รถสปอร์ตมูลค่าหลายล้านของสกายและเลย์พากันขับหลบหนี พร้อมกับเลื่อนกระจกรถขึ้น เนื่องจากทำธุรกิจที่มีความเสี่ยงจึงได้สั่งทำกระจกนิรภัยแบบกันกระสุนเตรียมเอาไว้ แต่ล้อรถนี่สิที่ไม่ได้เป็นแบบนั้นทันทีที่กระสุนเจาะเข้าที่ยาง ก็ทำให้รถของสกายเสียหลักเกือบจะพุ่งชนต้นไม้ใหญ่ข้างทาง แต่ดีที่โฬมถูกฝึกมาอย่างดีเพื่อป้องกันเจ้านายของเขา จึงทำให้มีสติและประคองรถเอาไว้ได้สกายเห็นท่าไม่ดี รถของตนก็ขับเคลื่อนไปต่อได้ช้าลง จึงตัดสินใจลดกระจกประตู หยิบปืนบรรจุกระสุนที่เหน็บอยู่ตรงเอวมาขึ้นลำ และจ่อไปยังรถที่ขับตามหลังก่อนจะลั่นไกสวนกลับไปส่วนเลย์ที่เห็นว่ารถของเพื่อนโดยยิงเจาะยาง ก็ลดกระจกมาช่วยยิงสกัดรถทั้งสองคันที่ขับไล่ตามมาเช่นเดียวกันปัง ปัง ปัง!!!*****@ คฤหาสน์สกายเฮือก!ชะเอมสะดุ้งตื่นจากฝันร้าย เหงื่อไหลซึมตามกรอบหน้าและลำคอราวกับอากาศในห้องนั้นร้อนจัด ทั้งที่เปิดแอร์อุณหภูมิยี่สิบองศาอกข้างซ้ายสั่นระรัวไปด้วยความตื่นตระหนก เมื่อครู่เธอฝันว่าเห็นสกายได้เดินมายืนอยู่ข้างเตียง หยิบบัตรแบล็กการ์ดในกระเป๋าเงินของเขามายัดใส่ในมือเธอ และตอนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นถามว่าเขานำมาให้เธอทำไม ก็เห็นคราบเ
“นึกว่าจะเป็นห่วงฉันซะอีก” สกายเอ่ยเสียงแผ่ว เวลานี้เขาไม่มีแรงจะต่อว่าหรือโต้เถียงใด ๆ ทั้งนั้น“ก็…”ชะเอมถึงกับพูดไม่ออก มันจุกอยู่กลางอกอย่างบอกไม่ถูก ทั้งสองจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของกันและกัน ราวกับว่าเวลาได้หยุดเดินชั่วขณะลึก ๆ ในใจเกิดกระตุกวูบ ดูเหมือนว่าเธอจะรู้สึกเจ็บไปด้วยเมื่อเห็นว่าเขาได้รับบาดเจ็บ และยังรู้สึกเป็นห่วงเขามาก ก่อนที่หญิงสาวจะกระพริบตาถี่ ก้มใบหน้าที่ร้อนผ่าวสูดหายใจลึกเพื่อข่มกลั้นหยดน้ำตา มองไปที่แผลของเขาแทน จัดการใส่ยาและพันทับด้วยผ้าขาวสะอาด“เจ็บมากไหมคะ”“ลองมาโดนยิงดูสิ”ความเป็นห่วงก่อนหน้าดูเหมือนจะมลายหายไป ทำเอาชะเอมถึงกับลอบถอนหายใจ สงสัยจะไม่เป็นอะไรมาก เพราะสกิลหมาในปากของเขายังคงเหมือนเดิม เธอก็อุตส่าห์ถามด้วยความหวังดี ดันแช่งให้เธอไปลองโดนยิง ใครจะอยากเจ็บตัวกันล่ะเธอจัดการเก็บอุปกรณ์ทำแผลลงในกล่อง และนำสำลีที่เปื้อนเลือดไปทิ้งถังขยะ ก่อนจะกลับเข้ามาหาสกายที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น“ขึ้นไปพักเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันพาไป”เธอแทรกตัวเข้ามายืนอีกข้างที่ไม่ได้เป็นอะไร แล้วยกแขนของเขาขึ้นมาพาดคอ ก่อนจะประคองเดินขึ้นบันไดพาไปยังห้องนอนของสกาย“คืนนี้มาน
