือดและความรู้สึกที่ท้าทายที่มีนาได้กระตุ้นขึ้น ความรู้สึกนี้ทำให้เขารู้สึกถึงความขัดแย้งภายในตัวเอง ที่เต็มไปด้วยความอยากและความอึดอัดที่เขาต้องเผชิญในช่วงเวลานี้

Related chapters

  • พ่อพรายรพี   เสือใหญ่ที่หิวกระหาย

    ในขณะที่ มีนากำลังรดน้ำสวนผักอยู่ข้างๆกระท่อม เธอได้ยินเสียงกระหืดกระหอบของชายคนหนึ่งที่วิ่งตรงเข้ามาที่กระท่อม สีหน้าของเขาแสดงความร้อนรนท่าทางร้อนรนตามมาด้วยเสียงกระหืดกระหอบ ร่างของเขาดูเหนื่อยล้าและเต็มไปด้วยความวิตกกังวลขณะที่เขาเข้าไปกระซิบกับพรายรพีที่นั่งอยู่บนชานกระท่อม สีหน้าของพรายรพีเปลี่ยนไป สายตาของเขาหลุบต่ำลง ทอประกายดุดันและน่ากลัว เขาลุกพรวดจากที่นั่ง หยิบดาบคู่ใจขึ้นมา ในขณะที่เขาก้าวออกจากกระท่อมด้วยความรวดเร็ว ด้วยท่าทางเยียบเย็นและน่าเกรงขามป้าพิศ: นั่งลงข้างๆ มีนาในกระท่อม "นายบอกป้าว่าต้องมาคอยอยู่เป็นเพื่อนคุณที่นี่ค่ะ"มีนา: มองป้าพิศด้วยความสงสัย "ป้า แล้วพ่อพรายรพีไปไหนคะ?"ป้าพิศ: ส่ายหน้าและยิ้ม "ไม่รู้เหมือนกันจ้า ป้าแค่ได้รับคำสั่งให้มาที่นี่เฉยๆ ไม่ได้บอกว่านายเขาไปไหน"มีนา: พยักหน้าอย่างเข้าใจ มีนานั่งอยู่ที่สวนผักเล็กๆ ของเธอ มือของเธอค่อยๆ รดน้ำต้นผักไปตามเคย แต่ใจของเธอกลับล่องลอยไปไกล เธอนั่งเหม่อมองไปที่แปลงผักที่เขียวขจีซึ่งเธอรู้สึกว่ามันสวยงามขึ้นเรื่อยๆ แต่กลับไม่มีความสุขจากการที่ต้องอยู่คนเดียวเป็นเวลาสองหรือสามวันแล้วที

    Last Updated : 2024-11-06
  • พ่อพรายรพี   ไฟรักของพ่อพรายรพี

    เมื่อมีนามองใบหน้าคมสันของพรายรพีได้ถนัดตา เธอสังเกตเห็นหนวดเคราที่เริ่มเขียวคลึ้มขึ้นบนกรามแข็งแรง ความเคร่งขรึมและดุดันในสายตาของเขาทำให้หัวใจเธอเต้นรัว ความร้อนจากร่างกายของเขาแผ่ซ่านมาถึงเธอ ความใกล้ชิดที่แสนร้อนแรงนี้ทำให้เธอรู้สึกสั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ร่างเปลือยเปล่าขาวโพลน อวบอัดไปทุกสัดส่วน เรียวขางามและเอวคอดกิ่ว บดเบียดแนบชิดกับร่างกายที่แข็งแกร่งของพรายรพี เขากอดแน่นราวกับจะหลอมรวมเธอไว้ในอ้อมกอดเดียว ความรู้สึกที่สะสมมาตลอดหลายวันทวีความรุนแรง จนเขาไม่อาจยับยั้งตัวเองได้อีกต่อไปพรายรพี: (โน้มใบหน้าลงใกล้ กระซิบเสียงพร่า) “คิดถึงฉันไหม... หืม? หรืออยากให้ฉันทำให้เธอคิดถึงมากกว่านี้?”มีนาใบหน้าร้อนผ่าวจนแทบซ่อนอาการไม่อยู่ ดวงตาไหวระริก ขณะที่ใบหน้าหล่อเหลาของพรายรพียังคงอยู่ใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆแผ่วเบา แต่ละคำพูดของเขาทำเอาเธอเขินจนแทบหลบสายตาไม่ได้ หัวใจเต้นแรงจนรู้สึกได้ว่ามันจะหลุดออกมาเมื่อเขาพูดแผ่วเบาใกล้ๆ หูอีกครั้งมีนาหายใจสะดุด สายตาสั่นไหวขณะที่มองใบหน้าของพรายรพีที่ยังคงโน้มใกล้เธอ ใจเธอสับสนระคนตื่นเต้น “คะ...คุณ...จะไม่ทำร้ายฉันใ

    Last Updated : 2024-11-08
  • พ่อพรายรพี   ป่าร้อนกระท่อมรัก..

