LOGINShare
บทที่ 65
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 66
ซ่งอวิ้นอวิ้นเองก็ไม่ปฏิเสธ “ได้เห็นพวกคุณมีปัญหากัน ฉันมีความสุขจริง ๆ ค่ะ”ถึงเธอจะไม่ได้รู้ชัดเรื่องความสัมพันธ์ของเจียงเย่าจิ่งกับเฉินเวินเหยียนแต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะต้องเข้าใจอยู่แล้วเธอแค่รู้ว่าเฉินเวินเหยียนสนใจเจียงเย่าจิ่งมาก ๆ เธอกับเจียงเย่าจิ่งอยู่ด้วยกันแล้วทำให้เฉินเวินเหยียนโกรธได้เธอรู้ในจุดนี้ก็พอแล้วเจียงเย่าจิ่งชอบในความตรงไปตรงมาของเธอ เขารวบเอวของเธอแล้วพลิกตัวกดเธอลงบนเตียงซ่งอวิ้นอวิ้นตกใจพูดจาติด ๆ ขัด ๆ “คะ… คุณทำอะไร? ที่นี่โรงพยาบาลนะ? ถ้ามีคนมาเห็นเข้าคุณไม่อายหรือไง?”เจียงเย่าจิ่งเม้มปาก “งั้นเธอหมายความว่าถ้าไม่ได้อยู่โรงพยาบาลก็ได้ใช่ไหม?”“มะ… ไม่ใช่” ซ่งอวิ้นอวิ้นปฏิเสธทันทีมันจะได้ยังไงเล่า!ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน เธอก็ไม่มีทางยอมมีอะไรกับเขาหรอกสิ่งที่เธอเพิ่งจะพูดไปนั่นก็แค่ตั้งใจจะยั่วโมโหเฉินเวินเหยียนเท่านั้นเอง!เจียงเย่าจิ่งมองเธอ ความปรารถนาที่อยู่ในดวงตานั้นร้อนแรงราวกับไฟ แต่ก็ยังพยายามที่จะคุมเอาไว้ในร่างกายของเขามียากระตุ้นอยู่จริง ๆ ใช่ว่าเขาจะไม่มีเหตุผลแค่อ้างฤทธิ์ยามาให้ท้ายตัวเองให้ได้รวบหัวรวบหางเธอซ่งอวิ้นอวิ้น
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 67
เธอยื่นมือไปลูบท้อง แล้วพูดกับลูกที่จากไปในใจ ‘ดูสิ คนที่ทำร้ายลูก ได้รับผลกรรมแล้วนะ’เธอปิดประตู เดินไปที่เตียง แล้วสายตาก็หยุดอยู่ที่แก้วน้ำตั้งแต่วันที่เฉินเวินเหยียนปรากฏตัว เธอก็ไม่กินหรือดื่มอะไรของโรงพยาบาลอีกเลย กินแค่ของที่ป้าหวู่เอามาให้เท่านั้นเดิมทีเฉินเวินเหยียนคิดจะทำร้ายเธอ แต่จับพลัดจับผลูกลายเป็นเจียงเย่าจิ่งดื่มเข้าไปก็นับว่าเป็นหายนะสำหรับเธอเลยเธอหยิบมือถือออกมาโทรหาเสิ่นจือเชียน แล้วบอกเขาเรื่องสถานการณ์ของเจียงเย่าจิ่ง “ไม่ได้ พี่หาผู้หญิงให้เขา หรือไม่ก็หายาให้เขากิน”เฉินเวินเหยียนอยากจะใส่ร้ายเธอ ยาที่ใช้จะต้องใช้ยาแรงแน่นอนอาการของเจียงเย่าจิ่งเมื่อกี้ ดูไม่ดีเอามาก ๆ เลยเสิ่นจื่อเชียน “...”“พี่รู้แล้ว” เขาตอบซ่งอวิ้นอวิ้นวางสาย ไม่รู้ว่าเป็นอะไร นอนไม่หลับเลยได้แต่นอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง......อีกด้านหนึ่ง เสิ่นจือเชียนก็เร็วมาก เขาจะหาผู้หญิงให้เจียงเย่าจิ่งจริง ๆ“เห็นอวิ้นอวิ้นบอกว่านายถูกวางยา ถ้าไม่แก้ไข นายคงจะต้องอดทนจนแย่ เธอให้ฉันหาผู้หญิงให้นาย นายวางใจได้ เธอสะอาดมาก...”เจียงเย่าจิ่งนั่งอยู่ที่โซฟา แก้มแดงจนผิดปกติ ผมตก
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 68
