Novel-novel oleh เชื่อมศรี

ความแข็งแกร่งเคลื่อนตัวเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง ลดาที่เพิ่งเสร็จสมไปไม่กี่นาทีเริ่มเสียวขึ้นมาอีกรอบสองแขนเล็กค้ำยันบนเตียงนอน แอ่นบั้นท้ายรับความดุดันที่ถาโถมเข้าใส่ ใบหน้างามเงยเชิดขึ้น ร้องครางออกมาไม่ขาดสาย“อ่า...อี้...อ้ะ อ้ะ...อื้อ”ตับๆๆๆ แจะๆๆๆเสียงร้องครางผสมเสียงเนื้อกระทบกัน และเสียงน้ำหวานดังขึ้นอย่างหยาบโลน แต่กลับกระตุ้นอารมณ์ของทั้งคู่ให้เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆโดยเฉพาะเดฟยิ่งมีความต้องการมากขึ้นเป็นเท่าตัว เอวสอบขยับเข้าออกซอยยิกๆ เข้าใส่รูคับแน่นที่ตอดรัดดีเหลือเกิน แม้จะกระแทกลดามานับครั้งไม่ถ้วน แต่รูของเธอก็ยังคับแน่นเหมือนครั้งแรกไม่มีผิด“อ้า...เสียวโคตรๆ เลยเมียจ๋า” คำว่าเมียที่อีกคนเอ่ยออกมา ทำให้ลดาหัวใจกระตุกวูบ เอี้ยวใบหน้าหันกลับมามอง“คะ คุณป๋าเรียกลดาว่าอะไร...อี้...นะคะ”“เมียครับ เอากับแทบทุกวันแบบนี้ ก็ต้องเป็นผัวเมียกันสิ...ซี้ด...ไหนลองเรียกผัวสิครับ”“อ้ะ...ผัว ผัวขา เมียเสียว...อี้...อย่าบี้เม็ด เมียเสียว” ร่างงามสะท้าน ขนในกายลุกชูชันไปทั้งตัว เมื่อเดฟยื่นมือมาบีบบี้ติ่งเสียวของเธอ“โอ้...ตอดตุบๆ เลยเมียจ๋า” เดฟรวบแขนเรียวของลดาไขว้มาด้านหลัง เอวสอบอัดก

อยากจะใจร้ายไม่สนใจ แต่เมื่อเห็นคนที่นอนข้างกันกระสับกระส่าย เดฟก็ตัดสินใจเปิดไฟหัวเตียงอีกครั้ง และคนที่นอนพลิกไปมาก็ตัวแข็งทื่อราวกับท่อนไม้ เพราะคิดว่าตัวเองจะถูกลงโทษเหมือนที่ผ่านมา“นอนคว่ำหน้าซิ” ลดารีบส่ายหน้าปฏิเสธโดยเร็ว แววตาฉายแววตื่นกลัวออกมาอย่างชัดเจน เพราะกลัวเดฟจะลงโทษตัวเอง“ไม่ได้จะตี แต่เดี๋ยวจะดูก้นว่ามันช้ำหรือเปล่า จะได้หายามาทาให้” ลดาน้ำตาคลอขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ มองหน้าเดฟผ่านม่านน้ำตา จนคนถูกมองขมวดคิ้วมุ่น“ตีแล้วจะมาโอ๋ทำไม จะหายามาทาให้ทำไม ก่อนตีทำไมไม่คิด”“ลดาอย่าดื้อสิ”“ใครกันแน่ที่ดื้อ คุณป๋านั่นแหละที่ดื้อ ขี้โกหก หลอกลวง”“เดี๋ยวๆ ลดา คุณป๋าโกหกหนูเรื่องอะไร”“ก็เรื่องที่ลดาถามคุณป๋าวันนั้นไง วันที่เราไปดินเนอร์กัน คุณป๋าหลอกลดา บอกว่าจะบอกความรู้สึกตัวเองที่มีต่อลดาก็ไม่บอก จนผ่านมาเป็นเดือนก็ยังไม่ยอมพูด และที่ลดาขอออกไปเที่ยวก็เพราะลดาน้อยใจคุณป๋านั่นแหละ” ดวงตากลมโตเอ่อคลอด้วยน้ำตา มือบางกำเข้าหากันแน่น พยายามฝืนกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา“ลดา...”“แต่ความจริง ลดาก็น่าจะรู้ได้ด้วยตัวเอง ว่าการที่คุณป๋าเงียบ เลี่ยงที่จะไม่ตอบมันหมายความว่ายังไง ท

ลดาเดินเข้ามาในห้องนอนของเดฟด้วยความกลัวผสมกับความรู้สึกดื้อรั้นนิดๆ ไม่รู้คนที่นั่งหน้าบึ้งอยู่บนเตียงจะทำอะไร จะกลับมาเป็นเดฟผู้ชายใจร้ายคนเดิมไหมร่างสูงในชุดคลุมอาบน้ำนั่งทอดกายพิงหัวเตียง มองคนที่ยืนอยู่ปลายเตียง แก้วบรั่นดีที่ถืออยู่ในมือถูกยกขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว ก่อนจะวางลงบนโต๊ะข้างเตียงนอน“ถอดชุดนอนออกให้หมด แล้วขึ้นมาบนเตียง” เสียงเข้มเอ่ยสั่งออกไป ในขณะที่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่หญิงสาวไม่วางตาลดาเกิดอาการลำคอแห้งผาก เริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง แต่ถึงอย่างนั้นก็ทำตามที่ชายหนุ่มสั่ง ค่อยๆ ปลดสายชุดนอนเนื้อผ้าซาตินสีขาวที่สวมใส่ให้หลุดออกจากร่างกาย เผยเรือนร่างขาวผ่องเปลือยเปล่าต่อสายตาคมที่จ้องมองมา ก่อนจะไปขึ้นมานั่งคุกเข่าอยู่บนเตียงนอนตามที่เดฟสั่งเดฟมองเรือนร่างเปลือยเปล่ายั่วยวนที่ตัวเองหลงใหล ก็ถึงกับเกิดอารมณ์ปรารถนา อีกทั้งยังเกิดความหึงหวงคนตรงหน้า ที่ปล่อยให้ผู้ชายคนอื่นชิดใกล้“ทำไมถึงปล่อยให้ผู้ชายคนนั้นโอบกอด” เรียวปากอิ่มเม้มเข้าหากันเล็กน้อย ตอบไม่ได้เหมือนกัน เพราะตอนนั้นเธอก็มึนๆ ไม่ได้ระวังตัว เมื่ออีกคนก้มหน้าไม่ตอบคำถาม เดฟก็กระแทกลมหายใจออกมาหนัก“มานอ

