LOGINShare
หวานเจี๊ยบเขาล่ะ
Last Updated:
2025-04-17 12:16:27
Related chapters
พิษรักคุณหมอ หมออยากเป็นคุณครูแล้ว1
“ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ” เสียงทุ้มดังไล่หลังทำให้เท้าทั้งสองข้างของเธอหยุดโดยอัตโนมัติ มนต์มีนาค่อย ๆ หันกลับไปมองชายหนุ่ม“มีอะไรเหรอคะ” เธอยิ้มน้อย ๆ ภายใต้แสงไฟสลัวราง ศัลยแพทย์หนุ่มยกยิ้มที่มุมปากแล้วก้าวเข้าไปหาร่างเล็ก หยุดยืนอยู่เบื้องหน้าของหญิงสาวเหมือนกับที่เขาเพิ่งจะถูกเธอกระทำ“เปล่า แค่จะบอกว่า…” มือเล็กกอบกำเข้าหากันเมื่อชายหนุ่มโน้มตัวลงไปใกล้ น้ำเสียงพร่าแหบผสมกลิ่นเหล้าร้อนแรงดังชิดริมหู ใบหน้าสวยหวานผ่าวร้อนขึ้นมาทันทีที่พิชยะพูดประโยคนี้“จูบเมื่อกี้โคตรไม่ได้เรื่องเลย” การถูกคนที่แอบชอบพูดเรื่องแบบนี้ออกมาตรง ๆ ย่อมเป็นเรื่องน่าอับอายสำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง แต่เธอก็ยอมรับความจริงตั้งใจจะเรียนหนังสือให้จบก่อนค่อยคิดเรื่องแฟน มนต์มีนาจึงไม่เคยเปิดโอกาสให้ใครมาก่อนกระทั่งปีสุดท้ายในรั้วมหาฯลัยมาถึงมนต์มีนาจึงเริ่มคิดเรื่องความรัก อยากมีใครสักคนดูแลออกไปดูหนังทานข้าว ร่วมแชร์ทุกข์สุขให้กันและกันเหมือนหนุ่มสาวทั่วไป ตอนที่อคิณมาสารภาพความรู้สึกเธอจึงคิดจะให้โอกาสเพราะเห็นว่าอีกฝ่ายจริงใจกับตนเองแต่พอพิชยะทำตัวแปลกไป เธอก็เริ่มลังเล...ไม่สิ ต้องบอกว่าเธอเริ่มรู้ใจตัวเองถึง
Last Updated : 2025-04-17พิษรักคุณหมอ ร้อนตัวแล้ว1
ดึกแล้วแต่มนต์มีนายังไม่หลับเธอกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงนอน แหงนหน้ามองเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง ดวงจันทร์ที่ซ่อนอยู่หลังหมู่เมฆมืดดำทอแสงเข้ามากระทบหัวเตียงเป็นเงาสลัวราง'เตรียมรับมือไว้ด้วยนะ'ไม่ทันได้พูดอะไร พิชยะก็เดินออกไปโดยไม่เหลียวหลังมองมา เขาจงใจทำให้เธอกระวนกระวาย กระทั่งตอนนี้ก็ไม่อาจลบสายตาที่มองเธอในยามนั้นออกไปจากความคิดเมื่อคืนนี้นอนไม่ค่อยหลับด้วยมีเรื่องให้ขบคิด กว่าจะข่มตาลงหลับได้ก็เกือบรุ่งสาง เช้านี้มนต์มีนาจึงนอนตื่นสาย หญิงสาวลงมาข้างล่างจวนจะเจ็ดโมงเช้า“เมื่อคืนดื่มเยอะไปแหง ๆ วันนี้มีนถึงได้ตื่นสายแบบนี้” นาน ๆ ทีพิชชาจะลงมาก่อนจึงแซวขึ้น ก่อนจะหันไปบอกคนรับใช้ให้ตักข้าวใส่จานนาย ศร ที่ปกติจะดูแลงานสวนเสียมากกว่าต้องอยู่รับหน้าที่ทำทุกอย่างแทน เพราะภรรยากับน้องสาวออกไปทำธุระแต่เช้ามืด“คงงั้น” คลี่ยิ้มบาง ๆ ก่อนที่สายตาจะเหลือบมองชายหนุ่มที่นั่งทานข้าวอยู่ฝั่งตรงข้าม เช้านี้พิชยะไม่ได้ดูต่างไปจากเดิม เวลานั่งทานข้าวมักจะให้ความสนใจกับอาหารตรงหน้า กาแฟและตำราแพทย์ ไม่ก็หนังสือพิมพ์ต่างประเทศมากกว่าจะมาร่วมวงสนทนา“ต้องเป็นเหล้าที่คิณให้มีนดื่มแน่เลย เห็นบอกเอาม
