เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 30 อย่าแตะต้องพี่สาวฉัน
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-18 14:40:11
บทที่เกี่ยวข้อง
พันธะหน้าที่ ตอนที่ 31 ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
พอฉันเดินเข้ามาในบ้านคุณเป้ก็รีบเดินมาหาฉัน "เกิดอะไรขึ้น"ฉันลอบหายใจออกมาเบา ๆ แล้วเหลือบไปมองคุณโดสที่กำลังประคองพริ้งนั่งลงที่โซฟา เขามองสำรวจที่ใบหน้าเธอโดยใช้มือจับที่ปลายคางหันซ้ายหันขวาสีหน้าเป็นห่วงเป็นใย "ป้าครับ ช่วยไปหยิบกล่องยาให้ผมหน่อย"เขาหันไปบอกกับป้าแม่บ้าน แล้วมองมาที่ฉันที่ยืนอยู่ทางเข้ากับคุณเป้แล้วพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ "เข้าไปนั่งข้างในกัน"คุณเป้ดึงมือฉันเดินเข้าไปด้านใน "โอ๊ย..โดสพริ้งเจ็บ"พอฉันเข้ามาเสียงออดอ้อนพริ้งก็ดังขึ้น คุณโดสจึงละสายตาที่มองฉันหันไปที่เธอ ใบหน้าพริ้งมีแต่รอยนิ้วที่ฉันประทับไว้ทั้งสองแก้ม ริมฝีปากมีเลือดไหลออกมานิด ๆ คงจะไปกระทบกับฟันของเธอ เห็นแล้วก็สะใจ อยากจะทำมากกว่านี้ด้วยซ้ำ "เทียนเป็นอะไรไหม"ฉันหันขวับที่คนถามที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เพราะสายตาฉันมัวแต่จ้องชายหญิงคู่นั้น "เทียนไม่เป็นอะไรค่ะ"ฉันบอกกับคุณเป้แล้วก้มหน้าลง สำนึกผิด? ไม่เลย ฉันไม่สำนึกผิด และจะไม่ขอโทษด้วย พอป้าแม่บ้านเอากล่องยามาให้..คุณโดสก็ทำแผลที่ปากและทายาให้พริ้งทันที พอเขาทำเสร็จปิดกล่องยาเรียบร้อยแล้ว เขาก็หันมาที่ฉัน "เทียน..มันเกิดอะไรขึ้นทำไมเธอต้องทำร้ายพริ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18พันธะหน้าที่ ตอนที่ 32 ดื้อด้าน!
ฉันตื่นขึ้นแต่เช้าเพื่อไปรับเหนือเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับเลย มันไม่คุ้นชิน ปกติจะมีเหนือนอนอยู่ด้วย รู้สึกเป็นห่วงไม่รู้ว่าจะร้องไห้งอแงหรือเปล่า ฉันเดินลงบันไดมาที่ชั้นล่างก็เห็นพ่อแม่คุณโดสกำลังนั่งเล่นกับเหนืออยู่ ก็รู้สึกโล่งใจที่เขาไม่งอแง แล้วก็เดินเข้าไปในห้องรับแขกทันที สายตาฉันหันไปที่หน้าบ้านก็เห็นรถคุณโดสจอดอยู่แต่ไม่ใช่ที่เดิม เมื่อคืนเขาคงจะออกไปข้างนอกล่ะมั้ง พอเดินเข้ามาในห้องรับแขก ทั้งพ่อแม่คุณโดสก็หันมายิ้มให้ฉัน ส่วนเหนือก็รีบยื่นแขนมาเพื่อให้ฉันเข้าไปอุ้ม"แม่"เขาเรียกฉันพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างจนเห็นฟันน้ำนม "หนูเทียนตื่นเช้าจังเลย"ฉันเดินเข้าไปแม่คุณโดสก็ส่งเหนือมาให้ฉันอุ้ม "เทียนเป็นห่วงเหนือกลัวจะงอแงน่ะค่ะ"ฉันเดินไปนั่งที่โซฟาแล้วให้เหนือนั่งบนตัก "เมื่อคืนละเมอเรียกหาแม่นิดหน่อย..แต่คงจะเพลีย ๆ เลยไม่มีแรงลุกขึ้นมาร้องไห้"พ่อคุณโดสบอกกับฉัน"ฉันรู้เรื่องเมื่อคืนแล้ว ยังไงต้องขอโทษแทนโดสด้วยนะที่สั่งเธอทำอะไรเกินเหตุ"แม่คุณโดสด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล "อาก็ตำหนิมันไปแล้วล่ะ.."พ่อคุณโดสเสริมแล้วถอนหายใจออกมาเบา ๆ "....จริง ๆ แล้วมันก็พยายามปกป้องหนูเทียนนั้นแหละ"
