พอเธอออกจากห้อง สกายก็ก้าวลงจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน แต่แผลที่แขนข้างขวาก็ทำให้หยิบจับอะไรได้ไม่ค่อยสะดวก“แม่งเอ๊ย รู้งี้ขอให้มาช่วยอาบน้ำให้ก็ดี”สกายรู้สึกหัวเสียกับอาการเจ็บ และจัดการตัวเองไปอย่างเงียบ ๆ แต่ก็รู้สึกว่าการมีคนดูแลมันดีกว่าส่วนชะเอมก็รีบกลับเข้าห้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ ดีที่ว่าวันนี้เป็นวันหยุดถึงได้มีเวลามาช่วยดูแลคนเจ็บ หลังจากทำข้าวต้มเสร็จก็นำขึ้นมาบนห้องพร้อมกับน้ำและยา“ทำไมมีแค่ชามเดียว”สกายเห็นถาดอาหารมีแค่ข้าวต้มหนึ่งชาม กระปุกยาสีขาว และน้ำขวดเล็กหนึ่งขวดพร้อมด้วยแก้วเปล่า คิ้วเข้มก็ขมวดเข้าหากันขณะเงยหน้ามองคนที่เดินเข้าห้อง“ของคุณไงคะ หนึ่งชาม หรือว่ากินไม่อิ่ม”“ฉันหมายถึงทำไมไม่มีของเธอ”“ก็ฉันไม่ได้ป่วยนี่คะ ลงไปกินข้างล่างเอาก็ได้ ทำไมต้องมานั่งกินบนห้องนอน”เธอไม่ได้ขี้เกียจสันหลังยาวถึงขนาดต้องเสิร์ฟข้าวเสิร์ฟน้ำให้ถึงเตียงเสียหน่อย“เออ ๆ ตามใจ งั้นก็ช่วยป้อนฉันด้วย” สกายขมวดคิ้วเอ่ยอย่างขอไปทีชะเอมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะวางถาดอาหารลงบนโต๊ะข้างเตียง แล้วหยิบชามข้าวต้มมาคนไล่ความร้อน แล้วตักขึ้นมาเป่าด้วยลมที่ออกจากปากอีก
@ บริษัท Levi's Bule Diamondสามวันต่อมา สกายขับรถสปอร์ตคันหรูออกจากคฤหาสน์ส่วนตัว มุ่งหน้าไปยังบริษัทจิลเวลลีใจกลางกรุงเทพฯ พอดับเครื่องยนต์และก้าวเท้าลงจากรถ ก็เป็นที่จับตามองของสองสาวสวยที่ทำงานอยู่ตรงเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์“อุ้ย นั่นใครอะ หล่อเวอร์”“คนไหน”“ก็คนที่ใส่แจ็กเก็ตดำสวมแว่นตานั่นไง กรี๊ด… เดินเข้ามาแล้ว”“กรี๊ด… หุ่นแซ่บมาก ไปกินอะไรมาถึงได้ทั้งสูงทั้งยาว น่ากินอะ ฉันอยากได้แบบนี้”สองสาวทำท่าทางสะดีดสะดิ้งซุบซิบกัน ส่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มองไปทางชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาหล่อเหลาออกไปทางยุโรป ที่กำลังเดินเข้ามายังล็อบบีของบริษัทและสาวคนหนึ่งก็ใจกล้าเดินออกมายืนดักหน้าชายหนุ่มและเอ่ยถามด้วยเสียงหวานหยดย้อย พร้อมกับส่งสายตาพราวเสน่ห์ไปให้“มาพบใครเหรอคะ”“พี่ลีวายส์”“เรียกท่านประธานซะสนิทเชียว ได้นัดไว้ไหมคะ สะดวกนั่งรอตรงด้านนั้นสักครู่ไหมคะ เดี๋ยวดิฉันขออนุญาตโทรขึ้นไปแจ้งก่อน” เธอเอ่ยพลางผายมือไปยังโซฟาสำหรับนั่งรอ“ไม่จำเป็น”สกายเอ่ยอย่างขอไปทีแล้วเดินหนีตรงไปยังลิฟต์ สงสัยจะเป็นพนักงานใหม่ถึงไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร และน้องชายเจ้าของบริษัทอย่างเขา ก็ไม่จำเป็นต้องโทร