Last Updated : 2025-04-17พิษรักคุณหมอ สวัสดีค่ะคุณหมอ
“โทษทีนะ ฉันยังไม่แก่แล้วอายุเท่าฉันเนี่ย เขาเรียกว่าเป็นวัยที่มีความมั่นคงในหน้าที่การงาน สามารถดูแลตัวเองและคนอื่นได้ทั้งชีวิต เข้าใจ๊…” พูดจบศัลยแพทย์หนุ่มก็เดินออกไปจากโต๊ะอาหารไม่เหมือนคนที่กำลังร้อนตัวสักนิดเห็นท่าทางน่าหมั่นไส้พิชชาก็แต่กำหมัดขึ้นแทบอยากจะวิ่งเข้าไปกระโดดถีบขาคู่ไอ้พี่ชายผู้มั่นหน้ามั่นโหนกถ้าไม่ติดว่าตอนเด็ก ๆ พิชยะเป็นคนป้อนข้าวป้อนน้ำ แม่จะวิ่งเอาหมัดไปเสยคางให้ดู หึ้ยย!“พูดแค่นี้ทำเป็นจริงจังไปได้ ชิ! แบบนี้ยังไม่เรียกว่าแก่อีกเหรอ ว่าไหม”“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ” ศรที่ยังยืนรอรับใช้ตอบคำถามเพราะคิดว่าพิชชาขอความเห็นจากตน“ฟินน์ไม่ได้ถามพี่ศรค่ะฟินน์ถามยัยมีน” มนต์มีนาหลุดขำแต่การที่จู่ ๆ ก็ถูกดึงเข้าไปร่วมในสงครามเล็ก ๆ ระหว่างพี่กับน้องก็ทำตัวไม่ถูกอยู่ดี ไม่แน่ใจด้วยว่าพิชชาหมายถึงเรื่องที่พิชยะไม่ควรจริงจังกับคำพูดแค่นี้ หรือเรื่องอายุอานามกันแต่หากเป็นอย่างหลัง พิชยะไม่ได้ดูแก่เลยสักนิดถึงแม้อายุจะเข้าเลขสามแต่รูปร่างเนื้อหนัง ทุกอย่างของเขายังดูดีและน่ามองยิ่งกล้ามท้องกล้ามแขนไม่ต้องพูดถึง เห็นแค่นั้นเธอก็พอจะรู้ว่ามันแข็งแรง ฟิตปึ๋งปั๋งแค่ไหนต
Last Updated : 2025-04-17พิษรักคุณหมอ มือหมอ
“ช่วยปลดกระดุมเสื้อด้วยนะครับ” ชายหนุ่มแต่งกายภูมิฐานนั่งลงเก้าอี้เบื้องหน้าของมนต์มีนาโดยมีพยาบาลเป็นผู้ช่วย ไม่ว่าจะเป็นน้ำเสียงหรือท่าที พิชยะก็ทำเหมือนไม่เคยรู้จักกับเธอมาก่อน“คะ?”“ในการตรวจหาก้อนเนื้อคนไข้จำเป็นต้องปลดกระดุมเสื้อออกนะคะ” พยาบาลช่วยชี้แจงแทนคุณหมอเมื่อเห็นหญิงสาวทำหน้าตกใจ แต่ถึงอย่างนั้นมนต์มีนาก็ยังไม่ได้ทำตาม พยาบาลเข้าใจว่าเธอกังวลเรื่องที่เป็นหมอผู้ชายจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงให้กำลังใจ“ไม่ต้องกังวลนะคะ คุณหมอเชี่ยวชาญด้านนี้มาก คนไข้สบายใจได้ค่ะ”ก็เพราะถึงมือหมอแล้วนี่ยังไงเล่าเธอถึงได้นั่งเป็นตอไม้อยู่เธอต้องปลดกระดุมเสื้อให้เขาคลำหน้าอก สำหรับเธอเป็นปัญหาใหญ่เลยต่างหากถ้าหากคุณหมอที่ทำการตรวจให้ไม่ใช่พิชยะ เธอคงจะกังวลน้อยกว่านี้วันนี้เธอสวมเชิ้ตมาเพื่อสะดวกต่อวิธีการตรวจรักษา มนต์มีนารวบรวมความกล้าได้ก็ค่อย ๆ ลงมือปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกทีละเม็ด เผยให้เห็นขอบบราเซียสีเดียวกันกับเสื้อหญิงสาวหายใจไม่ทั่วท้องมือเล็กทั้งสองข้างสั่นเทาอย่างเห็นได้ชัดเมื่อการกระทำของเธออยู่ในสายตาของชายหนุ่มตลอดเวลาและแน่นอนว่านอกจากชุดชั้นในลายลูกไม้อย่างที่เธอชอบใส่ ตอนน
Last Updated : 2025-04-17พิษรักคุณหมอ เข็มฉีดยาตัวปัญหา
