เข้าสู่ระบบแชร์
ไม่ได้เรื่องสักอย่าง 1
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-15 09:50:26
บทที่เกี่ยวข้อง
พี่ชายสุดที่ร้าย ไม่ได้เรื่องสักอย่าง 2
อชิระหรี่สายตามองมายังบุคคลทั้งสามที่ยืนอยู่ตรงหน้า โดยเฉพาะผู้หญิงที่อาศัยอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน มองมากเป็นพิเศษ ก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าคนทั้งสาม“สวัสดีครับท่านอธิการ”“สวัสดีค่ะ” เวลตันและใบบัวเอ่ยทักทายออกไปตามมารยาท อชิระพยักหน้ารับ“ครับ มาทำอะไรกันเหรอ”“ผมพาขนมหวานมาซื้อของครับ นี่ไงเต็มเลย” ใบบัวอยากจะกระโดดเข้าไปกัดคอเวลตันเสียตอนนี้ ไม่พูดอะไรออกมาก็ไม่มีใครเขาว่าเป็นใบ้หรอกมั้ง ไอ้เวรเอ๊ยอชิระมองขนมหวานที่ยังคงยืนเงียบ มองเลยไปยังของที่อยู่ข้างเวลตันพลางพยักหน้ารับเข้าใจ“พี่อชิคะ” เสียงหวานของผู้หญิงรูปร่างบอบบางน่าทะนุถนอมดังขึ้น พลางส่งยิ้มให้นักศึกษาทั้งสามคน เงยหน้าขึ้นมองอชิระ“ครับ หิวแล้วเหรอ” เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงทุ้มละมุน พลางส่งยิ้มอบอุ่นให้ผู้หญิงตรงหน้าขนมหวานยืนมองภาพนั้นด้วยรอยยิ้มบาง ส่วนใบบัวก็หันมามองเพื่อนสาว จับมือขนมหวานไว้และบีบเบาๆ ขนมหวานจึงหันกลับไปยิ้มให้ ดั่งว่าเธอไม่ได้เป็นอะไร เธอสบายดี“ค่ะ มิลล์อุตส่าห์อดข้าวกลางวันเพื่อมาทานข้าวเย็นกลับพี่อชิ”“น่ารักจังเลยเรา อดทำไมครับ เดี๋ยวก็ได้ปวดท้องกันพอดี ต่อไปอย่าทำแบบนี้อีกนะครับ” ยกมือขึ้นมาลูบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-15พี่ชายสุดที่ร้าย หน้าตัวเมีย 1
ขนมหวานเดินลงมาจากบันไดเพื่อออกไปเรียนอย่างเช่นทุกวัน แต่ที่แปลกไม่เหมือนทุกวัน คือเห็นอชิระนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นยังไม่ออกไปทำงาน ขนมหวานไม่ได้สนใจคนที่นั่งสไลด์หน้าจอโทรศัพท์แต่อย่างใด ไม่รู้ว่าเธอจะพูดอะไรกับเขาดี ภาพของเธอกับผู้หญิงคนนั้นก็ฉายชัดเข้ามาตอกย้ำให้เธอรู้สึกแย่รู้สึกแย่แล้วอย่างไร เธอทำอะไรได้อย่างนั้นเหรอ เธอกับเขามันคือเส้นขนานที่ยังไงก็บรรจบกันไม่ได้ อยู่คนละซีกโลกที่ไม่มีวันวนกลับมาหากัน อยู่ด้วยกันวันนี้ แต่สักวันก็ต้องจากกันอยู่ดี เขาก็ต้องมีครอบครัว มีภรรยา มีคนรัก ส่วนเธอก็คงต้องไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ พร้อมกับแผลในใจที่ต้องรักษาให้หาย“นั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้ ไม่เห็น” คนถูกกระตุ้นอารมณ์ผ่อนลมหายใจออกมา ขาที่กำลังจะก้าวพ้นประตูบ้านชะงักไปส่วนคนที่ถูกเมินก็ลุกเดินเข้ามาหาอย่างหงุดหงิด ไอ้เราก็นั่งรอตั้งนาน แทนที่เห็นจะทักทาย แต่นี่อะไรกลับเดินหนีไม่สนใจ มันใช้ได้ที่ไหนกัน“ฉันถาม”“เห็นค่ะ” ยิ่งได้ยินคำตอบก็ยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นจากเดิม“เห็นแต่เดินหนี”“แล้วต้องให้ขนมทำอะไรล่ะ คลานเข่าเข้าไปกราบหรือไง”“ยอกย้อนทำไม ฉันพูดดีๆ ด้วยนะขนม” ขนมหวานผ่อนลมหายใจออกมาอย่างเหนื่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-15พี่ชายสุดที่ร้าย หน้าตัวเมีย 2