@ สนามยิงปืน Sky Shooting Rangeหลังจากที่สกายกลับมาจากบริษัทจิลเวลลีของพี่ชายก็เอาแต่ขลุกตัวอยู่ในห้องทำงาน พร้อมกับอุปกรณ์สำหรับแกะจี้สร้อยเพชร“นี่มันสร้อยที่เพิ่งได้มานี่ครับ คุณสกายแกะมันทำไม”โฬมเห็นก็ชักสงสัย สร้อยก็ยังใหม่อยู่และสวยมากด้วย ทำไมเจ้านายของเขาถึงได้นำมาแกะเอาจี้เพชรออก แถมบนโต๊ะยังมีกล่องของเครื่องติดตามขนาดเล็กจิ๋ววางอยู่ด้วย“นี่มึงจะแอบใส่จีพีเอสไว้กับจี้เหรอวะ”เลย์ที่วันนี้มีเวลาว่างมานั่งเล่นเกมในห้องทำงานของสกาย พอได้ยินเสียงของโฬมก็ละสายตาจากมือถือแล้วถามขึ้นอีกคน“พวกมึงว่างกันนักหรือไงถึงได้มีเวลามาจับผิดกู ส่วนมึงไอ้โฬม เอาเวลาไปชงกาแฟให้กูดีกว่า”“ครับคุณสกาย”โฬมรับคำก็กระตุกยิ้มเดินออกจากห้อง ถ้าเขาเดาไม่ผิดสร้อยเส้นนี้น่าจะมอบให้กับชะเอม เจ้านายของเขาคงจะเป็นห่วงผู้หญิงคนนี้มาก แม้จะไม่ได้ตามเฝ้าด้วยตัวเอง แต่มันก็ทำให้รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน*****@ คฤหาสน์สกายวันออกค่ายอาสา“จะรีบไปไหน กินข้าวด้วยกันก่อนสิ”สกายที่ตื่นนอนพร้อมกับหญิงสาวก็ขยับพิงแผ่นหลังกับหัวเตียง จ้องมองคนที่กำลังทำตัวเร่งรีบ“คงไม่ได้ค่ะ ฉันจะไปไม่ทันแล้ว”ชะเอมเกือบจะตื่นสายเพราะ
@ ชุมชนแออัดชะเอมและคณะเดินทางด้วยรถประจำทางปรับอากาศสองชั้น ไปถึงชุมชนแออัดที่ได้เกิดอุทกภัยน้ำท่วมเนื่องจากฝนตกหนักติดต่อกันเป็นเวลาหลายวัน ตอนนี้ผู้คนในชุมชนกำลังได้รับความเดือดร้อน แต่ดีที่วันนี้ฝนหยุดตกแล้ว และยังมีหน่วยงานกู้ภัยและหน่วยงานอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องเข้าไปให้ความช่วยเหลือชาวบ้านและมอบถุงยังชีพส่วนเหล่านักศึกษาคณะคหกรรมศาสตร์อย่างพวกเธอ ก็ทำได้แค่ช่วยหุงหาอาหารอยู่ที่ศาลากลางของหมู่บ้านซึ่งตั้งอยู่บนเนินสูง ทำให้ตัวอาคารไม่ได้ถูกน้ำท่วมไปด้วย รอเวลาใกล้เที่ยงจะได้ตักอาหารใส่กล่องเตรียมไว้ให้กับหน่วยกู้ภัยและบุคคลที่เข้าไปให้ความช่วยเหลือ และนักศึกษาส่วนหนึ่งก็จะพากันนั่งเรือเล็ก เพื่อนำอาหารเข้าไปแจกจ่ายให้แต่ละบ้านด้วยเช่นกัน“ฉันขอโทรหายายแป๊บนึงนะ”ชะเอมบอกกับน้ำหวานก่อนจะเดินหลีกออกมา ในมือก็กดเบอร์ชายหนุ่มที่เน้นย้ำตอนมาส่งว่าต้องโทรไปรายงานเขา“ฉันมาถึงแล้วนะคะ”“อื้ม แล้วจะกลับกี่โมง”สกายถามกลับ ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้มที่ได้ยินเสียงอันคุ้นเคย“น่าจะไปถึงมหา’ลัยประมาณห้าโมงค่ะ แต่ว่าก่อนกลับฉันขอไปเยี่ยมยายได้ไหมคะ วันนี้มีนัดจ่ายค่ารักษาด้วยค่ะ”“อื้ม ไปสิ ไว้ฉั
