เธอเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลเจี่ยงแห่งเมืองหลัวไห่ แม้ตระกูลเจี่ยงจะเป็นเพียงตระกูลชั้นรอง แถมความแข็งแกร่งและรากฐานในทุกด้านยังด้อยกว่าตระกูลซูอยู่มากแต่เธอได้รับการเอาอกเอาใจมาโดยตลอด ดังนั้นเป็นธรรมดาที่เธอจะไม่เห็นฉินหมิงซึ่งเป็นผู้ช่วยประธานตัวเล็ก ๆ อยู่ในสายตา“ซินเหยา ฉันขอแนะนำให้เธอรู้จัก นี่คือไช่เม่าแฟนของฉัน”“ไช่เม่า นี่คือเพื่อนสนิทของฉันสมัยมหาวิทยาลัยชื่อซูซินเหยา ลูกสาวคนโตของตระกูลซูแห่งเจียงเฉิง…”เจี่ยงฉินไม่ได้อยากสนใจฉินหมิงมากนัก เธอจึงดึงแฟนที่อยู่ข้างหลังมาแนะนำตัวกับอีกฝ่ายสั้น ๆ “คุณซูผมได้ยินมานแล้วว่าตระกูลซูเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลหลักในเมืองเจียงเฉิง ผมคุ้นเคยกับชื่อเสียงของตระกูลซูมาก ๆ เลย”“ผมรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้รับเกียรติมาพบคุณในวันนี้”ไช่เม่ายิ้มอย่างสุภาพพลางยื่นมือออกไปจับมือของซูซินเหยา“อ้อ สวัสดีค่ะ”ซูซินเหยารู้สึกห่อเหี่ยวอยู่บ้าง เธอจึงตอบอย่างไม่เป็นทางการและไม่สนใจที่จะจับมืออีกฝ่ายเมื่อเห็นท่าทางที่เย็นชาของซูซินเหยาที่มีต่อไช่เม่า เจี่ยงฉินก็คิดว่าซูซินเหยากำลังดูถูกไช่เม่า เธอจึงพูดอย่างรวดเร็วว่า “ซินเหยา เธอไม่รู้อะ
ตอนนี้โอกาสมาถึงแล้ว หากเขาสามารถช่วยให้ตระกูลไช่และหมิงเหยากรุ๊ปบรรลุข้อตกลงได้ เขาจะกลายเป็นฮีโร่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในตระกูล เมื่อถึงเวลานั้น สถานะของเขาจะสูงขึ้นอย่างแน่นอน และคงจะไม่ยากที่จะส่งให้เขาเป็นคนสำคัญของตระกูลในอนาคต!“อืม…เรื่องข้อตกลงฉันจะไปคิดดูอีกครั้งค่ะ”ซูซินเหยาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง โดยไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธอย่างชัดเจนในความเป็นจริง เป็นเรื่องดีสำหรับหมิงเหยากรุ๊ปที่จะเปิดตลาดนอกเมืองเจียงเฉิง แต่ความต้องการของยาบำรุงชี่ในปัจจุบันเกินปริมาณการผลิตในเมืองเจียงเฉิง ไม่สามารถตอบสนองความต้องการของตลาดในเมืองเจียงเฉิงได้ แล้วจะสำรองสินค้าเพื่อเปิดตลาดในเมืองหลัวไห่ได้ยังไงอย่างไรก็ตาม หากหมิงเหยากรุ๊ปต้องการบรรลุโอกาสในการพัฒนาที่ดีขึ้น ก็จะต้องใช้เวลาก่อนที่จะเปิดตลาดนอกเมืองเจียงเฉิงไช่เม่าเป็นแฟนของเพื่อนสนิทของเธอเจี่ยงฉิน เพื่อเห็นแก่เจี่ยงฉิน หลังจากที่ฉินหมิงปรับแต่งยาบำรุงชี่ ชุดที่สองได้ เธอสามารถพิจารณาร่วมมือกับไช่เม่าและลองมอบยาบำรุงชี่บางส่วนให้กับตระกูลไช่เปิดตลาดในเมืองลั่วไห่เพียงแต่ว่าฉินหมิงเป็นประธานของบริษัทและเธอต้องหารือเกี่ยวกับรายละเอียดควา