ขนมหวานเงยหน้าขึ้นมองพระอาทิตย์ดวงโตแสงเหลืองทอง ที่วันนี้ดูเหมือนจะทำหน้าที่ได้ดีกว่าวันไหนๆ ส่องแสงยูวีลงมายังเธอจนรู้สึกแสบผิว ยิ่งอยู่ในช่วงเวลาเที่ยงวันแบบนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพลังของความร้อนระอุแล้วไหนจะท้องเจ้ากรรมที่ร้องประท้วงความหิวอีกล่ะ ยิ่งเมื่อวานมัวแต่ยุ่งทำขนมจนไม่ได้กินอะไรนอกจากนม ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตอนนี้จะหิวแค่ไหนแต่เธอจะไม่ยอมแพ้หรอกนะ แม้เธอจะถูกแดดเผาจนไหม้ตายหรือเคราะห์ซ้ำกรรมซัดฝนตกลงมาห่าใหญ่จนหนาวตาย เธอก็จะไม่มีวันขอร้องอ้อนวอนให้เขามาช่วย ในเมื่อเขาอยากให้เธอตายเธอก็ยินยอมพร้อมจากไป และมันคงดีกว่านี้หากเธอตายไปจริงๆ จะได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอยู่กับคนใจยักษ์ใจมารแบบผู้ชายที่ชื่ออชิระ เวรกรรมที่ทำร่วมกันมาจะได้จบสิ้นกันไปเสียทีสุดท้ายเธอก็ยังยืนยันคำเดิม ว่าเธอไม่น่าเกิดมาบนโลกใบนี้ เธอน่าจะตายตั้งแต่ที่ถูกพ่อกับแม่ที่แท้จริงเอามาทิ้งด้วยซ้ำ ทำไมวันนั้นพ่อแม่เธอไม่โยนเธอให้รถเหยียบหรือทิ้งเธอลงแม่น้ำให้รู้แล้วรู้รอดไปนะคิดแล้วน้ำตาที่คิดว่าคงไม่ไหลก็ไหลอาบแก้มลงมา ขนมหวานก้มหน้าลงเพื่อปล่อยให้มันหยดลงบนพื้นแต่ไม่สิ แค่น้ำตาทำไมมันถึงหลายหยดขนาดนี้ แดดที่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-15พี่ชายสุดที่ร้าย ตาต่อตา ฟันต่อฟัน 1
“มึงทำเกินไป!! มึงใจร้ายมากเกินไป” เหนือฟ้ากล่าวต่อว่าเพื่อนอย่างโมโห หลังจากเห็นสิ่งที่เพื่อนทำกับขนมวันนี้ ไม่อยากจะคิดเลยหากตนไม่เข้าไปบ้านอชิระ จะรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับขนมหวานบ้าง และขนมหวานจะเป็นอย่างไรต่อจากนี้ จะเป็นลมหมดสติ เป็นไข้อยู่ตรงนั้นจนถึงเมื่อไหร่ ดีไม่ดีอาจจะช็อกตายไปเลยก็ได้นี่เพื่อนเขามันเป็นบ้าไปแล้วใช่ไหม ถึงได้ใจดำอำมหิตแบบนี้ ทำร้ายผู้หญิงตัวเล็กๆ แบบนั้นได้ยังไงอชิระยกขาขึ้นไขว่ห้างเอนตัวพิงพนักโซฟาอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไรกับคำด่าของเพื่อน สายตาที่ทอดมองเหนือฟ้าไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ ทั้งสิ้น มีเพียงความว่างเปล่าเท่านั้น“มึงไม่รู้อะไรอย่าพูดดีกว่า”“เออ กูไม่รู้อะไร กูไม่รู้เลยว่าวันนี้มันเกิดอะไรขึ้นบ้าง ขนมทำอะไรให้มึงไม่พอใจหรือโมโห มึงถึงได้ทำกับขนมแบบนั้น แต่ที่ผ่านมาสิ่งที่มึงทำกับขนมมันก็มากเกินไปแล้ว มึงโกรธ มึงแค้นที่ขนมทำให้พ่อกับแม่มึงตายกูเข้าใจ แต่มึงไม่คิดล่ะ ว่าสาเหตุมันก็มาจากมึงเหมือนกัน ที่ทำให้ขนมต้องทำแบบนั้น เลิกได้ไหมอชิ มึงเลิกเจ้าคิดเจ้าแค้นได้ไหม ทุกอย่างมันควรจะจบได้แล้ว มึงสองคนเจ็บกันมาพอแล้ว”“จะเลิกได้ยังไง ในเมื่อมันเพิ่งเริ่ม ยั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-15พี่ชายสุดที่ร้าย ตาต่อตา ฟันต่อฟัน 2