    มีนค่อยๆ ลุกขึ้นจากที่นอน รู้สึกได้ถึงความปวดร้าวในทุกการเคลื่อนไหว กล้ามเนื้อของเธอเตือนให้เธอรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่ใช่ความฝัน เมื่อเธอหันไปมองรอบๆ ห้อง เพียงแต่พบว่ามันเงียบงัน ร่างใหญ่ของพ่อพรายรพีหายไปอย่างไร้ร่องรอย ทั้งๆ ที่เป็นต้นเหตุของสภาพเธอในตอนนี้มีนาดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างที่ยังคงสั่นไหวเล็กน้อย แล้วหันกลับไปมองที่นอนซึ่งยับเยินอยู่ใต้ตัวเธอ ใจของเธอเต็มไปด้วยคำถามและความสงสัยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ แต่คำตอบกลับหายไปพร้อมกับตัวของพรายรพี"เขาหายไปไหน..." มีนคิดในใจ แม้จะรู้สึกโล่งใจเล็กน้อยที่ไม่ต้องเผชิญหน้ากับเขาในตอนนี้ แต่ความว่างเปล่าที่เกิดขึ้นก็ทำให้เธอรู้สึกหวาดหวั่นมีนสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงเรียก ป้าพิศ ผู้ดูแลบ้านของพรายรพี ยืนอยู่ที่ประตูห้องพร้อมกับถาดอาหารในมือ สายตาอ่อนโยนแต่แฝงความกังวลจ้องมองมาที่เธอ“ตื่นแล้วเหรอคะ” ป้าพิศถามเสียงนุ่มมีนาพยักหน้าเบาๆ พยายามฝืนยิ้มทั้งที่ความเจ็บปวดในร่างกายยังไม่หายไป “ค่ะป้า...” เธอตอบแผ่วเบาป้าพิศเข้ามาใกล้ วางถาดอาหารลงบนพื้นกระท่อม “ทานข้าวหน่อยนะคะ จะได้มีแรง แล้วถ้ารู้สึกไม่สบาย

    Last Updated : 2024-11-09
  • พ่อพรายรพี   ท่าอุ้มน้องน้อย️

    มีนาลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อเกือบบ่าย สัมผัสได้ถึงความเหนื่อยล้าทั่วทั้งร่าง ร่างกายเธอประท้วงเมื่อลุกขึ้นจากที่นอน หลังจากคืนที่ผ่านมาที่เธอต้องเผชิญกับแรงรักที่ชายร่างใหญ่พ่อพรายรพีโหมกระหน่ำใส่ไม่หยุด ความรุนแรงของเขาได้ทิ้งร่องรอยไว้บนร่างกายและหัวใจเธอ ทำให้เธอรู้สึกทั้งอ่อนเพลียและไม่อาจหลีกเลี่ยงความคิดถึงเขาได้ ความเหนื่อยล้าจากการต่อสู้กับความปรารถนาและความอ่อนหวานในคืนที่ยาวนานทำให้เธอแทบไม่มีแรงจะลุกขึ้นมาเผชิญหน้ากับวันใหม่ แต่ในที่สุดก็ต้องยอมแพ้ให้กับความอ่อนล้าและรับรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขากำลังเปลี่ยนไปอย่างที่ไม่อาจหวนกลับได้แล้ว."ลุกไหวไหม?" เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์และเย้าแหย่ ขณะยกถาดอาหารในมือขึ้นเล็กน้อย สายตาเจ้าเล่ห์ที่มองตรงมาทำให้มีนาหน้าแดงซ่าน พรายรพีเมื่อเห็นสีหน้าเง้างอดของมีนา ก็อดขำไม่ได้ รีบวางถาดอาหารลงข้างๆ ก่อนจะเข้าไปกอดร่างบางจากด้านหลัง เขากระซิบเสียงแผ่วเบาที่ข้างหู "เมียจ๋า มากินข้าวเร็ว ๆ นะ จะได้มีแรงงง...อีก" น้ำเสียงเจ้าเล่ห์ของเขาทำให้มีนารู้สึกถึงความอบอุ่นและเย้ายวนในเวลาเดียวกัน แต่ก็ไม่วายหันไปมองเขาด้วยสายตาคา

