Chapter: เรารักกัน (จบ)ความแข็งแกร่งเคลื่อนตัวเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง ลดาที่เพิ่งเสร็จสมไปไม่กี่นาทีเริ่มเสียวขึ้นมาอีกรอบสองแขนเล็กค้ำยันบนเตียงนอน แอ่นบั้นท้ายรับความดุดันที่ถาโถมเข้าใส่ ใบหน้างามเงยเชิดขึ้น ร้องครางออกมาไม่ขาดสาย“อ่า...อี้...อ้ะ อ้ะ...อื้อ”ตับๆๆๆ แจะๆๆๆเสียงร้องครางผสมเสียงเนื้อกระทบกัน และเสียงน้ำหวานดังขึ้นอย่างหยาบโลน แต่กลับกระตุ้นอารมณ์ของทั้งคู่ให้เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆโดยเฉพาะเดฟยิ่งมีความต้องการมากขึ้นเป็นเท่าตัว เอวสอบขยับเข้าออกซอยยิกๆ เข้าใส่รูคับแน่นที่ตอดรัดดีเหลือเกิน แม้จะกระแทกลดามานับครั้งไม่ถ้วน แต่รูของเธอก็ยังคับแน่นเหมือนครั้งแรกไม่มีผิด“อ้า...เสียวโคตรๆ เลยเมียจ๋า” คำว่าเมียที่อีกคนเอ่ยออกมา ทำให้ลดาหัวใจกระตุกวูบ เอี้ยวใบหน้าหันกลับมามอง“คะ คุณป๋าเรียกลดาว่าอะไร...อี้...นะคะ”“เมียครับ เอากับแทบทุกวันแบบนี้ ก็ต้องเป็นผัวเมียกันสิ...ซี้ด...ไหนลองเรียกผัวสิครับ”“อ้ะ...ผัว ผัวขา เมียเสียว...อี้...อย่าบี้เม็ด เมียเสียว” ร่างงามสะท้าน ขนในกายลุกชูชันไปทั้งตัว เมื่อเดฟยื่นมือมาบีบบี้ติ่งเสียวของเธอ“โอ้...ตอดตุบๆ เลยเมียจ๋า” เดฟรวบแขนเรียวของลดาไขว้มาด้านหลัง เอวสอบอัดก
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-10
Chapter: ง้อเด็ก NC+อยากจะใจร้ายไม่สนใจ แต่เมื่อเห็นคนที่นอนข้างกันกระสับกระส่าย เดฟก็ตัดสินใจเปิดไฟหัวเตียงอีกครั้ง และคนที่นอนพลิกไปมาก็ตัวแข็งทื่อราวกับท่อนไม้ เพราะคิดว่าตัวเองจะถูกลงโทษเหมือนที่ผ่านมา“นอนคว่ำหน้าซิ” ลดารีบส่ายหน้าปฏิเสธโดยเร็ว แววตาฉายแววตื่นกลัวออกมาอย่างชัดเจน เพราะกลัวเดฟจะลงโทษตัวเอง“ไม่ได้จะตี แต่เดี๋ยวจะดูก้นว่ามันช้ำหรือเปล่า จะได้หายามาทาให้” ลดาน้ำตาคลอขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ มองหน้าเดฟผ่านม่านน้ำตา จนคนถูกมองขมวดคิ้วมุ่น“ตีแล้วจะมาโอ๋ทำไม จะหายามาทาให้ทำไม ก่อนตีทำไมไม่คิด”“ลดาอย่าดื้อสิ”“ใครกันแน่ที่ดื้อ คุณป๋านั่นแหละที่ดื้อ ขี้โกหก หลอกลวง”“เดี๋ยวๆ ลดา คุณป๋าโกหกหนูเรื่องอะไร”“ก็เรื่องที่ลดาถามคุณป๋าวันนั้นไง วันที่เราไปดินเนอร์กัน คุณป๋าหลอกลดา บอกว่าจะบอกความรู้สึกตัวเองที่มีต่อลดาก็ไม่บอก จนผ่านมาเป็นเดือนก็ยังไม่ยอมพูด และที่ลดาขอออกไปเที่ยวก็เพราะลดาน้อยใจคุณป๋านั่นแหละ” ดวงตากลมโตเอ่อคลอด้วยน้ำตา มือบางกำเข้าหากันแน่น พยายามฝืนกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา“ลดา...”“แต่ความจริง ลดาก็น่าจะรู้ได้ด้วยตัวเอง ว่าการที่คุณป๋าเงียบ เลี่ยงที่จะไม่ตอบมันหมายความว่ายังไง ท