อายุห่างกันไม่ถึงสิบปีแต่เธอกลับแทนตัวเองเหมือนเห็นเขาเป็นคนมีอายุจนต้องใส่แว่นเวลาทำงาน คิดแล้วเขาก็อยากกดมนต์มีนาลงไปที่เตียงเพื่อสั่งสอนยัยหนูคนนี้ จะได้รู้ว่าผู้ชายอายุสามสิบอย่างเขา แรงและอย่างอื่นยังดีอยู่ แต่ก็ช่างเถอะ เอาไว้เขาค่อยสั่งสอนเธอทีหลังก็ไม่สาย “ก้อนที่เต้านมคนไข้คือซีสหรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าถุงน้ำธรรมดา แต่ยังไงก็ต้องไปอัลตร้าซาวน์ ช่วยพาคนไข้ไปที่ห้องอัลตร้าซาวน์ด้วยนะครับ” ได้รับคำสั่งจากนายแพทย์หนุ่มนางพยาบาลก็พาหญิงสาวออกไปจากห้องตรวจ ซึ่งต่อมาผลตรวจก็ออกมาอย่างที่พิชยะวินิจฉัยก่อนหน้านี้ หลังจากได้เปิดดูผลอัลตร้าซาวน์ที่นางพยาบาลนำมาให้เขาก็ยังไม่ได้แจ้งอะไร แถมซ้ำยังมีสีหน้าเคร่งเครียดพลอยให้คนไข้เกิดความกังวลขึ้นไปอีก “ตกลงหนูป่วยเป็นอะไรเหรอคะคุณหมอ ร้ายแรงมากไหมคะ” สองมือเล็กกำเข้าหากันแน่นขณะรอฟังคำตอบจากคนตรงหน้า คุณหมอจะทำหน้าเครียดไปไหน พิชยะสังเกตเห็นความกังวลบนใบหน้าเนียนใส หากก็ยังวางท่าทีเรียบเฉย เว้นคำพูดครู่หนึ่งถึงให้คำตอบ “ไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรงหรอกครับ เป็นแค่ซีสเหมือนที่หมอบอกในตอนแรก ไม่มีความเสี่ยงที่จะเป็นก้อนเนื้อร้ายแรง” “แต่ว่า
Last Updated : 2025-04-19พิษรักคุณหมอ talk of the town
“ไม่เป็นไรค่ะ มีนเดินเองไหว” “จะนั่งรถเข็นหรือจะให้อุ้มออกไป” มนต์มีนาถึงกับอ้าปากค้าง จู่ ๆ พิชยะก็เข้ามาทักเธอ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังทำเหมือนไม่รู้จักกันอยู่เลย “ถ้ามีนเลือกอย่างหลังล่ะคะ” อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะกล้าทำอย่างที่ปากพูดหรือแค่ขู่ไปอย่างนั้น อย่าลืมว่าตอนนี้พิชยะกับเธอไม่ได้อยู่ในที่ลับตาคน แถมยังเป็นสถานที่ทำงานของเขาอีกด้วย นัยน์ตาของชายหนุ่มเข้มขึ้นเมื่อรู้สึกได้ว่าตนเองกำลังถูกมนต์มีนาท้าทาย ก่อนหน้านี้ในห้องตรวจเธอก็เพิ่งจะทำให้เขาหงุดหงิด พิชยะไม่เคยพาใครมาที่ทำงาน การที่เขาอุ้มผู้หญิงกลางโรงพยาบาลเป็นธรรมดาที่คนอื่นจะพากันอยากรู้อยากเห็น นอกจากคนใกล้ชิดกับเพื่อนสมัยเรียนก็ไม่มีใครเคยเห็นหน้าค่าตาของรสสรา แต่ถึงอย่างนั้นก็คงจะเดาได้ไม่ยากว่าหญิงสาวใบหน้าสดใสอ่อนวัย ดูไม่เหมือนคนที่เรียนจบคณะแพทย์และมีการมีงานทำแล้ว แต่เธอจะเป็นใครนั้นไม่ใช่ปัญหาใหญ่สักนิด มนต์มีนากำลังท้าทายความอดทนของเขาอยู่ต่างหาก คือสิ่งที่เขาปล่อยผ่านไม่ได้ “ก็จะได้รับสิทธิ์นั้นทันทีไง” คนฉุนเฉียวอยู่ในทีช้อนร่างบางขึ้นมาไว้ในอ้อมอกโดยไม่ให้เธอตั้งตัว สาวเท้ายาว ๆ มุ่งไปยังประตูทางออกของ
Last Updated : 2025-04-19พิษรักคุณหมอ เสือเริ่มออกลาย?
