ตอนที่ 27 เจ็บไปทั้งหัวใจ

หลังจากทานข้าวเย็นเรียบร้อย พ่อคุณโดสก็ให้แม่บ้านพาฉันกับเหนือไปที่ห้องนอนคุณโดส ฉันเป็นคนอุ้มเหนือเข้ามาในห้อง พอวางลงเขาก็เดินเตาะแตะไปทั่วห้องด้วยความตื่นตาตื่นใจ เหนือปืนขึ้นไปที่โซฟาใหญ่ที่ตั้งอยู่มุมห้อง

"ตามสบายเลยนะคะ"

"ขอบคุณมากนะคะ"ฉันกล่าวกลับไปกับแม่บ้าน เธอยิ้มหวานให้ก่อนที่จะดึงประตูปิดให้ฉันหันกลับมากวาดสายตามองไปทั่วห้องที่กว้างมาก มีมุมโต๊ะทำงาน และมุมนั่งเล่นที่ตอนนี้เหนือกระโดดเล่นอยู่บนโซฟาอย่างสนุกสนาน คงจะนิ่มหน้าดู

"ระวังจะร่วงลงมานะครับ"ฉันหันไปบอกกับเหนือ เขาผงกหัวรับแล้วฉีกยิ้มกว้างให้ เหนือเป็นเด็กฉลาดพูดได้เร็วกว่าเด็กทั่วไป แต่อาจจะไม่ค่อยชัด ชอบสังเกตและความจำดี จำชื่อคนได้ไว ตอนนี้เขาจำชื่อพ่อกับแม่คุณโดสได้แล้วด้วย ปู่เค กับย่าด้าย ท่านทั้งสองคงจะสอนเหนือให้พูด

ฉันเดินมานั่งที่โซฟาข้างเหนือเพราะกลัวจะตกลงไป สายตาก็มองไปที่เตียงนอนขนาดใหญ่ที่อยู่อีกมุม และก็ต้องไปสะดุดกับกรอบรูปที่ตั้งไว้บนโต๊ะที่อยู่ติดกับหัวเตียง จึงเดินมาหยิบดู ก็เป็นรูปคุณโดสตอนสมัยยังเรียนอยู่กอดคอถ่ายกับน้องสาว ฉันเอามือลูบไปที่ใบหน้าในรูปถ่ายแล้วเผลอยิ้มออกมา..เขาทั้งหล่อทั้