คนที่มาขวางคือไป๋ซิ่วฮุ่ยซ่งลี่เฉิงมาหาซ่งอวิ้นอวิ้นเพื่อขอร้องเรื่องซ่งรุ่ยเจี๋ย แต่ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ช่วยตอนนี้ลูกชายของเธอจะต้องเข้าคุกแล้วแม้ว่าเวลาจะไม่นานแต่มันก็มีประวัติแล้วแม้ว่าจะเรียบจบเรียบร้อยแล้ว แต่ต่อไปเรื่องความก้าวหน้าก็จะต้องถูกจำกัดเธอทั้งหงุดหงิดทั้งโกรธเธอเจ็บแค้นที่ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ช่วยเหลือรู้สึกว่าซ่งอวิ้นอวิ้นเลือดเย็นไร้ความเมตตาวันนี้ที่มาปรากฏตัวที่นี่ ก็เพราะอยากจะทำให้เธออับอายเธอยังตามนักข่าวมาด้วยแล้วคุกเข่าต่อหน้าทุกคน!ใช่เธออยากจะสร้างกระแสวิจารณ์จากประชาชน ให้ทุกคนคิดว่าซ่งอวิ้นอวิ้นไม่กตัญญู เป็นผู้หญิงไม่ดีที่ไม่ยอมช่วยเหลือน้องชายตัวเองเธอร้องไห้พลางกล่าวโทษไปด้วย “รุ่ยเจี๋ยเป็นน้องชายของเธอนะ ทำไมเธอเห็นเขาลำบากแล้วไม่ยอมช่วยเหลือ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีถูกสุนัขกินไปแล้วเหรอ? เธอมีน้องชายแท้ ๆ อยู่คนเดียวนะ...”เธอพูดพร้อมน้ำตาไหลรินคนที่ไม่รู้ก็คิดว่าเธอมีความอึดอัดคับข้องใจมากที่หน้าประตูโรงพยาบาลมีคนเยอะมากเธอโวยวายขึ้นมาก็มีคนจำนวนไม่น้อยที่มามุงดูยังไม่ต้องพูดเรื่องถูกผิด แค่คนที่อาวุโสกว่าคุกเข่าลงต่อหน้าค
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 69
ไป๋ซื่วฮุ่ยยังคิดว่าจะตามไปอีก แต่เสิ่นจือเชียนเข้ามาขวางแล้วเตือน “ถ้าคุณยังสร้างเรื่องอีก ผมจะแจ้งตำรวจ!”ไป๋ซิ่วฮุ่ยจึงได้นิ่งสงบลง“เกิดอะไรขึ้น? ไหนบอกให้พี่ช่วยจัดการเรื่องที่เธอจะออกจากโรงพยาบาลไม่ใช่เหรอ? ทำไมเธอถึงออกจากโรงพยาบาลมาก่อนเองล่ะ?”เสิ่นจือเชียนพาเธอไปที่รถของตัวเองซ่งอวิ้นอวิ้นก้มหน้าลง “ฉันอยากออกจากโรงพยาบาลให้เร็วขึ้นน่ะ”ดังนั้นเธอจึงทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลด้วยตัวเอง“งั้นตอนนี้พี่ส่งเธอกลับบ้านเลยนะ?” เขาถามซ่งอวิ้นอวิ้นพยักหน้า “อื้ม”ระหว่างทางไปคฤหาสน์ ทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไรกันเลยพอไปถึงหน้าประตู เสิ่นจือเชียนจอดรถแล้วลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็บอกเธอ “เมื่อวาน พี่ทำตามที่เธอบอกแล้ว หาผู้หญิงมาให้เจียงเย่าจิ่ง แต่ว่าเขาไม่แตะต้องผู้หญิงคนนั้นเลย”ซ่งอวิ้นอวิ้นเงยหน้าขึ้นทันทีในใจก็ประหลาดใจอยู่บ้าง แล้วก็ยังมีอีกส่วนหนึ่งที่เป็นความดีใจที่แม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่ได้สังเกตแต่ใบหน้าเธอเรียบเฉย “เหรอคะ?”เสิ่นจือเชียนพยักหน้าหนัก ๆ”ใช่ พี่เองก็ไม่โกหกเธอว่าไม่ใช่หรอกนะ”แน่นอนว่าซ่งอวิ้นอวิ้นเชื่อเสิ่นจือเชียน จากนั้นเธอก็เปิดประตูลงจากรถแต่
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 70