พอเธอออกจากห้อง สกายก็ก้าวลงจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน แต่แผลที่แขนข้างขวาก็ทำให้หยิบจับอะไรได้ไม่ค่อยสะดวก“แม่งเอ๊ย รู้งี้ขอให้มาช่วยอาบน้ำให้ก็ดี”สกายรู้สึกหัวเสียกับอาการเจ็บ และจัดการตัวเองไปอย่างเงียบ ๆ แต่ก็รู้สึกว่าการมีคนดูแลมันดีกว่าส่วนชะเอมก็รีบกลับเข้าห้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ ดีที่ว่าวันนี้เป็นวันหยุดถึงได้มีเวลามาช่วยดูแลคนเจ็บ หลังจากทำข้าวต้มเสร็จก็นำขึ้นมาบนห้องพร้อมกับน้ำและยา“ทำไมมีแค่ชามเดียว”สกายเห็นถาดอาหารมีแค่ข้าวต้มหนึ่งชาม กระปุกยาสีขาว และน้ำขวดเล็กหนึ่งขวดพร้อมด้วยแก้วเปล่า คิ้วเข้มก็ขมวดเข้าหากันขณะเงยหน้ามองคนที่เดินเข้าห้อง“ของคุณไงคะ หนึ่งชาม หรือว่ากินไม่อิ่ม”“ฉันหมายถึงทำไมไม่มีของเธอ”“ก็ฉันไม่ได้ป่วยนี่คะ ลงไปกินข้างล่างเอาก็ได้ ทำไมต้องมานั่งกินบนห้องนอน”เธอไม่ได้ขี้เกียจสันหลังยาวถึงขนาดต้องเสิร์ฟข้าวเสิร์ฟน้ำให้ถึงเตียงเสียหน่อย“เออ ๆ ตามใจ งั้นก็ช่วยป้อนฉันด้วย” สกายขมวดคิ้วเอ่ยอย่างขอไปทีชะเอมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะวางถาดอาหารลงบนโต๊ะข้างเตียง แล้วหยิบชามข้าวต้มมาคนไล่ความร้อน แล้วตักขึ้นมาเป่าด้วยลมที่ออกจากปากอีก
@ บริษัท Levi's Bule Diamondสามวันต่อมา สกายขับรถสปอร์ตคันหรูออกจากคฤหาสน์ส่วนตัว มุ่งหน้าไปยังบริษัทจิลเวลลีใจกลางกรุงเทพฯ พอดับเครื่องยนต์และก้าวเท้าลงจากรถ ก็เป็นที่จับตามองของสองสาวสวยที่ทำงานอยู่ตรงเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์“อุ้ย นั่นใครอะ หล่อเวอร์”“คนไหน”“ก็คนที่ใส่แจ็กเก็ตดำสวมแว่นตานั่นไง กรี๊ด… เดินเข้ามาแล้ว”“กรี๊ด… หุ่นแซ่บมาก ไปกินอะไรมาถึงได้ทั้งสูงทั้งยาว น่ากินอะ ฉันอยากได้แบบนี้”สองสาวทำท่าทางสะดีดสะดิ้งซุบซิบกัน ส่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มองไปทางชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาหล่อเหลาออกไปทางยุโรป ที่กำลังเดินเข้ามายังล็อบบีของบริษัทและสาวคนหนึ่งก็ใจกล้าเดินออกมายืนดักหน้าชายหนุ่มและเอ่ยถามด้วยเสียงหวานหยดย้อย พร้อมกับส่งสายตาพราวเสน่ห์ไปให้“มาพบใครเหรอคะ”“พี่ลีวายส์”“เรียกท่านประธานซะสนิทเชียว ได้นัดไว้ไหมคะ สะดวกนั่งรอตรงด้านนั้นสักครู่ไหมคะ เดี๋ยวดิฉันขออนุญาตโทรขึ้นไปแจ้งก่อน” เธอเอ่ยพลางผายมือไปยังโซฟาสำหรับนั่งรอ“ไม่จำเป็น”สกายเอ่ยอย่างขอไปทีแล้วเดินหนีตรงไปยังลิฟต์ สงสัยจะเป็นพนักงานใหม่ถึงไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร และน้องชายเจ้าของบริษัทอย่างเขา ก็ไม่จำเป็นต้องโทร
