ตอนที่ 2 ไหนว่าแค่นอนกอดไง

ตอนที่ 2 ไหนว่าแค่นอนกอดไง🔞

น้องยีสต์กับเสื้อยืดตัวโคร่ง และกางเกงบ็อกเซอร์ขาสั้นของพี่ฟาร์ ยืนมองตัวเองอยู่หน้ากระจกตัวเขาเองไม่เคยนุ่งกางเกงสั้นขนาดนี้แถมเป็นบ็อกเซอร์ผ้าบางแนบเนื้อเหมือนไม่ได้ใส่อะไรอีก แล้วไหนจะต้องนอนกับคนแปลกหน้า ไม่พอยังต้องถูกกอดอีก จะนอนหลับมั้ยวันนี้น้องยีสต์ แต่ในเมื่อตัดสินใจไปแล้วก็ต้องเดินหน้าต่อเพื่อผลสอบที่สวยงามในอนาคต

ส่วนคนพี่ได้แต่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่บนโซฟา อดตื่นเต้นไม่ได้ที่จะได้นอนกอดคนที่เขาแอบชอบมาเป็นปี แอบมองมาเป็นปีไม่กล้าเข้าหาน้อง แต่อยู่ ๆ บทจะง่ายก็ง่ายเสียอย่างนั้น แม้ว่าน้องเป็นคนเดินเข้าหาเขาเองก็เถอะ เขาไม่มีวันที่จะปล่อยน้องให้เดินจากไปแน่นอน แต่จะให้น้องมารู้ความรู้สึกเขาตั้งแต่ตอนนี้ไม่ได้ เดี๋ยวจะยิ่งเกร็งกันไปใหญ่

ยิ่งพอได้เห็นน้องออกมายืนก้มหน้างุด แก้มออกสีแดงระเรื่ออยากจะเข้าไปฟัดเสียเดี๋ยวนี้เลย ตัวน้องคงจะนุ่มนิ่มไปทั้งตัวยิ่งคิดยิ่งตื่นเต้น

“เข้านอนกันดีกว่า”

“พี่ฟาร์ง่วงแล้วเหรอครับ” ตัวแสบหน้าเหวอยังไม่ทันได้ตั้งตัวก็โดนลากเข้าห้องนอนเสียแล้ว

“อืม...พี่หลับยากถึงจะง่วงแต่ก็นอนไม่ค่อยหลับ นอนกอดเราเผื่อพี่จะได้หลับเร็วขึ้นมาหน่อย หรือว่าน้องยีสต์ยังไม่ง่วง”

“ปกติยีสต์นอนดึกกว่านี้ครับ นี่เพิ่งสี่ทุ่มเอง” คนน้องก็ตอบพาซื่อ ก็มันเรื่องนี่จริงตัวคนพี่เองก็เหมือนกันยังไม่เห็นว่าจะมีอาการง่วงเลยสักนิด

“หรือเรามาทำอย่างอื่นก่อนนอนดีมั้ย” สายตาเป็นประกายหยาดเยิ้มพร้อมกับแลบลิ้นออกมาเลียรอบริมฝีปาก น้องยิ่งก้มหน้าไม่กล้าสบตา

“เข้าห้องนอนกันดีกว่า” อยู่ ๆ พี่ก็ลุกพรวดจากโซฟามาจูงมือน้องพาเดินเข้าห้องนอนหน้าตาเฉย

พอเข้ามาในห้องฟาร์รีบถอดเสื้อนอนของตัวเองออกโยนลงพื้นไม่สนใจไยดี เหลือเพียงกางเกงบอกเซอร์ขาสั้นเนื้อบางไม่ต่างกับที่น้องใส่ แถมสีอ่อนทำให้เห็นทะลุเข้าไปถึงข้างใน แม้มันจะเป็นแค่ภาพรางๆ ก็เถอะ คนน้องเห็นอย่างนั้นถึงกับตาโตด้วยความตกใจ รีบโวยวายเสียงดัง