บรรยากาศภายในห้องพักคนไข้ตอนนี้ดูเหมือนจะมืดครึ้มอึมครึม คล้ายฝนกำลังจะตก พายุกำลังจะเข้า เหมือนสึนามิกำลังก่อตัวเงียบๆ อยู่ใต้ท้องทะเลที่รอวันเคลื่อนตัวเข้าฝั่งเหมือนมีสายฟ้าพาดผ่านมาเงียบๆ ทางสายตาสองคู่ที่กำลังจ้องมองกัน โดยปราศจากคำพูดใดทั้งสิ้น มีเพียงแววตาเท่านั้นที่แทนคำพูดนับร้อยพันที่ส่งผ่านมาและจากนั้นไม่นานช้อนที่มีข้าวต้มก็แทบจะยื่นมากระแทกปากคนป่วย ยังดีที่หญิงสาวสะบัดหน้าและยกมือปัดได้ทัน ทำให้ช้อนนั้นหลุดมือร่วงลงสู่พื้น“ขนม! อย่ามาเรื่องมาก จะกินไม่กิน” นั่นคือประโยคแรกที่หลุดออกมา หลังจากปล่อยให้ความเงียบเข้าปกคลุมมาร่วมหลายนาที ไม่ใช่แค่เสียงที่ไม่พอใจ สีหน้าแววตาก็แสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าไม่พอใจมากเพียงใด“ไม่ หูแตกเหรอ ก็บอกว่าไม่กินตั้งแต่แรกไง” ขนมหวานสะบัดเสียงแหลมตวาดแว้ดขึ้นมาไม่ต่างกัน ยังไม่ทันข้ามวัน ตื่นขึ้นมาก็ต้องเปิดศึกที่ประกาศไปเมื่อตอนกลางวันซะแล้ว ไม่รู้ว่าเธอจะรอดหรือจะร่วงกันแน่อชิระคว้าหมับเข้าที่แขนเรียวกระชากร่างบางเข้ามาใกล้ จนขนมหวานถลาแทบจะตกเตียง“โอ๊ย!” ร้องออกมาด้วยความเจ็บ ดวงตาเอ่อคลอด้วยน้ำตา เมื่ออชิระบีบลงตรงที่เดิมที่เขาทำกับเธอช
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-15พี่ชายสุดที่ร้าย เปลี่ยนไปหรือผีเข้า 1
ขนมหวานใช้เวลาเพียงหนึ่งคืนเท่านั้นในการรักษาอาการไม่สบายก็รีบออกมาจากโรงพยาบาล หลังจากที่ลั่นวาจาเปิดสงครามไปวันนั้นหญิงสาวก็ไม่สนใจไยดีอชิระอีกเลยต่อจากนี้เธอกับเขาคือเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกเท่านั้น ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้น แม้จะอาศัยอยู่ในบ้านเดียวกัน และเธอก็ยังใช้เงินเดือนที่เขาให้มาทุกเดือนก็ตาม คิดซะว่าเธอทำงานบ้านทำกับข้าวชดใช้ให้ แฟร์ๆ ไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบโครงการขนมที่ตั้งใจในครั้งแรกถูกพับในกระเป๋าไว้ก่อน ดูแล้วคงไม่รอด อีกอย่างกว่าจะเก็บเงินได้เยอะเธอก็คงตายก่อนแน่ๆ ทางเดียวที่จะได้เงินเยอะแบบรวดเร็ว คือเธอต้องกลับไปรับงานพริตตี้อีกครั้ง“นะบัวนะ หางานให้หน่อย งานอะไรได้หมดไม่เกี่ยง” ใบบัวคือที่พึ่งเดียวที่มีในเวลานี้ของเธอ ใบหน้าหวานเอียงไปซบลงบนไหล่บอบบางของเพื่อนสาว“เอาจริงเหรอ พี่ชายแกจะไม่ไปอาละวาดนะ” นี่แหละคือสิ่งที่ใบบัวห่วงที่สุด จากฤทธิ์เดชของอชิระที่ขนมหวานเล่าให้ฟัง ว่าเขามัดเพื่อนเธอไว้กับเสาไฟนั้น ทำให้ใบบัวหวั่นใจอย่างไรไม่รู้ กลัวอชิระจะก่อเรื่องขึ้น หากรู้ว่าขนมหวานมารับงานพริตตี้“ฉันไม่รู้ แต่อยากได้เงินเยอะๆ ก่อนที่ฉันจะเรียนจน” หรือจนกว่าฉันจะทนไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-15พี่ชายสุดที่ร้าย เปลี่ยนไปหรือผีเข้า 2