@ สนามยิงปืน Sky Shooting Rangeหลังจากที่สกายกลับมาจากบริษัทจิลเวลลีของพี่ชายก็เอาแต่ขลุกตัวอยู่ในห้องทำงาน พร้อมกับอุปกรณ์สำหรับแกะจี้สร้อยเพชร“นี่มันสร้อยที่เพิ่งได้มานี่ครับ คุณสกายแกะมันทำไม”โฬมเห็นก็ชักสงสัย สร้อยก็ยังใหม่อยู่และสวยมากด้วย ทำไมเจ้านายของเขาถึงได้นำมาแกะเอาจี้เพชรออก แถมบนโต๊ะยังมีกล่องของเครื่องติดตามขนาดเล็กจิ๋ววางอยู่ด้วย“นี่มึงจะแอบใส่จีพีเอสไว้กับจี้เหรอวะ”เลย์ที่วันนี้มีเวลาว่างมานั่งเล่นเกมในห้องทำงานของสกาย พอได้ยินเสียงของโฬมก็ละสายตาจากมือถือแล้วถามขึ้นอีกคน“พวกมึงว่างกันนักหรือไงถึงได้มีเวลามาจับผิดกู ส่วนมึงไอ้โฬม เอาเวลาไปชงกาแฟให้กูดีกว่า”“ครับคุณสกาย”โฬมรับคำก็กระตุกยิ้มเดินออกจากห้อง ถ้าเขาเดาไม่ผิดสร้อยเส้นนี้น่าจะมอบให้กับชะเอม เจ้านายของเขาคงจะเป็นห่วงผู้หญิงคนนี้มาก แม้จะไม่ได้ตามเฝ้าด้วยตัวเอง แต่มันก็ทำให้รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน*****@ คฤหาสน์สกายวันออกค่ายอาสา“จะรีบไปไหน กินข้าวด้วยกันก่อนสิ”สกายที่ตื่นนอนพร้อมกับหญิงสาวก็ขยับพิงแผ่นหลังกับหัวเตียง จ้องมองคนที่กำลังทำตัวเร่งรีบ“คงไม่ได้ค่ะ ฉันจะไปไม่ทันแล้ว”ชะเอมเกือบจะตื่นสายเพราะ
@ ชุมชนแออัดชะเอมและคณะเดินทางด้วยรถประจำทางปรับอากาศสองชั้น ไปถึงชุมชนแออัดที่ได้เกิดอุทกภัยน้ำท่วมเนื่องจากฝนตกหนักติดต่อกันเป็นเวลาหลายวัน ตอนนี้ผู้คนในชุมชนกำลังได้รับความเดือดร้อน แต่ดีที่วันนี้ฝนหยุดตกแล้ว และยังมีหน่วยงานกู้ภัยและหน่วยงานอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องเข้าไปให้ความช่วยเหลือชาวบ้านและมอบถุงยังชีพส่วนเหล่านักศึกษาคณะคหกรรมศาสตร์อย่างพวกเธอ ก็ทำได้แค่ช่วยหุงหาอาหารอยู่ที่ศาลากลางของหมู่บ้านซึ่งตั้งอยู่บนเนินสูง ทำให้ตัวอาคารไม่ได้ถูกน้ำท่วมไปด้วย รอเวลาใกล้เที่ยงจะได้ตักอาหารใส่กล่องเตรียมไว้ให้กับหน่วยกู้ภัยและบุคคลที่เข้าไปให้ความช่วยเหลือ และนักศึกษาส่วนหนึ่งก็จะพากันนั่งเรือเล็ก เพื่อนำอาหารเข้าไปแจกจ่ายให้แต่ละบ้านด้วยเช่นกัน“ฉันขอโทรหายายแป๊บนึงนะ”ชะเอมบอกกับน้ำหวานก่อนจะเดินหลีกออกมา ในมือก็กดเบอร์ชายหนุ่มที่เน้นย้ำตอนมาส่งว่าต้องโทรไปรายงานเขา“ฉันมาถึงแล้วนะคะ”“อื้ม แล้วจะกลับกี่โมง”สกายถามกลับ ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้มที่ได้ยินเสียงอันคุ้นเคย“น่าจะไปถึงมหา’ลัยประมาณห้าโมงค่ะ แต่ว่าก่อนกลับฉันขอไปเยี่ยมยายได้ไหมคะ วันนี้มีนัดจ่ายค่ารักษาด้วยค่ะ”“อื้ม ไปสิ ไว้ฉั
ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไป คำคมสอนใจที่ได้ยินอยู่บ่อยครั้งคนเราเกิดมาย่อมมีโชคชะตาแตกต่างกัน บางคนเกิดมารวยล้นฟ้าเป็นมหาเศรษฐีพันล้าน หมื่นล้าน ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย หยิบจับอะไรก็เป็นเงินเป็นทอง ในขณะที่บางคนก็เป็นแค่ชาวรากหญ้าหาเช้ากินค่ำ ต้องดิ้นรนทำงานเพื่อแลกเงินประทังชีวิตให้ผ่านพ้นไปวัน ๆเกิดมาทั้งทีก็ต้องใช้ชีวิตให้อยู่รอดเผื่อว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันที่ดีกว่า