    Last Updated : 2024-11-09
  • พ่อพรายรพี   อย่าให้พ่อได้โมโห

    ฮ่าฮ่าฮ่า! เสียงหัวเราะเหี้ยมโหดของไอ้เข้มดังก้องอยู่รอบๆ ขณะที่ลูกน้องของเขาจับตัวแม่คนงามที่พ่อพรายรพีแสนหวงแหนมาได้ไอ้เข้ม: (หัวเราะเหี้ยมโหด) “ฮ่าฮ่าฮ่า! นี่มันที่สุดยอดจริงๆ! ลูกน้อง: “พี่เข้ม พี่ต้องการให้เราทำอะไรกับสองคนนี้ดี?”ไอ้เข้ม: (มองไปที่ร่างงามในกรงไม้) “ปล่อยให้อยู่ในกรงนี้ก่อนแล้วกัน ”มีนา: (เสียงสั่น) “ปล่อยพวกฉันไปเถอะ! ”ไอ้เข้ม: (ยิ้มเหี้ยม) “ปล่อยเหรอ ไม่มีทาง เธอเป็นตัวล่อชั้นดีให้ไอ้พรายรพีเข้ามาติดกับของฉัน”ลูกน้อง: “พี่เข้มจะให้ทำอย่างไรต่อไป?” ถามย้ำไอ้เข้ม: (เดินไปใกล้กรงไม้) พวกเธอจะเป็นเหยื่อล่อให้ไอ้พรายรพีเข้ามาในรังของเรา เดี๋ยวไม่นานไอ้พรายรพี จะต้องมาที่นี่เพื่อช่วยพวกเธอแน่นอน และเมื่อฉันฆ่ามันตายแล้ว เธอจะต้องตกเป็นเมียของฉัน อีกด้านพรายรพีและเสือร้ายทั้งเจ็ดเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วและเงียบเชียบท่ามกลางป่าลึก การเคลื่อนไหวของพวกเขาคล้ายกับเงาที่ค่อยๆ ร้อยเรียงไปตามรอยแยกของต้นไม้ ความมืดของป่าทำให้พวกเขาดูเหมือนกับวิญญาณที่คอยคุกคามทุกมุมมอง ทุกครั้งที่เท้าของพวกเขาแตะพื้น เสียงของใบไม้ที่แห้งกรอบและกิ่งไม้ที่หักก

    Last Updated : 2024-11-09
  • พ่อพรายรพี   เมื่อกลับมาก็...สอนน้องให้จับขอบหน้าต่างให้แน่นๆ(+18)

    เมื่อมีนาตื่นขึ้นมาและพบว่าร่างใหญ่ที่เคยอยู่ข้างกายหายไป ความรู้สึกวูบไหวในใจเริ่มแผ่กระจายไปทั่ว ความน้อยใจและความเหงาท่วมท้นในหัวใจของเธอ ราวกับถูกทิ้งให้อยู่ลำพังโดยไม่บอกกล่าว ความคิดถึงเขายิ่งทวีความรุนแรง ทุกค่ำคืนที่เขามอบความร้อนแรงให้กับเธอ ตอนนี้กลับเหลือเพียงความว่างเปล่า ความไม่พอใจสะท้อนในแววตา เธอรู้สึกอ้างว้างและน้อยใจจนไม่อาจห้ามใจตัวเองได้.“ไปไหนอีกแล้ว...ทิ้งฉันไว้คนเดียวอีกแล้วเหรอ?” มีนาพึมพำเบาๆ ด้วยความน้อยใจมีนาพูดกับตัวเองเบาๆ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความน้อยใจและกังวล ใจเธอเริ่มสั่นไหวกับความเงียบงันที่รายล้อม.“วันทั้งวันก็ไม่เห็นหน้า จนมืดค่ำแล้วยังไม่กลับมาอีก...” พรายรพีที่กลับมาถึงกระท่อมอย่างเร่งรีบ พิงร่างสูงใหญ่กับต้นไม้อยู่ในเงามืด กอดอกพร้อมดาบยาวคู่ใจ ในขณะที่สายตาคมเข้มของเขาทอดมองไปยังร่างของสาวน้อยใต้แสงจันทร์ มีนา กำลังตักน้ำอาบจากตุ่มท่ามกลางแสงจันทร์อันสว่างไสว ภาพนั้นเย้ายวนจนแทบทำให้เขาหยุดหายใจ ผ้าถุงผืนเดียวที่เธอสวมใส่เปียกปอน ลู่ไปตามทรวดทรงอันงดงาม ร่างขาวโพลนภายใต้แสงจันทร์ อกอวบใหญ่เต็มตึงชูชัน เอวคอดกิ่ว และสะโพ