ประตูบานใหญ่เบื้องหน้าเหมือนอีกโลกหนึ่งเมื่อก้าวขาเข้าไป ขนมหวานสูดลมหายใจเข้าจนอิ่มในปอด ไม่รู้วันนี้จะถูกอชิระทำให้เจ็บแสบอะไรบ้างแต่ไม่เป็นไร เธอไม่เจ็บ เธอไม่ปวด เธอไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น ความรู้สึกของเธอมันควรจะด้านชาได้แล้ว มันไม่ควรมีความรู้สึกอะไรแล้วตั้งแต่วันนั้น“คุณอชิมีอะไรเหรอคะ ถึงได้เรียกดิฉันให้มาพบต่อหน้านักศึกษาหลายสิบคนแบบนั้น หรือว่าคิดถึงจนทนไม่ไหว” แสร้งยิ้มหวานเดินเข้ามายืนอยู่หน้าโต๊ะทำงาน สายตาเพ่งมองใบหน้าไร้ความรู้สึกของคนที่เอนตัวพิงพนักเก้าอี้และมองมาที่เธอเช่นกัน“ทำไมทำตัวห่างเหินกับฉันขนาดนั้นล่ะ” ยิ้มมุมปาก ทั้งที่จริงอยากจะหัวเราะด้วยซ้ำ กับสรรพนามเรียกขานแทนตัวเองของขนมหวาน ฉัน อย่างนั้นเหรอ“ก็คุณกับฉัน ไม่ได้เป็นอะไรกันนี่คะ ก็แค่คนสนิทแต่ไร้ความรู้สึก อาศัยอยู่ในบ้านหลังเดียวกันแค่นั้นเอง”อชิระเห็นด้วย กับคำว่าคนสนิทแต่ไร้ความรู้สึกที่ขนมหวานพูดมา แต่จะว่าไปก็คงไม่ถูกเสียทีเดียว กับคำว่าไร้ความรู้สึก เพราะมันมีความรู้สึกเกลียดอยู่ด้วยต่างหาก“จะพูดว่าไร้ความรู้สึกก็คงไม่ใช่นะ อันที่จริงมันก็มีความรู้สึกอยู่บ้าง เธออยากรู้ไหมว่าอะไร” เลิกคิ้วเข้ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-15พี่ชายสุดที่ร้าย ขนมหวานคนใหม่ 1
ทันทีที่รถจอดสนิทที่โรงจอดรถอชิระก็รีบเดินเข้ามาในบ้าน อารมณ์โมโหหงุดหงิดที่ค้างมาจากมหาวิทยาลัยยังคงไม่จางหาย ก็ต้องมาหงุดหงิดเพิ่ม เมื่อไม่เห็นคนที่ต้องมายืนเสนอหน้ารออยู่หน้าบ้านเช่นทุกวัน ลมหายใจกระแทกลงมาหนักๆ เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงเข้าไปในห้องครัวยืนเท้าเอวมองคนที่ก่อกวนอารมณ์ให้ขุ่นมัว กำลังทำอาหารอยู่ในห้องครัวอย่างสบายอารมณ์ มิหนำซ้ำถ้าเขาหูไม่ฝาดยังร้องเพลงคลอด้วยซ้ำมีความสุขจริงนะแม่คุณส่วนคนที่กำลังปรุงรสต้มแซ่บกระดูกอ่อนแสนอร่อยที่ตั้งใจทำสุดฝีมือ ก็รู้สึกเหมือนมีรังสีอำมหิตอะไรบางอย่างกำลังจ้องมองมายังเธอที่ด้านหลัง จึงหมุนตัวกลับไปดู และก็ใช่จริงๆ เสียด้วยรังสีแห่งความอาฆาตแค้นแผ่กระจายอยู่รอบตัวจนรู้สึกได้ แต่เธอไม่สนใจหรอก เขาอยากจะแค้นก็เรื่องของเขา ให้ความแค้นมันจุกอกตายไปเลยก็ยิ่งดีใหญ่ เธอจะได้เสวยสุขอยู่ที่นี่เพียงคนเดียว ไม่ต้องจากไปไหน“กลับมาแล้วเหรอคะ” เอ่ยถามเสียงหวานราวน้ำผึ้งเดือนห้า ที่ขนมหวานยังรู้สึกเกลียดเสียงนี้ของตัวเองขึ้นมา ไหนจะรอยยิ้มที่เสแสร้งปรุงแต่งขึ้นมานี้อีกล่ะ หาความจริงใจเหมือนเช่นแต่ก่อนไม่มีจริงๆ“สิ้นคิด”นั่นไง...คิดเอาไว้ไม่มีผิด แ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-15
บทล่าสุด
พี่ชายสุดที่ร้าย ตอนพิเศษ 4