และนั่นก็เป็นถ้อยคำสอนของผู้เป็นยายที่ใช้สอนหลานสาวอันเป็นแก้วตาดวงใจมาโดยตลอดแต่ชีวิตแสนธรรมดาของนักศึกษาอย่างเธอมันกลับไม่ได้โรยไปด้วยกลีบกุหลาบ*****@ SA9 Pub and Restaurantเอสเอไนน์ หนึ่งในสถานบันเทิงชื่อดังใจกลางเมืองกรุงเทพฯ (ชื่อSA ก็ย่อมาจาก sex appeal หมายถึง เสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้าม) ซึ่งได้เปิดเป็นร้านอาหารกึ่งผับที่ให้บริการอาหารและเครื่องดื่ม ชั้นล่างได้ถูกแบ่งเป็นโซนทั่วไปและบนชั้นสองเป็นห้องแบบวีไอพี มีสาวนั่งดริงและสาวไซด์ไลน์ที่เลือกทำด้วยความสมัครใจ“คืนแรกก็โชคดีเลยนะชะเอม มีลูกค้าวีไอพีจองตัวไปนั่งดื่มด้วย” เสียงของจีจี้เอ่ยกับสาวรุ่นน้องชะเอม สาวสวยดวงตากลมโต ผมยาวสลวยถึงกลางหลัง คืนนี้เธอได้ถูกแปลงโฉ
สามวันก่อนหน้า“ออเดอร์จีสองหนึ่งห้าได้แล้วค่ะ” เสียงเจ้าของร้านอาหารเอ่ยเรียกพนักงานส่งอาหารที่มายืนรออยู่หน้าร้านพนักงานสาวยื่นมือออกไปรับออเดอร์ด้วยใบหน้าแย้มยิ้ม แล้วนำถุงอาหารไปใส่ไว้ในกล่องที่ผูกติดกับท้ายรถมอเตอร์ไซค์ เพื่อนำไปส่งลูกค้าที่สั่งผ่านบริการออนไลน์ให้ทันเวลาทุกวันหลังเลิกเรียนหรือวันหยุดชะเอมก็จะมารับจ็อบหางานเสริม เนื่องจากความอาภัพ พ่อแม่เสียชีวิตตั้งแต่เด็กจึงทำให้อยู่กับยายเพียงแค่สองคน และตั้งแต่เข้าเรียนมหาวิทยาลัย เธอก็ต้องหางานทำเพื่อนำไปเป็นค่าเล่าเรียน และเลี้ยงดูผู้เป็นยายที่มีโรคประจำตัวซึ่งอยู่บ้านร้อยพวงมาลัยส่งขายตลาด รายได้ต่อวันก็แค่ร้อยสองร้อยตอนนี้เธอเรียนอยู่ปีที่สามคณะคหกรรมศาสตร์ สาขาวิชาอาหารและโภชนาการ ของมหาวิทยาลัยรัฐบาลแห่งหนึ่งชะเอมมีความใฝ่ฝันว่าอยากจะมีร้านอาหารเป็นของตัวเองตั้งแต่เด็ก หวังว่าเรียนจบแล้วจะสามารถเก็บเงินได้สักก้อนและเปิดร้านอาหารเป็นของตัวเอง จะได้มีเงินเลี้ยงดูยาย ไม่ต้องมาร้อยพวงมาลัยให้หลังขดหลังแข็งอีกต่อไปหลังจากส่งอาหารเสร็จก็ต้องรีบกลับบ้านไปอาบน้ำ เตรียมตัวไปทำงานเสริมอีกที่หนึ่ง“ยายจ๋า หนูไปทำงานก่อนนะคะ ก
@ ชุมชนแออัดชะเอมและคณะเดินทางด้วยรถประจำทางปรับอากาศสองชั้น ไปถึงชุมชนแออัดที่ได้เกิดอุทกภัยน้ำท่วมเนื่องจากฝนตกหนักติดต่อกันเป็นเวลาหลายวัน ตอนนี้ผู้คนในชุมชนกำลังได้รับความเดือดร้อน แต่ดีที่วันนี้ฝนหยุดตกแล้ว และยังมีหน่วยงานกู้ภัยและหน่วยงานอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องเข้าไปให้ความช่วยเหลือชาวบ้านและมอบถุงยังชีพส่วนเหล่านักศึกษาคณะคหกรรมศาสตร์อย่างพวกเธอ ก็ทำได้แค่ช่วยหุงหาอาหารอยู่ที่ศาลากลางของหมู่บ้านซึ่งตั้งอยู่บนเนินสูง ทำให้ตัวอาคารไม่ได้ถูกน้ำท่วมไปด้วย รอเวลาใกล้เที่ยงจะได้ตักอาหารใส่กล่องเตรียมไว้ให้กับหน่วยกู้ภัยและบุคคลที่เข้าไปให้ความช่วยเหลือ และนักศึกษาส่วนหนึ่งก็จะพากันนั่งเรือเล็ก เพื่อนำอาหารเข้าไปแจกจ่ายให้แต่ละบ้านด้วยเช่นกัน“ฉันขอโทรหายายแป๊บนึงนะ”ชะเอมบอกกับน้ำหวานก่อนจะเดินหลีกออกมา ในมือก็กดเบอร์ชายหนุ่มที่เน้นย้ำตอนมาส่งว่าต้องโทรไปรายงานเขา“ฉันมาถึงแล้วนะคะ”“อื้ม แล้วจะกลับกี่โมง”สกายถามกลับ ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้มที่ได้ยินเสียงอันคุ้นเคย“น่าจะไปถึงมหา’ลัยประมาณห้าโมงค่ะ แต่ว่าก่อนกลับฉันขอไปเยี่ยมยายได้ไหมคะ วันนี้มีนัดจ่ายค่ารักษาด้วยค่ะ”“อื้ม ไปสิ ไว้ฉั
@ สนามยิงปืน Sky Shooting Rangeหลังจากที่สกายกลับมาจากบริษัทจิลเวลลีของพี่ชายก็เอาแต่ขลุกตัวอยู่ในห้องทำงาน พร้อมกับอุปกรณ์สำหรับแกะจี้สร้อยเพชร“นี่มันสร้อยที่เพิ่งได้มานี่ครับ คุณสกายแกะมันทำไม”โฬมเห็นก็ชักสงสัย สร้อยก็ยังใหม่อยู่และสวยมากด้วย ทำไมเจ้านายของเขาถึงได้นำมาแกะเอาจี้เพชรออก แถมบนโต๊ะยังมีกล่องของเครื่องติดตามขนาดเล็กจิ๋ววางอยู่ด้วย“นี่มึงจะแอบใส่จีพีเอสไว้กับจี้เหรอวะ”เลย์ที่วันนี้มีเวลาว่างมานั่งเล่นเกมในห้องทำงานของสกาย พอได้ยินเสียงของโฬมก็ละสายตาจากมือถือแล้วถามขึ้นอีกคน“พวกมึงว่างกันนักหรือไงถึงได้มีเวลามาจับผิดกู ส่วนมึงไอ้โฬม เอาเวลาไปชงกาแฟให้กูดีกว่า”“ครับคุณสกาย”โฬมรับคำก็กระตุกยิ้มเดินออกจากห้อง ถ้าเขาเดาไม่ผิดสร้อยเส้นนี้น่าจะมอบให้กับชะเอม เจ้านายของเขาคงจะเป็นห่วงผู้หญิงคนนี้มาก แม้จะไม่ได้ตามเฝ้าด้วยตัวเอง แต่มันก็ทำให้รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน*****@ คฤหาสน์สกายวันออกค่ายอาสา“จะรีบไปไหน กินข้าวด้วยกันก่อนสิ”สกายที่ตื่นนอนพร้อมกับหญิงสาวก็ขยับพิงแผ่นหลังกับหัวเตียง จ้องมองคนที่กำลังทำตัวเร่งรีบ“คงไม่ได้ค่ะ ฉันจะไปไม่ทันแล้ว”ชะเอมเกือบจะตื่นสายเพราะ
@ บริษัท Levi's Bule Diamondสามวันต่อมา สกายขับรถสปอร์ตคันหรูออกจากคฤหาสน์ส่วนตัว มุ่งหน้าไปยังบริษัทจิลเวลลีใจกลางกรุงเทพฯ พอดับเครื่องยนต์และก้าวเท้าลงจากรถ ก็เป็นที่จับตามองของสองสาวสวยที่ทำงานอยู่ตรงเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์“อุ้ย นั่นใครอะ หล่อเวอร์”“คนไหน”“ก็คนที่ใส่แจ็กเก็ตดำสวมแว่นตานั่นไง กรี๊ด… เดินเข้ามาแล้ว”“กรี๊ด… หุ่นแซ่บมาก ไปกินอะไรมาถึงได้ทั้งสูงทั้งยาว น่ากินอะ ฉันอยากได้แบบนี้”สองสาวทำท่าทางสะดีดสะดิ้งซุบซิบกัน ส่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มองไปทางชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาหล่อเหลาออกไปทางยุโรป ที่กำลังเดินเข้ามายังล็อบบีของบริษัทและสาวคนหนึ่งก็ใจกล้าเดินออกมายืนดักหน้าชายหนุ่มและเอ่ยถามด้วยเสียงหวานหยดย้อย พร้อมกับส่งสายตาพราวเสน่ห์ไปให้“มาพบใครเหรอคะ”“พี่ลีวายส์”“เรียกท่านประธานซะสนิทเชียว ได้นัดไว้ไหมคะ สะดวกนั่งรอตรงด้านนั้นสักครู่ไหมคะ เดี๋ยวดิฉันขออนุญาตโทรขึ้นไปแจ้งก่อน” เธอเอ่ยพลางผายมือไปยังโซฟาสำหรับนั่งรอ“ไม่จำเป็น”สกายเอ่ยอย่างขอไปทีแล้วเดินหนีตรงไปยังลิฟต์ สงสัยจะเป็นพนักงานใหม่ถึงไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร และน้องชายเจ้าของบริษัทอย่างเขา ก็ไม่จำเป็นต้องโทร