    Last Updated : 2024-11-12
  • พ่อพรายรพี   เดินตามต้อยๆ พาไปซักผ้า

    “วันนี้ฉันจะพาไปลำธาร เอาผ้าไปซักที่นั่นด้วย” ร่างสูงเอ่ยขึ้นขณะนั่งกินอาหารเช้าด้วยกันที่ชานกระท่อม เสียงของเขาทุ้มหนักแน่น ทำให้มีนาหันไปมองด้วยความสงสัยเล็กน้อย แต่ก็พยักหน้ารับโดยไม่ปริปาก ภาพลำธารขนาดใหญ่เบื้องหน้ามีนา งดงามดุจภาพวาดจากสรวงสวรรค์ น้ำใสบริสุทธิ์ราวกระจกใส สะท้อนภาพท้องฟ้าสีครามสดใสและพรรณไม้เขียวชอุ่มที่ล้อมรอบ เสียงลำธารที่ไหลเบาๆ คล้ายดนตรีธรรมชาติที่บรรเลงเพลงแห่งความสงบ เสียงลมพัดใบไม้แผ่วเบาเพิ่มความเย็นสบาย ทำให้เธอรู้สึกถึงความร่มเย็น ลมหายใจของมีนาค่อยๆ ช้าลงเมื่อดวงตาจับจ้องไปที่ทิวทัศน์แสนงดงามนี้ ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตื่นเต้น ราวกับเธอได้พบกับความมหัศจรรย์ที่ซ่อนอยู่ในป่าใหญ่ ความงดงามนี้สะกดทุกสัมผัสของเธอ ทำให้เธอรู้สึกว่าทุกสิ่งรอบตัวหยุดนิ่งและหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ เมื่อมีนาเดินเข้าไปใกล้ลำธารมากขึ้น เสียงของธรรมชาติรอบตัวเริ่มเปลี่ยนไป จากเสียงลมและสายน้ำที่ไหลรินเบาๆ กลายเป็นเสียงจอแจของการพูดคุยที่ดังขึ้นเรื่อยๆ เสียงแปลกๆ นี้ทำให้เธอหยุดชะงัก พลางตั้งใจฟังให้ชัดเจนขึ้น ทุกก้าวที่เดินเข้าไ

    Last Updated : 2024-11-15
  • พ่อพรายรพี   ความทรงจำที่ต้นไม้ใหญ่ในป่าดงดิบ

    พ่อพรายรพีโน้มหน้ามาใกล้ เขาพูดด้วยเสียงแหบพร่าและเต็มไปด้วยความต้องการ“ไม่ไหวแล้วว... ฉันขอรักเธอตรงนี้ได้ไหม?”พรายรพีไม่รอคำตอบจูบมีนาอย่างเร่าร้อน ความตื่นเต้นและแรงดึงดูดในช่วงเวลานั้นทำให้ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว โน้มหน้าเข้ามาและจูบเธออย่างเรียกร้อง ริมฝีปากของเขาสัมผัสกับของมีนาอย่างเต็มที่ เสียงของเขาผสมกับความร้อนที่แพร่กระจายไปทั่วร่างกายของทั้งคู่ มีนาเคลิบเคลิ้มไปกับการจูบที่ดุเดือดและเร้าอารมณ์ ภายในไม่ถึงนาทีพ่อพรายรพีใช้มือใหญ่ของเขาอย่างมั่นใจและมีความรู้สึกในการเคลื่อนไหว เขาถอดเสื้อผ้าของมีนาออกอย่างรวดเร็วและเต็มไปด้วยความต้องการทันใดนั้น พ่อพรายรพีดึงร่างของมีนาขึ้นจากพื้น เขาผลักเธอให้หลังพิงต้นไม้ใหญ่ ขณะที่เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและเต็มไปด้วยความต้องการ“ปล่อยตัวให้รู้สึกดีไปกับฉัน” เขาพูดด้วยเสียงที่แฝงไปด้วยความร้อนแรง ขณะที่เขาจับแขนของมีนารวบขึ้นบนศรีษะจับไว้ด้วยมือใหญ่ข้างเดียว และทำให้เธอแนบติดกับต้นไม้ใหญ่ ความรู้สึกตื่นเต้นและความเร้าอารมณ์ในตอนนี้กระจายไปทั่วทั้งร่างของเธอมีนาเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ผสมปนเป ขณะที่ต