วันหยุดสุดสัปดาห์อชิระและครอบครัวพากันมาเที่ยวทะเล และเป็นการเที่ยวทะเลครั้งแรกของหนูน้อยอคิณที่ย่างเข้าสู่สองขวบ อชิระยืนล้วงกระเป๋ากางเกงขาสั้นมองดูภรรยาและลูกชายกำลังก่อปราสาททรายในเวลาช่วงเย็น บรรยากาศไม่ร้อนและมีลมโชยเย็นสบายเสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยของแก้วตาดวงใจของชายหนุ่มดังแว่วมาตามสายลมให้ได้ยิน เรียกรอยยิ้มจากอชิระตามไปด้วย อดไม่ได้ที่จะไม่เก็บภาพน่ารักแบบนี้ไว้ เมื่อถ่ายรูปภรรยาและลูกจนพอใจจึงเดินเข้าไปสมทบ แต่เท้าก็ต้องชะงักเมื่อมีชายหนุ่มที่ไหนก็ไม่รู้วิ่งเข้ามาเก็บลูกบอลที่กลิ้งมาข้างภรรยาและลูก“ขอโทษนะครับ ไม่รู้ว่าบอลถูกคุณกับลูกหรือเปล่า” ชายหนุ่มเอ่ยถามพลางยิ้มให้ กลัวลูกบอลที่ตัวเองและเพื่อนเล่นนั้นจะมาถูกทั้งสองคนเข้า“ไม่ค่ะ” ขนมหวานตอบกลับตามมารยาท“นี่ลูกชายคุณเหรอครับ น่ารักจังเลยนะครับ”“ยับ น้อนคิณเป็นยูกคูมแม่ยะนม” เด็กน้อยที่กำลังเล่นทรายอยู่เงยหน้าขึ้นมาบอกชายหนุ่ม ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มที่ฉายแววหล่อมาแต่ไกล มองผู้ชายที่เข้ามาพูดคุยกับแม่ของตัวเองไม่เป็นมิตรเท่าไหร่ จากนั้นก็ลุกเดินเข้ามากอดคอแม่ตัวเองไว้ ราวกับกำลังปกป้องแม่จากผู้ชายคนอื่นแทนพ่อชายหนุ่มท
พี่ชายสุดที่ร้าย ตอนพิเศษ 3
ผ่านมาหนึ่งปีสำหรับชีวิตคู่ที่มีพยานรักมาหนึ่งคนของขนมหวานและอชิระ ทุกอย่างราบรื่นไม่มีอุปสรรคใดเข้ามากวนใจทั้งคู่ ครอบครัวอบอุ่นไม่มีการทะเลาะเบาะแว้งเกิดขึ้นจะมีก็แต่อชิระเท่านั้นที่ดูเหมือนจะขี้น้อยใจเหลือเกินในช่วงนี้และยังติดเธอแจยิ่งกว่าอะไร เธอแทบจะขยับตัวไปไหนไม่ได้มิหนำซ้ำยังแทบไม่ให้เธอออกไปนอกบ้านเลยด้วยซ้ำ โดยให้เหตุผลว่าไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนมองเธอ หวงเธอ หึงเธอ และที่สำคัญกลัวเธอเห็นผู้ชายที่หล่อกว่า หน้าตาดีกว่าแล้วจะทิ้งตัวเองไป ไม่ว่าจะฟังกี่ครั้งขนมหวานก็ส่ายหน้าและหัวเราะออกมาทุกทีและวันนี้ขนมหวานก็ขอแหกกฎเสียหน่อย ด้วยการพาลูกชายมาหาอชิระที่มหาวิทยาลัย อุ้มลูกชายออกจากลิฟต์ตรงมายังห้องทำงานของอชิระ ไม่รู้ว่าชายหนุ่มเห็นเธอกับลูกมาโผล่ที่นี่จะเป็นอย่างไร จะดุเธอไหม จะต่อว่าเธอหรือเปล่านะ หรืออาจจะงอนเธอก็เป็นได้ที่พาลูกมาหาโดยไม่บอกไม่กล่าวขนมหวานไม่เคาะประตูห้องให้เสียเวลา เมื่อมาถึงห้องทำงานก็จัดการเปิดประตูห้องทำงานเข้าไปทันที“เซอร์ไพรส์!”อชิระที่กำลังนั่งทำงานหน้าเครียดอยู่ เมื่อได้ยินเสียงคุ้นหูดังขึ้นก็รีบเงยหน้าขึ้นมองไปยังประตูห้อง“ขนม อคิณ มาได้ยังไงเ
พี่ชายสุดที่ร้าย ตอนพิเศษ 2
เสียงหวีดร้องดังขึ้นในยามค่ำคืนที่เงียบสงัด ร่างสองร่างเกี่ยวพันกันแนบแน่นด้วยความรัญจวน ร่างบอบบางน่าทะนุถนอมบัดนี้กำลังถูกความแข็งแกร่งทำร้ายด้วยการกระแทกกระทั้นเข้าใส่อย่างไม่ออมแรง เรียวขายาวถูกยกพาดขึ้นบนบ่าหนาทั้งสองข้าง"อื้อ...อี้...พี่อชิขา...อื้ม..." เสียงหวานร้องครางออกมาไม่ขาดสาย ใบหน้างามสะบัดไปมาด้วยความทรมาน"อ้า...