พอเธอออกจากห้อง สกายก็ก้าวลงจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน แต่แผลที่แขนข้างขวาก็ทำให้หยิบจับอะไรได้ไม่ค่อยสะดวก“แม่งเอ๊ย รู้งี้ขอให้มาช่วยอาบน้ำให้ก็ดี”สกายรู้สึกหัวเสียกับอาการเจ็บ และจัดการตัวเองไปอย่างเงียบ ๆ แต่ก็รู้สึกว่าการมีคนดูแลมันดีกว่าส่วนชะเอมก็รีบกลับเข้าห้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ ดีที่ว่าวันนี้เป็นวันหยุดถึงได้มีเวลามาช่วยดูแลคนเจ็บ หลังจากทำข้าวต้มเสร็จก็นำขึ้นมาบนห้องพร้อมกับน้ำและยา“ทำไมมีแค่ชามเดียว”สกายเห็นถาดอาหารมีแค่ข้าวต้มหนึ่งชาม กระปุกยาสีขาว และน้ำขวดเล็กหนึ่งขวดพร้อมด้วยแก้วเปล่า คิ้วเข้มก็ขมวดเข้าหากันขณะเงยหน้ามองคนที่เดินเข้าห้อง“ของคุณไงคะ หนึ่งชาม หรือว่ากินไม่อิ่ม”“ฉันหมายถึงทำไมไม่มีของเธอ”“ก็ฉันไม่ได้ป่วยนี่คะ ลงไปกินข้างล่างเอาก็ได้ ทำไมต้องมานั่งกินบนห้องนอน”เธอไม่ได้ขี้เกียจสันหลังยาวถึงขนาดต้องเสิร์ฟข้าวเสิร์ฟน้ำให้ถึงเตียงเสียหน่อย“เออ ๆ ตามใจ งั้นก็ช่วยป้อนฉันด้วย” สกายขมวดคิ้วเอ่ยอย่างขอไปทีชะเอมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะวางถาดอาหารลงบนโต๊ะข้างเตียง แล้วหยิบชามข้าวต้มมาคนไล่ความร้อน แล้วตักขึ้นมาเป่าด้วยลมที่ออกจากปากอีก
“นึกว่าจะเป็นห่วงฉันซะอีก” สกายเอ่ยเสียงแผ่ว เวลานี้เขาไม่มีแรงจะต่อว่าหรือโต้เถียงใด ๆ ทั้งนั้น“ก็…”ชะเอมถึงกับพูดไม่ออก มันจุกอยู่กลางอกอย่างบอกไม่ถูก ทั้งสองจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของกันและกัน ราวกับว่าเวลาได้หยุดเดินชั่วขณะลึก ๆ ในใจเกิดกระตุกวูบ ดูเหมือนว่าเธอจะรู้สึกเจ็บไปด้วยเมื่อเห็นว่าเขาได้รับบาดเจ็บ และยังรู้สึกเป็นห่วงเขามาก ก่อนที่หญิงสาวจะกระพริบตาถี่ ก้มใบหน้าที่ร้อนผ่าวสูดหายใจลึกเพื่อข่มกลั้นหยดน้ำตา มองไปที่แผลของเขาแทน จัดการใส่ยาและพันทับด้วยผ้าขาวสะอาด“เจ็บมากไหมคะ”“ลองมาโดนยิงดูสิ”ความเป็นห่วงก่อนหน้าดูเหมือนจะมลายหายไป ทำเอาชะเอมถึงกับลอบถอนหายใจ สงสัยจะไม่เป็นอะไรมาก เพราะสกิลหมาในปากของเขายังคงเหมือนเดิม เธอก็อุตส่าห์ถามด้วยความหวังดี ดันแช่งให้เธอไปลองโดนยิง ใครจะอยากเจ็บตัวกันล่ะเธอจัดการเก็บอุปกรณ์ทำแผลลงในกล่อง และนำสำลีที่เปื้อนเลือดไปทิ้งถังขยะ ก่อนจะกลับเข้ามาหาสกายที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น“ขึ้นไปพักเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันพาไป”เธอแทรกตัวเข้ามายืนอีกข้างที่ไม่ได้เป็นอะไร แล้วยกแขนของเขาขึ้นมาพาดคอ ก่อนจะประคองเดินขึ้นบันไดพาไปยังห้องนอนของสกาย“คืนนี้มาน