@ โรงพยาบาล“ยายเป็นยังไงบ้างจ๊ะ”“ก็ตามสภาพนะลูก ไม่ได้ดีขึ้น แต่ก็ไม่ได้แย่ลง” ยายของเธอเอ่ยพลางเอามือลูบศีรษะหลานสาวอย่างทะนุถนอม“วันนี้หนูไปช่วยชาวบ้านที่ถูกน้ำท่วมมาด้วยนะคะ ชาวบ้านดีใจกันใหญ่เลยที่มีคนเข้าไปช่วยเหลือ”“ดีแล้วล่ะชะเอม มีอะไรที่เราพอช่วยได้ ก็ช่วย ๆ กันไป คนตกทุกข์ได้ยาก เวลาเห็นคนใจบุญมาช่วยเหลือ ก็เหมือนได้เห็นแสงสว่างต่อลมหายใจให้พวกเขา”“จ้ะยาย”ยายของเธอพร่ำสอนเรื่องการมีน้ำใจต่อเพื่อนมนุษย์มาตั้งแต่เด็ก แม้ว่าสองยายหลานจะไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่พอเห็นคนลำบากก็จะช่วยตามกำลังที่มี“อยู่ที่นี่ก็ไม่มีอะไร แค่นอนเบื่อไปวัน ๆ พายายกลับไปนอนพักที่บ้านไม่ได้เหรอลูก”“ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินนะจ๊ะยาย ยังไงอยู่ที่นี่ก็ใกล้หมอ หนูจะได้สบายใจ ถ้าวันไหนได้รับหัวใจใหม่ขึ้นมา ยายจะได้ผ่าตัดได้เลย กลับไปอยู่บ้านเราหนูก็ทำแต่งาน ไม่มีเวลาดูแลยายด้วยนะคะ”ชะเอมพยายามเกลี้ยกล่อมคนแก่ที่ชอบอยู่ติดบ้าน เธอเข้าใจผู้เป็นยายดีว่ามาอยู่ต่างที่มันรู้สึกเบื่อ แต่เธอก็เป็นห่วงอาการของยาย อยู่ในสถานที่ปลอดเชื้อและใกล้มือหมอ อย่างไรก็ลดอาการเจ็บป่วยที่อาจแทรกซ้อนขึ้นมาได้บ้างยายของเธอได้แต่ถ
สกายอุ้มหญิงสาวตรงไปยังห้องน้ำ และวางเธอลงอย่างเบามือ ก่อนจะเอ่ยออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงพร่า“ถอดเสื้อผ้าให้ฉันสิ”ชะเอมยื่นมือออกไปดึงรั้งเสื้อยืดของเขาให้ถอดออกไปทางศีรษะ ริมฝีปากสวยยกยิ้มอย่างเคอะเขิน แม้จะมีอะไรกันนับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ยังเขินอายอยู่ทุกครั้งที่ได้แก้ผ้าต่อหน้ากันผิวกายขาวสะอาดปรากฏแก่สายตาหญิงสาว ชะเอมเลื่อนมือลงไปปลดเข็มขัดของเขาและจัดการถอดกางเกงต่อแก่นกายขนาดหกสิบสองผงาดเป็นลำแข็ง ชะเอมลอบกลืนน้ำลายเผลอมองต่ำทำเอาใจสั่นไหว ก่อนจะช้อนดวงตาคู่หวานเงยขึ้นมองใบหน้าหล่อร้าย และหลบสายตาคู่คมเบี่ยงใบหน้าไปทางอื่นสกายจับปลายคางของเธอให้หันมามองกัน โน้มใบหน้าเข้าไปกระซิบที่ข้างหู“จะถอดเอง หรือให้ฉันช่วย”“ฉันอยากให้คุณช่วย” ชะเอมเอ่ยความต้องการออกไปน้ำเสียงแผ่วเบาสกายยกยิ้มพึงพอใจ เลื่อนมือไปจัดการกับเสื้อผ้าของเธอ ก่อนจะอุ้มหญิงสาวเข้าไปในอ่างอาบน้ำ“อาบน้ำให้ฉัน ถูสบู่ทุกซอกทุกมุม โดยเฉพาะที่กำลังแข็งอยู่”เขาใช้ความอดทนอดกลั้นเป็นอย่างมาก น้องชายก็แข็งจนอยากแทงเข้าไปในกายสาว แต่ก็ดึงเวลาเพื่อที่จะได้อาบน้ำด้วยกันมือเล็กถูไปทั่วทั้งตัวของเขา โดยเฉพาะจุดที่ชายหนุ่มเน
@ มหาวิทยาลัยหลายวันต่อมา“นักศึกษาทุกคนคะ นี่คือคุณอคิณ เป็นเจ้าของบริษัทวีเอ็น ฟู้ด แอนด์ เบฟเวอเรจ จำกัด วันนี้คุณอคิณได้เข้ามาพบกับอาจารย์เพื่อมอบโควตาให้กับนักศึกษาฝึกงานจำนวนสิบคน ส่วนรายละเอียดเดี๋ยวให้ทางคุณอคิณเป็นคนชี้แจงนะคะ”เสียงของมณีวรรณ อาจารย์ประจำสาขาอาหารและโภชนาการ เอ่ยกับนักศึกษาชั้นปีที่สามที่ห้องประชุมเล็กของคณะคหกรรมศาสตร์วันนี้นักธุรกิจหนุ่มผู้เป็นเจ้าของบริษัทผลิตอาหารและเครื่องดื่มรายใหญ่ ส่งขายทั้งในไทยและต่างประเทศ ได้มีการเข้ามาพบปะกับอาจารย์ผู้สอนของคณะคหกรรมศาสตร์ สาขาวิชาอาหารและโภชนาการ เนื่องจากภาคฤดูร้อนที่จะถึงนี้ นักศึกษาชั้นปีที่สามจะได้มีการฝึกงานเป็นระยะเวลาสองเดือนและหลังจากอาจารย์พูดจบ อคิณก็ได้เอ่ยต่อ“สวัสดีครับน้อง ๆ นักศึกษา บริษัทของผมเป็นอุตสาหกรรมผลิตอาหารสำเร็จรูปทั้งคาวและหวาน และผลิตเครื่องดื่มหลากหลายชนิดซึ่งทุกคนน่าจะทราบกันดี และที่ผมมาในวันนี้ก็เพราะอยากจะมอบโอกาสดี ๆ ให้กับน้อง ๆ ได้เข้าไปฝึกงานที่บริษัท ไม่ต้องกังวลนะครับว่างานที่ฝึกจะไม่ตรงกับสายที่ได้เรียนมา เพราะว่าทางเรามีนักโภชนาการมืออาชีพคอยให้คำปรึกษา ทั้งในเรื่องกา
@ บ้านวาณิชย์ศราหลังจากที่อคิณออกจากมหาวิทยาลัยก็เดินทางกลับเข้าบ้านทันทีเขาเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนที่ถูกตกแต่งไปด้วยตุ๊กตาหมีสีชมพูวางเต็มหัวเตียง ภายในห้องมีกระดาษที่ถูกตัดเป็นรูปหัวใจแปะเต็มฝาผนัง บางส่วนก็ได้ถูกเขียนข้อความติดเอาไว้“ทำอะไรอยู่ครับคนเก่งของพี่”อคิณเอ่ยถามพลางยกมือขึ้นลูบศีรษะน้องสาวที่นั่งอยู่โต๊ะทำงานที่มีกระดาษและปากกากองอยู่อย่างอ่อนโยน แล้วหันไปมองนักจิตวิทยาและพยาบาลพิเศษที่จ้างมาเฝ้าติดตามอาการน้องสาวอย่างใกล้ชิดที่นั่งอยู่ตรงโซฟา ก็ส่งซิกให้พวกเธอออกจากห้องไปก่อน“นี่ค่ะ ลิสาทำหัวใจ สวยไหมคะ”อลิสา หญิงสาววัยยี่สิบห้าปีที่ตอนนี้เป็นผู้ป่วยจิตเวช เนื่องจากมีอาการซึมเศร้าและอาการเพ้อร่วมด้วย หันมาตอบพี่ชายด้วยรอยยิ้ม โชว์กระดาษโน้ตในมือที่เขียนชื่อคนที่เธอรัก และทำให้เธอกลายเป็นแบบนี้ให้พี่ชายดู“พี่สกายของหนู”อคิณกัดกรามแน่น ฝืนยิ้มให้น้องสาวที่จับกระดาษโน้ตแนบอก หลับตาพริ้มแล้วเอ่ยชื่อคนที่เขาเกลียดเข้าไส้ออกมาเขาเดินออกห่างจากน้องสาวที่กำลังตกอยู่ในอาการเพ้อ ก่อนจะปิดประตูห้องก็หันไปมองอลิสาและเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแต่แผ่วเบา เพื่อไม่ให้น้องสาวได้ย
@ มหาวิทยาลัย1 ปีต่อมาเหล่ารุ่นน้องได้ยืนรายล้อมรุ่นพี่บัณฑิตที่จบการศึกษาระดับปริญญาตรี พร้อมกับร้องเพลงบูมกันดังกึกก้องไปทั่วทั้งมหาวิทยาลัย ท่ามกลางสายตาของคนที่มาร่วมแสดงความยินดีในวันรับปริญญาชะเอมอยู่ในชุดนักศึกษาที่สวมชุดครุยสีดำทับอีกชั้น ได้ยืนอยู่กลางวงล้อมของเหล่ารุ่นน้อง ทั้งร่วมร้องเพลงและขยับร่างกายเป็นจังหวะตามเนื้อเพลงที่ดังขึ้นหลังจากนั้นเธอก็ไปถ่ายรูปร่วมเฟรมกับเพื่อนรัก