เสียงเพลงบรรเลงในจังหวะเร้าใจ พาให้หญิงสาวที่ออกมาดื่มขยับสะโพกโยกย้ายตามจังหวะของเสียงเพลง ด้วยรูปร่างสมส่วนและยังมีส่วนเว้าส่วนโค้งที่ชัดเจน บวกกับชุดที่สวมใส่เป็นเดรสรัดรูปสีดำสั้นเลยบั้นท้ายลงมาเล็กน้อยเท่านั้นยังไม่พอ ด้านหน้ายังแหวกลึกเผยความอวบอิ่มขาวเนียนของทรวงอกคู่งาม พาให้ชายหนุ่มที่พบเห็นมองตามตาเป็นมัน แต่หญิงสาวเจ้าของเรือนร่างสุดเซ็กซี่ยั่วยวน กลับไม่ได้สนใจ เอาแต่ขยับสะโพกโยกย้ายอย่างสนุกสนาน“นี่ลดา มันดึกแล้วนะ กลับกันเถอะ” แพมเพื่อนสนิทสะกิดเรียกเพื่อนสาว เมื่อใกล้เวลาร้านปิดเข้าไปทุกที“ยังไม่อยากกลับเลยอะ กำลังสนุก” ลดาตะโกนแข่งกับเสียงเพลงตอบกลับมา“เดี๋ยวพ่อเลี้ยงแกก็ได้มาลากคอกลับบ้านหรอก” มาแล้วอย่างไร เธอไม่สนใจหรอก ก็เพราะพ่อเลี้ยงของเธอนั่นแหละ คือต้นเหตุที่ทำให้เธอออกมาเที่ยวแบบนี้ตั้งแต่วันนั้นเดฟก็ยังไม่ยอมบอกเธอเสียที ว่าชายหนุ่มรู้สึกกับเธอเช่นไร ถามครั้งใดก็เอาแต่บ่ายเบี่ยง แต่เธอก็พอจะรู้และเข้าใจ ว่าเขาคงเห็นเธอเป็นแค่ของเล่นใกล้มือ ไม่คิดจะจริงจังหรือรู้สึกอะไรกับเธอ ที่เขาเปลี่ยนมาทำดีก็เพราะคงกลัวเธอหนีไป จะไม่มีของเล่นอย่างเธอไว้ระบายความใคร่เ

“อ้ะ...อืม” ลดาครวญครางออกมาเบาๆ ขมิบรูรักติดๆ กันเป็นการตอบรับ“ขมิบใหญ่เลยเด็กดี น้ำเยิ้มเชียวนะ นั่งคร่อมบนตักคุณป๋าสิครับ” เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ พร้อมกับนิ้วที่เริ่มวนคลึงติ่งเนื้อเบาๆ ลดาที่ถูกมอบความเสียวให้ ก็รีบขยับตัวนั่งคร่อมตามที่เดฟสั่ง“ถอดกางเกงคุณป๋าออกสิครับ” พูดจบแทนที่เดฟจะนั่งนิ่งให้หญิงสาวจัดการกับกางเกงตัวเอง แต่ชายหนุ่มกลับยื่นหน้าไปซุกไซ้สูดดมความหวานจากแก้มนุ่ม ฉกริมฝีปากลงบนหัวนมของหญิงสาว ตวัดลิ้นเลียชิมยอดทั้งซ้ายและขวาลดาแอ่นหน้าอกสู้มือและปากอย่างสมยอม ส่วนมือก็ยื่นลงมารูดรั้งแท่งเนื้อที่ขยายตัวเต็มฝ่ามือเล็ก มอบความเสียวตอบแทนให้ชายหนุ่มเช่นเดียวกัน“อืม” เดฟร้องครางออกมาเบาๆ ในลำคอ เมื่อมือเล็กยังรูดรั้งไม่ยอมหยุด ชายหนุ่มจึงพานิ้วเข้าไปในทักทายในรูรักของหญิงสาวบ้าง ขยับนิ้วเข้าออกในรูสวาทที่เต็มไปด้วยน้ำหวาน“อ้ะ” ลดาสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อนิ้วเข้ามาในรูรักของเธอ และขยับนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะรัวเร็วอย่างสม่ำเสมอ“คะ คุณป๋า อ้ะ” มองดูลิ้นสากกำลังละเลงเข้าใส่หัวนมของเธอก็ยิ่งเสียว ยิ่งเห็นสายตาคมที่มองขึ้นมายังเธอก็ยิ่งต้องการให้เขาเข้ามาเติมเต็ม“รัดแ

ตั้งแต่กลับมาจากทะเลวันนั้น ลดารู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเธอและเดฟพัฒนาขึ้นมาก ชายหนุ่มเปลี่ยนไปมากทีเดียว ไม่ใจร้ายหรือชอบพูดอะไรทำร้ายจิตใจเธอเหมือนเมื่อก่อน มิหนำซ้ำยังกลายเป็นคนอ่อนโยนอบอุ่น ทำให้ลดามีความสุขมากขึ้น และภาวนาให้เดฟในเวอร์ชันนี้เป็นแบบนี้ตลอดไปและวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่เดฟสร้างความแปลกใจให้ลดา เพราะชายหนุ่มพามาดินเนอร์ที่โรงแรมหรูบนชั้นสูงสุด ที่สามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์ในยามค่ำคืน และยังเลือกเป็นโซนส่วนตัวที่ไม่มีคนพลุ่งพล่านภายในห้องมีเพียงโซฟาสีแดงเลือดนกตัวเดียว ที่หันหน้าไปยังวิวเบื้องหน้าเป็นกระจกใส มองเห็นวิวในยามค่ำคืนของเมืองหลวง“ชอบไหม” เสียงทุ้มกระซิบถามคนที่นั่งเคียงข้าง เดฟตวัดวงแขนรั้งร่างบางเข้ามาใกล้“ชอบค่ะ คุณป๋าใจดีจัง ลดาอยากให้คุณป๋าใจดีแบบนี้ตลอดไป” เดฟจุมพิตลงบนหน้าผากนูนเบาๆ เชยคางมนให้หญิงสาวเงยหน้าขึ้นสบตากัน“คุณป๋าสัญญาว่าจะน่ารักกับหนูแบบนี้ตลอดไป จนกว่าหนูจะเบื่อคุณป๋า” คนฟังใจเต้นระส่ำ ริมฝีปากอิ่มแย้มรอยยิ้มหวานดีใจ สวมกอดเอวสอบคืนกลับ“ลดาไม่มีวันเบื่อคุณป๋าหรอกค่ะ คุณป๋าต่างหากที่จะเบื่อลดา”“แต่คุณป๋าแก่กว่าหนู พอหนูเรียนจบ หนูอ