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-10
Chapter: ทำโทษ NC+ลดาเดินเข้ามาในห้องนอนของเดฟด้วยความกลัวผสมกับความรู้สึกดื้อรั้นนิดๆ ไม่รู้คนที่นั่งหน้าบึ้งอยู่บนเตียงจะทำอะไร จะกลับมาเป็นเดฟผู้ชายใจร้ายคนเดิมไหมร่างสูงในชุดคลุมอาบน้ำนั่งทอดกายพิงหัวเตียง มองคนที่ยืนอยู่ปลายเตียง แก้วบรั่นดีที่ถืออยู่ในมือถูกยกขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว ก่อนจะวางลงบนโต๊ะข้างเตียงนอน“ถอดชุดนอนออกให้หมด แล้วขึ้นมาบนเตียง” เสียงเข้มเอ่ยสั่งออกไป ในขณะที่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่หญิงสาวไม่วางตาลดาเกิดอาการลำคอแห้งผาก เริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง แต่ถึงอย่างนั้นก็ทำตามที่ชายหนุ่มสั่ง ค่อยๆ ปลดสายชุดนอนเนื้อผ้าซาตินสีขาวที่สวมใส่ให้หลุดออกจากร่างกาย เผยเรือนร่างขาวผ่องเปลือยเปล่าต่อสายตาคมที่จ้องมองมา ก่อนจะไปขึ้นมานั่งคุกเข่าอยู่บนเตียงนอนตามที่เดฟสั่งเดฟมองเรือนร่างเปลือยเปล่ายั่วยวนที่ตัวเองหลงใหล ก็ถึงกับเกิดอารมณ์ปรารถนา อีกทั้งยังเกิดความหึงหวงคนตรงหน้า ที่ปล่อยให้ผู้ชายคนอื่นชิดใกล้“ทำไมถึงปล่อยให้ผู้ชายคนนั้นโอบกอด” เรียวปากอิ่มเม้มเข้าหากันเล็กน้อย ตอบไม่ได้เหมือนกัน เพราะตอนนั้นเธอก็มึนๆ ไม่ได้ระวังตัว เมื่ออีกคนก้มหน้าไม่ตอบคำถาม เดฟก็กระแทกลมหายใจออกมาหนัก“มานอ
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-10
Chapter: หึงเสียงเพลงบรรเลงในจังหวะเร้าใจ พาให้หญิงสาวที่ออกมาดื่มขยับสะโพกโยกย้ายตามจังหวะของเสียงเพลง ด้วยรูปร่างสมส่วนและยังมีส่วนเว้าส่วนโค้งที่ชัดเจน บวกกับชุดที่สวมใส่เป็นเดรสรัดรูปสีดำสั้นเลยบั้นท้ายลงมาเล็กน้อยเท่านั้นยังไม่พอ ด้านหน้ายังแหวกลึกเผยความอวบอิ่มขาวเนียนของทรวงอกคู่งาม พาให้ชายหนุ่มที่พบเห็นมองตามตาเป็นมัน แต่หญิงสาวเจ้าของเรือนร่างสุดเซ็กซี่ยั่วยวน กลับไม่ได้สนใจ เอาแต่ขยับสะโพกโยกย้ายอย่างสนุกสนาน“นี่ลดา มันดึกแล้วนะ กลับกันเถอะ” แพมเพื่อนสนิทสะกิดเรียกเพื่อนสาว เมื่อใกล้เวลาร้านปิดเข้าไปทุกที“ยังไม่อยากกลับเลยอะ กำลังสนุก” ลดาตะโกนแข่งกับเสียงเพลงตอบกลับมา“เดี๋ยวพ่อเลี้ยงแกก็ได้มาลากคอกลับบ้านหรอก” มาแล้วอย่างไร เธอไม่สนใจหรอก ก็เพราะพ่อเลี้ยงของเธอนั่นแหละ คือต้นเหตุที่ทำให้เธอออกมาเที่ยวแบบนี้ตั้งแต่วันนั้นเดฟก็ยังไม่ยอมบอกเธอเสียที ว่าชายหนุ่มรู้สึกกับเธอเช่นไร ถามครั้งใดก็เอาแต่บ่ายเบี่ยง แต่เธอก็พอจะรู้และเข้าใจ ว่าเขาคงเห็นเธอเป็นแค่ของเล่นใกล้มือ ไม่คิดจะจริงจังหรือรู้สึกอะไรกับเธอ ที่เขาเปลี่ยนมาทำดีก็เพราะคงกลัวเธอหนีไป จะไม่มีของเล่นอย่างเธอไว้ระบายความใคร่เ