ผลัดกันแสดงความยินดี“ดีใจด้วยนะแก”“ยินดีกับแกเหมือนกันนะน้ำหวาน”“เรียนจบแล้วก็อย่าลืมเพื่อนอย่างฉันล่ะ” น้ำหวานทำหน้าหงอยเล็กน้อย เมื่อคิดว่าเรียนจบแล้วคงจะได้เจอกันน้อยลง ด้วยอายุที่มากขึ้น และต่างคนก็ต้องไปทำหน้าที่ของตนเอง“จะลืมได้ยังไง แกเป็นเพื่อนรักของฉันนะ ฉันยังอยู่กรุงเทพฯ พักที่บ้านพี่สกาย ถ้ามีเวลาก็มาเจอกันบ่อย ๆ นะ”ขณะที่สองสาวกอดกัน ก็มีเสียงทุ้มดังอยู่ใกล้ ๆ และพอหันไปมองก็พบว่าเป็นธามไท หนุ่มเจ้าของโรงแรมที่พวกเธอไปฝึกงาน“ยินดีด้วยนะครับน้องน้ำหวาน น้องชะเอม”“ขอบคุณนะคะพี่ธามไท ว่าแต่มาแสดงความยินดีกับพวกเราสองคน ทำไมมีดอกไม้แค่ช่อเดียวคะ” ชะเอมเอ่ยทักทายหนุ่มรุ่นพี่ ก่อนจะเ
@ โรงแรมธามไทสกายขับรถมาส่งแฟนสาวด้วยตัวเอง วันนี้เธอต้องฝึกงานเป็นวันแรกในช่วงปิดภาคเรียน ซึ่งก่อนหน้านี้เขาก็ได้ติดต่อโรมแรมของเพื่อน เพื่อขอให้แฟนสาวและเพื่อนรักของเธอมาฝึกงานที่นี่“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง”เธอปลดเข็มขัดนิรภัยออกก็เอ่ยด้วยรอยยิ้ม แล้วโน้มตัวไปจูบที่แก้มของเขา“ปากด้วยสิครับ”จุ๊บ!“หนูไปก่อนนะคะ เดี๋ยวยัยน้ำหวานจะบ่นเอาว่ามาถึงช้า”ที่ช้าก็เพราะถูกเขาจับกินตั้งแต่เช้าตรู่ ทั้งบนเตียง ในห้องน้ำ จนได้อาบน้ำด้วยกัน กว่าจะแต่งตัวเสร็จแล้วลงมากินมื้อเช้า ก็ทำให้ออกจากบ้านช้ากว่าที่กำหนด“ครับ”สิ้นเสียงขานรับชะเอมก็เปิดประตูลงจากรถ แต่แล้วก็ได้ยินเสียงประตูอีกฝั่งที่เปิดออก จึงรีบหันไปมองด้วยความสงสัย“พี่สกาย จะลงมาทำไมอีกคะ”“รีบไม่ใช่เหรอครับ เข้าไปข้างในสิ พี่แค่จะเข้าไปส่งเมีย”ชะเอมกระตุกยิ้มพร้อมกับมือที่โดนอีกฝ่ายกอบกุม แล้วพากันเดินเข้าไปในโรงแรมของเพื่อนแฟนหนุ่ม“ชะเอม”ทันทีที่น้ำหวานเห็นเพื่อนเดินเข้ามากับแฟน ก็โบกมือแล้วเอ่ยเรียกเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เพราะนี่คงจะเป็นครั้งแรกที่ได้เจอหนุ่มรุ่นพี่ใจดีที่เป็นธุระเรื่องฝึกงานให้เธอกับชะเอม“สวัสดีค่ะพี่สกาย ห
ร่างของหญิงสาวถูกอุ้มคีบเอวขณะที่ริมฝีปากก็บดจูบกันอย่างเร่าร้อน และวางลงข้างโต๊ะสนุกเกอร์ เท้าแตะพื้นโน้มตัวคว่ำหน้านอนบนนั้น แอ่นก้นงามให้เขากระแทกร่องสาวจากทางด้านหลัง“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า... พี่สกาย”เสียงร้องครางดังระงมของทั้งคู่ประสานกันลั่นห้อง เขาได้ชื่อว่าเป็นหนุ่มกินดุ กินโหด เพราะฉะนั้นน้ำเดียวไม่เคยพอ“อ่า... เมียพี่ตอดดีมาก”“อื้อ จะ จุก ซี้ด...”“พี่ขออีกน้ำนะครับ”ปัก ปัก ปัก!!!