"ลงมาสิ หรือจะให้เฮียอุ้มมีนเข้าไปในร้านดี" เขายิ้มกริ่มที่มุม สายตาไม่มีแววล้อเล่นเจืออยู่ในนั้นคนอย่างเขาพูดจริงทำจริงแล้วยังไม่มีเวลาให้เธอได้คิดนาน มนต์มีนาจึงยอมลงจากรถโดยไม่อิดออดร่างบางจำใจเดินตามชายหนุ่มเข้าไปในร้านแต่สายตาไม่ได้โฟกัสข้างหน้า จึงไม่ทันมองเห็นตอนที่พิชยะหยุดเดิน จึงชนเข้ากับแผงอกแข็งแรงใบหน้านวลเนียนเกือบซุกเข้าไปในซอกคอของเขา“ขอโทษค่ะ” หญิงสาวรีบผละออก กลิ่นโคโลญจน์อ่อน ๆ ที่เธอเริ่มจะคุ้นเคยหอมติดจมูกกลับมา“มัวมองอะไรอยู่”“เปล่าค่ะ” เธอส่ายหน้าแต่สายตากลมโตมันโกหกเขาไม่ได้หรอกเพื่อนของพิชชาคนนี้นิสัยขี้เกรงใจคนอื่นขนาดไหน ทำไมเขาจะไม่รู้“ส่งมือมาสิ” เขาพูดพร้อมกับยื่นมือออกมาข้างหน้า จ้องหน้าเธออย่างรอคอยระหว่างที่มนต์มีนายังยืนนิ่งเป็นหุ่นอยู่นั้นพิชยะก็เป็นฝ่ายคว้ามือเล็กไปจับ กุมมือนุ่มนิ่มเพียงหลวม ๆ แต่ก็มั่นคงพอที่จะให้เขาเดินจับมือเธอเข้าไปในร้านด้วยกันการตกแต่งด้านนอกบ่งบอกถึงฐานะทางการเงินของผู้ที่มาใช้บริการได้เป็นอย่างดี แต่พอเดินเข้ามาข้างในร้านกลับยิ่งดูหรูหรา มนต์มีนาอดไม่ได้ที่จะดูแคลนตัวเอง ไม่ว่าเธอจะมองไปทางไหนลูกค้าของที่นี่ล้วนแต่ง
Last Updated : 2025-04-20พิษรักคุณหมอ กราบขออภัยไรท์คิดชื่อตอนไม่ออก
"มีนกลับก่อนนะคะ พอดีนึกขึ้นได้ว่ามีธุระที่ต้องไปทำ" มองออกว่าระหว่างพิชยะกับเจ้าของร้านสาวสวยไม่ได้รู้จักกันธรรมดาเลยไม่ต้องการให้พิชยะลำบากใจ อย่างไรเขาก็คงไม่ได้ตั้งใจจะพาเธอมาด้วยแต่แรกอีกอย่างเธอก็ไม่อยากถูกเปรียบเทียบกับใคร สภาพของเธอตอนนี้ต่อให้มองมาจากดาวอังคารก็ยังรู้ ไม่มีอะไรที่เธอเทียบกับริตาได้มนต์มีนาเตรียมจะหันหลังออกไปจากร้านแต่กลับถูกพิชยะคว้ามาที่ข้อมือ เขามองเธอเหมือนกำลังตำหนิอยู่กลาย ๆ ก่อนจะหันไปพูดกับริตา"วันนี้ผมไม่สะดวก โทษทีนะมีอะไรค่อยคุยกันวันหลัง"พิชยะจูงมือมนต์มีนาออกมาจากตรงนั้นทันที เขารู้ว่าวันนี้ริตาอยู่ที่ร้านแต่ที่ยังพาเธอมาเพราะหล่อนเป็นแค่คู่ขาบนเตียง ไม่ใช่คนที่เขาต้องมานั่งแคร์ความรู้สึกหรือต้องให้ความเกรงใจบริกรผายมือเชิญทั้งคู่ไปที่โต๊ะ ริตาเห็นแบบนั้นก็โกรธจนเนื้อเต้นตุบ ๆ อยู่ในอกแต่ก็ต้องทนข่มอารมณ์เพราะกลัวพิชยะจะไม่พอใจที่ผ่านมาเขาไม่เคยปฏิเสธคำเชิญของหล่อนหรือควงใครมาที่ร้านให้หล่อนต้องรู้สึกเสียหน้าแบบนี้มาก่อนนังเด็กไร้รสนิยมคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่!อาหารหลายอย่างทยอยมาเสิร์ฟหลังจากสั่งไปไม่นาน มนต์มีนาออกตัวแต่แรกว่าเธอไม่คุ้นเคยกั
Last Updated : 2025-04-20
Latest chapter
พิษรักคุณหมอ ดวงใจคุณหมอ