“เฮ้ย! พี่ถอดเสื้อทำไม พี่จะทำอะไรผม เราตกลงกันแค่นอนกอดนะ ไม่งั้นผมกลับห้องไม่เรียนแล้วก็ได้” โวยวายออกมาเป็นชุดแต่ดูพี่จะไม่สนใจล้มตัวลงนอนบนที่นอนนุ่ม มือตบเบาะปุ ๆ เป็นการเชื้อเชิญให้น้องลงมานอนข้างกัน

“มานอนได้แล้ว พี่ไม่ทำอะไรหรอก ก็บอกแล้วไงว่าชอบแก้ผ้าอยู่บ้าน” เอาจริง ๆ ก็ไม่ได้ชอบแก้ผ้าขนาดนั้นเวลาอยู่คนเดียว แต่ชอบแก้เวลาน้องอยู่มากกว่า

“ไม่ทำอะไรแน่นะ” คนน้องถามเสียงอ่อยไม่ไว้ใจ

ฟาร์ถอดแว่นกรอบหนาวางไว้ที่โต๊ะหัวเตียง ก่อนจะลงนอนแผ่หลากางแขนรอให้คนน้องมาหนุน เห็นน้องยังยืนเก้กังอยู่ข้างเตียงเลยต้องลุกมาคว้าเอวรวบขึ้นเตียงเสียเอง จังหวะโดนรวบทำให้แผ่นหลังบางของน้องกระทบเข้ากับแผงอกแกร่งของคนข้างหลังเต็มแรง ตัวแสบได้แต่นั่งนิ่งอยู่บนตักพี่

“จะนอนกันได้หรือยังฮึ” น้ำเสียงแผ่วเบาข้างหูทำเอาคนน้องถึงกับอ่อนระทวย เสียงนุ่มทุ้มละมุนที่สุดเท่าที่ได้ยินเสียงพี่มาทั้งวัน โดนคนพี่จับเอนตัวลงนอนง่าย ๆ แต่ก็รีบพลิกตัวหันหลังให้ จะให้นอนมองหน้ากอดกันทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกันมันก็กระอักกระอ่วนเกินไป พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรทำเพียงกระชับกอดให้ตัวน้องขยับเข้าใกล้ จนได้สัมผัสกลิ่นแชมพูและกลิ่นสบู่บนตัวน้องทั้งที่เป็นกลิ่นเดียวกันกับของตัวเอง แต่กำลังปลุกเร้าให้คนพี่ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ มือหนาเริ่มลูบไล้บนผ้าบางที่เขาตั้งใจเลือกตัวที่บางเป็นพิเศษให้น้องได้สวมใส่ ปลายจมูกโด่งซุกไซ้ซอกคอขาวซุกซนไม่ต่างจากมือทั้งสองข้างที่ลูบไล้บนตัวน้องไม่หยุด

เห็นน้องนอนนิ่งยิ่งได้ใจจากปลายจมูกคลอเคลีย เปลี่ยนเป็นริมฝีปากขบเม้มเบา ๆ ที่ติ่งหู มือซนเริ่มวุ่นวายแถวชายเสื้อ นิ้วยาวเริ่มไต่เข้าข้างในเพื่อสัมผัสเนื้อเนียน

“ไหนบอกนอนกอดอย่างเดียวไงครับ” เสียงสั่นเครือของน้องทำให้พี่ต้องหยุดชะงัก จับตัวน้องหันเข้าหาตัว

น้องยีสต์ตอนนี้ไม่ต่างจากกระต่ายน้อยที่กำลังตื่นกลัว ร่างกายสั่นเทาอยู่ในอ้อมกอดแกร่งของเสือร้าย แววตาตื่นตระหนก ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากันเหมือนกลัวว่าจะถูกสิ่งแปลกปลอมเข้าไปเล่นซน แทนที่เห็นสภาพน้องตอนนี้แล้วจะสงสาร กลับเอ็นดูเสียมากกว่า 'ทำไมไร้เดียงสาได้ขนาดนี้'

“ก็กอดอยู่นี่ไงครับ แต่อยากทำอย่างอื่นด้วย” 

