ทำงานให้คูมหมอไม่ง่ายเลยเนอะ
“ถอดเสื้อผ้าออก ผมจำเป็นต้องดูสัดส่วนของคุณก่อนเริ่มงานคืนนี้”อะไรนะ!?เขาเคยเห็นร่างกายของเธอมาหมดแล้วก็จริงแต่การจะให้เธอแก้ผ้าให้ดูตรงนี้ ตอนนี้ เป็นใครก็ต้องตกใจทั้งนั้น“ผมบอกให้คุณถอดเสื้อผ้า ทำไม ทำไม่ได้เหรอ?” พิธาเอียงใบหน้าเล็กน้อยขณะทิ้งตัวไปกับโซฟามองหญิงสาวด้วยความใจเย็น การให้เขาดูร่างกายของเธอได้ทุกเมื่อถือว่าเป็นหนึ่งในข้อตกลง“ทำได้ค่ะ” เจ้าของใบหน้าหวานตอบเสียงเบาก่อนจะค่อยๆ ลงมือปลดเดรสสายเดี่ยวตัวสั้นออกจากร่างกาย ไม่กี่วินาทีต่อมาก็เผยให้เห็นบราเซียลายลูกไม้สองชิ้นที่ยังปกปิดส่วนอวบอูมของหญิงสาวรูปร่างกำลังพอเหมาะไม่อ้วนแต่ก็ไม่ผอมจนเกินงาม ผิวพรรณขาวเนียนไปทั้งตัวทุกอย่างบ่งบอกว่าอัจจิมาดูแลตัวเองเป็นอย่างดีลำคอของศัลยแพทย์หนุ่มแห้งผาก ไม่สามารถละสายตาจากความงดงามเบื้องหน้าได้สักวินาทีเดียว เขามองเธออย่างนึกถูกใจอยู่ลึก ๆ ยิ่งคิดไปถึงค่ำคืนนั้น เขาก็แทบอยากกดเธอให้นอนลงไปกับพื้น แต่ก็ติดตรงที่เขาไม่อยากใจร้อน จนกลายเป็นพวกหื่นกามในสายตาของเธอ“ต่อเลยสิ ผมดูอยู่” มือเล็กทั้งสองกำเข้าหากันจนเกิดแรงสั่นสะเทือนน้อย ๆ ขึ้น คำพูดย้ำเตือนว่าเธอกำลังถูกสายตาคมกริบจ้อง
“ผมมีข้อเสนอให้คุณอีกเรื่อง”“อะไรคะ” นัยน์ตาคู่สวยฉายความหวาดระแวงออกมาเล็กน้อย เขาคงไม่ได้จะตั้งเงื่อนไขอะไรบ้า ๆ เพิ่มหรอกนะ“ผมจะให้เงินคุณใช้ทุกเดือน แต่ต้องจำไว้ว่าคุณจะมีอะไรกับลูกค้าพวกนั้นหรือผู้ชายคนอื่นไม่ได้ จูบผมก็ห้าม คิดซะว่าคุณกำลังคบอยู่กับผู้ชายคนนึงและต้องซื่อสัตย์กับแฟนของคุณแค่คนเดียว” อัจจิมากะพริบตาขึ้นลง ทั้งที่ระหว่างเธอกับเขามีเงื่อนไขบ้า ๆ พวกนั้นอยู่ แล้วมันจะเหมือนคนที่เขาเป็นแฟนกันได้ยังไงเขาไม่เคยคบหาใครหรือแค่เป็นคนไม่มีหัวใจ ถึงได้พูดออกมาได้เย็นชาแบบนี้“เรื่องนั้นฉันรับปากค่ะ แต่เรื่องเงินคุณไม่ต้องให้ฉันอีกก็ได้”“ผมไม่ชอบเอาเปรียบใคร เงินที่ผมให้ถือว่าเป็นค่าอิสรภาพจากนี้แล้วกัน ตกลงตามนี้ คุณเข้าไปอาบน้ำให้สะอาด ผมให้เวลาชั่วโมงนึงพอไหม”“แต่ว่า…”“ผมคงลืมบอกไปอีกอย่างว่าผมไม่ชอบให้คนขัดใจ เข้าใจไหม” เหมือนว่าสายตาคู่นั้นของเขามีอำนาจบางอย่างให้เธอพยักหน้ารับ“ฉันขอเวลาครึ่งชั่วโมงก็พอค่ะ” ปกติก็ไม่มีเวลามาพิถีพิถันในการอาบน้ำ เวลาแค่นี้จึงถมเถ“ตามใจ แต่ผมไม่สะดวกใช้ห้องน้ำร่วมกับคนอื่น เพราะงั้นคุณไปใช้ห้องน้ำทางโน้น” เขามองเลยด้านหลังเธอออกไป