คนทั้งสองผลัดเปลี่ยนกันมอบบทรัก จนกระทั่งน้ำสีขาวขุ่นหลั่งออกมาเป็นครั้งที่สาม สกายก็อุ้มหญิงสาวมานั่งอยู่บนตักตรงโซฟาดังเดิมเพื่อพักให้หายเหนื่อย“ขอบคุณนะคะที่พายายมาอยู่ด้วย”“เราขอบคุณพี่หลายรอบแล้วนะ”เอ่ยพลางยื่นมือหนาเชยปลายคางของหญิงสาวให้เงย ก่อนจะก้มลงไปจูบแผ่วเบา ทำเอาคนโดนจูบคลี่ยิ้มเขิน“ก็พี่แสนดีแบบนี้ไงล่ะคะ ให้ขอบคุณวันละล้านรอบก็ยังตอบแทนไม่หมดเลย”“ไม่ต้องล้านรอบหรอก ตอบแทนเป็นตัวกับหัวใจวันละน้ำสองน้ำก็พอ”“คนบ้า”หญิงสาวคลี่ยิ้มส่งสายตามองค้อนให้คนเจ้าเล่ห์ พูดดีด้วยหน่อยไม่ได้ ต้องวกเข้าเรื่องสิบแปดบวกตลอดทั้งสองต่างจ้องตาและหลุดยิ้มออกมา พักกันพอหายเหนื่อย สกายและชะเอมก็พากันไปยั
@ โรงพยาบาลสามทุ่มของวันนี้ยายของหญิงสาวจะเข้ารับการผ่าตัดปลูกถ่ายหัวใจ เมื่อช่วงพลบค่ำได้ตรวจเลือดและสภาพร่างกายโดยรวมแล้วมีความพร้อมทุกอย่างปรียานุชแม่ของสกายได้จัดการติดต่อกับทางโรงพยาบาลทั้งสองแห่งเรื่องการผ่าตัด เพราะหัวใจที่นำออกมาแล้วนั้น จำเป็นต้องนำไปปลูกถ่ายให้กับยายของชะเอมโดยด่วน จะให้มีเรื่องผิดพลาดไม่ได้เด็ดขาด“เจอกันอีกแล้วนะพ่อหนุ่ม”ผู้เป็นยายเอ่ยทักทายสกายทันทีที่เห็นเด็กทั้งสองเดินเข้าไปหาในห้องพักผู้ป่วย ทำเอาชะเอมงุนงงว่าไปรู้จักกันตอนไหน เพราะเธอไม่เคยพาแฟนหนุ่มมาเยี่ยมยายเลยสักครั้ง“ยายรู้จักพี่สกายด้วยเหรอคะ”“รู้จักสิ เขาก็เคยมาเยี่ยมยาย”ชะเอมยังไม่อยากคาดคั้นสิ่งที่อยากรู้ในตอนนี้ เลยได้แต่คลี่ยิ้มส่งกำลังใจให้ผู้เป็นยาย สักพักก็มีพยาบาลและเจ้าหน้าที่เวรเปลมาพายายไปที่ห้องผ่าตัด“หนูจะรออยู่ตรงนี้นะคะ”หญิงสาวที่จับมือของยายมาตลอดทางก็ปล่อยมือออกเพราะเข้าไปในห้องผ่าตัดด้วยไม่ได้ สกายจึงโอบไหล่พาชะเอมไปนั่งรอที่เก้าอี้หน้าห้องผ่าตัดผู้เป็นยายเข้าไปได้ไม่นาน ก็มีเจ้าหน้าที่วิ่งออกมาจากลิฟต์ ในมือยังถือกระติกสี่เหลี่ยม เข้าไปในห้องผ่าตัดอย่างรวดเร็วหัวใจข
@ ทะเลชะเอมถูกแฟนหนุ่มจูงมือเข้าไปยังร้านอาหารริมทะเลแห่งหนึ่ง ทั้งสองเข้าไปนั่งที่โต๊ะแล้วเปิดดูเมนูเพื่อสั่งอาหาร“พามากินข้าวไกลจังเลยนะคะ”“เราเพิ่งผ่านเรื่องร้ายมาด้วยกัน พี่เลยอยากพาเธอมาเปิดหูเปิดตา เผื่อว่าจะรู้สึกดีขึ้น”“ขอบคุณนะคะ ตอนนี้หนูรู้สึกดีขึ้นมากแล้วค่ะ” เธอยิ้มให้กับคนตรงหน้าทั้งสองนั่งรออาหารไม่นานก็มีพนักงานเดินมาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะ หลังจากนั้นสกายก็พาชะเอมไปที่รีสอร์ตแห่งหนึ่งที่อยู่ติดกับชายทะเล เปิดประตูออกมานั่งเล่นรับลม และลงเล่นน้ำทะเลที่ด้านหน้าได้เลย“คืนนี้นอนกันที่นี่นะ”ชะเอมที่กำลังแง้มผ้าม่านมองดูคลื่นของน้ำทะเลก็หันมาถามกลับ“แต่เราไม่ได้เอาเสื้อผ้ามานะคะ”“พี่เตรียมมาให้แล้วครับ”“ไปแอบเตรียมมาตอนไหนคะ หนูไม่เห็นพี่หิ้วกระเป๋าลงมาจากห้องเลย”“ถ้าเห็นจะเรียกว่าแอบเหรอ”ชายหนุ่มกระตุกยิ้มหย่อนก้นลงนั่งที่ปลายเตียง จับหญิงสาวนั่งลงบนตักแล้วสวมกอดเธอทางด้านหลัง เกยปลายคางลงที่ไหล่บาง เอ่ยกระซิบข้างใบหู“เราจะทำอะไรดี”“ไปเดินเล่นกันไหมคะ”“ดูแดดสิครับ เดี๋ยวผิวเมียพี่ก็เสียหมด เรามานอนพักกันดีกว่า”“ว้าย พี่สกาย ไม่เอา นี่มันกลางวันอยู่เลยนะคะ”เสียงหว
