บทที่ 764

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาก้าวเท้ามาที่นี่

ขณะที่เขาเดินตามทีมค้นหาทีละก้าวผ่านป่าทึบ เขาก็นึกถึงภาพวาดของกู้ ลี่เฉินที่เขาเคยเห็นในสตูดิโอที่บ้านของตระกูลกู้มาก่อน

ภาพวาดของเด็กหญิงตัวเล็กที่กำลังอุ้มเด็กชายไว้บนหลังของเธอขณะที่เธอเดินผ่านป่าทึบทีละก้าว

หลังของเด็กหญิงก้มต่ำลงเพราะรองรับน้ำหนักของเด็กชายอยู่ แต่เด็กหญิงยังคงแบกเขาต่อไป

ทุกก้าวของเธอดูยากลำบาก

เขาไม่ได้รู้สึกอะไรเมื่อเห็นภาพนี้ครั้งแรก แต่ตอนนี้ เขาคิดว่าถ้าเขาเป็นเหมือนกับอี้หรานและกู้ ลี่เฉินในตอนนั้น เขาก็คงตื่นตระหนก

‘ฉันจะตื่นตระหนกเรื่องอะไร? เพราะความลับที่ฉันพยายามปิดบังไว้ แต่ความลับนั้นกลับไม่สามารถทำลายสายสัมพันธ์ระหว่างเธอกับกู้ ลี่เฉินได้ใช่ไหม?’

‘หรือว่าฉันตื่นตระหนกกับความคิดที่ว่ากู้ ลี่เฉินมักจะอยู่ในใจของเธอเสมอ? แม้ว่าเธอจะลืมเขาไป แต่ถ้าเธอจำเขาได้ในสักวันหนึ่ง...’

‘หรือบางทีฉันอาจจะตื่นตระหนกว่าความรักที่เธอมีต่อฉันนั้นไม่ลึกซึ้งหรือมากขนาดนั้น ฉันกลัวว่าวันหนึ่งเธอจะทรยศฉัน’

“นายน้อยอี้ คุณดูไม่ค่อยดีนัก ทำไมคุณไม่พักผ่อนอยู่ที่เนินล่ะครับ?” เกา ฉงหมิงที่อยู่ด้านข้างพูดขึ้น ใบหน้าของนายน้อยอี้