ขนมหวานคนใหม่ 1

ทันทีที่รถจอดสนิทที่โรงจอดรถอชิระก็รีบเดินเข้ามาในบ้าน อารมณ์โมโหหงุดหงิดที่ค้างมาจากมหาวิทยาลัยยังคงไม่จางหาย ก็ต้องมาหงุดหงิดเพิ่ม เมื่อไม่เห็นคนที่ต้องมายืนเสนอหน้ารออยู่หน้าบ้านเช่นทุกวัน ลมหายใจกระแทกลงมาหนักๆ เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงเข้าไปในห้องครัว

ยืนเท้าเอวมองคนที่ก่อกวนอารมณ์ให้ขุ่นมัว กำลังทำอาหารอยู่ในห้องครัวอย่างสบายอารมณ์ มิหนำซ้ำถ้าเขาหูไม่ฝาดยังร้องเพลงคลอด้วยซ้ำ

มีความสุขจริงนะแม่คุณ

ส่วนคนที่กำลังปรุงรสต้มแซ่บกระดูกอ่อนแสนอร่อยที่ตั้งใจทำสุดฝีมือ ก็รู้สึกเหมือนมีรังสีอำมหิตอะไรบางอย่างกำลังจ้องมองมายังเธอที่ด้านหลัง จึงหมุนตัวกลับไปดู และก็ใช่จริงๆ เสียด้วย

รังสีแห่งความอาฆาตแค้นแผ่กระจายอยู่รอบตัวจนรู้สึกได้ แต่เธอไม่สนใจหรอก เขาอยากจะแค้นก็เรื่องของเขา ให้ความแค้นมันจุกอกตายไปเลยก็ยิ่งดีใหญ่ เธอจะได้เสวยสุขอยู่ที่นี่เพียงคนเดียว ไม่ต้องจากไปไหน

“กลับมาแล้วเหรอคะ” เอ่ยถามเสียงหวานราวน้ำผึ้งเดือนห้า ที่ขนมหวานยังรู้สึกเกลียดเสียงนี้ของตัวเองขึ้นมา ไหนจะรอยยิ้มที่เสแสร้งปรุงแต่งขึ้นมานี้อีกล่ะ หาความจริงใจเหมือนเช่นแต่ก่อนไม่มีจริงๆ

“สิ้นคิด”

นั่นไง...คิดเอาไว้ไม่มีผิด แ