ปกติแล้วป้าหวู่ถือว่าเป็นคนสงบทำไมถึงลนลานขนาดนี้ล่ะ?ซ่งอวิ้นอวิ้นวางสิ่งที่ทำอยู่ แล้วถาม “ป้าหวู่เป็นอะไรไปคะ?”ป้าหวู่ยื่นมือถือไปตรงหน้าเธอ “ดูนี่สิคะ”สายตาของซ่งอวิ้นอวิ้นมองไปที่หน้าจอมือถือ มันคือเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนเช้า มีคนเอาไปโพสต์ลงอินเทอร์เน็ต แล้วตัดเอาบางส่วนออก แล้วบอกเล่าให้เธอกลายเป็นผู้หญิงไม่ดีที่ชั่วร้ายมากไม่ต้องคิดเธอก็รู้แล้วว่าเป็นฝีมือใคร!เรื่องที่ไป๋ซิ่วฮุ่ยก่อความวุ่นวายเมื่อเช้า ก็เพื่อตอนนี้น่ะเหรอ?เพราะว่าตอนนี้อินเทอร์เน็ตได้รับการพัฒนาแล้ว อยากจะทำลายภาพลักษณ์ใครมันง่ายมาก ขอแค่ยอมจ่ายเงินซื้อความนิยม คนในเน็ตตอนนี้ก็ไม่ค่อยมีหัวคิดกันอยู่แล้วด้วย เห็นอะไรก็เชื่อตามนั้นไปซะหมด ไม่เคยไปสืบหาความเป็นจริงของเรื่องเลยยิ่งไปกว่านั้น ยังมีพวกทัศนคติผิดเพี้ยนที่สามารถกดดันคนดี ๆ คนหนึ่งจนตายได้เธอจำได้ว่าก่อนหน้านี้ไม่นานเห็นข่าวหนึ่ง เป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งให้ผู้ชายส่งพัสดุไปส่งอาหารให้พ่อเธอเด็กผู้หญิงคนนั้นขอบคุณคนส่งพัสดุสำหรับความช่วยเหลือ ก็ให้ซองแดงกับคนส่งพัสดุ แต่คนส่งพัสดุไม่เอา จิตใจที่อยากช่วยเหลือคนทำให้เขาบอกปฏิเสธไป แต่เด็
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 71
ตอนเย็นเจียงเย่าจิ่งไม่ได้กลับมาซ่งอวิ้นอวิ้นก็ไม่ได้สนใจ เธอไม่มีงานทำ จึงอยู่แต่ในคฤหาสน์ ทำงานแพทย์ให้คำปรึกษาแบบพาร์ทไทม์ไปพลาง ขณะที่พักฟื้นไปด้วยไม่ได้ออกจากห้อง และไม่ได้ไปสนใจข่าวนั่นด้วยยิ่งไม่ได้สนใจเลยว่าเรื่องมันไปถึงขั้นไหนแล้วเจียงเย่าจิ่งไม่ได้กลับมาหลายวันติดต่อกันแล้วซ่งอวิ้นอวิ้นรู้สึกว่าเป็นโอกาสที่ดีในการหนี จึงบอกกับป้าหวู่ “เอาใบรับชุดมาให้ฉันหน่อยสิคะ ฉันจะไปเอาชุดกลับ”“เดี๋ยวป้าไปเอาให้ดีกว่าค่ะ” ป้าหวู่พูดซ่งอวิ้นอวิ้นพูด “ฉันอยากออกไปสูดอากาศน่ะค่ะ เลยถือโอกาสจะไปเอากลับมาด้วยเลย”ที่จริงแล้วเธอเตรียมจะไปเอาชุดแล้วก็ไปเลยป้าหวู่เอาใบรับชุดมาให้เธอ เธอมองป้าหวู่ แล้วยื่นมือออกไปกอดเธอ “ป้าหวู่ ฉันทำใจไปจากป้าไม่ได้เลยค่ะ”ป้าหวู่ยิ้ม “คุณพูดอะไรกันคะเนี่ย? ใช่ว่าเราจะไม่เจอกันแล้วสักหน่อย”ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่สามารถพูดให้มันชัดได้ ทำได้แค่ยิ้มให้เธอแล้วออกไปเธอเพิ่งจะมาถึงร้านซักแห้ง มือถือก็ดังขึ้น เธอจึงรับโทรศัพท์ก่อน ยังไม่เข้าไปในร้าน“อวิ้นอวิ้น เธอยังจำฉันได้ไหม?”ซ่งอวิ้นอวิ้นคิดอยู่ครู่หนึ่งถึงจำได้ “ครูหลี่”“ใช่ ฉันเอง เธอรู้นี่ว่
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 72
เดิมทีเจียงเย่าจิ่งไม่ได้สนใจ แต่พอหวางเหยาชิ่งเตือน ถึงได้มองไปที่เวทีแสงไฟสว่างขึ้น ร่างที่สวยงามนั่งอยู่หน้าเปียโนเขาขมวดคิ้ว ประหลาดใจมากคาดไม่ถึงว่าซ่งอวิ้นอวิ้นจะปรากฏตัวที่นี่คาดไม่ถึงว่าเธอเล่นเปียโนได้หวางเหยาชิ่งพูด “คุณซ่งนี่มีความสามารถมากเลยนะ ได้ยินภรรยาผมบอกว่าเต้นก็เก่งด้วย”สายตาของเจียงเย่าจิ่งจ้องไปบนเวทีนิ้วเรียวของซ่งอวิ้นอวิ้นวางลงบนเปียโนเบา ๆ ร่างกายเธอผ่อนคลาย ปลายนิ้วนั้นกดลงที่คีย์เปียโน เสียงตัวโน้ตแรกดังขึ้น จากนั้นจังหวะช้า ๆ ก็บรรเลงขึ้นมา เป็นท่วงทำนองที่ไพเราะ...