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18พันธะหน้าที่ ตอนที่ 33 เกี่ยวอะไรกับฉัน
ตอนนี้ฉันนั่งรถมากับคุณเป้ไปที่คอนโดคุณโดสก่อน เพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ฉันนั่งใช้ความคิดเรื่องเงินที่จะต้องมาจ่ายค่าเล่าเรียนของตัวเอง และค่าใช้จ่ายอื่น ๆรวมถึงค่ารักษาเหนือเผื่อไว้ยามฉุกเฉิน ฉันคิดว่าควรจะต้องหางานทำ แม้ว่าตอนนี้ฉันมีที่อยู่โดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายตรงนั้น แต่ถ้าเหนือรักษาเรียบร้อยแล้วฉันก็ต้องมาเหนือย้ายออกมา และจะไม่รับความช่วยเหลือจากพ่อแม่คุณโดส อาจจะดูว่าฉันหยิ่งทนงตัวก็เถอะ แต่ฉันรับไว้ไม่ได้จริง ๆฉันเกรงใจพวกท่าน "เทียน.."ฉันสะดุ้งโหย่งแล้วหันขวับไปที่คนขับรถที่เรียกฉัน "คะ ค่ะ"คุณเป้คลี่ยิ้มออกมาบาง ๆ "คิดอะไรอยู่เหรอ เห็นเงียบ ๆ""เทียนอยากจะหางานทำ"ฉันบอกไปในสิ่งที่คิดไว้ "ทำไมถึงจะหางานทำ..ไม่ต้องทำหรอกเรียนอย่างเดียวก็เหนื่อยแล้ว นี่ต้องมาทำงานอีกเทียนจะไม่เหนื่อยแย่เลยเหรอ"คุณเป้หันหน้ามาที่ฉันเสี้ยววินาทีหลังจากพูดจบประโยค"เทียนไม่กลัวจะเหนื่อยหรอกค่ะ...เทียนกลัวเหนือจะลำบากมากกว่า'ประโยคสุดท้ายฉันพึมพำกับตัวเองเบา ๆ "อาเคเดน อาด้ายคงไม่ให้ทำหรอก"คุณเป้คงไม่รู้ว่าถ้าเหนือรักษาเรียบร้อยแล้วฉันจะพาเขาย้ายออกไป "เทียนเป็นคนที่มีพระคุณดูแลหลานแท้ ๆ ข
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18พันธะหน้าที่ ตอนที่ 34 ปลอม
สุดท้ายแล้วฉันกับคุณเป้ก็ต้องตามคุณโดส ไปหาพริ้งที่คอนโดโดยที่ฉันไม่เต็มใจเลย ฉันนั่งรถมากับคุณเป้ส่วนคุณโดสขับรถของเขานำไป ระหว่างฉันนั่งถอนลมหายใจอยู่บ่อยครั้ง ไม่ใช่เรื่องของฉันเลยทำไมต้องมาด้วย คุณโดสนะคุณโดสบังคับทุกอย่าง ถ้าฉันไม่ทำตามก็ขู่ว่าจะพาเหนือไปอยู่เมืองนอก เอาเหนือมาเป็นเครื่องต่อรอง ไอ้คนบ้า ขอด่าสักทีเถอะ "เหอะ"ฉันหันไปที่คนขับที่กลั้วหัวเราะออกมา "...."แล้วขมวดคิ้วด้วยความสงสัยที่อยู่ดี ๆ คุณเป้ก็กลั้วหัวเราะออกมา "เทียนคงจะอึดอัดมากเลยใช่ไหมที่ไอ้โดสมันสั่งให้ตามมันมาด้วย""ก็ใช่สิ มันใช่เรื่องของเทียนไหม เฮ้อ"ฉันเผลอพูดออกไปอย่างไม่สบอารมณ์พอรู้ตัวก็เอามือปิดปากตัวเองทันที "ไม่เป็นไรหรอกครับ อยู่กับผมพูดตามความรู้สึกตัวเองเลย..รู้สึกยังไงก็พูดออกมาผมรับฟังทุกเรื่อง ทุกความรู้สึกของเทียนอยู่แล้ว..อย่าเก็บไว้เลยมันจะอึดอัดเปล่า ๆ"ประโยคสุดท้ายเขาหันมามองฉันแล้วคลี่ยิ้มให้ "ค่ะ"ฉันตอบกลับไปสั้น ๆ แล้วยิ้มอย่างเก้อเขิน ก็จริง ฉันรู้สึกอะไรมันจะเก็บไว้ตลอด ไม่เคยที่จะพูดออกมาเลย "ไม่รู้ว่าพริ้งแต่งเรื่องหรือเปล่า คอนโดหรูขนาดนั้นมีคนกล้ามาปืนด้วยตลกชะมัด"ฉันเงยห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18พันธะหน้าที่ ตอนที่ 35 นักปั่น