วันหยุดสุดสัปดาห์อชิระและครอบครัวพากันมาเที่ยวทะเล และเป็นการเที่ยวทะเลครั้งแรกของหนูน้อยอคิณที่ย่างเข้าสู่สองขวบ อชิระยืนล้วงกระเป๋ากางเกงขาสั้นมองดูภรรยาและลูกชายกำลังก่อปราสาททรายในเวลาช่วงเย็น บรรยากาศไม่ร้อนและมีลมโชยเย็นสบายเสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยของแก้วตาดวงใจของชายหนุ่มดังแว่วมาตามสายลมให้ได้ยิน เรียกรอยยิ้มจากอชิระตามไปด้วย อดไม่ได้ที่จะไม่เก็บภาพน่ารักแบบนี้ไว้ เมื่อถ่ายรูปภรรยาและลูกจนพอใจจึงเดินเข้าไปสมทบ แต่เท้าก็ต้องชะงักเมื่อมีชายหนุ่มที่ไหนก็ไม่รู้วิ่งเข้ามาเก็บลูกบอลที่กลิ้งมาข้างภรรยาและลูก“ขอโทษนะครับ ไม่รู้ว่าบอลถูกคุณกับลูกหรือเปล่า” ชายหนุ่มเอ่ยถามพลางยิ้มให้ กลัวลูกบอลที่ตัวเองและเพื่อนเล่นนั้นจะมาถูกทั้งสองคนเข้า“ไม่ค่ะ” ขนมหวานตอบกลับตามมารยาท“นี่ลูกชายคุณเหรอครับ น่ารักจังเลยนะครับ”“ยับ น้อนคิณเป็นยูกคูมแม่ยะนม” เด็กน้อยที่กำลังเล่นทรายอยู่เงยหน้าขึ้นมาบอกชายหนุ่ม ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มที่ฉายแววหล่อมาแต่ไกล มองผู้ชายที่เข้ามาพูดคุยกับแม่ของตัวเองไม่เป็นมิตรเท่าไหร่ จากนั้นก็ลุกเดินเข้ามากอดคอแม่ตัวเองไว้ ราวกับกำลังปกป้องแม่จากผู้ชายคนอื่นแทนพ่อชายหนุ่มท

ผ่านมาหนึ่งปีสำหรับชีวิตคู่ที่มีพยานรักมาหนึ่งคนของขนมหวานและอชิระ ทุกอย่างราบรื่นไม่มีอุปสรรคใดเข้ามากวนใจทั้งคู่ ครอบครัวอบอุ่นไม่มีการทะเลาะเบาะแว้งเกิดขึ้นจะมีก็แต่อชิระเท่านั้นที่ดูเหมือนจะขี้น้อยใจเหลือเกินในช่วงนี้และยังติดเธอแจยิ่งกว่าอะไร เธอแทบจะขยับตัวไปไหนไม่ได้มิหนำซ้ำยังแทบไม่ให้เธอออกไปนอกบ้านเลยด้วยซ้ำ โดยให้เหตุผลว่าไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนมองเธอ หวงเธอ หึงเธอ และที่สำคัญกลัวเธอเห็นผู้ชายที่หล่อกว่า หน้าตาดีกว่าแล้วจะทิ้งตัวเองไป ไม่ว่าจะฟังกี่ครั้งขนมหวานก็ส่ายหน้าและหัวเราะออกมาทุกทีและวันนี้ขนมหวานก็ขอแหกกฎเสียหน่อย ด้วยการพาลูกชายมาหาอชิระที่มหาวิทยาลัย อุ้มลูกชายออกจากลิฟต์ตรงมายังห้องทำงานของอชิระ ไม่รู้ว่าชายหนุ่มเห็นเธอกับลูกมาโผล่ที่นี่จะเป็นอย่างไร จะดุเธอไหม จะต่อว่าเธอหรือเปล่านะ หรืออาจจะงอนเธอก็เป็นได้ที่พาลูกมาหาโดยไม่บอกไม่กล่าวขนมหวานไม่เคาะประตูห้องให้เสียเวลา เมื่อมาถึงห้องทำงานก็จัดการเปิดประตูห้องทำงานเข้าไปทันที“เซอร์ไพรส์!”อชิระที่กำลังนั่งทำงานหน้าเครียดอยู่ เมื่อได้ยินเสียงคุ้นหูดังขึ้นก็รีบเงยหน้าขึ้นมองไปยังประตูห้อง“ขนม อคิณ มาได้ยังไงเ

เสียงหวีดร้องดังขึ้นในยามค่ำคืนที่เงียบสงัด ร่างสองร่างเกี่ยวพันกันแนบแน่นด้วยความรัญจวน ร่างบอบบางน่าทะนุถนอมบัดนี้กำลังถูกความแข็งแกร่งทำร้ายด้วยการกระแทกกระทั้นเข้าใส่อย่างไม่ออมแรง เรียวขายาวถูกยกพาดขึ้นบนบ่าหนาทั้งสองข้าง"อื้อ...อี้...พี่อชิขา...อื้ม..." เสียงหวานร้องครางออกมาไม่ขาดสาย ใบหน้างามสะบัดไปมาด้วยความทรมาน"อ้า...ว่าไงครับที่รัก" เอวสอบควงวนเชื่องช้าแนบแน่นเพื่อยืดเวลาความเสียวออกไปอีกสักหน่อย มองภรรยาสาวแสนสวยที่นอนบิดเร่าอยู่ใต้ร่างด้วยความเสน่หา มือหนาลูบไล้เรียวขาสวยแผ่วเบา มองทรวงอกคู่ใหญ่ที่ใจปรารถนาอยากบีบขยำนับวันอชิระยิ่งรู้สึกว่าตัวเองยิ่งหลงรักขนมหวานมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งหลังจากที่ขนมหวานคลอดลูกออกมา ร่างบางก็ดูเหมือนจะสวยขึ้นผิดหูผิดตา ผิวพรรณเปล่งปลั่งจนเขาหวงมากขึ้นกว่าเดิมไม่อยากให้เธอออกไปข้างนอกเสียด้วยซ้ำ อยากเก็บเธอไว้ดูคนเดียว อยากเห็นร่างอรชรสวยงามนี้คนเดียว"อื้อ..เร็วๆ ค่ะ ขนม อื้อ...ขนมเสียว""พี่ก็เสียวขนมจ๋า มันรัดแน่นมากพี่จะเสร็จแล้วครับ""งื้อ...เสร็จ...อื้อ...เสร็จเลยค่ะเดี๋ยวลูกตื่น" ขนมหวานเร่ง กลัวลูกน้อยที่เพิ่งหลับไปได้ไม่ถึงชั่วโมงจ