หวางเหยาชิ่งไม่รู้เรื่องเปียโน จึงคิดแค่อยากจะแบ่งปันความสุขกับเจียงเย่าจิ่ง “ผมใช้ความคิดไปเยอะมาก เพื่อการคิดค้นพัฒนายานี้ ในช่วงหลังถ้าไม่มีเงินทุนก้อนใหญ่จากคุณ ก็คงไม่สามารถคิดค้นมาได้เร็วขนาดนี้”การปรากฏตัวของเจียงเย่าจิ่งวันนี้ ก็เพราะว่าเขาเป็นนักลงทุนนั่นเองมีสิทธิ์ในการถือครองและสิทธิ์ในการออกเสียง“หลังจากนี้ เรื่องการตั้งราคาขายก็จะต้องมีการประชุมกัน ไม่ทราบว่าวันมะรืนคุณมีเวลามาเข้าร่วมไหมครับ?”เจียงเย่าจิ่งไม่มีกะจิตกะใจฟังคำพูดของเขาจิตใจและสายตาของเขาอยู่บ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 73
เวลานี้เธอถึงนึกขึ้นมาได้ว่าเจียงเย่าจิ่งเป็นนักลงทุนของสามีครูหลี่วันนี้ต้องมาด้วยแน่นอนเธอกุมหน้าผาก เธอลืมเรื่องนี้ไปได้อย่างไร?“เร็วสิ!”ทางนั้นออกคำสั่งเธอตอบ “ฉันรู้แล้ว”เธอวางสายแล้วบอกผู้ชายใส่แว่น “ขอโทษนะคะ ฉันมีธุระ คงต้องไปก่อน”พูดเสร็จก็รีบสาวเท้าไปที่รถริมถนนมือของเธอเพิ่งจะแตะที่ประตูรถด้านหลัง เจียงเย่าจิ่งก็พูดขึ้นมา “นั่งข้างหน้า”ซ่งอวิ้นอวิ้นจึงไปนั่งที่นั่งข้างคนขับอย่างไม่เต็มใจเธอเพิ่งจะนั่งลง เจียงเย่าจิ่งก็เอ่ยปากทันที ด้วยน้ำเสียงจนใจ“ซ่งอวิ้นอวิ้น เธอจะอยู่อย่างสงบหน่อยไม่ได้หรือไง?”ซ่งอวิ้นอวิ้นขมวดคิ้ว คิดว่าเขาเป็นบ้าหรือเปล่าเธอไม่สงบตรงไหน?เธอไปหาเรื่องอะไรให้เขาไม่พอใจอีก?“คุณอย่ามาหาเรื่อง” เธอคาดเข็มขัดเจียงเย่าจิ่งไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร พอเจอกับเธอ บวกกับเสียงที่เธอพูด เขาก็โกรธขึ้นมาได้ง่าย ๆ เลยตั้งแต่ที่รู้จักผู้หญิงคนนี้ เขาก็ไม่ค่อยจะดีเลย!“ต่อไปห้ามคุยกับคนอื่น เธอยังไม่ได้หย่า”เขาพยามควบคุมความโกรธซ่งอวิ้นอวิ้นก็ไม่อยากจะทำให้เขาโกรธ อย่างไรเธอก็จะไปอยู่แล้ว ก็อยากจะทิ้งความทรงจำดี ๆ ไว้ให้เขา“ค่ะ ฉันจะ
Latest chapter
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 270
เจียงเย่าจิ่งรีบเดินออกไปโดยไม่ลังเลสักนิด! เบื้องหลังของเขาคือเสียงร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวของหยางเชี่ยนเชี่ยน ฮั่วซุนรู้สึกสับสน เจียงเย่าจิ่งไม่ใช่คนโหดเหี้ยมแบบนั้น โดยเฉพาะคนที่เคยช่วยชีวิตเขาไว้ เขาไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่นัก "คุณเจียงครับ?" เจียงเย่าจิ่งชะงักมือที่กำลังจะเปิดประตูรถแล้วพูดว่า "ไปบอกมู่ฉินว่าฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเรื่องของลูกชายเธออีก" เมื่อสักครู่นี้เขาไม่แยแส เพราะคิดว่านี่อาจจะเป็นการแสดงละครตบตาของมู่ฉินกับหยางเชี่ยนเชี่ยน นี่เป็นการแสดงละครตบตากันชัด ๆ เพียงแต่มู่ฉินให้สัญญากับหยางเชี่ยนเชี่ยนว่าเธอจะไม่ถูกข่มขืน นั่นเป็นแค่คำหวานของเธอเท่านั้น เธอรู้ว่าการจะทำให้เจียงเย่าจิ่งเชื่อนั้น ลำพังแค่การแสดงละครตบตาย่อมหลอกเขาไม่ได้ ดังนั้นตั้งแต่ตอนที่หยางเชี่ยนเชี่ยนตอบตกลงที่จะเล่นละครฉากนี้กับมู่ฉิน เธอก็ถูกลิขิตให้ต้องเสียความบริสุทธิ์แล้ว! ฮั่วซุนพยักหน้าอยู่เงียบ ๆ จากนั้นเขาก็รีบกลับไป ดูเหมือนว่าเขาจะมาช้าเกินไปเสียแล้ว น้ำเสียงของหยางเชี่ยนเชี่ยนฟังดูน่าสลดใจ แต่อย่างไรเสียเขาก็ต้องนำความมาบอกกล่าว มู่ฉินยิ้มราวกับคาดเอาไว้แล