คุณมนูญกับคุณเพ็ญพิชย์หันไปมองหน้ากัน ไม่คาดคิดว่าจะเห็นคนอย่างเขายอมคุกเข่าให้กับผู้หญิง“อะไรที่อยากพูดก็พูดไปหมดแล้ว วันนี้เฮียแค่จะบอกว่าเฮียรักมีนจริง ๆ นะ รักจนไม่รู้จะรักยังไงแล้ว ไม่ว่ามีนจะให้อภัยเฮียวันไหน เฮียก็จะรอ”“สักสิบปีรอได้ไหมคะ” เขาคำนวณในใจทันที ตอนนี้เขาอายุสามสิบสอง แปลว่าอีกสิบปีข้างหน้า เขาอายุสี่สิบสองวิจัยหนึ่งบอกว่าปัจจุบันนี้ผู้ชายอายุสี่สิบก็เริ่มมีปัญหานกเขาไม่ขัน ถ้าถึงตอนนั้นเขาจะยังทำเรื่องอย่างว่าได้อยู่ไหมนะไม่สิ คุณภาพมันจะเหลือเท่าไหร่ต่างหาก“ว่าไง ทำไมไม่รีบตอบหนูมีนไปล่ะ” เป็นคุณเพ็ญพิชย์เร่งเอาคำตอบจากลูกชายของตัวเองบ้าง จนในที่สุดเขาก็พูดคำนี้ออกมา“ได้ รอได้”“สิบปีนะคะ ระหว่างนี้ห้ามมาเข้าใกล้มีน” เขาพยักหน้า สิบปีก็สิบปีวะ ต่อไปนี้เขาคงต้องออกกำลังกายให้หนักขึ้นกว่าเดิม เพื่อที่อีกสิบปีข้างหน้าน้องชายของเขาจะยังใช้งานได้อย่างมีประสิทธิภาพ“ระหว่างสิบปีนี้มีนจะไปอยู่อเมริกานะคะ”“ไปทำอะไร” ให้รอสิบปียังพอทน แต่ห่างกันสิบปี ใจขาดกันพอดีสิ“ไปเรียนต่อค่ะ แล้วก็จะทำงานอยู่ที่โน่น คุณมุกเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้” ทั้งที่คิดว่าเขากำลังจะได้อุ้มลูก
พิษรักคุณหมอ โอกาสครั้งสุดท้าย
สามวันให้หลังพิชยะได้รับอนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาลได้ คนที่เสียสละทั้งเวลางานและเวลาส่วนตัวเป็นสารถีขับรถให้เขานั่งสบาย ๆ ก็ไม่พ้นคุณหมอธนาเพราะพิธาติดประชุมกับคณะผู้บริหาร“กลับบ้านได้แล้วไม่ดีใจเหรอวะ” ตั้งแต่เข้ามานั่งในรถเขาก็เห็นพิชยะทำหน้าเหมือนตูดลิง“แค่กลับบ้านมีอะไรให้ดีใจ” เป็นเมื่อก่อนก็ว่าไปอย่าง ที่พอเขากลับไปแล้วจะได้เจอมนต์มีนาอยู่ที่บ้านแต่ตอนนี้อย่าว่าแต่ได้เจอ เขาโทรไปหาเป็นร้อย ๆ ครั้งเธอก็ยอมไม่รับสายถ้าเป็นเมื่อก่อน ไม่มีทางที่เขาจะอยู่เฉยแบบนี้แน่ ต้องตามไปลงโทษกันบ้าง“ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะน้องมีนของกูยังไม่ยอมรับโทรศัพท์เหรอวะ เห้ยย อย่านะเว้ย กูพาเสยเสาไฟจริงด้วย เอาสิ” ธนาร้องโวยวายพร้อมกับข่มขู่ตอนที่พิชยะจะยกเท้าขึ้นมาประทุษร้ายที่ธนาพูดจาไม่เข้าหู แถมยังเรียกมนต์มีนาว่า ‘น้องมีนของกู’ อีก “แม้ระหว่างทางจะเกิดสงครามเล็ก ๆ ระหว่างเพื่อนจนเกือบจะเกิดอุบัติเหตุหลายครั้ง แต่ทั้งสองคนก็มาถึงบ้านกิจธาดาวงศ์ด้วยความปลอดภัยธนายังมีธุระที่อื่นต่อ พอเข้าไปทักทายคุณมนูญกับคุณเพ็ญพิชย์ที่เพิ่งลงเครื่องมาหมาด ๆ ก็ขอตัวกลับทันที ตอนนี้ในที่โถงรับแขกจึงมีเพียงพ่อแม่ลูกนั่
พิษรักคุณหมอ คนมีความผิด 2
ไม่รู้ว่าจะทนอดเปรี้ยวไว้กินหวานได้อีกนานอีกไหน“คุยกับมีนเหรอคะ?” มนต์มีนาเอียงคอถาม มองมาที่ชายหนุ่ม ความจริงหูของเธอได้ยินที่เขาพูดชัดทุกคำ แต่แกล้งทำเหมือนไม่ได้ตั้งใจฟัง“ถ้าเฮียไม่คุยกับมีนแล้วจะให้เฮียคุยกับใคร”“ไม่รู้สิคะ คุยกับพยาบาลไหมล่ะคะ เดี๋ยวมีนไปตามมาให้สักสองสามคน” เรื่องที่พิชยะล้มงานวิวาห์กระจายไปทั่วโรงพยาบาล บรรดาพยาบาลต่างก็ดีใจที่เขากลับมาโสดอีกครั้งแต่พวกเธอก็ดีใจได้ไม่กี่วัน