“คลอดหรือยังวะ ลูกครับอย่าให้แม่ปวดนานนะ รีบๆ ออกมาได้แล้ว พ่ออยากเห็นหน้าใจจะขาดแล้วเนี่ย” อชิระบ่นออกมา พลางเดินไปเดินมา เป็นห่วงขนมหวานก็เป็นห่วง ตื่นเต้นก็ตื่นเต้น ที่จะได้เจอหน้าลูกชายเสียทีเขายังจำวินาทีที่ขนมหวานบอกว่าปวดท้องได้ขึ้นใจ ตอนนั้นเขาทั้งตกใจและดีใจจนทำอะไรไม่ถูก แทบจะอุ้มขนมหวานจับยัดใส่รถมาด้วยซ้ำ ดีที่ขนมหวานวางแผนไว้เรียบร้อยเตรียมข้าวของเครื่องใช้ไว้ในรถไว้รอ ตั้งแต่รู้กำหนดการวันคลอดไม่อย่างนั้นไม่อยากจะคิดเลยว่าเขาจะเป็นยังไง คงทำอะไรไม่ถูกลนลานไปหมด สุดท้ายก็คงไม่ได้อะไรติดมือมาสักอย่าง“ญาติคุณขนมหวานเชิญด้านในค่ะ” เสียงที่ประกาศออกมาจากห้องคลอด เรียกสติของอชิระให้กลับเข้ามา รีบผลักประตูห้องเข้าไปด้วยความเร็วอชิระในชุดปลอดเชื้อเดินเข้ามาหาขนมหวานและลูกชายที่นอนอยู่บนเตียงพักฟื้น นัยน์ตาของชายหนุ่มแดงก่ำน้ำตารื้นขอบตา มองลูกชายตัวแดงจ้ำม้ำที่เห็นแค่ใบหน้าด้วยความตื่นตันและรักจนสุดหัวใจ จับมือขนมหวานมากุมไว้แน่น“เป็นยังไงบ้าง เจ็บมากไหม” เอ่ยถามเสียงสั่น ประคองใบหน้าของขนมหวานที่มีน้ำตาคลอไม่ต่างกัน“ไม่ค่ะ”“ลูกน่าชังมากเลย หน้าเหมือนขนมกับพี่เลย” ขนมหวาน

อชิระจับมือขนมหวานเดินออกมาจากวัด หลังจากที่ทั้งคู่มาเลี้ยงเพลพระที่วัดเป็นการทำบุญให้บิดามารดาที่จากไปในวันครบรอบวันเสียชีวิตของท่านทั้งสอง หลังจากที่ตลอดสองปีที่ผ่านมา ต่างคนต่างมาไม่ได้มาด้วยกันเช่นวันนี้ทั้งคู่เดินมายังเจดีย์ที่บรรจุอัฐิของท่านทั้งสอง ขนมหวานวางพวงมาลัยที่ซื้อมาลงด้านหน้า ตามด้วยอชิระก็วางพวงมาลัยลงข้างขนมหวานเช่นกัน"คุณพ่อคุณแม่ครับ วันนี้ผมกับน้องมาทำบุญให้คุณพ่อคุณแม่นะครับ" อชิระมองรูปถ่ายของบุพการีทั้งสองท่านที่ยิ้มมาให้ ชายหนุ่มก็อดที่จะยิ้มตอบกลับไปไม่ได้ แม้ท่านทั้งสองจะไม่เห็นก็ตาม หรือท่านอาจจะกำลังมองลงมาจากสวรรค์ก็เป็นได้"คุณพ่อคุณแม่คะ ขนมกับพี่อชิมีข่าวดีมาบอกคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะคะ" ขนมหวานส่งยิ้มให้บุพการีในรูปไม่ต่างจากอชิระ และหันมายิ้มให้กัน มือสองข้างกระชับกันไว้แน่น"ผมกับน้อง กำลังจะมีลูกด้วยกันแล้วนะครับ คุณพ่อกับคุณแม่กำลังจะมีหลานแล้วนะครับ แถมยังเป็นหลานผู้ชายอีกด้วย คุณพ่อกับคุณแม่ว่าลูกจะหน้าตาเหมือนผมไหมครับ ถ้าเหมือนนี่คือหล่อมากๆ เลยนะ""แต่ถ้าเหมือนขนมก็คงเป็นผู้ชายที่น่ารักเหมือนกัน ขนมสัญญานะคะว่าจะเลี้ยงหลานของคุณปูคุณย่าให้ดีที่

เป็นอีกหนึ่งเช้าที่แสนสดใสและเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม อชิระนอนมองภรรยาที่ดูจะสวยมากขึ้นกว่าเดิมเป็นไหนๆ เมื่อขนมหวานอายุครรภ์ได้เจ็ดเดือน นิ้วแกร่งประคองใบหน้างามของภรรยาสาวไว้เกลี่ยแก้มเนียนเล่นแผ่วเบา เลยมายังจมูกรั้นใช้นิ้วเขี่ยเล่นไปมา จนคนถูกรบกวนการนอนต้องยกมือขึ้นมาปัดมือของอชิระออกไปร้องประท้วงออกมาเบาๆ"อื้อ""ขี้เซาจังคุณแม่ ลืมแล้วเหรอว่าวันนี้เราจะไปไหนกัน" คนที่ยังอยากนอนต่ออีกนิด ขยับตัวเล็กน้อยดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มและหลับต่อ"ขออีกห้านาทีนะคะ" พึมพำออกมาแทบฟังไม่รู้เรื่อง ทั้งที่ตายังหลับอยู่อย่างนั้นอชิระเห็นความขี้เซาของขนมหวานก็อดไม่ได้ที่จะฝังจมูกลงบนแก้มเนียนนั้นสักสองสามฟอด สูดความหอมเข้าไปเต็มปอดจนเสียงดังฟอดและยังหอมย้ำๆ ไปทั่วหน้า จนขนมหวานต้องปรือตาขึ้นมองและผลักหน้าของอชิระออกห่าง"พี่อชิอย่าแกล้ง""พี่ปลุกขนมต่างหาก ตื่นได้แล้วครับสายแล้วนะ" ขนมหวานยกมือขึ้นปิดปากหาวจนเมื่อยปาก ปรือตาที่แทบจะลืมไม่ขึ้นมองหน้าคนก่อกวน"คุณแม่ขี้เกียจ" บีบจมูกรั้นเบาๆ อย่างมันเขี้ยว"ก็คนมันง่วงนี่น่า”“พี่บอกแล้วใช่ไหม ว่าไม่ให้ดูซีรีส์จนดึกดื่น ช่วงนี้เราติดซีรีส์มากไปรู้หรือเป