“ใช้มือกับปากของคุณทำให้ผมเสร็จ”ในเวลางานเขาได้ชื่อว่าเป็นหมอที่ใช้ความใจเย็นและสุขุมได้อย่างมีคุณภาพ แต่กับเรื่องบนเตียงค่อนข้างใจร้อน ไม่ชอบเสียเวลาต้องมาพูดคุยอะไรกัน แทนที่จะได้มองตาแล้วรีบทำให้จบ ๆ แต่เพราะอัจจิมามีบางอย่างที่ถูกใจเขา บุคลิก ท่าทางเย่อหยิ่ง และแน่นอนว่ารวมถึงรูปร่างหน้าตาด้วยอัจจิมาเป็นผู้หญิงที่สวยทั้งยังมีเสน่ห์แถมยังดูเหมือนจะหาเงินเก่ง เขาจึงไม่เข้าใจว่าทำไมนิรุทถึงปล่อยให้เธอหลุดมือมาได้สำหรับเขา เคยผ่านผู้ชายมาก่อนไม่ได้สำคัญ และเขาก็ไม่เคยให้ความสำคัญกับเรื่องพวกนี้ เพราะถือว่าเรื่องบนเตียงเขาเองก็โชกโชน ถ้าจะคาดหวังให้คนอื่นบริสุทธิ์ผุดผ่อง ก็คงจะเห็นแก่ตัวไปหน่อยคนซึ่งเตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้วสบสายตาคมกริบก่อนจะหลุบลงพื้นอย่างรู้งาน มือเล็กล้วงสิ่งนั้นออกมาจากชุดคลุมอาบน้ำ สองมือประสานเข้าหากัน รู้สึกได้ถึงความร้อนที่ฝ่ามือตัวเอง เหมือนว่าส่วนนั้นของเขาจะตอบสนองมือเธอได้อย่างรวดเร็ว“อืมม ซี้ดดด” เสียงทุ้มแหบพร่าดังถี่กระชั้น อัจจิมาขยับมือเนิบช้าในตอนแรกก่อนจะเร่งจังหวะถี่ ดวงตาคู่สวยจับจ้องอยู่กับความเป็นชาย ปลายอวบหยักที่ผลุบเข้าออกระหว่างซอกนิ้วขอ
“แตกในปากนะ”เขาไม่ได้มองเธออย่างคนขอร้องหากแต่เป็นสายตาออกคำสั่ง น้ำเสียงแหบพร่าแม้จะให้ความรู้สึกวาบหวิวถึงท้องน้อยแต่ความเย็นชาที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าหล่อเหลาก็ไม่อาจจะทำให้เธอมีความรู้สึกร่วมได้“ถ้าคุณยอมให้ผมแตกในปากได้ ผมจะจ่ายให้คุณต่างหาก” น้ำเสียงของศัลยแพทย์หนุ่มเต็มไปด้วยความดูถูก ไม่ต่างจากสายตาที่กำลังจ้องลงมา แต่เธอในตอนนี้ก็ไม่หลงเหลือศักดิ์ศรีให้เย่อหยิ่ง ถ้ามันคือหน้าที่ของคู่นอนที่ถูกซื้อมาด้วยเงินจำนวนมหาศาล เธอก็ได้แต่ต้องทำให้เขาพึงพอใจ“ซี้ดดด” พิธาเสียววูบไปทั่วหน้าท้องเมื่อปากเล็กดูดดึงความแข็งขืนไม่ต่างจากคนหิวกระหาย แก้มทั้งสองข้างเดี๋ยวป่องออกเดี๋ยวตอบลง กระเพื่อมไหวเมื่อส่วนปลายคล้ำอมชมพูกระทุ้งเข้ากระพุ้งแก้มซ้ายขวาสลับกันอย่างมูมมามอัจจิมาทำให้สติเขาแทบแตกเหมือนในคืนนั้น“อืมม โอ่ววว” ลำยาวถูกเคลือบด้วยน้ำหวานวาวใส ดวงตาทั้งสองคู่ประสานกันอัตโนมัติ อัจจิมาผงกศีรษะขึ้นลง ดูดกลืนความยิ่งใหญ่เป็นจังหวะเร็วรัวไม่ต่างจากคู่รักที่กำลังปรนเปรอรสสวาทให้อีกฝ่ายพอใจ“ผมจะแตกแล้ว ซี้ดดด” ศัลยแพทย์หนุ่มไม่สามารถอดทนต่อความเสียวซ่านที่อัจจิมามอบให้ได้อีกต่อไป เขาพ่นน้ำ
“แตกออกมาสิ ผมอยากเห็นน้ำของคุณเยอะกว่านี้”พิธากระซิบเสียงพร่า ลงมือขยี้ส่วนอ่อนไหวของเธอหนักหน่วงจนสุดท้ายเธอก็ทนต่อพิษสงของนิ้วยาวไม่ได้ เล่นเอาเกร็งกระตุกหลายครั้ง“เสร็จเร็วกว่าวันนั้นอีกแฮะ” เธอได้แต่อ้าปากค้าง ถ้าเป็นก่อนหน้านี้เขาได้ถูกเธอตบอีกเป็นแน่“คุณเลิกพูดถึงคืนนั้นสักทีได้ไหมคะ” ต่อว่าทั้งที่หน้าตัวเองเป็นสีแดงก่ำ“ก็ได้ ผมจะไม่พูดถึงคืนนั้นอีก