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 269
ฮั่วซุนไม่มีทางเลือกนอกจากบอกเจียงเย่าจิ่ง เจียงเย่าจิ่งชะงักแล้วหันมามองฮั่วซุน "นายว่ายังไงนะ?" ฮั่วซุนทวนคำอีกครั้งแล้วพูดว่า "เขาคิดจะจับตัวหยางเชี่ยนเชี่ยน ทำยังไงดีครับ?" เจียงเย่าจิ่งยื่น "เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน" เขาตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "คุณคิดจะทำอะไรกันแน่?" มู่ฉินพูดตรงเข้าประเด็น "ฉันได้ยินมาว่าตอนที่เธอตกน้ำ หยางเชี่ยนเชี่ยนช่วยเธอไว้ใช่ไหมล่ะ? ถ้าตอนนั้นเธอจมน้ำไปซะ ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นของลูกชายฉันแล้ว เป็นหล่อนที่ทำลายเรื่องดี ๆ ของฉัน เธอคิดว่าฉันจะปล่อยหล่อนไปงั้นเหรอ?" "ต้องการอะไรก็ว่ามา" เจียงเย่าจิ่งพูดตามตรง "เอาล่ะ ในเมื่อเธอตรงไปตรงมาขนาดนั้น ฉันก็จะไม่พูดจาอ้อมค้อมกับเธออีก หยางเชี่ยนเชี่ยนเป็นผู้มีพระคุณของเธอใช่ไหมล่ะ? ฉันขอแลกเธอกับลูกชายของฉันว่ายังไงล่ะ?" มู่ฉินเอ่ยขึ้น หลังจากได้พบหยางเชี่ยนเชี่ยน เธอก็รู้ว่าหยางเชี่ยนเชี่ยนชอบเจียงเย่าจิ่ง ดังนั้นตอนนี้ทั้งสองคนจึงบรรลุข้อตกลงร่วมกัน ตอนที่กำลังดำเนินแผนการครั้งนี้ มู่ฉินคิดว่าเธอสามารถใช้เหตุการณ์ครั้งนี้มาแลกเปลี่ยนเพื่อให้เจียงเย่าจิ่งยอมปล่อยลูกชายของเธอไป "ลูกชายของคุณไม่ไ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 268
เมื่อซ่งรุ่ยเจี๋ยได้ยินเสียง เขาก็รีบซ่อนโทรศัพท์มือถือเอาไว้ใต้ผ้าห่ม เขาเคลื่อนไหวรวดเร็วเสียจนทั้งซ่งอวิ้นอวิ้นหรือหานซินก็ไม่ทันสังเกตเห็นความผิดปกติของเขา! หานซินวางอาหารเอาไว้บนโต๊ะข้างเตียง "เธอหิวหรือยัง? รีบมากินอาหารเช้าเถอะ" เมื่อหานซินพูดจบ เธอก็ค่อย ๆ หยิบอาหารที่เตรียมไว้ออกมา "ผมไม่อยากกิน ผมอยากอยู่คนเดียว" ทั้งสีหน้าและน้ำเสียงของซ่งรุ่ยเจี๋ยฉายแววเย็นชา ไม่ได้แสดงความเสียใจออกมานัก หานซินคิดจะเกลี้ยกล่อม แต่ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยขัดจังหวะหานซินได้ทันเวลา "แม่คะ ให้เขาอยู่คนเดียวสักพักเถอะ" หานซินกล้ำกลืนคำพูดเกลี้ยกล่อมกลับลงไปแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า "อาหารอยู่ตรงนี้นะ เธอหิวเมื่อไหร่ก็มากินล่ะ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยไม่พูดอะไร หานซินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ "เฮ้อ" "พอเถอะค่ะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นดึงตตัวหานซินออกไป "รุ่ยเจี๋ย นายก็พักผ่อนด้วยนะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นปิดประตูห้องพักผู้ป่วยแล้วบอกหานซินวว่า "รุ่ยเจี๋ยต้องการเวลาทำใจ เขากินอะไรไม่ลงหรอกค่ะ อย่าไปเกลี้ยกล่อมเขาเลย ไป๋ซิ่วฮุ่ยเป็นแม่ของเขา เขาคงรับไม่ได้ไปสักพัก นี่เป็นเรื่องที่พอเข้าใจได้" หานซินเข้าใจแล้ว "แม่รู้ แม่เป็น