ชะเอมกดเบอร์โทรออกไปหาเพื่อน และทันทีที่น้ำหวานรับสายก็ส่งเสียงเอ็ดเธอด้วยความเป็นห่วง“แกไปอยู่ไหนมา ฉันติดต่อไม่ได้เลย รู้ไหมว่ามีคนเป็นห่วง ฉันนอนไม่หลับทั้งคืน คิดว่าแกคงจะเกิดเรื่องขึ้นแน่ ๆ ถึงได้หายไปเลย สรุปมันเกิดอะไรขึ้นบอกฉันมาเดี๋ยวนี้”“เอาทีละคำถามได้ไหม ฉันฟังไม่ทัน”“ก็ฉันเป็นห่วงแกนี่ เล่นหายออกไปแล้วให้คนอื่นมาบอก ฉันรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเลย”“แกตั้งสติก่อนนะ เมื่อวานฉันถูกคุณอคิณจับตัวไป”“คุณอคิณ ทำไมต้องจับตัวแกไปด้วย ไอ้คนหน้าไหว้หลังหลอก ไอ้ปีศาจในคราบนักบุญ หน้าหล่อเสียเปล่าแต่สันดานแย่สุด ๆ ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ฉันน่าจะผลักให้ตกเรือตั้งแต่ไปช่วยน้ำท่วม”น้ำหวานรู้สึกโกรธแทนเพื่อน และโมโหตัวเองด้วยที่หลงไหลเพียงหน้าตาหล่อเหลา โดยไม่รู้จักนิสัยใจคอที่แท้จริง“เอาน่า อย่าโมโหไปเลย ตอนนี้ฉันปลอดภัยแล้ว พี่สกายเป็นคนไปช่วย”“พี่สกาย พี่รถสปอร์ตที่แกแอบชอบน่ะเหรอ นั่นไง ฉันคิดไว้แล้วว่ายังไงเขาก็ต้องชอบแกเหมือนกัน ไม่อย่างนั้นจะเสี่ยงชีวิตไปช่วยแกทำไม แล้วตอนนี้แกอยู่ที่ไหน ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรใช่ไหม”“ฉันอยู่โรงพยาบาล”“นี่มันทำแกเจ็บถึงขนาดเข้าโรงพยาบาลเลยเหรอ”“เป
เช้าวันต่อมาปรียานุชและสามีทราบข่าวว่าลูกชายคนเล็กได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้กำลังพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ก็เร่งรีบพากันออกจากคฤหาสน์ตั้งแต่เช้ามืด แต่พอเปิดประตูเข้ามาก็พบว่าสกายได้นอนกอดกับหญิงสาวคนหนึ่งอยู่บนเตียงคนป่วย“คุณว่าใช่เด็กคนนี้ไหมคะที่ลูกเราบอกว่าเป็นคนรู้จัก” ปรียานุชเอ่ยกับสามี“กอดกันขนาดนี้ก็ชัดแล้วล่ะว่าเป็นมากกว่านั้น” ลูอีสที่กอดอกมองคนทั้งสองบนเตียงก็ตอบกลับภรรยาสกายและชะเอมต่างก็ได้ยินเสียงซุบซิบดังเข้ามาในหู บวกกับแสงสว่างของผ้าม่านที่ถูกปรียานุชเลื่อนไปด้านข้าง ก็ทำให้ทั้งสองคนปรือดวงตาขึ้นอย่างเชื่องช้า ก่อนที่ชะเอมจะเบิกตาโพลงรีบดันตัวลุกขึ้นแล้วจัดทรงผมให้เรียบร้อย“ไม่ต้องตกใจหรอกจ้ะ พวกเราเป็นพ่อแม่ของสกาย”“สวัสดีค่ะคุณลุง คุณป้า”ชะเอมยกมือไหว้ผู้ใหญ่อย่างนอบน้อม ก่อนจะก้าวลงจากเตียงผิดด้าน แล้วก้มมองหารองเท้าที่ถอดทิ้งไว้เพราะทำตัวไม่ถูก“รองเท้าอยู่ฝั่งนี้”สกายกระตุกยิ้มเอ่ยกับหญิงสาว ชะเอมก็ก้มหน้าเขินอายเดินอ้อมไปอีกด้านแล้วใส่รองเท้า“หนูขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” เอ่ยจบเธอก็รีบเดินออกไปไม่คิดว่าพ่อแม่ของเขาจะมาเยี่ยม แล้วมาเห็นเธอ