แต่ผม…จะพูดถึงทุกคืนทุกวันของเราหลังจากวันนี้” พิธากดร่างบางลงไปที่เตียงหนานุ่มของตนแล้วถอดชุดคลุมอาบน้ำออกต่อหน้าเธอค่ำคืนนั้นเธอก็เมาจนจำรายละเอียดไม่ค่อยได้ พอเห็นร่างกายเปลือยเปล่าเต็มสองตาอีกครั้ง ถึงรู้ว่าศัลยแพทย์หนุ่มร่างกายกำยำจนเธอเผลอมองไม่รู้ว่าคนที่มีอาชีพหมอเอาเวลาที่ไหนไปดูแลตัวเอง ร่างกายถึงได้ดูดีไม่มีที่ให้เธอติ ทุกส่วนเต็มไปด้วยมัดกล้ามแน่นโดยเฉพาะบริเวณหน้าท้องที่เห็นเป็นลอนกล้ามชัดเจน ยิ่งเขาเป็นผู้ชายขาวจัด ตัวสูง พอเปลือยกายแบบนี้เลยดึงดูดสายตาเธอเป็นอย่างมากแต่เมื่อสติกลับมาเธอก็รีบหันสายตาไปทางอื่นไม่ต่างจากคนมีความผิดบ้าจริง ทำไมเธอถึงชอบทำให้ตัวเองขายหน้านักนะในตอนนั้นเสียงแค่นหัวเราะก็ดังขึ้น“อ
“อ๊ะๆๆ อื้อออ คะ…คุณหมอ อ๊า” ถึงกับกรีดร้องเสียงดังเมื่อลีลาของศัลยแพทย์หนุ่มทำให้เธอร่วงหล่นลงไปในหุบเหวแห่งความหฤหรรษ์เพียงชั่วอึดใจต่อมา หัวใจดวงน้อยเต้นแรงประหนึ่งกลองรัวแม้แต่นิรุทที่คบกันมาหลายปียังไม่เคยทำให้เธอรู้สึกดีได้ขนาดนี้เม็ดเหงื่อผุดขึ้นทั่วร่างกายของทั้งคู่ อัจจิมาปรือตามองชายหนุ่มตรงหน้า หยดเหงื่อที่ไหลรินจากลำคอหนาลงไปที่แผงอกแน่นหนั่น ช่างเป็นภาพที่น่ามองเหลือเกินไม่อาจฝืนร่างกายต่อไปได้ ทันทีที่พิธาพลิกเธอกลับมานอนหงายเธอก็ยื่นมือออกไปโอบรั้งรอบลำคอหนาดึงตัวเองขึ้นไปหาอีกฝ่าย แสดงสีหน้าลามกอย่างไม่อยากจะเชื่อตัวเองศัลยแพทย์หนุ่มคำรามในลำคอช้อนกุมบั้นท้ายงดงามเอาไว้แล้วฉุดร่างเล็กให้คร่อมตักตัวเองในท่านั่ง ก่อนจะกระแทกสะโพกเสยขึ้นอย่างดุดันยิ่งกว่าเดิมจนเธอใกล้จะแตะขอบสวรรค์ในอีกไม่ช้า“คุณหมอ ฉัน…อ๊ะๆๆ อ๊า” ความซ่านสยิวแพร่ลามไปทั่วทุกอณู อัจจิมาหวีดร้องออกมาซุกหน้าเข้าหาซอกคอของชายหนุ่ม ฟันขาวขบลงบนลาดไหล่กว้างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ มือหนึ่งคว้าไหล่เพื่อยึดเหนี่ยว อีกมือขยุ้มเรือนผมดกหนาที่ท้ายทอยในขณะที่สองขาโอบรัดรอบสะโพกเอาไว้แน่นความซ่านสยิวรุนแรงพุ่งทะย
แท็กซี่เขียวเหลืองกลางเก่ากลางใหม่จอดตรงทางเข้าปากซอยเล็ก ๆ อัจจิมาพาร่างกายอันอ่อนล้าจากการโหมงานบนเตียงอย่างหนักหน่วงก้าวไปตามตรอกทางเดินอย่างเชื่องช้า ไม่อาจลืมสักช่วงเวลาขณะตัวเธอทอดกายนอนให้พิธาเชยชมเมื่อจมอยู่กับภาพเหล่านั้นเหตุและผลที่ทำให้เธอมาถึงจุดนี้ก็ตีกันวุ่นวาย จากนี้ไปเธอคงจะไม่สามารถภาคภูมิใจในตัวเองได้อีก ร่างกายที่เหมือนสินค้า ข้อตกลงข้อที่ว่าเธอต้องไปเจออีกฝ่ายในทุกครั้งที่ต้องการ ช่างเป็นชีวิตที่น่าสมเพชสิ้นดีมือเล็กยกขึ้นปาดน้ำตาผ่อนลมหายใจยาวเหยียด ก่อนจะกำหมัดแน่นอย่างต้องการลดความเจ็บปวดและให้กำลังใจตัวเองท่องย้ำ ๆ ว่าที่เธอทำลงไปทั้งหมดไม่ใช่เพราะต้องการช่วยเพ็ญพักตร์หรือแม้แต่คนเป็นพ่อ แต่เพื่อรักษาทรัพย์สมบัติชิ้นสุดท้ายที่มารดาทิ้งไว้ให้กระบอกตาสองข้างร้อนผ่าว หยดน้ำใสคลอขังตั้งแต่เมื่อคืนจนตื่นมาในเช้าวันใหม่ถึงดีขึ้นช่างมันสิจี๊ดอะไรที่ผ่านไปแล้วไม่มีทางย้อนคืนกลับมาได้ ยังไงเธอก็ตกลงรับงานบ้าๆ นี้ไปแล้ว ยิ่งกว่านั้นคือเธอรับเงินก้อนโตมาจากเขาและวันนี้เธอก็กำลังจะนำมันไปใช้หนี้สินที่เธอไม่ได้เป็นคนก่อคิดแล้วก็เจ็บปวด ชีวิตของเธอมันช่างตลกสิ้นดีข่ม
อีกด้านหนึ่งช่วงสายของวันหยุดพักผ่อนในรอบหลายสัปดาห์ ชายหนุ่มยืนจิบกาแฟอยู่ตรงระเบียงภายในเพนท์เฮ้าส์ สายตาคมกริบทอดมองออกไปอย่างไร้จุดหมาย ในหัวขบคิดเกี่ยวกับตนเองเขาเป็นหมอที่ได้รับการยอมรับในทุกด้าน โดยอย่างยิ่งฝีมือการผ่าตัด เส้นทางการเป็นศัลยแพทย์ของทายาทเจ้าของโรงพยาบาลโรยไว้ด้วยกลีบกุหลาบ มีความสำเร็จวางรออยู่ตรงหน้าโดยที่เขาไม่ต้องพยายามให้เหนื่อย ทุกคนต่างมองแบบนั้นแต่กว่าที่เขาจะมายืนอยู่จุดนี้ได้ กว่าที่เขาจะเป็น พิธา วิวัฒเมธากุล อย่างในวันนี้ ต้องแลกมาด้วยอะไร มีใครรู้บ้างเขาได้รับการให้เกียรติจากเพื่อนร่วมวิชาชีพด้วยความรู้ความสามารถอันเป็นที่ประจักษ์ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าการที่เขาเป็นลูกของผู้บริหาร มันเหมือนเป็นใบเบิกทางให้ชีวิตของเขาง่ายดายกว่าคนอื่น ถึงแม้ว่าความจริงจะไม่ได้สวยหรูอย่างที่ใครมองมารถสปอร์ตเรียบหรูแล่นเข้าไปในบริเวณคฤหาสน์หลังงามของบ้านวิวัฒเมธากุลหนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้นสนามหญ้าเขียวชอุ่มขนาบข้างด้วยต้นไม้สูงใหญ่ทอดยาวไปยังตัวบ้านเสาสูงสีขาวที่ออกแบบหรูหราและประณีต บ่งบอกถึงฐานะของผู้อยู่อาศัยเป็นที่รู้กันว่าอาชีพหมอพยาบาลแทบจะไม่มีวันหยุด โดยเฉพ
“ถ้าฉันท้องล่ะคะจะเกิดอะไรขึ้น” ก่อนหน้านี้เขาเคยขอเธอเรื่องที่จะไม่ใช้ถุงยางอนามัยเวลาที่มีอะไรกัน แถมยังสั่งไม่ให้เธอกินยาคุมกำเนิด แต่ที่เธอถามออกไปแบบนี้ เพราะเธอยังไม่ได้รับการยอมรับจากคุณนิพนธ์ จึงกลัวว่าถ้าเกิดตั้งท้องขึ้นมาอาจจะเพิ่มปัญหาให้เขา“ผมก็พาคุณไปฝากครรภ์ไง”“ไม่ใช่เรื่องนั้นสักหน่อย” เธอมองค้อนที่เหมือนเขาเห็นเรื่องตั้งครรภ์เป็นเรื่องเล็ก ทั้งที่มันเป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับลูกผู้หญิง“คุณกลัวผมจะไม่รับผิดชอบเหรอ” สายตาคมเข้มจริงจังขึ้นมาทันทีเธอหลุบสายตามองต่ำ ถ้าบอกว่าเธอไม่ได้เป็นกังวลเรื่องนี้ก็ดูจะเป็นการโกหก ถ้าเธอต้องปล่อยให้ตัวเองท้องเธอก็ต้องแน่ใจในอะไรหลายๆ อย่าง หนึ่งในนั้นก็คือเขาเธออยากรู้ว่าเขาพร้อมจะเป็นหัวหน้าครอบครัวแล้วเหรอ เพราะการจะเป็นพ่อคน ไม่ใช่ต้องการแค่เงินทอง แต่ยังต้องมีความรับผิดชอบสูง พร้อมเสียสละเวลาส่วนตัว และพร้อมที่จะดูแลอีกหนึ่งชีวิตด้วยหัวใจ“คุณฟังผมนะ ผมไม่ใช่เด็กแล้ว แล้วผมก็ไม่ใช่คนไม่มีความรับผิดชอบ ที่ผมบอกว่าอยากมีลูกก็แปลว่าผมพร้อม แน่นอนว่าไม่ใช่แค่เรื่องเงินทอง แต่ผมพร้อมจะเป็นพ่อคนแล้วจริงๆ ผมอยากมีเด็กวิ่งเล่นอยู่ในบ้าน อ