“น้องแพรวไม่วิ่งค่ะเดี๋ยวล้ม”“น้องแพรวคะ ม้าบอกว่าไม่ให้วิ่งยังไงล่ะคะ”“วิ่งเลยครับลูก วิ่งมาหาป๊าเร็ว ป๊ารอตรงนี้”นั่งคือประโยคของสองสามีภรรยาที่ดังขึ้นไล่เลี่ยกัน เพื่อบอกลูกสาวที่กำลังวิ่งเล่นในสวนของดอกทานตะวันนับสิบไร่ เหลืองอร่ามสวยงามในช่วงเช้า ที่พระอาทิตย์ทอแสงแดดอ่อนๆ ยังไม่แรงกล้าจนร้อนระอุแพรวพลอยในวัยสองขวบกว่า ถูกพามาเที่ยวที่ไร่ทานตะวัน ไม่ใช่ความต้องการของหนูน้อย แต่เหมือนจะเป็นความต้องการของผู้เป็นพ่อมากกว่า ที่อยากพาครอบครัวมาที่นี่ และนี่ก็นับว่าเป็นครั้งแรกในการเที่ยวต่างจังหวัดของครอบครัว“เฮียก็ชอบตามใจลูกตลอด” อดไม่ได้ที่จะดุให้สามี ที่ชอบตามใจลูกสาว ส่วนเธอก็คือนางร้ายในสายตาลูกสาวไปแล้ว ที่ชอบขัดใจอยู่เสมอ“เฮียไม่ได้ตามใจครับ เฮียก็แค่อยากให้ลูกได้วิ่งเล่นเฉยๆ เฮียรักพริ้งนะ”พริ้งพลอยจะด่าก็ด่าไม่ได้ เพราะเฮงรู้จุดอ่อนชอบบอกรักเธอเป็นการปิดท้าย ทำให้ประโยคที่เตรียมจะต่อว่ากลืนหายไปในลำคอ“ตลอดเลยนะ”“ก็เฮียรักพริ้งจริงๆ นี่น่า”“ปาค่า” เสียงเล็กของลูกน้อย พร้อมกับมือเล็กๆ ที่จับชายเสื้อผู้เป็นพ่อและดึงเบาๆ ทำให้เฮงต้องย่อตัวลงนั่งให้อยู่ในระดับเดียวกันกั

การมีภรรยาสวยนี่มันก็ไม่ใช่เรื่องดีเสมอไปสินะ ยิ่งเป็นคนสวยอัธยาศัยดียิ่งไม่ดีเข้าไปใหญ่ เพราะพวกผู้ชายหน้าหม้อจ้องจะมาอ้อล้ออยู่บ่อยๆแม้จะรู้อยู่เต็มอก เห็นอยู่เต็มตา ว่าผัวเขานั่งอยู่ตรงนี้ ก็ยังไม่วายจะพูดกับภรรยาเขาเสียงอ่อนเสียงหวาน ตาหวานเยิ้มมันน่าเดินไปควักลูกตาออกซะจริงๆ“พริ้งจ๋า ลูกคิดถึงแล้วครับ” เฮงร้องตะโกนไปขัดจังหวะ เมื่อการสนทนาระหว่างภรรยาคนสวย กับเสี่ยไร้อ้อยอย่างเสี่ยบำรุงกำลังออกรสออกชาติพริ้งพลอยหันมาถลึงตาใส่เฮง ด้วยรู้ดีว่าเฮงหึงตัวเองมากแค่ไหน เห็นเธอคุยกับเสี่ยบำรุงหรือลูกค้าผู้ชายนานๆ ก็ออกอาการหึงหวงจนขึ้นหน้า เข้ามาขัดจังหวะแบบนี้ทุกที“ถ้าอย่างั้นเสี่ยกลับก่อนนะ วันหน้าจะพาคนงานมาอุดหนุนใหม่”“ได้เลยค่ะเสี่ย พริ้งยินดีต้อนรับเสมอค่ะ”“งั้นเสี่ยไปล่ะ”“จ้า” พริ้งพลอยยิ้มให้ลูกค้าเจ้าประจำ ที่เดินออกจากร้านไป จวบจนเสี่ยบำรุงขึ้นรถ จึงได้หุบยิ้มและหันมามองหน้าสามี ที่นั่งหน้าบึ้งไม่สบอารมณ์อยู่ที่โต๊ะ“จะยิ้มอะไรนักหนา” ใบหน้าหล่อเหลาบูดบึ้งแสนงอน พริ้งพลอยเห็นแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้า“ก็เสี่ยเขาเป็นลูกค้านี่คะ ก็ต้องยิ้มให้ลูกค้าสิ”“แต่เสี่ยนั่นไม่ได้อยากเป

อยากโอบกอดเธอไว้ในอ้อมแขนแบบนี้ตลอดไป อยากตื่นมาแล้วเห็นหน้าเธอเป็นคนแรก อยากทำหน้าที่สามีและพ่อที่ดีให้ทั้งเธอและลูกสาว นั่นคือสิ่งที่เฮงปรารถนามากที่สุดในชีวิตเพราะกว่าจะมีวันนี้ได้ ชายหนุ่มก็ต้องเรียนรู้อะไรหลายอย่าง จากหลายเหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามา จนเกือบทำให้เขาต้องเสียภรรยาและลูกสาวที่น่ารักไปสุดท้ายเฮงก็ยังอยากขอบคุณพริ้งพลอยอยู่ทุกวัน ที่มอบโอกาสครั้งสำคัญและยิ่งใหญ่นี้ให้ ขอบคุณที่เธอยอมให้เขารักเธออีกครั้ง“ปะปา ปะปา” เสียงเล็กเอ่ยเรียกผู้เป็นพ่อ ร่างจ้ำม่ำของหนูน้อยวัยขวบเศษคลานเข้ามาหาผู้เป็นพ่อที่นั่งเล่นอยู่บนโซฟาเฮงยิ้มให้ลูกสาวสุดที่รัก ขยับตัวลงนั่งที่พื้นด้านล่าง ยื่นมือไปด้านหน้า พร้อมรับลูกสาวที่กำลังคลานเข้ามาหา“ว่าไงครับคนเก่งของปะป๊า มาครับมาหาป๊าเร็ว” หนูน้อยได้ยินเสียงที่คุ้นเคยตั้งแต่อยู่ในท้อง ก็ยิ่งรีบคลานเข้ามาใกล้ สุดท้ายก็พาร่างจ้ำม่ำเข้ามาสู่อ้อมกอดของผู้เป็นพ่อได้สำเร็จ และยังได้รางวัลเป็นหอมฟอดใหญ่ทั้งแก้มซ้ายและขวา“แก้มลูกสาวป๊าหอมที่สุดเลยค่ะ หอมๆๆ” เฮงฟัดจมูกลงบนแก้มนิ่มนั้นอีกครั้งอย่างมันเขี้ยว หนูน้อยก็หัวเราะเอิ๊กอ๊ากชอบใจเสียงหัวเราะและประ