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-10
Chapter: นอกสถานที่ NC+“อ้ะ...อืม” ลดาครวญครางออกมาเบาๆ ขมิบรูรักติดๆ กันเป็นการตอบรับ“ขมิบใหญ่เลยเด็กดี น้ำเยิ้มเชียวนะ นั่งคร่อมบนตักคุณป๋าสิครับ” เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ พร้อมกับนิ้วที่เริ่มวนคลึงติ่งเนื้อเบาๆ ลดาที่ถูกมอบความเสียวให้ ก็รีบขยับตัวนั่งคร่อมตามที่เดฟสั่ง“ถอดกางเกงคุณป๋าออกสิครับ” พูดจบแทนที่เดฟจะนั่งนิ่งให้หญิงสาวจัดการกับกางเกงตัวเอง แต่ชายหนุ่มกลับยื่นหน้าไปซุกไซ้สูดดมความหวานจากแก้มนุ่ม ฉกริมฝีปากลงบนหัวนมของหญิงสาว ตวัดลิ้นเลียชิมยอดทั้งซ้ายและขวาลดาแอ่นหน้าอกสู้มือและปากอย่างสมยอม ส่วนมือก็ยื่นลงมารูดรั้งแท่งเนื้อที่ขยายตัวเต็มฝ่ามือเล็ก มอบความเสียวตอบแทนให้ชายหนุ่มเช่นเดียวกัน“อืม” เดฟร้องครางออกมาเบาๆ ในลำคอ เมื่อมือเล็กยังรูดรั้งไม่ยอมหยุด ชายหนุ่มจึงพานิ้วเข้าไปในทักทายในรูรักของหญิงสาวบ้าง ขยับนิ้วเข้าออกในรูสวาทที่เต็มไปด้วยน้ำหวาน“อ้ะ” ลดาสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อนิ้วเข้ามาในรูรักของเธอ และขยับนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะรัวเร็วอย่างสม่ำเสมอ“คะ คุณป๋า อ้ะ” มองดูลิ้นสากกำลังละเลงเข้าใส่หัวนมของเธอก็ยิ่งเสียว ยิ่งเห็นสายตาคมที่มองขึ้นมายังเธอก็ยิ่งต้องการให้เขาเข้ามาเติมเต็ม“รัดแ
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-10
Chapter: รู้สึกยังไงกับลดาตั้งแต่กลับมาจากทะเลวันนั้น ลดารู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเธอและเดฟพัฒนาขึ้นมาก ชายหนุ่มเปลี่ยนไปมากทีเดียว ไม่ใจร้ายหรือชอบพูดอะไรทำร้ายจิตใจเธอเหมือนเมื่อก่อน มิหนำซ้ำยังกลายเป็นคนอ่อนโยนอบอุ่น ทำให้ลดามีความสุขมากขึ้น และภาวนาให้เดฟในเวอร์ชันนี้เป็นแบบนี้ตลอดไปและวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่เดฟสร้างความแปลกใจให้ลดา เพราะชายหนุ่มพามาดินเนอร์ที่โรงแรมหรูบนชั้นสูงสุด ที่สามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์ในยามค่ำคืน และยังเลือกเป็นโซนส่วนตัวที่ไม่มีคนพลุ่งพล่านภายในห้องมีเพียงโซฟาสีแดงเลือดนกตัวเดียว ที่หันหน้าไปยังวิวเบื้องหน้าเป็นกระจกใส มองเห็นวิวในยามค่ำคืนของเมืองหลวง“ชอบไหม” เสียงทุ้มกระซิบถามคนที่นั่งเคียงข้าง เดฟตวัดวงแขนรั้งร่างบางเข้ามาใกล้“ชอบค่ะ คุณป๋าใจดีจัง ลดาอยากให้คุณป๋าใจดีแบบนี้ตลอดไป” เดฟจุมพิตลงบนหน้าผากนูนเบาๆ เชยคางมนให้หญิงสาวเงยหน้าขึ้นสบตากัน“คุณป๋าสัญญาว่าจะน่ารักกับหนูแบบนี้ตลอดไป จนกว่าหนูจะเบื่อคุณป๋า” คนฟังใจเต้นระส่ำ ริมฝีปากอิ่มแย้มรอยยิ้มหวานดีใจ สวมกอดเอวสอบคืนกลับ“ลดาไม่มีวันเบื่อคุณป๋าหรอกค่ะ คุณป๋าต่างหากที่จะเบื่อลดา”“แต่คุณป๋าแก่กว่าหนู พอหนูเรียนจบ หนูอ