พอมาถึงที่บ้านคุณโดส ฉันกับคุณเป้เดินนำเข้าบ้านมาก่อน ส่วนคุณโดสกับพริ้งช่วยกันยกกระเป๋าเสื้อผ้าที่อยู่ท้ายรถ พอเข้ามาในบ้านก็พบกับพ่อแม่คุณโดสนั่งคุยกันอยู่ที่โซฟาห้องรับแขก คุณเป้กับฉันก็พากันเดินเข้าไปหาพวกท่าน "อ้าว มากันแล้วเหรอ"พ่อคุณโดสหันมาทัก "ค่ะ แล้วเหนือล่ะคะ"ฉันหันมองซ้ายมองขวาหาเหนือ แล้วหันมาถามพ่อคุณโดส "เหนือหลับอยู่บนห้องน่ะ"แม่คุณโดสเป็นคนตอบแล้วหันไปยิ้มกับสามี "ห้องใครคะ""ห้องโดส"ห๊ะ! ฉันขมวดคิ้วด้วยความสงสัยทำไมให้เหนือไปนอนที่ห้องคุณโดสล่ะ "โดสให้เหนือไปนอนที่ห้องเขา เพื่อให้เหนือคุ้นชิน"เหอะ! ให้เหนือคุ้นชิน บ้าบอ จะคุ้นชินอะไรกันไม่นานฉันก็พาเหนือไปแล้ว"เทียนขอไปเอาเหนือมานอนที่ห้องนะคะ"ฉันกำลังจะหันหลัง "อย่าเลยเทียน เหนือกำลังนอนสบาย มีแม่บ้านคอยเฝ้าอยู่ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก"แม่คุณโดสเอ่ยทักท้วง "แล้วทานอะไรมาหรือยัง"พ่อคุณโดสเอ่ยถาม"ยังเลยครับ ผมหิวจะแย่"คุณเป้รีบตอบทันที"งั้นเดี๋ยวอาให้แม่บ้านจัดโต๊ะให้นะ เออ เดี๋ยวโดสล่ะ""สวัสดีค่ะ อาเคเดน อาด้าย"ยังไม่ขาดคำเสียงหวานก็ดังเข้ามา พ่อแม่คุณโดสมองไปที่กระเป๋าเสื้อผ้าแล้วมองหน้ากันด้วยความสงสัย "
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18พันธะหน้าที่ ตอนที่ 36 ประกาศสงคราม
ฉันมัวแต่นั่งคิดวิธีเอาคืนพริ้งจนเหนือเอามือเล็ก ๆ มาสะกิดฉัน "ว่าไงครับ"ฉันหลุดจากความคิดแล้วหันไปที่เด็กตัวเล็กพร้อมกับเอามือลูบที่หัว "แม่..หิว"ตายแล้วฉันลืมไปเลยว่าต้องหาข้าวให้เหนือกิน "เหนือรอแม่ตรงนี้นะ เดี๋ยวแม่ลงไปเอาข้าวขึ้นมาให้"เหนือไม่ใช่เด็กซน สั่งให้อยู่ตรงไหนก็จะอยู่ตรงนั้น เหนือผงกหัวรับ ฉันก็รีบเดินออกมาจากห้อง นึกได้ว่าคุณโดสเอาถาดอาหารเหนือวางไว้บนโต๊ะ จึงคิดว่าจะไปเอาขึ้นมาป้อนเหนือข้างบน พอลงบันไดมาก็เห็นถาดอาหารยังตั้งอยู่ และสายตาก็ไปสะดุดเข้ากับคุณโดสกับพริ้งที่นั่งดมยาดมอยู่ แสดงเก่งจริง ๆ ก่อนหน้านี้ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย พอฉันเดินมาที่โต๊ะเพื่อจะมาหยิบถาดอาหาร "เทียน"เป็นเสียงของคุณโดสที่เอ่ยเรียก ฉันจึงหันไปที่เขา "คะ"คุณโดสลุกจากโซฟา แต่พริ้งก็คว้าแขนเขาไว้ "จะไปไหนโดส พริ้งยัง..."ฉันเห็นคุณโดสลอบหายใจเบา ๆ แล้วหันไปที่เธอ"ผมจะไปป้อนข้าวลูกครับ"คุณโดสหันไปบอกพริ้งอย่างสุภาพ"แต่พริ้งยังไม่ดีขึ้นเลยนะคะ"พริ้งเอามือยกขึ้นกุมศีรษะตัวเอง "ป้าครับ ฝากดูพริ้งด้วย"คุณโดสหันไปบอกกับแม่บ้านที่อยู่ใกล้ ๆ แล้วแกะมือพริ้งออก "โดส..แล้วเหนืออยู่ไหนล่ะ ทำไมไม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18พันธะหน้าที่ ตอนที่ 37 บอกฉันทำไม
ฉันพาเหนือเข้ามาในห้อง ก็ทำการอาบน้ำอาบท่าให้ จนเสร็จเรียบร้อย แล้วก็พาเหนือมานั่งที่โซฟาเปิดการ์ตูนให้ดู เขาชอบใจใหญ่นั่งยิ้ม หัวเราะอย่างมีความสุข ฉันมองหนุ่มน้อยแล้วยกมือลูบหัวเขาอย่างเอ็นดู เฮ้อ ถ้าฉันพาเขาออกไปจากบ้านนี้จริง ๆ เขาจะยังยิ้ม ยังหัวเราะได้แบบนี้ไหมนะ ฉันก็ดูเหมือนคนเห็นแก่ตัวเลย ที่กำลังจะพาหลานไปลำบากกับตัวเอง ทั้ง ๆ ที่ พ่อแท้ ๆ ของเขาก็ยอมรับและยินดีที่จะดูแลให้เขาได้อยู่อย่างสุขสบาย มีอนาคตที่ดีกว่าที่มาอยู่กับฉัน หรือว่าฉันจะยอมให้เหนืออยู่กับพ่อแท้ ๆ ของเขาที่นี้ดี?เวลาผ่านไปเกือบจะสองทุ่ม เหนือรู้สึกง่วงฉันจึงอุ้มเขาไปนอนที่เตียง ฉันไม่พาเขาไปนอนที่ห้องคุณโดสหรอกนะ ชอบมาออกคำสั่ง เหนือต้องนอนกับฉัน พอเหนือหลับฉันก็เข้าไปอาบน้ำทำธุระส่วนตัว ก่อนที่จะล้มตัวลงนอนข้าง ๆ เหนือ วันนี้รู้สึกเพลีย พอหัวถึงหมอนฉันก็หลับทันที ขณะที่ฉันหลับก็ได้ขยับนอนตะแคงแล้วเอามือไปโอบกอดเหนือ แต่มีความรู้สึกว่าเหนือเปลี่ยนไป เหนือตัวใหญ่ขึ้น ฉันยังคงหลับตาแล้วคลำ ๆ ไปทั่วตัว มันไม่ใช่แล้ว ไม่ใช่เหนือแน่ ๆ เพราะแขนที่ฉันได้สัมผัสมันเป็นแขนผู้ใหญ่ จึงเบิกตาขึ้นแล้วเอื้อมไปเปิดโค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18พันธะหน้าที่ ตอนที่ 38 ยัยปีศาจ
"...."เขาจะบอกฉันทำไมกัน เรื่องนั้นฉันไม่ได้อยากจะรู้เลย ตอนนี้หัวใจฉันที่มันมักจะสั่นหวิว หายไปหมดแล้ว ฉันไม่ได้รู้สึกหวั่นไหวกับเขาเหมือนแต่ก่อนตั้งแต่ที่เขา ไล่ให้ฉันไปกราบเท้าขอโทษพริ้ง โดยที่ฉันคิดว่าฉันไม่ผิด เพราะฉันกำลังปกป้องพี่สาวที่รักของฉัน "ฉันขอโทษนะเทียน...ที่วันนั้นฉันให้เธอไปกราบเท้าขอโทษพริ้ง"คุณโดสพูดในสิ่งที่ฉันกำลังคิดแค้นเขาอยู่พอดี จึงหันหน้าไปที่เขาเราสองคนจึงได้สบตากัน "ฉันก็แค่อยากให้เรื่องมันจบไป เพราะฉันรู้นิสัยพริ้งดีว่าเธอไม่ยอมจบแน่..ฉันกลัวว่าเธอจะถูกพริ้งเอาคืนทีหลังและแรงกว่าที่เธอทำ...แต่ฉันก็ผิดที่ไม่ได้นึกถึงจิตใจเธอเลย"ฉันหันหน้าหนีสายตาเขาที่จ้องอยู่ "เธอคงจะโกรธ เกลียดฉันมากสินะ"ทำไมวันนี้คุณโดสพูดมากจัง ทำไมเขาต้องมานั่งอธิบายให้ฉันฟังด้วย ฉันตั้งคำถามอยู่ในใจ โดยไม่ได้ปริปากพูดมันออกมา"ฉันอยากให้เธออยู่นะ...อย่าพาเหนือไปจากฉันเลย"ฉันก้มมองเหนือที่หลับบนตักฉัน ตั้งแต่ขึ้นรถเขาดูซึม ๆ แล้วสักพักก็หลับไป "ฉันขอร้องนะเทียน อย่าไปจากฉันเลย"ฉันหันไปมองหน้าเขา "เทียนตัดสินใจแล้ว...เทียนจะพา..."ฉันหยุดพูดเพราะในหัวมีภาพเหนือที่ดูมีความสุขที่ได้อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18
บทล่าสุด
พันธะหน้าที่ Special
วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก ตอนนี้ฉันกำลังนั่งรถคันที่ขี้งกของคุณโดสพาเหนือไปฝากไว้ที่บ้านพ่อแม่เขา พอมาถึงก็เจอกับพ่อแม่ และดิวน้องสาวคุณโดส "สวัสดีค่ะคุณเคเดน คุณด้าย"ฉันยกมือไหว้ท่านทั้งสอง "ทำไมเรียกห่างเหินแบบนั้นล่ะ..เรียกฉันว่าแม่และพี่เคเดนว่าพ่อได้แล้ว"แม่คุณโดสพูดด้วยน้ำเสียงหวานประโยคสุดท้ายก็หันไปที่สามีตัวเอง "พ่อ แม่"ฉันเอ่ยออกมาด้วยเก้อเขิน นานมากแล้วที่ไม่ได้เอ่ยคำนี้ พ่อแม่ฉันเสียชีวิตไปนานมากจึงรู้สึกแปลก ๆ มองไปที่แม่คุณโดสที่ส่งยิ้มหวานให้ "เหนือมาหาปู่"พ่อคุณโดสยื่นแขนมารับเหนือจากคุณโดส เหนือฉีกยิ้มกว้างโน้มตัวไปหาปู่ของเขา "เหอะ ดิวต้องขับรถไปเรียนคนเดียวใช่ไหม"ดิวกลั้วหัวเราะแล้วพูดขึ้นพร้อมกับมองขวางไปที่พี่ชาย "อพาร์ทเม้นท์ไปถึงไหนแล้ว"พ่อคุณโดสเอ่ยถาม เขาจึงหันมาที่พ่อตัวเองจากที่หันไปกระตุกยกยิ้มให้น้องสาว."ตอนนี้ทำไป เก้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้วครับ""อืม..ใกล้จะเสร็จแล้วนะสิ..จะอยู่ที่นั้นเลย?"พ่อคุณโดสถามต่อ "ครับ ผมกับเทียนจะอยู่ที่นั้น"ฉันเพิ่งมารู้ว่าอพาร์ทเม้นท์ที่ฉันอยู่ไม่ได้มีคนเช่า ที่เห็น ๆ จะเป็นพวกคนงานทั้งนั้น คุณโดสจ่ายเงินชดเชยผู้เช่า
พันธะหน้าที่ END ขอฝากชีวิต (nc)
คุณโดสวางร่างเล็กนอนราบบนเตียงนุ่ม แล้วยืนเต็มความสูงเขามองฉันด้วยสายตาหวานเยิ้มมือหนายกขึ้นปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ด ทีละเม็ด "พี่จะนุ่มนวลกับเธอ"คำพูดน้ำเสียงกระเส่าของเขาทำให้ฉันต้องเบือนหน้าหนีด้วยความเขินอาย นี้ฉันกำลังตกหลุมพรางของเขาแล้วเหรอ เพราะฉันยังคงนอนนิ่งไม่ได้ขัดขืนหรือปฏิเสธอะไรเลย รู้สึกว่าร่างกายมันรุ่มร้อนไปหมด พรึ่บ! ฉันได้ยินเสียงอะไรบางอย่างหล่นลงมาที่พื้นจึงหันไปมอง ก็พบว่าคุณโดสถอดเสื้อของเขาออกแล้วโยนลงไปที่พื้นนั้นเอง และฉันจะต้องกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ลงคอเมื่อได้เห็นกล้ามท้องที่เป็นลอนของเขาอีกแล้ว มันทำให้หัวใจของฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ ฉันแพ้ซิกแพคของเขาจริงเหรอ คุณโดสคลี่ยิ้มมุมปากแล้วขึ้นมาคร่อมที่ร่างของฉัน แล้วดึงร่างเล็กลุกนั่งก่อนที่จะถกเสื้อยืดของฉันยกขึ้นถอดอย่างง่ายดาย ตอนนี้ช่วงบนของฉันก็เหลือแต่บราเซียร์สีดำปกปิดเต้าอกอวบอูม"เธอจำครั้งแรกของเราได้ไหม"ไม่พูดเปล่าคนถามก็เอื้อมไปที่ด้านหลังของฉันแล้วปลดตะขอบราเซียร์ฉันออกอย่างชำนาญ ส่วนฉันที่เป็นคนถูกถามรู้สึกใบหน้าเห่อร้อนก้มหน้างุดในหัวก็มีภาพครั้งแรกที่ฉันมีอะไรกับเขาลอยเข้ามา และตอนนี้ช่วงบนของฉ
พันธะหน้าที่ ตอนที่ 49 สานฝัน
ฉันเดินตามชายร่างสูงที่อุ้มเด็กน้อย ด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่ พอมาถึงหน้าร้านอาหารเขาหยุดชะงักแล้วหันมาที่ฉัน "เหนือหิวแล้ว กินข้าวกันก่อนนะ""อืม"พอสิ้นเสียงคุณโดสก็เดินเข้าร้านไป ฉันก็ก้าวขาเดินตามไปติด ๆ "มากี่ท่านคะ"พนักงานต้อนรับเอ่ยถาม "สามครับ ผม ลูก และภรรยา"คุณโดสตอบพนักงานสาวและประโยคสุดท้ายเขาก็หันมาที่ฉัน สีหน้าจริงจังมากค่ะ ฉันไม่อยากจะทักท้วงอะไร ได้แต่ยืนอมยิ้ม เอ๊ะแล้วฉันจะยิ้มทำไมเนี่ย จากนั้นพนักงานก็พาพวกเราไปที่โต๊ะว่าง แล้วก็มีพนักงานชายเดินเข้ามายืนเมนูให้ ระหว่างที่คุณโดสวางเหนือลงนั่งที่เก้าอี้สำหรับเด็กเขาหันมาเห็นพนักงานเสิร์ฟชายยิ้มหวานให้กับฉันพร้อมกับยื่นเมนู."