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 267
ซ่งรุ่ยเจี๋ยเงยหน้าขึ้นแล้วถามว่า "พี่มาแต่เช้าขนาดนั้น คงรู้เรื่องนั้นแล้วใช่ไหม?" ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้ปิดบัง "ใช่" แววตาที่ไร้ชีวิตชีวาของซ่งรุ่ยเจี๋ย มองไปทางอื่นโดยไร้จุดมุ่งหมาย "ตำรวจมาถามเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แล้วถามว่าผมได้เจอแม่หรือเปล่า" ซ่งอวิ้นอวิ้นฟังอยู่เงียบ ๆ ที่จริงเขารู้แก่ใจว่าเมื่อไป๋ซิ่วฮุ่ยถูกใครสักคนพาตัวออกไปก็หมดทางรอดแล้ว "นายต้องดูแลตัวเองให้ดี ๆ นะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่รู้ว่าจะปลอบใจเขาอย่างไรดี ซ่งรุ่ยเจี๋ยเงยหน้าขึ้น "แม่ผมตายเมื่อคืนนี้ พี่รู้เรื่องเร็วขนาดนั้นได้ยังไงกัน?" "ฉัน..." พอนึกถึงสิ่งที่เจียงเย่าจิ่งพูด เธอก็เปลี่ยนเปลี่ยนคำพูดเป็น "ฉันเพิ่งจะได้ยินตำรวจพูดถึงรู้น่ะสิ" "อ้อ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยรู้ว่าเธอกำลังโกหกอยู่ชัด ๆ เธอกำลังปิดบังอะไรสักอย่างใช่ไหม? ทำไมต้องปิดบังด้วยเล่า? เพราะเธอรู้ว่าคนที่ฆ่าแม่ของเขาคือเจียงเย่าจิ่งอย่างนั้นเหรอ? ทำไมเธอไม่พูดอะไรเลยล่ะ? ตั้งใจที่จะปิดบังไม่ให้เขารู้ใช่ไหม? เขากำหมัดที่อยู่ใต้ผ้าห่มแน่น พลางรู้สึกหนาวเหน็บอยู่ในใจ "ผมเสียใจด้วยนะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยเสียงเบา ซ่งรุ่ยเจี๋ยยิ้มเหยีย
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 266
พ่อบ้านเฉียนรวบรวมคำพูดแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า "ตอนนี้นายน้อยไม่มีอะไรต้องกังวล ดังนั้นเขาจึงประชันหน้ากับพวกเราได้เต็มที่ แต่ถ้าหลังบ้านเกิดไฟลุกไหม้ เขาก็จะเสียสมาธิแล้วพวกเราก็จะมีโอกาสขึ้นมา" "โอ้ พ่อบ้านเฉียนพูดถูก" มู่ฉินเห็นด้วยยิ่งนัก เธอถองข้อศอกใส่สามีตัวเอง "พูดอะไรบ้างสิ" เจียงอวี้จึงเอ่ยขึ้นมาว่า "เป็นความคิดที่ดีอยู่หรอก แต่… พวกเราจะจุดไฟหลังบ้านเจียงเย่าจิ่งได้ยังไงล่ะ นั่นต่างหากที่เป็นประเด็นสำคัญไม่ใช่รึไง?" นายท่านเจียงยังคงเงียบ เพราะเหตุผลเดียวกันนี้ ตอนนี้ดูเหมือนว่าเจียงเย่าจิ่งกับซ่งอวิ้นอวิ้นจะมีความสัมพันธ์ที่ดี ประกอบกับมีลูกเพิ่มเข้ามา ยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนแนบแน่นขึ้นไปอีก "ไม่เห็นจะยากเลย พวกเราก็แค่หว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความขัดแย้งลงไปท่ามกลางความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองคนเสียก็ใช้ได้แล้วไม่ใช่เหรอ?" ถึงแม้ว่ามู่ฉินจะย่างเข้าวัยกลางคนแล้ว แต่เสน่ห์ของเธอก็ยังคงอยู่ ประกอบกับการดูแลตัวเองเป็นอย่างดี ทำให้ยากจะมองอายุที่แท้จริงของเธอออก เธอกลอกตาดำขลับ "ระหว่างผู้ชายกับผู้หญิง มือที่สามถือว่าเป็นเรื่องต้องห้ามที่สุดเลยเชียวล่ะ ถ้ามีมือที