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-10
Chapter: ให้รางวัลคุณแฟน (จบ)"อ่อย...อ้ะ...แด๊ดดี้ขา""ว่าไงเด็กดีเสียวใช่ไหม...อ่า...ลูกชุบดูสิ หอยลูกชุบมันกินแท่งเนื้อแด๊ดดี้อร่อยเชียว ตอดดีเป็นบ้า อ้า" เสียงกระเส่าเอ่ยบอก พร้อมกับขยับเอวพาแท่งเนื้อเคลื่อนตัวออกมาให้หญิงสาวได้เห็นว่าร่องสวาทตอดรัดแท่งเนื้อดีขนาดไหนลูกชุบขมิบรูสวาทรัดแน่นเมื่อเห็นว่าความใหญ่โตขยับเขยื้อนเคลื่อนตัวเข้าออกในรูสวาทของเธออย่างช้าๆ ความคับแน่นชวนอึดอัดขยับเขยื้อนเข้าออกไม่ขาดสายกลีบดอกสองข้างพลิ้วไหวเข้าออกตามแรงขับเคลื่อนที่เริ่มเคลื่อนตัวแรงขึ้นเรื่อยๆจนเธอมองตามแทบไม่ทัน ความดุดันความร้อนแรงของปรมะทำให้เธอร้องครวญครางออกมาไม่ขาดสาย"อี้...อ้ะ...อืม...เสียวแด๊ดดี้ขาชุบเสียว” ปรมะไม่ได้สนใจเสียงร้องครางแต่อย่างใด ยังคงกระแทกกระทั้นกระหน่ำความดุดันเข้าใส่ผนังอ่อนนุ่มอย่างบ้าคลั่งเอวสอบขยับเข้าออกไม่มีทีท่าว่าจะเหนื่อยหรือหมดแรง ยังเพิ่มความเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ เสียด้วยซ้ำไม่สนใจว่าเอกสารที่วางกองอยู่จะร่วงหล่น แม้แต่แก้วกาแฟที่ลูกชุบนำมาวางไว้ให้ก่อนหน้าก็ไม่สนใจ"อ้า...แด๊ดดี้ก็เสีย
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-09
Chapter: ตัดขาดอาจารย์โรสหลังจากตกลงคบหาดูใจเป็นแฟนกัน ก็ผ่านมาร่วมเดือนเห็นจะได้ ทว่าเมื่ออยู่ที่มหาวิทยาลัย ทั้งสองคนก็ใช้ชีวิตปกติเหมือนดังที่ผ่านมา ไม่ได้แสดงออกชัดเจนว่าทั้งคู่คือแฟนกันเหตุผลที่ยังทำตัวเช่นเดิมไม่ได้มาจากปรมะ แต่มาจากลูกชุบเองต่างหาก ที่ไม่อยากเปิดเผยต่อคนอื่นในมหาวิทยาลัย เพราะเป็นห่วงภาพลักษณ์ของปรมะจะเสียหาย อาจจะมีข่าวลือไปในทางเสื่อมเสีย ที่อธิการบดีของมหาวิทยาลัย มีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวกับนักศึกษาซึ่งปรมะก็ได้บอกลูกชุบไปแล้วว่าไม่เป็นไร ชายหนุ่มไม่ได้ห่วงเรื่องภาพลักษณ์ถึงขนาดนั้น และอีกอย่างชายหนุ่มก็อยากให้เกียรติลูกชุบเช่นกัน แต่ลูกชุบก็ยังยืนกรานที่จะทำเช่นนั้น ปรมะจึงต้องปล่อยเลยตามเลย“แอบเอากาแฟมาวางไว้อีกแล้วเหรอ แด๊ดดี้บอกแล้วไงครับว่าไม่ต้อง” เมื่อเปิดประตูห้องทำงานเข้ามา ก็เห็นว่าคนที่เพิ่งแยกกันเมื่อไม่กี่นาที ก่อนถึงหน้ามหาวิทยาลัย กำลังวางแก้วกาแฟลงที่โต๊ะทำงานลูกชุบหันมายิ้มให้ เดินเข้ามาสวมกอดร่างกำยำของปรมะ พร้อมกับหอมแก้มสากชายหนุ่มไปฟอดใหญ่“ชุบอยากทำให้แด๊ดดี้นี่คะ”“ดื้อนักนะเรา”