สั่งอาหารที่ลูกชอบด้วยนะ..ที่รัก"ฉันขณะที่กำลังรับเมนูจากพนักงานชาย ก็ต้องชะงักหันไปที่ชายร่างสูงที่กำลังกระตุกยกยิ้มแล้วยักคิ้วให้ฉัน พร้อมพนักงานที่หันมองเขาเช่นกัน "ภรรยาผมครับ"แล้วคุณโดสก็หันไปบอกกับพนักงานชาย "ครับ"เขาตอบรับแล้วยื่นเมนูอีกเล่มให้คุณโดส "เดี๋ยวผมมารับออร์เดอร์นะครับ"พอคุณโดสพยักหน้ารับพนักงานชายก็หันหลังเดินไป คุณโดสมองแผ่นหลังพนักงานชายพร้อมกับยิ้มกรุ่มกริ่มอย่า
พันธะหน้าที่ ตอนที่ 48 ขอเบอร์ลูกสาว
"ให้โอกาสพ่อหม้ายลูกติดสักครั้งนะครับ"ฉันเผลอคลี่ยิ้มออกมาหลังจากที่คุณโดสพูดจบ แล้วก็ต้องรีบหุบยิ้ม ไม่นะเทียนแกจะใจอ่อนไม่ได้ ฉันแกะแขนแกร่งที่โอบเอวฉันแล้วหันหน้าไปที่เขา "คนอย่างเทียนไม่มีสิทธิ์ให้โอกาสใครได้หรอก"ฉันจ้องหน้าเขาตาแข็งแต่ภายในใจมันรู้สึกเริ่มจะหวั่นไหวกับเขาอีกครั้งแล้ว แต่ฉันจะต้องเก็บอารมณ์นั้นไว้ "เทียน"คุณโดสพยายามจะเอื้อมมาจับมือฉันแต่ก็ปัดมือเขาออก "ไม่ต้องมาจับเทียน...เทียนจะกลับห้องแล้ว"ประโยคสุดท้ายฉันก็หันหลังเดินมาที่ประตูโดยที่เขาไม่ได้ตาม พอออกมาจากห้องแล้วประตูปิดลง.ฉันยกมือทาบไปที่หน้าอกเพราะหัวใจมันเต้นแรงมาก แล้วอมยิ้มออกมา "คนบ้า"ฉันหันไปที่ประตูห้องคุณโดสแล้วพึมพำออกมา พ่อหม้ายลูกติดงั้นเหรอ คิกคิก แล้วหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องตัวเองไป .เช้าวันใหม่ฉันที่นอนอยู่บนเตียงนุ่มที่แสนจะสบายยกแขนขึ้นบิดตัวไปมาแต่ดวงตายังไม่ลืมขึ้น 'อื้อ' หลังจากบิดขึ้เกียจเรียบร้อยก็ลืมตาขึ้น แล้วต้องตกใจเมื่อเห็นชายหนุ่มทั้งสองอยู่ข้างกายฉันคนล่ะฝั่ง"แม่ตื่นแล้ว"ฉันหันไปที่ชายหนุ่มที่ยังเป็นเด็กน้อยนอนคว่ำเอามือท้าวที่คางจ้องฉันแล้วฉีกยิ้มกว้าง "พี่ท
พันธะหน้าที่ ตอนที่ 47 พ่อหม้ายลูกติด
พอขึ้นบันไดมาถึงชั้นที่4 ฉันก็เบิกตาโต เพราะมันเปลี่ยนแปลงไปมาก มันดูหรูหราสุด ๆ มันไม่ใช่หอพักเก่า ๆแล้ว แต่มันราวกับคอนโด พี่พลอยดึงแขนฉันไปที่หน้าห้อง 403 ซึ่งเป็นห้องเก่าที่ฉันเคยอยู่ เธอใช้คีย์การ์ดทาบไปที่แม่เหล็กตรงข้างประตู แล้วก็ผลักมันออก "พี่พลอยนี้มัน..."ฉันรู้สึกอึ้งตาค้างอ้าปากหวอ เมื่อได้เห็นภายในห้องที่มันกว้างกว่าเดิม ราวกับว่าเขาได้เอาสองห้องมาทำเป็นห้องเดียว "เข้ามาสิ"พี่พลอยกับคุณเป้เดินเข้าไปก่อนในขณะที่ฉันยังยืนนิ่ง พอก้าวขาเข้าไป ฉันก็กวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้องที่มันดูดีมาก มีเฟอร์นิเจอร์พร้อม และเตียงนอนยังเป็นเตียงขนาดคิงไซส์ ว้าว นี้มันสวรรค์ชัด ๆ "พี่พลอย แน่ใจนะว่า..ราคาเท่าเดิม"ฉันเดินไปสะกิดถามพี่พลอยเบา ๆ "อืม ราคาเท่าเดิม"ฉันฉีกยิ้มกว้าง..อยากให้เหนือมาอยู่ด้วยจัง ไม่คิดเลยว่าที่อยู่เก่าที่เป็นห้องเล็กราวกับรังหนู จะกลายเป็นห้องขนาดใหญ่แถมยังมีเฟอร์นิเจอร์ให้ครบครัน ฉันเดินสำรวจรอบ ๆ ห้อง เดินไปที่ห้องครัวที่มีอุปกรณ์ทำอาหารครบ และเดินไปยังห้องน้ำ ว้าว มีอ่างอาบน้ำด้วย และเดินมาที่ระเบียงห้อง ฉันจับตรงราวแล้วเงยหน้าขึ้นสูดอากาศที่สดชื่นเข้าปอด แล้