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 265
ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้รีบเข้านอนทันที แต่กลับไปหาซวงซวง ป้าหวู่พาซวงซวงเข้านอนแล้ว แต่เธอก็ยังอยากตรวจสอบดูให้แน่ใจ ตอนนี้ซวงซวงหลับลึกไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงย่องเบาออกมา เมื่อกลับมาที่ห้องนอน เธอก็นั่งตรงขอบเตียง แต่กลับไม่รู้สึกง่วงอีกต่อไป เธอกุมศีรษะแล้วครุ่นคิดถึงเรื่องนั้น นอกจากหลินหรุ่ยกับตระกูลเจียงแล้ว เธอก็นึกไม่ออกว่าเป็นใคร หลังจากเจียงเย่าจิ่งเดินออกมาหลังจากอาบน้ำเสร็จ เขาก็เห็นซ่งอวิ้นอวิ้นนั่งอยู่ตรงขอบเตียง ดังนั้นเขาจึงเดินเข้ามากอดเธอแล้วนอนลงบนเตียง จากนั้นก็พลิกตัวอยู่เหนือร่างของเธอ จูบที่พร่างพรมลงมาทั้งดูดดื่มและเร่าร้อน ขณะที่บรรยากาศกำลังเป็นไปได้สวย ซวงซวงก็ร้องไห้ขึ้นมา พวกเขาทั้งสองคนต่างตะลึงงัน ซ่งอวิ้นอวิ้นเป็นฝ่ายที่มีท่าทีตอบสนองก่อนแล้วผลักเขาออกไป "ซวงซวงอาจจะหิวก็ได้" "ป้าหวู่จะป้อนเขาเอง" "แต่…" ก่อนที่เธอจะทันได้พูดให้จบประโยค เธอก็โดนจูบ สกัดกั้นคำพูดของเธอจนหมดสิ้น! ทุกสิ่งทุกอย่างพรั่งพรูออกมา! ราตีช่างแสนยาวนาน ทว่ากลับเต็มไปด้วยความรักใคร่เร่าร้อน! …… คฤหาสน์ต้นตระกูลเจียงเปิดไฟสว่างจ้า คราวนี้แผนใส่ร้ายเจียงเย่าจิ่
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 264
"ทำไมเธอยังไม่นอนอีกล่ะ?" เจียงเย่าจิ่งเดินเข้ามา "ฉันทำให้เธอตื่นหรือเปล่า?" ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยขึ้นมาว่า "เปล่าหรอก ฉันกำลังรอคุณอยู่น่ะ" เมื่อเธอพูดจบก็ลงจากเตียงแล้วเดินเข้ามากอดเขาไว้ จากนั้นก็แนบใบหน้าเข้ากับหน้าอกของเขา การเคลื่อนไหวของเธอทำให้เจียงเย่าจิ่งรู้สึกประหลาดใจเสียจนตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็ยิ้มพลางถามว่า "เธอเป็นอะไรไปน่ะ?" ซ่งอวิ้นอวิ้นบอกว่าไม่มีอะไร "ฉันก็แค่อยากจะกอดคุณ" เจียงเย่าจิ่งก้มมองเธอ "ปล่อยก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำแล้วเธอค่อยมากอดก็ได้ ตอนนี้ฉันสกปรกจะแย่" ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ยอมปล่อยแล้วกอดเขาให้แน่นขึ้น ร่างกายของทั้งสองคนบดเบียดเข้าหากันอย่างแนบแน่น เจียงเย่าจิ่งถามเสียงเบาว่า "เธอเป็นอะไรไป?" ทำไมถึงรู้สึกว่าเธอไม่ปกติเลยล่ะ? ซ่งอวิ้นอวิ้นลูบหน้าอกของเขา "นับจากนี้เป็นต้นไป ไม่ว่าอยู่ที่ไหนฉันก็จะเป็นบ้านให้คุณเอง ฉันจะรักคุณให้มาก ๆ" เจียงเย่าจิ่งหลุบตาลง ท่ามกลางแสงสลัวรางเลือน เขายังมองเห็นประกายในดวงตาของเธอและเนื้อตัวที่สั่นระริกอยู่บ้าง น้ำเสียงทุ้มของเขาปะปนความแหบพร่าเล็กน้อย "ซ่งอวิ้นอวิ้น วันนี้เธอเป็นอะไรไปกันแน