    Last Updated : 2024-11-15

Latest chapter

  • พ่อพรายรพี   ตอนจบ

    ในห้องที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นเมื่อไอ้อ้วนน้อยของพ่อได้เวลาฝากพี่เลี้ยงไว้แล้ว เขาหันไปหาภรรยาสุดที่รักของเขา พร้อมรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหมาย “เมื่อไอ้อ้วนของพ่อไปกับพี่เลี้ยงแล้ว พ่อขอเวลาส่วนตัวกับแม่หน่อยนะ”แม่ยิ้มตอบกลับ ขอบตาของเธอเบิกบาน “ได้สิค่ะ พ่อ” น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความรักและความเอื้ออาทร“พ่อคิดว่ามันเป็นเวลาที่เหมาะสมแล้วที่จะใช้เวลากับแม่” เขาพูดต่อ ดวงตาของเขาส่องแสงอ่อนโยน “เราไม่ได้มีเวลาส่วนตัวกันนานแล้ว”“ใช่ค่ะ แม่ก็รู้สึกแบบนั้น” แม่ตอบอย่างอบอุ่น ความรู้สึกที่เก็บไว้ในใจกลับมาร่วมกันอีกครั้ง “มีเรื่องที่พ่ออยากพูดหรือเปล่าคะ?”เขายิ้มกว้างขึ้น “พ่อแค่คิดว่าแม่ยังเป็นคนพิเศษในชีวิตพ่อเสมอ”“แม่ก็รักพ่อมากเหมือนกัน” เธอพูดพร้อมกับยิ้มออกมาพวกเขายิ้มให้กัน ดวงตาเต็มไปด้วยความรักและความเข้าใจ ความรู้สึกของการได้อยู่ด้วยกันในช่วงเวลาที่เงียบสงบนี้ทำให้หัวใจของพวกเขาอบอุ่นยิ่งขึ้น“มาหาเวลาที่จะทำให้แม่รู้สึกดีอีกครั้งดีกว่า” เขาพูดด้วยน้ำเสียงหวานซึ้ง“ฉันจะยังรักเธอเสมอไม่ว่าเธอจะสาวหรือจะแก่ลง” เสียงของเขาเต็มไปด้วยความจริงใจ เมื่อเขาจ้องมองไปที่เธอ ความรู้

  • พ่อพรายรพี   ลูกกินแล้วให้พ่อกินบ้าง

    เวลาผ่านไปจนมีนาได้คลอดลูกชายตัวน้อย ตอนนี้เขาอายุห้าเดือนแล้ว เด็กน้อยที่มีร่างอ้วนจ้ำม่ำ ทำให้ทุกคนในบ้านรู้สึกอบอุ่นใจเมื่อได้เห็นเขา ขณะที่เขานอนอยู่ในอ้อมแขนของแม่ กำลังดูดนมอย่างมีความสุข เสียงจู๊บๆ ของเขานั้นทำให้มีนารู้สึกมีความสุขและภาคภูมิใจในบทบาทใหม่ของเธอรพีมักจะนั่งอยู่ข้าง ๆ มองดูลูกชายด้วยความรักและความภาคภูมิใจ เขาไม่สามารถละสายตาจากความน่ารักของลูกได้ และรู้สึกได้ถึงความรักที่เพิ่มพูนในครอบครัวนี้“ลูกของเราน่ารักมากเลยนะ” เขาพูดพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น ขณะยื่นมือไปลูบหัวลูกชายอย่างเบา ๆ“ใช่ค่ะ ที่รัก เขาทำให้ชีวิตเรามีความหมายมากขึ้น” มีนาตอบกลับพร้อมยิ้มให้กับลูกน้อยในอ้อมแขนของเธอ ความรักในครอบครัวนี้กำลังเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ โดยมีลูกชายเป็นศูนย์กลางของความสุขเด็กชายวัยห้าเดือนนอนอยู่ในอ้อมแขนของแม่ ขณะที่เขาดูดนมจากอกของเธออย่างหิวโหย ริมฝีปากน้อยๆ ของเขาดูดตุ้บๆ เป็นจังหวะ สร้างเสียงนุ่มๆ ที่แสดงถึงความอิ่มเอมและความสุข เด็กน้อยมีใบหน้ากลมอวบอิ่ม ดวงตาหลับสนิทเหมือนกำลังฝันดี ในขณะที่มือเล็กๆ ของเขายังคงจับเสื้อแม่ไว้แน่น แสดงถึงความอบอุ่นและความปลอดภัยทันใดนั้น ร่า

  • พ่อพรายรพี   คนท้องก็ทำได้นะ

    ในบ้านหลังใหญ่ที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นและเสียงหัวเราะ รพีและมีนากลับมาจากฮันนีมูนที่น่าจดจำ หลังจากผ่านไปสามเดือน คู่รักหนุ่มสาวยังคงอยู่ในช่วงเวลาแห่งความรักและความสุขที่หวานชื่นเช้าวันหนึ่ง มีนานั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารเช้าขณะที่แสงแดดส่องผ่านหน้าต่าง เธอสวมเสื้อยืดหลวม ๆ และกางเกงขาสั้น รพีก้าวเข้ามาในห้องด้วยรอยยิ้มกว้าง เขาใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นเผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่กระชับและกลิ่นอายของความเป็นชายที่ลอยมา ทำให้มีนารู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้เห็นเขา“วันนี้เราจะทำอะไรดี?” มีนาถามเสียงหวาน ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยความอยากรู้“ไปเที่ยวที่ทะเลกันไหม?” รพีเสนอต่ออย่างกระตือรือร้น “ฉันอยากให้เธอได้เห็นความงามของทะเลในฤดูร้อน”“ดีเลย! ฉันชอบทะเลมาก” มีนาตอบด้วยความตื่นเต้น ขณะเธอยิ้มกว้าง รู้สึกถึงความสุขที่ได้ใช้เวลาร่วมกันระหว่างที่พวกเขากินอาหารเช้า พูดคุยและหัวเราะด้วยกัน รพีไม่สามารถหยุดมองมีนาได้ เธอสวยงามในทุกมุมมอง จนเขารู้สึกว่าเขาโชคดีมากที่มีเธอในชีวิต“เราจะต้องเตรียมของไปด้วยนะ” รพีพูดอย่างคิดคำนวณ “และฉันจะต้องให้เธอสวมชุดว่ายน้ำใหม่ที่ฉันซื้อให้”มีนาหัวเราะออกมา “จะให้ฉันใ