รถสปอร์ตมูลค่าหลายล้านของสกายและเลย์พากันขับหลบหนี พร้อมกับเลื่อนกระจกรถขึ้น เนื่องจากทำธุรกิจที่มีความเสี่ยงจึงได้สั่งทำกระจกนิรภัยแบบกันกระสุนเตรียมเอาไว้ แต่ล้อรถนี่สิที่ไม่ได้เป็นแบบนั้นทันทีที่กระสุนเจาะเข้าที่ยาง ก็ทำให้รถของสกายเสียหลักเกือบจะพุ่งชนต้นไม้ใหญ่ข้างทาง แต่ดีที่โฬมถูกฝึกมาอย่างดีเพื่อป้องกันเจ้านายของเขา จึงทำให้มีสติและประคองรถเอาไว้ได้สกายเห็นท่าไม่ดี รถของตนก็ขับเคลื่อนไปต่อได้ช้าลง จึงตัดสินใจลดกระจกประตู หยิบปืนบรรจุกระสุนที่เหน็บอยู่ตรงเอวมาขึ้นลำ และจ่อไปยังรถที่ขับตามหลังก่อนจะลั่นไกสวนกลับไปส่วนเลย์ที่เห็นว่ารถของเพื่อนโดยยิงเจาะยาง ก็ลดกระจกมาช่วยยิงสกัดรถทั้งสองคันที่ขับไล่ตามมาเช่นเดียวกันปัง ปัง ปัง!!!*****@ คฤหาสน์สกายเฮือก!ชะเอมสะดุ้งตื่นจากฝันร้าย เหงื่อไหลซึมตามกรอบหน้าและลำคอราวกับอากาศในห้องนั้นร้อนจัด ทั้งที่เปิดแอร์อุณหภูมิยี่สิบองศาอกข้างซ้ายสั่นระรัวไปด้วยความตื่นตระหนก เมื่อครู่เธอฝันว่าเห็นสกายได้เดินมายืนอยู่ข้างเตียง หยิบบัตรแบล็กการ์ดในกระเป๋าเงินของเขามายัดใส่ในมือเธอ และตอนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นถามว่าเขานำมาให้เธอทำไม ก็เห็นคราบเ
ชะเอมทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาด้วยความเหนื่อยหอบ เวลาผ่านนานร่วมชั่วโมงที่โดนเขาจับเธอลุกขึ้น แล้วให้นั่งคุกเข่าอยู่บนเบาะของโซฟาหลุยส์ ดึงรั้งกางเกงตัวจิ๋วที่ปกปิดของสงวนออกจากเรียวขา โก่งบั้นท้ายหันหลังให้เขากระทำโดยไร้เครื่องป้องกัน ฉีดพ่นน้ำสีขาวขุ่นปริมาณมากจนไหลออกมาเปื้อนเรียวขาขาว“ดูเหมือนเธอจะติดใจน้องชายฉันนะ ถึงได้หาเรื่องให้ฉันกระแทก” สกายเอ่ยขณะที่กำลังสวมใส่กางเกงของตน“ฉันไม่ได้หาเรื่อง ฉันแค่ไปเยี่ยมยายที่โรงพยาบาล คุณเองก็น่าจะรู้เพราะเป็นคนไปรับฉันเอง”แม้จะโดนเขาทำโทษจนเธอจุกเสียดท้องน้อย แต่ก็ยังมีแรงโต้กลับในส่วนที่ไม่เป็นความจริงจากคนที่ตั้งใจปรักปรำให้เธอกลายเป็นคนผิด“ใครไปรับเธอ ฉันแค่ขับรถผ่านไปทางนั้น แล้วเห็นเธอยืนอยู่ข้างทางต่างหาก” สกายเถียงกลับความจริงเขาก็ตั้งใจไปดูให้เห็นกับตา เนื่องจากชะเอมได้บอกกับลูกน้องคนสนิทว่าจะไปเยี่ยมยายมันจะเป็นอย่างนั้นจริงหรือไม่ แต่ที่มันน่าโกรธคือเวลาเกือบจะสองทุ่มที่เธอไม่บอกให้คนของเขาไปรับกลับมายังคฤหาสน์เสียทีนี่สิ ดังนั้นเขาจึงต้องลงโทษให้เธอหลาบจำ วันหลังจะได้ไม่กล้าไปไหนมาไหนคนเดียวอีก“คุณลงโทษฉันเสร็จรึยังคะ ฉันอยากขึ