ให้โอกาสยังไม่ทันไร ไอ้ผัวเฮงซวยก็ทำตัวมีพิรุธให้เห็นซะแล้ว ท่าทางลับๆ ล่อๆ มีลับลมคมใน เหมือนมีอะไรปิดปังไม่อยากให้รู้ ยิ่งทำให้พริ้งพลอยอยากรู้มากขึ้นจากเดิมจากที่ต้องมารับกลับไปส่งที่บ้านหลังจากเก็บร้านเสร็จ ก็บอกให้พริ้งพลอยกลับบ้านเองไปก่อน เป็นแบบนี้มาสามวันแล้วไหนจะเวลากลางคืนที่อยู่ด้วยกันที่บ้าน หลังจากพาลูกสาวเข้านอน เฮงก็ชอบมานั่งดูโทรศัพท์ที่โซฟาด้านนอก เมื่อเห็นเธอเดินเข้าไปหา ก็ทำตัวมีพิรุธน่าสงสัย ครั้นถามว่าทำอะไรก็บอกว่าไม่มี แบบนี้ยิ่งน่าสงสัยเข้าไปใหญ่“นี่อย่าบอกนะ ว่ามึงตัดสินใจผิดอีกแล้วอีพริ้ง เห้อ!”“บ่นอะไรพี่พริ้ง” จอยเอ่ยถาม เมื่อได้ยินพริ้งพลอยพึมพำอะไรออกมาสักอย่าง ในระหว่างที่ช่วยกันเก็บร้าน“ก็เฮยน่ะสิจอย พี่ว่าเฮียดูมีพิรุธยังไงก็ไม่รู้”“ยังไงพี่”“ก็ชอบทำตัวลับๆ ล่อๆ ดูแต่โทรศัพท์พอเห็นพี่ก็รีบวาง หรือว่าเฮียจะแอบคุยกับผู้หญิงคนไหนอีก”“ไม่หรอกมั้งพี่พริ้ง กว่าพี่เฮงจะทำให้พี่ใจอ่อนได้ ใช้เวลาเกือบปี นี่เพิ่งจะกลับไปคืนดีกันได้แค่เดือนกว่า จะหาผู้หญิงคนใหม่คุยแล้วอย่างนั้นเหรอ ไม่ใช่มั้ง”“แล้วทำไมเฮียถึงทำตัวมีพิรุธล่ะ”“คำถามนี้ พี่พริ้งก็ต้องเป็น

“ลูกหลับแล้วเหรอคะ” เฮงเดินเข้ามานั่งลงข้างแม่ของลูกส่งยิ้มบางให้“ใช่ เหนื่อยไหม” คำนี้ต้องเป็นพริ้งพลอยหรือเปล่าที่เอ่ยถามเฮง แต่เฮงกลับเป็นฝ่ายถามเธอทุกวันว่าเธอเหนื่อยไหมทั้งที่เขาทำงานหนักมากกว่าเธอมากนัก ไหนจะงานที่ร้านรับซื้อของเก่า งานที่ร้านก๋วยเตี๋ยว และยังต้องมาช่วยเธอเลี้ยงลูกอีก กว่าจะได้นอนพักก็ดึกดื่น ยังต้องตื่นแต่เช้าไปซื้อของให้เธอที่ตลาด“พี่” เฮงเลิกคิ้วขึ้นมองหน้าคนที่เรียกตัวเอง ก็เห็นถึงแววตาประหม่าที่มองมายังเขา“พี่เหนื่อยไหม” เพียงแค่คำถามง่ายๆ แต่ทำให้เฮงน้ำตารื้นขอบตาขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ไหนจะก้อนแข็งๆ ที่วิ่งมาจุกที่ลำคออีก จึงได้แต่ส่ายหน้าแทนคำตอบ“พี่จะร้องไห้เหรอ” เพราะเห็นน้ำตาคลอเบ้าและนัยน์ตาแดงก่ำของเฮงทันทีที่สิ้นเสียงถาม น้ำตาของลูกผู้ชายก็ไหลลงมาอย่างกลั้นไม่ไหว ดึงพริ้งพลอยเข้ามากอดเอาไว้ไม่อยากให้หญิงสาวเห็นน้ำตาของตัวเอง รีบใช้มือเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าแต่พริ้งพลอยก็ผละตัวออกห่าง มองหน้าที่เปื้อนด้วยน้ำตาของเฮงด้วยความไม่เข้าใจ ว่าเขาร้องไห้ด้วยเรื่องอะไร“พี่ร้องไห้ทำไม” เฮงรีบใช้หลังมือปาดน้ำตาออกลวกๆ ส่งยิ้มให้คนตรงหน้า“เฮียแค่...เฮีย

“ไม่เคยรู้มาก่อนเลย ว่ามึงจะใจแข็งได้มากขนาดนี้ ใจแข็งตั้งแต่ลูกอยู่ในท้อง จนตอนนี้ลูกออกมาลืมตาดูโลก ก็ยังไม่ใจอ่อนให้พ่อของลูกอีก”ไข่ลากเก้าอี้มานั่งข้างเพื่อนสาว ที่นั่งพับผ้าอ้อมที่โซฟาภายในบ้าน ส่วนลูกน้อยก็ถูกคุณพ่อของแกพาเข้านอนในห้องพริ้งพลอยคลอดลูกสาว ร่างกายแข็งแรงจ้ำม่ำ ด้วยน้ำหนักสามโลกว่าออกมาได้เดือนเศษแล้วและคนที่มาคอยช่วยเลี้ยงคงหนีไม่พ้นพ่อของลูก ที่หยิบจับงานทุกอย่างแทนเธอไม่ว่าจะเป็นงานบ้าน อาหารการกิน รวมไปถึงซักเสื้อผ้าลูกน้อยรวมทั้งของเธอ อาบน้ำ พาเข้านอน เฮงทำเป็นหมดทุกอย่างซึ่งพริ้งพลอยเองก็ยังแปลกใจ และเพิ่งมารู้ความจริงจากไฮ ว่าเฮงไปเข้าคอร์สเรียนสำหรับคุณพ่อคุณแม่มือใหม่ก่อนที่เธอจะคลอด“ก็ไม่ได้ใจแข็งอะไรนะ”“ไม่ได้ใจแข็ง แต่ก็ไม่ยอมกลับไปคืนดีกับพ่อของลูกเนี่ยนะ”“และที่ให้มาวุ่นวาย เดินเข้าเดินออกภายในบ้านได้แบบนี้ ไม่เรียกว่าใจอ่อนอีกเหรอ”“ก็แค่ทำหน้าที่พ่อไง แกกูรู้ว่าพี่เฮงเขาอยากทำหน้าที่ผัวด้วย”“ผัวที่ดีคือผัวใหม่” ไข่เบะปากใส่เพื่อนรักไปหนึ่งที“ไม่ใช่ผัวเก่าคนโปรดเหรอ ถึงได้ไม่เปิดใจให้ใครสักที”“ตอนนั้นท้องโย่ขนาดนั้น ใครจะมาสนใจ”“ตอนนี้ก็