“ผมชอบที่คุณพูดแบบนี้ ฟังแล้วมันได้อารมณ์” เสียงของชายหนุ่มต่ำพร่าลง นัยน์ตาวาววับแต่ไม่ได้เยือกเย็นเหมือนเมื่อก่อนก้มลงลิ้มเลียยอดถันข้างที่เหลือ บีบคลำเต้าทรวงผ่องในอุ้งมืออย่างคนตะกละตะกลามอัจจิมาครางไม่เป็นภาษาอยู่บนโต๊ะทานข้าวตัวหรู ท่อนขาเรียวงามโอบรัดสะโพกอีกฝ่าย ก่อนจะแอ่นเอวเข้าหาร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่เบื้องหน้า เสียดสีกึ่งกลางลำตัวกับหน้าขากำยำท่อนเนื้อที่บดเบียดกับเนินนุ่มของหญิงสาวผ่านกางเกงเนื้อดีเริ่มแข็งขึงขึ้นมา ไม่รู้เป็นเพราะท่าทางยั่วยวนของเธอหรือเป็นเพราะอารมณ์ดิบในตัวของเขาเอง ที่ทำให้อารมณ์ใคร่ปรารถนาของเขาพลุ่งพล่านอย่างรวดเร็วเมื่อก่อนในโลกนี้สำหรับเขาสำคัญอยู่แค่สองเรื่อง นั่นคือเซ็กซ์กับมีดผ่าตัดแต่ตอนนี้ไม่ใช่อีกต่อไป แม้ว่าการมีเซ็กซ์จะยังจำเป็นต่อการดำรงชีวิตของเขา แต่หากเขาไม่มีเธออยู่ข้างกาย ชีวิตต่อจากนี้ของเขาก็ไม่ต่างจากสิ่งของไร้ค่าชายหนุ่มขยับออกมายืนข้างโต๊ะทานข้าวเรียบหรู ปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกอย่างใจเย็นแล้วรวบเอวดึงร่างขาวผ่องของหญิงสาวคนรักให้ขยับมาที่ขอบโต๊ะ เลื่อนมือไปลูบไล้กลีบอิ่มนูน หยาดน้ำที่เอ่อล้นออกมาฉ่ำเยิ้มจนมองเห็นความเปียกชุ่ม
อัจจิมารู้สึกตัวเพราะแสงแดดที่สาดส่องเข้ามากระทบเปลือกตาในช่วงสาย ศีรษะและร่างกายของเธอหนักอึ้งเหมือนถูกถ่วงทับด้วยภูเขาหิน ลำคอแห้งผาก กว่าจะขยับตัวได้ก็ใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่งพอลืมตาสิ่งแรกที่เห็นคือปลายคางแข็งแรงมองเห็นเป็นปื้นสีเขียวจางของศัลยแพทย์หนุ่ม ซึ่งเธอกำลังนอนแนบชิดซบอยู่ที่อกอุ่น ท่อนแขนข้างหนึ่งของเขาโอบเอวเธอไว้หลวม ๆ มือใหญ่วางอยู่บนบั้นท้ายเปลือยเปล่าจากการร่วมรักกันเมื่อคืนนี้ทุกคนที่บริษัทเข้าใจว่าเมื่อวานนี้เธอได้หยุดพักผ่อนหนึ่งวันเต็ม ๆ แต่หารู้ไม่ว่าเป็นวันลาพักผ่อนที่สูบเอาเรี่ยวแรงของเธอไปจนแทบจะไม่หลงเหลือถ้าเธอรู้ว่าเขาจะเป็นคนกระหายในรักได้ทั้งวันทั้งคืนแบบนี้ เธอคงจะไม่หลวมตัวคบคุณหมอ ‘เซ็กซ์จัด’ เป็นแฟนอย่างแน่นอนคิดมาถึงตรงนี้ริมฝีปากได้รูปก็ปรากฏรอยยิ้มน้อย ๆ เป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุข เมื่อย้อนนึกถึงเรื่องราวที่รุ้งรวีเล่าให้ฟังไม่กี่วันมานี้‘พิธาพึงพอใจในตัวเธอมานานแล้ว’ นี่คือประโยคแรกที่รุ้งรวีบอกเล่า สิ่งที่เขาทำให้เธอก็คงเป็นอย่างที่ใครหลายคนอาจเรียกว่า ‘ปิดทองหลังพระ’ เป็นเครื่องพิสูจน์ได้ว่า ครั้งนี้หัวใจเธอเลือกรักคนไม่ผิดอัจจิมาไม่ได้