“ซินเหยาเมืองหลัวไห่ของเราเป็นเมืองที่มีทิวทัศน์สวยงาม เธอมีเวลาน้อย ฉันพาไปชมวิวก่อนดีไหม?”“เดี๋ยวฉันจะจัดงานเลี้ยงให้เธอตอนเย็น”เจี่ยงฉินสัมผัสได้ว่าบรรยากาศเริ่มแปลก ๆ จึงรีบคลี่คลายอย่างรวดเร็ว“อืม ก็ดี”สีหน้าของซูซินเหยาอ่อนลงมากคราวนี้เธอและฉินหมิงออกไปตามลำพังเพื่อเดินไปชมทิวทัศน์ ข้อเสนอของเจี่ยงฉินเป็นสิ่งที่เธอต้องการอย่างแน่นอนดังนั้นเธอจึงไม่ปฏิเสธหลังจากนั้นซูซินเหยา ฉินหมิงและคนอื่น ๆ ก็ออกจากโรงแรมเตรียมที่จะออกไปชมวิวและสนุกข้างนอกณ ลานจอดรถด้านล่างโรงแรมที่จอดอยู่ที่นี่คือรถจากัวร์สีดำคันใหม่และหรูหราที่ไช่เม่าซื้อมาในราคามากกว่ายี่สิบล้านแม้ฉินหมิงและซูซินเหยาจะขับรถจากเจียงเฉิงมาที่นี่ แต่เพื่อเติมเต็มมิตรภาพของพวกเขาในฐานะเจ้าบ้าน พวกเขาจะต้องขับรถของไช่เม่า“นี่ เอากุญแจรถไป คุณไปขับรถ!”“จากัวร์คันนี้ผมเพิ่งซื้อมาใหม่มาและมันแพงมาก ขับรถระวัง ๆ ด้วยนะ อย่าให้มีรอยขีดข่วน ไม่อย่างนั้นถึงจะเอาตัวคุณมาแลกก็คงจ่ายค่าชดใช้ไม่ไหว!”ไช่เม่าพูดด้วยน้ำเสียงออกคำสั่งพลางโยนกุญแจรถให้ฉินหมิง“คุณให้ผมขับรถ?”ฉินหมิงสะดุ้งและมองไปที่กุญแจรถในมือของเขาอย
เมืองหลัวไห่เต็มไปด้วยภูเขาที่สวยงามและน้ำทะเลใส เป็นเมืองที่มีทิวทัศน์สวยงามที่มีชื่อเสียงในบรรดาเมืองใกล้เคียงหลายแห่ง มีสถานที่ท่องเที่ยวและสถานที่ทางประวัติศาสตร์มากมายเจี่ยงฉินวางแผนเส้นทางทัวร์ในรถ ขณะที่ทั้งกลุ่มกำลังเดินทาง ระหว่างทางก็ได้เห็นทิวทัศน์ที่สวยงามมากมาย โดยมีเจี่ยงฉินเป็นไกด์ พวกเขามีช่วงเวลาที่ดีทีเดียวสิ่งเดียวที่เสียใจคือไช่เม่ากังวลเกี่ยวกับความร่วมมือ เขาวอแวอยู่รอบ ๆ ซูซินเหยาตลอดเวลา พยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำให้ซูซินเหยาพอใจและไม่ได้คุยกับฉินหมิงเลยเจี่ยงฉินทนไม่ไหวกับความใจดำของแฟนเธอ เธอจึงเริ่มพูดคุยกับฉินหมิงเป็นครั้งคราวแต่เธอและฉินหมิงไม่คุ้นเคยกัน และพวกเขาก็มีเพศที่แตกต่างกัน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีอะไรที่เหมือนกันสุดท้ายหลังจบวัน เธอก็พูดกับฉินหมิงไปเพียงไม่กี่คำซูซินเหยาเห็นดังนั้นจึงรู้สึกไม่พอใจมากฉินหมิงไม่เพียงแต่เป็นประธานของหมิงเหยากรุ๊ปเท่านั้น แต่ยังเป็นคนที่เธอชอบด้วย ตอนนี้ไช่เม่าจงใจดูถูกและละเลยฉินหมิง ซึ่งน่าอึดอัดใจยิ่งกว่าการละเลยเธอเดิมทีเธอวางแผนที่จะพิจารณาการร่วมมือกับไช่เม่าเพราะเห็นแก่เจี่ยงฉิน แต่ตอนนี้ความประทับ