พันธะหน้าที่ ตอนที่ 46 ต้องจากกันแล้ว
พ่อคุณโดสขอให้ฉันอยู่ที่บ้านของเขาจนกว่าร่างกายฉันจะสมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็นซะก่อน ก็ดีฉันจะได้มีเวลาอยู่กับเหนือต่ออีก หลังจากที่ฉันจะต้องปล่อยให้เขาได้อยู่กับครอบครัวที่นี้ ที่มีพ่อ ปู่ย่า แล้วอาของเขา เหนือจะต้องมีความสุขมากแน่ ๆ ฉันคิดแบบนั้นแม้ว่าฉันจะรู้สึกหวิว ๆ ก็ตามแต่เพื่ออนาคตของเหนือฉันต้องยอมตัดใจ.ฉันได้พาเหนือมานอนที่ห้องกับฉันเกือบทุกคืน เห็นเขานอนหลับสบายน้ำตาฉันก็ไหลออกมาทุกที ฉันคงจะคิดถึงเขามากแน่ ๆ ที่ฉันได้พาเหนือมานอนด้วยโดยที่คุณโดสไม่คัดค้าน และไม่บังคับให้ฉันและเหนือไปนอนห้องเขาก็เพราะว่าช่วงนี้เขาดูยุ่ง ๆ กลับมาก็ดึก ๆ แทบทุกคืน ทั้งที่เขาก็ไม่ได้ไปที่ผับเลยสักคืน ที่ฉันรู้เพราะดิวมักจะบ่น ๆ พี่ชายตัวเองที่ไม่ไปดูผับบ้าง เขาก็ตอบกลับน้องสาวว่า "เดี๋ยวพี่ทำธุระเรียบร้อยแล้วจะเข้าไปครับ"ฉันไม่รู้หรอกว่าธุระที่เขาบอกนั้นคืออะไร เพราะไม่อยากรู้ ฉันเริ่มเก็บข้าวของตัวเองใส่กล่อง รวมถึงเสื้อผ้าใส่กระเป๋า "แม่ ไปไหน"เหนือเอ่ยถามเมื่อเขาเห็นว่าฉันกำลังเก็บของ ฉันหันไปยิ้มให้เขา"แม่...เอ่อแม่จะต้องไปทำงานน่ะ"ฉันรู้สึกหัวใจมันสั่น ๆ ที่จะต้องโกหกเหนือ "ที่ไหน"ฉันวา
พันธะหน้าที่ ตอนที่ 45 พญาเทครัว
หลายวันมานี้ฉันคิดอยู่ตลอดว่าถ้าหายดีแล้วฉันก็จะไปจากที่นี้ทันที และตัดสินใจแล้วว่าจะปล่อยให้เหนืออยู่กับพ่อของเขา แม้ว่าหัวใจของฉันมันแทบจะแตกสลาย แต่เพื่ออนาคตที่ดีของเขา ฉันไม่ควรจะพาเขาไป "พี่หอม เทียนทำถูกแล้วใช่ไหม"ฉันพึมพำกับรูปถ่ายพี่สาวด้วยน้ำตาที่ไหลลงมา แอ๊ดดดด ฉันรีบยกมือปาดน้ำตาแล้วเงยไปมองที่ประตูก็พบชายร่างสูงอุ้มเหนือเข้ามา "แม่"คุณโดสอุ้มเหนือเดินมาที่ฉันในขณะที่นั่งบนโซฟาในห้อง "เหนือ"ฉันเรียกเขาด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน พอนึกถึงว่าฉันจะไม่ได้อยู่กับเขาแล้ว ห้วใจฉันก็สั่นหวิว ๆไปหมด คุณโดสมานั่งข้าง ๆ แล้วเอาเหนือมานั่งที่ตักแกร่งเขา เหนือฉีกยิ้มหวานจนเห็นฟันน้ำนมสามซี่ ฉันยกมือลูบหัวเขาด้วยความเอ็นดู "มหาวิทยาลัยจะเปิดแล้ว...เธอคงจะหายทันไปเรียนพอดี"ฉันชะงักแล้วมองหน้าเขา ถ้าฉันย้ายออกจากที่นี้แล้วคงไม่ไปเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับดิวหรอก ค่าเทอมแพงเกินไป ฉันคงจ่ายไม่ไหวแน่ "คิดอะไรอยู่"ฉันสะบัดหน้าเล็กน้อย "เปล่า"ฉันตอบกลับไปสั้น ๆ แล้วก้มหน้าลง"เทียน...เธอยังคิดถึงเรื่องที่จะพาเหนือไปจากฉันอีกเหรอ""เทียนเลิกคิดที่จะพาเหนือไปจากคุณแล้ว"ฉันเงยหน้าแล้วพูดขึ้นคุ