“ขึ้นรถ”ทันทีที่กระจกข้างถูกปรับให้เลื่อนลง มาเฟียหนุ่มก็ส่งเสียงกร้าวบอกหญิงสาวที่ตั้งใจขัดคำสั่ง ไม่คิดว่าพอออกนอกบ้านเธอจะกล้าหือกับเขาขนาดนี้ตึกตัก ตึกตักใจดวงน้อยส่งเสียงสั่นรัวด้วยความตื่นตระหนก คราแรกเธอก็แค่อยากมาเยี่ยมยายตามลำพังโดยไม่ให้ใครตาม แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะออกมารับด้วยตัวเอง บวกกับสีหน้าและน้ำเสียงแบบนี้ก็บ่งบอกได้ว่าไม่พอใจเป็นอย่างมากชะเอมยื่นมือเล็กเปิดประตูเข้าไปนั่งข้างคนขับ พอประตูปิดสนิทสกายก็เหยียบคันเร่งออกไปอย่างรวดเร็วโดยที่เธอก็ยังไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัยให้เรียบร้อย“มันเร็วไปแล้วนะคะ”เธอรีบดึงเข็มขัดมาคาดกลางลำตัว แต่ก็ได้รับเพียงความเงียบกับสายตาดุดันที่จ้องมองถนนด้านหน้ากลับมาแทน*****@ คฤหาสน์สกายเอี๊ยด…เสียงเบรกกะทันหันขณะที่ขับเข้ามาในคฤหาสน์อย่างรวดเร็ว ก็ทำให้เกิดรอยสีดำของยางลากไปตามพื้นเป็นทางยาวชะเอมหน้าแทบจะทิ่มกับแผงคอนโซลหน้ารถ เธอหลับตาแน่นสนิท ใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม ยังไม่ทันที่จะดึงสติกลับมาก็ได้ยินเสียงประตูฝั่งที่เธอนั่งได้เปิดออก พร้อมกับมือหนาที่ปลดเข็มขัดและดึงข้อมือเธอลงจากรถ“ปล่อยนะคะ ฉันเจ็บ ฉันเดินเองได้”“มีปากแล้วเหรอ แล้วส
“ฉันต้องทำงานหาเงินไปจ่ายค่าผ่าตัดของยาย พูดมาแค่นี้คงเข้าใจใช่ไหมคะ ว่าฉันต้องการเงินและเวลาส่วนตัวไปทำไม”ชะเอมตอบเขา ดวงตาก็กระพริบถี่ไล่ความร้อนที่แผ่ซ่านขึ้นมาเพราะอยากจะร้องไห้ เธอไม่ได้อยากแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น แต่เขาก็เค้นถามจนเธอต้องยอมบอกความจริง“อือ” เสียงทุ้มตอบกลับสั้น ๆพอได้รู้คำตอบเขาก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ และหลังจากกินข้าวด้วยกันเสร็จ สกายก็หยิบบัตรเครดิตสีดำ หรือที่เรียกกันว่า Black Card (แบล็ก การ์ด) ออกมาจากกระเป๋าเงินที่เหน็บอยู่ตรงกระเป๋ากางเกงด้านหลัง แล้ววางลงบนโต๊ะด้านหน้าหญิงสาวชะเอมเห็นดังนั้นก็รู้สึกตกใจ บัตรใบนี้ใช่ว่าใครก็จะมีได้ เธอช้อนดวงตาขึ้นมองใบหน้าหล่อที่เอนแผ่นหลังพิงเก้าอี้ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม“ต้องการเงินค่ารักษาอีกเท่าไหร่ก็ใช้บัตรใบนี้รูดได้เลย”“มะ หมายความว่ายังไงคะ”“ก็ตามที่พูด”“คุณไว้ใจฉันขนาดนั้นเลยเหรอคะ ไม่กลัวว่าฉันจะขโมยเงินของคุณไปทำอย่างอื่น”“ถ้ากล้าก็ลองดูสิ”แม้ว่าเขาจะขู่มาอย่างนั้น แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เธอกลัวเลยสักนิดชะเอมเผลอจ้องคนตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ ไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนดีมีน้ำใจ ต่างจากนิสัยชอบข่มขู่และเอาแต่ใจ