ว่าไงครับที่รัก" เอวสอบควงวนเชื่องช้าแนบแน่นเพื่อยืดเวลาความเสียวออกไปอีกสักหน่อย มองภรรยาสาวแสนสวยที่นอนบิดเร่าอยู่ใต้ร่างด้วยความเสน่หา มือหนาลูบไล้เรียวขาสวยแผ่วเบา มองทรวงอกคู่ใหญ่ที่ใจปรารถนาอยากบีบขยำนับวันอชิระยิ่งรู้สึกว่าตัวเองยิ่งหลงรักขนมหวานมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งหลังจากที่ขนมหวานคลอดลูกออกมา ร่างบางก็ดูเหมือนจะสวยขึ้นผิดหูผิดตา ผิวพรรณเปล่งปลั่งจนเขาหวงมากขึ้นกว่าเดิมไม่อยากให้เธอออกไปข้างนอกเสียด้วยซ้ำ อยากเก็บเธอไว้ดูคนเดียว อยากเห็นร่างอรชรสวยงามนี้คนเดียว"อื้อ..เร็วๆ ค่ะ ขนม อื้อ...ขนมเสียว""พี่ก็เสียวขนมจ๋า มันรัดแน่นมากพี่จะเสร็จแล้วครับ""งื้อ...เสร็จ...อื้อ...เสร็จเลยค่ะเดี๋ยวลูกตื่น" ขนมหวานเร่ง กลัวลูกน้อยที่เพิ่งหลับไปได้ไม่ถึงชั่วโมงจ
พี่ชายสุดที่ร้าย ตอนพิเศษ 1
“คลอดหรือยังวะ ลูกครับอย่าให้แม่ปวดนานนะ รีบๆ ออกมาได้แล้ว พ่ออยากเห็นหน้าใจจะขาดแล้วเนี่ย” อชิระบ่นออกมา พลางเดินไปเดินมา เป็นห่วงขนมหวานก็เป็นห่วง ตื่นเต้นก็ตื่นเต้น ที่จะได้เจอหน้าลูกชายเสียทีเขายังจำวินาทีที่ขนมหวานบอกว่าปวดท้องได้ขึ้นใจ ตอนนั้นเขาทั้งตกใจและดีใจจนทำอะไรไม่ถูก แทบจะอุ้มขนมหวานจับยัดใส่รถมาด้วยซ้ำ ดีที่ขนมหวานวางแผนไว้เรียบร้อยเตรียมข้าวของเครื่องใช้ไว้ในรถไว้รอ ตั้งแต่รู้กำหนดการวันคลอดไม่อย่างนั้นไม่อยากจะคิดเลยว่าเขาจะเป็นยังไง คงทำอะไรไม่ถูกลนลานไปหมด สุดท้ายก็คงไม่ได้อะไรติดมือมาสักอย่าง“ญาติคุณขนมหวานเชิญด้านในค่ะ” เสียงที่ประกาศออกมาจากห้องคลอด เรียกสติของอชิระให้กลับเข้ามา รีบผลักประตูห้องเข้าไปด้วยความเร็วอชิระในชุดปลอดเชื้อเดินเข้ามาหาขนมหวานและลูกชายที่นอนอยู่บนเตียงพักฟื้น นัยน์ตาของชายหนุ่มแดงก่ำน้ำตารื้นขอบตา มองลูกชายตัวแดงจ้ำม้ำที่เห็นแค่ใบหน้าด้วยความตื่นตันและรักจนสุดหัวใจ จับมือขนมหวานมากุมไว้แน่น“เป็นยังไงบ้าง เจ็บมากไหม” เอ่ยถามเสียงสั่น ประคองใบหน้าของขนมหวานที่มีน้ำตาคลอไม่ต่างกัน“ไม่ค่ะ”“ลูกน่าชังมากเลย หน้าเหมือนขนมกับพี่เลย” ขนมหวาน
พี่ชายสุดที่ร้าย รักล้นใจ 2 (จบ)
อชิระจับมือขนมหวานเดินออกมาจากวัด หลังจากที่ทั้งคู่มาเลี้ยงเพลพระที่วัดเป็นการทำบุญให้บิดามารดาที่จากไปในวันครบรอบวันเสียชีวิตของท่านทั้งสอง หลังจากที่ตลอดสองปีที่ผ่านมา ต่างคนต่างมาไม่ได้มาด้วยกันเช่นวันนี้ทั้งคู่เดินมายังเจดีย์ที่บรรจุอัฐิของท่านทั้งสอง ขนมหวานวางพวงมาลัยที่ซื้อมาลงด้านหน้า ตามด้วยอชิระก็วางพวงมาลัยลงข้างขนมหวานเช่นกัน"คุณพ่อคุณแม่ครับ วันนี้ผมกับน้องมาทำบุญให้คุณพ่อคุณแม่นะครับ" อชิระมองรูปถ่ายของบุพการีทั้งสองท่านที่ยิ้มมาให้ ชายหนุ่มก็อดที่จะยิ้มตอบกลับไปไม่ได้ แม้ท่านทั้งสองจะไม่เห็นก็ตาม หรือท่านอาจจะกำลังมองลงมาจากสวรรค์ก็เป็นได้"คุณพ่อคุณแม่คะ ขนมกับพี่อชิมีข่าวดีมาบอกคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะคะ" ขนมหวานส่งยิ้มให้บุพการีในรูปไม่ต่างจากอชิระ และหันมายิ้มให้กัน มือสองข้างกระชับกันไว้แน่น"ผมกับน้อง กำลังจะมีลูกด้วยกันแล้วนะครับ คุณพ่อกับคุณแม่กำลังจะมีหลานแล้วนะครับ แถมยังเป็นหลานผู้ชายอีกด้วย คุณพ่อกับคุณแม่ว่าลูกจะหน้าตาเหมือนผมไหมครับ ถ้าเหมือนนี่คือหล่อมากๆ เลยนะ""แต่ถ้าเหมือนขนมก็คงเป็นผู้ชายที่น่ารักเหมือนกัน ขนมสัญญานะคะว่าจะเลี้ยงหลานของคุณปูคุณย่าให้ดีที่
พี่ชายสุดที่ร้าย รักล้นใจ 1
เป็นอีกหนึ่งเช้าที่แสนสดใสและเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม อชิระนอนมองภรรยาที่ดูจะสวยมากขึ้นกว่าเดิมเป็นไหนๆ เมื่อขนมหวานอายุครรภ์ได้เจ็ดเดือน นิ้วแกร่งประคองใบหน้างามของภรรยาสาวไว้เกลี่ยแก้มเนียนเล่นแผ่วเบา เลยมายังจมูกรั้นใช้นิ้วเขี่ยเล่นไปมา จนคนถูกรบกวนการนอนต้องยกมือขึ้นมาปัดมือของอชิระออกไปร้องประท้วงออกมาเบาๆ"อื้อ""ขี้เซาจังคุณแม่ ลืมแล้วเหรอว่าวันนี้เราจะไปไหนกัน" คนที่ยังอยากนอนต่ออีกนิด ขยับตัวเล็กน้อยดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มและหลับต่อ"ขออีกห้านาทีนะคะ" พึมพำออกมาแทบฟังไม่รู้เรื่อง ทั้งที่ตายังหลับอยู่อย่างนั้นอชิระเห็นความขี้เซาของขนมหวานก็อดไม่ได้ที่จะฝังจมูกลงบนแก้มเนียนนั้นสักสองสามฟอด สูดความหอมเข้าไปเต็มปอดจนเสียงดังฟอดและยังหอมย้ำๆ ไปทั่วหน้า จนขนมหวานต้องปรือตาขึ้นมองและผลักหน้าของอชิระออกห่าง"พี่อชิอย่าแกล้ง""พี่ปลุกขนมต่างหาก ตื่นได้แล้วครับสายแล้วนะ" ขนมหวานยกมือขึ้นปิดปากหาวจนเมื่อยปาก ปรือตาที่แทบจะลืมไม่ขึ้นมองหน้าคนก่อกวน"คุณแม่ขี้เกียจ" บีบจมูกรั้นเบาๆ อย่างมันเขี้ยว"ก็คนมันง่วงนี่น่า”“พี่บอกแล้วใช่ไหม ว่าไม่ให้ดูซีรีส์จนดึกดื่น ช่วงนี้เราติดซีรีส์มากไปรู้หรือเป
พี่ชายสุดที่ร้าย อ้อนเมีย 2
หลังจากนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลมาหลายวัน วันนี้อชิระก็ได้กลับบ้านตามที่ขอร้องออกไป เพราะชายหนุ่มสงสารขนมหวานที่ต้องไปนอนที่โซฟาตัวเล็ก และยังทานอาหารไม่อร่อยถูกปาก แม้ขนมหวานจะไม่ได้แพ้ถึงขั้นอาเจียน แต่เท่าที่สังเกตก็ทานได้แค่อย่างละนิดอย่างละหน่อย จนเขาต้องขอร้องคุณหมอกลับมารักษาตัวที่บ้าน อย่างน้อยๆ ขนมหวานก็จะได้นอนเตียงนุ่มๆ และทานข้าวฝีมือเขาและก็เป็นอย่างที่คิดเมื่อมื้อแรกหลังจากกลับมาอยู่บ้าน ขนมหวานก็ทานอาหารได้มากขึ้น จนเขาที่นั่งมองก็พลอยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อิ่มเอมใจ ที่เห็นภรรยาทานอาหารฝีมือตัวเองจนหมด“พี่อชิไปนั่งพักเถอะค่ะ เดี๋ยวขนมล้างจานเอง”“ครับ” อชิระขยับตัวลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร เดินไปนั่งที่โซฟาตามที่ขนมหวานบอกแต่โดยดี ขนมหวานจึงจัดการเก็บล้างทำความสะอาดจานชามในครัวร่างบางยืนล้างจานอยู่หน้าอ่างล้างจานเพลินๆ อยู่ดีๆ ก็มีวงแขนแกร่งเข้ามาสวมกอดไว้จากทางด้านหลัง บนไหล่ก็มีใบหน้าเจ้าของวงแขนวางคางเกยอยู่ มือหนาลูบหน้าท้องของขนมหวานเบาๆ“มากอดทำไมคะ ขนมบอกให้ไปนั่งไง แผลยังไม่หายดี”“หายดีแล้วครับ พี่ไม่เจ็บแล้ว” ขนมหวานฟังแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆ“พี่นี่จริงๆ เลยนะ”“พ