  • พ่อพรายรพี   ฮันนีมูนร้อนๆกลางป่า4

    ที่ชานกระท่อม ท่ามกลางแสงดาวที่ส่องประกายระยิบระยับ รพียืนซ้อนกอดมีนาไว้จากด้านหลัง อ้อมแขนแข็งแรงโอบรัดเธอไว้แนบแน่น เขาโน้มตัวลงจูบเธออย่างดูดดื่มและลึกซึ้ง ราวกับต้องการมอบทุกความรู้สึกที่มีให้เธอในชั่วขณะนี้เมื่อริมฝีปากผละออก รพีค่อย ๆ ใช้มือประคองใบหน้าของมีนาให้ซบลงกับอกกว้างของเขา หัวใจของเขาเต้นหนักแน่นอยู่ข้างหูเธอ สองคนมองดูแสงดาวทอประกายระยิบอยู่บนท้องฟ้ากว้าง ความเงียบสงบของค่ำคืนนี้ห่มคลุมพวกเขาไว้ ราวกับทั้งจักรวาลมีเพียงแค่สองคนนี้พ่อพรายรพีลูบเส้นผมของเธอเบา ๆ พึมพำแผ่ว ๆ ข้างหู "ดาวอาจจะสวย... แต่สำหรับฉันมันสวยน้อยกว่าเธอมาก”"มีนา..." รพีเอ่ยเรียกเสียงนุ่ม แต่น้ำเสียงแฝงไปด้วยความทะเล้น "เธอว่า... มีที่ไหนในป่านี่ที่เรายังไม่ได้เอากันบ้าง?"มีนาหน้าแดงก่ำ แม้จะอยู่ท่ามกลางความมืด เธอหันไปมองเขาอย่างตื่นเต้นและขวยเขิน ก่อนจะยกมือขึ้นตีเบา ๆ บนแขนแข็งแรงที่โอบเธอจากด้านหลัง"พูดอะไรออกมาน่ะ!" เธอตอบพร้อมหัวเราะเขิน ๆรพีหัวเราะแผ่ว ๆ ในคอ โอบกระชับเธอแน่นขึ้น รอยยิ้มซุกซนประดับบนใบหน้า "ฉันหมายถึง... มีที่ไหนที่เรายังไม่ได้ชมวิวสวย ๆ ด้วยกันต่างหาก"มีนาหันมามองรพี

  • พ่อพรายรพี   ฮันนีมูนร้อนๆกลางป่า3

    เช้าวันใหม่ในกระท่อมร้อนรักรพีตื่นขึ้นมาในห้องนอนที่อบอุ่น แสงแดดยามเช้าผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง ทำให้เขารู้สึกสดชื่นและมีชีวิตชีวา เขาหันไปมองมีนาที่นอนอยู่ข้างๆ เธอหลับใหลอย่างสงบ เส้นผมยาวสลวยกระจายไปบนหมอน ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงอีกครั้ง ความรู้สึกของความรักที่เขามีให้เธอแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น“น่าเสียดายที่ไม่สามารถอยู่ในอ้อมแขนเธอได้นานกว่านี้” เขากระซิบกับตัวเอง ก่อนที่จะลุกขึ้นไปเตรียมอาหารเช้าง่ายๆ สำหรับทั้งสองคนในครัวเล็กๆ รพีเริ่มทำไข่เบคอนในกระทะ โดยมีเสียงฉ่าและกลิ่นหอมของเบคอนทำให้เขารู้สึกดี การทำอาหารเช้านี้กลายเป็นส่วนหนึ่งของการใช้ชีวิตร่วมกันที่เขาตั้งใจจะมอบให้มีนาเมื่อทุกอย่างพร้อม เขายกกาแฟกลิ่นหอมพร้อมกับจานไข่เบคอนเดินเข้าไปในห้องนอนอีกครั้ง มุมปากของเขายิ้มขึ้นเมื่อเห็นมีนาค่อยๆ ลืมตาขึ้นและยิ้มให้เขา“สวัสดีเช้านี้นะครับที่รัก” รพีทักทายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ขณะที่วางจานอาหารลงบนโต๊ะข้างเตียง“ทำไมถึงทำอาหารเช้าให้ฉัน?” มีนาถามอย่างงัวเงีย ขยับตัวลุกขึ้นมานั่ง“เพราะว่าฉันอยากให้วันของเราเริ่มต้นด้วยความพิเศษ” เขาตอบพลางยิ้ม “วันนี้เราเป็นสามีภรรยากันอย่างเต็มตัวแล้