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 263
เมื่อกลับมาถึงบ้าน เธอก็ล้างมือแล้วไปหาซวงซวง เห็นเพียงป้าหวู่ที่กำลังอุ้มเขาอยู่ "ป้าหวู่" เธอรู้สึกประหลาดใจนัก ป้าหวู่ยิ้มแล้วพูดว่า "คุณผู้ชายบอกให้ป้ามาที่นี่ เพราะไม่มีใครคอยจัดการเรื่องต่าง ๆ เลยค่ะ" เจียงเย่าจิ่งเป็นห่วงเรื่องตามหาตัวคนแปลกหน้า ดังนั้นเขาจึงเรียกป้าหวู่ให้มาที่นี่ ซ่งอวิ้นอวิ้นดีใจที่ได้ยินว่าป้าหวู่มาที่นี่ เพราะก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ในคฤหาสน์ ป้าหวู่ดีกับเธอมากทีเดียว เธอเป็นคนจิตใจดี "มีป้าหวู่อยู่ที่นี่ ฉันรู้สึกเบาใจขึ้นเยอะเลยค่ะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยพลางยิ้มให้ เธอรับซวงซวงมาจากอ้อมแขนของป้าหวู่ จากนั้นเขาก็ตื่นขึ้นมาพอดี ทันใดนั้นใบหน้าเล็ก ๆ ก็ยับย่น ซ่งอวิ้นอวิ้นรู้ว่าเขาคงจะอึเป็นแน่ ดังนั้นเธอจึงบีบจมูกน้อย ๆ ของเขา "เหม็นหรือเปล่าจ๊ะ?" ป้าหวู่จึงพูดว่า "เดี๋ยวป้าเปลี่ยนผ้าอ้อมให้เองค่ะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นอยากจะทำเอง เธอรู้สึกว่าตนเองติดค้างลูกชายมาโดยตลอด เพราะเธอไม่มีเวลาดูแลเขานัก ตอนนี้เธอมีเวลาแล้ว "งั้นป้าจะเอาน้ำมาให้นะคะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นตอบตกลงแล้ววางซวงซวงลงไป เธอทิ้งผ้าอ้อมที่ใช้แล้วลงถังขยะ จากนั้นก็หยิบกระดาษมาเช็ดก้นของ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 262
ซ่งรุ่ยเจี๋ยรีบกลบเกลื่อนว่า "ไม่มีอะไรหรอก..." "จริงเหรอ?" ซ่งอวิ้นอวิ้นยื่นน้ำที่รินแล้วให้เขา น้ำเสียงของเธอบ่งบอกว่าไม่เชื่ออยู่ชัด ๆ ซ่งรุ่ยเจี๋ยหลบสายตาแล้วรีบหาข้ออ้างขึ้นมาว่า "เป็นเรื่องในบริษัทน่ะ ส่วนเรื่องเมื่อคราวก่อนก็แก้ปัญหาได้แล้ว" ซ่งอวิ้นอวิ้นพยักหน้า "นายรับมือได้ดี" "แต่วิธีการก็เป็นความคิดของพี่อยู่ดี" ซ่งรุ่ยเจี๋ยเอ่ยขึ้น เขารู้สึกอิจฉาอยู่บ้าง เขาต้องยอมรับว่าซ่งลี่เฉิงช่างมีสายตาแหลมคม ถึงให้ซ่งอวิ้นอวิ้นมาดูแลบริษัท ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ถนัด แต่เธอก็เรียนรู้หลาย ๆ สิ่งได้รวดเร็ว! "ฉันแก่กว่านายไม่กี่ปี ฉันถึงต้องใคร่ครวญให้มากหน่อย อีกไม่กี่ปีนายน่าจะล้ำหน้าฉันไปแล้ว" ซ่งอวิ้นอวิ้นพูดให้กำลังใจ อันที่จริงแล้ว นับตั้งแต่ซ่งลี่เฉิงตายไป ซ่งรุ่ยเจี๋ยก็เป็นผู้ใหญ่ขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก ซ่งรุ่ยเจี๋ยแทบไม่เผยรอยยิ้มขึ้นบนใบหน้า "ผมไม่เป็นไรหรอก พี่น่าจะกลับไปดูแลซวงซวงก่อนนะ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยเอ่ยขึ้น "ได้ ถ้านายมีเรื่องอะไรก็ติดต่อฉันได้ตลอดนะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นลุกขึ้น "อย่าลืมดื่มน้ำล่ะ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยรีบยื่นมือข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บมายกถ้วยชาขึ้นมา "ผมไม่ลื