รถห้าคันขับเข้ามาจอดต่อท้ายรถของสกาย ชายฉกรรจ์หลายคนเปิดประตูลงจากรถได้ก็ขึ้นลำปืน และเล็งไปยังบริเวณโดยรอบเผื่อว่าลูกน้องของอคิณจะซุ่มอยู่“กูมาช่วยมึงแล้วเพื่อน”“คุณสกายเป็นยังไงบ้างครับ”เลย์กับโฬมรีบวิ่งเข้าไปหาสกายด้วยความเป็นห่วง“ฮึก คุณสกายถูกยิงค่ะ” ชะเอมบอกออกไปด้วยน้ำเสียงสะอื้น“มาครับน้องชะเอม เดี๋ยวพี่ช่วย”เลย์เห็นเพื่อนถูกยิงหมดแรงซบไหล่สาวก็อาสาเข้าช่วย และพอเข้าไปประคองสกายเอาแขนยกขึ้นพาดบ่าพาเดินออกมา สกายก็ลืมตาขึ้นและส่งเสียงเอ็ดเพื่อน“ไอ้สัส กูไม่ได้เป็นอะไรมาก”“อยากอ้อนเมียก็บอกกูก่อนดิวะ ไหน ๆ กูก็ช่วยประคองละ มึงค่อยไปอ้อนต่อในรถแล้วกัน”“โอ๊ย”สกายเปล่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด เมื่อไอ้เพื่อนเวรเปิดประตูแล้วปล่อยเขานั่งลงบนเบาะหลังอย่างรวดเร็ว จนแผลกระทบกระเทือน“ฝากดูแลมันด้วยนะครับน้องชะเอม เดี๋ยวพี่ไปขับรถให้”เลย์บอกกับหญิงสาวก็เดินอ้อมเปิดประตูเข้าไปนั่งที่เบาะคนขับ ก่อนจะสตาร์ตรถแล้วขับออกไป“เจ็บมากไหมคะ” ชะเอมที่นั่งกับสกายก็รีบเอ่ยถามอย่างร้อนใจ กลัวว่าชายหนุ่มจะเป็นอะไรมาก“มาก”สกายนิ่วหน้าเรียกร้องความเห็นใจ เขาเจ็บมากก็จริง แต่มันก็ยังพอทนได้ บ
อคิณพาสองสาวเดินลงบันไดมายังชั้นล่าง แต่ก็ไม่ได้เดินเข้าไปใกล้มาก ส่วนสกายที่จิตใจจดจ่อแต่ชะเอมจนไม่ได้ระวังตัว ก็ถูกดนุสรณ์ที่ซ่อนตัวอยู่อีกมุมเดินเข้ามาประชิด ใช้ด้ามปืนตอกเข้าที่ท้ายทอยทรุดตัวลงนั่งคุกเข่ากับพื้น ปืนที่อยู่ในมือก็กระเด็นออก ดนุสรณ์จึงใช้เท้าเตะให้ไกลออกไป“อย่าทำพี่สกาย”อลิสาสะบัดข้อมือออกจากพี่ชาย รีบวิ่งเข้าไปหาสกายที่ยกมือกุมท้ายทอยด้วยความเจ็บ“ลิสาเป่าให้นะคะ”หญิงสาวเข้าไปประคองคนที่เธอรักให้ลุกขึ้นยืน เขย่งปลายเท้าทั้งสองข้างเชิดหน้าขึ้นเป่าลมออกจากปากใส่ท้ายทอยของเขา แต่สกายก็สะบัดแขนออกอย่างไม่ใยดี เพราะไม่ต้องการให้หญิงอื่นมาโดนตัว“ปล่อย ฉันไม่รู้จักเธอ”“ฮึก หนูชื่อลิสา เป็นเมียพี่ไงคะ”อลิสาทำท่าจะกอดแต่สกายก็ขยับออกราวกับรังเกียจ มองเธอด้วยสายตาว่างเปล่า“ได้ยินแล้วใช่ไหม น้องสาวฉันเคยเป็นผู้หญิงที่ไอ้สกายมันได้แล้วทิ้ง จนลิสาต้องมาตกอยู่ในสภาพที่จิตใจไม่ปกติแบบนี้ และอีกไม่นานเธอเองก็จะโดนมันทิ้งเหมือนกัน”ชะเอมมองไปที่สกายน้ำตาเอ่อคลอ ส่ายหน้าไล่ความคิดว่ามันไม่จริงใช่ไหม ที่ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าเป็นเมียของเขา และอคิณก็ยังบอกว่าที่เธอเป็นแบบนี้ก็เพรา