แต่ท่าทางของซูซินเหยานั้นเย็นชาเกินไปจนเขาไม่มีความมั่นใจเลย และไม่กล้าที่จะฝากความหวังทั้งหมดไว้กับมิตรภาพนี้อีกไม่กี่วันซูซินเหยาก็จะออกจากเมืองหลัวไห่ ในอนาคตมันจะยากขึ้นสำหรับเขาที่จะร่วมมือกับหมิงเหยากรุ๊ป!“คุณซู พวกคุณคุยกันไปก่อน ผมจะไปเข้าห้องน้ำ”ไช่เม่าพูดด้วยรอยยิ้มจากนั้นก็ยืนขึ้นและเดินออกไปทันทีที่เขาหันหลังให้ฉินหมิงและคนอื่น ๆ รอยยิ้มบนใบหน้าของก็เย็นชาทันทีความร่วมมือกับหมิงเหยากรุ๊ปนี้มีความสำคัญมากสำหรับเขา เนื่องจากจะเป็นตัวกำหนดว่าเขาจะสามารถเข้าสู่ศูนย์กลางอำนาจของตระกูลได้ในอนาคตหรือไม่เขามีความทะเยอทะยานมาโดยตลอดและปรารถนาอำนาจอย่างมาก!ทุกวันนี้โอกาสนั้นหายากและเขาไม่ควรพลาดไม่ว่าจะยังไงก็ตาม!โดยสรุปแล้วก่อนที่ซูซินเหยาจะออกจากเมืองหลัวไห่เขาต้องหาทางให้ซูซินเหยาตกลงที่จะร่วมมือกับเขา แม้จะแลกด้วยเงินทั้งหมดก็ตาม!หลังจากที่ไช่เม่าจากไป เจี่ยงฉินก็หันความสนใจไปที่ซูซินเหยา"ซินเหยา อาเม่าต้องการร่วมมือกับหมิงเหยาของเธออย่างจริงใจ ถ้าเป็นไปได้เพื่อเห็นแก่ความสัมพันธ์ของเรามานานหลายปี แค่ยอมรับคำขอของเขา…”เจี่ยงฉินลังเลที่จะพูดถึงยังไงไช่เม่า
โสมป่าที่มีอายุมากกว่าห้าร้อยปีนี้มีความสำคัญมากสำหรับเขา ตราบใดที่เขาสามารถหาวัตถุดิบยาได้ก็ไม่สำคัญว่าพวกเขาจะทำข้อตกลงร่วมมือกันหรือไม่ส่วนการดูถูกเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าของไช่เม่า เขาไม่ได้เป็นคนใจแคบและไม่มีเหตุผลที่จะเพิกเฉยต่ออีกฝ่ายเพราะเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้“เอ่อ…”เจี่ยงฉินหันความสนใจของเธอไปที่ซูซินเหยาเธอคิดมาโดยตลอดว่าฉินหมิงเป็นเพียงผู้ช่วยประธาน สัญญาของฉินหมิงจะไปมีประโยชน์อะไรเรื่องนี้ต้องคุยกับซูซินเหยาสิถึงจะถูก“อืม สิ่งที่ฉินหมิงพูดก็คือสิ่งที่ฉันกำลังคิดนี่แหละ”“ถ้าคุณไช่สามารถช่วยเราหาวัตถุดิบยาได้จริง ๆ ฉันก็จะทำข้อตกลงความร่วมมือ”ซูซินเหยาพยักหน้า“เอาล่ะ งั้นก็ตกลงตามนี้”เจี่ยงฉินพูดด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้เมื่อซูซินเหยาเริ่มผ่อนคลาย เธอก็รู้สึกสบายใจมากขึ้นในเวลานี้ประตูห้องส่วนตัวถูกเปิดออก และไช่เม่าก็กลับมา“เจี่ยงฉิน พวกคุณกำลังคุยเรื่องอะไรกัน? ยิ้มมีความสุขเชียว”ไช่เม่าถามด้วยรอยยิ้ม“คือว่าจุดประสงค์ของซินเหยาในการมาที่เมืองหลัวไห่ในครั้งนี้ก็เพื่อหาโสมป่าอายุห้าร้อยปี…”“เธอสัญญากับฉันว่าตราบใดที่คุณสามารถช่วยหาโสมนั่นให้ได้ เธอก็ยอมที่จะทำข้