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-09
Chapter: เป็นแฟนกันนะคนที่เพิ่งเสร็จสมไปได้ไม่นาน เมื่อถูกความใหญ่โตกระแทกเข้ามาจนสุดลำรัก ก็ถึงกลับแตกทะลักออกมาอีกรอบ ทว่าปรมะกลับไม่ได้สนใจ ยิ่งเพิ่มความเร็วและแรงมากขึ้นเสียด้วยซ้ำ“อ่อย...อี้... อืม...เสียวมากค่ะ...อื้อ ชุบเสียว” ปรมะยกยิ้ม ยิ่งลูกชุบบอกว่าเสียว ชายหนุ่มยิ่งมีพละกำลัง เอวสอบกระแทกเข้าออกรัวเร็ว ด้วยความมันและความเสียวไม่ต่างกันก้มมองจุดประสานกลางกาย ยิ่งมีอารมณ์ความกระสัน เมื่อร่องเสียวอ้าอมความใหญ่โตจนปากมัน น้ำหวานเคลือบแท่งเนื้อมันวาว กลีบดอกสองข้างปลิ้นเข้าปลิ้นออก ตามจังหวะการกระแทก“โอ้ มันตอดแรงมากลูกชุบ เสียวหัวไปหมดแล้วนะ”"ชุบก็เสียวเหมือนกันค่ะ"“อ้า...อย่าขมิบสิ แด๊ดดี้จะแตกเอานะ”“อ้ะ...อื้อ...ก็แด๊ดดี้ทำชุบเสียว...อี้...นะ นี่น่า”ปรมะจับร่างบางลงยืนที่พื้น หมุนลูกชุบให้หันหน้าเข้าหากระจก จับขาเรียวพาดบนขอบเคาน์เตอร์ล้างหน้า จากนั้นก็เสียบแท่งเนื้อเข้ารูที่อ้าออกช้าๆลูกชุบปรือตาหวานฉ่ำที่เต็มไปด้วยไฟราคะ มองดูตัวเองกำลังถูกปรมะกระแทกแท่งเนื้อเข้าใส่ ใบหน้าทั้งของต
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-09
Chapter: เร่าร้อนในห้องน้ำปรมะใช้ผ้าเช็ดตัวซับน้ำที่หยดอยู่ตามลำตัว ให้คนตัวเล็กที่ยืนตัวแดงซ่านอยู่ตรงหน้า หลังจากชายหนุ่มอาบน้ำถูสบู่ ล้างทำความสะอาดให้เรียบร้อย เหลือบสายตามองรอยช้ำที่แขนของลูกชุบก็รู้สึกผิดขึ้นมา ใบหน้าคมโน้มต่ำจุมพิตลงบนรอยนั้นย้ำๆ“ขอโทษนะที่ทำให้เจ็บ ขอโทษจริงๆ” ประคองใบหน้างามไว้ ใช้นิ้วเกลี่ยแก้มเนียน และเกลี่ยปอยผมที่หลุดร่วงมาคลอเคลียใบหน้าไปทัดใบหูให้ ลูกชุบยิ้มหวานให้คนที่ยืนหน้าเศร้า สายตาแสดงความรู้สึกผิดออกมาตามที่เอ่ย“แด๊ดดี้สัญญาว่าจะไม่ทำให้ลูกชุบเจ็บตัวแบบนี้อีก” ลูกชุบโอบกอดเอวสอบ ขยับตัวเข้าหาเขย่งเท้าขึ้นหอมแก้มสาก“ไม่ต้องคิดมากนะคะ เรื่องมันผ่านมาแล้ว ชุบขอแค่แด๊ดดี้ใจดีกับชุบก็พอ ไม่ทำเหมือนที่ผ่านมาอีก”“มันจะไม่มีวันเกิดขึ้น แด๊ดดี้สัญญา”ลูกชุบยิ้มหวาน รั้งใบหน้าคมลงมารับจูบจากตัวเอง ขบเม้มเรียวปากหยักทั้งบนและล่าง มือบางเลื่อนลงมาหยอกเย้ากับยอดอกสีน้ำตาล สะกิดนิ้วลงไปรัวเร็วจนแข็งเป็นไต พาให้ปรมะเสียววาบตรงยอดอกและลำรัก จนเริ่มแข็งขึงบดเบียดกับหน้าท้องแบนราบ“อื้อ&rd
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-09
