บทที่ 725

ความไม่สบายใจของเธอเพิ่มขึ้นพร้อมกับความเปราะบางของเขา

“ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะ?”

“บอกสิว่าจะไม่ทรยศฉัน ตกลงไหม?” น้ำเสียงของเขาแหบแห้งและฟังดูเว้าวอน

ชั่วขณะหนึ่ง เธอรู้สึกวิตกกังวลและเจ็บปวดในหัวใจ

‘เขาคืออี้ จิ่นหลี! ทำไมเขาถึงใช้น้ำเสียงแบบนั้นขอร้องให้ฉันอย่าทรยศเขาล่ะ?’

เธอมองผ่านเขาไปเห็นแผ่นจารึกที่อยู่ข้างหลังเขา

เธอรู้ว่ามันเป็นแผ่นจารึกของพ่อเขา คนที่มีตาอ่อนโยนเลือกความตายเพราะคนรักที่ทอดทิ้งเขา

นั่น... เป็นการทรยศ

พ่อของเขาถูกแม่หักหลัง

จากนั้นเขาก็ถูกพ่อหักหลังที่ทิ้งเขาให้อยู่ตามลำพังในโลกนี้

ดวงตาของเขายังคงจับจ้องมาที่เธอ รอให้เธอตอบเขา

เธอรู้สึกเศร้าใจ ดูเหมือนว่าเขาจะได้ทุกอย่างที่เขาต้องการ แต่ใครจะรู้ว่าเขามีบาดแผลลึกที่ฝังใจถึงขนาดนี้

ตอนนี้เธออยากจะปลอบโยนความอ่อนแอและบาดแผลของเขา

“ฉันจะไม่ทรยศคุณ” ดวงตาของเธอสบตากับเขาขณะที่เธอพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

“จริงนะ?” เขาพึมพำ น้ำเสียงของเขาฟังดูเบามาก

“จริงสิ” เธอตอบ

วินาทีถัดมา แก้มของเขาก็สัมผัสเข้ากับฝ่ามือของเธอ ราวกับว่าความอบอุ่นจากมือของเธอทำให้ร่างกายของเขาอบอุ่น

เธอคงไม่รู้ว่าเขารู้สึกเศร้าเพียงใดเ