“ออกไประเบียงดีกว่า ตรงนี้ผมจับคุณฉีดยาไม่ถนัด” เหมือนเธอจะฟังไม่ชัดเจนระเบียงเนี่ยนะไม่ทันที่เธอจะทำความเข้าใจกับคำพูดนั้น พิธาก็ถอนแก่นกายออกมาด้วยความรวดเร็ว ช้อนเธอให้อยู่ในอ้อมอก ก้าวเท้ายาว ๆ ออกไปข้างนอก ถึงแม้ว่าจะอยู่ในสภาพล่อแหลมแต่ร่างกายของเธอก็ยังมีชุดนอนตัวบางปกปิด ส่วนเขาก็ยังสวมใส่เสื้อผ้าครบทุกชิ้น“ดะ เดี๋ยวก่อนค่ะ เราจะทำกันตรงนั้นจริงๆ เหรอ” เขาเคยบอกว่าความพิเศษของระเบียงที่เหมือนยกห้องนั่งเล่นกลางแจ้งขึ้นมาไว้บนชั้นสูงเฉียดฟ้าสร้างความตื่นเต้นให้เธอกับเขาได้ในยามที่อยากเปลี่ยนบรรยากาศ แต่ตอนนั้นเธอไม่คิดว่าเขาจะเอาจริงถึงมันจะมีความเป็นส่วนตัวด้วยมีกระจกที่สั่งทำขึ้นพิเศษเป็นกำแพงรอบด้าน แต่เธอก็อดรู้สึกแปลก ๆ ไม่ได้อยู่ดี ต่อให้ไม่มีคนมองมาเห็น ก็อาจมีมดมีแมลงสักตัวเห็นก็ได้“วันนี้ผมอยากเอาคุณที่ระเบียง” ใบหน้าของอัจจิมาร้อนผะผ่าว เขาก้าวขายาวๆ ออกไปยังพื้นที่ด้านนอกของเพนท์เฮาส์ในทันทีตอนนี้พายุหน้าฝนสงบลงแล้วแต่พื้นส่วนหนึ่งที่ไม่มีหลังคาปกคลุมยังชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำฝนเขาค่อยๆ วางเธอลงบนพื้น ใกล้กับกระจกสูงเท่าสองตัวคนยืนต่อกันเห็นจะได้“กระจกนี้ผมสั่งทำพิเศ
“คุณหมายถึงเรื่องอะไร” เสียงทุ้มดังขึ้นทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ก่อนที่ลิ้นสากจะกวัดรัดรึงยอดทรวงชูชันของเธออีกครั้ง“อ๊ะ! กะ…ก็ที่คุณไม่ระ…รับข้อเสนอของพ่อคุณงะ…งายคะ ซี้ดด” ลิ้นที่ตวัดยอดปทุมถันของเธอไม่หยุดสร้างความซ่านเสียวจนอัจจิมาแทบจะพูดออกมาไม่เป็นคำเรื่องที่พิธาปฏิเสธการแต่งงานกับลูกสาวรัฐมนตรีเกรียงไกรต่อหน้าแขกเหรื่อมากมายกลายเป็นประเด็นใหญ่ในวงการแพทย์ตลอดหลายวันมานี้ทั้งสองตระกูลหมายมั่นจะเป็นทองแผ่นเดียวกันเพราะเหตุผลทางธุรกิจ แต่ทุกอย่างก็ต้องถูกยกเลิกเพราะการกระทำของพิธาบนเวทีในวันนั้น ผู้ใหญ่ทั้งสองครอบครัวหมางใจกันจนเป็นเหตุให้คุณนิพนธ์เรียกให้พิธาไปพบในวันต่อมาวันนั้นเขาพาเธอไปด้วย เพราะอยากแนะนำเธอให้คุณนิพนธ์รู้จักอย่างเป็นทางการ เธอยังจดจำสายตาที่คุณนิพนธ์มองเธอได้ดีท่านมองเธอตั้งแต่ศีรษะลงไป แม้จะไม่ใช่สายตารังเกียจเดียดฉันท์แต่เธอก็แน่ใจว่าอีกฝ่ายไม่ได้มองมาด้วยความเอ็นดูบรรยากาศภายในห้องทำงานของผู้อำนวยการโรงพยาบาลขณะนั้นเต็มไปด้วยมวลอากาศแห่งความอึดอัดกระจายอยู่เต็มห้อง ตึงเครียดตั้งแต่บทสนทนาแรกเริ่มขึ้น“ฉันจำได้ว่าไม่ได้บอกให้แกพาคนอื่นมาด้วย” คุณนิพนธ์ปรายต