“แต่มันไม่อยู่ในข้อตกลงนี่ครับพี่ฟาร์ห้ามขี้โกง” จากกระต่ายตื่นกลัวเมื่อครู่ กลายเป็นกระต่ายเจ้าเล่ห์เพื่อเอาตัวรอด

“ก็ทำก่อนแล้วพรุ่งนี้พี่สอนต่อข้อตกลงนี้ก็ยกไปเป็นของวันพรุ่งนี้ไง”

“ไม่ได้ครับ เราต้องอยู่ในข้อตกลง” เห็นอาการของพี่ตอนนี้แล้วน้องยีสต์เชื่อว่าตัวเองกำลังเหนือกว่า คนพี่ไม่ได้แสดงทีท่าว่าไม่พอใจแต่กลับอ้อนเขากลับ แต่เขาต้องใจแข็งก่อนห้ามแพ้แววตาออดอ้อนนั้นเป็นอันขาด แล้วตัวยีสต์เองก็ไม่พร้อมที่จะทำอะไรแบบนั้นด้วย แม้ว่าจะมีแอบเผลอไผลไปกับการเล้าโลมของคนพี่ก่อนหน้าบ้างก็ตาม

“แล้ววันนี้พี่ทำอะไรได้บ้าง” ฟาร์เริ่มออกอาการกระเง้ากระงอด ความจริงแล้วเขาก็ตั้งใจแค่นอนกอดน้อง แต่ร่างกายน้องมันยั่วยวนเขาเหลือเกิน ยั่วทั้งที่ตัวเองไม่ได้ยั่ว ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าโดนน้องยั่วเข้าจริง ๆ เขาจะเป็นอย่างไร

“นอนกอดไงครับ” ตัวแสบตอบกลับหน้าเชิด จมูกรั้น หน้าดื้อมากตอนนี้

“แต่มันปวดมากเลยนะ” ไม่ทันได้ตั้งตัวมือเล็กของน้องยีสต์ถูกคนพี่จับไปวางกอบกุมกลางกายที่ขยายอยู่ใต้บอกเซอร์ จะดึงมือกลับก็โดนกดจับไว้ น้องยีสต์ถึงกับตาโต

“พี่ฟาร์...”

“ช่วยพี่หน่อยนะครับ” ปากอ้อนน้อง แต่มือของตัวเองกำลังกุมมือน้องให้ล้วงเข้าด้านใน มือน้อยเริ่มลูบไล้ท่อนลำขึ้นลงด้วยความอยากรู้ นอกจากของตัวเองก็ไม่เคยได้จับของใครมาก่อน อดไม่ได้ที่จะเหลือบตาลงมองตามมือที่กำลังถูกจับให้ขยับ เห็นว่าน้องแอบมองจึงปล่อยมือตัวเองออก แกล้งทำเป็นเด้งตัวรับจังหวะที่มือเล็กลูบคลำ

“ใหญ่จัง ยีสต์ว่าของยีสต์ใหญ่แล้วนะของพี่ฟาร์ใหญ่กว่าอีก” คนพูดไม่คิดอะไรแต่คนฟังนึกภาพตามน้องไปแล้ว มือน้อยเริ่มกำขยับแท่งเอ็นร้อนรูดขึ้นลงช้า ๆ เหมือนได้ของเล่นชิ้นใหม่ น้ำใสตรงหัวเริ่มไหลออกมาเลอะท่อนเอ็น ปลายนิ้วสะกิดเขี่ยตรงปลายหยักทำให้พรีคัมไหลเยิ้มลงเคลือบท่อนลำ ยิ่งทำให้มือน้อยรูดขึ้นลงด้วยความมันมือ

“อยากเห็นของยีสต์ว่าใหญ่แค่ไหน...อื้อ...ยีสต์ทำพี่เสียว...เร็วกว่านั้นอีก...โคตรเสียว อื๊อ อยากเสียบ น้องยีสต์ ยีสต์พี่ขอเสียบ อ๊า”