พันธะหน้าที่ ตอนที่ 44 เห็นเทียนเป็นอะไร
"พี่หอมมม"ฉันตะโกนสุดเสียงพร้อมกับลืมตาขึ้นก็เห็นเพดานห้องสีขาว และมีเสาแขวนน้ำเกลือและเลือดตั้งอยู่ที่ข้างเตียง ฉันขยับตัวก็รู้สึกว่าเจ็บที่หลังมาก .."โอ๊ยยย""เทียน เทียนฟื้นแล้ว"ฉันหันไปที่เสียงจึงรู้ว่าเป็นคุณโดสที่กำลังเดินเข้ามาในห้องพอดี ดวงตาเขาแดงก่ำ ราวกับคนเพิ่งจะร้องไห้มา และพอเขาเดินมาถึงเตียงที่ฉันนอน"เหนือ เหนืออยู่ไหน"ฉันเอ่ยถามเด็กน้อยด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับจะพยายามหยัดกายลุกแต่ทว่ามันเจ็บที่บริเวณหลังมาก ๆ "ไม่ต้องลุก เหนือปลอดภัยดี นอนพักฟื้นอยู่ข้าง ๆ เธอนี้แหละ""แต่เทียนอยากไปหาเหนือ"ฉันบอกความต้องการกับคุณโดส ตอนนี้ฉันอยากเจอเหนือมาก อยากเห็นกับตาว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรจริง ๆ "เธอนอนพักเถอะเดี๋ยวฉันจะพาเหนือมาหาเธอเอง"เขายกมือมาลูบที่หัวฉันอย่างอ่อนโยนฉันจ้องมองชายหนุ่มนิ่ง ๆ "ฉันขอโทษที่ดูแลเธอได้ไม่ดีพอ ทำให้เธอต้องรับบาดเจ็บ"ฉันเบือนหน้าไปทางอื่นแล้วลอบหายใจเบา ๆ จะมาไม้ไหนอีกว่ะ "เทียนอยากเจอเหนือ คุณช่วยพาเทียนหรือพาเหนือมาเจอกับเทียนหน่อย เทียนเป็นห่วงเหนือ"ฉันเบือนหน้ากลับมาแล้วบอกกับชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างเตียง "ได้สิ"แอ๊ดดดด ฉันกับคุณโดสหันไปที่ปร
พันธะหน้าที่ ตอนที่ 43 ทำดีที่สุดแล้ว
ฉันลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตัวเองถูกมัดไว้บนเก้าอี้ แล้วกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ทำให้รู้ว่าฉันอยู่ในห้องโล่ง ๆ ไม่มีอะไรเลย มีแค่ฉันที่นั่งบนเก้าอี้อยู่กลางห้อง ในหัวก็นึกถึงเหนือขึ้นมา ."เหนือ..เหนือ"ฉันตะโกนสุดเสียงไปทั่วห้อง ตอนนี้หัวใจฉันเต้นแรงมาก ดวงตาเริ่มเห่อร้อน คล้ายกับกำลังจะร้องไห้ด้วยความเป็นห่วงเหนือ ถ้าฉันถูกมัดไว้อยู่แบบนี้แล้วเหนือล่ะ "เหนือ...ปล่อยฉันออกไปนะ เหนือ อยู่ไหน เหนือ"ฉันตะโกนแบบนี้ซ้ำ ๆ จนในที่สุดประตูก็เปิดเข้ามา และฉันต้องเบิกตาโต เพราะคนที่เข้ามาคือ "คุณพริ้ง...เหนือ"เธอจับมือเหนือที่ร้องไห้ สีหน้าซีดเผือกเข้ามาในห้อง"แม่ แงงงง"เหนือเห็นฉันก็พยายามจะเดินเข้ามาแต่ก็ถูกพริ้งจับไว้ "อยู่นิ่ง ๆ"พริ้งก้มลงมาเอ็ดเหนือที่พยายามสะบัดแขน พร้อมกับชี้หน้าเหนือด้วยสีหน้าดุดัน "อย่าทำอะไรเหนือนะ"พริ้งหันมาที่ฉันแล้วแสยะยิ้มร้าย "คุณจับเทียนกับเหนือมาทำไม""ถ้าไม่มีแกสองคน..โดสจะต้องกลับมารักฉัน และแต่งงานกับฉัน"พริ้งจ้องหน้าฉันตาเขม็ง "เรื่องแค่นี้คุณถึงต้องจับเราสองคนมาเลยเหรอ ปล่อยเทียนเถอะ คุณเห็นไหมเหนือจะไม่ไหวแล้ว"ฉันมองที่เหนือที่มีท่าทางเหมือนกับคนไม่มีแรง ห