พิชยะก็ให้พิธาบอกกับทุกคนว่าผู้หญิงที่มาเยี่ยมเขาทุกวันคือคนที่เขารักและกำลังตามง้ออยู่ ทำเอาพยาบาลอกหักไปตาม ๆ กันทว่าก็ยังมีพยาบาลหลายคนที่ไม่ถือสาว่าศัลยแพทย์หนุ่มจะมีเจ้าของหัวใจแล้ว ยังแวะเวียนกันเอาของมาเยี่ยมจนหัวกระไดห้องนี้ไม่เคยแห้ง“หึงเหรอ” เขายิ้มที่มุมปาก พอใจที่เห็นความหึงหวงเป็นประกายอยู่ในแววตาของหญิงสาว“ใครหึง มีนไม่ได้หึงสักหน่อย” มนต์มีนาปอกแอปเปิลในมือต่อ ไม่สบสายตาคู่คม กลัวตัวเองจะเผยความรู้สึกนึกคิดออกไปแม้ว่าบาดแผลในใจจะได้รับการเยียวยาจนเกือบจะหายดีแล้วแต่เธอยังไม่สามารถกลับมาคืนดีกับเขาได้เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะเธอยังอยากดูความจริงใจจากเขาอีกสหน่อยไม่สิ
พิษรักคุณหมอ คนมีความผิด
กว่าสามสัปดาห์แล้วที่พิชยะพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ‘วิวัฒเวช’ อาการบาดเจ็บของเขาดีขึ้นตามลำดับจนใกล้จะหายดี เมื่อเช้าหมอแจ้งว่าอีกไม่เกินสองสามวันนี้เขาก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วมนต์มีนามาเยี่ยมชายหนุ่มทุกวัน แต่เธอไม่ได้อยู่นอนเฝ้าอย่างที่ควรจะเป็นเพราะยังต้องไปฝึกงาน ซึ่งตอนนี้การเป็นนักศึกษาฝึกงานของเธฮก็เข้าสู่เดือนสุดท้ายแล้วถึงแม้ว่าเธอจะใจอ่อนให้พิชยะไปเยอะแล้วก็ตาม แต่ถ้าจะให้เธอทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น ก็คงจะเป็นไปไม่ได้แกรกก…ทันทีที่ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องเข้ามา คนซึ่งกำลังยืนยืดเส้นยืดสายอยู่ที่หน้าต่างห้องรับอาการดี ๆ ของวันใหม่ แทบจะกระโจนขึ้นไปบนเตียงของโรงพยาบาล ก่อนจะทำทีว่าตนเองนอนหลับอยู่ถ้าคนที่เข้ามาเป็นมนต์มีนาอย่างที่ชายหนุ่มคิด เธอก็อาจจะไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของเขา แต่บังเอิญว่าเป็นพิธากับธนา พวกเขาจึงรู้เท่าทัน“ลืมตาได้แล้ว พวกกูเอง” พอได้ยินเสียงของหมอธนาพิชยะก็ลืมตาขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์“มาทำไมนักหนาวะ ไม่มีการมีงานทำรึไง”“อ้าว! พูดแบบนี้ มึงหาว่าท่าน ผอ.ของกูอู้งานเหรอวะ” ธนานั่งลงที่โซฟาภายในห้องผู้ป่วยพิเศษ ไม่ใส่ใจกับคำพูดอ้อม ๆ ของพิชยะที่บ่งบ
พิษรักคุณหมอ หมอป่วย
พิชยะถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉินทันที โชคดีที่คมมีดไม่โดนจุดสำคัญตอนนี้เขาจึงปลอดภัยแล้วพิธากับธนารู้ว่าเพื่อนถูกแทงก็รีบมาที่ห้องฉุกเฉินทุกคนในแผนกต่างก็พากันตกใจที่เนื้อตัวของศัลยแพทย์หนุ่มเต็มไปด้วยเลือดไม่กี่วันก่อนพิชยะเพิ่งจะประกาศยกเลิกวิวาห์กลางคัน จนกลายเป็นหัวข้อหลักในวงสนทนาของบรรดาหมอและพยาบาลทั้งวอร์ด วันนี้เขากลับได้รับบาดเจ็บมาพ้นขีดอันตรายจวนจะเข้าวันที่สองแล้วแต่จนป่านนี้พิชยะก็ยังไม่ได้สติ มนต์มีนาเป็นห่วงเขามาก เธอไม่ยอมลุกไปไหนแม้ว่าพิธากับธนาจะหมุนเวียนกันมาเฝ้า