คนพี่เล่นมาครางข้างหูเสียงกระเส่า ครางเรียกชื่อไม่หยุดขนาดนี้ ยีสต์เริ่มทนไม่ไหว คว้ามือของพี่ให้มาจับของตัวเอง

“ใหญ่มั้ย” คำถามสั้น ๆ แต่กลับเร้าให้พี่ยิ่งตื่นตัว มือหนาเริ่มรูดรั้งขยับท่อนลำให้น้อง มันใหญ่จริงสำหรับคนตัวแค่นี้ เสียงครางเรียกชื่อกันไม่หยุด ร่างบางแอ่นสะโพกขึ้นสู้มือ ความเขินอายก่อนหน้านี้ยีสต์ทิ้งมันไปหมด เหลือแต่ความหน้าด้านเหมือนตอนที่ขอให้พี่มาติวหนังสือให้

“เลียนมให้ยีสต์ พี่ฟาร์เลียนม อื้อ ยีสต์อยากเสียวกว่านี้ อ๊า” เสื้อยืดตัวโคร่งเปิดขึ้นทันที “เลียเร็ว ๆ” น้องสั่งอย่างเอาแต่ใจ คนพี่รีบยันตัวขึ้น โน้มตัวลงหาหน้าอกตามที่ตัวแสบสั่งทันทีปลายลิ้นตวัดเขี่ยหัวนมตามคำร้องขอ “ของยีสต์ใหญ่มั้ย อ๊า พี่ฟาร์เลียอีก ดูดด้วยดูดแรง ๆ ของยีสต์ใหญ่มั้ยบอกยีสต์ก่อน อ๊า ดูดอีก เอาแรง ๆ ”

“พี่ฟาร์...ยีสต์จะเสร็จ พี่ฟาร์” 

ท้องเนียนเริ่มเกร็ง สะโพกยิ่งแอ่นสูงขึ้น สองแขนเปลี่ยนเป็นโอบรัดตัวพี่ให้เข้าหา เล็บจิกลงแผ่นหลังกว้างแน่นของพี่ ร้องครางเรียกชื่อกันไม่หยุดยิ่งเร้าให้พี่เร่งจังหวะให้เร็วขึ้น “ชักแรง ๆ เกือบแล้วพี่ฟาร์ เกือบแล้ว อ๊า พี่ฟาร์ทำยีสต์เสียว” คนน้องตอนนี้เอาแต่ใจมากมือที่จิกแผ่นหลังพี่เปลี่ยนขึ้นมาขยุ้มผมกดหัวพี่ไว้แทน สมองของน้องตอนนี้เริ่มขาวโพลนเหมือนตัวเองกำลังล่องลอยก่อนที่ร่างจะกระตุกสองสามครั้งสุดท้ายปลดปล่อยความสุขออกมาเลอะเต็มมือพี่ คนเอาแต่ใจก่อนหน้านอนหายใจหอบถี่ทั้งที่ตัวเองไม่ได้ออกแรงแม้แต่น้อย ความสุขสมที่ถูกปรนเปรอด้วยมือยังขนาดนี้ ถ้ามากกว่านี้ไม่อยากจะนึกสภาพตัวเองเลย

“อย่าเพิ่งหลับนะครับ น้องยีสต์ยังทำอารมณ์พี่ค้างอยู่เลย” ริมฝีปากอุ่นกดจูบลงหน้าผากที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ

“ของพี่ฟาร์ใหญ่น่ากลัว” ตัวแสบพึมพำ ก่อนที่จะพามือน้อยของตัวเองลงไปปลุกท่อนยักษ์ให้ตื่นอีกรอบ

“มันน่ากินมากกว่าน่ากลัวนะ อยากชิมมั้ย” 

“ไม่เอาไม่กิน” ปากบอกไม่กิน แต่มือน้อยตอนนี้ยังไม่หยุดเล่นกับเจ้าแท่งยักษ์ของพี่ ดูจะซุกซนกว่าตอนแรกอีกด้วย อุ้งมือเล็กถูวนส่วนหัวจนเจ้าแท่งยักษ์กระตุกสู้มือ มือเล็กเริ่มกำเจ้าท่อนเอ็นแน่นก่อนจะขยับขึ้นลงจนสุดลำ มือข้างที่ว่างก็บี้หัวนมของพี่เล่นไปด้วย