“คุณชายไช่ ขอบคุณสำหรับการต้อนรับในวันนี้ครับ”ฉินหมิงยิ้มอย่างสุภาพพลางหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาซูซินเหยาและเจี่ยงฉินเป็นเด็กสาวทั้งคู่ พวกเธอเพิ่งจบจากมหาวิทยาลัยและไม่มีงานอดิเรกเป็นการดื่มมาก่อน ดังนั้นพวกเธอจึงดื่มชาแทนไวน์เสมอพวกเขาทั้งสี่ยกแก้วขึ้นดื่มพร้อมกันเมื่อเห็นซูซินเหยาดื่มเครื่องดื่มในแก้ว ดวงตาของไช่เม่าก็ฉายแววคมปลาบและเยาะเย้ยภายใต้คำชักชวนอันอบอุ่นของไช่เม่า ทุกคนก็ดื่มหลายแก้วติดต่อกันฉินหมิงไม่ใช่คนโง่ เขาค่อย ๆ คิดได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับไช่เม่า จากนั้นเขาก็ดูเครื่องดื่มในแก้วของซูซินเหยาและตระหนักถึงบางสิ่งอย่างรวดเร็ว“ซินเหยา เอาแก้วมาให้ผมดูหน่อย”ฉินหมิงพูดเสียงทุ้ม ความรู้สึกที่เลวร้ายเกิดขึ้นในใจของเขา“มีอะไรเหรอ?”ซูซินเหยารู้สึกสับสน แต่ยังคงส่งแก้วของเธอให้ฉินหมิงตามที่เขาบอกเมื่อฉินหมิงหยิบแก้วมาดมกลิ่นของเครื่องดื่มที่อยู่ข้างใน สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมากจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนทันที หยิบแก้วแล้วสาดเครื่องดื่มไปที่ศีรษะและใบหน้าของไช่เม่าไช่เม่าไม่ทันระวังจึงมีเครื่องดื่มกระเซ็นไปทั่วศีรษะและเสื้อผ้าของเขา เขาดูอับอายอย่างมาก“ฉิน
ใบหน้าที่สวยงามของซูซินเหยาเปลี่ยนไป และเธอก็สังเกตเห็นบางสิ่งผิดปกติเกี่ยวกับร่างกายของตัวเองเมื่อเห็นว่าเรื่องนี้ถูกเปิดเผยแล้ว ไช่เม่าก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังอีกต่อไป เขาเพียงกระชากหน้ากากคนดีออกพลางหัวเราะแล้วพูดว่า “เขาพูดถูก ฉันใส่บางอย่างลงไปในเครื่องดื่ม!”“ไอ้คน...น่ารังเกียจ!”ซูซินเหยาโกรธมาก เธอตบโต๊ะและพยายามลุกขึ้นยืน แต่ร่างกายของเธออ่อนแรงมากจนไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้นยืนไช่เม่าเพิกเฉยต่อสายตาที่โกรธเกรี้ยวของซูซินเหยา เขาหันไปมองฉินหมิงและถามด้วยความสับสนว่า “นี่แก ฉันอยากรู้ว่าแกรู้ได้ยังไงว่ามีการใส่ดอกลำโพงลงเพิ่มลงในเครื่องดื่ม!”“บอกคุณไปก็ไม่ได้อะไร ผมรู้เรื่องแพทย์แผนจีนนิดหน่อย มีกลิ่นของดอกลำโพงในเครื่องดื่ม ผมก็แค่ได้กลิ่นมันในทันที”ฉินหมิงกล่าวอย่างเรียบเฉย“อย่างนี้นี่เอง”ทันใดนั้น ไช่เม่าก็คิดได้ว่าตัวเองคาดไม่ถึงว่าฉินหมิงที่เป็นผู้ช่วยประธานจะมีทักษะทางการแพทย์ เขาค่อนข้างแปลกใจในเรื่องนี้“ไช่เม่า นี่มันหมายความว่าอะไร? ทำไมคุณถึงทำแบบนี้?”เจี่ยงฉินถามด้วยความโกรธ ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเธอเชื่อในตัวไช่เม่ามาโดยตลอด เพื่อปกป้องไช่เม่าเ