อัจจิมาลืมตาขึ้นมาในเพนท์เฮาส์หรูในวันที่ฝนโปรยปรายลงมาแต่เช้ามืด เมื่อคืนนี้เธอตั้งใจว่าจะกลับไปนอนที่บ้านแต่เป็นพิธาที่ไม่ยอมปล่อยให้เธอกลับ ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะไม่ได้ออกคำสั่งกับเธอแล้วแต่ความเอาแต่ใจของเขาก็ไม่ได้ลดน้อยถอยลง แต่กลับเพิ่มขึ้นทุกวัน“คุณภิม อยู่ไหนคะ” อัจจิมาไม่เห็นชายหนุ่มนอนอยู่บนเตียงจึงเดินออกมาดูข้างนอก ไม่รู้ว่าคนเป็นหมอเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนถึงนอนตื่นแต่เช้าได้ ทั้งที่เมื่อคืนนี้กว่าจะกลับมาจากโรงพยาบาลก็ดึกดื่น แถมกลับมาถึงเขายังแสดงความรักต่อเธอจนทั้งเธอและเขาต่างก็เสียน้ำกันหลายรอบเห็นพิธานั่งอยู่บนโต๊ะทำงานตัวใหญ่ เบื้องหน้ามีเอกสารวางอยู่ แต่สีหน้าดูไม่ค่อยดีนัก“ทำไมรีบตื่นจังเลยล่ะคะ น่าจะนอนต่ออีกหน่อย”“ผมนอนพอแล้ว คุณเถอะ ทำไมรีบตื่นน่าจะนอนต่ออีกหน่อย”“ฉันถามคุณนะคะไม่ใช่ให้คุณมาย้อนถาม” อัจจิมาแกล้งทำหน้างอน เห็นเธอเป็นแบบนี้เขาจึงดึงคนตัวเล็กลงมานั่งที่ตักก่อนจะหาเรื่องรังแกเธอแต่เช้า“โทษฐานที่ผมทำให้คุณโกรธแต่เช้า งั้นวันนี้ผมจะอยู่กับคุณทั้งวันเลยดีไหม”“วันนี้ฉันต้องไปทำงาน”“ไม่ต้องไป ผมลางานให้คุณเรียบร้อยแล้ว” ยิ้มกรุ้มกริ่ม“ลางาน ลาทำไมค
หรือว่าลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลที่ทุกคนพูดถึง ก็คือพิธา“ผมมีความยินดีที่จะแจ้งให้ทุกท่านทราบโดยพร้อมเพรียงกันว่า ลูกชายของผมกับหนูอรจีราลูกสาวของคุณเกรียงไกรกำลังจะเข้าพิธีวิวาห์ในอีกสองเดือนข้างหน้านี้ครับ” ทุกคนต่างปรบมมือร่วมแสดงความยินดีกับทั้งสองครอบครัวที่กำลังจะเป็นทองแผ่นเดียวกัน คงมีเพียงแค่อัจจิมาที่ต่างไปจากทุกคนเรื่องที่เพิ่งได้ยินส่งผลให้สมองของอัจจิมาหยุดการทำงานชั่วขณะ เขากำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น!ตอนตกลงรับงานนี้เธอรู้เพียงว่าตัวเองต้องมาเป็นพิธีกรในงานประชุมสัมมนาที่จัดขึ้นโดยรัฐมนตรีกระทรวงสาธารณสุข รายละเอียดปลีกย่อยนอกเหนือจากนี้แอมมี่เพิ่งจะแจ้งเธอตอนที่มาถึงหน้างานแต่ข้อมูลที่แอมมี่บอกให้เธอรู้ตอนบรีพงานก็ไม่ได้ลงลึกว่าในงานมีใครมาบ้าง เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเจ้าของโรงพยาบาลที่ทุกคนพูดถึงคือคุณนิพนธ์แม้แต่ตอนที่เธอได้ยินว่าจะมีงานวิวาห์ ระหว่างบุตรสาวของรัฐมนตรีกับลูกชายเจ้าของโรงพยาบาล เธอก็ไม่ได้เอะใจสักนิดว่าทายาทคนนั้นจะเป็นพิธา เพราะตอนที่เธอบอกเขาว่ารับเป็นพิธีกรในงาน ชายหนุ่มก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา และยังบอกอีกว่าเขาไม่ได้ถูกเชิญให้มางานนี้แปลว่าเขาจงใจป