  • พ่อพรายรพี   ฮันนีมูนร้อนๆ กลางป่า2

    ภายใต้แสงดาวพราวฟ้าบนหุบเขาที่เงียบสงัด กระท่อมรักที่เคยเป็นสถานที่แห่งความทรงจำกลับมามีชีวิตอีกครั้ง รพี ยืนเด่นอยู่ใต้แสงจันทร์สีเงินงาม ส่องกระทบผิวกายกำยำของเขาจนดูดุดันและทรงพลัง สายลมเย็นพัดโชยมากระทบใบหน้า แต่สิ่งที่ร้อนแรงยิ่งกว่าคือสัมผัสจากมือใหญ่ของเขาที่ค่อย ๆ ลูบไล้ไปตามทรวงอกอวบอิ่มของมีนาเธอเงยหน้าขึ้นมองดวงตาของเขาที่เต็มไปด้วยความต้องการ ความเถื่อนดิบที่แฝงอยู่ในแววตาทำให้เธอไม่อาจหลบสายตาไปได้ รพีลูบไล้มือหนักหน่วงไปตามร่างกายของเธอ ปลายนิ้วไล่จากไหล่ลาดลงมาสู่ส่วนโค้งเว้าที่อกอวบที่เขาหลงใหล เขากดปลายนิ้วกับผิวเนื้อที่นุ่มนวลของเธออย่างแนบแน่น ขณะที่มีนาครางแผ่วอย่างอ่อนโยน"ที่รัก… เธอจำความรู้สึกนี้ได้ไหม?" รพีกระซิบอย่างดุดันข้างหูเธอ ก่อนจะกดริมฝีปากร้อน ๆ ลงบนเนื้ออ่อนที่หน้าอกของเธอ ขบกัดเบา ๆ ทำให้เธอสะดุ้งไหว ร่างกายของมีนาเริ่มตอบสนองต่อความสัมผัสดิบเถื่อนที่เธอคุ้นเคยเสียงครางเบา ๆ ของเธอหลุดออกมา ขณะที่รพีจับร่างเธอแน่นและกดลงกับกำแพงไม้ของกระท่อม ท่ามกลางเสียงใบไม้พลิ้วไหวและเสียงหายใจหนักหน่วง รพีทำให้ค่ำคืนนี้เต็มไปด้วยความเร่าร้อนที่แทรกซึมอยู่ในทุก

  • พ่อพรายรพี   ฮันนีมูนร้อนๆกลางป่า1

    “เดี๋ยวฉันอาบน้ำให้” สียงกระซิบของเขาแผ่วเบา แต่กลับมีพลังที่ทำให้มีนาใจเต้นรัว เมื่อผ้าถุงหลุดออก มีนายืนอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าท่ามกลางแสงจันทร์ ผิวของเธอเปล่งปลั่งและมีเสน่ห์ยิ่งขึ้น ขอบเขตของความใกล้ชิดในค่ำคืนนี้ยิ่งทวีความร้อนแรง เมื่อเขามองเธอ สายตาของเขาแสดงถึงความชื่นชมและความหลงใหลในร่างกายของเธอที่งดงามร่างสูงใหญ่ของเขาเข้ามาประชิดตัวมีนา มือใหญ่และอบอุ่นของเขาเลื่อนขึ้นไปสัมผัสที่ทรวงอกของเธออย่างเบามือ สัมผัสนั้นอ่อนโยนแต่หนักแน่น เขาค่อยๆ ลูบไล้ฟองสบู่วนไปบนผิวเนียนลื่น ราวกับต้องการจดจำทุกความนุ่มนวลและความโค้งเว้าของเธอ ทรวงอกใหญ่ล้นออกมาอย่างงดงาม ยิ่งทำให้เขาเผลอสายตาและหลงใหลในตัวเธอมากขึ้นเขาเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ ใช้ปลายนิ้วลูบวนไปตามเนื้อเนียนละเอียด เธอหายใจสะท้านเล็กน้อยจากสัมผัสนั้นเสียงลมหายใจของเขาหนักหน่วงขึ้นเล็กน้อยเมื่อสัมผัสผิวของมีนา ทุกสัมผัสที่วนมือไปบนทรวงอกของเธอ ทำให้เกิดเสียงฟองสบู่แตกตัวเบาๆ ผสมกับเสียงน้ำที่กระเซ็นลงบนพื้น มันเป็นเสียงที่สร้างบรรยากาศเงียบสงบและนุ่มนวล ทว่าแฝงด้วยความเร่าร้อนที่กำลังปะทุขึ้นในทุกจังหวะสัมผัสเธอเผลอหายใจสั่น เส