“ทำไมนมพี่ฟาร์แข็งกว่าของยีสต์” ไม่พูดเปล่าลุกขึ้นนั่งคร่อมทับบนต้นขาพี่ เปิดเสื้อขึ้นใช้ปากงับชายไว้และใช้มือที่ขยี้หัวนมพี่เล่นมาจับหัวนมตัวเองแทน หน้าเชิดเหมือนหาอากาศหายใจ เสียงครางผ่านชายเสื้อที่คาบไว้มันดูน่าฟังไปหมด คนใต้ร่างนอนมองตัวแสบเล่นกับร่างกายตัวเอง ยั่วกันขนาดนี้เหมือนแกล้งกัน สติเริ่มหลุดลอยจินตนาการว่าตัวแสบกำลังกลืนกินท่อนลำของตัวเอง นั่งทับขย่มบนตัวท่าเดียวกับที่นั่งตอนนี้ ยิ่งคิดภาพยิ่งชัดได้แต่ปล่อยให้ตัวแสบสนุกกับการเล่นหัวนมตัวเอง มืออีกข้างยังทำหน้าที่ขยับรูดท่อนยักษ์ไปตามแรงเสียวของตัวเอง น้องยีสต์แอ่นตัวเชิดหน้าซูดปากด้วยความเสียว ภาพตรงหน้ายั่วกันจนไม่ไหว ยอมโดนน้องล็อกไว้ด้วยท่าทางนี้ เสียงครางหวานก็ยั่วยวนกันไม่เลิก สุดท้ายคนพี่เริ่มไม่ไหวกล้ามเนื้อท้องหดเกร็งก่อนจะปล่อยน้ำรักออกมาเลอะเต็มหน้าท้อง กระตุกอยู่ในมือเล็กอีกหลายครั้งกว่าน้ำจะถูกรีดจนหมดลำ โดนยั่วแค่นี้น้ำยังแตก ถ้าทำมากกว่านี้ไม่อยากจะจินตนาการต่อเลย เพราะไม่อย่างนั้นน้ำได้แตกอีกรอบแน่

ตัวแสบลงนอนข้าง ๆ คนพี่ที่ยังนอนหอบหายใจถี่รัว คำพูดทะลึ่งยังไม่หยุดออกจากปากตัวแสบ

“ยังอยากเล่นนมพี่ฟาร์อยู่เลย นมพี่ฟาร์แข็งดียีสต์ชอบ” ไม่พูดเปล่าแต่ปลายนิ้วเรียวเขี่ยเล่นบนยอดอกชูชันของพี่ แถมบดขยี้ด้วยความมันมือ พี่ก็พยายามสะกดอารมณ์ตัวเองแต่กลั้นไม่ไหวนอนร้องครางในลำคอด้วยความทรมาน ยิ่งเห็นอาการพี่เป็นแบบนี้ยิ่งสนุก

“ถ้าไม่หยุดพี่ฟาร์จะจัดการขั้นเด็ดขาดนะครับ อื๊อ...น้องยีสต์ ยีสต์ทำพี่เสียว ถ้ามันตื่นยีสต์ต้องรับผิดชอบนะครับ” ชั่วโมงนี้ต้องขู่กันไว้ก่อน ไม่อย่างนั้นน้องโดนจับกดจมเตียงแน่ ๆ น้องยีสต์ที่แสนจะไร้เดียงสาก่อนหน้าหายไปไม่เหลือคราบ ‘ถ้ามากกว่านี้จะร่านขนาดไหน’

“ไม่แกล้งแล้วก็ได้” ตัวแสบทำหน้าดื้อใส่ก่อนจะลุกขึ้น “ยีสต์ไปล้างตัวแล้วมานอนดีกว่า” 