"อ่อย...อ้ะ...แด๊ดดี้ขา""ว่าไงเด็กดีเสียวใช่ไหม...อ่า...ลูกชุบดูสิ หอยลูกชุบมันกินแท่งเนื้อแด๊ดดี้อร่อยเชียว ตอดดีเป็นบ้า อ้า" เสียงกระเส่าเอ่ยบอก พร้อมกับขยับเอวพาแท่งเนื้อเคลื่อนตัวออกมาให้หญิงสาวได้เห็นว่าร่องสวาทตอดรัดแท่งเนื้อดีขนาดไหนลูกชุบขมิบรูสวาทรัดแน่นเมื่อเห็นว่าความใหญ่โตขยับเขยื้อนเคลื่อนตัวเข้าออกในรูสวาทของเธออย่างช้าๆ ความคับแน่นชวนอึดอัดขยับเขยื้อนเข้าออกไม่ขาดสายกลีบดอกสองข้างพลิ้วไหวเข้าออกตามแรงขับเคลื่อนที่เริ่มเคลื่อนตัวแรงขึ้นเรื่อยๆจนเธอมองตามแทบไม่ทัน ความดุดันความร้อนแรงของปรมะทำให้เธอร้องครวญครางออกมาไม่ขาดสาย"อี้...อ้ะ...อืม...เสียวแด๊ดดี้ขาชุบเสียว” ปรมะไม่ได้สนใจเสียงร้องครางแต่อย่างใด ยังคงกระแทกกระทั้นกระหน่ำความดุดันเข้าใส่ผนังอ่อนนุ่มอย่างบ้าคลั่งเอวสอบขยับเข้าออกไม่มีทีท่าว่าจะเหนื่อยหรือหมดแรง ยังเพิ่มความเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ เสียด้วยซ้ำไม่สนใจว่าเอกสารที่วางกองอยู่จะร่วงหล่น แม้แต่แก้วกาแฟที่ลูกชุบนำมาวางไว้ให้ก่อนหน้าก็ไม่สนใจ"อ้า...แด๊ดดี้ก็เสีย

หลังจากตกลงคบหาดูใจเป็นแฟนกัน ก็ผ่านมาร่วมเดือนเห็นจะได้ ทว่าเมื่ออยู่ที่มหาวิทยาลัย ทั้งสองคนก็ใช้ชีวิตปกติเหมือนดังที่ผ่านมา ไม่ได้แสดงออกชัดเจนว่าทั้งคู่คือแฟนกันเหตุผลที่ยังทำตัวเช่นเดิมไม่ได้มาจากปรมะ แต่มาจากลูกชุบเองต่างหาก ที่ไม่อยากเปิดเผยต่อคนอื่นในมหาวิทยาลัย เพราะเป็นห่วงภาพลักษณ์ของปรมะจะเสียหาย อาจจะมีข่าวลือไปในทางเสื่อมเสีย ที่อธิการบดีของมหาวิทยาลัย มีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวกับนักศึกษาซึ่งปรมะก็ได้บอกลูกชุบไปแล้วว่าไม่เป็นไร ชายหนุ่มไม่ได้ห่วงเรื่องภาพลักษณ์ถึงขนาดนั้น และอีกอย่างชายหนุ่มก็อยากให้เกียรติลูกชุบเช่นกัน แต่ลูกชุบก็ยังยืนกรานที่จะทำเช่นนั้น ปรมะจึงต้องปล่อยเลยตามเลย“แอบเอากาแฟมาวางไว้อีกแล้วเหรอ แด๊ดดี้บอกแล้วไงครับว่าไม่ต้อง” เมื่อเปิดประตูห้องทำงานเข้ามา ก็เห็นว่าคนที่เพิ่งแยกกันเมื่อไม่กี่นาที ก่อนถึงหน้ามหาวิทยาลัย กำลังวางแก้วกาแฟลงที่โต๊ะทำงานลูกชุบหันมายิ้มให้ เดินเข้ามาสวมกอดร่างกำยำของปรมะ พร้อมกับหอมแก้มสากชายหนุ่มไปฟอดใหญ่“ชุบอยากทำให้แด๊ดดี้นี่คะ”“ดื้อนักนะเรา”

คนที่เพิ่งเสร็จสมไปได้ไม่นาน เมื่อถูกความใหญ่โตกระแทกเข้ามาจนสุดลำรัก ก็ถึงกลับแตกทะลักออกมาอีกรอบ ทว่าปรมะกลับไม่ได้สนใจ ยิ่งเพิ่มความเร็วและแรงมากขึ้นเสียด้วยซ้ำ“อ่อย...อี้... อืม...เสียวมากค่ะ...อื้อ ชุบเสียว” ปรมะยกยิ้ม ยิ่งลูกชุบบอกว่าเสียว ชายหนุ่มยิ่งมีพละกำลัง เอวสอบกระแทกเข้าออกรัวเร็ว ด้วยความมันและความเสียวไม่ต่างกันก้มมองจุดประสานกลางกาย ยิ่งมีอารมณ์ความกระสัน เมื่อร่องเสียวอ้าอมความใหญ่โตจนปากมัน น้ำหวานเคลือบแท่งเนื้อมันวาว กลีบดอกสองข้างปลิ้นเข้าปลิ้นออก ตามจังหวะการกระแทก“โอ้ มันตอดแรงมากลูกชุบ เสียวหัวไปหมดแล้วนะ”"ชุบก็เสียวเหมือนกันค่ะ"“อ้า...อย่าขมิบสิ แด๊ดดี้จะแตกเอานะ”“อ้ะ...อื้อ...ก็แด๊ดดี้ทำชุบเสียว...อี้...นะ นี่น่า”ปรมะจับร่างบางลงยืนที่พื้น หมุนลูกชุบให้หันหน้าเข้าหากระจก จับขาเรียวพาดบนขอบเคาน์เตอร์ล้างหน้า จากนั้นก็เสียบแท่งเนื้อเข้ารูที่อ้าออกช้าๆลูกชุบปรือตาหวานฉ่ำที่เต็มไปด้วยไฟราคะ มองดูตัวเองกำลังถูกปรมะกระแทกแท่งเนื้อเข้าใส่ ใบหน้าทั้งของต