เธอนั่งกุมมือเขาไว้ตลอดเวลา หวังเพียงให้เขาตื่นขึ้นมาอย่างปลอดภัย แต่ร่างกายที่อ่อนเพลียจากการอดนอนทำให้หญิงสาวฟุบหลับไปมนต์มีนาจึงไม่เห็นตอนที่พิชยะลืมตาขึ้นมา และทันทีที่เขาเห็นหญิงสาวนอนเฝ้าอยู่ข้างเตียง น้ำตาของลูกผู้ชายก็ซึมออกมาโดยไม่รู้ตัวตอนนี้เธอจะยอมยกโทษให้เขาหรือไม่นั้น ไม่สำคัญอีกต่อไป แค่เสี้ยวหนึ่งที่เธอเป็นห่วงเขา เขาก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วมือเรียวยาวของชายหนุ่มค่อย ๆ ขยับเข้าไปหาใบหน้าจิ้มลิ้ม ใบหน้าของคนที่เขาคิดถึงและโหยหามาตลอดนิ้วเรียวยาวนั่นค่อย ๆ วางลงบนพวงแก้มขาวเนียน หัวใจที่เ
พิษรักคุณหมอ หัวใจที่ต้องปกป้อง
วันต่อมา ทั้งวันมนต์มีนาไม่เห็นพิชยะมาที่บริษัทจึงคิดว่าเหตุการณ์วันก่อนคงทำให้เขาถอดใจไปแล้ว สุดสัปดาห์ทีไรบรรยากาศในการทำงานของพนักงานบริษัทตะวันฉายก็จะครึกครื้นเป็นพิเศษ เพราะบางคนวางแผนจะไปเที่ยวต่างจังหวัดกับคนรัก บางคนก็วางแผนจะใช้เวลาในวันหยุดเสาร์อาทิตย์อยู่กับครอบครัว ถึงเวลาเลิกงานมนต์มีนาก็เดินออกมาที่ประตูฝั่งด้านหน้าของบริษัทหลังจากแน่ใจว่าพิชยะไม่ได้มาดักรอเจอเธอ วันนี้อาทิตย์กับมุกรินไม่ได้เข้าบริษัทเพราะมุกรินต้องไปตรวจครรภ์ตามนัด ส่วนเจนจิราขอลาหยุดหนึ่งวันเพราะต้องไปเฝ้าพี่สะใภ้ที่โรงพยาบาลแทนพี่ชาย ส่วนภูวเนศออกไปพบลูกค้าตั้งแต่เช้ายังไม่กลับเข้ามา วันนี้เธอเลยต้องนั่งรถประจำทางกลับไปที่อพาร์ทเม้นท์คนเดียวเพราะเกศินีที่ชอบไปขลุกอยู่ที่ห้องเธอจนดึกดื่นแทบจะทุกวันขอลาไปทำธุระกับครอบครัวที่ต่างจังหวัด แต่พอเดินออกมาเธอก็พบว่ามีคนมายืนรออยู่ หญิงสาวกอบกำมือทั้งสองเข้าหากันเมื่อต้องการเรียกความเข้มแข็งให้ตัวเอง “ขอคุยด้วยหน่อยสิ” “ถ้าคุณรสสราจะมาติดต่อเรื่องงานคุยกับพี่มุกโดยตรงได้เลยนะคะ ขอตัวค่ะ” “ไม่ต้องมาแกล้งโง่” ถ้อยคำที่แฝงไปด้วยการด่าทอเอ่ยไล่หลังหญิงสาวอ
พิษรักคุณหมอ บาดแผลกับเวลา
คนที่โง่มันคือเขาต่างหากเขาโง่ที่ไม่เคยรู้อะไรเลย ไม่เคยรู้แม้กระทั่งว่าผู้หญิงที่เขาลงมือทำร้ายคือคนที่หัวใจของเขาต้องการชายหนุ่มหยัดกายลุกขึ้นยืนท่ามกลางสายฝนที่เทกระหน่ำลงมา ทุกย่างก้าวของเขาหนักอึ้งไปด้วยความปวดใจจากการกระทำในวันวาน ไม่ว่าจะเหลียวมองไปทางไหนก็พบแต่ความสิ้นหวัง เห็นเพียงใบหน้าหมางเมินของมนต์มีนาที่ฉายวนซ้ำไปมาคำพูดเชือดเฉือนหัวใจมันยังดังก้องอยู่ภายในหัวของเขา ร่างสูงเดินออกไปจากตรงนั้นไม่ต่างจากคนไร้วิญญาณ ไหล่ที่เคยสง่าผ่าเผยกลับลู่ลงข้างกายอย่างสิ้นไร้ความหวังเขาจะทำอย่างไรดี เขาควรทำอย่างไรต่อถึงจะตามหัวใจของเขากลับคืนมาได้เมื่อหมดหนทางสุดท้ายคืนนั้นพิชยะก็ตัดสินใจขอความช่วยเหลือจากอาทิตย์ เจ้าของบริษัทตะวันฉายที่มนต์มีนาฝึกงานอยู่ โดยเขาได้นัดอีกฝ่ายออกมาเจอที่ไนต์คลับของพิธาทั้งสองนั่งพูดคุยกัน ตอนแรกอาทิตย์ปฏิเสธที่จะเข้ามายุ่งเรื่องนี้เพราะอย่างไรเขาก็เป็นคนนอก แต่พอเห็นว่าพิชยะสำนึกผิดจริง ๆ และต้องการจะแก้ไขทุกอย่างให้ดีขึ้น อาทิตย์ก็เกิดเห็นใจผู้ชายด้วยกันครั้งหนึ่งอาทิตย์ก็เคยทำผิดพลาดครั้งใหญ่กับมุกริน เขาเลยเข้าใจความรู้สึกของพิชยะดี คนที่ต้องก
