บทที่ 812

แต่เมื่อเธอขยับร่างกาย เธอก็รู้สึกถึงอาการปวดที่เอวด้านซ้าย ทำให้เธอขมวดคิ้วนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด

“เจ็บไหม?” เสียงเย็นเยียบดังขึ้นในหูของเธออีกครั้ง จากนั้นมือสวยก็สัมผัสเข้าที่เอวของเธอ

ร่างกายของหลิง อี้หรานแข็งทื่อในทันที เธอรู้สึกราวกับว่าเลือดในร่างกายของเธอพุ่งไปที่จุดนั้น

ใบหน้าของเขาเข้าใกล้เธอมากขึ้น ใกล้จนเธอเห็นขนตายาวสีดำของเขา

‘แน่นอนว่า... ขนตาเหล่านั้นสวยมาก!’

ดูเหมือนว่าขนตาพวกนั้นจะโดนใจของผู้คนทุกครั้งที่พวกมันสั่นเบา ๆ

หัวใจของเธออาจจะเคยหยุดนิ่งเพราะขนตาพวกนั้นมาก่อน และตอนนี้หัวใจของเธอก็หยุดนิ่งอีกครั้ง

“ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ” หลิง อี้หรานตั้งสติและสงบลง “ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ คุณอี้ ฉัน... ฉันไม่เป็นไร”

เธอยกมือขึ้นเพื่อดึงมือใหญ่ที่เอวของเธอออกทีละน้อย จากนั้น… เธอก็ลุกขึ้นและเดินโซซัดโซเซไปทางห้องส่วนตัว

มือของอี้ จิ่นหลียังคงอยู่ในอากาศในตำแหน่งเดียวกับที่หลิง อี้หรานดึงมันออกไป ราวกับว่าเวลาได้หยุดนิ่งลงชั่วขณะ

มือของเขายังคงกักเก็บความอบอุ่นจากร่างกายของเธอเอาไว้

ทันทีที่เขาเห็นเธอ เขาแทบอยากจะเดินเข้าไปหาเธอ

ตอนที่เขาเห็นว่าเธอถูกผู้ชายเ