ตัวแสบหายไปไม่นานก็กลับลงมานั่งข้างพี่ฟาร์ที่ยังนอนนิ่งอยู่ท่าเดิม พอก้มดูใกล้ ๆ ถึงได้เห็นว่าพี่ฟาร์หลับไปเรียบร้อยแล้ว พี่บอกว่าพี่หลับยากไม่รู้เรื่องจริงหรือหลอกกัน ทว่าเห็นพี่หลับสนิทไปแล้วก็ไม่อยากกวนให้ตื่นขึ้นมาอีก ให้หลับไปอย่างนี้แหละดีแล้ว น้องยีสต์เลยจัดการเช็ดตัวทำความสะอาดให้พี่ได้นอนสบาย

ผ้าขนหนูผืนบางถูไถอยู่บนร่างที่หลับสนิทอย่างอ้อยอิ่ง ไล่เช็ดตามลอนกล้ามเนื้อที่เรียงตัวกันสวยงาม ไล่เช็ดลงต่ำจนถึงวีไลน์ใต้ขอบบอกเซอร์ตัวบางที่เลอะคราบคาวเกรอะกรัง มือบางเริ่มขยับขอบกางเกงให้ต่ำลงก่อนจะจับร่นถอดออกให้เหลือแต่ร่างเปลือยเปล่า โชว์ท่อนยักษ์หลับสงบไปพร้อมกับเจ้าของ น้องยีสต์นั่งมองนิ่งเผลอแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองไม่รู้ตัว

‘นี่ขนาดมันหลับอยู่ยังขนาดนี้’ อดนึกภาพลามกในหัวไม่ได้ ‘ปากอิ่มของตัวเองกำลังไล่ชิมเจ้าท่อนตรงหน้า” หัวแดงสีสวยทำเอาตัวแสบลอบกลืนน้ำลายอีกครั้ง มือข้างที่ว่างกำท่อนยักษ์ให้ตั้งขึ้นก่อนจะใช้ผ้าบางลูบเช็ดอย่างเบามือทำความสะอาดจนไม่เหลือคราบ

คนที่กำลังหลับได้แต่นอนอมยิ้มในความมืดหลับตาพริ้ม

‘ซนจริง ๆ’

⦓⦔⦓⦔⦓⦔

ตะวันสายโด่งแต่ห้องยังคงมืดทึบเพราะผ้าม่านอย่างดีทำให้แสงจากข้างนอกไม่สามารถเล็ดลอดเข้ามาได้ สองร่างในความมืดนอนกอดกันกลมหลับสนิทไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมารับแสงเช้า ทว่าเสียงดังของนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์ของใครสักคนเกิดดังขึ้น

ยีสต์เริ่มรู้สึกตัวมือควานหาโทรศัพท์ แต่เปลือกตาปิดสนิท เสียงปลุกก็ดังขึ้นเรื่อย ๆ จนตัวแสบหงุดหงิดลุกขึ้นนั่งขยี้มองหาต้นตอของเสียงรีบคว้ามากดปิด ก่อนที่จะทำให้อีกคนตื่นขึ้นอย่างหัวเสีย ยีสต์ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ทุกวันแต่ก็ไม่เคยตื่นตามเสียงเรียกสักครั้งถ้าไม่ใช่วันที่ต้องไปเรียน เขาคิดแค่ว่าวันหยุดอยากตื่นเช้าแต่ก็ไม่เคยทำมันสำเร็จสักที

หันไปเจออีกคนยังหลับนิ่งไม่มีทีท่าว่าจะตื่น ทำให้อดนึกถึงเรื่องน่าอายของตัวเองเมื่อคืนไม่ได้ ยืนกรานอย่างดีว่าให้แค่นอนกอด แต่กลายเป็นตัวเองที่สติหลุด แค่โดนคนพี่แกล้งเล้าโลมนิด ๆ หน่อย ๆ ทั้งใจทั้งกายก็เตลิดไปไกล แถมตัวเองกลับเป็นคนทำอะไรแผลง ๆ ออกไปอีก ก้มมองคนหลับอีกครั้งเห็นสภาพผ้าห่มปิดคลุมแค่จุดสำคัญตรงกลางลำตัว พานทำให้หน้าเห่อร้อนขึ้นมาอยากจะหนีออกไปจากตรงนี้เสียจริง ๆ