Chapter: เรามาคบกันไหมความอบอุ่นที่ได้รับมาตลอดทั้งคืน ทำให้ลูกชุบนอนหลับสบายจนถึงเช้า ร่างบางขยับตัวซุกเข้าหาความอบอุ่น วงแขนเล็กโอบกระชับคนที่นอนข้างกายอย่างลืมตัว ซุกหน้าเข้ากับอกกว้างแต่เพียงครู่เดียว ดวงตาก็เบิกกว้างกะพริบตาปริบๆ เมื่อเห็นคนที่นอนเคียงข้าง รีบขยับตัวออกห่าง แต่กลับถูกคนที่นอนเคียงข้างตวัดวงแขนรั้งร่างบางเข้าหา จนต้องยกมือขึ้นมายันแผ่นอกกว้างไว้"ตื่นแล้วเหรอ" เสียงทุ้มเอ่ยถามงัวเงีย ทั้งที่ตายังหลับ เพราะหลังจากที่ลูกชุบละเมอ ปรมะก็นั่งเฝ้า คอยเช็ดตัวให้ทั้งคืนได้นอนก็เกือบเช้า"ปล่อยค่ะ" พยายามแกะมือออกจากเอวตัวเองแต่ปรมะกลับไม่ปล่อย มิหนำซ้ำยังพลิกตัวขึ้นคร่อมหญิงสาวไว้ สอดประสานนิ้วมือกับหญิงสาวตรึงไว้กับเตียงนอน หมดหนทางที่ลูกชุบจะผลักไสหรือหนีไปไหน ชนหน้าผากของตัวเองกับหน้าผากคนตัวเล็ก"ตัวไม่ร้อนแล้วนี่" ลูกชุบหน้าขึ้นสีเรื่อกับการวัดไข้ของคนด้านบน รีบเมินหน้าหลบสายตาชายหนุ่มไปอีกทาง ปรมะจึงเชยคางมนให้หันมาหากัน“ยังไม่หายโกรธฉันหรือไง” ดวงตากลมโต จ้องมองชายหนุ่มด้วยความสับสนแกมน้อยใจเมื่อวานปรมะต่อว่าเธอเสียยกใหญ
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-09
Chapter: รู้สึกผิดปรมะมองตามร่างบางจนประตูห้องน้ำปิดลง ลมหายใจอุ่นพ่นออกมาเบาๆ ความรู้สึกผิดกระแทกเข้าที่ใจครั้งแล้วครั้งเล่ายิ่งหวนคิดไปถึงน้ำตาของหญิงสาวที่ไหลออกมาก็ยิ่งรู้สึกผิด ไม่น่าปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลเลยจริงๆ เขาน่าจะใจเย็นให้มากกว่านี้เสียหน่อย มือหนายกขึ้นลูบหน้าตัวเองด้วยความเครียด กระแทกลมหายใจออกมาอีกครั้งลูกชุบนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ภายในห้องน้ำ เสียงสะอื้นไห้คละเคล้ากับหยาดน้ำตา ที่รินไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง สองมือโอบกอดเข่าตัวเองไว้เธอเสียใจที่ตัวเองถูกด้อยค่า เสียใจที่ปรมะดูถูก เสียใจที่เขากระทำกับเธอเหมือนเธอไม่มีความรู้สึกหากเลือกได้ เธอก็ไม่อยากมาอยู่ในสภาพแบบนี้เหมือนกันเขาคิดว่าเธอมีความสุขกับชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้หรือไง เขาคิดว่าเธอไม่ทรมานใช่ไหม เธอต้องเอาตัวเข้าแลกเป็นหลักประกัน เพื่อให้เขามั่นใจว่าเธอจะไม่หนีหายไปไหน ยอมให้ตัวเองไร้ศักดิ์ศรีเธอผิดเหรอ?ไม่รู้ว่าใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานแค่ไหน ปล่อยให้ตัวเองนั่งเปียกน้ำ จมอยู่กับน้ำตาจนพอใจ ลูกชุบจึงอาบน้ำและเมื่อก้าวขาออกมาจากห้องน้ำ ร่างบางที่อยู่ในชุด
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-09