  • พ่อพรายรพี   งานวิวาห์ของพ่อพรายรพีกับมีนา

    เมื่อพิธีวิวาห์ของพ่อพรายรพีและมีนาเริ่มขึ้น ปางไม้ที่ถูกประดับด้วยดอกไม้สีชมพูอ่อนและขาว ไล่เฉดกันไปทั่วบริเวณ กลายเป็นทุ่งดอกไม้ที่งดงามเกินคำบรรยาย ทุกมุมมองเต็มไปด้วยกลิ่นอายของธรรมชาติและความบริสุทธิ์ราวกับภาพฝัน แม้มีนาจะขอให้จัดงานอย่างเรียบง่าย แต่ธรรมชาติที่รายล้อมกับความประณีตในการจัดเตรียม ทำให้บรรยากาศนั้นมีความขลังและมีเสน่ห์อย่างลึกซึ้ง บรรยากาศดูเหมือนต้องมนต์สะกด ทุกสีสันและกลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้พลิ้วไหวไปพร้อมกับสายลม สร้างความรู้สึกสงบและศักดิ์สิทธิ์ผู้คนในปางต่างร่วมพิธีด้วยการแต่งกายอย่างงดงามตามขนบธรรมเนียม ผู้หญิงนุ่งผ้าถุงสีเข้ม สวมเสื้อยาวกรอมแขนที่พริ้วไหวไปกับท่วงท่าที่อ่อนช้อย แต่ละคนมีสไบเบี่ยงพาดไหล่ เพิ่มความอ่อนหวานและสง่างามดุจดั่งนางในวรรณคดี ส่วนผู้ชายแต่งกายด้วยผ้าสโร่งสีเข้ม เนื้อผ้าทอด้วยลวดลายเรียบง่าย แต่แฝงความเข้มขลัง และสวมเสื้อสีเดียวกันอย่างกลมกลืน การแต่งกายสมถะเรียบง่ายแต่มีเอกลักษณ์เหล่านี้ สะท้อนถึงความเคารพในวัฒนธรรมดั้งเดิม แต่ละคนต่างเป็นภาพสะท้อนของความงามที่ไร้กาลเวลาตรงกลางลานกว้างมีบายศรีที่ถูกจัดขึ้นอย่างวิจิตรตระการตา บายศรีส

  • พ่อพรายรพี   เกมส์สวาทของคนที่จะเป็นเจ้าบ่าวเจ้าสาว

    รพีไม่รอช้า เขายกร่างสวยอวบอัดของมีนาขึ้น ก่อนจะเสียบแก่นกายแข็งใหญ่ของเขาเข้าไปในความชุ่มชื้นฉ่ำของกุหลาบป่าที่พร้อมรับสัมผัส ร่างของทั้งคู่กระแทกเข้าหากันอย่างรุนแรง ทุกการเคลื่อนไหวเต็มไปด้วยความดิบเถื่อนและความกระหายที่ไม่อาจระงับได้"อื้ม… ที่รัก…!" มีนาครางเสียงสั่นสะท้าน ร่างกายของเธอสั่นไหวไปตามแรงขับของเขา เสียงเนื้อกระทบเนื้อดัง "ตั๊บ ตั๊บ" อย่างต่อเนื่อง มือของรพีขย้ำสะโพกกลมกลึงของเธอแน่น ดึงเธอเข้าหาตัวอีก ขณะที่เขาเด้งเอวขึ้นรับการเคลื่อนไหวของเธออย่างต่อเนื่อง“เร็วอีกสิ… อาา... แบบนั้นแหละ” เสียงของรพีแหบพร่าด้วยความเร่าร้อน ความต้องการที่ลุกโชนในตัวเขาเหมือนเปลวไฟที่ไม่มีวันดับ เขาผลักดันความแข็งใหญ่เข้าไปลึกจนสุด จนมีนาได้แต่กรีดร้องด้วยความเสียวซ่าน "อื้ม… อาา... ไม่ไหวแล้ว!"จังหวะของพวกเขารัวเร็วขึ้นอย่างบ้าคลั่ง เหงื่อไหลซึมทั่วตัว รพีมองใบหน้าของมีนาที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อนและความต้องการ สายตาของเธอพร่ามัวด้วยความเสียวซ่าน ขณะที่สะโพกของเธอเคลื่อนไหวอย่างรุนแรงและเร่งรีบ“อาา… ที่รัก! ถึงพร้อมกัน!” พวกเขาเร่งจังหวะอย่างสุดแรง จนถึงจุดสุดยอดพร้อมกัน ร่างกายขอ

DMCA.com Protection Status