คิดได้อย่างนั้นตัวแสบจึงค่อย ๆ กระเถิบตัวลงจากเตียงให้เบาที่สุด ขอออกไปตั้งหลักนอกห้องก่อนก็ยังดี แต่ขายังไม่ทันได้ก้าวลงเหยียบพื้นห้อง ตัวยีสต์กลับลอยไปทับอยู่บนร่างหนาของคนที่ยังนอนหลับอยู่ก่อนหน้า

“จะหนีไปไหนฮึ” เสียงแหบพร่าของคนเพิ่งตื่นนอนกระซิบแผ่วตรงซอกคอ

“ยีสต์เห็นพี่ฟาร์ยังหลับอยู่เลยว่าจะออกไปนั่งเล่นข้างนอกครับ” คนในอ้อมกอดตอบตะกุกตะกักไม่กล้าหันไปสบตาคนใต้ร่าง

“พี่ฟาร์นอนต่อก่อนก็ได้ครับ”

“กี่โมงแล้ว”

“สิบโมงแล้วครับ”

“งั้นตื่นดีกว่า หิวหรือยัง” ปากบอกว่าตื่นแต่ยังไม่ยอมปล่อยน้องออกจากกอด

“พี่ฟาร์ปล่อยยีสต์ก่อน” คนพี่ทำเหมือนไม่ได้ยินจนน้องต้องเป็นคนแกะมือปลาหมึกออกจากตัว เพราะไม่แค่กอดแต่มันกำลังเริ่มไต่เลื้อยเล่นไปตามตัวน้อง

“ยีสต์จะไปเข้าห้องน้ำ” ถึงตอนนี้น้องยีสต์ก็ยังไม่กล้าสบตาพี่ กลายร่างกลับไปเป็นน้องยีสต์ไร้เดียงสาคนเดิม คนพี่ทำเพียงส่งเสียงหัวเราะในลำคอก่อนจะยอมให้เจ้ากระต่ายหลุดจากอ้อมกอด พุ่งตัวหนีออกไปอย่างรวดเร็ว

“พี่ฟาร์” จู่ ๆ ตัวแสบก็พุ่งเข้ามาเรียกพี่เสียงดัง “ยีสต์เพิ่งนึกได้ว่าวันนี้นัดเพื่อนทำงานกลุ่ม”

“นัดกี่โมง” 

“เที่ยงครับ น่าจะเสร็จเย็น ๆ เลย” ตัวแสบเริ่มกังวลกลัวว่าจะไม่ได้ติวกับพี่

“งั้นก็ไปทำงานกับเพื่อนก่อน เสร็จแล้วค่อยกลับมาติว วันนี้พี่อยู่ห้องทั้งวัน” น้ำเสียงที่เคยห้วนกับน้องเมื่อวาน วันนี้เปลี่ยนเป็นละมุนไปโดยสิ้นเชิง

“แต่ถ้าติวเย็นกว่าจะเสร็จก็น่าจะดึก พรุ่งนี้มีเรียนเช้าด้วย”

“ไม่เห็นเป็นไร ก็ค้างกับพี่แล้วไปเรียนพร้อมกัน” 

“แต่...” พอนึกถึงภาพเมื่อคืนแล้วยีสต์...

“เราเรียนฟิสิกส์วันอะไร”

“พรุ่งนี้ครับ”

“ถ้าไม่เรียนวันนี้ เดี๋ยวเรียนในคลาสไม่ทันนะ” รู้ว่าน้องกำลังกลัวอะไร พี่เจ้าเล่ห์จึงทักในสิ่งที่น้องกำลังกลัวมากกว่า ด้วยแววตาใสแสดงความเป็นห่วงน้องจากใจจริง ถ้าไม่นับรวม...

‘รอยยิ้มร้ายกาจไม่ต่างจากเสือจ้องขย้ำเหยื่อ’