ไม่มีอะไร

หลังจากที่นั่งนิ่งไปสักพัก เขาจึงถอนหายใจอย่างคิดไม่ตก คิดถึงหน้าที่และความรับผิดชอบที่เขาต้องกลับไปทำที่สำนัก แต่ใจของเขากลับผูกพันกับที่นี่และกับนาง จนไม่อาจทำใจให้จากไปได้

“เจ้าดูเงียบไปนะ มีอะไรในใจหรือเปล่า?” ฉีเยี่ยนหลี่เอ่ยถาม นางขยับเข้าใกล้เขา มองดูเขาด้วยสายตาอ่อนโยนและเป็นห่วง

ฮั่วอู๋ซวนเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ

“ไม่มีอะไร...”

เหลือเวลาอีกสามวัน ก็จะครบกำหนดหนึ่งเดือนที่ฮั่วอู๋ซวนได้ตกลงกับเจ้าจิ้งจอก ชายหนุ่มได้แต่นั่งถอนหายใจอย่างคิดไม่ตกไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี เขาไม่อยากไปจากที่นี่ ไม่อยากไปจากฉีเยี่ยนหลี่ แต่ถ้าเขาไม่กลับไปรับรองว่าพวกซือจุนและศิษย์พี่คนอื่นๆ จะต้องออกมาตามหาเขาที่นี่แน่ และนั่นอาจจะทำให้เกิดการต่อสู้ขึ้นได้ เขาไม่อยากให้เจ้าจิ้งจอกของเขาต้องเจอกับอันตรายใดๆ

ฮั่วอู๋ซวนรู้สึกเหมือนหัวใจของเขากำลังแตกออกเป็นสองเสี่ยง เขายืนอยู่ระหว่างความรู้สึกที่ขัดแย้ง ความรักที่มีต่อศิษย์พี่ลั่วอี๋เฟิง ผู้ซึ่งเป็นเสมือนแสงสว่างและที่พึ่งพิงมาตลอดชีวิต กับความรู้สึกอันลึกซึ้งที่เขาเริ่มมีต่อฉีเยี่ยนหลี่ ปีศาจจิ้งจอกผู้ทำให้ชีวิตของเขาในป่าทึบเต็มไปด้วยส