ปรมะใช้ผ้าเช็ดตัวซับน้ำที่หยดอยู่ตามลำตัว ให้คนตัวเล็กที่ยืนตัวแดงซ่านอยู่ตรงหน้า หลังจากชายหนุ่มอาบน้ำถูสบู่ ล้างทำความสะอาดให้เรียบร้อย เหลือบสายตามองรอยช้ำที่แขนของลูกชุบก็รู้สึกผิดขึ้นมา ใบหน้าคมโน้มต่ำจุมพิตลงบนรอยนั้นย้ำๆ“ขอโทษนะที่ทำให้เจ็บ ขอโทษจริงๆ” ประคองใบหน้างามไว้ ใช้นิ้วเกลี่ยแก้มเนียน และเกลี่ยปอยผมที่หลุดร่วงมาคลอเคลียใบหน้าไปทัดใบหูให้ ลูกชุบยิ้มหวานให้คนที่ยืนหน้าเศร้า สายตาแสดงความรู้สึกผิดออกมาตามที่เอ่ย“แด๊ดดี้สัญญาว่าจะไม่ทำให้ลูกชุบเจ็บตัวแบบนี้อีก” ลูกชุบโอบกอดเอวสอบ ขยับตัวเข้าหาเขย่งเท้าขึ้นหอมแก้มสาก“ไม่ต้องคิดมากนะคะ เรื่องมันผ่านมาแล้ว ชุบขอแค่แด๊ดดี้ใจดีกับชุบก็พอ ไม่ทำเหมือนที่ผ่านมาอีก”“มันจะไม่มีวันเกิดขึ้น แด๊ดดี้สัญญา”ลูกชุบยิ้มหวาน รั้งใบหน้าคมลงมารับจูบจากตัวเอง ขบเม้มเรียวปากหยักทั้งบนและล่าง มือบางเลื่อนลงมาหยอกเย้ากับยอดอกสีน้ำตาล สะกิดนิ้วลงไปรัวเร็วจนแข็งเป็นไต พาให้ปรมะเสียววาบตรงยอดอกและลำรัก จนเริ่มแข็งขึงบดเบียดกับหน้าท้องแบนราบ“อื้อ&rd

ความอบอุ่นที่ได้รับมาตลอดทั้งคืน ทำให้ลูกชุบนอนหลับสบายจนถึงเช้า ร่างบางขยับตัวซุกเข้าหาความอบอุ่น วงแขนเล็กโอบกระชับคนที่นอนข้างกายอย่างลืมตัว ซุกหน้าเข้ากับอกกว้างแต่เพียงครู่เดียว ดวงตาก็เบิกกว้างกะพริบตาปริบๆ เมื่อเห็นคนที่นอนเคียงข้าง รีบขยับตัวออกห่าง แต่กลับถูกคนที่นอนเคียงข้างตวัดวงแขนรั้งร่างบางเข้าหา จนต้องยกมือขึ้นมายันแผ่นอกกว้างไว้"ตื่นแล้วเหรอ" เสียงทุ้มเอ่ยถามงัวเงีย ทั้งที่ตายังหลับ เพราะหลังจากที่ลูกชุบละเมอ ปรมะก็นั่งเฝ้า คอยเช็ดตัวให้ทั้งคืนได้นอนก็เกือบเช้า"ปล่อยค่ะ" พยายามแกะมือออกจากเอวตัวเองแต่ปรมะกลับไม่ปล่อย มิหนำซ้ำยังพลิกตัวขึ้นคร่อมหญิงสาวไว้ สอดประสานนิ้วมือกับหญิงสาวตรึงไว้กับเตียงนอน หมดหนทางที่ลูกชุบจะผลักไสหรือหนีไปไหน ชนหน้าผากของตัวเองกับหน้าผากคนตัวเล็ก"ตัวไม่ร้อนแล้วนี่" ลูกชุบหน้าขึ้นสีเรื่อกับการวัดไข้ของคนด้านบน รีบเมินหน้าหลบสายตาชายหนุ่มไปอีกทาง ปรมะจึงเชยคางมนให้หันมาหากัน“ยังไม่หายโกรธฉันหรือไง” ดวงตากลมโต จ้องมองชายหนุ่มด้วยความสับสนแกมน้อยใจเมื่อวานปรมะต่อว่าเธอเสียยกใหญ

ปรมะมองตามร่างบางจนประตูห้องน้ำปิดลง ลมหายใจอุ่นพ่นออกมาเบาๆ ความรู้สึกผิดกระแทกเข้าที่ใจครั้งแล้วครั้งเล่ายิ่งหวนคิดไปถึงน้ำตาของหญิงสาวที่ไหลออกมาก็ยิ่งรู้สึกผิด ไม่น่าปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลเลยจริงๆ เขาน่าจะใจเย็นให้มากกว่านี้เสียหน่อย มือหนายกขึ้นลูบหน้าตัวเองด้วยความเครียด กระแทกลมหายใจออกมาอีกครั้งลูกชุบนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ภายในห้องน้ำ เสียงสะอื้นไห้คละเคล้ากับหยาดน้ำตา ที่รินไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง สองมือโอบกอดเข่าตัวเองไว้เธอเสียใจที่ตัวเองถูกด้อยค่า เสียใจที่ปรมะดูถูก เสียใจที่เขากระทำกับเธอเหมือนเธอไม่มีความรู้สึกหากเลือกได้ เธอก็ไม่อยากมาอยู่ในสภาพแบบนี้เหมือนกันเขาคิดว่าเธอมีความสุขกับชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้หรือไง เขาคิดว่าเธอไม่ทรมานใช่ไหม เธอต้องเอาตัวเข้าแลกเป็นหลักประกัน เพื่อให้เขามั่นใจว่าเธอจะไม่หนีหายไปไหน ยอมให้ตัวเองไร้ศักดิ์ศรีเธอผิดเหรอ?ไม่รู้ว่าใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานแค่ไหน ปล่อยให้ตัวเองนั่งเปียกน้ำ จมอยู่กับน้ำตาจนพอใจ ลูกชุบจึงอาบน้ำและเมื่อก้าวขาออกมาจากห้องน้ำ ร่างบางที่อยู่ในชุด