พี่ชายสุดที่ร้าย อ้อนเมีย 1
จากที่ตั้งใจว่าจะใช้เวลาช่วงที่ถูกพักงานพาขนมหวานไปนั่นไปนี่ ไปเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจกระชับความสัมพันธ์ เป็นอันต้องพับโครงการเก็บใส่กระเป๋า และหอบการกระชับความสัมพันธ์มาอยู่ที่โรงพยาบาลแทน“ขนมครับ” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกเจ้าของชื่อที่นั่งปอกผลไม้อยู่ที่โซฟาเสียงอ้อน ขนมหวานเงยหน้าขึ้นมองคนป่วยที่รู้สึกว่าตั้งแต่เธอยอมยกโทษให้ จะออดอ้อนออเซาะเป็นพิเศษจนน่าหมั่นไส้ และยังกลายเป็นคนมือไวใจเร็วแตะนิดแตะหน่อยหาเศษหาเลยกับเธออยู่ร่ำไปเมื่อมีโอกาส“คะ”“ทำไมไปนั่งไกลจัง มานั่งใกล้พี่หน่อยสิครับ พี่คิดถึง” ทั้งน้ำเสียงทั้งหน้าตา ที่นอนหันหน้ากะพริบตาอ้อนมา ขนมหวานถึงกับส่ายหน้าให้“ไกลที่ไหนคะ จากเตียงมาโซฟาห่างกันไม่ถึงสองเมตรด้วยซ้ำ”“แค่ก้าวเดียว สำหรับพี่ก็ถือว่าห่างแล้วครับ มานั่งนี่นะ”“แต่ขนมปลอกแอปเปิลอยู่นะคะ เดี๋ยวขนมปลอกเสร็จค่อยไปนั่งก็ได้ค่ะ”“ใจร้าย” ว่าแล้วก็ขยับตัวนอนตะแคงข้างหันหลังให้ขนมหวานเสียอย่างนั้น คนถูกงอนใส่ถึงกับอ้าปากค้างพูดไม่ออก แต่ก็ใช่ว่าจะเข้าไปง้อเสียเมื่อไหร่ นั่งปลอกแอปเปิลต่อไปเรื่อยๆ จนลูกสุดท้ายเสร็จเรียบร้อย ถึงจัดการเดินนำจานแอปเปิลไปวางที่โต๊ะและเก็บกวาดเป
พี่ชายสุดที่ร้าย ยอมรับความรู้สึกตัวเอง 2
คนที่แสร้งตีหน้านิ่งและส่ายหน้าปฏิเสธในตอนแรก แทบจะกลั้นยิ้มเอาไว้ไม่อยู่ เมื่อเห็นสีหน้าผิดหวัง แววตาเศร้าสร้อยของอชิระแค่ขอกอดมันจะไปเร้าใจอะไร กับความตื่นเต้นเร้าใจจนเธอหัวใจแทบวายที่อชิระมอบให้ในการวิ่งตามโจรกระชากกระเป๋าความลังเลของเธอก่อนหน้าระหว่างความสัมพันธ์ ความรู้สึก และการตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อไปเรื่องของเธอกับเขานั้น ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอต้องทำเช่นไรต่อไป เธอควรตัดสินใจต่อไปอย่างไรนับจากนี้ขนมหวานโน้มใบหน้าเข้าใกล้คนหน้าเสีย แตะริมฝีปากลงบนเรียวปากหยักเบาๆ ขบเม้มหยอกเย้าทั้งริมฝีปากบนและล่าง จนคนถูกจูบตาเบิกกว้างตกใจ ตื่นเต้นและดีใจ ไม่คิดว่าขนมหวานจะจูบตัวเองแบบนี้ ส่วนขนมหวานเมื่อเห็นอีกคนเอาแต่นั่งนิ่งไม่ตอบโต้จึงผละริมฝีปากออกห่าง“ไม่อยากให้ขนมจูบเหรอ รังเกียจขนมหรือไง ไม่ชอบ...อื้อ”ยังไม่ทันที่ขนมหวานจะเอ่ยจบประโยค อชิระก็คว้าท้ายทอยเล็กโน้มใบหน้าของขนมหวานเข้ามารับจูบจากตัวเองด้วยความเร็ว แม้จะเจ็บแผลที่ต้องขยับตัวบ้าง แต่อชิระไม่สนใจ เพราะจุมพิตหวานนี่ต่างหากที่เขาสนใจมากกว่า เหมือนน้ำทิพย์หล่อเลี้ยงหัวใจ ทำให้หัวใจที่แห้งแล้ง ห่อเหี่ยวมานานแรมเดือนรู้สึกด
