บทที่ 21 ลาก่อนสหายคนแรก (2/5)

เนิ่นนานกว่าหนึ่งเค่อคุณหนูฟ่านจึงจะเก็บงำความรู้สึกตนแล้วเตรียมออกจากโรงเตี๊ยมหนานเหิง แต่ก่อนจะลุกจากโต๊ะนางอดไม่ได้ที่จะหันไปมองชั้นสองของโรงน้ำชาฝั่งตรงข้าม และก็ได้สบตาเข้ากับบุรุษผู้นั้นอีกครั้ง ดวงตาที่ฉายแววโศกเศร้าทำให้นางรู้สึกสะดุดใจก่อนจะรั้งสายตากลับมาแล้วกลับจวนของตนเอง

“ซีอิ๋ง...เจ้ากำลังจะกลับแล้วหรือ” เป็นคังซืออี้ที่เดินตรงมาหาคู่หมั้นของตนเองซึ่งกำลังจะก้าวขึ้นรถม้า

“พี่ซืออี้ ท่านมาได้อย่างไร”

“พอพี่เสร็จงานก็รีบตรงมาหาเจ้า ตั้งใจจะมารับเจ้ากลับจวน”

“เช่นนั้นเราก็กลับจวนฟ่านกันเถิดเจ้าค่ะ” นางยิ้มเล็กน้อย แววตายังบ่งบอกถึงความโศกเศร้า

“อืม” ชินอ๋องซื่อจื่อตอบรับก่อนจะช่วยประคองคู่หมั้นตนขึ้นรถม้า

เมื่อรถม้าเคลื่อนตัวเขาจึงเอ่ยปากชักชวนให้นางพูดคุย หวังจะทำให้นางคลายความโศกเศร้า แต่สิ่งที่ได้รับฟังกลับเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในโรงเตี๊ยมหนานเหิงและความจริงที่ว่าบัณฑิตโจวคุนต๋าผู้นั้นได้หายไปจากแผ่นดินนี้แล้ว

“ซีอิ๋ง เจ้าอย่าได้โศกเศร้าเลย พี่ไม่ชอบเลยยามเห็นเจ้าโศกเศร้าเช่น