ภายในห้องรับรองโรงแรมแห่งหนึ่ง อดีตนายแพทย์นิพนธ์ที่ปัจจุบันดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการโรงพยาบาล ‘วิวัฒเวช’ นั่งจิบกาแฟก่อนจะรับฟังรายงานจากเลขาคนสนิท"จากที่ท่านให้ผมไปสืบ ตอนนี้คุณพิธากำลังคบหาอยู่กับผู้หญิงคนนึงครับ ชื่อจี๊ด อายุยี่สิบเจ็ดปี เรียนจบคณะบัญชีมหาฯลัยXX เคยเป็นพนักงานในบริษัทของคุณปกรณ์แต่ถูกไล่ออกเมื่อสองเดือนที่แล้วเพราะคุณปานวาดเข้าใจว่าเธอเป็นเมียน้อยคุณปกรณ์ แต่ความจริงเมียน้อยคุณปกรณ์คือน้องสาวต่างแม่ ตอนนี้เธอทำงานอยู่ที่บริษัทโฆษณาของเพื่อนคุณพิธาครับ กลางคืนเธอทำงานที่ฟลาวเวอร์ไนต์คลับในตำแหน่งรับแขกวีไอพีครับ”“มีอะไรอีกก็ว่ามา” คุณนิพนธ์สังเกตเห็นว่าเลขาคนสนิทยังรายงานเรื่องที่รู้มาไม่หมด“ผู้หญิงคนนี้เป็นลูกสาวของคนไข้โรคหัวใจที่รักษาอยู่ที่โรงพยาบาลของเราครับ ชื่อประสิทธิ์ยุห้าสิบหกปี คนไข้รายนี้คุณพิธาออกค่าใช้จ่ายให้ห้าสิบเปอร์เซนต์ของค่ารักษาในแต่ละครั้ง แต่คุณพิธาปกปิดเรื่องนี้กับผู้หญิงและครอบครัวของผู้หญิงครับ ส่วนนี่เป็นข้อมูลของคนไข้รายนั้นครับ” คุณนิพนธ์เปิดดูข้อมูลส่วนตัวของอัจจิมารวมทั้งรูปถ่ายประกอบการรายงานจากเลขาไปด้วย ก่อนจะหยิบประวัติการรักษาของ
“ผมไม่ได้ยุ่งเรื่องของสองคนนั้น คนที่ผมยุ่งด้วยคือคุณต่างหาก”สายตาของชายหนุ่มจริงจังขึ้นมาก่อนจะพูดต่ออีกว่า “ผมจะยอมให้คุณถูกคนอื่นรังแกได้ยังไง” จ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยหวังให้เธอมองเห็นความจริงใจที่เขามีให้“คุณชอบฉันอะไรในตัวฉันเหรอคะ” คราวนี้เป็นอัจจิมาที่จ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่คมบ้าง สายตาของเธอจริงจังไม่ต่างกัน“การที่เราจะรักใครสักคนมันต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ” เขาถามในสิ่งที่เฝ้าถามตัวเองมาตลอด แต่ก็ไม่เคยได้รับคำตอบ“ก็ต้องมีสิคะ”“เหรอ งั้นคุณล่ะ ชอบอะไรในตัวผม” อัจจิมาอึ้งไปอีกครั้งเพราะไม่คิดว่าจะถูกเขาย้อนถามเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าชอบอะไรในตัวเขา เขาเข้ามาอยู่ในหัวใจของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาชัดเจนกับสถานะคู่นอนระหว่างเธอกับเขามาโดยตลอด แต่หัวใจเธอก็เต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ ในทุกครั้งที่ได้ใกล้ชิด“ว่าไง” เขาจ้องเธอก่อนจะไล่ต้อนให้จนมุมว่า “คุณตอบไม่ได้ใช่ไหม”“ตอบได้สิ ข้อแรกเลย ฉันชอบที่คุณรวยมาก ชอบที่คุณเป็นหมอ แล้วก็ชอบหน้าหล่อๆ ของคุณ ชอบร่างกายแน่นๆ ของคุณด้วย” อัจจิมาแค่อยากเอาชนะ ไม่คิดว่าพิธาจะตอบกลับมาอย่างหน้าตาเฉยว่า“งั้นผมคงต้องภูมิใจสินะ เพรา