พิษรักคุณหมอ ลูกบอลที่ทุ่มกลับมาเต็มแรง
“พี่เจนไม่ต้องพูดอะไรก็ได้ค่ะ เดี๋ยวมีนออกไปคุยกับเขาเอง”“เดี๋ยวก่อนมีน…” เจนจิรากลัวว่าจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาเลยรีบตามหญิงสาวออกไป ตอนนั้นพิชยะกำลังจะเดินกลับไปที่รถ เขาเห็นมนต์มีนาจึงหน้าถอดสี“มีน…” ชายหนุ่มเดาได้ทันทีว่ามนต์มีนาอาจจะรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว แต่เขากลับไม่ได้มีความกังวลหรือกลัวอะไร เพราะอย่างน้อยมันก็ทำให้เธอยอมออกมาเจอเขา“เอาของพวกนี้กลับไปด้วยค่ะ มีนไม่ต้องการ” มนต์มีนาโยนของที่ถืออยู่ในมือลงพื้นราวกับว่าเป็นสิ่งของเน่าเสีย ชายหนุ่มได้แต่มองของที่หล่นกระจายอยู่ที่พื้นตรงหน้าของเขาด้วยความเจ็บปวด“เฮียยอมรับผิดทุกอย่างแล้ว มีนให้โอกาสเฮียสักครั้งได้ไหม” นาทีนี้พิชยะแทบจะก้มศีรษะขอโอกาสจากเธอ ทว่าเขากลับได้รับเพียงคำพูดที่ไร้เยื่อใยกลับมา และแม้ว่าเขาจะไม่ได้ตะโกนออกมา แต่คำขอโทษที่มาจากข้างในก็ดังไปถึงความรู้สึกของมนต์มีนาอย่างไม่น่าเชื่ออานุภาพของมันทำให้ขาทั้งสองข้างที่กำลังจะก้าวออกไปหยุดชะงัก แต่เธอก็ไม่ได้หันกลับมามองเขา“มีนไม่มีโอกาสอะไรให้หรอกค่ะ ถ้าไม่อยากให้มีนเกลียดเฮียไปมากกว่านี้ก็อย่ามาให้มีนเห็นหน้าอีก แล้วต่อไปนี้ก็ไม่ต้องเอาอะไรมาให้ เพราะทุกอย่
พิษรักคุณหมอ ใจคนที่ห่วงหา
พิชยะขับรถมาที่โรงพยาบาลเพราะเขารู้ว่าตัวเองมีไข้สูง ตอนที่มาถึงเขาจึงถูกพาเข้าห้องฉุกเฉินหมอและพยาบาลรีบเข้ามาตรวจอาการของเขาอย่างรวดเร็วก่อนจะให้ยาลดไข้ในทันทีชายหนุ่มนอนหลับไปครึ่งวัน ตื่นมาอีกทีเขาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล“เป็นไงไอ้คนเก่ง ฟื้นแล้วเหรอมึง” ธนาทักเขาเป็นคนแรก ถ้ามาช้ากว่านี้สักครึ่งชั่วโมง พิชยะอาจจะถูกพิษไข้ที่สูงกว่าสี่สิบองศาเล่นงานจนไม่มีโอกาสได้ไปง้อเมียอีกแน่ ๆ“ไม่ต้องห่วงหรอก กูยังดวงแข็ง”“ปากดีขนาดนี้กูไม่น่าเช็ดตัวให้มึงเลย น่าจะปล่อยให้มึงหนาวตายไปซะ” ธนาพูดด้วยความหมั่นไส้ก่อนจะหันไปเห็นว่าพิชชากำลังมองเขม่นมาที่ตัวเอง“แต่ก็เห็นแก่ที่มึงเคยเปิดเมมเบอร์เลาจน์ให้กู หนี้ชีวิตที่กูช่วยเช็ดตัวให้มึงกูไม่คิดก็ได้”“พร่ำอะไรของมึงวะ” พิธาที่ฟังอยู่นานพูดขึ้นบ้าง เขาได้รับรายงานเรื่องที่พิชยะจัดการเรื่องผ่าตัดโดยไม่ผ่านระเบียบของโรงพยาบาลแล้ว“มึงมีอะไรจะพูดกับกูไหม”“ไม่มี แล้วแต่มึงจะพิจารณาเลย” ตอนที่ตัดสินใจทำลงไปเขาย่อมรู้ความผิดของตนเองและผลที่จะตามมาอยู่แล้วจึงไม่คิดจะอาศัยความเป็นเพื่อนขอให้พิธาผ่อนปรนโทษให้“งั้นกูหักเงินเดือนมึงทั้งเ
